장음표시 사용
771쪽
cgs A V D. TAL E X P L I C. Cum his enim qui flummum bonum, aut omnem, aut aliis quam riirtutem esse confirmant, constentis commemorata priusβmmi boni definitis: aut enim actis virtutis est, aut certe cum virtute copulata. ' Sed fortasse multum intererit,an possessionem virtutis an usium,an habitum,an actionem beatam vitam δxeris feri enimpotest, ut habitis in homine ab omni honesto ossicis sit desertus, ut in eo qui δε
mit, aut quouis alio modo in bonis moribus actionibuas cf. sator est. At virtutis actio cessere nullo modo poteris: ma'
gna siqviIem necessitatesimper ad aliquid recte agen umrapietur: γ quemadmodum apud Olympiam in maxima illa quinquennali celebritate ludorum, non forma ,aut viribus corporis praestanti mus quisque corona donatur, sed qui cum a s magna mi uiri contentione gecertauit, ex his enim qui in certamen descendunt, aliquis victor
Ohmpionices efficitur)sic in vita res honestist imas, O plonissimo dignitatis assequuntur hi, qui sese in optimis vitae
sulp exercuerint ' quorum vita suavis iucunda ess, propterea quod perceptio voluptatis ex eo genere bonorum est, quae injunt iu animo. . t vero quaecunque res amatur ab homine, huic eassem n cunia delectabilisi est, ut equorum cupido, equus: O theatri, theatrum milia comferamus , iustitia delectat homines, qui eius amore oestudio Acuntur oe omnis honestas dignitras rerum placet i , qui animo oestudio assamorem virtutis rapiuntur voluptates autem blangissimae gominae, quae imperitae multitudinis animos sens si iucunditate. quassiam perfundunt,
cum honestate multum pugnant, quod non reuera,si salso O, ineptosinsῖ suauitatis iucundaesint quae vero comita tur virtutem, ideo bonos Tiros delectant, quoάnaturalem
772쪽
atque ingenuam riim contineant oblectationis: in quo genere positasunt ossicia oe aritiones virtutῶ, quibu3 ut quisque optime natus insitum ue en, ita maximesua Ponte ac natura gaudet. itaque proborum hominum vita, voluptate,non tanquam extrinsecus assumpta,sed in animo penitus inclusa reconditat per ruitur. Praeterea iniquis elai usu tu non delectatur minime vir bonus oe sapiens iudicandus est nec enim iustum dixeris,cui iustitiae: aut liberalem, cui liberalitatu actiones ossi e molemi sint: ea
1 in reliquis honestatu partibus valebit. Quare cum uniuersis,tum si usu virtutum ossic,s ingenitam atque insitam voluptatem inesse confitendum est de his re He vir bonus natuit at quam recte statuat, antea dictum est. Beata igitur vita optima, honestissima,iucundis Imabino nec vero ho paratim de illapraedicanturAut in os
grammate debaco Pulchrius astraea melius nil corpore sano, Suavius Sc voti compote mente nihil. Haec enim tria in optimis o fictys coniunctata commissaque sunt,ssuorum unum aut e multis optimum faelicitas a nobis appellatur. Nec tamen videtur esse praeclaris animorum
muneribus oestu in contenta sed adse tuenilum ornandum fortunae quoque benefici s m ornamentis egere Dixemmferipoten, ac ne vix quidem, ut qui anguaia re ι-mIliaris fremitur , praclare quicquam aut magnifice a
crat,cum fleraque vel amicorum studio, vel iuit,s, ἘApublica authoritate non sicus atque instrumentis esciantur: si nonnullata defuerint hominibus, ut nobilitas, liberi, pulcnruudo, magnam labem m maculam vitae sebant a-θergere. niue enim plane beatus en, qui in deformItate .
773쪽
aliqua corporis, aut ignobilitate genero, aut selitu me γ orbitate Iberorum ,itam degit: ac minus etiam fortasse be rus, cuius liberi untscelerati ac perditi, aut cuius amici boni viri ex hac vita migrarui. Quare ad bene beateci visenilum fortunae commoda necessaria videntur esse: ideospem
multi faciis sunt adducit, ut ex js atly beatam vita ro*e.
rum fortunam, al, virtutem esse crederent.
Posteaquam Aristoteles in eausia beatie vitae suo iudicio sapientior superiorq; reliquis Philosophis extitit, latisque res suas confirmauit, deinceps cum iis omnibus, quos tanqua bello vastauit, paciscatur, sed hac conditione, ut victor leges victis imponat. Vt enim Alexander Maenus imperii ambitione inductus,no modo Graecoi um,sed Persarutia, & totius orientis populis bellum intulit, ut iis victis profligatisque solus toto orbe imperium teneret: sic Aristoteles Alexandriianae cupiditatis niagister idem in philos phia, quod discipulus in terra eis cere
contendi philosophos omnes oppugnauit, ut sibi visus est, expugnauit: ut videlicet philosophiae regno potiretur, & victor triumphatorque philosbphorum p aepotens & beatus regnaret. Quid vero,dicet aliquis m6nne praeclarum & n bile est stultas opiniones corrigere, alias tollere, prauas cum melioribus commutare Praeclarum certe,inquam,& magnum: quod si Aristoteles in hac quaestio ne consecutus est,regem, regem philosophorum omnium esse oportuit: sin eius opinio nihilo deterior & vanior est, quam reliquorsi philosophorum, videamus nulia notius Aristotelem regni cupidum & appetente, quam regem appellemus: Quid autem de philosophis ethnicis in uniuersum sentire debeamus, Augusti-.nus Epistol.ad Hieronymum admonuit: Quid, ait,timeam apud te nomen philosophorumλqui non propterea vani sunt,quia falsa dicunt, sed quia & salsis plerumque confidunt: & ubi vera inueniuntur dicere, a Christi gratia, quae est ipsa
veritas, alieni sunt. Sed quomodo Aristoteles in hac contentione cum reliquis padisciturλ Cum in prima parte definitionis scelicitatem, in actione mentis virtuti constentanea statuisset,eius partis explicandae gratia multoru authoritates unum in locum aggregau: di quas aliqua ex parte cum hoc instituto congruere, consent reque dei noli strat. 1 Ac primum perueterem de bonorum diuisione sentetiam occupat, qu hus primas partes bona mentis obtinent. Quanto enim animus illustrior est, tanto illustriores & clariores virtutes ei scit: sortunae autem & corporis accesti nes paruae & exiguae sunt: ,et quemadmodum Ilellae in radio Solis, sic istae in vina tutum splendore vix,aut ne vix quidem appareant. Plato lib. . de Legibus,Cum tria,inquit,sint, in quibus homines studium ponunt, ultimum est pecuniae studiuin,naedlum corporis,animi primum. Cicero, Sint,ai tria genera bonorum, dum corporis N externa iaceat humi, ac tantum modo quia sumenda sunt, appellantur bona: alia autem diuina longe lateque se pandant, coelumque contingat: ut ea qui adeptus sit,cur eum beatum modo,ac non beatissium iam dixerim pla dem opinio de dignitate virtutum, &honestarum actionum populari sermone probatur,Eυ GO,η--ἀδειμονα:id est, eum,qui beatus sit,bene vi u re,& bene agere: Qua oratione vetustas primam dignitatem summamque bonis animorum tribuebat quod certe approbandum est,modo tamen in vita& corpone vera Delicita ne statuatur. 2 Sequuntur aliae sententiae de summo bono, parum simplices, partim copulatae. Simplicra tres ab Aristotele ponuntur,prima
774쪽
virtutis,secunda prudentiae,tertia sapietiae. Copulatae sex essici possuntiaut enim virtus,aut prudenti rut sapient:a cum voluptate iungitur: aut rursus haeres iunctae cum prospera fortuna connectuntur: in quibus omnibus aliquid esse quod improbari, aliquid etiam quod probari, di ad superiorem desinitionem conso
mari possitinristoteles arbitratur. Sed reiectis aliis,tres tantum ipse sumit,virtutem,voluptate in .pro I peram fortunam:cum quibus luam foeticitatem conciliare conatur. 3 Argumento de virtute antea responsum est cap. . Similitudo a tem qua nune utitur,sallax est,& Stoicorum iudicio ridicula: qui non modo vi
tutis usum, sed ipsum etiam habitum per se praeclarum & persectum esse existi
mant, nec virtutem cuiquam adesse, quin ea s emper utatur: nee vero ab actione
magis virtutem posse separari,quam a fluxione fluuitim aut ignem a calore.Itaque quamuis ut athletis corporis exercitatio, sic praestantibus viris virtutis usu laudem Sc disnitatem pari M:non tamen sequitur,ut virtus in quoquam homine in si,qui nihil in vita recte, aut honestE prorsus agat: cum ipsa semper hominem ad bene agendum excitet Sc inflammct. Atque hactenus cum virtute pactum esse videtur ea conditione,ut scaelicitas sit virtutis actio, vilius autem ipsa ne sit scilicitas. Transit hinc Aristoteles ad conciliationem voluptatis, quae in summo bono ducenda non est, sed summo bono voluptas perpetua comes adiungitatur. Omnis enim honesta actio plena est luci inditatis di delectationis:de qua libro decimo copiosius dicetur. Hoc loco ad eam rem explicandam tres Persecti
syllogismi sunt: Primus, Cuius quisque rei cupidus est,ea delectatur:
Vir bonus est honestae actionis cupidus: Itaque vir bonus honesta actione delectatur. 'Secundus, Qtiae per se iucunda sunt, bonis viris asserunt delectationem: Actiones virtutum sunt per se iucundae: Quare voluptatem bonis viris adserunt. Tertius, Quae iucunda aestimantur,talia sunt: Actiones virtutis iucundae aestimantur: Tales igitur actiones virtutis sunt. Quamobrem superiora illa de virtute & voluptate testimonia eum Aristotelix scelicitate ea ex parte conuenient, quae summum bonum optimum &honestis iimum esse dicitur,quod est virtutis: & iucundillimum,nuod est voluptatis: quae tria dissimilitudine deliaci carminis beatae vitae simul adiuncta esse declarat: cuiusmodi apud Theognidem poetam legimus verbis pene iisdem: sed secundo
ς Adiun sit postremam sentetiam de fortunae accessione, quam disputat ne-eessariam este s xlicitati: quae disputatio non ex Academiae subtilitate, sed ex infima imperitae &damnatae plebis saece deprompta est: longὸ enim aliter a Platone lib.s.de Legib.didicerat, cuius oratio contrarium assirmat: Rectε igitur, inquit, sermo noster alserit valde diuites viros honos non esse: quod si boni non sunt,scaelices non erunt. Sed,ut dixi,ignauia ista,& imperitia vulgi est,quae Aristoteli tantopere placuit,ut ad tegendam auarissimam cupiditatem aliis quoque idem persuadere eo natus st: nec immerito apud Lucianum ab Alexandro discipulo notatur,ubi Diorenes colloquitur cum ipso Alexandro. Diogenes. Quid fles, ὁ stulte n6nne Aristoteles s .eus te docuit re putares ea firma esse,quae pendet a sortuna Alexander. Sapiens λ cum si ille omnium adulatorum perditissimus: per
mitte quaeso me soluta Aristotelis facta scire: quam multa a me petierit, quae scri
775쪽
Plerit, quemadmodum mea ad doctrinam & literas ambitione abusus siri chmme modo coleret arque laudaret ob Pulchritudinem, tanqua dc ea pars quaedain ellet lumini boni: modo ob res praeclare Festas atque ob diu mas: Nam & put bat in bonis esse, ne sibi vir: o verteretur, cuin de ipse eas acciperet, praestigiosus o Diogenes, plane homo &seaudulentus .Hie tamen Ari stotelis locus stultos & imperitos Christianos sua sponte alio ui ad hanc diuitiarum libidinem propensos tuetur ac protegit: nihil enim aliud ambitiosi atq; auari habent in ore, quam hoc sacrosanctum , idelicet Aristotel: s oraculum, Nemo potest res praeclariis agere, cui facultates desunt: cum audire quotidie legereque pollini aduersam illam repugnantemque diuinae atque aeternae veritatis vocem diuitias increpantis, & averanelicitate detestantis ac reiicientis. Nam clim iuuenis locupleti sit mus admonitus a Christo,ut abi iceret fortunas & opes suas, tristis consesti m discessisset, Christus ad discipulos suos conuersus, Quam diis culter, inquit, qui pecunias possident, in re piri Dei intrabunt: discipuli autem verbis illius obstupuerunt. At Iesiis rursus, Fili j, in tu t,quam difficile est eos qui fiduciam in pecuniis ponunt, Dum Dei intra vel Faci Lus est camelum pG foramen acus ingredi, quam diuitem in regnum Dei ingredi. Neque vero diuitiar instrumenta fiunt virtutis, ut Aristotelei exist mant. Consideremus enim in singulis generibus virtutum, si instrumenta illa desint, an vitius nulla futura sit: & an nihil sine divitiis praeclare agere possita Quid igitur λ qualis Regulus tum cum relectis palpebris illigatum in machina Carthaginenses auctabant, nunquid sortiter&praeclare pati videbaturὸ Quid Aristides, cum tam pauper Athenis esse ut patre mortuo dotem filiabus Respub.
largiretur,iuste agere 3c vivere non potuit λ Quid caeterarum virtutum exempla proferam λ An arbitramur liberalitatem marsupio 8c arca, non animo & voluntate contineri An non liberaliorem esse, qui opera, quam qui pecunia iuuerit qui animo quam qui nummo sustentarit λ Non arbitramur liberalius este consolari afflictos, ad bene sperandum cohortari, reuocare a vitris, ad virtutem & honestatem ducere., instituere, subleuare: quae omnia εἰ ab animo prosciscuntur,& referuntur ad animum quam lare iri caducum aliquid de sortunae subiectum, ut diuitias dc opes ad ornandum & alendum corpus p Neque tamen in iis, siqua aestimatio est, rerum ipsarum magnitudine Sc copia metienda est,sed animo Sc voluntate. Quid enim aliud veritas in Evangelio denuntiao Cum sederet Iesiis e regione galophylacii, spectabat ri populus mitteret aes in ga1ophylacium: lcmulti diuites mittebant multa. Venit autem quaedam vidua pauper,imstq; minuta duo, quod est quadrans: vocatisque ad se discipulis tuis, ait Iesus: Amen dico vobis, naec pauper vidua plus misit, quam omnes qui miserunt in gazophylacium: Nam omnes ex eo quod ipsis supererat, miserunt: haec autem e penuria sua omnia quaecunque habebat,na i sit totam i ubstantiam suam. Persequitur A, stoteles connexam superioribus erroribus vanitatem, de a Lxlicitate sua deso mes, i Siacibiles,cculi bes,sicut antea pauperes, reiicit: in quo non si tum insipientiam suam coarguit, sed sibi quoque ipsi in primis magnam iacit iniuriam: Elie ina Aristoteles bea us non potuit, si verum hoc loco dicit: fuit enim ille ipse deformitatis reprehensor valde deformis, ut Diogenes Laertius ait, de annulis v neque splendida ad tegendam corporis deformitatem utebatur. Et si solos nobiles ut principes,dc reges, atos Aristoteles existimar: quo pacto medici filius, qui decocto patrimonio ipse venena vendidisset, beatus este potuit, si hoc loco vera dicit Aristoteles 3 De coelibatu vero tametsi Euangelica veritate definita quaestio est, monachis tamen Sc sacerdotibus eam disceptandam relinquo, ut videant ipsi an Aristoteli credendo se miseros & inscelices ex: stimare velint. Quid vero de sceleratis liberis, aut in 'rtuis amicis respondeam vivorum ne scilicitatem labefa ctant At haec ibinniastini eiusmodi, ut ἱ vetula aliqua delirante somnianda po uus, quam ut a philosopho aliquo in Praecerris bene vivendi ponenda elle vita deant
776쪽
deantur. Prosperam sortunam nullus unquam graus philosephu . aut beatam vitam, aut beatae vitae adiunctam putauit, quam cum Theophrastus Aristotelis discipulus mollis & delicatus ex opinione vulgi probasset, ,exatus est libris&scholis reliquorum philosophori , quod in Callisthene suo laudar illam sententiam: Vitam regit sortuna non sapientia.Negant,inquit Cicero Tusc.s .ab vulo philosopho languidius quicquam esse dictum. En Aristotelei vestri principis non dieO,ut antea, salsam N impiam, sed ineptam del. ramq; de summo bono lententiam intelligitis: Fortuna nihil leuius, nihl inconstantius, nihil stultius. At Aristoseles nob s summum bonum hunc volubili&praecipiti rotae innixum finx t,ut quoties de rotae huius volubilitate vir bonus cogitabit, toties metuat de scelicitat s maximique boni impendente atque imminente periculo, ri tuto&tranquillo animo esse nunquam possit.
' tande etiam quaesis nocitur,quidsit, quodUficiat bea Cap p
tam , tam Aoctrintae,an cosuetudo, an alia quaedam exercitatis,an diuina prouidentia, an casius aliqvu fortuna:
' ac si quod est aliud horum immortalium munus in homines collatum, credibile enfelicitatem quoque a dise a homines cortitus demanasse: Us maxime, quod reliquis hominum bonis haec ipsa praecellat se de hac re alia ortasse magis proprio loco di Putabitur. Illud τero satis constat , etiam sic a litus a Lys aI homines demissa non sit,sed com
parata facultate hominis, doctrina, exercitationerem tamen esse maxime diuinam,summet admirandam:*irtutis en praemium, oe finis optimus, cassistis, ac beatus est, is , ad multos homines latissimetropagatur, quum ab Omnibus doctrina o studio comparari possit qui ine a Lla labe, vitioi naturae mentem sanam, integramque habent. Quodsi hac , a m ratione beatum esse. melius est, quam fortun casis aliquo, constentaneum certe est, cum ad naturam illustrem oe eximiam acceserit confirmatis doctrinae ,studium j exercitationis, tum beatam , tam existere. Quaecuns enim secundum siuam naturam quam
optime 2nt assecta, ut quam optime est habeat,natastat:
item 1 cu omnia raeclara sint, quae enuntur ex artibuΥ, omni b. caussi tu maxime,quae ex caussaprincipe,omnia i
777쪽
praestanti ma ' valde autem absiurdum fuerit Jaeli trirem rem omnium maximam ais honesti mam inconstanti cor caecaefortunae acceptam referre. ' O I quod etiam δε-
clarandum severior δε itis felicitatis valebit: Lculmis
enim esse actionem mentis congruentem cum virtute reliqua autem fortunae oe corporis bona partim necessitate uadam beatam vitam comitarieartim visu velut in- 'umenta aliivida iuuare quae omnia cum his quae initio
dictasiunt,quam optime quadrabunt: ciuilis enim silentiae em siummum bonum esse δximus, quae id agit maxime,
ut ciues bonos oe bene moratos esciat, in optimis virtutum siugi s exercitatas. Quare merito ac iure confirmare
Issum, nec bouem, nec eluum, nec alia quo uis auimal sarticeps esse Dicitatis, cum nihil horum sit ciuilium ossiciorumparticeps, quae a virtutibus profici senturi.Ob eamica sem nepuer qui em beatus est, cum per infirmam O imbecillem aetatem nondum ad obeunda ossicia rationis habili promptins sit: qui xero pueri beati vocatur,non re τρου, expectatione quadam sic appellantur: quod nobis aluero metiam Item adferat Auturae τirtutis ummaesprobitatis:) nam summum ἴonum Aas res maxime requirit, ut ante dixi,perfectam *irtutem, consummatami vitam
multae siquidem xici tudines, varii rerum humanarum caseus incidunt fertquepetest, ut qui amp imis fortunae
benefici s ornatus aetate singisme processerit , in maximas incidat calamitates, quemadmodum in heroicis libris Friamo Troianorum rege subula nobis decantat est.
Eum vero qui tam aduersis fortunae casu Fbieris, ρομcut ille Priamus, mortem obieri nemo beatum se licemque adicabis.
778쪽
1 Ait illustrandam definitionem Aristoteleae se licitatis quatuor quaestiones
disiputantur: Prima quaerit de caussis effcientibus beatam vitam, quarum qu tuor propositis duae tolluntur, Deus & sortuna: duae retinentur,doctrina & exe citatio: quae oratio si tantummodo vana hominis loquacitate peccaret, utcunq; serenda e: set: Hic enim Graeculi hominis mos est,ut quacunque de re dicat, in ea multus, 'uam moderatus videri malit: nam clim antea satis superque docuisset ciuilem scientiam elle dodrinam beatae vitae,&beatam vitam actione& exercitatione virtutis definisset, amen hoc loco idem saxum voluit, versatque: & inani repetitione rem eandem saepius nobis inculcat. Sed hoc nugatorta repetitionis vitium Graeco homini condonandum est: sententiae diligenter aestimandae sunt, in quibus grauius peccatur. 2 Aristoteles enim manifestissimum impietatis suae arrumentum nobis exhibuit, cum disputat bonum a Deo nullum hominibus tribui. Syllogismum connexum secundi modi arbitror diligentius animaduertendum esse: cuius propositio assirmate const: tuta est:
Si quod est aliud deorum immortalium in homines collatum m nus,credibile est scelicitatem quoque a diis datam esse: Sed scelicitas a Deo data non est: Nullui gitur bonum a Deo hominibus datur. Assumptio quia totum impietatis critiaen continebat, timide 3e latenter indicata est his verbis. Sed de hac re alias fortasse magis proprio loco disputabitur: illud vero satis constat etiam si e itus ad homines demi sta no sit, sed comparata virtute hominis,& doctrina,& exercitatione, rem tamen et se maxime diuinam: non enim ille aperte dicit Aristoteles scelicitatem nob1s a Deo non dari, sed ut quodammodo inuidiam tanti sceleris declinaret atque aueitere hac sophistica vcrsuti avius est, quam postea tamen apere is me declarat. C a enim proposuisset quatuor, u bus videbatur scuticitas effici, Deum declinat, fortunam reticit, consuetudinis duntaxat & doctrinae hanc vim & facultatem putat efie. Itaque ut hic Aristotele, qualis est, intelligatur: syllogis inum totum rursus perspicue I
telligamus: Si quod est bonum hominibus a Deo datu scelicitas est: Sed scelicitas non est a Deo data: Nullum igitur bonum hominibus a Deo datum est. Considerate iam inecum Aristotelei, quale fundamentum religionis Christi
nae nobis constituatis: considerate Aristotelem vestrum hoc loco Epicureum es.se. Sle enim Epicureus Cotta apud Ciceronem loquitur, ut hic Aristoteles: Vi tutem, inqui nemo unquam acceptam Deo retulit,nimirum recte: propter vi tutem enim iure laudana usita in virtute recte gloriamum quod non contingeret,s id donum a Deo,non a nobis haberemus. Neque necesse est vanitatem distinctionis comminisci,qua defendatur Ar: stoteles: notae sunt atq; apertae elus praestigiae ad fallendum di imponendum non sol im praeceptis traditae,verum etiam multo pluribus locis, quam veritati & religioni expediebat, exercitatae. Quis nim locum illum in Topicis non nouit, ubi Aristoteles docet cum inciderimus in periculosum & d:ssicilem locum,quein nec probare, nec sustinere tamen velitamus, temporis in stanti a viendum esse placiendiarnque quemadmodum hoc loco magister ipse iacit λ Qui cum Deo scelicitatis humanae caussam tribuere nollet, nec tamen id aperte propter impietatis crimen negare auderet, nobilem illam temporis instantiam de more occupauit. Sed haec, ait, alio loco commodius fortasse disputabuntur. Uerum cuius est, o Aristoteles, aut disputationis, aut temporis de prima,sumnia propria, veras licitatis humant: caussa quaerere,nisi cum de ipsa toelicitate agiturλ Cuius est disputationis atque temporis de caussis bene aedificandi quaerere,nisi cum de architectura praecipitur λ De caussis valetudinis vel tuendae et restituendae,nisi clim de medicina dicitur Cuius ergo est, o Aristotelea λ metaphysicae, credo: ubi cam multa tuo more tenebris infinitia contu
779쪽
basti, te Deo quid sentires .certi nihil explicasti:nulls in phys cis opus magnum
atque egrestium dedisti, quod cum diu. na mente euectum ei te diceres, ta quid te de Deo tu spicatum esse putaremus: no fabricam munusino hominis,non aniam antium viventi unam caeterorum,non prouidentiam horum omnium : ut haec nobis de te considerantibus minime mirum videri debeat, si nune rancem M licitatis humanae caussam Deo quoque,sicut superiora illa detrahas: nisi sorte hoeat quis exculare velit, i catque te mundanam quandam id est quema modun, antea de sentetia Christianorum dixi diabolicam scelicitatem desinire. 3. m reo fortunam,quae iusta n tione ab hac quaestione reiicitur: Nihil de doctrina ciuili Sactione virtutis Aristoteleae disti uis: de his enim a nobis satis multa dicta sunt: s Venio ad illud conlectarium, quo probat Aristoteles,talicat tem non parte aliqua vitae,sed toto aetatis spatio sueliciter traducto esse casmendam: in quo argumentum ue suppliciis, uae supremis vitae diebus interdum s runtur, leuissimum,&Christianis homin bus ablurdissimum est: quas vero non siit mags cloriosae morte, sexti c.ter in periculis morietarium, quam in lectulis delicatis extinctorian aut no luceat ipsa in Periculis virtus, que dimouum Ouidius ait l. b.s.Trist.
s/u.e tit et, vas bonis celsat non cognita rc bus, apparet virtus, arguiturs maiu. Hoc Aristotelis argumento Christus beatus non fuit: Quamuis enim sanctiss-
me vixerit, in morte virtutes omnes constanti stime retinuerit, incidit tamen in Priami calamitates,&a Iudaeis indirmissime vexatusin an crucem subleuatus rurpiter & ignominiose iudicio populi Iudaici mortem obiit. Priamus rex Tros norum maximis virtvt: bu, Fc Opibus, quinquaginta etiam liberorum prole o natus ad senectute na usq; salicissime vixerat, se rillum N prole,& diuitiis, der gno orbatum, cum ad aram coniugisset, hostilis vis interemit: sic enim de Pri mo Virgilius ait,
si uiu uaginta illi Gabini spes alta nepotum. . . l
gurbarico postes aurodelyij superbi
Et paulo pdst de Pyrrho interfectore loquitur, Haec dicens altaria ad issa trementem Traxit, ω in multo lapsanten anguine nati: Implicuits comam laeua, iatra b corti cum Extulit, ω lateri capulo tenus abdidit ensiem. Haec sinis Priamisatorum. hic exitus illum Sorte tulit, Troiam incelsum, re prolapsa videntem pergama, tot quondam populis ι eri tis superbum et gnatorem hiae iacet ingens littoret, uncus, avulsium, humeris caput, siue nomine corpus.
Aristotes es stultis rimam vulgi opinionem sequutus Priamum heaia fuisse non putat, qudd suprenais vitae diebus tot res aduersas pastus sit. Quae mollities doctrinae non tantum ά Chr stiani ed etiam a mollissim is Epicureis,riante dixi, reprehend: tur, qui dicunt sapientem si in tauro Phalaridis torqueatur,dicturumtamen quam hoc suaue,quim nihil curo: Neque ad tantam leui diatem refellendam verissima martyrum nostrorum testimonia proserenda ese existimo, cum irridendus Potius hic error,quam argumentis refellendus cile videatur.
. Sed requiretur fortasse nyc um se licitat hominis β in
780쪽
perfectione o perpetuitate vitae, an non liceat quenquam, iam 'iritu luce uitur, beatum putare sed extremum vitae finem Itectare ' sintentia Solonas oporteat' hoc non concede m ess,an tum demum beatus sit futurin, cum de hac vita dissesserit' ' iam hoc quidem probabile nonsit, praesertim cum Νmmum bonum confirmemm auqua vi tutu actione contineris V. o brucem negamus eum, qui fit mortuus nec hocsapisus ille bosinflatuit,st tum putat in beatis tuto numerari posse, cum desierit esse miseerrs humanis,m calamitatibus obnoxius attamen de hac quos remagna dissici, quaestio esse quemadmodum enim vivis nihil sentientibus cursi dormientibus aulperegrinantibos obtigerit haereditas,aut rerum domesticarum aduersa quadam calamit .u sic mortuis G bona, O mat ne viti*se videntur accidere , ut decus oe infamia: itemi libero
rum mpserorum res tumprosterae,ium aduersae. Haec s
tiam quae sequuntur vulum quendam nobis ini ciunt, quod qui ad extrema nectute sanctissime beatissimei vixerit, in easanctitate per eratiali rationis se corporis
vinculis molaris,post mortem pro natura γ conditione is
posterorum commutari posse videatur: suorum aliν bene, cum dignitate vivant, al, contra steterasci m cum infamia, neque etiam invariss casibus , qui parentibus ascia dere poseut, runo per atque demmodo sit affectus . taui haec interse rationum momenta pugnant,quod ab Auraum sit quenquam post mortem tam variis commuta
ri, ut modo beatus sit, modo miser: absurdum quoque sit, quae posteris vivisi contingunt, ne vel adpunctum quia