장음표시 사용
51쪽
σεων φαμιμο σαθBetri τουτες ι δυο φυσικα θελ λατα, ψ δυο patrum congregatorum sic acclamaverati reeipimus euneta . quae ab ipsis circa rectam fidem prolata sunt ad haereticorum condeuinationem. Et paulo post. Et si quis ab horum consensu semet abstrahit, contraria sentiens, hie quoniam recta fide se abalienat haereticisque connumerat, merito a sancta Dei ecclesia damnatur atque anathemati subiicitur. 34. Ex synodicis quae Romam misit sanetus pater noster Soptironius patriarcha Hierosolymorum , da dominica incarnatioue , et quod sit unus ex Trinitate Iesus Christus filius Dei et domitius
Nos unum Christum et filium , incarnatum nempe Verbum , adserimus; et unicam eius subsistentiam compositam dicimus, et duas eius constemur naturas, voluntates atque operationes. Duas quoque eiusdem Verbi Dei nativitates eredimuet, unam quidem ex Deo patre quam in temporalem et sempiternam scimus; ex Dei para matre alteram , quam ei nuperam et temporalem cogitoscimus. Et naturarum
52쪽
proprietates servari dicimus, duas nempe physicas voluntates, et duas physicas operationes. Et quatenus Deus est, consubstantialem ipsum patri adsum musi matri autem nobisque consubstantialem, quatenus homo est, eundem pro- nuneiamus; visibilem pariter et invisibilem, creatum et increatum, corporeum et incorporeum, contrectabilem et incontrectabilem, circumscriptum et incir-Cumscriptum , terrenum et caelestem, carne eum rationali anima praeditum et simul divinitate, nuperum et sempiternum, humilem et excelsum, et quaerumque duplicis inseparabiliter reperiuntur naturae. Et sublimia quidem is semper habuit, utpote sempiterna natura praeditus; humilia vero propter nos e tremis temporibus immutabiliter adscivit, propter adsumptam humanam naturam. Quare unus simul esse deprehenditur atque duor unus quidem secundum subsistentiam atque personam, duo vero secundum ipsas naturas ae naturales earuin proprietates, videlicet voluntatis et operationis. Utraque enim formacum mutua communione operatur quod proprium sui esti ita ut Verhum op retur quod Verbi proprium est eum corporis eommunione ς eorpus autem quae sunt propria peragit, non sine Verbi cooperatione. Porro ex his unum prodigiis coruscat, alterum contumelias perpetitur.
53쪽
35. S. Basilii in illud ego sum uiris.
IIeie mo iuvadurat haeretici, aiuntque i si vitis est Servator , nos palmites, agricola autem pater; rursus si palmites eiusdem naturae sunt, cuius vitis ;vitis autem non est agricolae rotisubstantialis; salius quidem eiusdem est naturae euius nos, sumusque uos ipsius pars r non autem filius eiusdem est naturae cuius paler, sed omnino alienus. Quibus respondebimus, vocatos nos esse non
deitatis illius palmites. sed earnis; secundum eum qui dixit e nos enim sumus corpus christi et memira ei parte . Et rursum a noscitis qMod corpora oestra, membra Christi stine Z Non igitur ad Verbi divinitatem , sed ad humanum eius adventum verba refero ego sum milis. Nos enim secundum eo
pus cognati sumus Domini. Et ipse propterea dixit, raranciabo nomen itium ij Iribtis meis. Et sicuti palmites consubstantiales sunt viti ex eaque procedunt , sie et uos laomogenea corpora habentes corpori Christi, ex eius plenitudiane aeeipimus; idque habemus veluti radicem resurrectionis atque salutis. Pater vero dicitur agricolar ipse enim per Verbum excoluit vitem , quae est ipsius Servatoris humanitas i ipse demum per idem Verbum viam nobis ad regnum
54쪽
V. Laeti ' ικανον et τοιουτων χρησεων γινο/ώνης κατιξ τάσεως , Umηότερον μὲν πολλάκις o φιλοθελατος οἶτος κ tr I βασιλεῖς σωλή κοπηιτο ε δ 'αο Στος' οτι μέν τινι τουτων , Oeta et 'εκε νων , δομιλουμυροῦ ἔτι ου ηκοινη τινας iam' τουτων δ φερομενων ara aκκαλο ia ρς, 6 ορ-Θor HVM-νης η εὐσιέους ερμηνείαs ἀντιποιουμφυος , κν - Ἀπιων 'οηνεγκεν αυτίκα τρ7s λεγομένοις Οἴτως εἶ, ζαλων , εκ πρωτης G Φ ζητηματος ἀκροάσεως' Ιστε ποτε έ τοι δε ται εα ειρηματι χρησα. - ἰ πεὶ γάρ τισιν εδοκιι κατα το κοινηστοῦν ἀνθρώπων φυσιυς πρόσωπον et: τοιαύτην φωνὴν λ ιζανει- , τοτε δηρυτος o θεόσοφος βασιλsυς τοῦ μεγαλω da ολ κατατω 'AΘανασιν τηρεντυ-36. Chrysostomi ex liomilia XXVII. in sanctum Iohannis evangelium. S. terrena disi mobis, non creditis: quomodo si dixero vobis cam vilia , credetis p Nemo ascendit in caelum, ruri qm do caelo descentile , filius hominis qui est in caelo. Filium hominis hic non earnem vocavit, sed a minore substantia se lotum, ut ita dicam , nominavit. Solet enim saepe a divinitate, saepe item ab humanitate se totum vocare. 3 . Postquam satis hae patrum auctoritates perpensae fuerunt et in priam is quidem ae saepenumero Deo dilectissimus noster rex hoc negotium eum ceteris expendebat , modo hos modo illos adloquens. Interdum vero et grenatim aliquot qui sententiis dissidebant eonvocans, rectam religiosamque i terpretalionem defendebat; quam ipse ore suo statim illis signiscabat, quia vix audito controversiae initio . sic rem ipse sibi persuaserat. Quare allia quando sic etiam argumentatus est. Quum enim nonnullis videretur ad generalem hominum naturam trahenda esse evangelici dicti interpretatio ; Caesar superno lumine instructus in magni summique theologi Athanasii dial
55쪽
τος, iaλλ α καθ ' ην εφορε ra σαρκα τοῖς φυσικοῆς κ; ad sλητριέ euro, μένι, -Θεσι, 6 τρυτον δ'η et Ἀρωον -υιεντα et I λιγορονων ἔχοντος , ψ το ροι- ονα λεγεetes τέρα - ανθρά πω et ενυς Xρισου σωοιθε εὐον' κανυυθινὰ ναμ tira κτως η ἰσχυρως ἐπιπιρανε , μη κατα τ κοινην φυσιν π αν ωπων, λεγειν et μεγαν 'AΘανασιρν ιιζηδα - του χρισου πατερα μειονα -οῦς γαρ αν o αντικαθισαμυος χρειος et et ' ται τα τε τυγχαν- δενων, ψακ ζολογειν statos τα λεγόμωα ἡ δ τουτον ανδρα ἰδίξατο ecta' ἰτε Ουgum cum Ario haIlium ineidit, ob illum eoarguendum qui sanctam consubstantialemque trinitatem in naturas impares dividebat , in serioremque patri unigenitum silium dieehat , atque hoc ipso evango leo dicto ad suae haereseos propugnationem abutebatur. Λlhanasii ergo ipsa verba Caesar in m dium attulit . adversus Arium disputantis. M Quis satigatus est , homo ne,, an Deus Verbum P Αrius dixit, homo. Astanasius dixit tuum igitur iam se est intelligere. Arius , inquiti percipio quid tuo hoe responso intelligas et, , nempo, cum Deus Verbum ubique adsit, palam esse ipsum propter car- nem dixisse, patcr meus , qui misit me, maior me est. Haec enim gra- ,, dictatur et satigabatur, et a loco in locum migrabat. Certe id recte se habet ,,. Atque ita Athanasius interpretabatur, non secundum divinam substamitam liaee Christum passum fuisse , sed secundum quam induerat carnem naturalibus siue peccato obnoxiam passionibus. Habuitque in his eonsentientem Arium, concedentemque maiorem diei patrem Christo qualenus homo est. A que hine valide invicteque eoneludebat Caesar, nequaquam ad generalem hominum naturam retulisse magnum Athanasium Christi dictum pater maior est. Qui enim seri poterat, ut adversarius Arius in his rebus acutissimus , et in sermonibus ventilandis sollertissimus, pateretur magnum hunc virum de a-
56쪽
τις τουτο δὶδάσκουσι , iatr ιτεροι ξοῦντας επισο α ζοσις , VNφοραν ἐπὶ lio individuo loqui , eoque patrem dieere maiorem dum ipse de Christo quaereret, atque hoe Unigenito diceret secundum stiam naturam patrem maiorem p Tune enim idem evenisset ac si illi, qui salces petunt, audiuntque sibi ligones denegari , minime id aegro serrent. Sed neque aliter nicaenae primae synodi patres , Arii linius adversus unigenitum Verbum haeresim , quae ab eo nomen contraxit, resutassent is enim Verbo secundum divinam eius substantiam accommodabat dictiones erocloit me, et idelem ei qui se fecit, et vostoliam aepontificem confossionis nostrae a nisi eiusmodi loeutiones ad Christi humanitatem retulissent. Nam de divina natura scriptum pronunciarunt in prino pio erat Verbum; et ego es paler uniam sumus, et quae his sunt similia. 38. Huic optimo ae tantopere demonstrativo argumento , aliam quoque adiecit miriseus Caesar confirmationem , restringendo scilicet ae subtiliter explieando sanctorum dicta . ut opportune, prout par erat intelligerentur. Sic enim aiebat. Cum aliqui oecurrunt ecclesiae defensores patres dictum illud explicantes secundum quod pater causa est caelestis nativitatis, hi tune de uulgentii filii Dei po sona theologice id dicunt, ut adversariorum ora oecludant , qui disserentiam
57쪽
o ἀγα-τὸς ἐν ιι κῖ. κησαμ δεχα 5 δ αληθειας et σαγατος , Ουκ ἄν προεμ τυριτο 'Iωάννης , ιδε o a ινρί του θεου o α7tων δ άμαρτιαν του κόσμει in unam eandemque naturam iuvehunt a ipsi autem patres adfrmant haud disserre a paterna siti naturam ; neque in gradu maiore patrem versari , quasi substantiae seu naturae habeat disserentiam . Sed quamvis pater die tur maior a filio , id tamen dietum ad sempiternam originem eausamque, id est ad ineffabilem inexplicabilemque generationem, reserunt, veluti de unigenito stio Dei personaliter eloquentes 1 et sie unice lune intelligendam dieti
nem aiunt. Cum autem unigeniti Verbi incarnationem spectant , atque ad comiunctas inconfuse naturas sermonem convertunt, earumque disserentiam definire
volunt, tune Christi quoque humanitati hane locutionem accommodant. Magnus igitur theologus Gregorius heie in medium proferebatur, qui post priorem interpretationem secundum causam divinae generationis , hanc quoque ad loeit ε , nam dicere quod Christo, quatenus homo intelligitur, pater maior est; v ,, rum id quidem . sed non magnum. Quid enim mirum, si maior homine Deus se est Praeterea senioris quoque Romae sanetissimus papa Leo de hoe dicto edisserens, sine Verbi, inquit , potentia non diraret vox patris missa de , caelo , hic est stitis metis dilectus in quo mihi bene complaetii. Et suia ne veritate carnis non protestaretur Iohannes, ecce agnus Dei qui tollit peccatum mundi Et sic ex ordine unusquisque patrum , quorum auct
58쪽
ταλλα δη τα τουτοις Ομos Οιχα αυχηματα ταυτης - τοῖς ἀπηρι Δημενοις ἰδιωμασι παρι- ῶνα, τo -ντοδυναμον, το ζωρααιον κὰ ὁσα ταυτης τα-ritates 'supra sunt perseriptae . in ore Caesaris erat , tamquam si impressa verba eorum mente haberet.
. Neque tamen liete substitit indefessus corpore ae mente Caesar, sed alium quoque protulit cogitatum suum, quo expliearet naturarum in Christo coniunctarum, salva unica individua persona, disserentiam. Nam quia sancta Domini caro , postquam adsumpsit eam divinitas, gloriosis dotibus instruetasuit; ea re nonnulli non sine periculo erroris utebantur ; ita ut de naturalibus sine Necato passionibus Domini novos gererent sermones minimeque amderent adfirmare passibilem fuisse adsumptam a Christo carnem secundum exr- Dium ipsam naturam et abuterenturque ad id argumento illo quod Christus spo te pro nobis passus est; ita ut ipsum naturali passione ae mortalitate eximerent Ilis , inquam Caesar excogitatam a se sententiam , quam iam dicemus , opposuit. Nam de idio malibus et de gloriosis doti us disputans, atque utramque remae rate distinguens, quaenam sint idiomata, quaenam item gloriosae dotes . perspicue enueleabat. Et idiomata quidem propria esse naturae, extra dubitationem ponebat. Ae divitiae et beatae in monarchica trinitate , naturae idiomata esse dicebat, ut infinita sit, increata , sempiterna, aliisque huiusmodi proprietatibus praedita i dotes autem gloriosas praedicta idiomata comitaules , omni-
59쪽
cludebat , Domi ut caruem omnino praeditam fuisse gloriosis dotibus divitii Unigeniti a quo est adsumpta, virtute scilicet vivisi eandi et omnipotentia ; non tamen divitiae naturae idiomatibus. Nam etiamsi habet gloriosas dotes , non idcirco tamen infinita est caro, vel increata, vel ante tempora. Igitur quouiam utraque natura in propriis idiomatibus inconfusa manet et hinc cognoscere, inquit, licet
quonam pertineat illud epitheium maior . de quo nunc controversia si te opo tetque divinae naturae idiomatibus gradum sublimiorem attribuere , conse utaneum comparationi cum carnis proprietatibus. 4o. Hae igitur regalis mentis, vel potius humanarum mentium regis, propositiones atque conclusi oves erant, litiguaeque aureae dulciora melle elsata . Postquam autem complures noetes insomnes multosque dies in harum rerum meditatione consumpsit; existimans oportere orthodoxam dicti evangolici inierpret tionem ad liquidum deduci; ne ob eius ambiguitatem eorda infirmiorum perturbarentur; ad ea tremum sanctissimos patriarchas sacramque et divinam eongregavit synodum , ad quam senatores quoque convenerunt, praesentibus e iam illustrissimorum omnium monasteriorum abbatibus. Et Caesar quidem residebat in regio throno qui est in conclavi mare versus magni Palatii nuper
60쪽
μεγαλω παλατιω π ONυζομανουηλατου τρικλινου, παρισαμένων τῆ αγία ζαπι- λεία αυτου 7 ἀ ποθέτων ἀνεὶ ων αυτοῖ υ υἱῶν τ ἀοήμου σεβας οκράτορος κυρου 'Αν ονικου, του ροωτο σε εα σου 'ωτοβετιαζιου κυρου Ιωἄννου τ κορι- ab ipso Caesare extructi, quod occidentali urbis muro imminet , habetque id conclave ab ipso Manuele nomen e quo in loco innumerabiles imperatoris victorias brevi gyro comprehensas ars pictoria . aureis lapillis varios interserens colores, prout fieri potuit, descripsit. Hic suit consistorii locus et ibique definita sunt quae infra Ponemus, consentientibus inter se sanctissimis patriarchis , saeratissimisque archiepiscopis, reliquoque sacerdotali coetu , et senatoribus universis ; sic lavente pacis Deo , nec non religiosi nostri a Deo coronati im- Peratoris zelo. De Iiis autem tomus quoque conscriptus suit , in quo ad litteram Sequentia continentur.
Mensis martii die secunda , indictionis XIV. die quarta. . Praesidente a Deo coronato sancto nostro rege et imperatore domino Manuele Comneno , in tropico conclavi meridiem versus , nempe in magni palatii porphyromanuelico triclinio; adstautibus sanctae maiestati eius , amabi libus consobrinis, filiis inclyti sebastoeratoris domini Andronici, scilicet protosebas to