Iacobi Lobbetij Leodiensis e Societate Iesu Via vitae ac mortis tribus libris explicata

31쪽

14 Iacobi Lobbetii eodem Eusebio teste Carrumpitur Iuuenis in virum, viri seuenti puer in Iuvenem, infans in pueram, o qui heri fuit, in eum qui est hodie quique hodie est in crastinum manet autem nullus idem. Quod linec tui pie, cui tam avni quaeraturea felicitas idem man Rui eadem ti Di stabit illa non stabit cene, nisi stare credas quod natutae fluxum 8 labile esse voluit sed est illud sensuum vitium, qui non sentiunt, a Veri, quod tamen sertur cursu veliniissim in quo tibi silvcnit, quod solem , lunam,

sideraque fugientiae terris aspectanti. Inter-1 b. d. diu, inquit,Ρhilo, Solem, noctu Lunam stare ima CO sinantur octili corporis, cum tamen ei no nesciat, sing horum siderum cursum se concitat initivi , quae totum caelum intra unum mn beunt. Sic nos pusilli mortales, pronae in terra animae, dum ocula corporis metimur ea, quae in sc-

licitate, buvilique remnuntur, stabilia putamus, cum tamen sint vel maxime Digacia. Ridere inimuero,&,3plodere rusticulo aliquem , qui amaeno sudoque' caelo contemplans siclera , haereret attonito stupentique smilis,& suo de genio accerebello Astrologiam nouam:& meditareitu sugeret: hocque tibi venditaret, coeptum e mitica casa pronuntiatum stellas illa. noctis oculos nihil aliud esse, quam geminias illas orbibus insertas &assixas: eo fere modo quo chrysolithus aut smaragdus in eunulo gesta

32쪽

. Aid Cres, inquam. insano similemmitares , nec cum illo verbis agendum es cli CCros,aut ratione pugnandum: sed pu-ii Se fassibus,ut contra negantem princi-

PURDandum esse docet Philosophus Ve-im illi rus hic venia danda credit lanim

risibus, oculis nec rationem ut magit Tamis huius controuersis arbitram audit,

it quae in ea carnis mole sepulta sit, pro spe obruta : at tibi venia non dabitur tuus erit error non in oculis est: scitri in animo RULDona huic, ortali vitae, ainquam orbi-xo affixa, quasi immota fingit, cum tamene sese sint in v ago perenni luc motu . Sunt

enim illa toste ac iudice Ecclesiastico quasi plantatio rosae id Iericho. Est illud vitii im I illa malignitas ii Iericlitantini, ut in eo itius deficiant, δίχα arescuit fosse, I icho quippe Limam ligni fi congrua suo nomini defectiones admittit, ac paritiis adeoque deipstirois. quae illi innascuntis non tam latat ira sua, quani culpa seli cui litem morent sipdssent ut in alio locos eliciore

crescere,vigere,florere licere n6n in eo mar Lelcere, alique emori. Sed ea est rosarum illarum infelicitas terraeq; inruria: qtiae etiana

dc tibi, quisquis in prosperitate nasceris surgis, ac flores. Ea tibi est pro rosa sed in

Iericho, in Luna, hoc est in vaga constanti-i- que iaconstanti, a qua vix tibi dies unus

33쪽

xs Iacobi labbeth. conceditur,4 illa dc fluit, ac perit;nec occidentem vidces, quae orientcm aspexit Livdo rosas illas lege in stulte deperi. Verum aliquid mihi dixisse videor clim hominis in hac vita elicitat cm rosam sic

pronuntiaui minus aliquid, tamen verum si leuiorem maris spumam appellaucro. Ita suo aevo nominari voluit Oscas eum Samariae Regem e sparsamque in purpurca o. v. 7. fortunam trans re dixit, qualistumam supersaciem aqua. Quid inanius spuma 'qui latiua est maris, Oceani ludus, ventorum ludibrium riuo cuius aliquid si voles , dic age cum Propheta Regio somnium csse, vanam unius noctis imaginem, Cpitae mentis, Maberrantis phantasiae delirium. Vbi sepultis a somno sensibus vagus Cr-ror phantasar, sibi finxerit imperia, sceptra, coronas, gazas regias, dapes opiparas, vina Cretica,aliaque u gula irti tamenta, seu ob- Iedlamenta vanitatis excusi,deinde sopore, sibique ac vigiliae redditus animus, agnoscit vanos fuisse, futiles, Momnii boni vacuos so-γDIν initae mentis typos atque imagines adeo ve-ethzo rum illud Dauidis oraculum : Veturi omnium surgentium Domine, in ciuitate tua imagitiem ipsorum ad nihilum rediges. Ex altissima fortuna, thronoque Regio velut e speculo vanitatis, omnem rerumhu- Imanarum inanitatem despexit & posteris

34쪽

Viuisita ac mortis Fomnibus illud effatum suum pro documento esse voluit. Cumuit inquit Ambrosius)impiorumsuccessus in hoc aculo, somni esse similes,non

peritatis quorum ei Iumenta tamdiu ridentur esse, dum dormiunt,pbi edormierunt solanium suum, qui ' 'ridebantur sbi oraredam sitiunt; qui epulabantur, esturiunt nihilsolidum ex isto somnio, persectam .

reserentes. Hactenus Ambrosius, cui pondus addet calculum D. Gregorius ex ipsa Petri sede cathedraque veritatis. Ita sentit ille

sub Tyara pontilicia pedoque pastorali totius Ecclesiae. Carnalis gloria dum nitet,cadit;dum apudβ extollitur , repentino intercepta ne terminatur. Sic namque aurarum fatu in aItum stipula rapitur, sed is casu concito ad ima reuocatur. Sic adnubila sumus Mρης attollitum sed repente in nihilum tumescendo distipatur. Sic ab intimis nebula ascendendost erigit erexortus hanc Solis radius,acs nonsuerit abstergit. Suin herbarumsuperficie nocturni roris humor astergi tur sed diurni luminis habito coloresccatur. Sicluniosa aquarum bulla inchoantibm pluuiis excitate ab intimis certatim prodeunt,sed eo celerius dirupta de pereunt,qu inflata citius extendutur Cum1 excre-

sicuntat appareant; excrescedo perqui. ne seu flant. Haec D. Gregorius qui uno disertae orati ni fasciculo complexus est, quidquid alijsparserunt ad humanae felicitatis inanitatem demonstrandam. Sed nihil eum magis aperiti ac ipsa breuitas qua clauditur ,

35쪽

terminatur . ea porr5 non annus, non

ra,non dies est, non aliqua temporis portio quantumuis diminuta: sed punctum sed momentum tale audiit ore, Hussaei vatis; viri in utraque fortuna longe maximi. Hoc sci inquit a principi ex quo positus est homo sive terram, quod laus impiorum breuissi ctgaudium' pocrita ad instar puncti. Non ex sua aut vulgi

opinione loquitura sed ex certa scientia, quam non hausita paucis annis: sed omnium seculorum experientia didicit,etiam ab ipsa orbis infantia primisq; hominu cunis quae ipsae hoc extulerunt,quὲ Din impiorum bre-uus , o gaudium Hypocrita adinstar puncti velut habent Hebraei: Latitia in j ad momentum; in quae verba magnus PontifeX Gregorius, ad quem redeo hanc, iniicit,quaestionem. Hoc eorum gaudium ternitati comparatum quiderit e quando irruente mortu articulo ita confiumitur, o omnino nonsuerit. Cuius nimirum gaudii latitia ρertransio ct aena permanet, o cum res amittitur causa durat. Vbi intentauit hoc flagellum,quod ducetur pec longissima lineam i lius aeternitatis tum, cum illa componit

Iranctum gaudij, in quo vitae inortalis stylus infigitur Gaudium Hypocrita, inopait militudinem uncti est, quia apparet ad momentum siddis reian perpetuum, sicut si tu inpuηstodum p nitur matur; sic nocritaprasent pilagaudia,

36쪽

Fiapita ac minis. 9fructus colligi post, ac debeat ex illa rerum manarum seu vicissitudineseu breuitate. illa rerum caducarum vicissitudine acreuitate, primu enascitur insignis quae- earum despicientia taediumque illius quae eo iactatur inc5stantiae salo. Tum ardor quidam igneus,votumque illius talis , quae nec vicissitudini, nec tepori,noxia; d in ipsa figitur aeternitate. Et k illud in se ipse, aliisque amauit,ac do-Vopheta regius,ab utraque fortuna pro-

ictus; a qua hoc posteris inscripsit prolatum: Si dormiatis inter medios cleros,pennaba deargentata me dij cleri,interprete D. istino sunt duae sortes ac felicitates, ter- Sc caelestis quas inter is secure dormit, ite scies cui sunt pennae columbae Apudaeos sapientes columba fuit symbolu ktis;quam ut in sua te dia deuocarent viridi pes,postibus suis assigere solebant alasnbar gypso illitas,eas nimirum amabanti dati felicitatis sed cuius, inquies pnei illius quae terris innascitur: sed alterius, libero hauritur aethere,patentique caelo ar,alarum, hoc est desiderior remigio: ius,in qua,quae nec annuae caelestium ori reuolutioni, nec Solis aut Lunae defe-libus subiacet: sed utrumque caeli oculu,

37쪽

1o Iacobi Iobbethderaqi transcedit,& annos terra uniuersoq; altiores ad se rapit,impetu quoda,ac torren revoluptatis: qualis olim fluxitAugustino,cum aestu diuiniore percitus exclamabat O Regnubeatitudinis sempiterna,vbi iuuetus numqua sienescit; τbi decor numquam pallescit ibi amor numquam tepescit; νbi sanita numquam marcessi; bι gaudium numquam decresicit; pbiritaterminum nescit. Hoc regnum ambiebat magnus ille Praesul, magnus in Infula,maior in eiusce dignitatis, gloriaeque despicientia Sentiebat nimirum haec omnia seruire tempori, non aeternitati,& qualiacumque ea demum forent, cum labore quaeri, cum timore possideri, cum dolore relinquit quod ipsum etiam agnoscunt, ac deplorant in purpura sceptroque Reges inclyti , hi ea feliditas,quae blandientis fomtunae Phaletis illust, ad extrema vitae contania venerit, tum explicata mente, liberatae voce inter ipsas mortis angustias veritati concedunt illud, felicitatem humanam in

bonis reponeremo oportcre Ex multis unum habe, quem nostra suspexit,&amauit aetas.

Is fuit Philippus III. Rex Catholicus dignus sceptro suoque nomine Hic morti proximus cygnea voce suis Regumque fatisce- cinisse dicitur illud dignum cedro Nihil confert' em esse, nisi, in prae crucist fuisse. Hae

fuerunt regiae voces cum vita in extremo, morsin primo rei limine: in quo recurrebant

38쪽

ria vita ac mortis. 2Ientidem binae voculae osse fuisse, nee ius fore. hinc dolor, hinc lacrymae. purpura, sceptroque populis dare le-ationibus longe dissitis dominari, que S s domum suis imperiis regere, , venerabile, regium, augustum est: atntes vehi curas , immensos addit ra-um cumulos quos a morte is exiget per Reges regnanti linc mirum quantumit, cruciat illud unumsuisse quondam, non esse imo nec in aeternum fore: nim lege necessitas sortitur in ignes, ct imos

apax mouet urna nomen, dc aequa tellus Pauperi recluditur, Reguui1 pueris.

Uta is reclusa fuerit illa; ubi regios in

Dagnarumque mentium eXuuias coepe-

quid ab illis reliquum est nisi inane deum fuisse : quod plerumque plus affertris oc ignominiae,quam es gloriae dede

voluptatis: ideoque is cui altior est ani terra terrenisque omnibus superior, acit fortunae aleam,alio flectit spes om-Ia S, ac votan spectatque unum est; quod alietur alteram illudfui19: imo,nec : 'ζε petuum .perenne,aeturnum. lud velut in scopum mentis,4 intel-ltiae oculos emittebat Augustinus, cu votorum suorum voluebat aestus ita et enim

39쪽

a Iacobi Iobbeii, enim Superos, Deumque compellare Ope solitus Notum fac mihi Dominesnem meum, o nu-3 merum dierum meorum qui em numerum, inquit, qui est. vide numerin, in quo tu es, non est plane i attendam bene, non si tu ream, quasis; si transsiam,non est. Igitur,o Deus o amor sodeliciae meae Lo summa votorum meorum lquar numerum dierum, qui est , ηοη istum, qui non est quod autem sit illud exponit paucis Uillud s lex,quaro,s verum,quaro,s germanum, qraro, est, quod est in illa Ierusalem stonsa Donuni

mei,ubi non erit mors,non erit defectus, non erit dies transienssed manens Huns,inquaminumerum dierum meorum, qui est,notum mihisac visciam quid desit mihi hoc enim mihi deest, hic labqranti; quamdiu mihi deest, non me dico perfectum vivi ipsi aliquando perfecti simus; quaeramus numerum dierum qui est, felicitatem, quae ex vero est,nec patitur moestum illud, ac inane fuisse Eumdem certe omni animi contentione quaerebat Augustinus, .noctos diesque hunc fatigabat votis lubet illum audire inscriptis suis etiamnum ingemiscentem. Inciderat in ea Dauidis verba Fuerunt mihi lacuma mea panes die ac nocte sim dicitur mihi quotidie, Ubi est in turi Pupugerunt eae Dauidis querelae,aestuantem animum, ad Pa res gemitas, lacrymasq; excitauere hinc piae ill eum in locum lucubrationes: Sine Gm in

40쪽

Vis vita ac mortis. 13aculi aduersitate me in pro 'eris rebisse- siue in aduersis rebiu saeculi, ego de deri mei la- a fundo, ego desederi j mei auiditatem non dest Et cum in mundo bene est mihi male est, an-ιm apparebo ante faciem Dei quid ergo diluasi gratulari me cogis maliqua humana se-πο steritas arriserit n ne deceptoria est , ne

laeaduca, mortalis platane tempora lu,Polatica,

itoria n ne plus habet deception quam de-tionis p cur ergo non in ipsa sani lacryηM panes laec olim magnificet pie iactauit Au-inus, a quo mirum quantum diuidet nostra. Si ea latet in nocte aduersitatis: essivit in lacrymas, easque madentioret: at si eminet in amaena prosperitatis litum inrisum effunditur,& insolenti laei extollitur: parum memor sibi alios flue- e caelo fontes ac torrentes voluptatis: sic arduae in terris animae , non sic praeae mentes,idem iis in utraque fortun pa- oquitur, isque fletas ac lacrymarum, quς ora libentes perennes ducun riuulos,

arescere unquam possunt usque dum iret surgatque dies aeternae felicitatis.