장음표시 사용
31쪽
autem dicebat quaedam institui, quae G sunt magnasane, O limantur a me politius. Et ego ista quidem,inquam, Voro laudiu expectans, non audeo tamen saritare. usui Gnim e Libone muro, cuius nosti usum nihil enim eiusmodi celarepossumus) non te ea intermittere,si accuratius tractare,nec de manibus τnquam deponere.
a Iam tres doctissimi homines,&summa necessitudine conuincti ad colloquendum parati sunt. Primus in ellus ad semionem fit ex usitata percontati ne:sere enim fit, et eos,qui ex aliqua celebri urbe veniunt,interrogemus,quid noui 1 Quae tamen interrozatio ex Attici correctione gratior evicitur, Omitte, inquit, Varronem de tur sentis rebus,&molestiam in plenis percontari: sed quaere potius quid ipse noui agat, de huius enim sicriptas iampridem nil accepimus: quem tame non cessare ed celare quae scriba existimo. Hoc loco prima captatur occasio δε studiis literarum colloquendi. 3 Varro autem Attico dupliciter respondet, & quod ineptum sit labores suos nolle in lucem aspectumq; pr sene, & quod magnum opus diligenter & accurate poliat, quod de lingua Lacina multis libris au M.Ciceronem his Academicis editis mi ilum potest intelligi: cui προσφωνν ιτιν biennio ante Varro Ciceroni denuntiauerat, ut ex epistola quadam ad Atticum suspicari licet: quia opus Cicero ex Tribonio Libone a dierat a Varrone lunari Imlitius, sed tamen Him tardius mitteretur, ab eo requirere non dubitauit. Expectabam,inquit, omnino iamdiu, meque sustinebam,ne ad te prius quid scriberem, Quam aliquid accepissein , ut piissem te remunerari quam sinultimo munere:sed cum tardius id saceres: id est, xt ego intcrpretoridiligentius, teneri non potui, quin coniunctionem studiorum amorisque nostri, quo possem literarum genere declararem.
Illud autem mihi ante hoc tempus nunquam in mentem Venit a te requirere: ' sed nuncpostea qua um ingressus
res eas, quas recusimul Adic mandare monumentis,philo-
Iophiami vetere illam a Socrate ortam Latinis literis i GItrare: quaero quid sit, cur, quum multa scriba genus hoc praetermittas Fraesertim quum Gin ipsi in eo excedas, unulum, totaque evo res longe caeteras dus artibus antecedat. Tum ille, ' Rem a me sepe deliberatam, multum agitatam requiris. itaque non multum haesitans
respondebo sed ea dicam,quae mihi simi in promptu, quod ista ipsa de re multum,ut rixi, ω Hu cogitaui. Nam quum philosophiam viderem diligentissime Craecis literis explica-
32쪽
tam, existimaui si qui δε nostris eiusuilio tenerentur
essent Graecis Δctrisu eruiliti, Craecapotius quam non lecturas sin a Craecorum artibus O si sinu abhorrerent, ne haec quidem curaturos, quae sine erustione Craeca tuteLligi nonpossint. Itaque eastri re nolui, quae nec indocti intelligerepossent, nec docti legere curarent. ' Miles autem eadem ines didicisti enim nonposse nos . Amaseni',aut Xabiri similes esse, qui nustata arte adhibita de rebus ante oculospositis, vulgari sermone diffutant, nihild finiunt,nihil
farriuntur,nihilaptata, interrogatione concludunt, nullam
denis se artem nec dicendi,nec disserentputant. ' Nos autem praeceptis dialecticorum G oratorum, quoniam v- tranque riim unam esse miri, utant,si arentes ut legibus ria, quanquamnouis, cogimur uti, quae docti, ut Iixi, a Vraecis petere malum: indocti a nobis ne accirium Iuliam,
Vrustra omnis si cipiatur labor. ' Lam*erophysica, si Spicurum, id es ,si Democritum probarem,posem siribere
ita plane ut Amasenius. QuiI est enim magnum,quum caussu rerum efficientis ustuleris, de corpustulorum ita enim appellat tremos concursione fortuita loqui' fra tu ph sica nosti, quae contineantur exessectione ,stex materia ea, quam fuit firmat effectio. Ihibenda enim geometria est: quoniam quibuseam qui quam enuntiare verbis, aut quem ad intelligendum oterit adducere, haec ipse de xita σ moribus, e expetenilis Augiendis rebus. illi enim simpliciter pecudis hominis idem bonum esse censent: qu nostros enim non ignoras quae β γ Panta Fubtilitas. ' Sive enim Zenonem st quare, magnum est efficere, i quis intelligat, quid sit ilia verum: plix bο-num,quod no possit ab honestate sita c. quod bonum quale
33쪽
H A V D. TALAEI EXPLIC. fit, negat omnino Epicurussine voluptatibus stensum ma uentibus nec Austicari' Si vero cademiam veteremem sequamur, quam nos, visis,probamus: quam erit illa acute explicanda nobi quam argute,quam obfure etiam con
tra Stoicos disserendum' '' ritum si is philosophias dium mihi quidem ipsisumo,ω ad vitae consuetudinem σ
constantiam,quam possum, oe ad Llectationem animi nec vitam arbitror ut apudPlatonem est) maius, aut me bina Ap ilatum munus homini: sed meos amicos, in quibus est uilium, in Uraeciam mitto, id est, ad Craecos ire iubeo, ut eata, a fontibuspotius hauriant, quam riuulos consectentur. '' Quae autem nemo adhuc docuerat, nec erat unde
nudis cirepossent: ea , quantumpotui nihil enim m
gnopere meorum miror feci ut essent nota nonris. . C
cis enimpeti nonpoterantia est Lael, nostri occasium ne a Latinis quidem. '' Et tamen in illis veteribus nostri quae minum quidem imitati,non interpretati quadam hilaritate constersimus,multa admixta ex intima philosephia,
multa dicta dialectice: quae quo facilius minus docti intelli gerent, iucunditate quadam ad legendum inuitati, in laudationibus , in ip ipsis antiquitatum prooem,sphilosophiae Hibere voluimus,fimogo consequutisumus.
Prima quaestio ab Attico posita est de literis Varronis, ex cuius solutione alia deinceps nectitur. i Posteaquam, ait Cicero, ingressus sina, edito lana libro, qui Hortensius inscribitur,philosophiam a Socrate orian quo Peripatetici, cademici,Stoici,Epicurei profecti sunt,Latinis literis illustrare quaero, cur quum πολἈγροφω-lγ,ipse sis, genus hoc Latinε philosbpliandi praetermittas Haec qi aestio in utramque partem disceptatur a Varrone & Cicerone, litorem ille ne- sationem, hic assirmationem tuetur & sustinet. 1 Primum Varronis argumentum ex adiunctis est Latine philosophantium, quod hac conclusione di ponitur. Ea Latinis literis mandanda non sunt, quae nec intellipant indocti,nec docti legere citrent. Philosophiam Latinam imperiti non intelligent, &docti Graecam quam Latinam legere mallent. Latinis igitur literis explicanda nulli non est.Hoc aTnmentum collatione Epicureorum cum reliquis Plutosophis illustiatur, non solum ad indicandam dissimilitudinem eorum inter se, verum
34쪽
tiam serio de constanter philosophandi magnitudinem Sc dissicultatem.
Prinia dissimilitudo est in dialecticis 1 udiis,que ab Epicureis contemnuntur, a reliquis philosophis diligenter in omni disputatione exercentur. Nulla sere Latina luia ut Cicero,aut pauca admodum monumenta, siue propter magnitudi- M. nem rerum occupationemq; omnium, siue etiam quod imperitis ea probari posse non arbitrabantur, quum interim illis silentibus C. alamus extitit, dice ira, cuius libris editis commota multitudo contulit se ad eandem potissimum discuplinam, siue cy erat cognitu perfacilis, siue ς, multabatur illecebris blandis voluptatis,sive etiam quia nihil probatum erat inelius: illud quod erat,tenebant.Post Amaianium autem multi eiusdem aemuli rationis,multa quum scripsissent,It liam totam Occupauerunt, quodq; maximum munientum est non dici ea subciliterici, etiam sicile ediscantur, Nab indoctis probentur,id illi firmamentum esse disci illinae putant. Hic Amasanius & reliqui si picurei, Epicurei authoritatem si quuti,totam dialecticam contempserunt. Epicurus enmi, ait Cicero, in altera par Lu. t. de F
te philosophiae,quae est quaerendi ac differendi,quae λαγώ dicitur, plane ut mihi uidem ridetur, inermis & nudus est: tollit definitiones, nihil de definiendi uidendo docet, non quomodo essiciatur concludaturque ratio, tradita non qua via captiosas bluatur,ambigua distinguantur,ostendit. 4 At Academicus V m si dialecticas deliniendi, diuidendi, concludendique subtilitates diligenter, ripar est,perse uatur, industriam suam nec doctis,nec indoliis probare poterit, ut iure meritoque Latine philosophandi studium pra termittendum esse concludat. s Iam verd in altera parte philosophiae, quae est de natura dc rebus occultis, o si Epicureus esse velit, imperitis qui doni satisfaciet, sed doctis ineptus ac ridiculus apparebit. Epicurus in physicis, ut ait c icero, ex Democriti sontibus hortulos Lib. . d.
tuos iiTigavit: quinetiam, ut author est Laertius, Democriti libros de Atomis ut stira deis.1 uos asseruit: cuius ineptias Cicero irride his verbis, Principid in physici , qui- Lib. i. de Fiabus maxime gloriatur, primum totus est alienus:Democrito adiicit peiPauca mu nilis. raris,sed ita,ut ea quae corrigere vult, mihi quidem deprauare vidcatur. Ille At mos,quas appellat, id est, corpora indiuidua propter soliditate censet in in sinito inani, in quo nihil nec summum, nec infimum, nec medium,nec ultimum,n cextremum sit, ita ferri, et concursionibus inter se cohaerescant, ex quo efferantur ea quae sunt,quaeque cernantur omitia:eum'; motum Atomorum a nullo principio,sed ex aeterno tempore intellisi conuenire. Et ibiden Homo acutus quum illud occurrere si omnia deorsum e regione serrentur, &,ut dixi, a lineam,nunquam fore,ut Alcimus altera alteram posset attingere,attulit rem commenticiam: declinare dixit Atomum perpaulum, quo nihil posset fieri minus, ita effici conmplexiones & copulationes&adhaesiones Momorum inter se, ex quo efiiceretur mundus omnesq; partes mundi,quaeq; in eo essent. 6 Academici quos M.Varro maxistros habet, principia rerum naturalium non Atomum, & inane, ut Epicurei, sed materiam re sormam statuunt: nec quicquani temerariis fortuitisque caussis estici centent,sed naturalibus &necessariis,&ad certum finem destinatis. Itaque Quum Epicureorum doctrina tota puerilis si, Academicorum scientia multo subtilior,&ad imperitorum an inras longius disiuncta,Varroni non placaph: Iolophiam naturalem Latine ciuibus suis explicare. 7 Quod item cons malin toti a parte, quae est de vita&moribus, proposita dissimilitudii re phil sophorum, de summo bono disputantium : qui locus tametsi lacunosus est, in eo tamen, sicur in superioribus, vestigia tu edam dissimilitudinis apparent. Aristippus N Epicurus summa bonum xoluptate, quae mainima dulceu: ne sensummota erer,definiebant: qui, ut ait i icero,non viderunt ut ad cursim equum, ad G 3 1 , cinctum bouem, id indagandum canem,sic hominem ad duas res, t ait Ar: stot lex, intellistendum & agendum elie natum, 'uasi mortalem Deum : contra, vetardam aliquam languidam pecudem ad Pasium, de procreandi voluptatem hoc uiuinum animal ortum eata voluerunt, quo rulus in hi via tur esse
35쪽
Lib. R. absurdius .Homerus in Odyssea quum de veneficiis & carminibus Circes loquitur, hoc iplum sign iscat e vult blandis voluptatibus homines in pecudum v. tam degenerare: unde illud Horati j:. Syrenum voces cU Circes pocula nosti:
si si cum sociis itus cupidus, bibisset.
Sub domina meretrice fuisset turpis σ excors, Vixisset canis immundus, vel amica lutosius.
8 Nec minus est abstrusa S admirabilis Zenonis, quam stulta & eontemnenda Epicuri sententia: magnum est enim hominibus probare id solum esse bonum, quod honestum si, nec quicquam aliud in bonis ponendum, idque optimum& persectissimum censeri oportere:quod cuiusmocti sit, detractis voluptatibus se
NH. a. neicii e clamat E picurus in libro de Finibus: quem locum Cicero Latine conueri t. Quid tergiversamur, inquit, Epicure, nec satemur iam nos dicere voluptate, quam tu idem,quum os perfricuisti, soles dicere, sunt haec tua verba, necne Iueo quidem libro, qui continet omnem disciplinam tuam, sunsar enim iam interpretis munere,ne quis me putet fingero dicis haec: nec equidem habeo,quod intelligam bonum illud, detrahens eas voluptates, quae sapore percipiunturAetrahens etiam eas quae auditu 3 cantibus, detrahens etiam eas quae ex sorim, percipiuntur oculis, suaves motiones , siue quae aliae voluptates in toto homine gignuntur. 9 Varro nec plebeiam, Rex media tace populi depromptam disciplinam Epicureorum,nec admirabilia paradoxa Stoicorum probatrad Academia cos enim seipsum contulerat magis tot crabiles, moderatosq; philosophos, quorum disputationes de moribus di summo bono, si ea subtilitate qua par est, PersequI velit,nec eas imperiti, ut ait, percipere potersit,nec instituti Graecis literis Latinum opus legere curabunt, ut frustra susceptus labor ille stabendi videatur.
io Itaque deliberationis huius sis minam hae distinctione conclusionis etf-cit , philolophiam esse multis de caussis expetendam, quod leges virtutis adipi scendae tradat,qudd plenissima si infinitae delectationis, quod praestantii limum sit adus immortalibus hominum generi collatum bonum, ut Plato scribit in Gpinomide: &tamen philosophiae studiosis Graecos sontes potius adeundos esse,
quam Latinos libros legendos, qui velut rivuli quidam sunt ex immensa Graecorum copia S subtilitate deriuati: ab his enim omnis sapientia liberalisque doctrina & eruditio manavit. II Studium autem Varronis fuit,omne antiquitatem populi Romani,quae in tenebris iacebat,excitare,Latinisque literis illusti re: cuius instituti rati quaedam a Laelio praeceptore Varronis inchoara, & qu In Bruta. dammodo informara fuerat. Fuit enim is Laelius, ut ait Cicero,vir egregius,& ques Romanus cum primis honestu idemque eruditissimus,& Graecis literis de Laturis,antiquitatisque nostrae & in inuentis,sc in actis, scriptorumque veterum literate peritus: quam scaentiam Varro noster acceptam ab illo, metamque per sese vix praestans ingenio, omnique doctrina, pluribus S illustrioribus literis explicauit. Ir Nec de antiquitatibus Varro tantuscripsit, verum etiam Menipp1 libros in Satyris aemulatus est, quas tali Gellius,alii Cynicas: ipse appellat Menippeas: quarum nomina quaedam apud Gellium leguntur, ut Nescis quid serus vesper vehat,cap. 4.lib. IJ.&Testamentum,cap. i6.l: Κῖ. &deos scio maraci, P. i .lib. .&αλιέδεογιά -ν,id est,de Edullis,mp.r9.lib. s.& υAt πυδον, id est,aqua frigida,cap. 2 lib. i3. quibus in libris grauitatem& subtilitatem sententi rum iocis N idibus temperauerat, ut Iectorem varietate oratronis inuitatum in ea lectione magna cum volupore diutissime retinere posset.
' Tum ego unt, inquam, issa Varro . nam nos in nos .. τ α peregrinantes,errantess,ωnquam hoIlites, tua libri
36쪽
quasi Amum deduxerunt, ut possiemm aliquando, qui,
A cemus, agnoscere. Tu aetatempatria,tu descriptiones temporum, tu sacrorum iura ,rusacerdotum, tu Lmelicam tu bellicam disciplinam, tu sedem regionum, locorum, tu omnium lumarum humanarumi rerum nomina, genera sicia, caussas aperui li Ilurimum Poetis nostris, omninoa. Latinu G literis luminis, m versu attulissi, at a
gye varium m elegans omni Iere numero poem ecquem
byophiami multu sicis inchoasti ad impessendum satu, a
ricendum parum. Gessem autem frobabilem tu quidem assers. Aut enim V cui legere massent, qui erunt eruditi aut ne haec quidem, qui Atinestiunt. ' Sed da mihi nunc, satisse probas ' λο vero haecqui ista nonpoterunt, qui Craecatoterunt,non contemnentsua. Quid enim causis est,cur Foetas Latinoi si raecis literis eruditi legantiphilosophos non legant An quia delectat Ennius,Facuvius. cciu multiaij, qui non verba eduim Graecorum expressrunt Poetarum ' Quanto magis Philosophi delectabunt, ,γt ille . feschylum, Sophoclem, Smpedoclem, Euripidem sic hi Platonem imitentur, ristotelim, eophrastum Oratores quidem laudari video, iqui e nostris ' Hyperidem lataut Temosthenem imitati. Ego autem Acam enim ut res ess)άum me ambitis, um me honores, um Reipublicae non solium cura, se quaedam etiam procuratis multis officiys implicatum m constrictum tenebat, haec inclusa habebam, ne obsolesterent, renovabam quum licebat egendo. ε Nunc τero fortunaegrauissimo percussus Vulnere, O adminis ratione Reipub.liberatus,aloris medicinam aphilosophia peto, ot, oblectationem hanc honestissimam iudico. ut enim huic aetati hoc maxime aptum ess,aut lys reb ssiqππι
37쪽
A V D. TALAI EXPLIC.δgnas laude gessimus, hoc inprimu consentaneum, ut stiam ag nostras cimes erudiendos nihil utilius: aut ,si haec ita non unt, nihil aliud video, quo age repositam. ' Prurit m quidem noster excellens omni genere laudis, sic phil
phiam Latinis literispersequitur, nihil ut frem de rebus
Craecia , άesideret, oe eandem quidem siententiam sequitur, quam tu. Nam risum P denu audiuit aliquan- Au, cuius tu fratrem ntiochum. Quamobrem da quae- se te huic etiam generi literarum.
i Uarroni totum hoc philosophari non displicet, sed Latinis verbis Graec rum philosophiam explicare non placet. Ad quem refellendum c icero eonsuetudine Socratis utitur: prim im enim eius industriam in ornandis Latinis& rebus deliteris commendat: deinde cum his honestis vestibulis aditum tibi ad caussani fecit, paulatim ad refellendum Varronis consilium descendit. Scripserat ille de diuinis rebus & humanis quadraginta unum libros, ut testis estrib. s. d. cI- Diuus Augustinus , ad Caium Caesarem Pontificem maximum, ut ait Lactannitate Dei. tius, quibus populum Romanum in maiorum litorum instituus haesitantem, SLib. i. de Fal quasi in aliena ciuitate peregrinantein, Omnia S humana de diuina , quae Im-μ ressione. P j Romani magnitudine continebantur, edocuit. Atque hoc tam ingens Smagnum volumen ita partitus erat, et rebus humanis viginti quinque libros, diuinis sexdein tribueret: qua in partitione eam viam tarationem tenuit, ut libros rerum humanarum in quater senos distribueret. Quum enim quatuor operis humani capita proposuis et, qui asant, ubi agant, quando agant, quid agant, sex primos de hominibu scripsit, sex deinceps de locis, totidem consequente, de temporibus, sex postremos de rebus: id est, humanis factis absoluit: quibus omnibus praepositus est liber, qui generaliter de rebus humanis pra saretur. Alteram autem totiuS operis partem de rebus diurnis in quinquies te nos l: bros hac ratione diuisi, ut tres primi ad Pontifices, Augures, & quindecimviros iambrum specitarent: tres deinceps ad sacella, i icras aedes, & loca religi su tres ordine consequuti ad serias, ludos Circesiles & shenicos: tres inde quai to loco disposti ad Gniecrationes, sacra publica S priuata: tres vltimi ad deos certos, inccriCS, PADCruos & selectos: quibus omnibus libris quum singularis instar prooemii praepositus csci, pr otium dodecim librorum numerum explebat : qui si in manibus cssent, nec iniuria temporum Perii flent, facile intelligeremus quanto studio Marcus Varro aetatem populi Romani ab Urbe condi taxique ad tempora sua,&iura sicrorum sacerdotioraque, Sc rbanam milita inque di triplinam, S regiones quae tum erant in ditione populi Romani, S. summati in com lectar res omnes diuinas & humanas nominibus, generibusque luis, oi sciis causisque descriptis apeluisset. Σ Idem quoque vir,&an senio&studio Prope singulari, magnum lumen Poecis&l: teris Latmis a tulit : libros enim de Poetas ediderat, ut ait Gellius, S de Plautinis Comoediis, S delingua Latina: quibus non modo significationem , cuiusque nominis ex- plicam i, sed rationem & caussam cur ita quidque esset nona matum, reddere conatus est: Menappeasque Comoedias magna cum elegantia , tum varietate numerorum condidit :&permultis locis ci ies suos ad philosophiam cohortatus est: philolopiaetura vero ia ui qua in via & ordine tractavit. Hac laude Cicero Sra
38쪽
tiam Varronis aucupatus, deinceps eius consilium, repetito superiore di len male per anti strephon eleuat. 3 Imo vero, inquit, & Latina legent, qui Graeca non poterunt intelligere: &qui Gnaeca poterunt, noncontemnent sua. Quod postremum comparatione minorum conlitanat, hoc modo: Quid caullae, cur Poetas Latinos Graecis literis eruditi lcgane, Philosophos non legant λ Simili Lib. i. de F argumento vituperatoribus Latin x l hilosophiae respondet. Hoc primum est in mo M. quo admiror, cur in grauissimis rebus non delectet eos 'atr: us ferino, quum idem sabellas Latinas ad verbum de Graecis expreisas non multi lcsant: quis Gnim tam inimicus pene nomini Romano est, qui Medeam Ent ii, aut Anti
pam Pacuuij spernat, aut reiiciatλ quisens dem Euripidis fabulis delectam di cat, Latinas oderit λ Synephebos ego, inquit, potius Caecilii, aut Andriam T rentii, quam Hramque Menandri Jegam λ ά quibus tantum dissentio, ut quum Sophocles vel optime scripserit Electram, tamen male conuersam Attiiij mihi legendam putem, de quo Licinius serreum scriptorem, verum opinor scriptorrem tamen, et legendus si, Atque utinam ne in nemore ni nilominus legimus, quam hoc laem Graecum : qu.e autem de bene beateque vivendo a Plat ue disputua sunt, haec explicare non Placebit I .atineλ Transi ab alienis personis ad suum ipsius exemplum, quo magis Varronem situ familiarem ad istudium philosophiae cohortetur: narrat enim l er gradus aetati s , quom in hoc genere literarum progressus fecerit, &cur ingrauescente aetate se potissim ii in adtractandam philosophiam contulerit. Quirin Pli: lo princeps Academiae Ro- cic. intrM-mam venisset, totum se ei tradidit: erat etiam cum Diodoro Stoico, a quo cum in. in aliis rebus, tum studiosissime ita dialectica exercebatur: cumque biennium versatus esset in caussis, Roma pnofectus, sex menses Athenis cum Antiocho veteris Acadentiae nobilis linio de prudelitis linio philosopho fuit studiuinque philosophiae nun tiam intermissu imi primque adolescentia cultum dolemperauctum hoc rurius summo authore S doctore renouauit: posteaquam coepit honoribus inseruire, tantum erat philosi hiae loci, quantum supererat amicorum,&Reipublicae temporis: id autem omnino consumebatur in legendo: scribendi otium non erad. s Caussas huius senilis exercitationis tres adfert, Reipublicae pi r urbationem, oblectata Otrem otij,&philolseph:ae disti: tatem, quas in aliis etiam libri, sinuliter commemorat, Cum odio,ait angueremus,& is esset Reipu Lib. i. de Pli blicae status, ut eam unius consilio atque cura gubernari necesse esset, primum i--deor.
psu Reipublicae caussa philoibphiam nostris hominibus explicandam putaui, magni existimans interesse, md decus & ad laudem ciuitatis, res tam graues actam praeclaras Latinis etiam literis contineri .Hortata etiam est,ut me ad haec conferrem,aegritudo tortunae magna, defraus commota iniuria: cuius si maiorem aliquam alleuaUOnein reperire potuissem, non ad hanc potissmum coniugi siem: Ego veri ipsa, nulla ratione melius itin potui, quam si ia ori modo ad legendos libros, sed etiam ad totam philosophiam pertracitandam dedissem. Idem, Ic mihi Lib. i. de D quidem explicandae philoidphiae cauisam attulit grauis casias eiu tatis, quum in miratione. armis ciuilibus nec tueri meo more Rempubl: cam, nec nihil agye poteram, nec quid potius, quod quidem me da gnum ei set, agerem, reperiebam. Itaque quum orbatus esset muneribus Rei 'ublicae, haec philosophiae studia renouariccipit, tum H animus molestiis potissmum releuaretur, tum ut prodesset ciuibus suis quacunque re Oiscritum etiam quod philosophiam celebrandae di ornandesene tuti botae russimum profusium esse sentiret. 6 Nec ipse Cicero suo ar itin, sed etiam Marci Bruti, qui utriusque familiaris erat,exeinplo impellit Ua
ronem. Hic Brutus cum omni laude uri turis excelluit, tum sic flagraint studio Pistoch M.&- ,re sapient .ae, ut unus cx Romanis maxime Graecorum Philosophorum consuetudinem di familiaritatem appetierit: audiuitem in pene Omnes, nec l-lius sectae luit ignarus: Platonicos tamen mirifice coluit, Sab Academia noua migrauit ad , eterem, permotus authoritate Antiochi Ascalonitie, cinus erat
39쪽
perstudiosus. cuius fratrem Aristum Philosophum, praeditum singulari virtute, non solum sibi beneuolentia devinxit, sed etiam socium & samiliarem adiun-xat. Scripsit ad Ciceronem librum de virtute,de quo mentio quaedam fit lib.I.de Finibus. His itaque exemplis Varro ad ingrediendam εἰ suscipiendam eius scianeris exercitationem inititatur,concluditurque luperioris quaestionis assirmatio, elaborandum esse Latinis scriptoribus, ut philosophia per eos Latine loquatur diis lustretur.
' Tum ille Flhuc quidem confiderabo,nec vero laeS de te ipse quid est, inquit, quod audio ' Quanam, im
quam,de re' Relictam a te veterem iam,inquit, tractari autem nouam. ' Quid ergo, inquam, ntiocho ia magis liacuerit nostro familiari remigrare in Iomum veterem enoua, quam nobue vetere in nouam 'cierte enim recentissima quaesunt correcta emendata maxime. - uanquam
trochi magister Philo, magnus a rivi tu existimas i , negarit in libris quo coram etiam ex is audiebamun
duri cademias esse, erroremi eorum qui ita putarunt, coarguit. Est inquit, ut dicis. Sed ignorare te non arbitror, quae contra Philonem Mntiochus 'ipserit. λο vero Ο istam oe totam veterem cassem:am, a qua absum ta diu,renouariare,nisimoiectum est, velim. ' Etsimul
fidamus inquam,sividetur. Sane istud quidem, inquit um
enim admodum infirmus. Se videamus issemne , i uico placeat feri a me, quod te velle*ideo. hi vero inquit ille: quid est enim, quod malim, quam ex istiocho iampridem audita recordari' G sisimul vigercistisee ea , com
mossie dici possint Latine' quae quum sῖnt dicta, in consi
a Superioris quaestionis disputatio apparatus tantlan suit ad Academicam quaestionem, ad quam deinceps explicandam officia perlbnarum distinctione quadam signi sicantur: nam Varro veteris Academiae patrocinium suscipit, Cita cero nouae. Atticus tertius veliit honorarius arbiteracliungitur. 1 Cicero priamum cur ad Academiam nouam se transtulerit, satisfacit Varroni ex compar tione parium. Antiocho licuit e noua Academia mitrare in veterem, cur nobis Et vetere in nouam non iscebit Hie Antiochus vir p. tilliinus S acutis sinus suae memoriae fuit, qui quum Philonem tandiu audisset,ut coniuret diutius audisse
40쪽
neminem, multaque pro nouis Academicis acutissime scripsiset, tamen ab his desciuit , Rin scnectute hos acrius accusauit, vim antea aesensitauerat: nu quam autem a Philone discessit, nisi postea quini ipse coepit qui se audirent ,h bere. Vnde autem subito vetus Academia reuocata est nominis dignitatem videtur, quum a re ipsa descisceret, retinere voluisse: quod erant qui illud gloriae caussa secerunt, sperare etiam sore, ut ij qui ssequerentur, Antiochei vocarentur.3 Superiorem verb collationem parium corrigit ex sententia ciuorundam phialosophorum, quibus placuit non duas, sed unicam tantum Academiam esse. Ea de re Philo duos libros s cripserat,quibus unam omnino Academicorum caussam& doctrinam esse probabat: sed Antiochus teneri non potuit, quin contra Phil nem doctorem situm librum edere qui Sosus inscribitur. Atque ut tota 1 ter Academicos controuersia commodius exponatur, tres doctillimi viri considunt in conspectu, Varro veteris Academiae laudator, Cicero nouae Patronus, Atticus auditor.' Tum Varro ita exorsus in Socrates mihi νidetur,uquod constat inter omnes primus a rebus occultis, ab ipsa natura inuolutis,in quibus omnes ante eum philosephi occupati fuerunt,auocautophilosophiam, γ a2Ἐitam communem adduxit, i de *irtutibus-xiti s omnino Ple bonis rebus malis quaereret: caelestia autem, veltrocul esse a nafra cognitione censieret: ve si maxime cognita essent, nihil tamen a bene vivendum conferre. ' Hic in omnibus fere
sermonibus,qui ab ty, qui illum au Herunt ,perscripti v He m copiosesunt,ita ai*utat,ut nihil af et i crestulat alios nihilse scire dicat, nisi Ut m, eoi praestare caeteris,
quoil illi, quae nefant,scire se putent, i est nihil scire u*nu iat, ' ob eam , rem se arbitrari ab Apolline omnium sapientissimum ese dictum: quod haec est νυ om kissapientia, non arbitrari se si ire quod nefat. ' Quae
quum iliceret conflanter, in ea stententia permaneret,
omnis eius oratio tum in virtute laudanda, oe in hominibus omnibus ad virtutis nudium exhortan is cosmebatur, τt e Socraticorum libris,maximei Platanis intelligipotest.) Flatonis autem authoritate, qui τarius O multiplex,
copiosus fuit, una γ consentiens, duobus vocabula philost pniae forma instituta est, cademicorum Peripatetico-