De scholiis ad Homerum rhetoricis

21쪽

Efficitur aut iura ινO2 πολ tr κωe iusta, Dae in te et temperatione septem illiirunt idearitani quas Hermo renes Statuit. Ne quo desistit iterum iterumque monere elegantem scribendi modum oriri tantum ex optima dearum compositione quarum nonnulla omnino non admittuntur, nisi eum aliis ovilinei . In bis enucleandis sero totus ille pendet ex Demosthene, ut omnes elocutionis virtutes Demosthenis exemplo inplanare videatur'. Qua in re praeter Demosthenem nemini principatum tribuit nisi Homero; cf. p. 317. 5 Sp. δυσχερης δὲ η ιιξις, καὶ πεδον oxJHςo 'τω καλως Dd -υν αρχαίων irῆ κέχρηται,- ρῆτωρι ετ γε tis Γρον Eustathii locos, quibus idem docet, infra eo

noscemus '.

θεια, βαρυτ te δεινοτης. Cum autem ipsa oratio b elementa contineat, ex quibus efficitur' indolem et naturam uniuscuiusque idearum Hermo-3 cf. e. e. II, 268.11 - 279,5 317 7 Sp. et multos alios locos. ipsius vertha. II. 267 q Ii.

Singula qui eognoscere indet, adeat ipsum Hermogenem II, 263 272 Sp. Diuitiae by Corale

22쪽

- is genes constituit ex illis elementis, qua sunt εννοιαι arm mentii in), μέθοδος modus errantiandi)'), λέξις elocutio), σχωα fag III a), κῶλον membrum), συνλ compositis, νομος -- merus), ναπαυσι solausula). Quibus praemissis iam videamus do singulis ideis. Initinim capit Hermogenes ab ea idea, qua omni sermoni maximo ne-eessaria est, a claritare, atque eum ei duas in partes, a puritate ). Pura oratio si si quis rem nudo et breviter narrat, nihil extrinsecus inieiens, quod non ad ram spectat montentiae sint

communes qua ab omnibus tacito intelligantur, nulla admixta remotiore doctrina it sua Iermogenes commendat a fetiy ηματικῶς ' res proponer . Idem itidicium seri Eustathius si dicit

contra simplieiiκiem autem in narratione pugnat loci temporis, modi, aliorum, quas nomino πη--- complecti solo-mus, ientionem sacere. Ab eadem opinione profectus ustathius adnotat ad J I9 Ant) δρα ὁ ω σαφὲς ὼν το πή ματου ιηγῆ/ιαrος ἐν ε DisDλν l. Irieci ἔτι τε πωλεῖταί τις ευροκαὶ ρη si δὲ ἔννοια GDχνὴν χει πενιβυῖήν, .... Maximo autem perspieuitati sermonis sinet, si in narrations

eundem risinem sernas, quo res factae sunt. Quocum comgruunt gustathii orba ad AI 203 ou Dii in or Moicior inri

mine signiscari nemo negabit. Diuitiae by Corale

23쪽

- 13

ceteris orationis elementis o loco praetoreo, quia ustathius nullo Deo ea respexit quod de si eo magis tu promptu est, uuae sunt de ma Inoris, nam illi in carminibus subiungundi sunt legibus artis metricae non pendent ex arbitrio poetae. Id unum commemorem Hermogenem Homeri dictionem pro pulcherrima

habet o propter ipsam puritatem δ). Iam transeamiis ad alteram elaritatis speciem ad εὐκρι- νειαν perspicuitatem', qua Aristidi plano caesa estq;d tua Min gustathium plura invenimus.

Eius munus est, ut puritati serat subsidium, removere, quas obstant facilitati, quo fit, ut maximo in methodo posita sit, qua

tolluntur quae contra puritatem pugnare videntur. Quam ad rem mcienda ira aptissimae sunt εν voti t a Ta arimi lentiae, qua rem Eo i8l illi ulli et Erspicuo proponunt indicantque, quid deinceps dicendum sit. Illa notio apparet ex locis EustathIanis

Sint ergo in om καταματικαὶ es συμπληρούεις, quibus, quod antea narratum erat, breviter Omprehenditur, simulque, quae sequuntur, praeparantur.' stragus illius oras pars

II, 28 sqq. p.

24쪽

Si autem συι-λῆρωσις orationem perspicuam reddit, in eius partibus quoquo eandem virtutem inesse manifestum est. Recte

enim inutile est, si eas quaestiones, quas ipso movisti, ipse solvis. aeterea perspicuitatis praesidiuin est, τὰς du τιθέμις πρωτώ των τοὐν τιθέναι id es id, quod opponi potest, x futatione praemittere, quod si iactius advola ad 400 155sy

25쪽

clarat. Quod fit, si priori parte enuntiati negatur contrarium eius, quod posteriore affirmatur, ita ut recto seholiasta ad IIsr-

ἄλλο γε νος βασιλείτερον in αρσις, θέσις δὲ τ' ὀλλ' ἄ- με Q. Nequo negabis, si eandem rem hune in modum ab utraque parte mutemplaris, narrationem haud raro magis dilucido atque

26쪽

ά6aιιιε προτὶ στυ νεῶν viro καὶ riuitaων nihil aliud osso quam xplicationem verborum: Δὶν ὁ τὰνάπνευσις πολέμιο vs. 3), sed sunt dicti sive possunt ossa dicti acerbitato quadam, cum penes Acti ille sit requietem illam Graecis palare. Vides igitur, quanta dilig'ntia veteres Homerum explicare studuerint, nec non eos persuasum habuisse

poetam nihil dixisse, quod aeuinius oreret. Talem iudieii et gantiam, qua singulae idea inter se secernuntur, vel, quae apta sunt ad inestandum quendam animi affectum, distinguuntur ab eis, quae apta me videntur, apud Hermogenem quoquo

diversis oeis admiramur i). At minime sufficit, ut sermo sit purus et perspicuus Ca-Vendum est, ne in contrarium huius virtutis vitium incidat intonuitatem et humilitateni ευτέλεια et ταπείνωσις) ), ut e mogenes rect in fine paragrapbi monet. Accedat ad perspicuitatem nee so est sententiarii gravitas atque dignitas et e

horum opia optimo igitur iure metat illo post perspieuitatem magnitudinem γαγελα eiusque species'. Magnitudini iunguntur dignitas et niplitudo μ ιος et

Cuius senteritiae sunt quadruplices. Locum principalem tenent dicta de deis sed ea tantum, quae ea verecundia et roligione prolata, sunt, qua decet w Sententia enim, quibus dei' es. e. g. I, ol l 33 395 19 346 1 347, 17 Sp. etc.

, ταπείνωσις ea significatione praeter locos modo lamiandos uno tantum tu, adhibitum esse tuo iure contendas se. III 16b3) μη δὲ ρ εωδαι- του προκορισμου ταπειν - παρ μζρον δι τλNWζλον - Quarum ειΩδrre et περιβολὴ per se stare possimi, reliquae

27쪽

ut homines depInguntur artis Erroribus atque vitiis asseeti, magis pertinent ad provinciar guavitatis. Quae hoe loe Ηρrmogenes brevissime indicat, apud ustathium ceuratius atque

finius exposita reperies, si qua hae de materia adseripserit singulis Homeri verribus, collegeri, extisque rationiblis disposueris: Maximo ad efficiendam gravitatem idoneo personae, quae agunt, vel ipsae vel operibus cum deis comparantur. Si L 19 1549 Nausicaa et ancilla σεμνυσνται, quia nymphis similes sint, paulo post G280 1563 αντισε tu νυεται Ulixes, quia cum deo confertur. Porro graviter dictum est de Castor 205 1758): θεος θος τίετο δῆμo . andem Vim habet II 169 195), ubi lixes praedicatur, quod Jovi par sit

1086 Patroclus cum eodem sumis atque Mars bostes trucides V 298 932 Cretensium duees eum Marte comparati, 388 75Η), ubi Achilles ponit, Agamemnonis filiam tanta pulchritudin Ornatum esse, quanta enorem Aeeodunt g 788 1329)principes θεοφιλεις ς 233 1561 artifex arto Minervas et Vuleano non inferior. I 03 784 Achilles a Diomodo θωκίνητος

nominatus, Y 298 I 209 Aeneas, διότι κεχαρισμένα δωρα θωδίδωσιν, Φ 221 1233 Aebulas εἰ - θω-- τλῆττει ι διριπτε M. O 315 1234 Aehillos matur, quod Xanthus ab

illo ea uitus auxilium petit contra mortalem ion uni deo sed deis similem et 59 l 938 Eustathius pro singulari quadam gravitate habet, quod Penelops necem praeorum deo euidam

tribuit. Iam transsamn ad alias de deis sententias Maxi in idonei ad effici Eudam ειι νοτητα sunt versus P 209l 12 1l03):κa κυανίνοιν ἐπ' ὀφρD bt 1 G Κρονίων

3 omnino σε, ινσυ et obstant homines fugientes, es. III 22 1049 :

28쪽

tollit ad pulsandos hostes, numerationes maioriam, si proavus inter deorum numerum relatus si ita Aeneae 202 1203),

Ates 90 1173)i Glauci 206 6373. Z 228 638), Diomedes αυτον σεμνυε ως καὶ θεοφιλῆ καὶ ποδωκη. Porro huc pertinet O 259 180i et paulo anto a 208 I 800 Ulixes, qui Minerva auxilio fretus sperat so procos esso trucidaturum et η 165 1576), ubi supplied inprimis deorum praesidio minmittuntur. Alias deorum amplificas commemorationes legim

Iam ad metandam gravitatam satis est locution m do solo ad homines transferro 174 l653). 525 770 lepido Artemis σεμνολογεῖσθαι dicitur, quia ei epitheta attribuuntur ιον

μεν αλλα σειrari ει ν ποίησις . . . - ιλλα iunι ατωδεις αυτους πλaΤΤει καὶ ἰνθρωποπαθεῖ . . . deniquo optimo demonstrat non omnes de deis sententia esso ει Naς. δ)Alterum genus sententiarum S de eis rebus, quae divinitus

illint μερὶ εὐ- hoe est e. g. scierrae motibus, do solis et lunae de&diibus domari in eorumque ausis me pertinent terra ingenti one in mota, a 285 98M, terras motus eum tonito, ut sit quasi praee saeinorum Aebutis 51 1195), Agamomnonis A 45 829 .

Ergo miraculis et portontis quoque gravitas esticitur, velut si Apollo caligino velatus Patroclo obviam it II 790 1087). Ne non Φ 2 8 12 33): ara μυθικὴν δὲ παντως σεμνοτητα ὁ Σανθος κινδυνφ ιὼν περιβαλλε τον ἈχιλHa, ωόει δε τοίς Eustathius aliis quoque rebus vi. μνoorro inesse declarat maxime in recensendis similibus. Quod eum laesi, non dissentit ab

Hermolestne nam ille omnes sententias exhaurire neque potuit eque voluit. Atque similia haud multu in distant ab allegoria, quam σεμνο- τοτ 3 Es8 praesidium non ignorat Leo igitur σεμνοτητα eiscit A l71

29쪽

δε καὶ σεμνοτέρα δια ri περὶ 1io μοιαν καὶ τους περὶ πατρίδος λογους. Ita rem Hermogenos rectius constituit quam Aristides, qui Ihi eadem praee pissct id tu i I gr vitatis figuris strum serie euumerans T γνωμολογειν, ) ue Perspexio, e

partem tantum simi sententiarum hae notum eo laomesse. Ergo meis in loco inseram Eustathii adnotationes assententiis gravitatis ausa eam Minis mineriei insertis 525

nimo ab Aristido prosectae sunt. Denique affert Hermogenes πραγματα μεγαλα καὶ Dδοξα sc exempla ex historia deprompta, cuius generis exempla idonea in Homero non inesso, quia ost, quin intellegat. -- quo Distathium quoquo de his tacere necesso est.

Quod autem methodum attinet, vinum laeum obtinentes κα- αδ- - καὶ χωσα ἐνδοιαοι- α ἀπ ηγήσεως λεγ

με Hra,' res in ulla dubitations a malivo narratam uis praecepto statim prima Odysssa oratio a Iove axo νατιαως pro nuntiata responde a 32 1 388). do iudieium Eustathius fert

1092 .R Do oration sino ullo dubio prolata 129 190)-ωματικως usurpatur. Eici 21 161 3)-δὲ και με κλέος ο)ὐρανον αε σεμνό- εχηται προς- σα - , -- grariistis spectem pra a fert nam quis se ipsum commendat, nisi, qui sibi eo estis est dignitatis suas γε)Neque ermogenis verba: καὶ μὴν καὶ τι δι' ἐμφωεων

et καταφαme opponuntur, an aliud significari videtur quam νηπι

30쪽

τῆς σφαλοκῆς ταπεινὼν Miud φυσικῆ νιστας J καὶ μονονουχὶ λέγων ως. εἰ ci αρπaΠMala καὶ δικO ii τὴ Γρισηιδος μιξιe. λλ' ON , dri καὶ θέμιτος λανγυρον es Οιον ac τὴν λαβων ἐκ του βρίσαντος θεμιτως ν συνῆλθον τῆ ληισθείσP. Amat enim Eustathius eis locis poetas, qui sunt de concubitu, quibiis rem magis . niseat quam eloquitur, laudem σεμνότητος tribuere ' Nam omnino turpia emillauda sunt, ne orator tibi vel is, do quibus diest, dignitatis aliqni detractet Atro hoc quoque praeceptum Hermogenis esse ipse testatur Eustathius 177 1653): ' μηδὲ τρυχωμεθα λιμ'. di περίφρασις

egregie graVem sermonem iuvare porro Eustathius observavit

εI08 152 ii), 422 l693 , o 119 18 13). Ad W177 ipse Iermogenes proposuit ad velandas res unus decoras irarumlocutiones; en idem facit Eustathius V 269 930I

itaruit ilo deis laudat Hermogenes , Lei p. ' cs praeterea, quae asermogenes exposuit, de iuveni iuveGV, II, 256,23 sq. P. Diuitiae by Corale