장음표시 사용
752쪽
Ionum sit, ab alis ratione distrepabit. 7 Sed neque quia sit
aeternum, tho magis erit bonum: quema modum neiue res candida, diuturnitate temporis is candidior, quam ea quae uno tantum die candi afuerit. Oec mihi ridentur Pythagorei magis rationi congruenterpsisse, qui unum in oraenei bonorum ponunt, quoscuto est Speusippus, nepos Ο discipulus Platonis: verum haec in aliam gi tutationem re cienda μut. Quae autem diximus, aliquam dubitationem ad erunt, quod non communiter de P omni bis bonis antea loquuti sumus. Nam quum plurasinige nera bonorum, unum eorum dicitur, quae propter se expetuntur m amantur: quae vero haec eiciunt, aut conseruat,
aut contraria repeliant, ab idis per se bonis hoc iram asis
quuntur,ut bona, quamuis tame dismili ratione nominentur: ut satis persticuum sit bona bifariam LEribui inedia. quae per se, oeineaqVae propter illa, bona sunt. Ut igitur bona persi consideremus, γ' ab utilibusiungamus, idendum est an illi in unam communem flectem includ GAnt. Nemo bona per stra non dixerit, quae a reliquis bonis
si parata atque sequimur , cuiusmodi Aunt sapere, o
Ῥidere, oe voluptates aliquae, γ honores: haec enim quavis inter tum propter aliud expetamus, tamen bona per se Itacenda sunt, aut nihilpraeter oecies erit in bonis. Quare kliabitur inanis Pecies, neque uniuerse m communis causse, cur omnia bonasint. '' Quodsispere,oe rii ere, γ caetera generis eius em ponuntur in bonivroptes expete
dis , hu omnipus unam communem boni Jefinitionem n cesse est accommodari, non secus atque in niuem mcerusi sem valet vita communis ratio candoris. qui honorieruistitiae,*oluptati,variae definitiones attribuuntur,hoc EA
753쪽
c68 AVD. TAL EXPLIC. quod bonasunt: quare bonum communiter Ῥna flecte mi-nsme cantinetur. V . t quonam mori his praedictu rebus na commvnu Iteries esse acitur non missimilis est ys, quae casu aliquo in eandem appellationem venerunt: an quia ab uno bona manant' an quia ad unum referuntur omnia' aupatius simititudine quadam interse consentiunes ut enim in corpore Pisius, sic in animo mens, abudque ma
bo: '' sed haec fortasse ubtilis oe accurata tractatIo fu niam a aliam pini phiae parte lectat γοc tempore no-bu omittenda est. 'Τ Eodem modo de Ilecie boni iudican
dum est quo de boni propter si expetendis: nam siquodea num bonum, quod communione quadam μυ reliqua bona complectitur,aut si quod estper se bonum ab ali Ueiun
ctum,iil nec in actionem hominis,nec inpossessionem omni no cassere potest. Nunc autem issa nobiου inquiritur, quo
ctionem γ adeptionem omnium bonorum, ut si eam tan quam aliquod exemplar intueamur,certius oesecillud qua sunt nobis bona , peliciamus cumperitem, nobis
fuerint,studio indu riaco quamur. '' Baec quidem sententia quamuis omnino absiur a non sit, tamen videtur cum disiciplinis oe artibvspugnare, quae quum ad aliquod bonum referantur, oesi quid desit, semper idipsum requirant O Ἐestigent: omnes tame illius commvnu Isteriesientia D cognitione se carere facise patiuntur: atqui non euprobabile eam,si tantopere iuuaret,ab artificibus autpror sius ignarari, aut omnino negligi 'Τ Exoritur etiam talis
quaesiis, Quid adiumenti textor aut faber habiturus sit,si
Esum bonum quod e Ii omnibus commune, cognoscat an
754쪽
aliqua ration. medicus i ustrior, aut imperator nobilior extiteris,qui si feciem boni scientia cognitione comprehenderit' I detur enim medicus non hac communi boni contemplatione Istectare sanitatem,sed hominis, aut cer
te totius huius atque illius, quum medelam singulis hominibus a perat.
I De tribus excellentibus propositi s sententiis duas reprehendit: unam de voluptate alteram de honore: quibus duas alias, quas no proposuerat, interposuit, de virtute Ndiuitiis. Tertia sequitur a Platone sumpta, qui beatam hominis viatam ponebat in contemplatione & persecta cognitione Dei, quem Ideam priamam, Ac bonorum omnium caussam nominabat, ut Aristoteles ipse testis est c P:te .cu in dicit, insidam vero praeter h. De complura bona, aliud quoddam per se est e putant,in quo satis est caulis, cur caetera bona sint omnia. quam sente tiain Plato multis locis usurpat,ut cum disputat in Parmenide, Unum esse rerum omnium principium extra omnia,& tamen in omnibus, ex quo, & per quod mnia sint,&qti a referuntur omnia: S in Conuiu in Quaerendum esse illud pulchrum,quo ii hil sit pulchrius, & quod aliis pulchritudinis suae dignitatem largiatur: S in vici ino de Republ.Puram sapientiam non alibi reperiri pose, quam cum ad Deum homo,unde profectus est,reverius fuerit:& in Phedone,Sic vitam nostram et te instituendam,ut minimum nobis sit cum corpore commercii, opum S integri, cum Deus nos hinc migrare iusterit, in coelo cum similibus, id est, cum puri, & integris vertemur. Quod crum Aristotele, sciret, qui Platonem annos viginti audierat, prudens tamen & sciens sanct1issimam sententiam clim e Ptios situ in impiis calumniis labefactare conatus est:& quidem tam manifestis sinus calumniator & impius hic est,ut in ipsis castris a militibus Themistio, Simplicio,Eustrat:o sic eth cius interpretes,id est, pertinaces vel in erroribus desensores appellantur egregius imperator desieratur: de tam caeco impietatis cramne tacite damnetur. in id igitur ait Themistius 8 Aristoteles perpetuo contradixit
inspec. e quadam fallaci, idestsophist. ce captioseque disputauit. Quid Simplicius ρ Aristoteles de Ideis potius aὸ verba, quam ad sententiam argumentatur. Quid Eustrat usλPollit aliquis Aristoteli iure obiicere, Videris,d Aristoteles, de industria: 'uippe qui amicus dc discipulus Platonis extiteris, aduersus opim nem de Iueis adeo fallaciter di captiose disputasse, ut ex eo quod nihil dicturus eras, quod ad euertendam de Ideis sententiam valeret, eam confirmares magis atque stabilires. Haec sunt Aristoteleoi uni de Aristotele iudicia. uid Christi nos authores,id est, eraces,sanctos,&religiosos contra mendacia ista proseram atque in primis theologorum principem Augustinum3 Ipsum, inquit, verum &luminum bonum Plato dicit Deum , unde vult philosollium amatore esse Dei: ut quoia iam philos phia ad beata vitam tendi fruens Deo sit beatus, qui Deum amauerit. Quicunque igiturphilosophi de summo Deo&vero: sta senserunt,u S rerum creatarum sit effector,& lume copnoscendarum,& bonum agendarum, quod ab illo nobis si S principium naturae,& veritas doctrinae,&kescitas vitae,
cos omnes cxter; s anteponimus,eosdemq; nobis propinquiores fatemuriquem
locum tamen sicii γse postea retractaui non quod hanc sententiam improbaret, sed ut admoneret thilosophis ethnicis de religione nihil temere crededum esse. Idem alio loco, Cum philos phorum alii lummum bonum in corpore. ij in Mn mo, alii in utroque posuerint. cedant Omnes Platonicis, qui non dixerunt hominem beatum moriem corrore,vel stuet ite Mumo,sed fruentem Deo mons
755쪽
cui corpore, vel seipso animus ut sicut amico amicus, sed sicut luce oculus stul- tur: quamobrem non solli in Aristoteleorum consessione, sed Cnristianorum veritate Aristotelis impietas hoc loco grauissime noratur, Platonisque sententia ab Aristotelis calumniis vindicatur. 1 At quim eruditus est Ar: stoteles amficios mulationis ac dissimulationis i quam infulcatus, quam fallax, quam lucatur, quin dissimulanter peruersus ac malevolust Academicus initio videri vult, ScPlatonis praeceptoris sui gratiam amittere, quἱm veritatis patrocinium deserere se malle si inulat: magnifica certe & nobili Pallos.pho digna sentetia. Sed qu modo veritatem tueri potest Aristoteles, qui Deum contemnit,irridet,de medio rerum tollit: qui tamen solus veritatem hominibus largiri &inspitare potest Verum ut apertius fraus ista Aristoteleae distimulationis detegatur, Analysi di Iectica nobis est utendum. Nam si quaestio totius disputationis ponatur, ari menta Aristotelis cernantur, argumentationes considerentur, hae dialectica tu ce multa falla, multa aliena, multa inconsequentia, omnia pene impia cognosti atque aestimari poteruta Platonis sentencia fuit diuinam quandam di humanam Ideam esse, 6c diuinam quidem sapientiam Dei, & exemplar Deo propositum appellat, quo cuneta creata factaque sunt: humanam vero Ideam vocat speciem, dc notionem in mente hominis impresiam, quae prim)m confusor & obscurior est: paulatim vero una cum aetate clarior & illustrior ei scitur: hominis autem scelicitatem desinit vera de persecta sapientia Dei, quam nemo in hac mortali vita consequitur, sed post mortem quum fruitur praesenti & explorata cognati ne, & Q Theoloei loquuntur visione Dei, qui priuilegio quodam nominis dicitur bonum, quia sit summe bonus, & fons & origo bonorum omnium,ut cum Platone sacrae Literae confirmant & testantur. Qii id a Philosopho de beata vita aut verius, aut sanctius requiri potest Aristoteles cum in Platone,tum in Deum impius, Platonem malitiose calumniatur, & improbe Deum contemnit, quia in tota hac disputatione modo contra d minas Platonis Ideas dii terit, moab contrahunia iras rerum perceptaruml notiones in animis nostris impressas, contravod quaestionem nihil dicit. Quaestio igitur hoc loco in stat, An Idea boni, id est, sapientia Dei, sit summum hominis bonum rin qua totius controuersae cardo versabitur. 3 Primum Aristoteleae contradietionis argumentum ex ia dearuincircunstantia ducitur,unde fit syllogismus simplex primi generis: In cuibus est prius aliquid α pol τ:us, in liri non est communis
in bonis est aliquid prius & posterius:
Bonorum igitur non est aliqua communis Idea. Aristoteles statim ab initio tergiversatur,&res alias agit: exlectabam ab eo ut doceret beatam hominis vitam non esse in sapientia Dei : verum omissa quaestione disputatione a Deo,&diuinis Ideis ad humanas notiones captiose dest exit: sed tam en mos ei gerendus est, ut quocunque vocet, sequamur. Platonis decretum quod ipse sumit, ad generales notiones, suae humana cogitatione comprehenduntur, pertinet, in quibus nihil potest esse prius &posterius, quod
omnia quae sub aliquo genere sisnt, ex aequo generis naturam sibi vendicant. Qui,d vero ex Platonis rest: momo nullam numerorum Ideam esse dicit , falsum S commentitium plane est: nam Ploimus Platonicorum sirininus, in libro de Id eis & ente contrarium assrmat, ubi docet omnium rerum quae in mundo sensibili secundum naturam sunt, Id eas esse diuinas, quinetiam qualitatum Scquantitatum quae secundum naturam lunt,in quibus nominatim numeru in stitu 2 t. Sed caetera attendamus: In bonis, ait, est aliquid prius &posterius. qu modo λ Nam bonum in categoriis singulis est, ex quibus substantia qualitatem.& qualitas relationem praecedit. Esto nquam, simplices rerum natur ae primum nobis cogitantibus occurrant deinde mutuis inter se assectionibus eonserantur:
756쪽
propterea seri non poteri ut omnia quae sunt, unius naturae comidun i ratione contineantur dc quae una cogitatione pr:ora posterioraque sunt, alia rata one,ad communem originis suae fontem & tanquam caput referant λ Vrget Mristoteles, R id fieri non posse contendit, praeclaro illo categoriarum suarum
Categoriae nihil habent commune & uniuersum: Bona sunt in singulis categoriis: Bona igitur commune quidquam ac uniuersum non habent. Taceo quaestionem initio positam hac argumentatione minime concludi,&rursus hoe loco de humanis Idere, non de diuinis agi: hoc enim alieni vitium in hac resutatione frequens est: sed protervi & fallacis hominis captiunculae, quaa obtendit Platoni, nob s expediend. e & tollendae sunt. Plato non dicebat via uni bonum esse gemis omnium bonorum, sed unum ei se commune Scuniuersum bonum, nempe Deum, a quo essent omnia bona prose ta, εἰ qui, spectarent omnia. Aristoteles sentennam Platonis sophistice traducit ad carescimias suas, in quo dupliciter rcprehendendus est,& quod sententiam Platonis de uniuerso bono mes 3 & peruerse interpretatur. & quod categorias suas tanquam κυριας δόξας, id est, catholicas dialecticae doctrinae sentencias nobis obtrudit, qua commentitiam dialecticae inuentionis Rsophisticam eonfusionem continent:
nec tamen in hae confusione sequi potest, ut nihil sit omnium bonorum commune: Ens enim Platonici idipsum commune esse contendunt,in cuius rario dc natura omnia quae sunt, ex aequo conueniunt. itaque sanctissi trium reverit
simum Platonis decretum contra eatnninias Aristotelis facile defendunt. Transeamus ad tertiam resutationis huius partema syllogisticus simplex est secundi generis, hoc modo: . Eorum quae habent unam Idem,una scientia est Bonorum non est una scientia: quia multae sunt artes ε scientiae bo
Quare bonum non est una Idea. Meminit tandem se a proposito aberrare: contra diuinam Idem siquid dicere inst tuit, necdum tame quaestionem concludit propositam de beata vita ed contra doctrinam Idearum communiter disputat: Multae sunt sipecies et scientiae bonorum,ergo non est uniuersa. Haec sophi uica captio est:possunt enim multae speciales esse rerum scientiae, & tamen una velut omnium mater, qualis est sapie Na,quq Primam rei um caussam contemplatu Sc ad eam rem omnes,ut ad finem summum εἰ extremum reseret. 6 Deinceps Aristoteles interrogat unculis in-sa Sc contra Platonem Ideas suis rebus non homonymas,sed synonymas este a sumento aspecie probare conatur:
Idea hominis & imago, id est, ut Plato loquitur ipse homo & h
mo no ne conueniunt, dc des nitione eadem continentur:
Non sunt is itur Ideae suis rebus homonymae. Platonici negant antecedens, & inter Ideam & rem, item quod inter veritatem& veritatis imaginem discrimen iaciunt : :nter igitur ipsum hominem di hominem, id est, inter diuinam Ideam hominis & hominem ex materia de forma compositum,quaeris Aristoteles, quantum interstλ quantum inquam inter smplicem naturam Sc compositam,expertem materie,&materiatam. per se bonam,
G cum bono communicantem, exemplar, de fictam imaginem: Plato enim species rerum omnium in Deo ponebat,ipsamq; Dei sapientiam omnes Ideas complexam es le volebat: quas,cu mulse essent ante res omnes creatas in Deo sempiternae,idcircδ sibi nomen boni magis vendicare eonfirmabat: 7 Qtiod pollismum inepti situm similitudinis argumento ab Aristotele confutatur: Quemata dum, inquit, res alba, quia diuturnior sit, non ma.ls nomen εἰ naturam alboris
757쪽
Mitrio mi Im m quae uno duntaxat die sit alba: se Ideae diui nae, quia sempiteraeae iant, non idcirco magis naturam & nomen boni sibi attribuent, quam res ex eo procreatae .quae fiant mutabiles. Ludis,opinor, stoteles,&quas praeuaric ri in tua caussa de industria videris,du :n leuiter & pueriliter argumentando Pistonis authoritatem magis sartam tectam,quod aiunt, i calumnia tueris. Quid Gnim comparatione tua sutilius λ quid stultius λ quid absilirdius p in priore parte res eiusdem speciei,&utrinque finitae sumuntur: m posteriore altera infinita est, altera finita. Quae potest igitur tam dissimilibus,tamque dis undiis naturis conuenire similitudoὸ 8 Hic etiam calumniator appellatur Aristoteles,quod sciret a Pythagoreis ideas probatas, & Platonicie ph los phiae aentulum Speusidipum suisse: Pythagoras aute Deu appellabat Marae δα. id est,unitate,& άγαθον, id est bonum. Speusippus Platonis nepos in definitionibus ait Deum esse αθανατον λυρὰς προς ἀμιωνίαν ὐοπ in ον, τῆς τ' αγαθι φυροως ωπουν. id elianimal unmortale, in quo satis sit ad beatam vitam, substantia sempiterna.& caussam naturae ipsius boni: unde costat Platonis & Pythagore de Deo, de uno, de Ideis,de beata hominis vita no dissimilem suisse sententiam, nec duplocem ordinem bonorum & malorum a Pythaeora descriptum cum Platonicis decretis pugnare. 9 Sed mirum est quam Distoteles coeleste Dei numen gelumen
horreat, quam Deum unum S animo & cogitatione refugiat,quamque non modo de mentibus hominum, sed de medio rerum tollere contendat: argumentum eius proximum,quod ex diuisione bonorii naicitur,fallum & impium est: . Ex bonis alia per se, alia propter aliud bona dicuntur, & per se quiadem, ut sapere,ut videre,ut nonnullae voluptates, ut honores: Non est igitur unicum per se bonum: Quid ad hane argumentationem Platonici respondent λ Neque sapere, neq; videre, neque voluptatem, neque caetera e: usmodi que vulgo bona putantur,in bonis per se inesse: qubdeiusmodi sint omnia, ut ab Idea diuina generentur, eodemque serantur: Deus enim omnium bonorum sons Nauthor& finis est. At ista tamen inquis a philosophis nonnunquam bona per se dicuntur: non ne*o: sed tunc comparantur tantum cum bonis humanis, non etiam cum diuinis. si que cum utuntur hac diuisione, ut bonorum alia per se, alia propter aliud expe- teuda sint,hoc dicut bonorum humanorum ouaedain e peti propter altu quaedam per se,id est,n O propter aliud humanum nonum. Omnia aut ein quae in hominem cadere possunt, ad Deum authorem referri oportere putant pnilosophi omnes,exceptis Epicureis Sc Aristoteleis quibusdam,quorii impietas clim ape ta reliquorum philosophorum ratione,tum certa & indubitata Christianae si rei meritate iampridem damnata est. Io Septimum argumentum propositae resutationis sequitur:& syllogismus connexus 1 ecundi modi, Si haec bona per se sunt,habent communem boni rationem: Sed non habent communem boni rationem:
Ergo non est illis communis Idea boni. Assiimptio sallax vel Aristotelis ipsus testimonio conuinci potest, qui paulo ante bona per se definiebat quae si vel sola sint, ab homine tamen expetantur: qu aecerte definitio sapientiae,voluptati,honori, & si mrtibus, quae Aristoteles appellat per se bona,communis esse poterit. Et conclusio syllogismi sophistica & nutatoria est, in qua tota & sola assumptio ponitur: debuit enim Aristoteles ex syllo
mi ratione concludere: ergo non sunt per se hona: in quo animadueite quimcaeca sit inuidia huius obtrectationis: nam paulo ante bona per se statuit, quae nunc non esse syllogismus hic, si ad legem dialecticae artis consormetur,cones a. det, hoc modo,
Si essent haec per se bona uberent aliqua communi boni rationem: Sed non habenti Nori
758쪽
ii Relabitur deinceps ad supcriorem homonymiam: cumoue Ideae a Plat ne dicantur suis rebus homonymae, quaerit ex quo genere sint nomonymorum,an Quod casu aliquo in eandem nominis societatem veniant λ an quod ab uno prodeant an quod in unum recidant λ an quod similitudinis aliqua ratione coniungantur Platonici illud postremum probant in Ideis diuinis,ad quas ut ad vera exemplaria singulae res expressae factaeque sunt.Itaque ipsum hominem,& hominem,id e stadeam hominis &re in ipsam natura quidem disiungunt, seder pter sinu litudinem communitate nominis coniungunt. II Sed hanc disputationem simulat se in eam philosophiae partem ieiicere, quae scio. -' ς nominantur,ubi multo petulantiores & eurdentiores calumniae a Platonicis refutantur. 13 Hactenus Aristotelem ex eius oratione impudentissimum calumniatorem,tersi uersatorem apertissimum,s phistam malitiosissimum, hostem diuinae maiestatis Sc religionis execrandum percepimus. At fortasse deinceps seuoliam com get: immδ vero maiora&clariora impietatis suae argumenta dabit: Nam conleo uentia antecedentibus longe peiora & deteriora reperientur. Quid enim ait Syllogismum integrum proseram, ex secundo genere connexorum,ut desperatae illius mentis Aristoteleae peruersitas intelligatur, Si quod ellet commune omnibus bonum, id nec ab homine cognosci, nec in usum aliquem vitie deduci post ei: At tale quidpiam quaei imus quod cognoscatur & habeatur: Nullum est letitur omnibus commune bonum. Propositio salsa & impia: Deus enim non sollan potest ab homine cognosci, sed seipsum Ollendit,&ad se cognoscendum homines multis modis inuitat: nec si tum Christiani homines diuinis legibus instituti,veHim etiam ethnici, si modo admirabilem istam mundi machinam suspiciunt Deum aliquem primit rerum Omnium parentem, supremumque regem cognoscunt: ut Socrates apud Xen phontem lib. .de Diictis & factis, praeclare diiserit, Miluus Paulus in Epistolis vere confirmat: Mam sesta est,inqui ira Dei in omnes impios & iniustos,qui veritatem Dei in sua peruersitate detinenti quod enim de Deo coinosci potest, notum est inter illos: Deus enim eis aperuri S ostedit. Nam inuisibilia ipsius post creatum mundum,ex Operibus intellecta consipiciuntur:sempiterna quoq; eius vimis &diuinitas: adeo ut excusandi non sint: quia clun Deum cognoulissent, non sicut Deum laude&pietate coluerunt, sed vani facti sunt suis argutiis :&eorum cogitatio crassis erat occultata dccircu infusa tenebris: Nam cum se sapientes praedicarent,stulti lacti sunt. Verum Aristoteles,a illa lumine naturae vitae re non potuit. Si non potuit, cur arguitur a Paulo λ Deinde si non potuit,cur tam stolidus de saluus es,ut eius doctrinam probes, &ab eo vitae degendae contalium petas, quem scias in vitae tenebris errare λ Sed tamen quam uis persectam Dei sapient ain in tanta caligine temporum consequi non potuerit, tame quodammodo Deum ex eius operibus agnoscere potuit. Quid enim, ait Cicero lib. z. de Natur.deor. potest esse tam apertum,tamsue perspicuum,chin coelum aspeximus,c xlestiaque contemplamur, quam esse aliquod numen praestantissi inaementis, quo haec rogantur Et Plato Omnibus locis authorem naturae Deum mirifice coluit, quem ut ante dixi Aristoteles annos unum & viginti audierat. I 'Verum per amus ad alia: Si esset Idea inquirenda , esset potius in fingulis rebus, ubi posset prodesse: At non est inquirenda,quia in singulis scientiis non inquirituri Non est igitur vlla Idea. Et in singulis artibus Idearum inquisitio est,d Aristoteles,& ab ingenuis homunibus Idea communis omnium bonorum ut abs te modo minime negligitur. Summa enim humanae sapientiae est, Deum nosse, contemplari, suspicere, &ad
759쪽
eumomnes humanas cogitationes&actiones dirigere. Is At vero ad extre- . mam contradictionis tuae arte plumbeo ut aiunt)pugione Praeceptore lusi punsis, cum interrogas , quid illa communis Idea textori aut fabro conserat ad suas artes exequendas:quasi vero de bene texendo aut aedificando,no de bene & be te vivendo liaec doctrina suscipiatur. Quamobrem cum ex hoc uno capite cognoscamus quiiri fraudulentus,quam malitiosus, quam impius sit Aristoteles, vati de mirandum est religionis Christianae fundamentum a quibusdam feri,quum potius omnis impietatis iundamentum debeat appellari.
mo bono sintent,s: quibus omnibus confutatu, nunc adfra-Istum reuocetur oratio, ut quid tandem silmmum bonum sit, intelligamus.' Nemini autem dubium est, alia in alia actione atque arte bonum Versari. OHudsi quirimis medicina, aliud in silentia militari, in reliquis ar tibus aliud eodem modo. Quod est igitur Ἐnis lusique rei bonum' opinor, cuius caussa aliae multae actiones ustia piantur: ut medicinae sinitas,artis bellicae τictoria architecturae domus, aliarum1 artium aliud eodem modo bonum: in omni actione deliberationeque suscipienda uest, cuius caussa res omnes geruntur oesunt uare si quod est rerum agendarum extremum, hoc ipsum bonum sit M. gendum: sin plura, haec ipsisint agenta omnia: adnume
rumsi quidem variata tamen eodem relabitur oratio. Danda igitur nobis est operae , t clarius oe apertius Ammum bonum declaretur. ' Quoniam igiturplures oes in homianumstudi s se, m alios aliorum gratia expeti satis omni bus is promptu est, xt opes, tibias Mummatimque omnia in rumenta, constat non omnes esseperfectos 3 qui aut meptimus, is astutus. Si quis igitur is omnespersectionis numeros habueris,certe it quod a nobis quaeritu immum bonum: sin plures erun et ficti, qui maxime fuerit absolutus ιmmum bonum dicatur. Dum igitur multi sint in rebus age diffinium gradus, quiproptes expetitur, m inr
760쪽
lior est eo, quipropter aliuil optatur, O qui nunquam propter aliud expetitur,reliquos ines,qui m propter e,m propter aliud expeti solent, dignitate perstritionei stuperat: ex quo genere si quem reperias, eum undiquepresectum cumulatumi iudicato, qualis maxime videbitur esse licitas hominis, quam caer propter esemper, m nunquam propter aqbud expetimus. y Cloriam vero Ο oluptatem criste Lgentiam, Gr omnem denique virtutemproptes quidem
mamus: nam quam ius inde nullum consequeremur emolu
mentum singula tamen haesua vi magnopere diligeremus sed 'licitatu etiam cause mhil horum non optamus, magna Ile inducti, nos horum ope oe beneficio ad beatam vi
rumperuenturos. . A elicitatem nemo voluptatis, oriae, Irudentiae, aut aliarum rerum caussa expeti putat oporte
re: ' quae quamperfecta sit,quam j nihil omnino desederet,
cumulata rerum satietas, mens sis votis expleta,in be tis hominibus ostendit: quod enim ex omni partepersectum. bonum est, id satis esse nobis, nec quicquampraeterea, re quirere videtur.' Satis autem esse bonum dicimus, non unipli homini, O vitamsine u consse tu me hominum degenti, stoarentibus, liberis, coniugi, reliquis amicis ciuibus. ' quoniam sic hominis natura ingenerata ess, ut habeat quiddam innatum quasi ciuile acpopulare , quo eum hominibus human quadam societate coniungatur.' Sed tamen in eius quo alis in definitione, adhibendus est aliquis motas: Namque immensium erit atque in Lium 1 aoarentes posteros,amicorums amicos hac in Irogredi liceat. Hoc igitur rursus nobs diligenter conside
randum est, ' t sit boni ipse ad beata vitam contentum,luod a reliquis sortunae,corporis, animi boni positum,