Analecta Sophoclea et Euripidea edidit Frid. Guil. Schmidt

131쪽

probabilius duco eniendandum: και Θου 'στιν,η 'αγέ ς ερχετα θέων:ut praesens sit pro praeterito, ut Soph. Trach. 259 σὰ δνQγνθ' ην στρατὼ λαμον πακτύν, ρχε rae iat την Εὐρυτείαν. Probabilius autem propterea iudico quoniam οἴχεσθαι et ερχεσθα saepius permixta sunt ut Soph. r.

707. Oed Col 574. s. auch. Eur. Stud. II p. 186. Laudati Horculis virtutibiis meritisquo Lissa hoc, ne uero sur. 854:

'of 'αραινε μετει βούλεσθat,axia. Ilepraesentavi qua in auckius constituit scripti iram. qui cum recto emendaverit σοὶ reliqui tamen βουλεσθαι κακὰ, cui locutioni geminum exemplum non me nomini legisse apud poetas tragicos Apud Homerum quidem satis requenRost βουλε αἱ τινι ri, uin concelli debeat Euripidi aliquantum duhito Seribenti it potius os aut quod iam Campor

133쪽

Mut m ἀνώ&υσ ει et scopρυμ αυδις - τλ. , si sana haec essent ac non ipsa indigerent emendationis.1 set enim Helena diceret: παχν κεκτησομα τὸ συμφρον, i. e. rursus nancta ea famam, iridiae os Pslug. ad Med. 218 Koechi ad Iph. Taur. 676 1 rodue ore vero in illam Dinam Spartae quidem Di, es haudquaquam possunt, qui concedors Helena ei impertire eam non sint dubitatur i. on illorum enim opera laudem famamquo meu-perat amissam, sed Mina inuocentia ac castitate pro in omnibus ipsa esset it homines desinant de sua fama detraheris. Qua a causa scripserim aut:

ά e. rursus efferent me ut pia di eam mulierem, cl.

Suppl. 609ὶ inepte homo necare,opa aliorum, quasi idem

134쪽

sit at tuo αὐτ α ι par st Orest. 947 . Diversum est autem quod legitur erc. fur. 1393 -ντες εολώλαμεν' vi ut ' πλη, ἐντες θ 'ν τυχη, h. e. infausto deae numine de ad iociivo αδλως es. Soph. Oed Col. 753, de ub or Soph. ll. p. 26). Uterque igitur loeus mendatione videtur egere. Atque illo, unde exorsa est disputatio mea, tiam Inetrum claudicare putant. Requiritur enim ad dochmium eonficiendum syllaba producta, qua ro iret, hos sius edidit:

σι μονα dochmium necessario osso restituendum, non audeo asseveraro. Fortasse licet statuero in numeros iam-

hieos cadero versum. Quod si licet, non longe repetenda est loci moti datio. 9IPII enim perpora in libris proditum vid situ esse pro Vo PMAL extroma autμ verhi antecedentis syllaba σω lacilo essecit, ut, intercideret. ane igitur

emendatio. Possis quido corrigero α νωχεν πείρακτενες, at non ab se hoc veri speciem quare in togrum ni alo hunc locum relinquero quam ingenii arbitrio incerta expro- more, sperans fore ut in vo niat illo suum Oodipuin Herculos ex somno excitatus et se ipso sensim colligens,

135쪽

miratus clamatior c. sit r. 1089:

Faei igitur quod eos sacer consentaneum si qui X lenebris quibusdam, quae oculis mentive Osissae erant, lucem subito dispiciunt, itaque solent esse animo perturbati, ut propo dubiton do iis quae adspiciant oculis. Sed obscuriora sun vorba απzρ με Et, qua interpretatus siugkius: . quae sanum viqitanter aque Oeet videre, Oxpressit quidem sententiam haudquaquam inopiam sed ipso addidit, quod poeta non scripsit . . sanum uigilantemque. Atqui omissis his sontontiam negari nequit maneam esse et imperfectam, quae satis intellogi vix possit A no sphum δε quid om aptum videtur esse, cuius loco ex st claveris: do Ei χύς c. os υ εμπνουν. Qua Νauchium sino dubio perduxerunt ut proponeret: καὶ εὐρο απερ πύρος, sententia quidem bono subveniens vim tamen asso pons e bis duo nomino non reprehendes opinor hanc meam emendatio nom: λμπνους talu tot κα δέδορχ' ia πρίν, εἰ κτλ.

rarum formis similia. Hercule ad mentis sanitator revocato Amphitruo diei i lere sur. 1 109: μέμονας, ελθω - γῶν καχων πέλας cui horus respondot

Cum oro te ipsius Amphitruonis calamitati hus chorusci quatur quas illo modo dixit των ἐμῶν κακιον πέλασn cosse vi lotur esse emon darii h προδοῖς σας συμφρούς. quod ipsum' en tingium iam eoni scisso Piluiniim indieavit.

136쪽

Rursus Eur El. 6OS in senis illius orationa: Tlχυον, οὐδεὶς δυστυχουντ isse episti . eum communem aperte sontentiam illa pronuntiet, qua sententia propo dolociari solent poetas es Horo sur. 559: L

fortuna loquatur, emendandum videtur esse: ω τεκνον, οὐδεις λαυρουντ io φὼoc Precanti Herculi atquo oranti, ut de ration fortunao Suae doceatur, aegro obsecutus Amphitruo, quae accid

rint, brevito signifieat Hore. s. 1127 iis οὐ παρ' Ηρας ' βρῶς θρόνων τύδε; Dilucida est sententia, nee tamen ut mihi videtur omni labe cula vacua. Namquo licet obscurius Amphitruo loquatur, et, quidquid ab ovis uxor prosectum dicitur, inimicitias plonum Hercules intellogor debeat, ita tamen vanum et inane est lipar δρύνων, ut vitium aliquod latere suspieer id quod non crederem si unum παρ' Ηρας τύδε legorsetur, ut haec sunt Hel. 708: ' ut τύδ' εμm. Nunc vero, quoniam additum est nomen vocabulum requiritur, quo magis desinito designetur, quod designandum est praesertim cum ex eo quod orcules respondet: δυ' τι κεῖθεν πολέμιον. πε-δνδαμεν estici videatur, ut insos ii mo animi

137쪽

Ouamquam, cum ad Herculem maximo dea iracundia pertineat, praestat fortasso lenior haec verborum mutatio:

Theseus, Athenis qui adveni admiratus caedem recontem interrogat 1 ore sur. 1174 τί My εχ tνεν τέκνα; τίνος, εr υσαν τήνδ' via συνηχορον; oua si quis audit lacopo fore non potest quin non mortuam Theseum putet videra mulierem sed viventem atquendo hoc incertum est, utrum de marito viventis interroget an gonus tilioris undo orta sit ox Amphitruon quaerat. Requiritur autem ea quam artungius expreRsit sententia: mera Galli ita die, inelta hier νει od ιε limit laquo non stubito quidem, quin γε σαν corruptum naen dandumque sit:

Insolitii est quod librorum memoria v. 20 proditur: ταώτην - εἶχ' ηβης ρύνος, cis locutioni ominum ex in-

138쪽

plum non memini ui legisso. Quae oro poetarum in eius modi causa dicendi sit consuetudo, intellegitur id cum ex

Colonus, cur Electram non pro uxor habeat concubituque ahgtineat, has assor causas

στενω λὶ τὼ λυrstat ννευοντ' ἐμοι αδ to υνέστην, ει 'or M AH K AMOMydμους λέμμυ πυροῖς εἰσυψε rat. κτλ.Primum igitur vero cundia quadam ses ait adduci, ut ita faciat, deindo quod optor et rosae m. At cum di plora, sti locus quidoni sit in id est ei hi in i iacis fortuna in hac causa non docet colonum deplorandi rationem pra tendere. Nec solum ipsius rei natura vidotu repugnare, sed otiam quod Electra cum Oreste postea communicatu 2Λ5 sqq:

139쪽

260 P. ξ μ υρέστη in 'or' εχτι σν δίκην. . ουτ αυτ ταρβων πὼς δε καὶ σῶφρων ε υ. vides accurate hae concinero cui coloni oratione. Quod de verecundia enim illo v. 45 dixerat, demi. 257 significat Eleetra nee minus haec praedicat illius σωφροσυνον v. 281, cuius so studiosum esse ipse . 52 sq. prosessus est. Conspntaneum est igitur, non debere discordaro, qua duo reste dieantur. Quapropter admodum probabile esti non πένω scripsisse poetam . 47, sed potius: σέβω δὲ τὸν ποια κηδεύοντ' ἐμοὶ ab ho υρἱππου, κτλ.Causa autem vitii posita sortasse est in m i, priorestis mentione. Ut mariti eaedem excuso filiae Clytaemnestra haec dicit

- θων v. 10 21 scribere non potuisse postiam. tqua vitium hoc loco idem deprehenditur, euius auctius nomini Eur. Sud. I. p. 4S. Accidit enim nonnumquam, ut vocabulum unius versus in locum irreporet eius nominis, quod tua sterius vorsus eadem seda collocatum erat mon mirum igitur hic quoque πείσας delapsum esse Ox v 10 20 in insequentem, suoquo loco ex luphasse vocabulum, Mida, quod lum in relictum locum secederet necesse erat. ADAMVR9 auto nihil ast aliud ni kimus IV . Seripseris donique θειν pro Φων, nihil

140쪽

relinquetur perversi:

κεινος δὲ πείσας του ἐμην Ἀχιλλέως

λεκτρο tot παιὼ δνεθε ἐκ δήμων Θειν πρυμνουρον IM Mh o. ille autem Aehittis nuptias praetendens meam filiam domo sustinuit Aulidem dueere, quibus certe non arguitur Agamem no una abduxisso domo filiain. De inlii, itivo 1 με tvcs Phoen. 547 os δ' οὐχ dules in fiam εχων ἶσον καὶ τῶ λ ειτον με ν; Baehr ad Herodol. VII, 139. De sorma autem imperfecti δυεχετο os Porson Praes adio c. p. XIX. et Blom siet d. ad Aeseli. Clio. 735. Eleetra nudans scelestam matris voluntatem, laedam quoi notitis impurae dissimulationem, aeorbo addit El. 1068 oor , bcgrcis, , Dum S

quae, Cum pronomen σέ necessariun esse intellogeront, alii aliter emendare studuerunt. Ac Dohraeus quidem p poposuit: styr i , c Ercor . sum ευ, lari ungius autem χυθήρ, ως ἐγώ re Diam sυ, Porson denique Betris Eu, quod pro

ῆ 'Ac oiarx τοῖς γέρουσιν χθεται. Lovo est quod do his verbi dicam, nec tamen pra tereundum. Perperam enim a thris proditum videtur odiu, cum non adiuncta sit priori similis sententia sed posita contraria. Quod vitium ita opinor facillim tollitur, ut pro III 'sci ibatur IIT, h. e. ειτ Ac Οὐθη mi r ρυυ γ χθεται. ΝOn raro enim particulae η - τε in disiunctione adhibentur, ut Ale. 115 orasene η υχως ε τ' es τας νυδρους