C. Iulii Caesaris Commentarii de bello Gallico et civili. Accedunt libri De bello Alexandrino, Africano et Hispaniensi e nuperrima recensione Ier. Iac. Oberlini. Tomus primus secundus 1

발행: 1818년

분량: 622페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

151쪽

i II, DE BELLO G ta Tenchllieri magna cum multitudine honi; num flumen Rheti iam transierunt, non longe a mari, quo Rhenus influit. Caussa transeundi suit, quod ab Suevis Complures annos exagitati bello premebantur et agricultura prohibebantur. Sueuorum gens est longe maxima et bellicosissima Germanorum omni m. Hi centum pagos habere dicuntur . ex quibus qmotannis singula milia armatorum bellandi catissa ex frribus esiciant. Reliqui, qui domi manserint, se atque illos alarit. Hi rursus in ricem anno post in armis sunt; illi domi remanent. Sic neque agricultura, nec ratio atque usus belli, intermittitur. Sed priuali ac separati agri πω eos nihil est; neque longius anno remanere uiso in loco incolendi caussa licet. Neque mugium frumento, sed maximam partem hicte atque Pecore riuunt multumque sunt in oenalionibus: quae res ei cibi genere et q-tidiana exercitatione et Menale ollae, q-d a pueris num osscio avi disci 'linia adsuefacti, nihil omnino contra voluntatem faciant, et oires alit et inmani comporum magnitudine homines esscit. A que in eam se consuetudinem adduxerunt, ut Acis frigidissimis, neque oestitus, Praeter Pellis, haleant quidquam . quum myropter exiguitatem magna t COTPoris Pars verta , et laventur in suminibus. a. Mercatoribus est ad eos aditus magis eo, ut,

rentum Pagos. Cf. r. 37. Tacit.

German. e. 59. II.

ea qui s. - SinPila milia, ea his Pagis coli ua, et lucunt e sm s exvi a Patrium . M. belloridi ciaussa. Codd. Plidoru

gehatiit locus: ν eliqui domi manent . pro se atque utis oriunt. M. atque usus belli. Sie co ld. et edd. vett. ubi S lig. neque. male. in imis caussa. Sic saei e noster. v. ludex. alii eotendi. homines effrit. T. homanes expunxit Maliger e ut iis codd. I. C. H. iii Misceli. Lit, . uovis Vol. 3. P. volebat eos, ueficius codd. et ed l.

ad eos. Deest in variis codd.

152쪽

LIB. IV. C)YP. I. 3.

ne bello cePerint, quihus Dendant, habeant, quam

quo ut n rem ad se ivortari desiderent: quin etiam iumentis , quibus maxime Gallia delectatur, quia que inPenso Parant pretio, Germani inportatiuis non Mun. tur: sed quae sunt apud eos nata, Praca atque deformia , haec 'otidiana exercitatione, summi ut sint laboris, incitat. Equestribus Proeliis saNe ex equi desiliunt ac pedibus Proeliantur; equosque eodem remanere pestigio adsuefaciunt; ad quos se celeriter, quum usus est, re minit neque eorum moribus tur ius quisquam aut inertius habetur, quam himiis uti. Itaq- ad quemvis numerum ephimiatorum equitum , quam Dis Pauci, adire audent. Vinum ad se omnino inportari non striunt, quod ea re ad laborem ferendum remo Iescere homines atque est mari arbitrantur. 3. Publice maximam Putant esse laudem, quam satissime a suis snibus pacare agros: hac re signi

cari, magnum numerum ciuitatium suam uim susIinere non Posse. Itaque una ex Parte a Sueuis circiter mιlia

passutini DC agri oacare dicuntur. Ad aheram partem

succedunt Ubii, quorum fuit ciuitas ampla vique forens, ut est captus Germa norum et Parilla , quam

quo linam rem. alii 'via. qutim usus est. alii posvit. glossa. Italia delectatur urant. Mare C s. s. i b. humeri variario occurrit et x , Ti. ariden . alii audeant. male. . 72. Alia exerrat,in clat Cortius I ιnm etc. Cf. ib. n. Sall. Cat. e. Cf. et Tacit. Publice. ratioue reipublicae. M. Λ. Σ, Σέ. ciMitatium. Sic et 7, oti. Ui. VoM. Germani Dinomatis Lir. Delevera in de analo; . 2. 14. Germani et his . nam his. eisi illain non Posse. Staiger non Potuisse. Tiritie emi l. habent. rellitii dat, nee invitis eodiethus. de .erminis omuibus omnin h. milia passuum DC. Multos o l. sermo est, Dee legitur Germani selidit tantum valsitarum n orum in metii Plir. Gr. 'M. O . sit pica, Patium: et tris codd. habetit emis ur. Caesarem scriI sisse in 'ortiatitiis. tum. Sed quis talia definiat' . f. bene. Lipsius Electi a. 7. et Ucit m. re PraMa. nlii γ a. me et Gr. μω.ωe seribunt LX. quod a librariis mu

et Γarit. Germ. c. b. ivr cera. tire istum Putaui. Grueti racio numericasti e inepta ad usum Eequentia eum vulgata contortat. VoΚsius ad frent. eod. dedit centum. -Isti faciunt. aIii adsti Deae M. et paullo Mnasua res. Obseuriisa

153쪽

sunt eiusdem generis, et ceteris humaniores, ProPterea quod Rhenum adlingunt mutimnque ad c mercatorcs

νcvluant, et ipsi proPler Pro inquitatem Gallicis sunt moribus adsumacti. Hos quia in Suevi, inultis Saeli ebsellis experti, propter amplituditio in gravitaten, lue civitalis, filii hii' ex pollere noli PotuisSent , tamen vectigales filii secerunt ac multo humiliores infirmioresque red gorunt.

4. In eadem caussa suorunt Usipotes et Tenchilieri, quos supra diximus, qui compluri's aianos Suevorum Uim suKtinuo rurit; ait extremum lamen, o gris ex luit si Pt multis Gorma uiue locis trietinium vagati ad Rhenum Per Venurunt: quas regiones Menapii incolebant ut ad utramque ripam fluit linis agros, aedificia vicosque I tibi bant; sed tantae multitudinis aditu Pe terrili , ex liis aediliciis, quae trans flumen habuerant, demigraverant et, cis Rhenum dispositis praesidiis, Germanos transire prohibebant. Illi, omnia experti,

quia ira neque vi contendere propior inopiam navium. Deque clam trsansire Propior custodias Menapiorum Possent, reverti se in suas Sedes regionesque simi iuverunt; et tridui viam progressi, rursuS re V Urterunt atque, Omni hoc itinere una noctu equitatu COH- secto, inscios inopina ulesque Menapios obpresserunt,

154쪽

qui, ite Germanorum discessu per exploratores Certiores tacti, sine metu trans I lienum in suos vicos remigraverant. II is intersectis navi tui, que eorum OC- et putis, Prius quia in ea ParS Menapiorum , quae citra IIlienum quieta in sui si lilius erat, certior si ret,ilumen tratisierunt atque, omnibus eorum aedificiis Oecu putis, reliquum patieni lite in is se eorum C Opiis

aluerunt.

5. His de reluis Cae qar certior tactus et infirmitatem Gallorum veritus, quod sunt in consiliis capicndis mobiles et novis I,l0rum lite rebus studetit, nihilliis commillendii ita existimavit. Est autem hoc Gn

licae consuetudinis, uti ei Diatores, etiam inuit , COH- Sistere Co aut ei, q/ Od quisque eorum de gruique re audieris a tit cognoueris, quiaerant et ' tercatores in Upidis Dolgus circumsistat , quibusque Ex rmionibus reniant, vivisque ibi res cognoserint, Proti Unciare C gant. His rumoribus a que auditιonibus Permoti, de 3ummis suePe rebus consilia incutit, quorum eOS creatigio Poenitere necesse est, qtium inccrIis rumoribus Zcrumni et Plerique aci coluntatem coriara scia remotideant.

6. Qiin consuetudine cognita, Caesar, ne graviori bello OcCurreret, maturius, quam C OnSUPriit, ad exercitum proficiscitur. Eo quum venisset, en, qu ne lare suspicatus erat, facta cognovit, missas legaliun es a nonnullis civitatibus ad Germanos, invitatos lire eos, uti ab I lieno discederent; omniaque quae It0StillasSerit, ab se sore Iiarata. Qua spe adducti

Delen ium .itie. II.

155쪽

Dd BELLO GALL.

Gorinani latius iam vagul,antiir set in finis Eburonum et Condrusorum, qui sunt Trevirorum ClienteS, Pe venerant. Principibus G Alliae evocalis, Caesar ea, quae cognoverat, dissimulanda sibi existimavit, eorumque animis permulsis et confirmatis equitatuque imperato, . bellum cum Germanis gΡr re Constituit. 7. Re frumentaria comparata e piit thus lite delectis, iter in ea loca facere coepit, quibus in locis esse Ge manos audiebat. A quibus quum paucorum dierum iter abesset, togati ab his venerunt, qu0rum haec fuit oratio: Germanos neque priores Populo Romano

bellum inferre, neque tumen re Sare, si DCESsian ur, quin armis contendunt; fu Od Germinorum consuetu ohaec sit a maioribus trudita, quicu/nque bellam ιnuis rarit, resistere, neque dePrecari: haec tamen dicere , omisse inuitos, eiectos domo. Si suam gratiam Romani uelint, posse eis utiles esse amicos; rei sibi agros adirigmaret, uel pallantur eos tenere, quos armis P sederint, Sese unis Sueois concedere. quihus ne Dii quidem inmoriades pares esse Possint: reliquum quιdem, in terris esse neminem, qui non SuVerarc Possint.

8. Ad haec Caesar, quae visum est, respondit τaed exitus init orationis; Sibi nullum ciam his ami

citiam esse posse, si in C Ulia rema' erent: neque perum esse, qui δuos fnes tueri non potuerint, alienos o cvare: neque ulios in Gialia pacare agros, qui dari. Ianiae Praesererem multis tui, sine ιniuria possint.

M ticere, si pelint, in Ubiorum Inibus considere,

C llarius. Cf. iri I. in clientes. his. alii ad eum. ex sic Grais

156쪽

LIB. IV CAP. 6-9. I 17 quorum sint legali aρω se et de Sueuorum iniuriis

querantur ei a se a Gilium ρe . tit: hoc se tib iis in

9. Legati haec se ad suos relaturos dixerunt et, re deliberata, post diem tertium ad Caesarem reversuros: in turea ne propius se castra moveret, peti rutit. Ne id quidem Caesar ab se irvetrari posse dixit: cognoverat enim, magnam partem equi intus ab iisti liquot diebus ante praedandi frumentandi lite caussa ad Ambivaritos trans Mosam missam. Hos exspesC-tari equites atque eius rei cauSsa moram interponi, arbitrabatur.

de Su-orrum iniuriis. Hae supra .. 3. extr. dewriptae M iis inpetrat i m. vulgo Ubiis inmeraltimum. Sed duritis ebi, imperore his, qui , iniuri ita alueeti, auxilium inploranti diere vero haec duorum codician lectio , lam incommodum sensum es it ii, , certa est : Omnino e duhitari potest , qui I Caesar h. l. scripserit. Ergo

lectio, quam Morus acute pervidit,

eamque restitui.

Germani c. 7. . Sed hi ita lities

iti loco, proste quem cis Rilentin Ubii habita finiit c. I 6. . Blis iraimque sin ervvit itine inter UbioA ac inde in filiis Sigambrorum erantcndit. l ars illa equitatus. quae irnus Nosnm duris suit, mima Praed.mdiae si timeti talida caussu, Gery annis

a Caesare vietis dieitur Post frixuiu suorum se trans Rhenum ita fines

157쪽

DE BELLO C. 4 I. L.

I o. Mosa pro Iuli ex monte Vos πο, qui est in finibus Lingonum, et, I s le quiadam ex Rheno recepta,

quiae ad euatum Vahalis , insulam esset is Lalaoortim, neque longius ab eo milibus passuum LXXX in Oceanum transit. Rhenus autem oritur ex GPontiis, qui

Apes incolunt, et longo spatio Per Iines Sarvnelium,

Mosa Totum lioe caput aptos alore iii mixtim arbitratur

I. C. H. quia turbat filii m oratio ilia

et mendis Mutet, I inlue

tinet. liuio me , ustulisse sirilitarium

verosimile videtur et D 'Anvillio et Muti uerto; erant tamen Medioma Diei in loco nostro post Italinc I ouericli. De M lua ii ix conserri Potest dicit Pilitii Λ uultu illuuetrata L i. P. o. urdo rei versatur tu eo. RIos ιι ait Mosina recte memoretur capite praecedente, si Mosellia, auatiis sto totum hoc capiat de Mosa et Rheno ea d.im sciolo ilebetur. Id nou Ol, stat, quod Mosam e Vo ego in uis Profluere Cue sar dicit , utique e iii in eius motiti, indices in Liuis

Acinum sinibus ibi sti ut, ubi Mosa Oritur. CL D'Αuviile ii. 467. sego. Sic e codd. inscriptione quadam et medii aevi seri Ploribus ediderunt Davis. et Oudeli dorP. Iu

Oti lenia

Via tistis. Idem nomon in Tacita Arari. Σ, 6 occurrit, utii sere liue ii ,a ite lilieno trad i. Vari eius scriΡ-

pressit. II. Hauc lectione ux MOrci Prohath in recipi. Similia sere trullit Tacitus A. a. 6. Us. Metiscitiis Altingit Not. Germ. itis. 1'. l. D. 16. yer Ilines Sarviaetitim. , algo legiis tur Iantuatium, turpi erro E. Rari ii ou tu Putando. Aiantistites, adesiae seu tum, Rhenus nullo modo adtingit. dieque vulneri medenturi ite r,retes, uti tu , audiam te P. ιν ade Mau/ι intelligunt, a quia m. Si Setinui Rhenus uiuetat. Co lices Uariaut: exhilaeni attiautitis, tuultum, unde lare mis Aeluiatmm .ril vulgo apud ditia hortem P. Mihi Persuasuiu est, legendum Sa- selliant. l. thrarios dicePι t. quo cli Orum uoli ut ibi men 1O apud Caesar in exsulta et quod Ru Pra 3, 1. ferino de Nauti tunis saetus. ΛΡ.tissime Pliti itis S, eto a 3 Nesrurietes ritis Rheni accolunt, ubi 1 Lirduinus Peri eram malit Suanetes. CL D'An

ville Not. de la Gaulo P. OG. Gentis

158쪽

LIB. IV. CΛΡ. Io. II. II 'Heloesiorum, Sequanorum , Mediomatricorum , Tribu corrum , Trevirorum cisalus tertiar et , uili Oceano

ad ropinqurit, in Plures di it partes, mutiis ingentibusque insulis esciis, quarum Pars magna a feris barbarisque nationibus in litur, ex quibus sunt, qui

piscibus atque ouis auium Disere existimuntur, multisque capitibus in ocea num in suis. II. Caesar quum ab lioste non amplius passuum XII milibus abesset, ut erat constitutum, ad eum legati revertuntur: qui, in itinere congressi, mBgno pere, ne lovgius progrederetur, orabant. Quum id non inpetrassent, petebant, uti ad eos equites, qui agmen antecessissent, praemitteret, eosque pugna prohiberet; sibique uti potestatem faceret, in Ubios Iegatos mittendi; quorum si Princ es ac senatus sibi iureiurando sdem fecissent, ea conditione, quiae αCaesare terretur, se usuros ostendebant: ad has res

conficiendas sibi tridui spatium daret. IIaec omnia Caesar eodem illo pertinere arbitrabatur, ut, tridui

mora interposita, equites eorum, qui abessent, reverterentur: tamen sese non longius milibus passuum quatuor u quationis Caussa processurum eo die dixit:

εὶς aetαυαυ. lateruta de multitudine ostioraim Iuleiii et dis--nbu scriptorum super hae mi et fide Caenaris ot motio eius ex Pu-

caindi, adeundus est dilicentissititus Cellarius in dicitii. Orbis 2, 3. S. init . qui existimui, exari m, clammtitia ostia dixerit. tutellexissemium rivos et elice . Per quos Atthillas regiones Rhenus dii lusus suerit. II. Iecissent. alii fecisset. Sie et alii L

159쪽

DE BELLO GALL.hilo postero die quam Dequontissimi convenirent, ut ile eorum postii Litis cognosceret. Interim ad Praesectos, qui cum omni equitatu antecesserant, mittit . qui iiiiiiciarent, ne laostes proelio lacesserent et, si ipsi laces erentur, sustinerent, quoad ipse cum exercitu propius ac PsSisset. ia. At liostes, ubi primum nostros equites Con-SPeXPrunt, quorum erat quinque milium numerus ,

quum ipsi non amplius DCCC equites haberent, quod

ii, qui frumentandi caussa ierant trans Mosam, nondum redi orant, nihil timentibus nostris, quod legati eorum lia ullo ante a Caesare discesserant . atque is dieq induciis erat ab eis petitus, inpetu facto, celeriter nostros perturbaverunt. Rursus resistentibus nostris, consuetudine sua ad pedes desiluerunt, subfossisque equis compluribusqiae nostris deiectis, reliquos in sugam coniecerunt atque ita perterritos egerunt, ut non prius fuga desisterent, quam in conspectum agminis nostri venissent. In eo proelio exequitibus nostris interficiuntur quatuor et septuaginta, in his vir sortissimus, Piso, Aquitanus, am Plissimo genere natus, cuius avus in civitate sua regnum obtinuerat, amicus ab Senatu nostro ad pol Iatus. Hic quum fratri intercluso ab hostibus auxilium ferret, illum ex Periculo eripuit: ipse equo Vulnerato deiectuq, quoad potuit, sortissime restitit. Quum circumventus, multis vulneribus acceptis, cecidisset, atque id frater, qui iam proelio excesserat, procul animum advertisset, incitato equo se hostibus obtulit atque in te isectus est.

160쪽

In II 3. IIoc facto proelio, Caesar, neque iam sit i legalias audiendos, neque coiuliti Oiles accipiendas arbitrubtitur ab liis, qui per dolum at pie itisidias, petita pace, ultro bellum iii tulisse Hl: e X Sliec in re Vero, dum hostium copiae augerentur equitatusque re cr- teretur, summae dem ntiae esse iudicabat et, cognita Galliarum infirmitale. quantum iam apud eos hi Stes uno proulio aucti ilatis essent consecuti, seu liebat: quibus ad consilia capienda nihil spatii dandum ovi stimabat. His constitutis robus et consilio cum Legatis et Quaestore communiculo, ne quUm dii in pugnae praetermitteret, Opportunissima res accidit,

quod postridie eius diei mane Padem Pt perfiditi et simulatione usi Germani, si equoratos, O mi ill)us Principibus maioribusque natu adlii tulis , ad eum in astra venerunt; simul, ut dic batur, sui purgaudica USsa, quod Contra, atquΘ esse l. dictum ut ipsi petissent, proelium pridie commisissent ; simul ut, si qui l possent , de induciis salion do inpetrarcii l. Quos sibi Caesar oblatos gavisus, illos retineri ius,it; ipse omnes copias castris eduxit equitatumque, quod recenti proelio perterritum esse e X istimul, ut, agmen subsequi iussit.

infirmitate, mobilitate. Cf. e. S.

iii eo videtur suisse, quod tut mea. diim leniti apud cum fuerant. li 3-

cum horum Manlius iam

Tom. l.

SEARCH

MENU NAVIGATION