De scholiis ad Homerum rhetoricis

41쪽

- ai Prioribus vox non in usu erat, sed legitur apud Hermogenem, qvi eam aequo atque κοιλον in libro do ivvontions I pubes iudinis esse sub sidium doest , duplies ex Homero de inima

exemplo eam illustrans '. Hane figuram orationem pulchram reddere Eustalli ius, qui eam adamavit ), assaverat B 131 191).

Non minus aptae sunt καινοπρεπῆ χ ιματα, noseo qua dam Et inusitatae structura . Sod qu ni qu in hane vocem non raro Eustathius adhibet, in quam eam tribuit pulchritudini.

Cuius usus quasi species est σχῆμα κατ' ἄρσιν καὶ θέσιν, quod optimo ustathius ad pulchrum formonem resar A 2 23

vansit des o Hermogenes ad compositione M. Membra vel Miseriis longa με obent vel brevia quidem sed omtinuata onexaque ita ut alia ex aliis pendeant, ad quod praeceptum conseras κομματικα παρισα. Restat res metrioa, de qua ermogenes praescribit, noserm Versus sit neve tam seu longum a versu absit; nam ingula accurate delineare non eius muneris erat. Eustathius, ut 3 d invent. IV Π, 251, Sp.): παρήχησις ωτι κάλλος ὁμοί-

eommemorat.

' Bis et quinquagies in Iliade, sedecies inivsse eius memtionem Deit. ΙΙ, 338, 11. Sy. ei. y. 29 adn. 4. Diuitiae by Corale

42쪽

solet, pauc Prnebet, quae ne rationem quidem habere videntui

1807 , aliis locis. πιλλους et Ιε ινοτητος Ga νηνεια et e I 326 771). Huc pertinet id quoque, quod haud raro legimus, e g.

' aιρον καλλει vitavit Homeriis seeundum Eustathium, quod item debetur doctrinae do mixtione atque usu diversarum

Quiculi mirui in modum consentit Plin. p. 2 6 6 quod tamen, si quis exstiterit qui putet nos laetius secisse quam orationis severitas exigat, huius ut ita dixerim, tristitiam reliquae partes actionis exorare debehunt es 4 3, i aut severitate in litam pari iucunditatemudire summaeque gravitati tantum comitatis adiungere non minus dimen quam magitum est Occasione data alios paucos locos e seribum ubi eandem rationem interes A iliter Plinium et Hermogenem observare IioAm. 2, 11, 17. Respondit Cornelius Tacitus eloquentissime et, quod eximium ratioui estus inest, σε ιινως cum I, 20, 22. 'Ne vero eum haec dico, ilium Boinericum ἀμετροεπῆ probo, sed

hunc και ἔπεα νινα ινιιnu ἐοικοτα χειμερι5mw non quia non et ille mihi validissime naeeat παυρα μἐν, αλ- άλα λιγεως Si tamendetur electio, tuam ratiouem similem nivibus hibernis, id est crebram et adsiduam et largani po, ite iiiii livinati et caelestem V0lo optime, puto, conferas, quae Hermogenes II, 390 p. dici do Ulixe Homerico δε--ο- exemplo. Perspicuitas Me rit 7 9 8 et pressu Sermo purusque ex epistulis petitur'. Denique luto 5, 8, 9-11 latere sub vocibus humilia, splendida excetisa, amaritudine, in

stantia, suavitate dulcedine, vi traetus Graeca verba: ταπε ιυσω, i WrPOTζς περοι Soλη, τραχύτης, folio τη ς γ et ζς, κάλλος, δεινοτηοῦς, μυιοτρὶς Discrimen hoc loco faciunt inter narrandi methodum historiae et eloquentia similiter ab Hermogene statuitur inter oesinet historiam 11 408 Sp. Quo novum argumentum attulisse mihi utile or Os m et sentire, qui coniendulit eisi Herniogenem neque Ati,tidem priuio de deis egisse sed F stoma tantum construxisse o servationibus priorum utentes, nisi locis Diouysii alie assensis, Aristotelis aliorum. Qua de quaestione difficillini a Cl. Vothmann, Rii eloti k 653 et apud Iw9num sillor. and buch il lays. Alteriums-Wissensu has II: 673, o,epi S de oratoriscite Numerus et Isocrates una Demostilenes 18M, p. 5 Limo J. 1885 , 577 Thiele, Herma oras fit 3. 42. Neque plane iternendum ess puto locum L . H. de comp. Verb. 19 γο 'γἀ χ ματα esse liguras modosque dicendi, quibus

oratio vehemens et virida reddatur, quibus opponuntur τὰ ora in καὶ ἀνειμένα, collatis alvi mogenis verbis II, 343, 10 ros Hi e

43쪽

νέστατα καλλωπίζηται. Aristidi καλλους notionem ignotam esse unosces ex Ba-garti P. 192.14em valet do,o Quin dea, qua vitatur, ne oratio stagne atquo langueat, immo uilis ops ut numen alae iter stvehementer proauit, quam monogenes appellavit γοργοτ Πα eeleritatem). )Celeritati oppositum est το πτιον, quod, qua esset et

gantia, Homerum evitasse Eustathius diversis loci monoti sodex natura rei non omnibus locis γοργοτης remedium languidi

assert. 540 774 anim et 519 769 καλλος celeritatis partibus ungitur, 324 1581), 689 87s), 21 798 876),Π715 1082), 229 1347 vividus sermo medicinam langu ris praebet. Sensentiae singulares eleritati non sunt. Pri, a natura huius ideas est ὁ τυπος Πιντα ς, id est oratio incisa, non multis rebus amplificata, quo si contraria reo λζ. sua si ausa

44쪽

forma prolatas et inoc; misi, quarum K inibius utilium exemplum Homericum investigar potuisse videtur. Tum transit Hermo ei ne ii σχηματα λογου. Remedium languoris haud conlisum e udum est, si aliam narrauionem in

13 1899). Hoc variandi studium nos ducit ad ποι πιλων, qua minerum longe alios omnes poetas superaro usiastius iterum iterimque lectori in memoriam revocat. Perit Herniogenes δει ἐξαιρεῖτια τῶν in γρδεων τ νυπτιὼτντα καὶ ὁ ἐπιτρiχον λεγομενον σχῆμα ' quod ustathius exemplis Homericis probavit 98 321ὶ X 406 1276), Ω 778 13753. Est autem iob ἐπιτρίχον, obitor aliquid et

i uti Ri in transitu commemorare, quo an oratio alacris Edditur, ut ea empla demonstrant GO . . usurpatur de revissimo

Nestoris eonestio, is do vita Protesilai in eatalogum navium laseria. Ultimo loco admittitur quodammodo ea definitio, quam Hermogenus dis illa figura exbibet, a qua Eustathiusis cessit, qui eam in eo cernit, quod propositio interpositis Ma innuis dirimitur. Nam in continium των a II orioia id κιος εμυνεπιεν ω λύν 69Md Uuia in Azράκοντα Hῖ-- τηες,-- 710)

Nota hoc loco Iomorum quas toti ita Graeciae praeceptoris munere fungentem describi.

II, 345, 12 h.

45쪽

--γαι membra revissima, quas iuxta posita sunt, atque eodem modo sermonis Homerici prosuri sunt Quo nihil m

Praeterea brevis atque incisus narrandi modus sermonem vididum reddit i 3 1430): ἐνταυθα ἐπὶ Tiqλεμάχου γοργοτητα εφη ἐν δυσὶ λέξεσιν. ε 106 1526 : τι κύ- γοργως ὁ ποιητης

46쪽

habemus II 64 1075) ori γοργιν καὶ fu τακτον χηι α ὁ Λιι νοτiρωθεν ἐκαρτυνοντο φαλαγγες ΤράJες καὶ Λυκιοι καὶ Νυρμιδονες καὶ Ἀχαιo et a 299 845). Iam sequuntur gurae, qui biis per se minimo oratis coleris gignitur, sed quae propriae aliarum ideamim stini, maximo pul- elisitudinis, gravitatis, orationis exagger i , quibus autem vis myoτητος vinicitur, quod adhibentur κομματικως. Sic γοργοτητα efficiunt παναφορα κομιιατικαί E 470 60 l). 31

Similitudine quadam cum his coniuncti sunt loci

47쪽

Has figuras iam Hermogenes notavit, qui rus non eo tantiis multas alias ustathius addidit, quae, quia brevitar adhibita sint pariter coleritatem creent. Qua re recto atque arguto Hermogenis doctrina amplificata est. Hune in modum inter figuras OOZOmiro apparent παριο Θ 458 7233, E 451

Celeritatem iuvat, si quod miniis strave est . mutitur. Quo fit, ut et εμ μοι hoc loco occurrat, qua ut plus Igni-Mamus, quam dirimis, aut ea quoquo disimus, qua taeero videmur et αἰ--, si omnino membra quaedam enuntiati supprimimus. De utrovis Hermogenes iacet; sed remis posteriores laudandi sunt, quod scito praecepta magistri latius propagaverunt. Primum afferam Eustathii exompla do emphasi j293 1580ὶ:

Quas auga celeritatis sat inemorabilis ad totam explieandi rationem astustathii cognoscendam.

48쪽

Quod attinet ad e structionem Verborum Inprimis commendantur vi πλαγιασμοι participia in loeum verbi finit porita, neque illa laustra apud Eustathium quaeres. Habes enim E 329 54η τρεῖς καὶ ἐνταυθα κεῖνται συνδετο μετοχή, ἐν δεμ γοργοτητος ἐν τῶ υς ρα ιγωνῆσαντες ἐς Οματα ποικίλα βάντες ἐμιμεμα υτες ἐύπὶ Τυδείδ εἰχε ῖππους.

esse ustathius non protulit, sed eum illi so accommodasso in quaestione solvenda, cui deae ingrati loci assignandi sint, monstratur exempli gratia ' 249 929 ἐπαινε ται δὲ τ του 'νομενέως bro ου ιυνον υ γοργὸν una κτλ. Versus autem Homeri est: μηριον i, ολου Nili, roda Taχυ, φίλταθ' ταίρων.

Eis, qua adhue tractavimus iam vidimus κομι-- έχesso quari tesseram οπυυρτος, quod Hermogenes paucis illis verbis comprehendit κωλα ιὲν του λογου του γοργου χνταῖς Hνat Oa a Gyhi. 3 Locis ustathianis iam ii illi laudatis. )unde idem manifestum fit, uno iam addendi sunt 39 378),

Necesso est os stimum non disereparo eum eteris ideae virtutibus. Itaquo praeserendi sunt in eligendis metris numeri celeres et properantes, maxime trochaei. Quos eum in carmino heroico Homerus adhibere non potuerit, expectes aetylos cumulatos eodem munero fungi neque te spes fefellit evolvas

49쪽

Proxima idea ad exercendam artem Oratoria martam momenti est. Necessariunt enim est, oratori inesse lacultatem omvincendi auditores eorramque inflammandi animos, quam voce ἰθος signineam solennis.'Diffieissimum autem est de ea virtute exponem propterea, quod ermogenes duplex distinguit id oς, o quoque loeo, qua solet, elegantia atquo subtilitato iudicii ductus, universalo et particularo. Illud hoc modo describit: λέγω γαρ ηθος νυν

solius prolirium est, cuius aptam definitionem invenire tantis laboribus laborat, ut ipso desperet, eius naturam accurato Θ- scriboro' lectoremque orat, ipse sibi siti gulis ideae sp

omnibus Adtoribus, iam indo ab Aristotelis temporibus, non est, quod moneam.' Praeterea voci isti notio inest vocabuli nostri sermonis bar tere, quo sensu sescenties in scholiis, quae e stant ad Homerum et ad tragicos, usurpatur. Hae igitur duplici ex causa in scholiis saepissime eulis perlustrantis obviam fita θος ἐθικως, similia atque ex illis in Eustathium influxit ηθος eadem duplici significatio . Itaque vix unoquoquo loco potest ' Π, 35 sqq. p. ' II, 350, 10 1b Sp.

50쪽

disceptari, utrum θικῶς ea notione usurpatum sit, qua est propria Hermogem, an aliis illis notuinibus est adhibitum cum igitur nil ad nostram rem inde lueremur, μικως et Ooliseumoniiuno nullam habui rationem, quoa o magis concessum est, quia raro ustathius illis utitur, si λει partieulari verbataeit, dum lui praeserat sex species illas commemorare, in quas Hermogenes divisit. Τ)Illa sunt φελεια, γλυκίτηδε ριμυτης, ἐπιείκεια, ληθεια,

βαρυτης. Veritatem enim, quam in praefatione totius operis maumeravit inter ideas primarias in ipsa tractatione με supposuit, quod iam apparet ex paristinuo p. 350,28 et ex eo, quod c λιθω ante βαρυτητα, quae certe , θους species est, tractatur. Quibus praemissis ad singula transeamus. Atque primum do glinplieitato ἀέγε α Sententiae illius sunt simplices neque perpolitae, qua omnibus homi nihus

communes sunt, et quae abhorrent ab omni subtilitate orgo inprimis sententia hominum, qui non auut fictis moribus,

exempli gratia rusticorum, mulieritin infantium, servorum.' vino indolem μελεως .ustathius recto perspexit ommodo laudat p. 13is, si statuit Odysseam ess simplieiorem quam Iliadem. Quo minime contentus multa singula praebet, quae iam perlustranda sunt a 174 1 40 n): στίον δὲ, ora δωσλης -

rroέ ros illi di liuod Hermogeni est virtus hi ho De niversalis

saepe apud Eustathlum deprehendimus, haud raro rediens, Alexa drinos, quos permultos versus ab Homero abiudicasse δια et ἀπ-ἐς nemini ignotum est. Attamen paucos proponam locos, qui Eustathio aptissime a poεta exeogitati esse videbantur, quibus optime demon-εtratur, quid ille iudicaverit de arte poetas. α 223 14 IH πρεπει