장음표시 사용
31쪽
esSe potest vel ipsius odi eis proprietaS, qui Ut Saepest fortasse non ab initio usque ad finem eiusdem vel bonitatis vel pravitatis fuit. Jam autem Videamus Separatim de utroque peculo. Atque in peculo a- tiarali quoniam complures Naturalium Quaestionum o ibi terve excerpti reperiuntur, horum locorum diver- Sitates inter se comparandae sunt. Nulli US autem momenti in hac quaestione Sunt eae diversitate S, quas ex sola Vincenti illa licentia profecta e Sse vel errore aliquo Ortas statim apparet hue autem referendi sunt
etiam hi loci: II, 23, 2 senem incuti Sp. N. VII, 70,
contra V, 65 ignem aecitari II, 56, 1 conatum p. N. V, 4, contra V, 9 conatus numerum Vincentius accommodavit numero genitivi ab hac voce pendentis
lynium); III, 5 2 pro uel Sp. . VII, 68 legitur
mi Aci, quod est in e VIII, 1 musti levi errore librarii. Ut videtur, ex illo ortum VI, 29 muticus, item
errore factum ex muscus, quod Vincentius posuerat pro plurali musci ibid. 3. in quaedam . . . terra humor-Gue uirescunt Vincentius Sp. N. VI, 29 et VII, 68
integra servavit, VIII, 1 mutavit in haec in uadam ... Urra humores putrescunt VI, 26, 2 Vincentius Sp. . VII, 31 exhibet accederet recte, Contra ib. VI, 35 liaud dubie errore aliquo scriptum Videmia accidere. Sunt autem loci, quos ex eodem codice luxisse comprobat ipsorum convenientia II, 26 extr. susefricra
Pro inferio a duobus locis incentius exhibet, item duobus locis II, 30 ex tr efficiunt pro coris grunt II, 55, 4 Celtilonius pro Clidem os II, 56, 1 lammam victam Pro lam incertam II, 7, 3 fulgur nec sum pro f. intentum III, 15, 2- ter citatae exceptis iis diverSitatibus, quas modo retuli et nullas esse dixi,
Paene nullam praebent diversitatem, imo verba in ca- Pite cerebrum ter videmus posita post haec in orribus medullae, ter legimus lueta sunt uniorum serieret VI,
26, 2 vo Aegyptum duobus locis omiss est et positum gutus post timori sol est, iisdem locis legitur
dum arte pro cum . VII, 1, 2 duobus locis est universi corporis et laborantes. Restant tres loci, qui
32쪽
26 codice , sed , 5 comparet lectio codicum BEo
stricta sunt. Duorum igitur codicum lectiones agnoscere videmur. Sed fieri petest, ut ipse Vincentius duobus locis pro stricta, quod ferri non poteSt, Posuerit tri a Verisimilior autem haec explicandi ratio videtur Manifestum est ex exemplis supra ex tr. commemoratis in incentii codice nonnullis locis lectiones inter lineas vel in margine adscriptas fuisse quod etiam probabilius videbitur, Si comparaVeriS, Uae 35. e. X ponuntur. Quare credo hoc quoque loco in codice Vincenti fuisse utramque leationem et primo loco Vincentium stricta posuisse, duobus reliqui trita, quod probam sententiam praebebat. Atque eiusdem
naturae sunt hi loci: II, 53, 2 p. at V, 9 qui
quia natura stravis est, ib. e. 69 . . Natura lynis 1 avis est ignis Vinc de suo inseruit j ib. c. 63 qui quia ranis est, quod praebet optimu codex Bero- linensis. III, 15, 2 p. N. VII. 68 alii necessaria alii,
quod est etiam in cod. E ib. VI, 29 et Vlli, Palia ne-
26. In peculo Hist. Vincentium plus unum Codicem adhibuisse nullum omnino indicium est; nam praeter unum Naturat. Quaestionum locum, quem Osuit libro V, c. 20, omnes quod clam), UOS XUer-PSit, ,sso Sculo S congessit . VIIII, c. 10 sq. nullum autem in hoc peculum bis vel pluries inseruit. Quaeri
BUtem poteSt, num incentius alium Codicem Surpaverit in peculo Histi, alium in Naturali. Atque ne
hoc quidem argumentis satis gravibus probari poteSt. Nam, quae lectiones locorum in utroque peculo eitatorum inter se discrepant, hae tales Sunt ut diVersita in errore aliquo posita sit; . . . . VI, 32, 2 in Sp. at est luminibus, in Hist recte fulminibuβ; VI, 2 extr. Spec. at tuleris, Sp. Hist recte tulerit; VI, 2 9 Sp. . Virgilius, Sp. H. Vastellius recte Vincenti mutandi licentiae tribuo, quod . . V, 15, Sp. Hist. V, 20 scripsit destructum pro eo, quod P. N. VII, 8 recte citavit, destitutum. Neque Sententiae meae officere videtur, quod . . II, 59 4 apud Vincentium Sp. Hist. legitur resolvant, Sp. . resolvatur, quarum lectionum prior reperitur in codd. GL, altera in eAnic.Scal. cf. 9 28. sub n.J; nam hae lectione facile inter se poterandi confundi SP compendio
33쪽
scriptae erant resolvat resolvant, resolvat resolvatur 9,
vel fortasse Utraque erat in codice omnium archetypo cf. 9 35. c. ' . Contra autem eodem in utroque Speculo codice usum esse Vincentium argumentum St,
quod nonnulli loci in utroque mirum in modum Consentiunt: Sie . . VII, 1, 1 extr. siant pro ut VI, 32 4 vita et vitae pro anima et animae VI, 1, 8 p. N. VII, 38 mons totus premat et Sp. Hist. VIIII, 1l0,
totus mons premat. Quae UUm ita Sint, perSuaSUmmihi quidem est Vincentium e uno eodemque codice locos Senecae in utrumque peculum tranStuli SSe.
27. Accedo ad praecipuam huius de codice ei- densi et Vincenti lectionibus disputationis partem,
qua de virtute utrorumque agendum St. Qualis Utem virtus sit codicis alicuius, qui quidem non Solus Continet aliquod scriptum, demonstrari nequit, niSi cum aliis eiusdem operis codicibus accurate comparatur, quorum aut Simul definitur pretium aut iam est desinitum. Atque Naturalium Quaestionum trium adhue codicum integrae collationes promulgatae Sunt, Bero
linensis E sec. XIII. Bambergensis B sec. XI. ikkerto iudice, Jano sec. XII. Guel 1 bytatii G sec. XIIII.
Lectionum ex aliis codicibus excerptarum partim tenuior, partim uberior collectio est. Codicum autem plena inter ipSos comparatio atque aestimatio non ex-Stat. Quare neceSSarium aut certe optandum videbitur, ut dicturus de virtute codicis L omne codices, Cuiu Sint pretii, quam accuratissime describam. Sed duae maXime sunt causae, cur id ego hoc loco non faciam. Primum viribus meis diffisus hanc operam plurimum temporis abSorpturam nune SuScipere non auSuS Um. Deinde Vero id quod multo gravius esse debet omnino nondum de codicum pretio ab
omni partes iustes iudicari posse videtur Nam mon' Jure mihi videor praeterire in hac iraestione locum . . II, 9, 9. Nam quomodo actum sit, ut perdet, quod ibi ex codicis Berol. lectione pendet aasius restituit, reperiatur in peculi at editione uacensi a. 624, quamquam petet, reliquorum codicum Iectio, legitur in utriusque peculi oditione Menteliniana Speculi Hist editionem uacensem non contigit mihi inspicere), vix potest expediri nec dubito, qui Vincentius in suo codice viderit, quod est
in cod. Leidensi, petet; s. 99 29 sqq.
34쪽
modo in comparationem venire debent etiam codex Wirce burgensis simillimia Berotinensi et Pragonsisse utili XI. similis ut videtur Bambergensi, Sed fortasse melior es g. 2.); Sed etiam de optimi codicis Hero-
linensis Scripturi saeptia parum ConStat. Quae nimFiu Ρrtus se Herelius e lio codice notaverunt
significata autem illa sunt in Ficliserti sedit litera E, haec iter e es Fichert. V. ΙΙΙ, g. VII. - Saepe
inter se discrepant, Unde alterutriam erra S Se mani seStu In est. Qui autem quoque loco erravi SSet, adhue serene suspicari quidem licuit. Collato vero odio ei vidi huius libri scripturas modo Cum , modo Chim e Congruere. X quo equi Videbatur a Seriptura e codice Berotinensi notata S, quae reperiuntur etiam ina, recte excerpta eSSe. De qua Sententia Ut magi Con- Staret. quoniam non poteram totum hunc librum denuo excutere per iuvenem humanissimum . luemner, nunc Berotini phil. Stud. qui grata atque ac repta facilitate hoc munus SuScepit, locos aliquot dubios recognoscendo chara Vi et id, quod SuspicatUR eram, Uno pro certo affirmare POSSUm nee e Sese e St Codicem Berotinensem denuo excutere. Nam e luemneri notatis intellexi quibusdam locis Fickertum, uno Here-lium, uno triamque erra SSe duo autem loci etiam nunc
mihi dubii sunt. Atque ut iudicari possit de mea Sententia, loco illos hic propono I, 9, 1 nihil curruli hodiens legitur in E Ι. 4, 3 talem soli imaginem I, 17,
se ius ea conspeiner in quibus et Uies . . . Omi SS VOCO
prius ibid. ferrum primum Sup. in primo in usum fuit II, 1, 2 que editiora imis sunt II, 11, 2 sed cetere quoque, omiSS a partie et IIII 8 in Unam rem si hoc, hoc Compendio Scriptum eodem, quo Q. 13, 5 4 in his: uuiuio ad hoc persentum sit cf. Ficherti adnot. ad IIII, 2 extr. si haec illi .. J V, 1, 1 Sic trianquillum mare dicitur non cum leniter; V, 13, 1 2 ita ut circumlata; ib. 9 3 pugnacior est ac diutius Notutatus, Up. in Amius in se olutatur; I, 15, 8Fichertus tradit codicem E post lacunam duorum foliorum Sic V. III, g. 434 contra g. VII tria folia excidisse dicit; sed duo esse exsecta testis mihi est Bluemne et ipse computando intellexi rursus incipere
Per quantum in pravum, AES autem in codice compen-
35쪽
dio scriptum quentur; - V, 18, 9 7 mort m quae ubique, male igitur Herelius notavit: - I, prol. 3 2)totus in se te naut an et a nos Fichertus tradit legia ad ι nos, Herelius an et nos, Utrumque fugit seriptura tendo pro intinant; luem ne Verbi ita, ut Supra posui descriptis addit: inisenda habe toti nichiles en onnen , hae se de causa, ni fallor, quod legit senistit; - dubii sunt hi loci II, 21, 2 silve illo cre-mni si Scripsit luemner, sed Videtur mihi compendium syllabae, quae est con- pro itera s habui RSe;
ib. E exhibet eluti ii 29 l. tradidit mihi scriptum
eSSe quanto rocatiora sunt com p. st) F. et H. nota-VerVnt quanto vocatiora verba sint, quam discrepantia in non expedio. Deinde ne Bambergensi quidem Codicis scripturae a Lud Jano passim notatae es Fickert. V. lli. g. VI. Xtr. Semper congruunt cum Fickerti excerptiS. Itaque iure mihi videor nune quidem recuSare, De Omne Codice ita recen Seam, ut omnes eo tum lectione Singulatim perSequar, praeSertim quum
iudicium Baasii, quod is Ficherio Asentiens V lli, praef. g. IV de codicibus E et B secit, vix credam
mutatum iri. 28. Hoc igitur teneo, codicum illorum trium, quos plene collatos habemus, longe praestantissimiam SSe Biri limen em, quamqUam nonnumquam librariorum addita mentis vel erroribus inquinatus est et lacunis aliquot maioribus minoribusque laborat Bambergen sis, duobus seculi vel no vetia Stior, SaepiSSime gravissimeque interpolatus est insignia tria exempla propono IIII, 5, I ad lancem pro ad obrussam si c. 8 ei tribus causis pro eae quatuor , Laikkert ad h. l. VI, 26, 2 multum secum deterens limum et eum Pro mullum secum coeni trahens et id)et desunt ei non modo singulae voce enunciationeSVe,
sed finis libri tertii inde a. e. 25, 6 5 Gerantur. quaedam eqS. et libri quarti praefatio ac duo priora capita. Guel ferint anu , etiam ipse liber deteriori notae, Saepius cum B congruit, quam cum E Saepe ab utroque diverSus est cum utroque concordat fere, ubi illi inter se concordant bonas Scripturas PISSim
habet inter lineas aut in margine. Ex Gruteri codicibus Palatinis tertius solet cum , quartuS
36쪽
30 P. cum B congruere; sed . ex pleniore codico fluxit, quam B; habuit enim illam partem, qua B mutilatus est. Praeterea Bambergens Similes sunt, sed
pleniores Britannicus ronovit Brit. et codices Fortunati Fort. Codices opsopoei Memmianus
et Nicotianus quum aetate tum SeriptUrarum Virtuten OStro codice superant illi Memm . similis est Berotinensis, huic Nicot. Bambergensis, uterque deterior eo, cui Simili est. Videtur autem iam Nicotianus eodem loco mutilus fuisse, quo Bambergensis, in sine
tertii et initio quarti libri nulla enim ex illa in hac
parte leuti commemoratur, contra ex Memmiano Complures et quamquam IIII, 2, 28 27 ut una sicca sit tellus, alia abundet tribuitur codicibu opsopoei,
tamen minime credere necesse est fuisse inter hos etiam te otianum Memmiano autem quibusdam locis praestat Berotinensis, veluti IIII, 2, 12 solus E praebet egregiam lectionem profectusque, Memmianu Una cum reliqui Merfectusque Codicis irce burgensis lectiones, quas quidem L. anus edidit, plerumque reperiuntur in codice E aut, ubi hic pravam Seripturam exhibet, in Memm . Reliquos autem codiceS, quorum passim lectiones traduntur, Anicianum dico Britannicum Erasmi, Chiserianum ColonienSem, Fragmentum Coloniense Franciscanum, Pinciani lectiones, et si qui alii commemorantur, Scaligeri codicem ConSulto praetermisi, quoniam idem est atque icherii Guelserbyta-nUS; es Fiokert v. I, praef. A. II. l. d. g. XXI. et A. I. . n. g. XVII non possum dicere Similes esse huic vel illi neque opus esse videtur de horum Similitudine quaerere, quum fere lectione deteriores sint nec Sati multae notatae excepto codice Coloniensi, quamquam ne hic quidem lectionum integritate insignis St.
29. Apparet ex his eos codices, qui Ficherto noti
erant, in tria genera disponi poSSe Secundiam proprietatem codicum BG. Videamus Iane, quam neceSSitudinem cum his codex L et Vincentii lectiones, quas ex codice eius fluxisse verisimile St, quamque inter se habeant. Et poterit duobus argumentorum generibus adhibendis haec quaestio itistitui librorum ordine et indiciis , quae in singulis vel mendis vel probis le-
37쪽
ctionibus cernuntur. Credo autem absoluta haequaestione etiam de ipsorum codicum BG cognatione et diversitate nos certiore fore. Ac primum de librorum ordine agendum Videtur.
In quo proscisci licet ab eo, quod Aasius in comis mentatione illa indici lecti. Vrat. 859 60 praemissa
Certis argumenti demonstravit, ordinem librorum et in codicibus adhuc notis et in editionibu eSSe perturbatum et libros ita esse transponendos, ut libri quarti altera pars inde a capite tertio et sequentes libri usque ad septimum teueant priorem locum, O Atho sequantur libri pliores usque ad extremum libriqia arti caput Secundum Argumentis ab Haasio allatis aliud gravissimum adiicio Sumptum e libri I. c. 5, 4, ubi cometae commemorantur, quibuS Seneca totum librum, qui nune est Septimus, tribuit. Atque omnes codices hoc loco verba habent haec: Ometa . . . , de quibus uictum est. Quoniam autem is liber, quo de illis agitur, in codicibus ultimum locum obtinet, editoribus illa verba si mutanda erant, ut Scriberetur de quibus dicemium est. Indicium hoc quoque S certissimum mutati librorum ordinis. Sed non omne codices de quibus aliquid compertum habemuS, hoc Vitio laborant. In instentii codice libri recte dispositi fuerunt. Atque eundem ordinem, id quod iam 9 10 CommemoraVi, eo de L servavit. Itaque hi codices ad aliam stirpem pertinent atque EEG. Utraque autem Stirp ex eadem origine profecta est. Nam neque Vincentii codicem verisimile est pleniorem fuisse nostris neque L plura continet, Uam reliqui. Quare omne eo dices e Uno Codice, Uem
appellabo , qui in initio et in fine mutilatus erat et
ne in reliqua quidem parte lacunis carebat. 1lia Xisse Stat Uend Um St, UiUS apographa duo, quae brevitatis causa appellare placet, duarum Stirpium, UaS modo indicavi, radices sunt. Alterum Y servavit
Verum librorum ordinem in altero Z libri id quodHaa Si u l. c. g. 8 SU Spicatur ita factum eSSe, Ut UΟ- lumen soluta in medio compage in duas partes dilaberetur, quarum quae priorem locum obtinere debuit, in o Steriorem reiecta est transpositi sunt in eum
ordinem, qui adhuc est in editionibus.
38쪽
30. Postquam autem iura ordo librorum exstitit falsus, etiam numeri mutati sunt in iis codicibus qui ex eo fluxerunt. Atque in iis, quibus primi aturalium Quaestionum editores usi sunt Septem facti sunt libri ultimo et primo in unum conflatis. In cod. G et
eo, Unde XCerpta Sunt ea, quae eo de Vrati flavi ensis
bibliothe a Bernhardino mea politanae es. Haas. l.
c. g. 7 Sub n. Continet, Septim VS, et VIIS, Prim US in unum Coierunt, unde ex libri numerantur. Auctor
ordiniS, quem reperimus in codd. , irin, uni libro octavo Auum locum in sine totius operis restituens Verum Umerum praefixit, reliqui falso S. Qui codicem vel eius archetypum scripsit, ei accidi S Se videtur, ut, quum etiam ipse librum octavum in finem traiecturus fasciculum, qui illum continebat, ab reliquis Separatum Sepo Sui S Set, postea oblitu facere, quod Voluerat, et octavum librum et extremam libri septimi partem praetermitteret, quae praeter librum octavum in illo fas i-culo erat quamobrem reliqua libri septimi parte cum primo libro copulata sex libri facti sunt. 3l. Ad alterum apographum , ubi servatus fuit antiquUS Ordo reserendi sunt eo de Vincenti et L. In illo librorum numeri, sive a librario Sive a Vincentio appo Siti erant, recte se habuerunt, Si quidem, ut videtur cf. Haus. l. c. p g. 8 med. octavia liber in X hoc numero insignitus fuit. I vero eum libriam, qui apud Vincentium est primus, tertium appellat et
proinde decem libros numerat of g 10); unde de librorum numero dubitatio oritur et, quoniam et initium et finis operis interiit, fortasse quiSpiam SVSpiCabitur decem vel plures libros Senecam scripsisSe. Sed in hac quidem e codicis L testimonium exiguum vel potius nullum videtur esse. Nam primum in , id quod Vincentii codex, E, ire certis demon Strant indiciis, magis tenui Bambergensis, liber de ili incremento octavi signum habuit. Deinde eXplicari pote St, quomodo orti sint in L falsi illi numeri. Videtur enim librariUS, quum in eo exemplo, unde codicem L e-SCrip Serat, nulla reperisset librorum notas in hoc L autem nollet ea praetermittere, alium codicem adhibui S Seeiu Stirpis, quam supra significavi liter Z, et quidem
Similem codici G in quo quoniam ea pars libri tertii
39쪽
33 quae in X locum obtinuerat in fronte operis et in
etiam tum obtinebat, non habebat praefixum numerum, ille primo libro hanc inscriptionem praemisit Incipit seneca de Naturalibus quaestionibus in fine autem huius libri, quum in codice simili uel rbytano invenisset exeuntis libri tertii, incipientis quarti notam hane Securus in Lorari Stulit, reliquos deinde numero reRpiciens illum, quem primo loco posuerat, adSeripsit omnino quo decem libros numeravit. PoStea Vero, quum rubrica a margine in contextum rubro transcriberet desiit id facere in initio libri sui septimi errore animadverso. tque etiam probabilior haec sententia videtur, quia librarius rubricis supplendi bi parum Spatii oliquit lib. IIII extr. et V extr.), deinde quia eadem man V, qua rubricae in margine sunt Scriptae, inter lineas variae lectiones appositae sunt usa ), denique quia codex L haud dubie, id quod infra demonstrabitur, cum aliquo codice eiusdem generiS, cuius est , confusus St. Quae quum ita sint, octo libros Senecam scripsisse adhue Statuendum St. Remanet autem quaedam difficultas; nam mirum est, quod in Wirc. octavus liber in suum locu in repo Si tu est, reliqui vero salsum locum acceperunt; de qua re meliora dicere, quam quae Hausius i. e. g. 8 ed. XPOSUit, non OSSum. 32. Inseram hi conspectum ordinis librorum, qualis in codicibus editionibusque reperitur, quo in Speet ea, quae adhuc disserui, tacilius, credo, insgentur animo.
Significant autem numerorum notae, qua Solem HS Ο-mana appellare, Veros librorum umero S arabicae e S,
40쪽
33. Praeter librorum ordinem Vincentii codex et L quasdam lectiones habent proprias, qua re idem illud comprobatur, quod modo librorum ordine demonstratUm est. Sed, antequam de lectionibus ipsis
quaeramus, haec praemittenda sunt. EXcerpsit Vincentius paene tertiam partem ait. Quaestionum. Ex hac igitur satis magna parte lectione inter Se conseram et credo Satis Certum iudicium inde seri posse. Non autem omne Vincentii lectiones inmensum Venire poterunt. Nam omnino praetermittendae Sunt eae lectiones, quas Vincentius ad libidinem mutasse videtur cf. 9 6-243, quoniam de his certi quicquam Statui non potest; deinde reliquarum quoque lectionum, quaSille intactas reliquit quaeque in aliis quoque codicibus
reperiuntur vel e quibus, quid incentius in suo codice legerit, satis certo concludi posse videtur, aliquot silentio praetereunda duxi, eas scilicet, quae errore calami, Sed levissimo, in hoc illove codice vel apud Vincentium ortae Sunt, Vel de quibu parum constat, Vel in quibus nulla omnino codicum discrepantia est; eo dici autem e scripturas Commemorabo,
ubi de codice E dicetur. Sic igitur de 48 locis agendum est, ubi codices quibus Vincentium adnumero)inter se dissentiunt. Viam autem, qua Propo SitiamCon Sequamur, ingrediendam censeo hanc, ut primum lectione et congruentes et disserentes numerentur hique numeri inter se conferantur deinde discrepantiae qualitas perpendatur, denique codicum virtus et ratio constituatur. Atque locos longiam est omne enumerare de singulisque lectionibus disserere, exemplis tamen luculentissimis sententiam meam stabilire studebo. Mirum autem non erit, Si quis meo numero exigenS fortasse paulum diversos inveniet; nam alii aliter iudicabunt , sitne recipiendus aliqui locus necne, et de
quarundam lectionum bonitate disputari potest; ego Vero bona ea appellavi, quas praebet editio Hausit, quibus adieci nonnullas, quae quin re et se habeant, dubitari non potest, quamquam in illa nondum Unt, velut I, 4, 3 soli, quod haud dubie Haasius recepisset, si scivisset in cod. E sic legi item I, 21, 2 veluti; IIII, 2, 1 traheret et tanta mensura, b qua in Aethiopiam os. HaaS. l. c. g. 11 Sq.ὶ