De scholiis ad Homerum rhetoricis

51쪽

Item eae sententiae sunt simplices, whus exponuntur, quae obviam vini in eo uni vitae usu. Si mitem oratio

videtur nimis trita esse, remedia tristitia quaerere oportet, quo niunere optime funguntur εἰρωνεία, βαρυτης, I xod DOτης, alia reuaedia . in Huc poetant a 344 142 1) oo δὲ lore νε- λῶς Πηνελoarii λαλεὶ καὶ στενοχωρε - του DdvoGεως ἐγκώμιον καὶ σμικρυνε τὸν ἔπαινον τι γαρ μέγα se μονον καθ'

52쪽

Tum simplieitati a veni exempla de braciis A plantis de

pro pia.3 Subicit Hermogenes ideo μέλειαν cognatam esse suavitati: διυ καὶ πλεοναζε παρα τοις ποιηταIς. - Nihilo tamen minus ustathius haud ita multis locis hane Hermogenis gententiam suum in usum contulit. Narrationas dii animalibus ornandi auER ieta articinibus intexta simplices esse docet

ab Ulixo institutari 148 155 7). Deniquo silentio praeteriro nolo 2 467 6 ob), lepidam Astyanactis deso 'tionem, quas plano cum insantium consum iudino congruit: τι στα- μελως καὶ λυκω ν ραζε χμηρος

Diso b in μανα διετέθη. - expositis Hermogenes transit ad methodium, cuius species principalis est ὁ πλεονάζειν τοῖς κατ ιιέρος, quod

fit si in mula narramus minutatim I p. 408 Hernio genes carni mi hus summa laudi tribuit 44 rursusquo debemus adniti,ari elegans Hermogenis iudicium, nam quis poetis Virtus est, in

κλη-; nam circumlocutione res narratae quasi tu singulas partes dissolvuntur. Nisi forte hic coli a d 141 t481 verba Helenae, quibus d iliat vindicatur:

' II. 354, 7 Sp. ruum laevi si quis trahi ad sententias ιτεμ ego non

obloquar.

53쪽

tamen talos narrationes simplicos sunt. I siurandum hoc loco consulto omitto, nam otiam III 54

338 et D 339 1894hoρκος θικo veritatis esse videtur, eum Eustathius omnibus reliquis Oeis, ubi erit de iuro iurando iseerit ἐνδιαθέτως.

Eustathius appo eandem rem statuit esse fontem et simplicitatis ot suavitatis. Iam vidimus Odyssoam ess γλ υκυτερα τε κal φελεοτέoa quam Iliadem ls79J. Ex nube ceterorum

Talern iis vitatem Hermogenos tribuit se=itentiis ni)nhiois sermoni intextis, Vol saltem narrationibus rerum qua prope ad mythos Medunt, aut quibus aliquid inest simile fabularum.

Pag. 40 dieit: μδειστα δὲ ποιήσεως - αῖ τε μυθικαὶ μνωπι κὰμ et exempli gratia affert τα ραπιαί. Aperium est huius ne is apud Homerum, qui quidem ipsε nihil aliud Aest nisi sabula re ro me investigari posso exempla es quae Eustathius exposuit ad ιι 189 1708ydo Sirenum cantu foras Milo

Troiano stanturas esso promittentium, ad 506 999hdo Jovis atque Iunonis eoitu, ad Π96 Ri, ubi Artificiosius quam rectius recurrit ad interpretanda Menelai verba Ἀχαιίδες ουκετ' 'Aχαιο ad τας θρυλλουμένας μυθικας μεταμορφωσεις. Contra

54쪽

sensibita iucunda sunt, neque plane eximenda sunt turpia humiliaquo, nam ut sunt amoena honestis honesta ita turpibus turpia. in Quam doetrinam apud ustathium ita amplificatam reperimus, ut omnia pro suavibus habeantur, qua animum deleeten sivo simplieitato sive illustri narrandi perspicuitato.

Quod his Ioel probatur: 405 6503, 467 655), ubi egit de metoris et Andromaches colloquio, ab omnibitis propter sua vitatem summis laudibus Maio et I 525 77iin, ubi do Venailano Calydonia disputat.

Hermogenis praeceptum, res inanimas habere pro vivis, ' quod saepissimo incitur tropo quodam . g. prosopopoeia vel apο-

340 1340), qua D telis plerumque dicta mini. sphetes huius usus singularis est, si bestiis e sueti

et mores hominiιm tribuuntur, quod Hermogenes seorsum monet, ne o quia praeeipu essem hoc genus esse videbatur. ὶ ermogenes affer exempli grati tam, o Pso.' II, 3bs, 22 Sp. Diuitiae by Corale

55쪽

Methodum γλυκίτητος Hermogenes eandem esse vult atque καθαροτητος et φελείας. Quod elocutionem attinet commendat dialectum Onieam, quae protina sit sermoni arminum. rationi solviae versiis inserendi sunt, apto tamen et eleganter eonexi eum reliquo sermone, qua Susinibitis ad explicandum poetam eonserto tor

Us non potuit Aliter sese res habet, si adimus verba Hermogenis γλυκεῖα γὰρ ἐρις καὶ ηυι των ἐπιθέτων ὀνομάτων, io γε τε δὴ o Moυσαι λέγει ae,' qua virtuto carminum propria II ineri poemata praeter cetera insignita sunt. Quaro non mirum, luod Eustathius A 135 454 animadvertit: 'φιωrio δὲ in Ore

παντα τὰ του χωρί- ταρ- συχνοις ἐπιωτοις κοσμεῖ κατὰ Κων minet οὐ Propria Muina desunt suavitati, utitur puritatis et simpliesialis figuris ne non pulchritudinis, quae quidem aptissimas

sunt, quia suavitas composita est ex simplicitata et pulchritudine. Ex multitudine illarum figurarum Eustathius commemorat παρισα

II, 364, 10 Sp. Qui laeus optimo demonstrat suavitatis naturam, nam eloe tioni κάλλος, sententiae ἀφέλεια inest Diuitiae by Corale

56쪽

Restant pauen, quibus Eustathius ab Hem,omnis disciplina dise ero videtur, qua tamen, minime evertero possunt, quassii pra statuimus nempo illum plane Hermogenis premere vestigia.

Partim enim in bent magnam amni lat si illi Ioel eum simpli. eitati, qua quid se pars Est unVitatis, partim hic quoque statuendum pauli Sper a post Erioribus suavitatis provinciam esso

καὶ xouoεως. 21 1 337): καὶ is γλυκυ ραν ια et της ποιητικῆς ἐνταυθα ρητορείας πολυει 1M u. Y 27 1193ὶ io δὲ ποδωκεα Παγλείωνα περι Tris κεῖται . .. χμηρος γλυκας - νει--ου ἈχιλHως προς- διψ w--ον, κῶαντὶ ντmmuta το ἐκεlνου ηδέως προφέρει νομα. Plano idem atque γλυκυτης significat apud Hermogenem αβροτης:y ergo hoc loco proferendi sunt ei loci, ubi Eustathius illiu verhum admittit. Voei βno hic illi occurris, ubi egit de ligura παρι- ως o. g. I f,73 l323). quod optime convenit cum Hermogene, qui hanc καλλους figuram egregie eum aβροτητι consentire dicit. O 643 1035 poetam Distes diis is σχα ορ-oῖς βρως λαλεῖν statuit, ubi πάριμ sententiam tristem et gravem quasi exhilarent.' Vividam deseriptionem

57쪽

- - μεως ριοίως. Principalis illitis idea virtus est sententias acuminis plenas leviter pronuntiare,' do quibus Hermogenes obuer iam egit in capite, quod est de simplicitate. Haud malo setioliasta

Eustalis in plorisque locis aliud illa voce significare videtur, quod mili concedes evolvens G 37 233), B do 3 236), 46

Do variis autem praeceptis, quae Hermogenes praese ipsi ut fieret aerimonia, unum tantum ustathius in commentarium raeepit ad F 585 l317, et δὲ πεδῆσαι δριμέως ειρηται. TO c 3 κωλssa του δέ Osto πεdῆσαί φησιν ὁ βασιλεiς, αυξα-

genis dictum: ' κυρίως μὲν Ουν ἔννοιαν σημαίνει ἐοις Ου κυρωὸς ἐκεMa Οὐ- oretur i. Adhibo enim eo loco Homoriis vocem πιδῆσαι notione raro admissa ueque ei propria

Iinquo properandum ad ἐπιεικεtali moderationem ius a quammitatem) eodem modo ab Elisinthio pavi, prorsus silentio oppressam Cernitare, vin nos nostraque eatenuamrια pertinet ea quae reta sunt, dubitatione et moderatione quadam induc me, ut fit 2 28 900J, ν 154 I737 . Optime hoc

58쪽

Praeterea ustathius detexit olorem moderationis A 25

Maiorem fruetum capienHI si onabimur ex Eustathio rosti uere, quae Hermogenes docue i d veritate saλὴθ st HI Quod caput Hermogenes ancipiens tribus utitur vocibus plan eodem

sensu o ἐνδιaθετος καὶ ληθὴς καὶ is ἔμφυχος ἡγει. Aeque ante ἐνδιάθετος, ληθὴς εμψυχος apud Eustastium nullum diserimen est, adamavit tamen usurpare ια-ως. Sententiae veritatis speciem prae se rentes sunt primum ἐν uti σχετλιαστικαί, quibus vel indignatio vel qui rela exclamatione exprimitur. Unde sequitur, ut V 233 929 et 19 Quas ex natura rei excipiunt exsocratione d 648 15l 3).. 494 18 29 . Z 281 642 , Λ 40 1256 et precatore8, quo tranAIIIIus ud methodum, II 2I 1042), I 640 li 2I), S 272

om. M Oratori ergo id agendum est, ut videantur omni illa vortitatis praesidia ex ipso dicentis animo hoc ipso momento

gravitate rei incitati quasi profluere. Quam fictionem Homerum in legentium animis optimo excitare posse nemo infitiabitur. Quanti autem Hermogones illud p aeceptuni ad efficiendam veritatem aestiniaverit, manifestum fit ex eis, quae iam Requun

γ γανακτη si h ri τῶν τοιουτων, πεποιθοτως-μῆν προώγειν ἀν λογον, ως ν ὁ καιρος παιτῆ, io μετ ρπις θαυμασ- μου τινος των προειρθμένων. Ad discimus igitur injectus huic ideas optime esse eonvenientes, admirationem, metum, rum, luctum, misericordiam, fiduciam, sinules. Quoruin ex numero

Eusiastius exemplis ex Homero petitis probavit admirationem I II, 376 sqq Sp.

Aristides quoque multa proseit, de qui in hoc Ioe Hem gene disserit, sed variis Iocis uiuersa ipsam vocem ἀλήθεια non habet; f. uuinstarti l 1 sqq. Subtile illud sed elegans disertae Hermogenis inter senten

59쪽

soci pationem συγχωρθων hoc Ioco Hermogenes R,ISserendo exesudit eamquo rotegat ad tractauonem μεθω- δεινότητος, in quibus verbis tamen eontinetur concessio, illa quoquo veritatem augeri. Suo igitur iuro Eustathius contendero potuit

Asy=ideto quoquo motbod Proprium est, sed tunc tantum, si orator sermonem continuatum interrumpens quasi ros mdens advorsario nova nuntiata incipiti taliam tum illud Hermogenis gravissimum minimo anxio usininius respoxit in oligendis testimoniis Homericis, ut ostendunt oxempla, qua sunt

60쪽

In explication eius figura quam vocat τον πόλNrον καλου/ιενον μερι Iιιον, in qua quis enuntiatuna particula με introductum quidem pronuntiat, apodosin autem supprimit, monstrat Hermogenes vim illius figura positam esse in emphasi;

ergo emphasis quoquo causa δεηθείας, quo nisus etiam Eust

Y370 12 1 επαναDiiiux Eustathius addit. Sed si legis v rha gias oh o παλato Leta θα. τι γκίλον Tobo νια καὶ OT ἐνδιαθετος ἐπανα si uitie, videbis emphasin latero sub illa figura. Cur similem epanalepsin F 641 1321 veritati tribuerit, ipso eausam non Oeculiat dieens: ἐνδιαθέτως δὲ γ τοιαυτη ἐπαν

λτι ις - ἐνταυθα κατὰ ἡμά τε καὶ προς δεηθειαν. Venimus nunc ad ultimam orationis morata idem, ad gravitatem μοχ τηταν, ' qui in uno maximo cernitur, quod primis statim verbis Hermogenes si exprimit a suom ἐν-ως

μὲν χε Tu εινε d GΤικας arasaς. Quod si accuratius conlpmplamur, gravitas sit B. g. eum orator iniuria immerito asseetum esse querituri vo cum Eritis suis fortuna respondere non Videtur, Vel cum secus tque aequum est homine d nobis iudieant, vel eum allimur pinion de amicis habita. Atque cum haud raro talia Homerus depingat, consentaneum est, Eustathis haud raro occasionem datam osse illam gravitatem eius verbis vim

3 Quen loem exseripsi propter mirunt colorem, quem prae se sert. Baumgare p. 2l coniecit eam inventam esse ab Hermogeue. 1249 842 vel aetioni Iravitas inesse dicitur: κα---τήωμον τε καὶ - τω euum αυτη, se trucidatio Coontis.