장음표시 사용
61쪽
XIX. stabilire elaborant & ex visione Angeli, Pa machio, saeculo IV, in Aegypto facta. Auctor, cuni Bemhardo, sese putat, plus, quam pueri in faba, invenisse in Matth. X. 36, laudato illo Bernhardi
dogmate: Etsi impium est, contemnere matrem, contem
mnere tamen propter Cissum , piissimum es. Idem enim, qui dixit illud, Matth. XV. 4, dixit quinque paullo ante, Μatth. X. 37. uti ipse ratiocinatur. Celebrat tandem illud, quod Bernnardus a) pronuntiavit e siuamdiu de mundo sumus , debitores nos consat esse parentιbus; at postquam reliquimus nosmet Boi, multo magis ab eorum Iolicitudine liberi sumus. THOMAS, II. a. quaest. Io I. art. q. ad 3 &ad A. de Monachor Non debet, occasione sustentationis parentum, exire clauserum, A quo Christo consepelisurct se iterum saecularibus negotiis implicare. Idem ibin de
Monacho tradit: Per mortem ninuralem 'deobligarura cura impendenda parentibus, Aut deobligatur per mor rem naturalem. Unde concludit , ejus , qui non exsistat, non esse parentibus succurrere. Provocat
Abbas deinde ad Matth. X. 3 . 36. 37. XII. q9. 3o. XIX. 29. VIII. 23. 22. ubi de ossicio vel Apostolorum, vel Christianorum, nihil de monachis, Christus disseruit. Tandem ad locum nostrum , qui Pontificios maxime urit, delabitur, & ad illa loca EL LVILI. 7. & 1. Tim. V. 8. respondere & Objectionem validissimam amoliri studet. c) B Α SI
LIUS , suo jam tempore, ad priora duo dicta id I
respondit, ratus, dicta illa ad vivos spectare, nequaquam ad eos, qui spiritu fuerint mortui ac cum
62쪽
Christo sepulti. Miserandae sunt eorum mentes, qui mortem, qua Christiani sinceri desierunt studere illecebris peccatorum, confundunt cum instituto illo externo, & humani ingenii invento, quod Monmchisemum adpellare consuevimus. Ne quid tamen Α has Venerabilis videatur omisisse, telum illud, quod in Monachismum ex loco nostro dirigi solet, enervare & infringere molitur. Quamobrem docet, disin crimen, votum inter Judaeorum & Μonachorum, intercedere gravissimum. Quod ut ostendat, tria potissimum monet. Primo tradit, Pharisaeos in suos parentes fuit se inhumanos & avaros, exstitisse disi simulatores ac hypocritas, nec eos ex voto illo, Tombm dicto, evasisse religiosos, seu Monachos. Con tendit deinceps, Pharisaeorum dona constitisse duntaxat in paucis animalibus; in Monachismo autem rem ipsis esse antistitibus ecclesiae cum anima, sanguine ChristDreparata, ad divinas evehenda virtutes. Credit ipse ad postremum, Pharisaeorum oblationem duntaxat fuisse externam; monasticam autem esse internam ac divinam. Verum Judaeis vota concipiendi potestatem indulserat Deus nominatim; in Novo Testamento de eis nulla indulgetur praecepti O Phar,saei indubie eamdem sanctitatem suis votis, quibus honorem parentibus prasstandum prostraverunt, tribuere consueverant, quam Monachi votis suis tribus eisque sollemnibus tribuunt in dies. Pharisaei, votis suis cultum Dei internum amplificaturi, id egerunt, ut animas expurgarent a vitiorum sordibus Deoinque eas exhiberent illibatas & castas. Religio hei equoque obtentui sumta. ut Codicem Mischnicum legerunt, praecipue libellos de Votis & juramentis , eos admiratio incessit, Venerabilem Virum in tanto de Judaeorum oblationibus versari errore. Oblatio-C - . nes
63쪽
nes illae neutiquam sola respiciebant animalia. Id , unde liberi usum & utilitatem parentum poterant pro vehere ac amplificare, voto praebuiste materiam temerario, Christus docet. Num solis animalibus liberi parentibus usui esse possunt ac levamento Quis largietur Μalachiae, religiosos esse haud alios, ac Monachosi Pharisaei aeque ac Monachisini propugnatores eodem scopo generali satisfacere adnituntur ; idem utrisque religionis pallium; eadem utrimque parentum contemtio, obtentu religionis ac voti servan. di invecta. Nonne & Pharisaei sese suosque sectatores a saeculi secibus iactitabant secretos & semotos quidni & illi contenderunt, sese vitae, turbulentae M peccatorum plenae, nuntium misisse' Mira certe effecta ostentabant Pharisaei de squaloribus animi depositis ac de animarum purgationibus, intra hanc vitam susceptis Se post interitum corporis idemtidem,
ad plenam usque munditiem obtinendam, continuandis. uare vota Monachorum & Pharisaeorum eodem pacto in tabulam secundam decalogi sunt inj uria & ideo improbanda
64쪽
XXIV. 3 . memoratus, non fuit Petrus. II. Particula ob exponenda es per numquidqS. III. Simon ille fuit
s. IV. Simon hic fuit flius Cleophaest Mariae, quae 'or erat Mariae
S. V. Veterum nannulli hasce duas sorores perpe .ram Pro eadem habue- rum S una.
Patrem Simonis, nonnulli quoque isterum credid
f. VII. Errores ct hae-ssationes veterum circa persenam ct genus cie phae. f. VIII. Patria Simonis Cana Galilaea. f. IX. De Simonis conjugis , non sororis , sid
philosophia ct historia e etesiastica 3. X. An Simonfuit βοα-
sus Cananaeus ff. XI. et pus tractinianis indicatur.
. I. T iscipulos duos, in itinere Emmauntico, ad I eam adspirasse Christi clementiam, ut is, a morte Si ex sepulcro redux , sese spe-
65쪽
ctandum praebuerit, mi ius est , quam ut copiose videatur exponendum. Unus ipsorum fuit Cleophas; alter plerumque existimatur notitiam nostram fallere ac praeterire. Sed quid impedit, quominus ipsum cum Apostolis vocemus Simonem' Ex quo enim discipuli Emmauntici, Hierosolyma reversi, Apostolis, Christum sibi in via ac Emmaunte vivum adparuisse, retulerant; Apostoli, undecim numero, eis haec
Objiciebant: ου ηγε Θη ό Κυριο- οροως Σιμωνι. Vulgo per Simonem hunc Petrus intelligitur. Siquis vero omnem enarrationem Lucae evolverit,
qua tristissimas a Christo erantiatas perpessiones, ignominiosissimam mortem Christi, ejusque gloriosissimum e sepulcro ac morte in vitam reditum fuit, Complexus; is omnino deprehendet, Petrum nuspiam a Luca vocari Simonem. Conserant & evolvant, quaeso, illi, quibus volupe est, Lucae capita XXII. 8. 34. q. 38. 61. 62. XXIV. Ia . Antequam discipuli Emmpunte Hierosolymam rediissent, Petrus. Jesum redivivum nondum vidit. Quum enim ipse sepulcrum inspiceret, lintea sepulcralia duntaxat conspexit, Jesum e sepulcro digressiim non vidit ipsum. Luc. XXIV. I 2. Joan. XX. 6. Joannes addit, sudarium, seu fasciam capitis a Petro peraeque fuisse visam, N. 7. Idem docet perspicue, Petrum &Joa nem, eo conspectu perfunctos, domum ad suos rediisse. v. Io. Quae singula eo fine in medium pro fero, nequis verba: ἰ Κwι - Σίαι ι, ita accipiat , perinde ac si ceteri Apostoli credidissent, Christum redivivum tunc a Petro fuisse conspectum. f. II. Quod ipsum momentum nonnullis ain tanti
66쪽
visum fuit, ut verba illa per modum interrogationis extulerint, idque in hunc.modum: o τε ἡγεμη ο κυαριγ κ. T. λ. num Dominus re usa a mortuis fuit emcitatus ac Simoni adparuit ἰ Apostoli enim ac eorum sodales, eo tempore, Jesum a mortuis revixisse, non credebant. Marc. XVI. I 2. I . Quare Vox illa omnino videtur suisse dubitantium, necdum credentium, fieri potuisse, ut Μessias triumphum de satana, peccato & morte egerit. Vocula οτι solet substitui ebraicae particulae Eadem ratione vox
ori sumenda est in illa sancti Pauli propositione, a Cor.
Θυτον Γ μιν ; Haec enim non potest non, ut sensus ac contextus orationis sibi constet, ita in Latinum convertit Ouid igitur dico ' num idolum re sese quidquam est' aut num illud, quod simulacro immolatur, es quidquam Paulus existimat, nullam Vim divinam, quae sit veneranda, inesse simulacris & commentiatiis numinibus, quae iis repraesentabantur. μ) NOLDIUS voculae οτι eamciem potestatem tribuit, obviae tuc. I. 21. Joan. XI. 36. Finge idcirco, P trum jam oculis suis vidisse id, quod spectare avebat, scilicet Iesum, e mortuis excitatum. Finge porro, ipsum ac reliquos A postolos dixisset num Jesus, qui revixit, Simoni Petro adparuiti Cui tandem fit verosimile, Petrum cum ceteris Apostolis haec de semet differuisse ἰ Objicis fortasse, Petrum domotum abfuisse, reliquorumque Apostolorum hunc suisse sermonem. Verum quis ignorat, Apostolorum undecim ,
67쪽
decim, id est omnium, eam tunc suisse vocem' Discipuli certe Emmauntici, eique Hierosolymam reversi, inveniebant congregatos ibi undecim Aposto.
los, illorumque socios, quorum omnium eadem erat vox : num Dominus ille resurrexit vivus e sepulcro ' acnum adparuit Simoni ' Hic etiam Petri fuit sermo,
qui tum haud aberat, quemque cum ceteris Jesus, ex inopinato clausis januis in conclavi praesens ac conspectus, increpavit, notata ejus pervicacia, qua praepeditus discipulis, Emmaunte reversis, ac, Jesum redivivum a sese esse conspectum, nuntiantibus, iidem habere recusaverat. c Petro id videbatur insulsum prorsus, Christum primum quidem a Cle pha & Simone fuisse conspectum, ratus, hunc ho norem sibi deberi, sese excellentia & aetate muneris Apostolici ceteris esse praeserendum , sese sepulcro praesto fuisse, nec tamen spectasse herum suum, vel intra vel extra sepulcri limites. Incredibile id Petrovisum, sese nunc reliquis postponi posse, qui omnium rerum antea penes Dominum fuerit primus, & qui magistro adfuerat, quum reliquis Apostolis fuerat recedendum. Eam ob caussam per interrogationes dubitationem suam protulit, credens, Jesum , si ulli
adparuisset, sibi omnino ante omnes ceteros fuisse visum adpariturum.
f. III. Quid inde autem facilius conficitur ac dein monstratur, quam Simonem fuisse alterum e discipulis Emmaunticis, cui Jesus sese vivum praebuerat spectandum, Simonem, inquam, a Petro penitus diversum. Ut ipsum igitur propius intueamur ac nosse conemur distinctius, commemorandum est unum δύaterum. Discipuli, Emmauntem profecti, vocantur duo ex illis, δυο. ἐξ α υνιοῦν, Luc. XXIV. I 3. at
68쪽
ex quibusnam i quorsum haec, obsecro, sunt referendat De Apostolis paullo ante, v. II. ac de Petro, v. I 2. fuerat facta mentio. Verum ab Apostolis distinguuntur discipuli Emmauntici, ν. 33. Quid itaque restat, nisi ut eas personas expiscemur, de qui bus in remotiori inciso fit mentio' Id si fecerimus,
incidemus in Wrας του e λοιπου , in omnes illos reliquos,
qui cum Apostolis versari & commorari solebant. De hisce ingerit mentionem Lucas, v. 9. Sed hac ratione nondum id evicimus , quod suscepimus demonstrandum, nisi ostendatur, Simonem quemdam ex
stitisse, ab Apostolis diversum, qui tamen discipulus& adsectator Christi comesque Apostolorum perpe
f. IV. Obviam nobis venit Simon, ex familia ac domo Cleophae ortus. Mater Simoniς fuit Μaria, Θεοδοκου soror. Μaritus illius Mariae fuit Cleophas, quem Syrus vocat, Graeci vero saepius Alphaeum vocarunt. Communes utriusque liberi fuerunt Jacobus minor, alias Lebbaeus ac Thaddaeus dictus: Judas minor & Joses, Marc. XV.qo. Lucas Mariam vocat Jacobi, nempe matrem, C. XXIV. io. Idem Jacobus vocatur Alphaei, nempe
filius, Act. Ι. 13. Judas vero, minor scilicet, di, citur ibidem Pacobi, nempe frater. Judas ipse, sub initium epistolae suae, vocat sese fratrem Pacobi, non senioris, sed junioris. Jacobus enim senior erat Petri frater. Illi vero, qui ex Alphaeo & Maria erant nati, solent adpellari statres Iesu , id est, sororii. Ipsis vitio vertitur, Joan. VII. s. quod in Jesum initio haud crediderint. Ipsi interrumpere aliquandoserin ') Lebbaeum vocant Ebraei leonem. Idem Leb-haeus fuit ille Levi publicanus, de quo disseritur Marc. II. . 34. Levi ille fult AlptiaeΙ filius, ut ibidem additur.
69쪽
nonem Christi saluberrimum moliebantur, Μatth XII. 66. Maria certe, soror Mariae Θ τοκου , di lucide vocatur ἡ τῆ Κλωπα, uxor Cleophae, Joan. XIX. 2s. At eadem exstitit uxor Alphaei. Quid igitur est clarius ac demonstratu facilius, quam Alphaeum a Clopa seu Cleopha haud differre t Cleopan & Cl pan fuisse virum eumdem, jam existimavit Joannes Saubertus ru). Alphaei filius quartus fuit Simon, . quod mihi quidem ex Μarc. VI. 3. Videtur co stare , ubi filii Mariae, quae erat soror Θεοται , tanquam fratres Christi, recensentur, Pacobus scilicet, Psis, Iudas & Simon. De singulis idem praedicatur. Singuli hi nulla prorsus ratione diffe-Tunt , ratione, inquam, consanguinitatis, ad Christum relatae. Quae quum ita sint, Cleophas exstitit pater,& Simon ejus fuit filius, uterque itineris Emmau tici socius Ec consors. Ut complexum & nexum generis cuicuaque planum faciam, tabulae genealogicae opinionem, ae qua disserui & quam pro vera reputo, includere constitui. En illam :Eli, Luc. III. 26. Matria, Maria mater uxor Alphaei,
Iesu. qui Κlopas & Cleophas dicitur
Jesus Parabus minor, Pses. Judas minor. Simon.
d In Prolatomanis variaruis laesionum textas graeci Euangelii S. Matthaeri P. 14. Vir illustris I. G. PERTSCHIUS, Saec. I. Versuch eine stirιMnhistorie, Cap X. Sect. I. l. 4s. P. 04. Simonem habet pro lacobi minoris ae Iudae fratre. Eu minimum con 'sanguineo.
70쪽
Judaei huic tabulae genealogicae suum addunt quoque Matib. XIII. 3 s. testimonium. Adpellant ipsi per ludibria & pravitatem eum, qui salutis nostrae effector ac magister exstitit, filium fabri. Adpellant
matrem ejus sensu erroneo Μariam, rati, ipsum modo consueto ac ordinario fuisse generatum. Adpe,
lant ipsi fratres Pesu Pacobum ct D , ct Simonem,or Pudam. Jacobum hunc Paulus etiam fratrem Domini adpellavit, Gal. I. I9. Si vel maxime Simonem ab eodem consanguinitatis gradu, quo Jacobus& Judas & Joses Jesum contigerunt, remoturi esse. mus, nulla tamen inveniri posset ratio, quae conatui illi foret adjumento. Ipse aeque vocatur frater Poriac Jacobus & Judas, non ab uno, sed ab utroque, Euangelistarum. Ipse eodem respectu ad Jesum est referendus, ac Jacobus & Judas, quos Mariae fuisse filios manifestum est & exploratum. f. . V. Mariam utramque, Jesu matrem & M phaei uxorem, fuisse personam eamdem , nonnulli
veterum docuerunt. TERTULLIANUS ') &VICTORINUS, de Petavian f dictus, Jacobum, cum Jose, Simone & Juda, ex Maria, Iesuiuatre, & Josepho , post Jesum in lucem editum.
fuisse genitum & natum, crediderunt. Alii existimarunt, Josepho fuisse uxorem aliam, quae jam diem suum obierit, antequam is Μariam sibi desponderit. Auctor Proteuangelii, quod Iacobo tribui solet, se sit ita. Opinionem eamdem videas spargi in Evangelis Petri & Historia Posephi, ex Arabico in Latinum conversa. De priori sententia ac posteriori decerptum