장음표시 사용
111쪽
Haec vero ab Euripide seripta esse non credo. Mirum est enim, coelum sive aethera, unde concretum est os. v. 34 et 584 sq.), patrem vocari a simulacro, mira ipsa orborum collocatio ac structura. adem auehi videntur displicuisse, cuius coniecturam πα/it heso ανδ suo more tamia quam suam Cobotus protulit. At non liquet, qua landom ratione x artat nasci πατέρ' potuerit. Videtur potius σωσασα πατέρ' ἐς ortum ess axe scosa Ἀφαρ ηγύς, quod eo facilius in illud eominutatum est, quoniam ἐς et πρ e saepenumero pormixta esse constat es Porso n. ad Orosi 439 Elmst ad Med. 1044. Iacob ad Lucian Toxar. p. 114.
Admiratus nuntius, quae modo do simulacro Helenae ex Monelao audivit, quaerit
Iuro ac merito verha ἡ δ' ἶσ' corrupta auehius dieii, consentitqua ipsa lolgius, religiosus illo librorum auctoritatis tutor a patronus duo vero Goram Mus Rhen.
et alii seriplores sapppnumero, ut Alexis com fragm. inc
112쪽
Sivo hic vorsus Euripideus est si, exturbandus cum ceteris, quos exsilio quasi multandos eum D in dorsio auehius existimarunt, emendationis certe indigot. Qua nisi sal toros certissima intercidit enim anto Irpropter litterarum similitudinem EI. ut haec iam insistat sententia larao πλουτος in cist ri ῶν. πλουτος autem uotaeo Et dic nihil aliud os nisi ἄδικά - τα ς v. s. Soph. ad Col. 1664. Theom. Epigr. 16, 4 Valchon aer adetur Phoon. 1680. Elmst eius ad Soph. Oed Col. 733. ueste mann ad Theocr. H. VI, 4. Matthia a Gr. Gr. I. 617. e.
Obscura sunt σου πατρο πύθω quae neque interpretarilicst . quasi pater tuu superstas πιειμ id quod Ps Lugkius gil equo mutato orchae versuum H emannu enodavit:
113쪽
llom parvorsa est lothi coniectura: λέθα - ποδο, quam miror placuissem artu risio. Rect enim Hermanisnus: a id, inquit, alis θέλω dirisse poeta nam moras
refertur ad ea quae non sunt in potestate eupientis. Certo
ποθω λῆξα non eonsilium gigni liea dicendi, sed do si-dorium tantummodo. Spreios quidem ad ham pro II 66 LI seri hendum suspicatur II si h ε πεσῶν , quod satino mihi non displlestre, quoniam, qui mortuos invoca bant, in genua procumber solebant; I. ro. 130Msqq.: . rva si τ' εἰς πέδον togis μέ ga, at ruri
πατροσποθν nim ei πατροσσταδ et non multum inter se discrepant. Hel 993 κτειν se δοεισον δυσκλεῶς ra sis χανεῖς. Hae Moneta verba ita soloni interprptari, ut convertant: hi ominisse Onim nos non intreficies v suamque volunt mor tem gigni liear illum gloriosam. Αε κτειν at δυσκλεω cnon eius, qui necatur, conditionem describit, sod noeantis
114쪽
ουν τενες Νon recte, opinor. Etenim cum ea quae antecedunt v 991 δα θοα ερὰ θολυ γε μενος - νὸς ὼν μειλον δμωτηριος, tum consustudo sortium virorum, quibus mortis periculum instat, efficiunt, ut non de fama Thoonoes sed da sortitudinis Monsita laudo cogitari debeat. Solent enim poeta personas sacer iis in mortis discrimino loquontes, ut tristis fortuna solatium praedicent interitum gloriosum cs Orest. 78B ῶς ἄνανδρον ἀκλεῶς κατ- ανεῖν Heracl. 534 εο ημα rum eth uoc χθου Φωκαμπον εὐμηκ' εὐκλεῶς λιπεῖν βίου Alo ibo: in νυν εὐκλεης re κατθανουμενο κτλ. es h Agam. 1303 a ' εὐκλεῶ τοι κατθανεῖν χυις βροτον. itaque Pheres filium monet Eur Alo. 725 δανεῖ, μέν- Tot δυσκλεης, rauis Uc, et Ulixes ait Cyel. 201 dia' εἰ θανεεν δεῖ, κατθαν οὐ μειν sors νῶς, οῶντες aevo To π scis σῶσομεν Qua de causa scribondum
Corrupta haec esse, hodie co11sentiunt omnes discrepant vero vehementer emendationes, nec iuvat resulare coniecturas, qua sero spernendae sunt. Unus ira cloi in sententiam expressit ad rem aecommodatam rcpctoe τυ ori acciror δυδ δ' o xt stea Α deterret me, quominus prorsus assentia vetori studiorum socio, cum mutationis audacia, tum quod in hac sontentia prope inane est Euod δε Hoc autem recte dispexit auehius, mariti noti sim necessario hic requiri Νε distella est vastigia huius vocabuli indagare latAt nim, nisi sallor in littoris ποτε e re eonditum. Doindo I ΕΝΡssu vitiosae scriptum esse videtur pro D LV se V2V ane
115쪽
igitur iam restituo Helenae orationem: pctoe mi re I, claro si r Osiliis ανων. h. o. amitas enim est mihi mortuus, utpote maritus. Η ε'. 1650: e m rὰρ ἀεὶ τὸ π ύντα νυν νύνονκεινον κατο sis mini ἐν Mam ἐχρῆν Mira os locutio εἰς δε ταν πaρυντ νυν rρδνον. a quo ad hoe praesens tempus et . in omne ιempus inter sopugnant. equom est. 207 ἁ μἐλεος εἰς δ a te nis χρ duo quicquam additum est, neque dia adiectum Ion 1349: -- cuine εὶς τὸ δυτ νυν χρονον es Soph. El. 1293: τῶ παρών τ νυν χρονφ. Borno manu. ad Xon Cyri discipi ll. 4, 12. Traiectionem autem,prborum si sorte statuas, de soro omni vi earet. Quare suspicor scribendum essa: ερμὸν rase oris nisu παμύντα vin νύνου ari Vitium autem ita natum est, ut 5 quod deinceps bis seri-hondum erat, semel scriberetur. Ion 381 πολλα τε mi oti vim συμφοραὶ Doro , iis scri δὲ διαφέρουσιν Iura δὲ εὐτυχες μελλε πω ἐξευροι te νθρώπων βίω. Repraesentavi quae in codd. . et C leguntur; nec tamen neglegendum, in cod. C. pr. m. scriptum ess v. 383 ἰον, idemque inveniri apud Stobao. . XCVlII, 41. III p. 252, unde coniecturam apstro licet, non seripgisssmatam sed potius ΕΓΓΥΤΗ - βίου. ihil enim faciendum, quod a correctore quodam aperto prosectum est: ἐν δ' εὐτυχέαις apud eundem Stobaeum Haso si recte disputavi, corruptum ἔν-sso pate in quo explicando Matthiae oporam perdidit. Jnam enim andemque selieitatemsius continuam signiti arsera εὐτυχές nequaquam potest. Νec melius Reus ecter. Innot ad loe aliquo Ion Eur.
116쪽
Potad 1859. p. 5 rem gessit, qui coniectura arct O MM 9- τι itu 'ilia sono pro ei quam Oxplicationa sua satis impedita. Qui pro cognitas habet Euripit is do rerum hi
manarum inconstantia sortunaeque mobilitate querelas is consentiet opinor aptissimam ess hanc mendatiotiom:
santonusto imprimis eonsentaneum id stlur esse: tria is x οε κοὐδεναυ-- σομαι. Non serendum enim, quod in libris est. με --ὲν ἄν, quos cineinnos posterior demum aptas adamavit os Dol.
117쪽
ἄπαιδα Πηράσκουσα -οῖ γὰρ ξια πατέμων ἄπ' ἐσθλῶν offer distia νοσειν Cum lorea Euripides sonteuliarum copia, non mirum s imperitos inventos fuisso sat multos, qui affingendi dietis ornutum orationis augere sibi viderentur. Quo studio vix die potos quantum atrimonii uripido acceperint. Ad seripta sunt enim haud raro ineptissima in quibus defendo dis operam multi rustra eolloearunt. At B etiam haec, quam supra scripsi, lanis oratio illis ineptiis foedata est. Quid animfingi potest perversius hac sententiae . non dignam ess quaa liberueareat Creusam, quippe quae honesto Io eo ortas i t. Nimirum erat, qui moneam putarat et impers tam sententiam O ra ἀξία, inquo opinione ductus inisero a solvit quas habebat inchoata, non rocordatus illo itidem,
quo versum ieiunum dixi et paene absurdum.
κακῶς ae obsta ' ἐν ὰρ Ἐλλο se με rao Quas et languen vehementer ei ita inepta sunt, ut stelahoo versu deletum ess videatur, quo oratio molesta laborol. Senex paedagogus, quem ad Apollinis emplum Creusa
118쪽
Ion. 744 καὶ muro τυις δν δταν str βλέπω styus, quod si lieere convertore ave das istet indes appen, de nn meis Mest is tara, uti artungius secit, nstquaquam ha sitarem. unc vero per particulam Ira non ieet. Non idem enim mu ais quod τε sed iis etiam locis, hi causa vis in illo vocabulo inesso videatur, cum tomporis quadam significatione eam coniunctam esso facile intellegitur; os Thuc. 1, 141 5 seri μὲν γὰρ με πρὸς Bra ς Ελληνας δυνατοὶ Πελοποννησto καὶ οἱ Μαρο αντισχεῖν, πολεμει M oων νωταρασκευὴν δυνατο δτα μητε βουλευτηρίφ ἐν κρωμενο παραχρῆματι δει- ως επιτελῶst na 142, 1 Mέγιστον--τω νημει- mrdus χωλυσ-rat βταν Viast αὐτὰ armiούμενοι διαμέλ- λωm. Pericles enim nihil aliud nisi affirmat fieri non posse, ut Peloponnesii rem ens erant, quamdiu uno careant consilio atque inopia pecunia eosdem impediri, quamdiu
distiellem habeant pecuniarum conquisitionem. Prae sontem igitur rerui statum Escribit, non eum quidem, qui ommutari non possit. Longa secus res est loco Euripideo, quippe quo senox infirmitatem oculorum ilical, qua sol sat laborare, ac non eam, qua eo ipso tantum tam porosorsitan impediatur. ino videtur esset, ut vitio non careat
oratio paedagogi atque intercidisse arbitror post τυς o Vllitora se I, quod si statueris, hanc habebis sententiam
καὶ τουτ τυφλύν, δμμ' hau με πη βραχυ. Η autem et u saeps permixta sunt, deperdito quo vocabulo υμα, pronomen ἐγω, quod unus quisque senti quain sit hcie loe debile a que inane, timororum causa postea
119쪽
emendationem: χηριν accommodatissimam ducit. Quod ad resutandam enim Elmste eoniecturam Hermannus dicit, si non Hectori arbitrio pendere quid deus diaerii 4εquo donuntio laetabili dicendum est ac do benEficio ac gratia. Ν quo πίστου sanum iudico. Aliud est enim in si dolem esse, aliud immemorem ipsumque quo stabiliro Hermannus studet vulgatam scripturam δουλευμ πιστίν '. 748 , videtur effecisso, ut interiret, quod Euripidem scripsisso pro babilo est: οὐκ te χαρίστους δεσειτα βα εις άρ tu. Quae insequunturion. 755 ει η τε θων iamis δεσποτων νοσως . law τί δρωμεν, varo G χειτα περιοῦ non uno vitio inquiuata ess vidμntur. Etenim sive paedagogo tribuis versum 7θb id quod Hermannus fecit, sivo
Cr usae ess putas, non recte se habent δεσποτων νοσω.
Cr usam enim porto laborantem se oraculo dicero quod mari ius acceperit, paedagogus pro vix spmo ipsum signifieare potest domini oraculo laborantem. Quare scribendum esse Suspicor: - θεσς rotat Emro σεις quae quidem Creusae satis conveniunt. Sublato hoc vitio aggredior ad alterum, quod est in voce Et εν v. 56. Haec
enim, de cuius vi si sigius exposuit ad Soph. Oed Col. 1303 p. LIX, numquam ita quod sciam adhihetur, ut o
spondentis sit interroganti. Quod si quo chorus adhuc usus sit ululatu, 752 ω δαιμον et v. 7J4: ω λαμον reputaveris, nihil hoc loco concedes Senientiae magis consentaneum esse hac oratione: