장음표시 사용
781쪽
fortasse satis erit ad U Z udicansim, quodquaerimus. Si
igitur extremum tempus expectandum est,ut ilecus vita Datio, tum demum beatus aliquis habeatur,non quod tum beatis i sit,std quoI antea, cum rimeret ex υirtute ratione fueris,cur non sit absurdum, cum ine aelicitas insit, felicem tamen eo tempore vere nonposse nomiuari ' quia propter varios mancipites fortunae casus homines tam vi uunt, nolumus beatos affirmare quia beatam xitam firmam oestabilem esse, nec in aliqua parte aetatis,m in v- niuers vita arbitramur: fortunam vero dominam vicisDiussinis ac varietatis sepe in eo em vivos quibus afflauit, ubito resare. ' Nam si ad nutum fortunae beata *ita nobis δruenta ess,eundem mago beatum,mοἷ miserum, neoactis constantem beatum sed ' chamaeleonti colorem subinde mutantipersimilem esse vere confirmabimus. At vero nosaIωφῖ ortunam i felices esse nullo modo rectum est non
enim bona aut vitiosae actiones in eius deaepotestate sitae fiunt,quamuis hominis vita ut ante ictum em huius m neribus oe beneficiys egeat: Actiones autem quae ducuntura virtutibis, beatam vitam, quae ab assuersis visi , aduera
'tiae consentaneum est id δε quo agitur, propterea, quod nullae in rebus humanis actiones tanta firmitate constantiaὰ nituntur, quanta sunt hae, quas virtus inagignit, in quibus multo plussabilitatis inest, quam inscient f aratibus: i is earum ut quaeque maxime alis dignitate prae-
rellicita firmissima consanti mas en: quod in huiu-ο-ἀprincipe genere actionum maxime m diutissime vita saelisis hominis propagatur: quae caussa videtur esse, cur ab obliuione vindicetur, mymapraedicationeque hominum Ierpema
782쪽
IN L ET HI Q G perpetua commendetur. Quamobrem vir beatus talibus offcjssiungetur: tatemque sistas stabisper uniuersam viatam. Semper enim vel maxime in eas actiones incumbet,
quae ad decus m honestatem Iterunt, casuver belle, ut ruque per eodemferet omnes, quum sit vere bonus, quadratus sine ulla reprehensione i. ' cumquefortunasit
effectrix multarum rem magnitudine, oe exiguitate tum commossi, tum incommodi disserentium, neminem equidem ignorare arbitror inparuis oe exiguis rebus siue secuntasiue aduersaefuerint,nultam esse momentum ad beatam aut me seram vitam magnis autem commodis sirmn eis licitatem augeri,quod multum *lendoris γ ornamenti vir bonus ex his consequatur: quorum etiam usus in vita Iliendidus γ Hustris existis sin autem aggregatio maxima re rum aduersarum, quoniam γ dolores efficiunt, actis nes virtutis impediunt, ab his quidem beata vita frangituro laeditur: Sed tamen oe in his ipsis quaedam dignitas homines elucesiit, maxime quum quis ita animo affectus est, it duros G acerbos com modessepacate erat, non agre
sistensivum pore, immaniques ientia se generosa cel
situ ine mentis atque nobilitate. Quod si virtutis actiones xl ante Axi principes synt ad bene beateque vivendum, nemo qui beatu sit esse miserpoterit: nunquam enim comis mittet, ut 'ulla eleris cuiusquam inuidamsubeat. mγir bonus, m is quem sentimus sientem, hanc mea quiarim sententia vim habet, qua externis fortunae proce is,
tempestatibu s nunquam succumbat: ex his quae in FLUO posita sunt, semper optima γ excedenti ma quaeque
sudiosepesquatur, quemadmodum. bonus imperator exercitum quem ducit , a sumbe irarumque momenta
783쪽
,6 8 A V D. T A L. E X P L I C. varie conuertit tora conficiendos calceos habiles
aptos ad pedem propositu sibi pellibus quam aptissm e po
test, utitur: itidem5 reliquarum artium homines γ instrumentum, materiam, adi quodinstituunt, accommodant. Quae cum isam ex beato miser esse nemo poten nec tamen beatus eris,quisquis in eandem fortunam,quae Friamum sinem afflixit, inciderit: neque etiam varius atque
mutabilis quoniam beatiι hominem non fucise quilibet casus ,sed tantum graues m turbulenti deflatu dimovebunt
qui sitamen vehementius urgeant, non ille qui em exiguo
tempore, sed diuturnaperfectoi ad istumsummum unde
exci erat)gradu elicitatissest rusus extollet,cum in ealo aprogressione rerumgestarum laude oe gloria florus rit. Quae res igitur obsabit quominus eum beatum definirimus, quiperfectae virtutis officiumsiquitur,fortunaei muneribus cumulate fuitur non in aliquaparte aetatisdedispersterii consiummataque vita ' an etiam ad hanc definitationem id accedere oportebit, ut praeclare seliciterque viatam sit acturus, eodemque modo supremum 'vitae diem obiaturus' quoniam quae euentura sunt, quaes 'Vuntur, ita sepefiunt obsecura , xt vi iri autprouideri possent. Summum autem bonumserpetuitate, constantia, perfectiones Ἐitae a nobis definitum, circumsiriptumi est. Quare ex his qui vivunt, beati illi quidem mihi videntur, qui tribus bonorum generibus, de quibus ante diximus , cumulati sunt, ac beati quidem homines, id est huiusinod, ut in hae 'vita vari s fortunae casibus oe inclinationibus temporum Abismsint, ars obnoxj.
x Cum elicitatis definitio duas partes habeat, priorem Aristoteles cum testimoniis aliorum, tum suis & propriis argumentis exposu t: posterioris explicandae gratia quaestione hoc loco mouet, Sitne M.qu.S dum V uilibeatu appellandasp
784쪽
landus di uiatq; summii in bonum perpetuitate vitae constare, cum &singulae partes aetatis bene & eliciter acte sunt, S extremus ille tanquam actus finisq; vitae iucunde &pro pere concluditur. Sententia est non solum contra verissima Platonis monit sed citam contra Christianae religionis pietatem, quae se licit tem hominis non in vita,led post mortem in coelo statuit. At grauis est & m: ni me contemnenda Aristotelis authoritas, dicet aliquis: plerique enim tantum tamnici huius authoritati tribuunt, ut non dubitent druinae authoritati compar re: quae impietas eo magis execranda est, ut, d ab hominibus Christianis, id est, veram pietatem profitentibus defenditur. At contra hunc tantum etTorem Euangelicam veritatem non opponam, quae nota Christianis esse debet, sed contra Aristotelice authoritatis institiam,vanitatemq; D.Augustinum proferam: Dixit hoc Aristoteles Adiunge illum petrae,& absorptus est: Quid est Aristoteles ΘAudian quia apud inferos contremiscit. Et certe hic error eit Aristotelis pro prius. Aliud enim a Platone doctus suerat, qui multis locis affirmat veram scelicit tem esse post mortem eqpectandam, non in hac vita quaerendam. Etenim libro ultimo de Republica, sicut in di sputatione de Ideis paulo ante meminimus, hoc ait,Si verὸ philosophus est, illa apud eum multum valere debet opinio, vet non libi puram sapientiam se conloqui speret, quam cum e vita decellerit. Et ili Plisedone, Quare Socrates dum in nac vita sumus, ita nos parare debemus, et minimum nobis sit cum corpore commercii , ut puri & integri, cum Deus hinc nos
migrare iusserit,cum similibus, id est, puris & integris versemur. Idem, bie Plato scribit in Epinomide,& in Conuiuio. Nec est quod excu sationis gratia distinctionem vanam somniemus: quod Aristoteles human itus,Plato diuinitus sit lo quutus: humana enim ista Milicitas, quae ab Aristotele instituitur, a Chri stianis aliis mundana, alias diabolica dicitur: eaque stolicitas impiorum de vere mis rorum propria est: quemadmodum suo loco antea planius & copiosius ostendi. x Principio autem huius disiputationis citatur Solonis authoritas,qui a Croeso rege Lydorum ostentatis magnis opibus de regia talicitate interrogatus, Si qu s, ait Herodotus lib. i.ossiciis vitae recte periunctus diem quoque suum recte obierit, is est,quem quaeris, dignus qui vocetur beatus:priusquam tamen ad obitum perueneri nequaquam beatus appellandus, sed sonu natus .Huc illud Ouidi j Metainorph.lab.3.spectat,
Scilicet vlt inrasemper Expectanda dies homini, dici si beatus
Λnte obitum nemo, uprema funera debet. 3 Deinde argumenta leuissima ad utram'; partem quaestionis adhibentur demortuis, quos alij vivorum casibus assci, alij nullo modo mutari putant: atque ut vere dicain, quod res ipsis indicat, totum hoc genus argumentationis quod Aristoteles sequitur,tam varium &inconstans est, ut cham .eleonti simile vide tur. 4 Chamaeleon,ut ait Plin.lib.8.cap. y3.circa Phasin nascitur,& in India: sis lusq; animantium nec cibo nec pinu pascitur, nec ullo alio, ci aeris alimento, &coloris natura mutabilior. Mutat namq; eum subinde,& oculis, & cauda, ct toto corpore, redditq; semper quem cunque proxime attingit, praeter rubrum candita dumque. Nullum animal pauidius est,ideoq; existimatur versicolorix esse de mutationis. Atqui ut Chamaeleon colorem, sic Aristoteles sententiae dictionem subinde nobis variat, Qui hac una disputatione modo beatam vitam extra forti nam statuit modb casibus ad uersis eandem subiectam facit.Aristotelis argumenta quo facilius questa sint, iudicentur,disponam: . .s Si euentus sortunae sequamur, idem modo beatus, modo misereriti At non est rectum sortunam sequi: Quare mutabilis Scin constans beatus non erit, quem res aduersae non immutabunt. Ruia i Horatius,
785쪽
6 Itaque talem virum appellat quadratum a quadrata figura quae ex linea in seipsam lucta gignitur: ideoque S lateribus,& angulis aequalis sibi omnino est: unde propter hanc aequalitatem laterum & angulorum, clim persectum aliquid signi hcare volumus,metaphoris istis utimur, redigere in quadrum, & quadrare:& quadratum hominem dicimus,uel quod semper idem suiq; similis, ἰσονοia usillam &aequabilitatem vita lactisque tuetur, vel quod vir bonus & sapiens totus est aptus ex sese, & penitus in seipsum conuersus, ut sua virtute contentus nihil extrinsecus a sortuna requirat,quae Ari stotelis oratio in virum bonum apti si me quadrat: sed nescio quomodo repente chamaeleontis instar alius atq; alius apparet Aristoteles,ri qui modo fortunε varietatem contemnebat,nunc ab ea flecti beatam vitam,mutarique dicat: in quo merito reprehenditur ab onani biis philosophis statuentibus tam exiguam esse vim fortunae, ut nec virtutis usum multum adiuuet, si adsit: nec si absit,ina pediat. 7 Quid quod nobis diligentissi
me Aristoteleam rationem perpendentibus secum ipsa pupnare videbitur or tio Nam si virtus in rebus aduersis maxime splendescit & illustratur, ut Arist teles est,quaeso cur no tum vir bonus beatior & florentior existe praesertim cum virtutis actio sit caussa elicitatis & si Priamus sortiter pro patria contra hostem dimicans interiit,cur non iudicabitur ille beatissimus, luem virtus integra & inuiolata, ne in extremo quidem spiritu deseruit, sed ad rogum usq; prosecuta est S clim lateatur Aristoteles satis magnam vim esse in vitiis ad miseram vitam, cur etiam non dabit eandem vim in virtute esse ad beatamλContraria enim contrariorum sunt consequentia. Sed mirum est, quantu Aristoteles in oratione quam de beata vita institui cute philosophantis dissimilis sit. Qisam uis enim inte dum salsa doceantur a Phalosophis, mirabilis tamen est apud eos contextus errorum: respondent ultimi primis,medi j viris tu omnes omnibus. At Aristoteles, ut alias saepe,sic hoc loco non tantum salsa, sed inconsequentia & pugnantia ditarit. Nam clim ad consequendam sculi citatem, unicam duntaxat caussam nobis proposuisset, actionem persectae virtutis, interdum tamen vircis bonos quamuis sint iusti,quamuis temperantes,quamuis sortes, quamuis reliquarum v intutum
studiosi, negat esse beatos,si morbo, si ignominia,si dedecore, si suppliciis, grauibus tormentis afficiantur. Quae chira ita sint, quomodo potest Aristoteles nonditam impudentiae, sed inconstantiae &leuitatis crimen effugere λ Sed ut exta mum aliquid habeat oratio, subducitiis rationibus concludit romine in vita non absolute, sed ex condicione appellandum esse indicem: videlicet si ui abundantia fortunae, dignitate & prosperitate rerum omnium valutem in vita sequutus. praeclare & sortunate moriatur.
pare , debitur. Sed cum multa posteri, accidant, magna di militudine, ut alia propius, alia longius mortuos at
786쪽
labefctandam beatam , tam valent,aliae leuiores simisic distares sint quae contingant amicis mortuorum, ob eamica a mossio grauims, modo leuius mortuos assciat: ' quan
quam multu Intererit, an , uis, an mortuu casus eu emant ac multo etiam magis, quam an res nefariae, grauesδ imitatione histrionum in tragoedi s repraesintentur, an ab hominibu Zer furorem scelus agantur. QAnimaduertenda igitur est hoc modo rerum dissimisituri, immo etiam fortase magis de moratio Abitandum est, anposterorum fortunam fue prosteram , siue aduersam communem sentiant: vide
tur enim ex his quae diximus,siquid si ue bonum siue malum quod ad nos perueniat, id aut Fuapte natura, aut sis
exile ais exiguum esse. Siquidem non tantum ac tale est. vi aut eos qui beati non ero beatos efficiat: aut qui beati erant, beatam rittam auferat. Quare prosperi, aut aduersi casu γigentur abqui memeti mortuis a ferre statamen
eiu mo i, ut neque ex beatis infelices, neque quiduis aliud siciant.
a Tertia quaestio ex occisione superioris quaestionis mouetur, in qua de mortuis ment.O quaedam iniecta fuit, ad quos alii vivorum caliis pertinere, alij non percinere arbitrantur.Res no ridicula modo & stulta, ed ex antecedent bus expedita est.Si quas enim totam vitam secundum virtute egerit,Aristotelis definiti ne beatus est. inare praeteritum illud tempus reuocari nullo modo potest: &argumentum Ars stotelis no in aliqua solida ratione, sed in leuissima opinione vulvi fundatum est. Sic enim vulgus ait,si quis maiorum suorum gloriar no respondet,Tu m1:oribus tuis magnum dedecus, magnamq; infamiam attulisti: quasi
vivoru turpitudo & scelus mortuos assciat atq; contaminet. 2 Utitur autem comparatione minorum non explicata,sed inuoluta,ne impietas de ammae mortes.tate coarguatur: sententia Aristotcl:s est, Multum resertan res nefariae, grauesq; gerantur aut recitetur in tragoedia quoniam illi e verae sentiuntur,hic commentitiae finguntur & repraesentantur. At multd magis refert vivis accidat cal mitas, an mortuis: illis enim experient bus res acerbae sunt: his qui nulli sunt,ut Aristoteles putat,velut in umbra Obuciuntur.Nec mirum si Aristoteles ab Atheniensibus crimine impietatis danatus sit,st dogmata quaedari αλὸς, άm ς reru utrasset. Sic autem de anima loquutus est Aristoteles, o no modo cuiq; librum ipsiuii legenti,sed ina inis eius sectatoribus atq; interpretibus, Alexandro& Averro: in impia de immortalitate animae sententia suille videatur: ad quam Impletatem athei permulti Aristotelis aut Oditate delapIi sunt: atque tinam h die ne tam multi laberentur:quibus disrutatio de an unae interitu Aristotesicum
787쪽
problema quoddam est, ut illis nihil interotae videatur,mortalis anima st an imimmortalis: imo verb non problematis,sed valde firme constantisq; probationis instar esse videatur.Sie enim Aristoteses de animae interitu ratiocinatum. Si nullum est proprium opus animae separatii a corpore, mortalis est. Haec propositio ab eo primo libro posita est: ac ne quid inde malae suspicionis caperetur, contrarii dubitatione velata: sed consequenti disputatione asi umptio aperte S perspicue confirmatur, Nullum esse proprium opus animae sine cororem emoriam enim Aristoteles,quae animae praecipuum de multis opus est,omnino sine eorpore nullam esIe profitetur, & ideo in morti is negat ullam inesse posse memoriam: intelligentiam vero quae prima iumn Q; animae actio est,t tam cum eorpore coniungit, negatq; sine spectris & simulachris rerum corporearum ullam est e. Quamobrem tametsi M. stoteles reticet, aut potius metu poenae publicae detemtus occultat conclusionem huius ratiocinationis,dissicile tamen non est in distultatione de anima cum talis propositio asiumptioque sumpta si quid concluserit & senserit,intelligere.
ii 'Sed haec hactenus hoc modo definita Ieclarat avefuerit:
deinceps ansummum bonumsit τ ἐπαινετων,HeRex laudabilibus, an potius τ προων, GAZ, ex honorabilibus,tsι-
ciamus. sentat enim naturalem hominis facultatem non esse. ' Quicquid autem ε - νετον, iden, laudabile est, idea laudabile vii tur, quo aliqua qualitaturaeditum, ad ais di quodammari relatum sit: iustum nam foe fortem, O t uno nomine complectar) bonum,irum,atque ipsam,irtutem non propter si quidem, sta ο 0raeclaras actiones,
ve Oautamus: γ ro ore corporis cursus valentem,cae
te si aliqua naturae xi praestantia praeditos ideo lautamus, quoa natura sint apti ad aliquod excessens 9 laudabile munusfraestandum. Quae Pu nominis clarius ex Lorum Lugibus intelli potest: quaesi ad nos referantur, ob id ridiculae apparebunt,quod laudes debentur his,quae no pro
stersi sed propter aliud caudantur. Quodsi εα ινγ dest,
laus in his quae ad aliussi seruntur penitud est,nemo dubi tat rerum optimarum a raestantissimarum nullam esse laudem. ρά eas multo nobiliori titulo nominea prosequendas esse. 6uius rei hoc argumentum est, quod geos beatos felices ii ducimur,qex hominibus eos, qui Troxime deorum
788쪽
iram imitantur. Hems iudicium de bonis rebus m hone Ilisfaciendum nobis est: Nemo etenim se licitatem ἐπαμῆuest, laudat ut ii litiam sil ut abluid multo Humius σmelius in beatis oediuinis, omnium optimis bonis esse ducit. 3 ecte etiam videtur Sudoxus voluptate βιmmu bonum terminasse. Nam cum i a in bonis numeretur, nes tamen
satu laudetur satis confirmari putabat eam laudandis omnibus bonis esse meliorem: qualis aute esset Deus, talesiummum bonum dicebat,quoa adhaec duo omnia quae Νnt in
tu ect comes qua homines adrespraeclaras G honestas incitantur ἐγκωμα autem a dotibus factiss corporis simul
animi petulunt erum de histe nominum rationibus accu
rate diserere magis proprium sit oratoru,qui delectationis aut hominu ornandi causia laudationes scriptitant: modus autem nobis adhibendus est ,propterea quod haec quae dicta sent, fatis doceant furtisitatem esse F πιπιλδεν, dest, ex bonis honorabilibus oe perfectis idi nobis argumeto est, quod inlicitasprincipium sit, quo hominum consilia G a- Aones Omuri 'ectant principium autem oe caussi cur catera omnia sint, coeleste quiddam s δυο mi idest umma honore colenta raedicandums iudicamurita J S ultimam quaestione de circunstantiis talicitaris disputati ,Iine τε πωνευ . id est, ex laudabilibus, ii μα-ττροία ex honorabilibus λ quae duo vocabula quavis apud Graecos usu plerunq; confusa sint, scholastica tamen magis quam era & usitata subtilitate distinguit: sublatoq; priore epitheto,posterius scilicet et Mid est tonorabile. axime salicitati accommodatum esse ceniet. 1 Prioris partis syllogismus se est: Laudantur ea quae aliqua asiectione praedita sunt, quaedue alid res
runturi 1 elicitas alio non refertur:
Non igitur laudabilis Delicitas. 'rnis quae ratio nobis adsemirplaudatur vir bonus,& virtus ipse n6 p- ea'. o. Lpter se, ed propter actiones: At Aristoteles in Rhetoricis contra omnino scribit, ad Theo αactiones P tervatutes laudari,quoniam iacta signa sunt habitus: Quinctum, Djdi
789쪽
ait, laudamu et virum bonum qui nihil agit, cum virtuse praeditum credimus. quii cus cum verus si neq; enim actiones propter se laudabiles sunt,ied quia teli
si Lintur virtutem, quae in se veram laudem continet contradictione hane fallam coarguit. Et secunda propositioim rat.O mgis Ar .stote: s sententiaui infirmare, si confirmare videtur.nam si εο νο', id est laus non est infer or Dei iriniectate, quanto minus hominis beat talem dedecebitλ Ndiit is tur in huius distincti nis argumentis solidum atq; expressum est,quibus ἔπιυνγ, id ei illatis a sculi citate remouetur: &vi , id est honos ei tribu itur: imq; enim nomen de fini i- citare vere dici & afirmari potest: nec satis constanti vulsi tesimonio Aristot res ad confirmat one huius distinctionis utitur: Non enim vulsus, nec docti mnino deos no laudant: Sunt en: in laudes ut aliatu rerum,sedetii una idoctissimis hominibus perscriptae: Jc, ut Quintil. p.9.lib.3. ait, proprium laudis est res amplis care dc ornare,quae materia praecipue quidem in deos & homines radit, tamen & aliorum animalium,& earctium anima. Et Aristoteles ipse in i hetoricis non homine solum & deum,sed et am inani in arasit mrunt , animalium unumquodq; laudari praecipita iaceum πολλά γυς ου φώνου πιν, et i , οῦλλα υι α πυ- ίαν τοῦ Nee vero Aristotelem reprehendo,quod Eudoxi philosophi author.tate n latur, cuius sententiam de voluptate lib. io .damnab.t: sed Q repugnante usu Graeci sermonis,significationum distinctiones excogitarit. Etenim quemadmodum τμη
non solum de bonis absolutis dic tur, sed etiam de comparatis 3 alio relatis: sie νγ in uri'; sin iliter inest.Sae enim Isociates ad Nicoclem ait π1M Pp ι -
--ό δευοίαενο- Δεροῦ lola. Quibus exemplis quis non videt vanam &commentitiam esse ἡ πμῆ c, τ ἰπmis, id est, laudis & honoris differentiam λ & cum viroq: nominesci licitas appellari possit,Aristotelem :n hac tota disputatione notam grauiter &vere philosophar quam vere &subtii: tirar utari voluis e cuius uniuersia oratione de stimmo bono singulis partibus exhosita, & dilis ter animaduersa vere tandem concludere licebit hoc uno libello tam multa esse ostentas peccata sue, ut haec una animaduerso Christianis & bonis viris et se sintularis admonitio debeat ad legendos prophanos istosaethnici hominis libros non stultam persuasionem, sed c hristiam nidicii libertatem prudentiamque adferendii Nam ut insigniores Arctotellis errores summatim repetam, &breuiter epilo-gura constram,
Capite primo,sines inspienter distribuuntur. Cap. 1.Paru distinctὸ docetur, cuius doctrinae sit lurc de moribus institutio. p.3.Iuuenis auditor stolide ab ethica disciplina repellitur. Cap. .Vana de rebus notis distinctio introducitur,nec ab Aristotele in esticis libris obseruatur. Cap. s.Honos & gloria salsa ratione virtuti tanquam sini subiicitur, Otiosa virtus 3c calamitosa mendaciter consigitur. . . Cap. 6.Idea captiose S unpie reprehenditur.
Cap. . Quae initio dicta suerant, nugatorie repetuntur: Abundantia ad talicitatem vulgi stulta opinione definituri Gradus in silie tale perfecta stulte S inepte confingunturi Rationalis lacultas salsa distinctione in rationalem di irrationalem frangitur:
dicitas ipsa tande no sol si salsa. ed etia impia definitione proponit.
790쪽
Cap.8. Ad Aristoteleam silicitatem confirmandam alienae authoritates frustra aggregantur. Cap. 9. Deus velut hospes & peregrinus ab Aristoteleae elicitati s ciuitate excluditur. Cap.Io.Poelicitas in vita salsi, constituitur & nominatum Fortu na modo ut necessaria ad beatam vitam probatur & laudatur, modo ut varia & mutabilis contemnitur, sed no minus varia & inconstanti ratione.
Cap. H. Leuis & vana quaestio de posterorum casibus agitatur. Cap. u.Disterentia inter laudem & honorem cotra usum & consuetudinem loquendi traditur. Quae in hac disputatione tam muta peccata reuocare homines non inspidos ab in lana huius Aristoteleae authoritatis opinione&existimatione debent. At undamentum est,dicet aliquis, Christianae religionis. Proh religionem Chri-1timani. Alastoteles est fundamentum reI:gionis Christianae 3 a quo tandem i ctum istud fundamentum p Neque enim Aristoteles Christum venturum aut Hierat,aut crediderat: neque haec idcires scripsera ut Christianae religionis sundamentum iaceret,imo verd si in Christiana tempora incidisse sine lubio Chri
m l At Aristotelem verae religionis ignarum fuisse confirmat. Leee,inqui Pl tonem, Aristotelis reuolue versiitias, S probabis verum esse quod dicitur, Labor stultoruin amigit eos. An ab Augustino Θ at quomodo de prophano Aristotele loquitur D.Augustinus p Dixit hoe Aristoteles: Adiunge illum petrae, & abso . 9pi M. Aristoteles raudiant quia apud inferos coiremiscit An a D. Paulo λ At Aristotelem & cxteros philosophos argutiis suis occecatos aeternae rehennae supplicio subiicit: A quo igitur labro hoc egre tu c hristianae religionis sundamentum constitutum estὸ A satuis nempe Arino telis authoditate&adminiatione capti nes o qua captione duplicem nobis μlic talem fac: unt ,&probant unam humanam,de qua Aristoteles alterani diuinam . de qua s ci ae Literae A L niores, si qui suerunt, philosophi loqui dicuntur: verum tam stolidus & ineptus distinctionis error dili senter nobis considerandus elio Satis, topinor, lis e que antea docuimus Aristotelis μlicitate reuerea mundanam vanitatem & i inpietatem esse. At quonam pacto probari potes hoc loco aut vilica esse aut duas foelicitates hominis 3 Una isebis i tresula veritatis in his aestimandis disceptandisque sentent: is, si cumPeo, id est,cum veritate consentiant. Quid igitur Deus de hominis liccitate Duplicdione statuit unam humanam Alteram diuinam In humana mundanamie, ita talicitas nulla a Deo nobis proponitur: tota cohortatio eius eii ad coelestem illam arte mainque vitam: illa meta laborii nostr riam nobs unica pinposita est: huius aute vitae si latium quasi curriculum Quoddam nobis decurrendum, antequam ullum praemium consequamur. Ideoque Perpetuo monemur, et Deum virice diligamus,&omnes nostras actiones, consilia, cogitationes,mentes deniq; totas ad eius laudem gloriamque reseramus. At
gnat diuinae &c esti scelicitati,sed ad eam ips1m ducit.Hic vehementer optauerim attentas cogitationes hominum istorii,ut animaduertant quae contra Deum imprudentes loquuntur. stotelis talicitas ad diuinam licitatem ducit Uideamus v:am a Deo nob: s descriptam,qua ad coelestem aeternamri; vitam perue Aristote inam conseramus Si eodem duca quo
id rum GId rectum iter Aristotelis: si non modἰ, a
horreat M. stote es a funera coelestique via,sed retrδ acdeorsum versus retrahat
dubium esse nullo modo debet,quin Aristotela talicitas valde contraria sit atq