장음표시 사용
11쪽
Martinus Ottingerus L V. D. Q U ID veri ratio valeat, quid turpe seophisma, uam rara illasicholis hoc frequenusui . Thalaemscriptis longe doctis imus edit Ouiis ex usi constituitj.scholam.
Hinc poteris laruas falsi τι isse ophisa Vanum se ristotele alplacuisse sicholis.
Thalaei ergo modo iungas verum,utile o ct et sum
otibus ingenuum: se non piguisse potes.
M. Iacobi BilonqVirtutum radix tenero recita iuuentae Cura quod a multis dicitur aesti boni
Hunc quis non merito siummis Tatie libellam Laudibus ornandum diceret esse tuum' Illius quis enim modus optimus insituendant breuibus verbis instruit at s docet.
Ergo bonas reneram quicunque docere iuuentam Conaris technab . Hunc age Fume librum: Hunc manibus versa nocturnis atque diurnis,
Eius es ingenio dogmata fige tuo. Sic labor i leuis non tefacitasggravabit, Ouferet esse Imgaudia magna tibi.
12쪽
T SI satis seio, Cardinalis illustrissime, Petrum 3
Ramum statrem meum Aristotelicae oppressionis inuidia per te liberatum,maiores tibi Scubmriores gratias agere, communis tamen cum illo beneficij non communem laetitiam existimarer non potui,cum perpetuo unus utrique nostrum, idemque victus & eultus fuerit. Vt autem tan- tolere tuis istis erga nos meritis laetemur, vim nostrae communis institutio efficit: nam commune utriusque n strum studium & institutum fuit.ut veterem in erudienda iuuentute disciplinam iampridem obsoletam reuocaremus, ut coniunctis et
quentiae & sapientiae studiis iuuentus disteret de rebus propositis non solum subtiliter & acutὸ sentire, sed grauiter & ornatὸ cicere.& artium subtilitatem eatenus probare, quoad usus popularis,& humanae pru dentiae ratio postularet. Itaque cum duplex error in scho-Ias iampridem inuasisset, non solum quod philosophi,qui tum erant. eloquentiam ita fu*erant,quasi rem a philosophia prorsus abhorrentem : sed etiam quod totam philosophiam, & imprimis dialecticam vanis & inutilibus scholasticarum altercationum argutiis planε δε-phisticain effecerant: Petrus Ralnus magno Reipublicae istudio cera tamen tibi quidem, ut ipse praesagiebat, periculosum & graue, sed i
men publicis studiis salutare contra haec vitia suscepit: quo conatus, licet honestissimos,quam inhonesta fraus. quamque foeda calumnia consecuta sit, cum tu ipse indignissimὸ tuleris, tandemq; pro tua singulari virtute vindicaueris, quid necesse est hoc tempore recens re praesertim cum hi, qui se huic causae tam acres aduersarios praebuerunt,satis intelligant, quain malis artibus potentiam suam ostentarint,vel potius ne ostentarint quidem: non eni in magna potentia fuit, cum principis authoritatein improbis criminibus induxissenti Petro Ramo os occludere, manus ligare, sapientiae studia prohibere,
maledictis omnibus, Sc conuitiis,& probris priuatim & publicὸ insultare: sed multo inaior Severior potentia fuisset, multos pro uno. -
13쪽
inos ad doeendum, scribendum,omnes philosophiae partes illustrandum praemio 3e laude excitare: quibus tamen stimulis non si acti aut retardati,sed vehementius ad omnes partes optimi & sanctissimi consilij nostri persequendas incitati sumus. Quid autem stater meus ef- secerit, magno industriae suae & amplo testimonio tibi in dialecticis
institutionibus,& Aristotelicis animaduersionibus declarauit: ego vero pro mea parte curaui, ut istam quoq; rationem adiuuarem: nam
ut homines pertinaces 3e certis opinionibus in philosophia mancipati, addicti qu e indigna seruitute liberarentur, intelligerentque verum philosophandi genus iudicio&aestimatione rerum liberum esse,non autem opinione & affectione constrictum, libellum quendam Academiae nomine ex aliquot Ciceronis locis descripsi,& Academicum Cueeronis fragmentum de quatuor Academicis libris reliquum alio separatim libello explicaui. Accipies igitur,Cardinalis illvitrissime, g minum laborem&Academiae,& Academici fragmenti tibi dedic tum, laborem, inquam, testem dediti tibi animi, incensiqi non soluin tua sinsulari in fratrem meum Petrum Ramum beneuolantia, sed αtiam obseruantia tuis maximis 3e nobilissimis virtutibus debilis. In explicatione igitur quaestionis Academicae primum rem ipsam definiam, deinde partes constituam, postremo quid inter Academiaeos Se reliquos Philosophos intersit, ostendam. Academiae Academia, ut ait Suidas, gymnasium erat Athenis suburbanuin sed si is . nemorosum, ubi Plato morabatur, 3c docebat, ab Ecademo quodam heroe nominatum . prim sim autem per, E, Ecademia dicebatur. Arisstophanes in Nubibus, Sed tu Ecademiam descendenssub oleis curres
frundine coronatus alba, cum modesti aequali tuo
Milacem redolens. ω apAu obnen, G populum alba dimittet e sella. Gaudens veris tempore cum platanus ulmus fusurrat. Tria erant Athenis gymnasia, Academia,Lycaeum,Cynosarges. Academia ab Academo qui eam condidit:& neutro genere Academium: dicitur etiam Academia ainicorum caetus,&consuetudo. Hesychius. Academia, balneum, aut ciuitas: dicitur etiam gymnasium Athenis ab Academo authore,& loeus Ceramicus eodem nomine. hine in alti Platonis aemuli, sectatoresque Academici nominati. Cicero, Qui autem, ait, Platonis instituto in Academia quod est alterum gymnasium,coetus erant Se sermones habere soliti, ex loci vocabulo nomen habuerunt. Atque haee descriptio Academ iae notatioque sit: Acad mleorum species quae sint,deinceps videamus.
Academia- Eorum igitur pnilosophorum qui Platonis instituto in Academiar μείς permanserunt, alij veteres dicuntur, alij novi. H Veteres a Platone numerantur usque ad Archesiam, Speusippus,2' ' Xenocrates,Polemo, Crates, Crantor, qui in Academia Platonis de
14쪽
creta quaedam sua tradebant, omissa penὸ vetere disserendi philosophandique modestia: sic enim de Academicis 3e Peripateticis Cicero
confirmat: Sed utrique Platonu ubertate completi certam quanda omnν Iam disciplinae composuerunt eam quidem plenam ac refertam: illam autem Socraticam dubitationem de omnibns rebus. ω nulla adhibita a immatione cousuetudinem disserendi reliquerunt ita feta est disserendi quod minime SOcnuates probabat ars quaedam philosophiae, rerum ordo, re descriptio disciplinae.
In illis igitur Academicis veteribus Academica disserendi conlue tuis do videtur enervata, stactaq; iam fuisse. qui non cum Socrate, & Platone philosophiain in ratione& veritate constitutam, sed inulto magis in sua opinione atque authoritate quasi praeclarὸ fundatam reliquerunt,& tanquam in ciuitate leges & decreta sanxeruliquibus necessario credendum, parendumque esset. Novi autem Aracemici a Crantore usque ad Ciceronem nomi- 2 sui occaeanantur hoc ordine, Archesilas, Lacydes. Euander, Egesinus, Carnea. vori . des, Clitomachus, Philo, Cicero: sic enim Lucullus apud Cicerone inde Archesila, Cuius primo bit) non admodum probata ratio quanquamsis ruit tum acumine ingenq, tum admirabili quodam lepore dicendi proxime a Dacyde Ru retenta est,p.II autem confecta a Carneade, qui est tuartus ab Arches sila: audiuit enim Epesinum qui Euandrum audierat La dis discipulum, cum subesilae Laode fulsit sed ipsi Carneades diu tenuit: nam nonaginta vixit
annos: er qui illam audienunt, admodum floruerunt: e quibus industriae pluris msm in Clitomachosuit declarat multitudo librorum ingenii no minus in hoc quam in Carneade eloquentiae, tu Melanthio Modio sinauitatis. Sene autem nosse Carneadem Strarenicetis Metrodorus putabaturnium Cleomacho Nili nosterrenum multos annos dedit: Philone autem vivo patrocinium Academiae non fuit. Horum nouorum Academicorum institutum erat de rebus ouscuris utrinque disputar philosophorum placita, non deoqum oracula putare, nullam scholam perpetuo sequi. 5e tamen in omnibus scholis, quod verum aut verisimile videretur, libeta sequi: Defendat Lib. . GF-
. a C . C 'hi libera hominum iudicia:
requiremus. Idein, cum riademicis incerta luctatis eis, qui nihil affirmant Lib. r. GF Er quasi lutenata cognitione certi, id sequi volunt quodcviique verisimile videatur. Idem, Grum, ait, tibi morem. ea quae vis, ut potero, explicabo: nec tax Mem a. sdmen quasi Dibius salu certa visint. σμa, quae dixero ,sed ut homunculus unus e multis probabilia coniectura sequens ultra enim qu. progrediar, quam ut verisimilia videam , non habeo: certa dicent hi qui σpercipi posse dicunt. υ bes pientes prositentur.
Haec eis Academiae nouae adumbrata quaedam descriptio, quae ta- in Academen non noua, sed vetus videtur potius appellanda, cum isto modo mici, Democritus, Anaxagoras, Empeclocles. Socrates, Plato disputarint, ri de eorum consuetudinem qui noui dicuntur, postea reuocarint. Cia a
15쪽
tis. l. d. cero, cum Zenone,in, Ochesilassibi omne certamen instituit, non perii adcia. . . .: ut studio vincendi, sed earum rerum obscuritate, quae a.l confestarem latrastionis adduxerunt Socrutem,er veluti amantes Socratem, Amstcritum, ni ragosam, pedoclem,omnes pene veteres, qui nihil cognosci,nihil percipi nihil sciri posse dixerunt, a Vtissensitis, imbecillos animos, breuia curricula vitae, ut Democritus, in profundo veritatem esse demersum. opinionibus o iustitutis
omnia teneri, nihil teneri, nihil veritati relinqui. deinceps omnis tenebris clascunfusa esse dixerunt: itas Erchesilas negabat esse quicquam, exod siciri posset. ne illud quidem lyum, quod Socrates ibi reli u i et sic omula lutere censebat in
occulto,neque esse quiciuam, quod cerni,aut intelligi posset, quilins de causis nishil oportere, neque progiteri, neque affirmare quicquam,neque assertione approbare, cohibere, Ruper, ω ab omni Lisu continere temeritatem, quae tum insignuesse cum aut falsi, aut incognita res approbaretur: nes hoc quicquam esset turpius, quam cognitioni c perceptioni ai)ersionem a probationem, praecurrere.
huc rationi quod exat cεnkntaneum, faciebat,ut contra omnium fententias Besiam plerosque deduceret, ut crin tu eadem re paria contren's in partibiis momenta ratistuum inuenirentur utiliis ab utraque parte aspertio listineretur. Hanc Academiam nouam appellant, quae mihi videtur vetus:siquidem Platonem ex illa vetere dcademia numeramus, in cuius libris nihil at matur, G in vini σque partem multa disseruntur de omnibus quaeritur, nihil certi dicitur sed tua men illa, quam expolitii, vetus, haec noua nominetur, quae usique ad Cai neadem perducta, qui quartus ab arcesila fuit, in eaiam ricesia natione permansit. Lib. i. de Va Idem, Haec in philosophia ratio contra omnia diserendi, nullam j rem aperte - Gε i. iudicandi professa a Soli ut crepetita ab archesila, confirmata a Carneade ad ποσHiero eur Eramus viguit aetatem. Haec igitur unica fuit antiquorum & primos nihil sis rum Philosophorum sapientia, me unum arbitrarisscire, quod vibi ciσήμ βεμ ' rent nam cum sapientia omnium rerum diurnarum & humanarum, caussarumque, qui S hae continentur, cognitio, quae nain tum sapientia potuit esse nondum inuestigatis rerum caussis, nondum
inuentis & descriptis artium disciplinis neque tamen illos latuit soalem esse luminosum .et ut ignem calidum, aut aurum fulvum, sed caussas earum rerum, sicut reliquarum, quae in philosophia disputabantur, hominibus ignotas esse dicebant, quarum inspectione perfecta φει atra con cognitione sapientia contaret in quam confessionem ignorantiae So ubi' erates adductus impudentissimos sui temporis Sophistas exagitare solitus est. qui arrogantissimis verbis sapientiam,cuius erant penitus ignari, priuatim publiceque polliceri auderent: neque tamen rerum D Luculu. obscuritas vehemens eius in philosophia studium retardavit. Cicero. Neque tamen Socrates, atque veteres illi ab inuentione earum rerum quae lata Luculis. tebant, deterriti sunt, aut alios deterruerent. Idem, Et si enim cognitio multis
est obserum di ficultatibus ea quidem est oe in i sis rebus obscurita3, in iudiciis nodris infirmitas, ut nou ne caussa antiqui pimi dotest imi se quod cu
perent inuenire di si sint, tam tu nec illi defecerunt, neque nos studiam exquis rei tili defatigati relinqnemus. Postea cum cssent in Graecia multae ac Naa
16쪽
Hae altereantium inter se philosophorum scholae, turbulentaeque opinionuin seditiones, quemadmodum antea modestissimus Socrates cum arrogantissimis sophistis, sie Socraticus Archesilas cum Peripa- Ωreatidisteticis, Stoicis, Epicureis, quorum contentiones inanissimas sapien- Dehesitastiae Ac veritatis, fraudis vero Sestultitiae plenissimas videbat, sibi om- ontra phusne certamen instituit, pristinumque philosophandi morem, qui longe sanctissimus Se optimus erat, & ad eruendam rerum obscurarum veritatem accommodatissimus restituit. ut ex Cicerone constat: Sed Lib. a. d. pia
tamen . illum ait) quem nominaui,straeterassiopbi si, ut ex flatone ins ni -.telligi potest,eluses videmus a Socrate is enim percontauri atque interrogando elicere solebat eorum opiniones, quibuscum diserebat, ut ad ea quae issi rufo dissent, quid videretur,diceret. qui mos csim aposterioribus non esset retentus. Archesilas eum reuocauit, instituitj,ut hi, qui audire vellent, non dese quaeres
rent, sed ipsi dicerent quid sientirent: quod cum illi dixissent, ille contra sed qui
audiebant,quoad pote uni, defendebant 'amsententium: apud Geteros autem bilosophos qui quaesiuit aliqui tacet. Archesilas autem a caeteris philo- reh. Iasopnis, qui se scire multa profitebantur valde dissentiens, duas res im instituta inprimis a vera philosophia remouendas esse censebat, Macii , id est, ς
comprehensionem, & γυ--εσπιν, id est.assensionem & approbationem: quamuis enim multa vera essent, quae sensibus aut animo continerentur, ea tamen a philosophis comprehendi negabat, id est certa,& penitus exploratis caussis perspecta. Sc nunquam fallente veritate cognosci. Itaque in motionibus sensuum& animorum opinionem tantuin relinquebat, scientiam tollebat.nec eam tam inultis seculis ulla omnino in re a quoquam homine aut inuetam, aut perceptam esse arbitrabatur. cumque philosophia tres in partes esset diuila, physicam, moralem, dialectica in: ostendebat primum rationes de natura, rebus occultis ex coniectura tantum, εe ea qui dein leuissima pendere, quae Thaletis, Anaximandri, Anaximenis, Anaxa sorae, Parmenidis, Democriti Empedoclis. Heracliti. Melissi, Platonis, Aristotelis,aliorumq; physicorum disputationibus hue 3c illuc distrahuntur: deinde bonorum & malorum notionem esse confusam Sc perturbatam, quae tam varie ab Academicis. Epicureis. Stoicis, Maga ricis, Eretriacta, Heriliis disceptatur, ut satis constet illud quod incertum est, nec euidenti veritate patefactu in . a philosophis temerὸ 3e impudentera L scinari. Postrem6, ne in dialecticis quidem ullum vestigium verae, Se constan tis scientiae reperiebat cuin cle iudicio ipso veritatis inter Protagora in . Platonem, Epicurum, reliqpos dialecticos, magna esset orta contentio. Cum igitur in omni parte philosophiae omnia opinionibus& institutis tenerentur, nec in scholis philosophorum quicquani certa scientia & veritate teneretur, hinc Arches lea illa ἀποχη, id est,ac sensionis retentio, nata est, in qua sapienter permansit Archesilas.qui nihil in tam multis & variis philosophorum decretis certum. ratum, firmum, comprehensum vidit, quod si ulla dubitatione posset assita
17쪽
mare. Qriamobrein quantum certamen veris de modestis philos phis contra fallaces Se impudentes sophistas perpetuo fuerit, ninc apparet: Democritus, Anaxagoras, Empedocles, modestiam illam phi.losophandi.& nihil temerd decernendi prudentiam tenuerunt: Gorgias, Protagoras. caeteraque sophistarum turba illius sapientiae va-
num nomen,quam veram laudem maluerunt Ac quantum vanitas efficere potuit, labefactarunt. His se Socrates summo studio opposuit. ab eorumque impudentia veterem philosophandi morem vindic uit: cuius omnis philosophia veritatis inquisitio fuit,non affirmatio: talesque sunt eius omnes interrogationes apud Platonem & Xenophontem , parti in ad refellendum arrogantiam sophistarum, parti in ad discendum quod ipse nesciebat, compositae. Socratis consuetudinem Plato non solum tenuit Se probanit, sed mirificὸ auxit, atque ain .plificavit: post quem rursum in scholasticis altercationibus periclitari coepi ticum sibi quisque sua scita Se edicta promulgaret, quae seque, . . rentur hi, qui se in eam scholae seruitutem nulla legitimae causae, aut rationis persuasione adhibita dedissent: hine Peripatetici a Stoicis, ScStoici ab Epicureis.& Epicurei ab utrisq; de Deo, de natura, de summo hominis bono, de studiis artium. id est, de omni sapient iae regno dissensiones extiterunt: in quibus sua quisque ut veri cima, certissimaque defendit : cum tamen in tam varia contradictione satis constet plus uno, aut potius nihil omnino verum esIe. Contra hos igitur homines Archesilas, caeterique viriliter 3c fortiter Socratis exemplo, de virtute se armarunt,ut nos ab eorum latrunculorum seruitute liberarent, & in natur , quam veteres illi summopere probauerant. libertatem praestantiamque restituerent: est enim verae philosophia: proprium,homines ab opinione ad veritatem, a sensibus ad mentem. . singulis rebus ad uniuersitatem, a caducis & mortalibus ad constancre si tiam & aeternitatem conuertere: contra vero Sophistae illi adsensus& opiniones nos tanquam pecudes alligant. At discipulum, inquies,
credulum esse oportet, liberalem, modet tu in . beneuolum, attentum.
diligentem,docilem. in telligen te in esse oportet,credulum in philosophia non oportet: tu enim mihi praeceptor ignarus. imperitus, rudis. infans stasitiosus etiam,&sceleratus sis, an tibi in tuis erroribus 5e flagitiis credulum discipulum putas esse oportere tu discipulo tuo opiniones mendaces plerunq; & falsas pro catholicis Se indubitatis pro . ponas, &Uetes ne caussam aut rationem ullam eorum requirat, sed tuam authoritatem pro omni veritate habeat sic enim discipulum tanquam seruum moroso domino addictum. iudicio arbitrioque carentem suo instituis.&stultissima in discipuli personam in philosophiam inducis: nec vero artes 5: disciplinae ob id traduntur puero, ut ab eo credantur, sed ut caussis omnibus diligentissim ἡ & accuratissi- md perspectis, ingenium eius Se iudicium confirmetur. Atque ut animaduertatur diligentius,& attendatur quod dicturus sum magnum
18쪽
enim se graue est, se minimὸ sertasse in hae disputatione speratum
dico Se confirmo,quod non facerem in re leui, crimenque temeritatis rtimescerem. dico,inquam, Se eonfirmo,Credulitatem istam in phi ophia principium de fontem infiniti erroris extitisse.Epicurus hoc Epicurei crasibi fundamentum ad millissimam foedissimamque sententiam de deorum noncurantia, de animae interitu. de voluptate confirmandam assu in psit, ut sibi nullam rationem reddendi a discipulis cred retur: atque omnino ne qua iudicandi potestas esset, non modo Ac demicam, verum etiam dialecticam omnem disserendi rationem de medio sustillit:Epicurus, ait Cicero,totam dialecticam contemnit c irridet. Lib. . de F Et eodem libro, Iam in altera philosophiae parte, vae ea quaerendi ac disperen λε - , di, quae λογκὴ dicitur, iste veser plane, ut mihi videtur, inremis Er nudus e II: tollit definitiones,nibit de diuidendo ac partiendo iacet: no quomodo efficiatur, concludatur s ratis,tradit non qua via captiosasolvantur,ambigua cylinguam tu sendit: iudicia rerum insensibus ni quibussisiemel aliquid1 alyi pro vesroprobatum sit, ublatum esse omne iudicium veri.falsiputat. Hoc tibi er- μφομα roris principium Aristoteles commune cum Epicuro posuit qui cum Platonis praeceptoris sui verissima Je sanctissima dicentia sententiis 'μ 'non credidisset, credulitatem tamen istain a suis discipulis tribui sibi postulauit: Se iniquum esse iudicauit ut contra sua principia, cum t .men omnium antiquorum philosophorum principia calumniatus esset,disputaretur:videlicet ut non modo nulla ratione, sed contra omnem rationem de veritatem discipuli eius crederent, quae ab eo falso Se impiὸ tradita sunt. Plato docuerat mundum a Deo conditum, quae praecipua est Dei optimi maximi gloria: at creduli Aristotelei id falium putant: Aristotelis enim principium contrarium est. Pl to prouidentia Dei omnipotentis mundum regi Se gubernari dixit: at creduli Aristotelei derident, quoniam Aristotelis delato, ut Cicero testis est, sententia repugnati Plato putauit animam immort llem esse, idque multis rationibus 8c argumentis confirmauit at idi tam Platonem creduli Aristotelei existimant, quoniam quod etiam eius subtiles interpretes nfirmant Aristoteli immortalitas anumae displicuit. Plato hominis seelicitatem a Deo accipi, Scad Deum reserri docuit: at creduli Aristotelei, quoniam Aristoteles Platonis illam sententiam captiose de impiὸ calumniatus est. Se principium de finem stelicitatis humanae Deo detrahunt, hominique non minus arroganter, quam inspienter attribuunt. Nihil necesse est infinitos
humanarum opinionum errores commemorare,quae non alio quam
huius istultae credulitatis principio innituntur. Quid ergo nullane in re fides sine certa ratione,argumentoque perspicuo laudanda erit Imo vero diuinis in rebus plus certa firmaque fides ponderis habebit , quam omnes omnium philosophorum disputationes: haec au- tem de humana philosophia contentio nostra est, in qua prius e gnoscendum, ut credas: in diuinis autem, quae humana intelligentia sm
19쪽
periora sunt,fidendum credenduinqueest,ut pollea cognoscas. sed satis multa de duobus Academicorum generibus, de eorum etiam Genus ευ- institutis nimis sortasse multa. Venio ad genus orationis,quo in suis disputationibus in sunLUtriusque igitur Ac demiae duas luisse communes disputationis vias & rationes, libri Platonis A Ciceronis i stantur: unam qua res dubita&controueris utrinque disceptarentur: alteram, qua probabiles disputationes praeceptis & institutionibus perpetuis explicarentur: priorem dialogi Platonis de Moribus,& Ciceronis de Finita posteriorem Timaeus ille Platonis,& tres Cicec .16ib.rronis libri de Officiis ceclarant. Ac Q intilianus: Sunt alij,inquit, So
MIS sermones ad coxTuendos,qui contra disputant,copositi, quos
vocant, alij ad praecipiendum, qui δογμαπρωὶ appellantur. Ac si quis imaginem aliquam humanae prudentiae factis hominum expressam contempletur. illam priorem contradictionis consuetudinem animaduertet in priuatis Sepublicis negotiis versari. Nam si cui difficilis & grauis proponitur deliberatio,non prius statuit de reipsa,
quam contraria inter se personaruin, negotiorum locorum, temPO. in momenta contulerit: nec sapientes iudices prius sententiam derca ferunt, quam caussam ab oratoribus utriusq; partis concertatam, disputatamque audierint, ut ex pugnantium argumentorum comparatione Verum.aut ex omnibus maximd verisimile quantuin licet humana prudentia.polaint elicere. Quare nulla caussa eii cur miremur homine& Ciceronem in examine veritatis pro Epicureis, 3c aduersus
Epicureos: pro Stoicis,& eontra Stoicos: pro Peripateticis,& contra Peripateticos contrarias orationes instituisse. Etenim cum discrepantiu in illorum philosophorum sententiae satis argumento essent. omnes stultitia & temeritate lapsos fu isse, quod res non satis exploratas assimare auderet, sapienter ille a rebus controuersis assensionem, iu- Lib. δε No. diciumque cohibuit: Puid enim ut ait temeritate turpius aut quid tam temerarium, tam , indignum grauitatesapientis, atque confantia, quam aut falsumstentire,aut quia non satu explorate perceptumst, aut cognιtum, sitne visti dubitatione d fenderes Hoc antiquissimum, de penὰ cum philosophia
natum Academiae institutum, cum per uniuersum terrarum orbem diuulgatum, receptu inque, tum Lutetiae in scholis Theologorum, Medicorum, Iureconsultorum, Philosophorum a multis annis probatum, celebratumque est, quod maximum momentum habet, ut
veritas, aut talem probabilitas aliqua his contrariis disputationibus ει Liaturi. in omni re proposita cognosci possit. Cicero, Neque nos distulatio nes quicquam allia agunt, ni ινι in vinoque partem dicendo'audienti elucio Vtanquam exprimant aliquid, quod auult verum, aut ad id quum proxLib.2. VIA. xima accedat. Idem, Contra autem omnia dissutatura nostris, quod hoc ipsi mprobabile elucere non siit, nisi ex vimque parte causarum facta esset contens Lib.ilim tis. Quod etiam in studiorum suorum mentione Horatius nobis obiter indicauit,
20쪽
a Beche bona paulo plus artis Ethenae,
Scilicet ut possem curuo dignoscere rei tum: ses interhluas Academi quaerere verum.
Ide'que, quod verae solidaeque laudis argumentum est, gymnasia
tot locis, tot regionibus instituta, non Lycaea Peripateticorum, non porticus Stoicorum, non horti Epicureorum, sed nomine ipse conbientiente cum Academica veritate Academicae nominantur. Primus itaque disserendi modus in contrarias partes hic fuit. Secundus au- Sec diutem ab Academicis in philosophando adhibitus est, quo praeceptis ea Aca micα includerent, quibus erant propter aliquam probabilitatem assensi: tamen suam sententiam tanquam ab aliquo Deo,sed tanquam ''ab homine prosectam videri vellent, retinerentque perpetuo liberi tem illam mentibus nostris insitam de omnibus rebus ad suum, non alienum arbitrium iudicandi, nec tanquam de coloribus per alienos oculos, sed per proprios,&suos aestimandi. Itaque Cicero cthn rem
aliquam in philosophia perpetua oratione docet, liberὰ dicit quae sentit, Separem iudicandi potestatem caeteris relinquit, sumit ab o- quoque quod verum aut verisinite putat: Sequemur igitur Oit) hoc Lib. t. m. quidem tempore, Er in hac cluaestione Stoicos, non ut interpretesse rivisolemus, e fontibus eorum iudicio, arbitrio, noII, o quantum, quo4 modo videbitur, haurriemus. Et alio loco, Occurritur autem nobiser quidem a doctusteruditis, Lib. 1. GFe. quaerentibu stipue constanterfacere videamur, qui cum nihil percipi se diu camus, tamen Cr de abis rebus dissereret oleantus, hoc ipso tempore praecepta sic j perbequamur. 2uibus vellem cognita essetfati nosti ententia: non enim sumus ii, quorum vagetur animus errore, nec habeat uniuam quid sequatur. quae enim esset ista mens. vel quae vitantius,non modo Lissutandi . sed etiam
vivendi rationesi latas nos autem,ut caeterhalia certa lia incerta esse dicunt.
sic ab his dissentientes alia probabilia, alia contra nou probabilia e se dicimus. Puid eIt ergo, quod me impediat ea quae inibis obabilia videntur dequi: quae
contra, improbare, at a. a1rmandi arrogantiam vitantem fugere temeritatem.
uae a lupientia di fidet plurimi m ' Idem, rictum eII omnino de hac re alis LGa.der a loco diligentius sed quia nimis iussociles tui iam, tardi, siunt,admonendi viden u ra δε r. tursaepius non enim Fumus ij, quibus nibit verum esse videatur,sed hi, qui ovis bus veri usu quaedam adiuncta esse dicamus, tantasimilitudine tin iis uulti insit iudicandi γ asentiendi nota. Ex quo existi illud, certa e sie probabilia multa, quae qualiquam non perciperentur, tamen quia visum quendam bubent in um sir illuinem, his sapientis vita regeretur. Atque haec de Acade- Dispentia inicis disserendi generibus. Nunc itaque Academicorum differen . Academic.
tiam a reliquis philosephis intelligere plan8 possumus: Academicie. r m 4 si nim tantum dii tant a reliquis philosophis, quantum liberi a seruis sa π' pientes a temerariis,constantes aperima cibus. Cicero, Nea internos ετ eos quiseescire arbitnuntur, quicquam interest, nisi quod illi non dubitant, euin ea verasini,quie defendunt: nos probabilia multu Lbemus, quae siquisci Ras', mare vispossumus. hoc etiam liberiores c flutiores sumus, quod ustra