장음표시 사용
31쪽
nasiraeatu, tum de aliis rebus vitandis, quae in vita communi sumere & adhibere licebat. Nasiraeus acarne haud abstinebat, nisi praeterea aliud quoque nuncupasset votum de came, in posterum haud edenda, vel ad perpetuas futuri temporis decursiones, yel ad certum duntaxat tempus. f. VI. Locustae aliae fuerunt praestantiores ac deliciis epularum propriae 3 aliae e contrario exstiterunt vulgares ac obviae, quas nulli Lephyri advexerunt extraordinarii, sed quas tota aestate & autumno Captare erat moris. Priores sunt rarae ac in Palaestina haud quovis tempore frequentes. STRABOL. XVI. p. 772. commemorat acriaophagos, gentem Arabiae, locustis in Arabia viventem, quas Lephyri vehementiores in illa loca compellant. Inco lae eas sicili capiunt subiguntque arte. Ipsi enim
sumum excitant densum ac tenebras obducentem, ea
sint, ut locustae ex aere decidant & humi capten' tur. Eadem propemodum refert DIODORUS Siculus L. III. c. 29. Conserre possunt ei, qui otio abundant, PLINIUΜ H. N. XI. 29. ALVA-
cam p. 3IT. Sapor locustarum illarum majorum ac praestantiorum naud abhorret a sapore, quem pulli columbini ac harengae praebent. Complura conges' st Iobus LUDOLFI in Commeritario ad historiam Aethiopicam. p. I 68. R. licet ei non subscribam, simulac per tr)m intelligit easdem Iocustas. In praesens observasse Iubet, locustas a cicadis differre, illas esse majores & extraordinarias, hasce vero mi
nores & ordinarias: utrasque vocari : utraS
que in Oriente fuisse in cibum adhibitas PLΙ-
32쪽
NIUS de cicadis haec habet ')r gentes vesiunturiis ad Orient/m, etiam Parthi opibus abundantibus. De locustis idem haec inter alia refert : Parthis sthae in cibo gratae. 'Aκρίδεe sunt & locustae de cicadae , sub voce generali ί' η' contentae. Quod si- , mulatque concesserimus, scrupuIus omnis fuit exemtus ac haesitatio omnis conquievit. Nec est quod credas , Iudaeos a quibusvis locustis ac cicadis eden' dis debuisse se abstinere. MAIMONIDES enim distincte de eis commentatur, secutus doctrinas doctorum Μ ischnicorum , in libro de cibis vetitis c. I. g. 2I. Locus ipse explicatu est satis arduus ac perdifficilis. Dabo in praesens tranitationem, quam Cl. Μarcus Woldike adornavit. In ea sic legimus p I9. R. Species cicadarum , quibus vesci permisit Lex, sunt olio , videlicet istae: cr) cicada cercops, set spe
tis haec disserit Plinius XI. 26. Uuae canνnt, vocantur actitae: ct quae minores ex eis sunt, tertigoniae. Sed GP magis cano M. Μinorem speciem Judaei Vocarunt , ex coercitione ac constructione soni motusque. Allelabi a nonnullis in numerum cicadarum reseruntur, quos tamen alii exinde eximunt. THEOPHRASTUS in libello de animalibus haec habet: μιν αἰ ἀκριβες,
33쪽
stωτινοι δε et οἱ tkλαβοι, καὶ τουτων μαλιςα, ους κἀλγδι β ου e. Noxiae quidem seunt cicadae, dociliores a tem attelabi, ct horum maxime, quos vocant bruchos.
Ex hoc loco id rursus patescit, cicadas vocari ἀκραδας. Cicadas cibo aptas ac licitas Mischnici D ctores passim commemoraui. Conser, si dubitas. eodicem Cholim VIII. I. Cicadas munὸas a Tilmuindicis designari, ac ab immundis discerni, intelligimus ex duobus locis , quae Cl. Christianin SCHOE GENIUS in Horis ad Matthaeum p. s. adtulit. Non vacat in praesens percensere articulos illos, secundum quos locustae ac cicadae purae ab impuris discreparunt. Μaimonidem adeant curi sores quaeso, qui discrimen illud, quod puras inter & impuras cicadas ex mente veterum Judaeorum intercessit, exponere ac planum facere studuit. Si stamus testimonio diviniorum litterarum, quod LeU. XI. 2I. perscriptum legimus; tum locustarum ae
cicadarum illarum eius J udaeis suit permissus, quae non habent crura longiora seu malleolos super pedes suos. Unde facili opera illud cogi efficique sentio, haee crura in locustis cicadisque licitis infra pedes reliquos locum suum habere. Optime Cl. ΜΑ
CUS WOLDIΚΓ ex accurata experientia & cicadarum contemplatione demonstrat , adnasci haec crura locustis inna reliquos pedes, ita ut a coxis sedentium pedes includantur, genuaque, non Verocoxarum capita, tangant. Muscae, aVes, Vespae , crabrones, bruchi, ac alia insecta, crura ejusmodi in priore corporis parte gestant. Utrumque docet
34쪽
NIDES concise t Uuisquis harum specierum,
quibus constat numerus cicadarum mundarum, misminumque bene peritus fuerit, ille iis, sine longa signorum indagatione, vescitur. Immo ct venatori de iis fides habetur, velut de avibus. Si quis autem minuI a curatam de locustis notitiam habet, is signa inquirat. Dinsuntur vero locustae tribus hisce notis: quaecunque custa quatuor instructa est pedibus, ct quatuor alis , quae pleramque partem longitudinis est pleramque partem ambitus ejus vestiant, est praeterea cruribus duobus prae dita es , quibus saliat, ecce illa ad mundas species ref renda es , quamvis etiam capite oblongo caudaque in formis sit, si nomine Ian adpellarur, munda est. Cui
Locustae nondum enatae sunt alae, nec ea cruribus ad saliendum instructa est, aut cujus alae nondum majorem corporis partem tegunt, sed i a tamen uberius in crementum promittit, alis accessurum , ubi i a creverit,
.cce illa jam tum est licita. R. OBADIAS BAR- TENORIDES in Commentario ad coaecem M schnicum Chialis c. s. l. 7. sequitur lectionem, Leri XI. 2I. in margine adscriptam, quam Keri Vocismus. Sed ea refragatur experientiae, ideoque est dimittenda, tanquam lectio varians Masoretica mino ris momenti. Iohannes certe Baptista, sacerdotis filius, procul dubio habuit compertissimum, quid distarent cicadae purae cicadis impuris. Miseremur Judaeorum, qui pleraque immundarum rerum momenta ignorant, nihiloque secius rempublicam suam veterem instaurare sitienter elaborant & exoptant.
f. VII. Si qui, Johannem, extra Hebronem in locis montanis finitimisque versatum, jejunii genus
exerus') De Cibis viritis c. I. s. 22. 23.
35쪽
exercuisse, sibi aliisque persuadent, eos erroris sese adligare est manifestum. Cicadae enim & locustae carnibus erant circumdatae, ac a J udaeorum magistris ad carnes reseruntur. In Gemara Hierosolymitana in libro de votis, dicto Nedarim sol. 4O. col. Σ. luculenter haec sententia fuit expressat Uui isto se obligas de carne, ei interdicta ac vetita es caro μ-s m ct locustarum. Quam ob caussam facile judicatu est, carnes locustarum pisciumque in numerum earum rerum haud posse conjici, quae ebrietatem inducunt vel conciliant. Johannes non bibit,
sed edit, cicadas. Eadem ratione mel silvestra Johanni tanquam Nasiraeo haud fuit interdictum, siquidem illud haud bibere, sed edere, consueverat.
Potus, ex melle arboreo consectus, aptus erat ad inducendam ebrietatem, ideoque is a Nasiraei victu abfuit. Potus enim ejusmodi ad vina reserebatur.
a quorum singulis abstinendum erat Nasiraeo. Verum de potu Johannis nihil additur a Matthaeo, qui nonnisi cibum Johannis singularem docendo exsequitur. Mel arboreum solebant hominum vilissimi aqua miscere ac eo ita vesci, vel mel edebant, aquamque paullo post ingerebant ventriculo. Posterior edendi ac melle utendi ratio probata fuit Johanni, siquidem alias mel bibisse, non edisse, censendus
f. VIII. Locustae exsistunt speciei haud unius.
Aliae enim sunt terrestres ac volandi facultate instruinctae; aliae sunt marinae, quas carabos Καρά Θους, πιώ-ben, Meetarisse, ebsee, adpellant. Veteres Callimedontem Rhetorem dixerunt Carabum, quia locu starum I Tr. Mischn. Nase. v. o.
36쪽
mrum marinarum seu coraborum cibo delectabatur '). Ipsi corabi sunt satis noti, parvi eis pedes , longa vero brachia. Cibus ipsorum, in delietis habitus, ad libidinem stimulos addit. Arche . stratus eos vocavit astacos. Aristoteles vero cora bos ab astacis distinxit ). Victorinus Stri gelius, nostras, Johannem elocustis hisce parasse sibi cibum credidit. Christianus Druthmarus, qui nono saeculo expositionem in Μatthaeum scripsit, refert, quemdam jam olim in sententia fuisse eadem. Verum enim vero Johannes adhibuit cibum terrestrem , non marinum; frugalem maxime, non Venereum δmundum omnino, haud immundum; simplicem &parcum, non deliciosum & libidinosum. Nastaeierat, ab omni sese reservare intactum immunditie. Quis vero ignorat, nefas fuisse, illud Iudaeos edein, re, quidquid in mari fluviisque vitam degit, pinnis & squamis haud instructum η An cancrimarini vulgata illa ἀκ sin denominatione comprehendantur, liceat quoque tantisper dubitare , donec locus quidam perspicuus, e veteri classicoque Autore depromtus, haesitationem tollat. f. IX. Exstiterunt viri tum docti tum pii, qui
per ἀκριδας intellexerunt arborum & herbarum extremos apices, vel herbas ipsas & virgulta , immo aviculas & squillas, quibus in toto cancrorum genere
nihil est praestantius. Verum repugnat significatus vocis ἀκρli; repugnant viri, linguarum peritissimi;
37쪽
repugnant & secus sentiunt ei, qui hanc caussam penitus dispexerunt ac in ea expendenda nihil secerunt reliqui, videlicet summi Duumviri Samuel BOACHAT in Hierax.οico P. II. L. Iv. c. 7. ac Caspar SUI RUS in Theseiuro ecclesiastico sub voce Aκαμ. Dissentientes ac locustas exosos interpretes videtur sesellisse licitus inter Judaeos laeustarum ac cicadarum quarumdam usus ac inde consectu vulgo cibus. Ipsi crediderunt, indignum fuisse Io-haone, insectis latrantem refercire stomachum, quae plerique Europaeorum fastidiunt suaque appetentia minus prosequuntur. Verum distinguendi sunt regrinum mores ac ritus. In Palaestina, Syria, Arabia , Aegypto & Africa homines ab edendis cicadis& locustis adeo haud sunt alieni, ut potius eum
cibum adpetant & frequentent. LEO Africanus, unus e multis, locupletissimum subministrat testim nium, ea, quae dissero, Veritati esse consentanea.
Ipse in Desriptione Africae IX. 6 I. haec habet:
Locustarum plerumque tanta in inrisa conseicitur fre-γentia , ut volantes instar nebulae radios selis operiant. Arbores i as pariter cum frondibus ac fructu est e. Disiessurae ova relinquunt, quibus aliae t tametsi non lent) pullulam, ex quibus in locis ostienduntur, omnia
ad c lices a cirum exedunt magnamque annonae caria tarem praecipue in Mauritania relinquunt. Verum
i Arabiae deserta ct Libae populi ad netum locustarumpis felici habent omina: nam vel elixas vel ad selem des atas in farinam tun t atque comedunt. SOLINUS in Pol h. c. 43. ab hac commemoratione haud admodum discedit, haec tradens: Confines Ma
38쪽
ritaniae certo tempore locustas terrestres legunt duratasque
salsugine in prasaeum vitae mas habent. Alia tellis monia iam supra laudavi 3. 6. f. X. Altera cibi Iohannei species ex melle con sitit. Mella ab apibus per Palaestinam copiosa elainborabantur. Quam ob caussam regio ipsa dicta fuit fluere & lacte & melle Ex. III. 8. Crabrones ibi
quoque elaborabant mella eximia. De utroque mel
gpum 2 crabronum licitum est, quia non corpus illorum exprimit illud, sed colligunt id ex herbis in ora sua re-wmuntque in alveare, ut praebeat si victum tempora pluvis. Apibus abundavit Palaestina utique, quod ipsum vel ex Jud. XIV. 8. Deut. I. 44. ac aliun de satis superque perspicitur. Nefas tamen erat, ad altare Dei deserre mella, ac eis sacra facere. Lev. II. II. Sabaeis vel Sabiis hanc legem fuisse oppositam, mihi non fit verisimile. An Sabii aet rem Mosis adtigerint, quaeri potest. Quis, quaeso, testimonia cie eorum religione, ad Mosis aevum reserenda, adferre valet 8 Conjecto potius, mella ad paupertatem hominum proletariorum solandam potis sme fuisse adhibita, ac ob eam rationem a mensa Regis summi, qui sub .symbolo ignis confiumentis abetari holocaustis propria praesidebat, abfuisse. Qui parce duriterque vitam tolerabant, melle pro cibo utebantur, quod eX Johannis exemplo potest disci, si id aliunde constare haud videtur. Sumssio Regi, qui theocratiam in Judaeos tenebat, victus splendis 4ior ac cibus praestantissimus erat exhibendus, ut
- In libro de cibis veritis III. 3. Gen. XLIII. Ir. a Reg. XVIII. sa. Decb. VILIT. Daut. XXXI. ap. Ps. LXXXI. 17. M. HI. I.
39쪽
externa majestas responderet notioni, quam de spI-xitu supremo ac omnipotenti animis in mare portet.
f. XL Mel aereum & arboreum ab apum melle differebat. De utroque etiam nonnulla addemus. De aEreo memorabile est testimonium Amynthae libro primo π ὐ 'Astia. ξυιῶν de A e Mansioni . bui, quod nobis reservavit ATHENAEUS De pnoseph. XI. 246. p. 3oo. Athenaeus de Amynta sic scribit i λαοντομ . A ἔ-καλουμένst
πολυ ἔδιον. Amyntas, quum tractar de aerio melle .
ista scribit: simul id cum foliis decrepunt, componunt, s suum ad instar Syriacae massae: quidam globos ex eo facium, est, ubi sumere collibitum est, distractas ex sis miras in ligneis poculis, Tuaeras nominant, diis ras antea er colatas bibunt, gustu simili, pcrinde , ac si quis mel dilutum bibat. Hoc vero longe suavius. Massa illa Syriaca e caricis pinguibus erat composi ta, eisque contusis. Ebraei vocant eam mari. Nel illud roscidum, seu manna, de nocte copiose caelitus destillabat, praecipue circa Libanum , ac per bore , noctu plerumque ibi flantem, ad montes usque, qui Hierosolymam cingunt, deserebatur. Lux inde accenditur locis Ps. CXXXIII. 3. Q. VI. 3F. 69. o. Cum hoc rore, cum hoc roscido melle, sitim & famem levante, ac cicadarum pabulo, consertur interna recreatio, quam Spiritus sanctus per adplicationem & fructum divinarum pro
40쪽
missionum mentibus piorum ἡe caelo instillat Ap. II. 17. Μel hoc roscidum Graeci vocant Δροούμελι. SUIDAS id ita desinit: Δριορ αελι, οπερ -ὸ π δέν
δρων δ συναγομ ενον, μάννα το ς πολλοῖς προσαγορευ -
ται. Dr omeli, quod ab arboribus colligi flet, a muiaris vocatur manna. De melle hoc roscido locus occurrit notatu dignus apud CURTIUM v I. 4. f. 22. quem intexere lubet. Ipse sic habet: μμ quem arbor faciem quercus habet , cujus folia multo melle unguntur; sed nisi selis ortum incolae occupaverint, vel modico tepore succus exstinguitur. Hoc cibo Deus Judaeos sustentavit per annos quadraginta. Μiraculum in eo consistit, quod tam copiosum in locis aridio ribus per omnes noctes, excepta septima, & per tot annos Deus manna dederit Israelitis. Haec doni praestantia luculenter designatur Ps. LXXXVIII. 23. sqq. CV. 6O. Exod. XVI. I . Deut. VIII. 3. Quidni Arabes eodem beneficio ac cibo vivunt in eisdem locis, in quibus versabantur Israelitae, si manna tam copiosum ac tam salubre ibi continuo reperitur ἰ Verum de hoc beneficio caeli posthaec continuato vel in praesens durante altum ubique penes eos, qui itinera scribunt per Orientem Suscepta, est silentium. f. XII. Praeter hoc mellis genus proveniebat in Palaestina arboreum, cui nomen δειδ μαελι. Erat id succus, ex humoribus arborum resudans. Ex palmis, ficubus, & oleis, earumque corticibus rescistis illuὸ largiter emanabat, haud secus ac verno tempore ex betulis nostris succum elicere consuevimus. Mel hoc arborum & praecipue palmarum, in Judaea maximi fiebat, si in dolia diffunderetur ac vinum praeberet palmeum. Dolia ejusmodi vocabantur,