Analecta Sophoclea et Euripidea edidit Frid. Guil. Schmidt

121쪽

11 eanto, tum ex ipsa nisi legitur in pedita Hormanni inierpretations semetus sum dei a id quod vere es patria spee ιatur eura in alendo edueandoque filio posiιa: quasi vero verbis παπρὸς obsisv fr hae omnia possinteontineri. equo rεν δμεσθα v 1288 vitio earet, quoni- omisi cum iis, qua Creusa modo dixit, pugnat nec cum iis congruit quae eadem respondet o su ris ηοδα, i. o. ergo ιum non eras unde apparet, Ionem non dixisso, se quidem luisse Apollinis ua saetum osse, sed sere contrarium Noe subvenies sententiae, si scripseris. Denique v. 1289:

versa sunt atque absurda, ut verbo satis sit significare, quantopero claudicent. eo iuvat numeram ac refellere, quae emondationis loco a dociis viris adhue proposita sunt. Νemini enim contigit, ut removeret difficultates, quas ogge removeri non dosporo equidem. A primum quidem pro γενομεσθα scribondum eme ελε ro μεσθα,

h. o. parentis autem Deo habeo, quae quam cohaereant et cum superioribus et cum iis quae Creusa rem nemo non

122쪽

pcto λυπούμενον, do quo loco prudenter lota ius disputavit est autem Pylades re δελφος in m Orest. O1S . Restat ut salutem asseram exiremis v. 1289 σῖ ς οὐκέτ'

El, quae non dubium est quin sic emendanda sint: oix fir η ς h. tu vero servus es; quod noti sine acerbitato suae dignitatis eonseia Creusa addit. Accedit quod servum s ipso

in quibus inepta osso o adro ις, consentiun foro interpretes, luculenterque docuerunt cum Hormanno Hari ungius. Unus nuper Reuscher. In nul ad De aliquo Ion Euri Potad 18S9. p. 16Ddefendere conatus est librorum scripturam, motus fortasfi Hermanni suspitione: nisi Cleonem, tare voluit. - Putat enim ab Euripide non tam votorum ill rum hominiam vitam et instituta e fingi, quam suae aetatis artes ac mores respici Xuthum igitur, qui virtute belli 4 hem ab hostibus liberasset, ita laudibus poetam ornasse, ut simul prava aequalium studia cos igaret, qui vanis ac turbulentis orationibus patriam conservare sibi viderentur eam-

quo sententiam confirmari ille putat o loco Supplicum, quem habet sellieo simillimum v. 902: υδέως ς επαινου

123쪽

Quid igitur quod ii Tydei Virtutibus num oratur, idem putas de Xutho apto dici cuius non mores pluribus deseri hanti iriso quid bello gossori breviter indi eo tur An reconditam quandam irrisionem statuis etiam in Aethra ver his in osso Suppl. 25 odiis Omotis etra δ' ἐμὸν θεισα λιταῖς νεκρων

p. 17 docui corrupta es Ao videntur. Certo vehemento caven dum es ne tragicorum poetarum dictis nescio quibu aequalium moros ros tuo gosias sacel descriptas ess temere puteS.

At quo hoc loco ita obseura osso eiusmodi significatio atquo irrisio ut, nisi illi ibit huius scilico optatis docto inter proto nemo herclo Atheniensium intellecturus fuerit. An tam

studiose opera in sedissse putamus veteres poetas tragicos moribus aequalium perstringendis ut persona o ado loquente sacer non verersentur quae a ratione sententiarum

ossotii alienissima Sed quid plura Ut laetio est inenodibilia haec opinioni eommenta resollero, sic difficilis huius

loci emendatio Languidum enim quod Iacob sius coniecit: ως ἐζουσ', ad sententiam vero apposita olior manni coniectura ἐν π buster, et a lungit συμμuz tc.

124쪽

χα rios καὶ - των τε σων ε υμμενων. Apparet igitur, comple et Creusam ilium et arcam, Ionisquo boriatu impetum in eam servos lacero. a in vero pu ντες οὐ λWoer αν prope obsurda sunt. eo multum proficitur Ilor manu coniectura, in quam Bo i s sim isti in quoquo incidit, pilaoντες oti ot ' ἄν, i. e. se iιur mactando

denique finem poeissis' qua quidem sententia nihil cogitari

potes ineptius Scin et si quaerimus eris vulneratus sit necesse e St, qui coeptus sit occidi huius vero rei nulla crudo usquam mentio. Unum relinquitur, ut 'rei τε Ου otr αν interpretemur desistite a onsilio me Oeeidendi. At primum quidem tota non hortatus erat, ut occiderent mulierom, sed ut vincirent tantummodo do indo ut iniussi ea dotia aggredi servi putant, sorsitan sint quemadmodum cumba Creusae adhortatione, ne servi ipsam occidant, cohaereant ea, quibus confirma eadem adhortationem cocivo - ἐξομαι, prorsus non intellego. Immo haec ipsa demonstrant

h. o. πύωντες ούμ oro τ' ἄν, ως ανθέωμα κτλ. i. o. ver moriis perieulo non me a re ebitis, nam hane aream e hune retinebo. Aliquatit brevius Creonti mo

lon. 1410 παυσα, 2 ἔχουσα ita eo alis πω καλως, litibus significat, illam se esso deprehensurum fraudulentam muliopem ot allaciorum convicturum Noe sui musam, quid specto lon ita enim si non ossol non posso respondere

125쪽

ερ roso μένον, τουδ m&υω, τέκνον. Iam oro qua lon pronuntiat, obscuriora sunt, quam ut ido ne exsistant ad ipsius consiliuin operiendunt. Nihil enim in iis est, unde iure Creusa colligat, quanam tandem arte Ionipsam veli convincere. Deinde quamvis per se recte se haheat musae πλέκουσα, ut Iphigenia flph. Taur. 803 ob παυσε e, inquit, λεrων aegro tamen eius rei desideratur signiscatio, cuius o Creusam studeat coarguere, ut hoc quidem loco πλέκουσα ad verbum quod sequituri ferre pra sint. Solo snim plerumquo verbo λαμβ MEt adiectivum

πλέκουσα λγ emas, scribandum arbitror: παυσαν πλέχουσαν fessalis' κτλ. Παυσα enim participio carens saepenumer est admonentis altorum ac silaro tu bon

126쪽

nolite fugere mam me fugi ι is non inimi eam, quae ita est contorta sententia, ut Euripide indigna osso videatur Quare Elmst eius correxit οὐ GH λε ta με λευσσετ s, quod licet sontontia rationi conveniat, tamen non credibilopsi ex λευσσετε natum esse Wευyετε. Unam litterulain paululum muta habebis opinor quae uripidis esso vidoantur. Scribendum Κt enim pro

127쪽

σοῖς λ3roυς ω ζύμεσθα - istonat s ε&α παγbcs octo κή τῆσδε, καὶ Hio υτ o οὐκ α=to γῆν. In his ut non dieam de ἐνδεξομεσθα quod cum Mus gravio in ἐθεΘἁμεσθα mutandum videtur difficultatos hahontextrema v. 160S: at 'set τουτο δ' οὐκ 'tστου γ ν, quae alii aliter emendaro studuerunt. Sed longium est eas coniecturas enumerare quibus e naen data orati non sit. Unus Dobra ous recto intellexi lonem ho debere die ero se iam credere, natum se esse Apolline e Creusa quamquam antea dubitam erit. Haec una enit sententia congruit cum iis, quae lon modo dixit v. 1546-48. Longius vero a librorum scriptura aberrat oiusdem viri docti emendatio: si πρὶν obsam toro ν υ μοι. Scribsendum est sine dubio: m Monus δ' But a piscnos ot καὶ τησδε κε πνt τουτ εμ oty iamres θυ

128쪽

li SP0 Τ9uυ 'ceus litterarum sortitis non mullum discrepat

Megara ad moriendum parata confirmaro suorum animos his suidet Hero sur. 282 dii δ' duarras ' τρύπφὼς in traisse, mi ητουμα βροτον. In manifesta hac sententia unum est, quod serupuli aliquid possit iniicero avarae astu τρίπω, quod idem valere si tuunt atque udrae P. eque tamen simile loe sunt, quos ossa praeditan in do Rhes. v. 699 enim non dieam: auis δ' ob πέπυσθε συμμαχον Lyoisi ντα P - οὐ paui cis τρύπως ubi τη πω ita ineptum est, ui aut οὐ aiatio στύλo seri-hondum sit, quod Nauchius Eur. Stud. l. p. 6 coni soli aut quod non minus probabile est Oxς ιν συατῶ, vel οὐ

ρι δνῆ of orco βουλε γύπεν vocabulum τρίπος cum adiectivo ita coniunetum est, ut adverbii vim ea habeant. Nec multum ab his diserepat quod ex Plutarcho Coriol. 25.

Pslugkius posvit stupra πλεκα rcio ανθρωπίνων ναr-καιω τινι τροπε καὶ δια βόας περαι μενα. Hoc voro, do quo disputamus, loco aperte significatur mortis nocessitas Quam dubitora scriptura integritate, poetamquo scripsisse suspicor:

129쪽

νεῶν. s. Lobock ad Soph. Aia c. 485. Amphitruoni interrogauit, uis de ipsius reditu ali tu seriqEurystheus edoctus sit, vercule respondet Herc. sur. 61T: O , o Maw ευδεν ἀνθώυ εἰδείην ria occi lii a vilio non capere milii persuasum est. Dillicito est enim dispicere, quid si hi optativus ἰὼ siue hoc loco volit quam disti cultatem l lota ius orto non putandus os expedivisse, uti Mart ungius demoti stravit. Cum desperarent igitur dolusta loci explication plori quo interpretos Matthiae am

vi, quod hicirco faeere omisi, ut rertim domesticarum statum an ea cognoscerem. At veroo admotium, ne liae obseurior

sit oratio, quani ut dignat dicas legantia et perspicuitato Euripidea Exorsa enim a verbo ου o δε contortius coir- cluditur sententia qua multo planius o ovidentius illud pr

IJaulo post Thesei mention iniecta Amphitruo ex er-culo quaeritio do sur. 620:χαλ 'στιν ἶ uec: -αγί ς οιχεται εὐον; qua non significant quod debent significaro ubi ista an 11 patriam suam se eont ι sit 3 Quicunque enim legi vo audit,

130쪽

licui potest ser sacere quin αγHoc argoo intellegat sto- μενον, eorum nimirum memor quae apud Oundem Euripidem inveniuntur Herael. 14 -ύλti tis o Erut Tro. 593 οἰ-XoIIs ναοῦ πύλεως, de quibus supra p. 31 dixi. umquam enim quantum scio vorho οἴχεσθα vis abeundi subiecta est,