장음표시 사용
21쪽
eius quaestioni respondeam si cum laureae linpositione iura tam Pontificia, quam Caesarea legendi, declarandi, corrigendi authoritatem tradunt, nonne ego etiam communem illam authoritatem cum laureae im-
B. positione sum consecutus Θ Audet etiam vir modostissimus asserere, potu illi: mo, ac dcbuisse demonstrationibus potius, quam conuiths,& ba bara ista vehementia prauas opiniones confutare,qui raro,& post turmpissimos quosdam cri ores tantummodo uno aut altero verbo quosdam perstrinxerim,cum ipse in Paraccisicos plura intorqueat conuitia, quam 3. B. argumenta. At ait se necessu a te adactum id fecisse,quia Paracelsici nouo , , curandi genere innumerabiles interficiebant,&diram lanienam inuexe, , rant. Ego vero iurarem Erastum non ob publicum beneficium , sed ob proprium damnum in eos exarsisse; aegros enim ab eo auertebant, & lucellum de manibus eripiebant, cum feliciori successu eos curarent.Nam solent empirici ipso etiam Galeno attestante rectius sanitatem reuocare, quam pseudo dogmatici, quorum principatum ab Erasto obtineri
certum est. Cum enim ad veram curationem instituendam, morborum.& indicationum cliciendarum cognitiones praecipue necessariae sint, Erastum ab utraque longe aberrare, solo clarius demonstraturus sum. Non est itaque mirum, si populorum animi ab eo alienabantur;& ad Paraccisum conuertebantur. Sed demus, eum ob communem potius utilitatem, quam ob priuatas iniurias fuisse commotum, nonne poterat &ipse sectam illam rationibus reijcero,non perpetua illa,& rabiosa procacitate insectarie Quod si hoc sibi iure assumpsit aduersus Paraccisum cur mihi non concedit aduersus Galeni hostes, cum ab his maius hominibus periculum immineat, quam ab illoὸ Cum enim ille ipsius Erasti testimo nio nullis rationibus innitatur, nullam vim habere potest artis medicae professores seducendi. At hi multis,& non leuibus argumentis, & aut horitate,qua pollent, multis medicis imponunt; quod euentus ipse declarauit; cum plures habeant imitatores, quam Galenus. Attamen praeter liberam errorum refutationem, quid acerbi in eos protuli, quod verissiamum non sit Θ quanquam id a me rarissime factum fuerit. Nam ut de Argenterio loquar praetor crratorum redargutiones,lquodam in loco vocavi cum malignum & infelix ingenium. quod an verissimu sit, viris eruditis,& ingenuis iudicandum relinquatia. In Fornelium nihil grauius pro tuli, quam cum de eo scripsi.Nullum vidi scriptorem, qui primo aspoctu maiorem prae se ferat grauitate,& re ipsa leuior reperiatur, & inconsideri ratior. At nonne eius natura vere describo P& si qua in parte fallor, in priore fortasse fallor; na altera ex infinitis, & grauissinis eius erroribus comprobo. Citerum nonne Erastus ipse Ferneliu vanum vocat,& insciteo arS
22쪽
argumentari asserit Erastum ipsum ad eius imitationem, dixi monstra
scribere, quod tunc demonstraui ; praesens vero disputatio tota in cius monstris patefaciendis & domandis versabitur. Sed cum videatur id mi- C. hi concedere aduersus Argenterium, concedat etiam quae contra ipsum,& Fernelium scripsi iure fuisse scripta, necesse est, cum in ea leni & ipsi sentina sedeant. Sed ita urget. Et ut Argent crius petulantius egisset, quid , , hoc ad Fuch sum, Alexandrinum, Valeriola, Vcgam, aliosve attinetΘ Aii , , alienam hi culpam praestabunt Θ Ego sane non reprehendo in his aliena, , , sed propriam culpam: & cum mihi propositum esset persuadere artis studiosis,ut non aliis plus credant de Hippocratis & Galeni decretis, qua Hippocrati,& Galeno,&ideo enitantur ea non ab alijs tantum, sed ab authoribus etiam ipsis summo studio,& diligentia eruere, demonstrandum mihi fuit multos ex Hippocratis & Galeni sectatoribus otiam in authoribus illis explicandis saepe,& grauiter crrare. Modo itaque hic meus conatus in studiosorum utilitatem,& hominum salutem intendat,
reliqua omnia mihi post habenda esse iudico. Sed quid in illos unquam pro nunclaui quod verissimu non sitΘproferat Erastus, si nouit. Fateor me in Alexandrinum solum senaci, aut bis limires fortas Ie recisiluisse; Sed lectio longissimi,& ineptissimi illius prooemij tantam mihi mouit indignationem,ut paginas illas inquinatas dixerim, judicium ipsius mei Al
xandrini secutus, asserentis, quae prolixius,& extra rem propositam scribuntur, stomachum mouere; Alibi cum repente ex peripatetico stoicutactum dixi, quia cum qualitates discerpi, & vut norari asscueret, nonne eas corpora esse constituitΘQuod si haec ridicula sunt, cur irrideri non posIunct At quid Erastus egerit in Antiparacelsicis, no facile dixerim, quia cum vastum illud opus ab initio bis,& ter legere conatus sim, Apollo me seruauit; tantam enim mihi molestiam incutst,ut prosequi non potuerim.Tertiam quidem partem percurri quia cum in ca quaedam artis nostrae capita tractet, sperabam in nouo scriptore aliquid inuenire contra Galeni insectatores, aduorsus quos undique suppetias mihi quaercba. Sed & in hac lectione didici tantummodo, quid sit oscitanter legere: totam enim oscitando,& dormitando percurri; visus tamcn mihi est mirus quidam Satyrarum scriptoria deo frequens est in coaceruandis undequaque iurgijs,&contumclijs in Paracellicos. Artis capita nuda , & ieiuna tot maledictis in torrumpit,tot diuerticulis nunc ad religionem, nunc ad philosophiam spectantibus confundit,perturbatque, ut vix colligere possis,quid doceat;& adeo est ineptus,ut ca de re plurimu glorietur; eaque se interponere asserat ad oblectandum,& recreandum lcctorem eo consilio, quo comoediarum actores dum se ad nouum actum comparant, B a musica μ
23쪽
, , mu sica, aut similibus rebus spectatores detinere, oblectareque solent. Egregius lane scriptor qui in praeceptis tam grauibus, tam sanctis, &ad humanam vitam necessarijs; in quibus ne verbum quidem superuacaneum esse decet; quaerat comicorum oblectamenta. Quare cum ea se in adolescentium gratiam scripsisse iactet,ego ita sentio, nec adolescentes, nec senes posse inde fructum ullum percipere; & magnam temporis iacturam facturos, qui id in tot nugis luendis conterent,si vera sunt Galeni praecepta in prooemio libri VI. de simpl. Med. Artem medicam dist re cupienti legendos esse authores eos tantum, qui praecepta utilia tra dunt; qui vero fabulas & alia nihil ad artem pertinentia inculcant, eossa esse respuendos. Cum enim admoneatHippocrates,Vitam esse breuem; ax Artem longam; non est tempus in ijs amittendum, quae nihil conducant ad artem capessendam. Taceo in ea parte imponi Paracellicis crimina in rcligionem adeo impia,& nefaria,ut non une maximo horrore t gi possint. Quare impie fecit,cum execrandas illas opiniones, quae intra fines Germaniae se continuissent,& una cum authoribus suis interij ssent, immortalitati, quantum in ipso est, commendauit,& alijs etiam nationibus legendas proposuit. At homo ambitiosius,& iracundus nihil pensi habet,modo aduersarios grauissimis criminibus oneret Itaque iam desinat procacitatem vitium suum proprium,& familiarissimum alijs obtrudere. Conqueritur ad haec,scripsisse me, cum monstra in arte medica peperisse non minus prodigiosa, quam quae ipse in Paracelso inuenerit; quasi C sic immanem Paracellicorum audaciam confirmauerim. Ego sane cum inuenissem, cum censere, indicationes curandi a causis sumi, nona morbis; id esse monstrum Paracelscis maius iure pronunciaui;& iure pronuciatum fuisse loco suo iterum demonstrabo. At, si tantam in unico meo
verbo vim collocat ut Paracelsicorum auxerit audaciam, non aduertit homo imprudens multum se mihi authoritatis addere, quam tamen quacunque ratione nititur detrahere.Verum in eo fuit imprudentior,maleque sibi consuluit, citin falsissimarum causarum patrocinium aduersi me suscepit,& me ad haec scribenda prouocauit. Nam cum ea leget Paracelsici,si ex uno verbo tantum sumpserunt audaciae,periculum est, ne a daciores reddantur,&ad eum infestanduin proniores. Cum statuat, contra viros illustres scripsisse,metuentem, ne aliter gloriam consequi A. B. potant, suum somnium multis confirmat coniecturis, quarum prii in
,, sic exponit.Vt sic putem,facit hoc primum, quod adeo tollicite conquia , . rit ex omnibus angulis, quod accuset,ut aliquando prorsus leui cui&adis propositam disceptationem vix percinentia producat. Audi,quaeso,bella cxcussitoliam. Nolim lio inauit, annotatum inter Fuchsj errores, sed
24쪽
potius esse documentum hominum ut sciant,se esse homines. Poterat au , , tem totum hunc locum, in quo Fuchsius forte sui oblitus est, praeterire, , , cum ad rei propositae disquisitionem nihil conferret. Coniectura haec , , . indicat apertimine, Erastum eo vitio peccare, quod mihi ascribit ; Cum vere ipse ab angulis hanc suam ducat coniecturam errorum, & mendaciorum plena . Nam si quis legat, quae scribo L. 2.cap. 7.facile percipiet, cum quandam vocem Galeni excuterem, quidquid de ea voce dixi, ad
eum locum ita pertinere,ut non potuerit omitti. Percipiet etiam me non
assectasse aliorum reprehensiones ; nam si id mihi fuisset propositum,
Fuchsium tantummodo accusassem,nullamque addidissem excusationc, . & tandem defensionem. Secundam trahit a locis, quibus eum repre- 6. B. hendi, quae reprehensiones ad materiam, qua de ibi agitur, valde pertinent. Recte ne vero, an secus pronunciatae sint, discutiemus, cuin ad eas ventum erit. Tertiam ducit ab epistola, ubi officium meum Episcopi officio comparo, quod irridet,& subsannat, quas parua magnis comparare non liceat.Quo loco homo vanus habenas oratoriae licentiae laxas, querelas,& accusationes inanes fundit. At quid conferunt haec ad demonstrandum, me potins ob inanem gloriam, quam ob Galeni, & veritatis amorem contra illustres authores scripsisseὸ Nec minus vana est
quarta coniectura,quam ex r. Lib. cap. l 9. extorquet, imo vero eius proposito quam maxime repugnat; cum neque palam profitear, neque clam innuam me doctrina,&iudicio alijs superiorem esse, quantum Hercules 7. B. alijs fortitudine praestitit; sed aperte asseram,me pro laboribus, & molestia alios consutandi recreari spe bene merendi de studiosis , & de toto genere humano, sicuti Herculta aequo animo pro communi omnium salute aerumnas subibat.Nec inde eliciet quisquam a perturbationibus liber, voluisse me videri,& appellari monstrorum domitorem. Veruntamen sicuti eiusmodi appellationem tunc minime recepissem; ita ea nunc haud prorsus respuo, cum in his Defensionibus plura monstra, & humano generi infestiora quam Hercules,ac forte verum ipsum monstrorum genitorem sim domiturus. Ad idem probandum alias inculcat conte m. Ccturas, saepe ante inculcatas,& ad satietatem iam reiectas. Cum vero 8.A scribit, in meo primo foetu multos esse,& crassos errores, ego sane id negare non ausim. nego tamen, quos ipse in hac Anato me collegit, errores esse; omnesque ab eius callimia ijs vindicabo. Cum vero statim subiungit. Imprudenter egit, quod non apud se cogitauit hominem se esse; erra reque posse;nec est veritus, ne qua ipse in alios asperitate usus est, eadem
ab alijs excipiatur. Respondeo, eum oscitantius 'legisse praefationes '' meas, quam ess eira Antiparaczbica.tiam si cum aliqua attentione lea ''gisset
25쪽
gisset finem prioris eius me obiectioni occurrere vidisset,cum sic scribo. Scio cum libere multos reprehenderim,non defuturos&mihi reprehen res quamplurimos, de quae secuntur. Atque haxad ca, quae mihi obi jcit,setis hinto.nam reliqua omittenda sunt,cum parum ad me perti- neant. Illud non omiserim cum tantum in me odij concepisse, ut non semel in ii ic praefatione,& in toto opere in Galenum etiam, quem a me 3.C.D.enixissime dc findi videt, excandescat. Qi apropter me subinde accusat,io. B quod cum reprehendi prohibeam.Qua de re quid scripserim, ex praefationibus incis apparet;&quaedam etiam ante attigi.Quocirca in praesentia id tantu in afferam,licci Gaionum non Deum,sed hominem I & ideo non sine crimine cile iudicem, tamen ad eius crimina deprehendenda Erastum minime omnium csse idoncum; ipsumque ex his meis scriptis in quot,& quam turpes errores ex Galeni insectatione inciderit,esse per . A ccpturum. De longa illa deliberatione, & de causis, quae eum adfros nandam meam maledicendi licentiam impulerunt, id solum dicam.Summam temeritatem, summamque leuitatein eum impulisse; & qui eu sunt hortati,ideo fuisse hortatos,quia leuem& temerarium csse norant. Verum tempus est talia iustum certamen subeundi; in quo ne cogamur saepe repetere, Erastus obij citiErastus respondet; & alia consimilia. ipsum affabimur. Diuidam autem totum hoc opus in septem Defensiones; sicuti& ipse Anatomen videtur in septem partes distribuisse.
DEFENSIONIS PRIMAE PARS PRIMA,
in qua demonstratur, sagum,dum morbum ad abquid non esse ex e istotele argumentatur , contra ristotelem ipsum argumentari.
Vm Lib. i. Cap.XI. statuissem morbum & ad aliquid.&qualitatem esse; sciremque,te in I. Ep. De CavL Conticonstituisse, morbum non esse ad aliquid; eam opinionem Cap. XII.refutaui. Argumentum tu si hoc erat, Aristoteles relationem recte,ac vere negat vel princi-- al. . . /.ὼ-: a pium,vel terminum motus esse, At omnis morbus est motus principium, siue causa, atque etiam motus terminus. ergo nullus morbus relatio. Ego,cum cernerem,maiorem propositioncm huius
argumenti sumptam esse ab Aristotele .Phis i . magis in Aristotelem intentus,quam in verba tua, Aristotelem secutua sum;& per principium
26쪽
motus cum eo principium temporis,& generationis intellexi;ita tam Mut totum illum motum, qui ante terminu incidit, intelligamus. Ea igitur. quae sunt ad aliquid, non sunt principium motus hoc modo captum, nec etiam terminus motus. are si corpus plus nimio incalescat, caliditas illa dum incipit,dum inualescit,dum in motu est, ad aliquid non est; nec etiam cum in termino est;neque enim caliditas producta ia ad aliquid. dispositio, habitus, aut morbus est; sed ametria inter quatuor qualitates ab illa exoriens ad aliquid, lispositio, vel habitus,& morbus est. Hic est verus sensus Aristotelis eo in loco, sic etiam inferius a te contra me elicitus, ubi verba Aristotelis citas iam tui oblitus. Argumentum itaque ex eo Aristotelis loco sic colligitur. Quae ad aliquid sunt, non sunt motus. vel motus terminus. Sanitas& morbus sunt ad aliquid. Erso finitas, &morbus non sunt motus,vel terminus motus. Cum haec sic se habeant. nonne conclusio tui argumenti repugnat minori propositioni Aristotelis eodem in ipso loco unde argumentum tuum clicuistiὸ Asserit ille sanitatem,& morbum esse ad aliquid.Tu negas. Probat ille sanitatem &morbum non esse motus,vel alterationes , capiendo per alterationem
aggregatum ex motu praecedente &termino ipso, quia sunt ad aliquid. Τu contra probas,morbum non esse ad aliquid, quia motus & alteratio est, capiendo alterationem, ut dixi. Hoc pacto quae argumento tuo obieci,ex mente Aristotelis deprompta senti& verissima sunt. At inquis, te per motus principium,non generationis, aut temporis principiucapere, sed causam ericientem. Esto; nonne debcbas exponere, propositionem istam tuam. Aristoteles relationem recte, ac vere negat vel principium,vel terminum motus: diuersam esset propositione ipsius Aristotelis, sic seliabente.Quae ad aliquid stant, non sunt motus, vel motus terminus;& diuersitatem ostendercὸImo vero debebas Aristotelem ipsum refellere,non eius inniti authoritati, si contra eius sententiam tibi constitutum erat negare, morbum esse ad aliquid. Cum horum nihil feceris, colligam ego, te censuisse maiorem tuam propositionem eandem esse cum maiore Aristotelis. Sit itaque maior Aristotelis tuae c6sentiens,haec. ae ad aliquid sunt,non sunt causa, vel terminus motus. Nonne sicuti in priore sillogisino Aristotelis; minor eius propositio aduersabatur conclusioni tyae, ita mutata maiore propositione,sequetur haec conclusio. ergo sanitas& morbus non sunt causa,vel terminus motus, quae minori tuae propositioni ex diametro repugnatΘVtrouis modo itaque principium motus capias repugnabis Aristoteli vel potius facies Aristotelem sibimetrςpugnantein .cum ab eo deducus argumentum. Praeterea in hoc etiasillogisino sequetur,quod tibi obieci.Aristotelem probare sanitatem, dc
27쪽
morbum non esse causam,& terminum motus, quia sunt ad aliquidi Te vero probare, sanitatem & morbum non esse ad aliquid, quia sunt causa& terminus motus, quis alius unquam citauit alterius authoritatem, cu ius oppositum decernatΘVerum alia etiam absurda ex tuo hoc argumentandi modo exoriuntur. Ac primum cum dicas, argumentum tuum duobus uti m ijs, quorum alterum per se notum sit, alterum .a te probetur,
unde postea ex uno duo conficis argumenta; Insto, licere Aristoteli, &alijs antiquis hac stricta,& pressa argumentandi ratione uti; quae explicatione indigeat: nobis, qui expositores,& interpretes agimus, id non licerin tibi minus, qua alijs, qui fatearis, te prolixu potius vj deri voluisse, quam obscurum. atque id religiose adeo obseruasti,ut sepe verbosus ni- 3- Α- m is appareas. At duo haec argumenta perpendamus , prius est hoc., , Nulla relatio est causa motus, , , Omnis morbus est causa motus. Minorem asseris per se notam esse,&concessam ex definitione, eamque hic demonstras. At per se notum esse,& demonstrari, repugnant authoritate etiam Galeni tui de Opi. Sec. Euidentia a demonstratis distinguentis. Praeterea cum per te propositio illa sit falsa,quomodo per se nota, & . concessa estὸfalsam esse, non semel & bis,sed saepius asseris in hac Anato
3 m. A. me.Vnus nunc satis sit locus ubi sic scribis. Satis nunc scire, omnem di Θ', , spositionem bonam, aut malam motus csie terminum,&finem; ac proin- , , de ratione eius corpus non moueri.Praeterea falso statuis, morbum esse motus causam, quia actionem laedit;tantum enim abest plerunque,ut causa sit motus,quod potius sit motus priuatio,& interceptio. Fractura cruet o . B. rium ambulationem adimit,non est igitur morbus motus causa. Scribis praeterea tu obstructionem non mouere,sed distributionem impedire. 13. B. Alterum argumentum erat. , , Nulla relatio est motus terminus. , , Omnis morbus est motus terminus.
. , Huius minorem ais te probasse verbis illis. Cum enim alteratio disposiν, tionem permanentem attigerit talem, quae actionem offendat, morbusa, dicitur esse. Qua in re declaras magnam rerum tuarum ignorationem,
cum haec verba probent non solum minorem secundi sellogismi, sed etiaprimi,quam per se notam esse statui sti. quippe verba illa cum alteratio 'dispositionem permanentem attigerit probant minorem propositione secundi; ea vero quae actionem ostendat per te prioris minore probant, licet dcmonstratum sit, probationem illam esse nullam. Praeterea si probas minoi cm secundi argumenti definitione morbi, cur non & ipsam notam, & concessa ex morbi definitione esse assimas, sicuti de minore 'alterius
28쪽
este lux argumenti affirmasti Si argumentorum tuorum vim non percipis quomodo eam vis ab alijs percipi Assero praetcrea . minorcm hanceiusque probationem esse contra Aristotelem eo in loco,cuius au thoritati inniteris. Non enim motus terminum, sed quod ex motus temmino oritur,sanitatem & morbum esse pronunciat. Vnde non caliditas. quae terminus calcfactionis est,morbus est apud Aristotelem eo in loco. sed ametria inter quatuor qualitates a caliditate inducta; quod & tu ipse saepe affirmas,& praesertim ubi Aristotelis locum aduersum me producis 3. ' Vides quot sint absurda in hoc tuo argumento,siue unu sit tuo duo; B. E. quoties tibi insi quoi iis Aristotili reptignes;& tandcm quoti cs Aristotelem sibi ipli repugnantcna facias. ae omnia effugisses,si sanitatem, &morbum esse in pi ima specie qualitatis; di in ijs etiam, quae ad aliquid. cognouisscs,ut ego statui Lib. t.cap.xin xi. Nam ut qualitates, causae &t imini motus si ni vi vero relationes sunt,nec causenec termini motus, ut iterum demonstrabo in secunda Dcfensione , quando hunc eundoni Aristotelis locum itcrum discutiendum propones; quo pacto sustulisses
etiam contradicti ancm it Iam,quam in te deprehcndi, Lib. I .cap.l a .cum hic neges morbum esse relationem;in calce vero tertiae Epistolae relationem csse affirmes.At tu nodum illum aliter soluis, quod quam recte L
DEFENSIONLS PRIMAE PARS SECV M
in qua confirmatur, astumstim et repugnantem
otiirmasse, morbum esse , re non esse ad A quid.
Edie tu quidem nodum hunc soluere incipis; sed statim
corrumpis omnia.Cum enim sic interrogas. An non io. C. pugnantia sunt inoi bum rcferri, & non re serri ὸ rc dic , , quidcm ita respondes. Imo vero uti unqLcrccie dici , , turici m ad diu Diespicinius. Intractnda vcrOdmcr , ,
sitate falleris,atque unico errori alios multos adiuris. Ais igitur. Aliud in relatio, aliud relatum csse, aut referri ad aliquid. Quare otii negat morbum esse relationem ict relati m esse,aut roserri ad aliud p Timat. nihil ripvsnans pronunciat; leesai as hanc distinctioncmis. I in haec verba. R elatio est accidi ras,st ii qualitas illa una participata a duo a 3. A. bus absolutis,propicrquam inici serisciuit r. t si albceo na ad aliam , , C rcfciatur P
29쪽
reseratur propter similitudinem relatio erit suntlitudo albcciiiii virique accidens; relata vero sunt utraque albedo,quatenus similitudine participant.Ipsa autem similitudo,quae cst relatio, non rcfertur ad aliud: si enim referretur,alia relatione rcserretur,& illa rursus alia, sicque in infinitum res abiret. Expendamus nunc distinctionem hanc:deinde ad solutionem tuam accedemus. Asseris reIationem hanc accidens esse, seu qualitatem. At hinc nihil certi colligitur.Nam si qualitas sit essetia accidens. Sed si accidens no statim qualitas,quia octast aluid esse, quam qualitas; sumpsisti fortasse, seu pro, id est, hoc senui;relatio est accidens', id est qualitas. Sed si ita sumpsisti relatio locum habcbit in qualitate tantum,quod de similitudine a te proposita verum est. At aequalitas,qus & ipsa relatio est per quam duo quanta aequalia esse dicuntur.non qualitas, scd quantitas potius dicenda est ut taceam reliquas reIationes in reliquis praedicamentis fundatas. Si dicas,tc sumpsisse illud,seu pro vera disiumntua,&ideo aequalitatem,licet qualitas non sit, accidons tamen cssσ; rcp ta mkmodum illum loquendi improprium esse dubium, & perplexum. Vnde sic erat oro nunciandum. Haec relatio est qualitas aut aliud aliquod acci 'dens; vel breuius relatio est accidens quoddam. Uerum quidquid verba illa tua significent, quomodocunque corrigantur quaero, an relatio sis
in omni genere accidentium,& praecipue an sit in eorum genere, quae actis. A. aliquid referuntur; atque id aperte negasorum asseras, similitudine, quae B. relatio est, non referri ad aliud. At Aristoteles s. Methph.eto.scribit.Quphabentur ab ijs,quae ad aliquid esse dicuntur,esse &ipsit ad aliquid per
se.Vndeae alia,&aequalitas, perquam aequalia reseruntur;similia,& smmilitudo; eadem & identitas in eodem sunt genere, Erras igitur cum ror lationem hanc ad aliquid esse negas. Erras etiam cum asieris albedinevrelata esse.Nam similia sunt relata: albedines vero reIatorum fundamenta,& termini,quare hic locum habet illud Aristotelicii. Ex uno absurdo multa sequi absurda. Ad haec cum colligis,morbum non e se relationem, Quia est qualitas absaluta,nonne indicas relationem qualitate non esse. . e B. Ante tanam paulo statuisti,qualitatem esse.Si dicas,qualitatem quidem
esse sed non absolutam: quaeram, quid intelligas per qualitatem a notu
tam casi. Si respondeas qualitatem perfectam, quae in termino sit, quod indicas ex voce dispositionis sequetur,relationem, sit sit qualitas,esse qualitatem in via; at qualitas in via alteratio est: Cum autem visum sit ex s. taph. relationem esse & ipsam ad aliquid,constat eam qualitatem in usa essen 3n posse.nullo igitur modo qualitas. Dices per qualitatem absolutam eam intelligo, quae per se,non alterius ratione consideratur.nritigtur tua haec relatio qualitas , quae alterius rδxione consideratur at m
30쪽
qualitas non est, sed ad aliquid, ut nos antea quoque demonstrauimus: nullo igitur modo qualitas. Colligis tandem, morbum, cum qualitas abosoluta sit non esse relationem, scd relatum; quo in loco cxplicanda crat
sicuti in albedinibus explicasti quomodo morbus sit ad aliquid . & perquam relationem reseraturiat hoc in abditis,& arcanis reliquisti. Addis relatum,& relationem differre; quod concedo, cum smilia & similitudi. nos aliquo modo differant.Non differunt tamen ut tu ccn Aquia resatum B. referatur, relatio non.Nam relation m etiam referri patet ex Aristoteli : C.
ct ideo dicimus similitudinem esie simili uin sinii litudinem:&s milia similitudine esse similia eque ideo fit progressus infinitus, cum haec sine
reciproca Illud etiam aduertendum cst,per te duas albedines esse relata; similitudinem esse relationem, per quam albedines rcseruntur; albedines igitur non sunt relatio. Paulo tamen post asseris albedinem hanc vel . . illam non esse relationem, antequa similis ci aliqua albedo oriatur. Hac ,. igitur orta sequetur albedines esse relationes; erunt igitur relata,&ielationes.Quae supinitas,& di sionalia est haec in una, atque eadem periodo Haec de tua distinctione confusionum plena; quae si recte fuisset explic
ea, vera esse poterat. Hinc unicuique patere potest, ex verbis tuis certualiquem sensum difficultor elici posse: & rerum naturam, de quibus agi.tur,potius respiciendam esse,quam verba tua temere profusa pusitanda. Velum s haec distinctio te a contradictione vindicaticuream non adhibuisti, quando sententias illas inter se repugnantes protulisti Cur offendiculum illud in mentibus icctorum rudiorum,inter quos & ogo sum, reliquisti Sed nec distinctio haec quomodocunque extorta , nec aliquid aliud te ab eo nodo replicare potest. Nam cum utrobique loquaris de Aristotelis sententia, atque ex uno e cmque eius loco; & Aristotcles ibi loquatur de ijs, quaevae sunt ad aliquid, te etiam de eisdcm ivtrobiq; loqui, lumina est necinitas.Constat idem euidctissime ex omnibus argui. mentis tuis.Non longe abicris,maior illa propositio primi, Aristotcles , , relationem negat vol principium,vel terminum motus csso, ad ea perti- Dei, quae vcre sunt ad aliquid. lilcm indicat principium maioris propositionis secundi argumenti ita selial, ns. Rclatio ius in comparatione, dc veluti imaginatione consistunt. Sumpta enim cst a dc finitione corum is quae ad aliquid. At qualitas illa tua rc lata copulans per te nec in cCmpa ratione dicitur, nec ad aliud resertur. Maior cliam ter iij argumenti: Acc dit rebus relatio absque omni sui permutatione; sumpta ab Aristotclc si. phyLx.citra ullam controuersiam ad vera pertinet relativa. Vltimum argumentum di verbis,& sententia te coarguit,cum enim dicas. Certe cum is ex sanitate pars permutatur ad morbum,aliter allicitur , quam cum ad isC 2 aliud