장음표시 사용
231쪽
et egregium sensum adstrinxere certi pedes, eadem illa
sententia, velut lacerto ex u8sa, torquetur. De Contem
ptu pecuniae multa dimitur , et longissimis orationibus hoc praecipitur, ut homines in animo, non in Patrim nio , putent GSe divitia8; eum esse locupletem, qui
paupertati suae aptatus est , et parvo se divitem iacit. Μagis tamen seriuntur animi, quum carmina ejusmodi dicta sunt:
Is minimo eget mortalis, qui minimuim cupit.
Quod vult, habet, qui velle , quod satis est, potest 'ia Quum haec atque ejusmodi audimus, ad consessionem veritatis adducimur. Illi enim , quibus nihil satis est, admirantur, a Clamant, odium pecuniae indicunt. Hunc illorum assectum quum videris, urge, hoc preme, hoc Onera, relictis ambiguitatibus, et syllogismis, ct cavillationibus, et caeteris acuminis irriti ludicris. Dic in au ritiam , dic in luxuriam : quum profecisse te vidcris , et 3 animos audientium asseceris, insta vehementius. VeriSimile in non est, quantum proficiat talis oratio, remedio intenta , et tota in bonum audientium versa. Facillime enim tenera conciliantur ingenia ad honesti rectique amorem : et adhuc docilibus leviterque corruptis injicit
manum Voritas, si advocatum idoneum nacta est
nus novissime potentior emunditur e tuba, in cuius longo canali ita eontinebatur, uti sensus nostri pedibus adstringuntur metrieis. Ruhk. . status est. Sie coni. Pine. et praestat editio vetusta, firmat Senerae usus. Alii Ohliatus , OPIMMA : Vulg. vitis. mhk.- tama est. Ad eam
se aecommodat : non ultra modum viresque eius cupit aut sumit. Lips.
a. Potest. Et iam hi versus Pisblii
Syri sunt. Similia Abdolonymi habet
Curtius IV, i, IS ubi Baderus nostri Ioel meminit. Ruhk. . 3. Verisimile mura est. Mirum est ntihi. . Nemedis intensa. Quae tendit ad id, ut remedium asserat morbis animi, quae nihil aliud eurat nisi audientes sanentur, melioresque fiant. parum sollieita de verborum genteritiarumque apparatu. 5. Nacta. M s. a. ut alibi habo nancta. Schw.
232쪽
o certe, quum Attalum' audirem, in vitia, in errores, in mala Vitae perorantem, Nepe misertus gum generis humani, et illum sublimem altioremque humano fastigio credidi. Ipse rogem 8e esse dicebat ' : sed plus is quam regnare mihi videbatur, cui liceret censuram agere regnantium. Quum Vero commendare Paupertatem coeperat , Et ostendere, quam , quidquid usum excederet, pondus esset Rupervacuum et grave serenti; saepe exire e schola pauperi libuit Τ. Quum coeperat Voluptates nostras tradu re, laudare Ca8tum corpus, whriam men-Sam , puram mentem, non tantum ab illicitis voluptatibus , sed etiam supervacuis ; libebat circumscribere gulam et ventrem. Inde mihi quaedam permansere , Lu- , scili ; magno enim in omnia inceptu β veneram : deinde, ad civitatis vitam reductus, ex bene coeptis pauca Servavi. Inde ostreis boletisque in omnem vitam renuntiatum est: nec enim cibi', sed oblectamenta sunt, ad edendum saturos cogentia; quod grati mimum est edacibus, et se ultra , quam capiunt, sarcientibus, facile descensura, sa-cile rediturai. Inde in omnem vi iam unguento abstine- , simus ; quoniam optimus odor in corpore est nullus . Inde
. A Iarum. CL sup. ad S 3. Riahέ. a. nerem se esse disebat. Ut Stoicus. Solus euim sapiens Rex : notissimum paradoxon sto eum. Lipsius lauis dat suam Manuduet. III, i 3. Nuhk. 3. Sciem exire e se Ira paveri ιμιυιt. Saepe ad id indueebar, ut vellem pauper e schola exire, id est meas ab-tieera divilias. Bene vertit Lagrarim:
I etais foti ni tente de sortirρου- ore de son eciae. 4. m O... servosi. Magno ardore
philosophiae se dedisse, ait, et prae-eepia illius imitatum esse , sed quum
lato elavo sumpto honores , quaest ram v. e. es. Consol. ad. Helv. e. I7 peteret, genus vitae austerum mitigasse. Π k. 5. Incmtu , non impetu , a. n. A.
Pal. I, 2, 3. Col. Schori 6. Nee enim tibi. Vulgo Mee reum non cibi, invitis libria veit. Schin. . Fatale descensum, facile reditum. Vertit Gerange t tis Passent Deilament, et foriι Nare is de n-
8. In minore est nutius ut poeta :αBene olet qui nihil olet. .' a. oino
carens Mil. saeile carens, et earere assuetus) stomaehus. Sic prorsus ms.
233쪽
vino carens stomachus. Inde in omnem vitam balneum fugimus ; de quem corpus atque Oxinanire sudoribus. inutile simul delicatumque credidimus'. Caetera projecta redierunt; ita tamen, ut, quorum aiatinentiam in te rupi , modum servem , et quidem abstinentiae proximi rem , nescio an difficiliorem ; quoniam quaedam abscinduntur facilius animo, quam temperantur.
i: Quoniam coepi tibi exponere, quanto maiori impetu ad philosophiam juvenis accesserim, quam Senex per gam , non pudebit lateri, quem mihi amorem 'thagori iniecerit Sotion Φ. Dicebat quare illo animalibus Φ abstinuisset, quare postea Sextius . Dissimilis utrique causa erat, sed utrique magnifica. Hic homini satis alimentorum citra sanguinem esse credebat, et crudelitatis consuetudinem fieri, ubi in voluptatem esset adducta lace-i8 ratio. Adjiciebat, contrahendam materiam esse luxuriae; colligebat, bonae valetudini contraria esse alimenta varia,
a. ut ex duobus eodd. eommendavit Pincianus: et sie edd. inde a Mur.
ni,i quod illo sua auetoritatis ear posuit. Misere h. l. eorrupti sunt alii libri; e quibus, sua item adhibitaeon ieelura, hane lectionem smerito a Maith. deseriamὶ proeudii Ruhh.
quoiatim me tis Odor in eor ore es . Non luxum dae vines stomachus. S.
- Rohvopsius damnat vino crarens quia hoe Seneta dicere non potuit, quippe qui onuiem vini usum non vetuit, vinearum iam diligens sos-xor I sed Sehw. interpretatur vino carens non ut omnitio eareat, sed ut qrii earere possit. t aeterum minime eredendum est Senoeam seripsisse non Iraxum da vino s.Λdeo harbarum est. . Dee quere cor us... eredidimus.
In balneis . qualia deseribit Epist. LxxxV , 5, ealidis. Isti hh
a. Credidimυs , non credimus, G. R. A. Schw.3. Inieceris Sotion. Est ex emend. Pineiani, quum omnes codd. et edd. haberent: infereris. Aι s. Ad Socion.
Fortasse latuit huius philosophi prae
nomen , sive nomen eius patriae: erat autem Alexandrinus. Sotian.
ceptor Senecae, de quo es ad Epist. XLIX, 2. Brueveri Histor. erit. Philos ΙΙ, p. 95. Πυhal. . Disinat. Vett. libri omnes; non rebat. Sc . S. Otiare ille animauehias. Exstant dissertationes duae Plutaretii Deum Carnium , pro Priba gorae sensu ,
a nequam argutae. In altera etiam
stoicos tangit, qui quum delieias spernant et reiiciant, non item hane ethi immanitatem. Vide, sodes. Li s. 6. Sextius. De eo vide ad 98, 13. H.
234쪽
et nostris aliena corporibu8. At Pythagoras' omnium inter omnia cognationem ' esse dicebat, et aliorum commercium in alias atque alias formas transcuntium. Nulla si illi credas anima interit, nec cessat quidem, nisi tempore exiguo, dum in aliud corpus tran8sunditur. Vide- , 4bimus per quas temporum Vices, et quando, pererratis pluribus domiciliis, in hominem revertatur. Interim sce- loris hominibus ac parricidii metum fecit, quum possint in parentis animam inscii incurrere, et ferro morsuVeviolare, si in quo cognatus aliquis spiritus hospitare lur. Hae quutii exposuisset Sotion, ct implesset argu - α omentis suis : α Non credis, inquit, animas in alia corpora atque alia describi et migrationem osse, quod dicimus moriem p Non credis, in his pecudibus, serisve , aut aqua mersis L illum quondam hominis animum morari pNon credis, nihil pcrire in hoc mundo, sed mutare regionem p nec tantum caelestia per certos Circuitus verti, sed animalia quoque per vicos ire , et animos Per orbem
agi p Magni ista crodiderunt viri l itaque judicium qui- ,
t. At 'thoxoras rel. Praeclare ite hae abstinentia Pythagorae et Pythagoreorum egit Me iners Geseh. δεννYAs. l. ii. docet, Puthagoram, eiusque amicos antiquissimos non omnibus animalibus, sed quibusllam tantum generibus abstiti uiste, posteri re latnen Pythagoreos severiores fuisse. Conferri quoque meretur Tledem anni liber elegans : Griseianiarim res e Philoso
I. Omnium MIer omnia eo r. Ob illam animarum, etiam in bruta eorpora, migrationem. Caelerum e t prior illa ratio, quae erantinentiam et valetudinem spectat, vere movit Prthagoram : quod in Laertio aliisque leges : kντιυθεν γαρ και σωματος ο et v , καὶ ocυ-- φριγινισθω : hine enim et eorporis sanitatem , et mentis sagacitatem provenire. L Ps.
3. x Mehinatis. Sie membranae et antiquis . ed L . et sie loquitur plerumque Seneea Reduxi Gron. aut ore. Antea: Videri s. Si in quo. Perperam deerat si edd. 5 . - Irit. si in quo animali. 5. Deserihi. Id est distri l. 6. Quod dicimus mortem. Sic recten. c. A. Quam dicimus moriem ed. n. Perperam vulgo, ςuam dicimus esse mortem. Sc . I. Aqua mersis. I. e. pistibus; nam et iis vel maximo abstinebant. Plii-tareh. l. l. iam.
235쪽
dem tuum Sustine ; caeterum omnia tibi integra serva. Si vera sunt ista , abstinuisse animalibus innocentia est ;si salsa, frugalitas est. Quod istic' crudelitatis tuae damnum est Θ Alimenta tibi leonum et vulturum eripio. nuis instinctus , abstinere animalibus Coepi ; et, anno peracto , non tantum facilis erat mihi consuetudo, sed G dulcis. Agiliorem mihi animum esse credebam; nec tibi hodie affirmaverim, an suerit. Quaeris, quomodo desierim P In Tiberii Caesaris principatum juventae tempus inciderat: alienigena tum sacrii movebantur, sed inter argumenta ' superstitionis ponebatur quorumdam animalium abstinentia Patre itaque meo rogante , qui calumniam timebat', non philosophiam oderat, ad pristinam consuetudinem redii; nee dissiculter mihi, ut inciperem meliu8 coenare , persuasit. Laudare' solebat
. Interra seroa. Poterat teneri in inferro, quod habebat ed. Er. ex R. eum ins. a. Stain. - Itoque itid
cium... interra sema. Bene vertit Lia-
a. Quod istis erudelitatis suae damnum est y Sie prorsus, ut vulgo ms. a. Sed vereor ut satis sana oratio sit:
nil autem iuvant libri. Isti habet ms.
c. Iste ed. A. ritis erudelitatatis mised. R. Istis erudelitatibias tuis ed. Erasm. Δαιν. - Saeva sunt et dura , te indigna, quae tuae erudelitati subtraho. Multa alia restant, in quae crudelis esse potes. Moneo, ne haee eum Iapsio emendatione indigere pu- te , quippe sineera. ntihk. 3. His instinctus. His ero instine itis scribe eum a. n. His ergo instinet. c. A. Schin. 4. Axiliorem mihi axumum. rectam sentiam; et assidua haee κριο, αγία nimis Europaeis usurpata brutos facit. Lises
daei autem et AEgyptii, sub Tiberio... U. e. 77a, urbe pulsi et aliquot milli, in Sardiniam ablegata. Tatit. Annal. II, 85. Agebat tum Seneca arinum aetatis eirciter vigesimum. R. 6. Sed inter arrumento. Pro seia inter arx. exspectaveram et inter am. sed non addixere libri. Achatiet. Abstinentia. Ut suis apud Jα-
8. Qui calumniram timebar, non philoso hiam Oderat. In laanc se lenistiam eum Jac. Lectio apud Lipsitim , et eum Rulinvenio ad Vellei. To. I. pag. 3lέ, eorrexi conflantem quidem librorum omnium scripturam, vulnon ealumniam timebat. sed phia sos, iam oderat. Schw.
236쪽
Attalus culcitam , quae resisteret corpori : tali utor etiam senex, in qua Vestigium apparere non possit. Haec retuli, ut probarem tibi, quam Vehementes haberent tirunculi impetus primos ad optima quaeque, si quis exhortaretur illos, si quis impelleret. Sod aliquid praecipientium vitio peccatur , qui nos docent disputare, non vivere; aliquid discentium, qui propositum asserunt ad Praeceptore8 suos, non animum excolendi, sed ingenium. Itaque , quae Philosophia fuit, facta Philologia est. Multum autem ad rem pertinet, quo proposito ad quamque rem accedas. Qui , Grammaticus futurus, Virgilium scrutatur, non hoc animo legit illud egregium ,
vigilandum esti nisi properamus, relinquemur; agit nos,ngiturque velox dies; inscii rapimur ; omnia in futurum disponimus, et inter praecipitia lenti sumus : sed ut obse vel, quoties Virgilius de celeritate temporum dicit, hoc uti verbo illum , fugit.
Optima quaeque dies miser s mortalibus aevi Prima iugii: subeunt morbi , tristisque senectus, Et labor; et durae rapit inelementia mortis A.
Ille, qui ad Philosophiam spectat, haec eadem , quo de-het, adducit β. Nunquam Virgilius, inquit, dies dicit ire, scd fugere, quod currendi genus concitatissimum est; u et optimos quosque primos rapi η : quid ergo cessamust. Philologia. Inde ab Eratosthene mori. Ioo ante Christ. Alexandriae studium multiplex variaque doetrina poetae, grammati ei, eritiei, historiet , ete. denotari coepit hac voce , Ateitisque Grammatieus Romae primus hane appellationem assumpsit; auctore Suetonio de illastr. Grammatie. e. ro. Seneram bane voe. de
I. Ad quamque rem. Si e Sehw. Vulgo ad guram rem. 3. Te us. Versus Virgil. est Ge.
. intima.... mortis. Versus sunt
5. Ad eis. Sie a. e. n. A. S. Vulgo aBducit optime intellig.
237쪽
nos ipsi concitare, ut velocitatem rapidissimae rei possi-α6 mus aequare p Meliora praetervolant, deteriora gu cedunt Quemadmodum ex amphorat primum, quod egi sinceris simum, essuit, gravissimum quodque turbidumqtie su sidit; sic in aetate nostra, quod optimum , in primo 'est. Id exhauriri in aliis potius patimur, ut nobis Decem
reservemus. Inhaereat i8tud animo, et, tanquam missum oraculo, placeat :Dptima quaeque dies miseria mortalibus aevi Prima fugit.
et Quare optimast quia, quod restat, incertum est. Quare optima δ quia juvenes possumus discere, possumus facilem
animum, et adli M tractabilem, Bd meliora convertere; quia hoc tempus idoneum est laboribus, idoneum agita dis per studia ingeniis, et exercendis per Opera Corporibus. Quod superest, segnius et languidius est, et propius a sine. Itaque toto hoc agamus animo, et omissis ad quae devertimur , in rem unam laboremus, ne hanc temporis pernicissimi celeritatem, quam retinere non PO88umus , relicti demum intelligamus . Ρrimus quisque, tanquam
x. Quemadmodiam ex a hora ducit, et peracescit idem: Si qui iam rel. CL Ep. t. Egregii versus Anti- vitae pervenit ad ultima, is ipse Sumit
238쪽
optimus, dies placeat, et redigatur in nostrum Quod sugit, occupandum esr. Hoc non cogitat ille, qui Grammatici oculis carmen istud lcgit, ideo si optimum quemque
primum esse diem , n quin 8uheunt morbi, quia senectus premit, et adhuc adolescentiam Cogitantibus supra caput est: sed ait, Virgilium semper una ponere K morbos et senectutem. n Non, mehercules, immerito i senectus enim insanabilis morbus est. Praeterea, inquit, hoc senectuti cognomen posuit, tristem illam vocat :
Subeunt morbi , tristisque senectus.
Non est quod mireris, ex eadem materia suis quemque
studiis apta colligere. In eodem prato hos herbam quaerit, canis leporem, ciconia lacertum. Quum Ciceronis libros de Ropubliea' prendit hinc Philologus aliquis, hinc Grammaticus, hinc Philosophiae deditus ; alius alio curam suam mittit. Philosophus admiratur, κ contra Iustitiam dici tam 3o multa n potuisse. Quum ad hanc eamdem lectionem Philologus accessit, hoc gubnotat : u Duos Romanos regus esse, quorum alter Patrem non habet, alter matrem : n
nam de Servii matre dubitatur; Anci pater nullus Nu-
porta celeritatem , quum iam tempus
elapsum suerit, et nos reliquerit eunctantes, et frustra praeteritam vitam desiderant s. i. Redigatiur in nostrum. Usurpe. mus et fruamur. Dies enim ita fiunt nostri spoeta vetus : hic meus est,
dixere , diri ; alieni et nihil ad nos,
lux elabuntur. Lων. a. Ciceronis libros de neptibiaea prendit. Sie edd. inde a Mur. Ciceronis Iibrum deprendit, nis. G. Cic. Iibrum deprehendit ed. R. Absurda prorsus Ciceronis tabum d prehendit. c. A. Ge. librum de ne tibiam prehendD , ed. Er. nempe voeabulo ne- publiea ex Erasmi eonieci. adiecto. recte vero. Cons. p. I si, 3 sq. tibi inins. a. pro de RePtihiam compendiose sie seribitur de re. y. ex quo Erroris origo h. l. admissi satis apparet. Se . - Cieeronis Imros de myti6. periisse, praeter fragmentum e libro VI. Somnium Seipionis, a Maerobio conservatum et illustratum et nonnulla nuper a Maio reperta , noluta,e,t. Quae hie philologum notasse aἰt Noster, ea Cieero Tuseu . Qu. 'IV, 1 quoque memorat : es. Middieton onthe romon senate Vol. III, p. 396, Miscellarimus morM . 3. Anei pater nialtis. Quia Dinae
239쪽
228 L. ANNAEI SENECIEinae nepos dicitur. Praeterea notat, si eum, quem nos
Dictatorem dicimus et in historiis ita nominari legimus ,3i apud antiquos Magistrum populi vocatum. n IIodieque id exstat in Auguralibus libris ; et testimonium est, quod, qui ab. illo nominatur, et Magister equitum v cst. di que notat, u Romulum perisse solis defcctione ' : provocati nem ad populum cliam a regibus suisse Τ : v id ita in Pontificalibus libris aliqui putant, et Fenestella δ. Eosdem
libros quum Grammaticus explicuit, primum verba prisca', reapse dici a Cicerone, id egi, rejsa, in Commeri 31 tarium reseri; nec minus , id est, set se. Deinde transit ad ea, quae consuetudo saeculi mutavit ' ; tanquam ait Cicero, si quoniam sumu8 ab ipsa calce eius in torpol
traditus non exstati obseuravit eum Numae elaritas e atque ita Niamin nepotem Livius et Dionis ius dicunt. Lms i. In Auxuralibus Gris. Quos Appius, Cieercitiis collega, in auguratu scripsit. ut testatur Cieer, ad Div. III, it . Nuhk.α. Solis defectione. Diariant tine-Iipse, ut vertit L m γ.3. Etiam a reemias fuisse. Sie alii
In Pontifentihus libris. Qui et
eommentarii pontificum, et Fasti voeantur 2 initium eorum iam sub Aneo Martio laetum esse Liu. I, 3 a narrat:
es. IV. 3. Lim. S. Atintii putant, et Fenes eua. Id est . in his Fenestella.) Sie, ut
vulgo haee edebantur, exhibet m s. ra. Et FenestreIIam ed. A. Miras hie turbas eient nis. e. et ed. A. qualessere Gruteri eo diees. Sc - . - Fe-- stellia sub Augusto vixit. annalium auctor non ineelebris Liber qui sub eius nomine eireumfertur de magistratibus saeerdotiisque Rom. Floeco FAeehi ineunte Mee. XVI seriptus est. CL G. I. Voss. de HistorIe. lai. I . 9, p. to . Rυhk. 6. Primum verba Priscra, reqse diei a Cieerone ete. Primum recisescdici et e. praebent vulgatae edd. omissis duabus votibus verba Prisco. 'MMpartim e libris vett. partim ex coniectura adiecimus. Primum verfici ex resse ab se dici a Cicerone ms. G. Verba expressa ab senis. c. cum edd. A. et n. Scitieet reabse olim vulgo ieribebant per ti litteram, non reo se
7. Nec minus sese. Quod vulgo hielegebatur sePse, id Mureti inventum erat, quod libri nostri omnes ignorant, perinde atque Pineiani et Getiteri codices. Sch. v. 8. Qiare consuetudo sinculi mutarie Non eadem haec sunt quae modo seri seia dixerat; sed verba, quae adhue quidem in usu sunt, at mutato sigra fieatu. Se .
240쪽
latione revocati : v hane', quam nunc in Circo cretam vocamus, calcem antiqui dicebant. Deinde Ennianos colligit versus, et in primis illos de Africano in scriptos -
. . . Cui nemo civia neque hostis
Quivli pro saetis reddere operae pretium A.
Ex eo se ait intelligere, apud antiquos non tantum auxi- 33lium β significasse πeram, sed Ῥera : ait enim, neminem potuisse Scipioni, neque ciVem, neque hostem, reddere
Operm pretium. Felicem deinde se putat, quod invenerit, unde visum sit Virgilio M dicere :
. Quem super inge hs Porta tonat caeli
Ennium hoc ait Homero subripuisse λ; Ennio Virgiliuiti. 3έΕsse enim ' apud Ciceronem in his ipsis de Ropublica hoc Epigramma Ennii :
Si fas endo plagas caelestum ascendere cuiquam ;Mi soli eaeli maxima porta patet
Sed ne et ipse, dum aliud ago, in philologum aut gram
. mne.... dicebant. Plinius 35 , t et s. 58 ait: α Creta circum praedueere solent ad victoriae notam, is i. e. expli- eante Lipsio, melam ea Signare, ut conspieua esset: quo allusum putant ab Horati Episti I , is sin. : n Mors ultima linea rerum est.. Rufi . a. Enmanos. Ex Pinetani emenda tione est: vitiosum inanes libros omnes occupaverat. Sehω.
3. Seipione maiore Asrieano, cuius amicus et comes Ennius suit. Ruhk. . erre pretium. Sie, divisis vo-eibus, scribunt libri nostri; non O Me re itim, ut edd. Caeterum haee eonistraetio apud pristos saepe usurpabatur , ut Pulus , metum , Periclum. 5. Non.. -υxsiliam. Ut in eomoediis saepe di da mihi hanc operam. Lises. 6. Virrisio. Ge. III, abo sqq. ubi es. Heynius Ruhk r. Ennium Me ais Homero suhra puisse. Sie recte edd. ex Pineiani emendatione. Vel t. libri omnes male, Eimιυs hoe ait Nomero se subrip.
9. Pntet. Vulgatam huius epigr. lectionem ex itigenis restituit Petr. Pithoeus in Adversa r. I, Ii sin Grui. Thes. erit. To. I p. 757) : Sifus endo: quum et hie et ap. Laetant. I, i 8 varient libri: MDeiando; si fas e den ... I nisi, ni faetendo... ne fa-