장음표시 사용
161쪽
terna pericula declinant, incidere in domestica , ruinaeq; timore versari. Illud non prorsus negligendum, pro Censeo tamen, In meis pene Om
nibus , ut censeo legi. ut fortase scribi possit,
I EPIST. V. e SED Opinor excipiamus 3c expectemuS. Num audiamus captemus ue, quae de hac lega tione vulgo loquantur Z an exceptione excusatio neq; πtamur, ac tempus eximamus, neqQ pla-πο mantes neque negantesZ Nolebat enim Cicero properare, sed rem sibi integram seruari, dutempus deliberandi daretur commodius. Itaque , squid inquit Theophanes tecum,tanquam me cum contulerit, ad legationem accipiendam me adhortans, ne omnino repudiaris. Ex his fieri iudicium poten , de hac legatione Ciceroni mandanda, verbi m aliquod a CGrre aut Pompeio acta
tumfuisse: qua si picioneni de legatione opria
nostram, ostendunt von prorsus inanem. Et iam Hercule est. Antonianus re alia quot alij Etiam. Quod probo: 2 teque enim re cusare potuit , quod non dum ei oblatum fuerat. Videte ciuitatem meam. Equidem libenter acquiescerem in Mureti coniectura, ut lexeretur. Vide leuitatem meam : nisi illa mihi sicrupulu inhcerent
162쪽
ubi ἐπανορθωσις incipit Oeipsum castigantis. Denim dicturus Cicero: Nam quid ego.aut , Quid enim ego haec Oc. in quibus lenitatis ratio esset. sed haec videbunt doctiores. ct tamen hominis
IN EP I ST. VI. NAM ad Iacerra scaptandas Scevimbi videtur Cicero ostendere voluisse, sol acto. res a poesse animo , adeoq; abhorrente ascribendor ut ne modo aliquid pangeret, mallet intretam vel fluctus numerare,vel etiam lacertas, more puerorum , si idonea tempestates fuissent, captare. Lacertas vero serpentum illud genus intelligo , quod Plinius ait libro'x x xx. Cap. v. alios Sep alios Chalcidem uocare: omnibus notis u.
Quod si id,nullum in usum fieri videatur,cogita re debemus , quid Fluctuum enumeratio praesta ret : Quanquam on id ab eo scribitur, quas Millud iam faces et I hoc idonea tempestate aesset facturus : sed ut ostenderet, quam, tum Otium , cuius stuctus es, ut idem ait, non contentio an mi, sed relaxatio: esset amplexus ι Non est iliratione atque exemplo usus est,in m.. de Orat re,cum Laeli, ac Scipionis, si quado rusticarentur, animi remisonem describeret: sic enim ibi. Sape . 0cero meo ausui,cum is diceret ,socerum μῆ
163쪽
L U I LIBRV M II. rLaelium per fere cum Scipione solitum rustiacari: eosq; incredibiliter repuerascere esse solitos, cum rus ex Nise. anquam ex vinculis euolassent. Non audeo dicere de talibus viris , sed tamen ita solebat n*rrare Scaevola,concias eos ct umbi eos ad Caietam ct ad Lucrinam, legere constuerisse: ct ad omnem animi remissionem ludumque descendere.
An hse Antii considam. Derni liber, Anhisian Antii. Venustius in alio, Hic an Antii. Nam hoc Cicero cum scriberet, Anth no videtur fuissesta vel in saltu Terentis,quo sie primutulerat,Roma discedens:vel in aliquo praedio Antiate. Quin paulo anter Itaque cinquio aut libris me delecto,quor si habeo Antjs tua copia oec. hic potius.dictumi ,si Anti3 fui jet. Usc 1 ne illa mouenti,Proama est, illi municipio haec Antiatuciuitas:nam cum multo propius abesset ab ea Cicero,quam in ussera loqui debuit. Quanqua fieri etiam potest,ut Antii glossa sit ilius Hic. i. Vbi quidem ego mallem diu nimirum. Iacent hac scilicet Quid enim sibi uolunt, Qui dem nimirum P Quid Diu fuisse ' In Antoniano,
Duum uirum,ct quidem articulate: νt rion dubie Duum uir emedari post ilo sensu, Vbi quidem ego mallem Duumuir, quam Romae Consul fuisse.quanquam nec Duumvirum, Uussiriptorum rei'it,prr ii fictum pronominis. 4 Cice.de
164쪽
ctum esse arbitretur oec . Erant autem hoc Duumviri in Coloniis ac municipiis, quod Noma Consules. qam ct Capuae, cum eo Colonia deducta est, Duumviros Cn. Pompetu Magnum-L. Tisionem creatos fuisse, ex oratione post reditum in Senatu facile intel&gimus. Similem cotinetbententiam,quo est,ub.i Ir I. M. I x bunc in m dum scriptu. Hic litteris sustentor ac recreo maloq; in 'illa tua seducula, quem tabes sub imagine : ab ristotelisβdere,quam in forum sella curuli. i h u ,l- Vnum esse laluum uelit Miratur.cicero lo
ci huius bellaitatem , ct ad bene beateq; vivendu ora unitates: tui cum tam prope Eomam esset, nemo tameDHIeperimur, qui unquam vidisset Vatimu:diciis usq; uidebatur,ri η; scia ulti ne uiginti uiri omnino essentsed ita uerba eontaminata sunt, ut nihil dicat.Mδfei liber unus, raque es' nonnulBlrsturtium. Vitrum babet: Saluum prorsus non habent rivi locus ita legi posse uide tur. Qui q*mquam ex x x viris, tuum esse no uerit,hoc est,quisiciat,an quisquam omnimo sits iis bona sententiast quod uerbum inueniretur,cuVelit magis conueniens. I
Itaque ανεκδεια a nobis. Quae fuerint κνενι sinae, quisue continuerint paucis adhuc notum es e uideo. Ego librum arbitror si
Dificari illum, quem M. Tullius, honestissimo G a
165쪽
ir CLIBRI M'II. Lquidem nomine defuis consiliis insicri erat,sed reuera in eo illud egit, visceleratos ciues ulcissere tur, O ad avnos sexcentos, quid ipsie in Rep. quid illi sensissent, testatum legeretur. Nanquo in eis acerbisure est inuectus. Quod ne uel sibi, ueI Marco, filio, fraudi adi arado esset, librum
obsigna noccultatu esse uoluit, non modo.
β , sed filio anque vivente. Et id esse arbitror,
epistola a fine septima,ta tam flum scribit, nou
aberit longe, meo quidem . Mium3 quin mecum sentiu Et me modι mr quae hic traduntur tpersticua debent esse cuiuis hanc paginam tenenti: illa, qu)d agunt longius, praeuerten sunto Cron: buta modi. Librunn meum illum πιε λαν, nondum vi u lui perpollui. Issa vero Q attexi νis , aliud quoddam separatum C D
166쪽
EPIST. AD ATT ICUM. I volumen expectant. Ego autem, credas mihi xesimo minore periculo existimo, contra illas nefarias pestes , uiuo tyranno dici potuisse, quam mortuo. Ille enim nescio quo pacto, ferebat me
quidem mirabiliter: nunc quacunque nVI commouimus , ad Caesaris non modo adia , Nerum etiam cogitata reuocamur. A parta igitur ex
his duobui locis , quale nam fuerit argumen tum Ebri huius, me των,quem Theopompino genere , atque etiam multo asi eriore conser pserit , contra nefarias pestes suorum temporum: quamq; cum bis conueniant, quae de libro con liorum Dio commemora te quem etiam μορ- ρητον vocat nomine idem fere segnificante, quod ανεκδοτον Ciceronis r ut mihi quidem dubium iam non sit, unum fuisse librum: aut quid
attinuit , una atque eadem de re, plures ac di uersos conficere, quos omnes suppressos ct quasi sepultos teneret e Prorsres unum esse puto , quem hic, non ab inscriptione , qua fuit de suis con siliis, ut ex Dione ostendimus , ostendemus excessionis e sed ex suo conssio , quod fuerat, ad
certam diem non edendi , Mos . a uocavit.
. conj locus est in toga cavdida his scilicet uic. Caesaris , aut M. Crassi domum significati Et
vim acerrimi ac potentissimi fuerunt Ciceronis infragatores, cum petist Consulatum, quod erus iudie - . crescere dignit rem, anima cris
167쪽
' ' L IBRUM DI Ibant: ct hoc ine Cicero in expositione shorum
consiliorum significat: eius quoque coniurationis, quae Cotta o Torquato Co'ante annum, quὰm haec dicerentur,facta est a Catilina ct Tisione,ar guit M.Crassum auctore fuisse. Sic ille Dioni consentanee. Unus ille scrupulus restat,quod Dio ibi dem tradit librum illum,post reditu ab exilio scriptum fuisse,cum Lec epistola, multo ante exilium scripta sit.Hunc nos scrupulum,ita uidemur posse eximere,si dicaUus, Causae nilal esse,quo minus liter scribi coepiss sit,hoc ipso tepore, perque annos complures habitum in manius,aliudq; alio tempore vi fit,νt quidq; accidebat iniectum. Sed ne
que bis Cicero significat se scripsisse , sed habere in
'animo:quodpost reditum praestare potuit.Q id ni enim j Atque haec hactenus.Theopompum uero, utru existimemus intelligi oportere Comicum ne
illum,de quo Suidas qui tametsi festiuus esset, ρο
diae scriptor fuit' qus ut ille ait. Siquis erat dignus describi,quod malus aut fur
Quod moechus foret aut sicarius aut alioqui. Famosus multa cum libertate notabat. Et ridentem dicere uerum Quid vetat e An ρο-
tius bictoriae scriptorem e Siquidem hunc in suorum temporumscriptores inuehisolitum esse, O Lucianus, ct Aemilius Probus , ct Dionysus,initios rum historiam tradunt. ec obfue.
168쪽
rit tamen interea, superiora Dionis uerba, qua corrupta sunt, ad meliorem formam, si fieri possit, redigere: non sane exemplarium auxilio, qua nulla habemus Jed iudici, quis enim non videat, eo in loco, ἐmi ἐπιγνα in ἐπ-; abundame,erro- rescribarum ut mea fert opinio, qui erat lis iusine versus. ut se picari libet, scripturi, deficiente syacio, cum ἰm,fecissent:eius quasi oblithrum 1- ab nouo exordio, non κανεν quod erat rei quum , sied ἐπελπαψεν fecerint, ἐπε non inducto. quod postea alis item litterarum ignari, ut sincerum retinentes, in Imi, mutarint e Sed ct mox, importune addita uidentur,ως κνω. paulo post, τἄν,ante LMI ματων,cum unum sufficiat. ab ι,τι esse rescindensi, ut curuat cu AB-,leienta. niq; paucis interiectis, pro σα ricra,crimis: set,a uerbo mi ai , qlcogrego signifificat,quoq; Homerus est usus,odystsubstitueta; ut dicat M. Tullium, in eu litru multa ct grauia cotulisse. 3 a cra n ri,ad hunc locum non facit. Ecquae spes sit denar',an Cistophoro &e. Manusicripti omnes, ct quae.non minus elega rer , sed a uulgata non recedo. Porro Cisto' rum Asiatica pecunia octonis fere assibus aesti Mabatur. Nam Festus Pompeius, de talento Euboico scribens, Euboicum inquit talentum, nummo Graeco, sieptem misitum, oe quingentoru sopborum est: stro quasvor millia denarioruo
169쪽
narium quati or millia conficiebant;constat Cilla pbori pretium, denari j dimidium, aut paulo plus fuisse: Porro denarius initio um x aris ualuset, nouissimeq; aucto argenti pretio. xvi, aestimatus
sit: cistophorum nece se est octonum assium,ut diximus , atque aliquanto amplius fuisse. IR EPIST. VIL
Pon 1 liber, tres Masei, atq; rvt. Orationes aute me duas postulas: Vtruq; rectused collocatione uerboru, quod est in manuscriptis melius. Non libebat mihi scribere, quia abscide tam . mutam rescribere malunt, quam ante
absciderit. Mihi Abscideram pstius en suspectum ς propterea quod i Concerpere, Incidere epiRolam dicimus, ct orationem ct poemarabsiciuiuere an dicatur, haud equidem scio. Sedo manusiripti quidam Absciram, aut Abstiram , nulla sententia s alsi absueram habent, inceriss tentia. t visi illus steaκηψ Civero :sbi eo mianus laborem illum scribendarum orationum ,-- scipiendum, quod absens est e nec ussis postq-tis praefientia urgeretur, a quo iniret gratiam. Existimandum uero in , suas orationes Cicer D em,adolescentium saepestudio, ut ipsie ait, non raro illorum hominum, pro quibus habita illaefue
rant, ambitione ductum, fripsi D, atque edidit.
170쪽
Et tamen abscideram, non abiudico . Qui cum in domo Caesaris Sce. Animad
uerti in uno atque altero meorum,nempe Anto
niano atque Mase omo non ese. Quod etsi peram uitio accidere potuit tuorum tamen exe-plarium consensum, non plane duco sternendum; praesertim cum eclines baiusmodi apud hunc ip sum deprehendantur ε quales sunt in scapula ε per locusts: in quibus,curfacilius, hortos ct fundum desiderari putamur, quam hic Domo,non sane vides. eoq; minus, quo non discilius bic,quid desit intelligitur,quam ibi. Iocatur autem Cicero fallaci quadam a maiori ad minus collatione: quia si unusvir Clodius fuit in sacris Bonae Deae, cur in x x viris esse no post agris diuidendis Z Et iuncte
unusvis ita legedum est,ut Duumvir, Triumuir lsane contumeliose tractatur . Est enim contume ba, cui qui suis voluptatibus si sq; commodis, per aliterius imuriam atque dedπuἔ cousulit .u: iQruso Vt opinor Pisaurens. Legitur oe Pisaurensis. Sed ridiculum est tredere,vllam i
gationem aut Pisaura fuisse, aut Pisaurensi cui quam demandatam. auidquid alj s stentur, mihi videtur Isaurensis legi posse , nimirum ad Isauros,qui erant Ciliciae populi in primi obilis simi , ire opulenti mit quos P. Servilius V acia cum vicisset, Isaurici cognomen adeptus esse Livii Epitoma lib. xcliti si s . H. Ocero Ver