De scholiis ad Homerum rhetoricis

31쪽

Reliquom est, ut ecteros locos, quos omnes exseribere longum ' cum epitheta illa vel alia emphaseo praesidia fere semper

bonam in partem intelligenda sint aliter fieri non pote it quin verbi σεμνοτητος significatio transeat in eam laudandi et praedicandi, quae ceteris quoque scriptoribus in usu est. Ea notion legitur 600

32쪽

Quod J--- itino, verba ligenda sinit, quartim in

pronaintiatione opus est ore aperto dilatatoquo uti maximo commendat Hermogene voeales a et o diphthongosquo. Quam ob comun ustathius do II 774 μαρναμένων μιν --.

ν 48 1901 Eustathius addit haud negligendam de consonantium sonitu gravi obgervationem 'o Diρος di σεμνῶς μακα προσφυιυς μεγάλης δέρας ευ ραρυίας τρισμον τραχυν u

ει δε περβαιέν τι του μετρέου, τραχυνουσι τὼ λογον' atque efficiunt vitium frigidi et quaesiti s χρον καὶ κακὼ ηλον).'Huc pertinet pars circumlocutionum, huic ὁ ωρκαςμος ad 54 Heroum quoque cum dignitate pugnat se quasi in risum essu dere risus lenis tantum eis convenit; cf. 356 48M, E 418 66D. DUtroque loe utitur Eustavius voce γκος, consentiens cum Hermogene, qui adamarit in dissertatilineulata σεμνοπι ος dictione

II, 292 Sp. Utrumque opprobrium Eusta litare novit, sed non studeo, illos locos ad doctrinam docideis referro, clini omnibus rhetoribus iam ab Aristotele illas vores ommnes sint. Diuitiae by Corale

33쪽

23 - so in Pulylainaniis oration investigatus, huc το παρισον

In eo ominone enim fiatorum smin vitanda verba, pra serenda nomina, quod usinthius tamen exemplis omprobaro

omisit. Proprium Περι νοτηr est schema ἐπικρίσεως, hoc est ipsi oratori ti re tractata appositum iudicium, haud raro in Homero

ab Eustathio notatum; cf. v 16, ubi poeta Neptunum Graecis laborantibus auxilium ferentem iacit: ἐλέαιρε δ' Ἀχαίους,

Minimo permissa sunt a Togroogat, qua in re ustathius

ab Hermogene dissentiro vidotur, eum dicit II 692 10813 οτικοὶ ὁ ποιqτῆς παθητικους μα - σεμνους πίστρεφε τινλυγον προς Πάειρα--, sin es perem ris, quae sequuntur, bdobis non verborum Mura sed sententiae inesse σεμνοτατω quod deministratur verbis: σεμνει--αμ- δι θεῖον τι προσωπον a Olo γμενος Neque aliter res sese habet P367 1110); nam crassa caligo, qua Iuppiter aciem involvit,

causa gravitatis est, non conversio ad auditorem. Memor orationis brevia esse opportet, ergo legimus recto

Z294 643): σεμννων κομιματικῶς et paulo post 561 660):κηιματικὴ περίφρασις Restat eompositio. Mones sunt maximo numeri daeolio et anuaesiui Arius noli 'gligero, Hermogonem hoc loco

longius quam solet in tractatione numerorum versari, exemplis additis o Homero depromptis. Quo explicandum est quod Eustathius quoquo hac in id a do numeris dixit, ef, 92 17 34): καὶ et σεμνος ἐνταὐθα τίχος κατ τ ὁλοδακτυλον το δητοτε γ' τρέμας εὐδε λελαομἐνος os ἐπεπονθει, OROLON

Iliado plus eravitati inosa quam in Odysscta. Appendicis instar breviter in uno conspectu Ponam eos

34쪽

- 24 locos, ubi de iactis ideis agitur quo manifestum fiet, quanta diligentia veteres singulas ideas distinxerint et unamquemque

et σεμνότης. 47 734 γοργο δε σεμνοτης, πιθαροτης- 06 1225 γλυκυτης, φiλεια, αλλιθεια, σεμνυτης, ..ctu τρυυὶς. a 402 144 eontra vitantur πίρασα, ne fiat καλλιγές, quo gravitas totius Iovi deleatur. Quibus expositis satis egisso mihi videor de gravitate. Din die dum est si asperitate.' Cernitur illa maxime in eo,

et M is Uno in superiorem Vraviter,ehementemque invehi rem;

sed innuleia illa neque eum ulla dubitatione neque eum alio levamino acerbitatis proserenda sunt. Sic Eustalli ius pro asperis habet orationes Halithersi contra procos ii 1 sqq. , Telemachi contra eosdρm diversis locis). ulydamantis in Hectorem II 60, Iunonas ad Vulcanum i P 3:, 14 Stheneli contra Agamemnonem, s 402 Thersitis contra Agamemnonem inues- quo Graeeorum principes B 225. Contumelias a veras notatas

sed sero minibus locis usinibius addit, asperiduum aidi amentis quibusdam esse enisum, cuius rei per se sat mirae

planationem rursus Hermogenes praebet. Dicit enim sat dis-fieile esse apud Demosthenem, qua sit arte et elegantia, exemplum asperitati nude admissae invenire cum eam semper leniorem faciat methodo. Itaque posteriores, qui non intellegebant, cur, quod valeret de Deinosthene, principe oratorum non item

valere dρ Homero, principe poetarum, semper studebant iuvestigat ideam alteram vel artiseium quoddam, quod eum asperibtato coniungerent, ut oratio mitigaretur. Legimus exempli causa de oratione Halithersi lx i440):- δὲ α ἐν τῶ τραχε λόγφ του Ἀλιθέμου αρα ποιλτικα

παρισα εν δυσὶ κεθιεν στίχοις - τοίς δεGι πανTεGGι πυ- λεσιν, αλλοιο ιν pulchritudo igitur arcessita est, nam παριOa sunt figurae, quae huic dea maxime conveniunt. Ἐπιείκεια

Alia remedia acerbitatis sunt onsolationes adieciae, capiationes benevolentiso, adiectiva laudativa, similia I 32 73n: Nam eius sunt quattuor illa συνδετα -- euronio Ja 292 UA. D. Diuitiae by Corale

35쪽

Inter χ Maet τραχυτητος numeranda savit m προστακτικα ei τακα ἐρωτησιν λεγκτικα, aliis imperare eosque interrogando eoarguere. Illud apud Eustathium frustra, quaeres hoc iuvenies

adbibemus ad inerepundos A inferiores A muros' uu m

ob rem has duas idea inter si simillima sunt Quod di

crimen Eustathius scio espexit, sed, quod Hermogeiis de a peritate observavit, hic do vehementia quoque demonstrare studet, scilicet Homerum illam plorumquo diversis artificiis ab oculis quasi removisse. Nam ali lia 9l do Iovis in liuer-

36쪽

παισὶν ἐοικοτες αγοραασθε, es nati, οὐ τμ τυχοῖσιν, ὀλλὰ νηπιαχοις. Alia exempla Mint 1161 673 Μεnelai oratio ad Graecorum principes, qua eos commovero studo ad pugnam singularem eum Hectore ineundam, P 39 381 et 46 378 Hector obiurgans Paridem. 47l 572 idem in Sarpedonem invehens P170 1100 idem contra Glaucum disputans, 192 1230 Aehillos deos minorum gentium illidens, o 39 734 Diomedes Agamemnonem dedoeens, Ei 635 5sa Tlepolemi eontra Sarpedonem obiurgia, o 166 159η Ulixes, qui Euryali erimina defendit.

Ex vehementia figurarum numero Eustathius do sola quaestione disputat 4 46 381) δὲ si γιγανέωιν 'Oμηρικοῖς

nt ματα καὶ τον τῆς ἐρωτῆοεως λεγχον et II 223. )At tres illa μεγέθους species, quas modo perlustravimus, Hermogeni ad metendam veram magnitudinem non is uni, eum timendum sit no illas orationem reddant severiorem. Itaque nee se est accedere aliquid, quo fiat sereniori mo mundi omnitur ridendo sive festivitas λαμπροτηο. quo reviter exponere licebit, quoniam Eustathius paucis locis sum apud

Homerum investigavit. Γίνεται orim λογος λαμπρος, ermogenes ait.' καταεννοιαν μεν, Ora πεποίθησιν ut τινὰ ὁ λέγων ε ν ις αν rara,

ἐκείνη τῆς ται- παραβολῆς, eum similibus liomines delectentur, quia, ut Hermogenis utar verbis,' τ ενδοξα ἐνδοξοτεοως λέγουσιν Idem assequimur dilucidam ac significantem rerum ' Vox κατασπιμος propria ermogeni a. de iuv. Iv II, 249, 25 sp ὶ de M. Π, 272.28 p. Reprehendimus eam etiam dictam do oratione concitata apud Eustastium Esi, 635.

' At αμνιυς Simul. ris, quae sequuntur, mederi heros dicitur nimis semeiter prolati A. M p. 25 excerptum.

37쪽

imaginem opingentes, Glauci exemplum imitantes qui Z 189 635 - μὸν τῆς γενεαλογίας διεξοδικωτερον διῆλθεν ἐμπλα---ιμενος πτοῖς μι προτερον. Do rem λαμαι ramo duas tantum nisiathius exmplis Homericis probavit negationes, cum dies o 246 I960): οὐδἐνταυθα μὰ τὴν ἐπιμον, του tam mκου ευειμυς καὶ λοι-

Frequenti usu rii ιια τεὸς ποστάκμως meitur asyndeton, quod Hermogenes statim addit itaque recte ustathius verba faei de agund pto κανα αποστασιν 175 I 101). Ex coniunctione splendoris et asperitatis exoritur vitror sermonis dκμη) euius nistathius uno tantum loco mentionem

es Aristidem. II. 482,16 p., qui quidem bene novit, quas opus sunt ad metendum splendorem, lysm ignorat. II, 308 sqq. p. φυν nia γορίως τοὐμὸν Amri Moo, κτλ. ἀκμὰς o non est terminus, qui vocatur technicus II, 315 sqq. p. cf. Enstath α 156 1406) πιριβάλλειν δὲ τὸ περιττα τιθέναι x το. περ- ιμβάλλει , ψεν καὶ στερομὴ λογου ἰδέα, καὶ λογος /-H up

38쪽

Narrationem ubertatis splendore ornant iliae narratiunculae orationi insertae et Ib25 771 .mstodus περιβολῆς est genuinum re in ordinem mulare, ita ut posteriora prius murrentur. Id autem Homero saepissimo in usu st, quod Eustathius , 13 1899 Me significat:

ποιησεως. A 1 1b τ ειιαεριβολον καὶ νηλιν totius Iliadis in eo ornitur, quod res non secundum temporis ordinem reseruntur, sed narratio semper ad evontum estinat o in medias res non secus ac notas auditorem rapit. )

dinem enuntiatorum invertit. Ε numero Igurarum, quas Hermogenes Taggeratae orationis propria esse voluit, Eustathius unum commemorat τὸ

σχημα κατ υρσιν καὶ ἐσιν Cum autem idἡm ab Lusinibi ad καλλος quoque resoratur, hie ei tantum laes in rendi Mint, ubi non eiusmodi additamentum adiectum est, qui

Σχῆμ illud κατ' ἄροιν ω θέσιν eo maioris est momenti ad 3 cf. e. e. praeter alios Ioeos A 68s M'.

' Horatius a. p. 148. cf. p. b.

39쪽

- Is indagandum, quem retorem Eustastius semitus sit, quia ipsum illud nommi ab Hermogene inventum esse videtur Aristides enim 3 eandem figurati nomina ἐπιφρα; - . To ἐπιτρέχον denique σχημα commune est περιβολὴ et

γοργοτηο. Cum autem id Eustathius clara et distinet tribuat γοργοτηrι - 406, 2 778 infra te eo autendum est ).

Si auten orationi omnis deest ornatus, omnino nulla At, Itaqu necessario requirimus in omni genere seribendi proximam

ideam, scilicet pulchritudinem μάχους)β). Qua eum ad elegantiam atque venustatem dictionis modo pertineat nequo se tentias peculiares neque methodum propriam habet Tota posita est in elocutions maximeque in variarum figurarum apto usu. Figura illa, qua nulla magis idonea est, qua efficiatur

καλλος est Ita ρίσωσις, id quod sescentios ustathius adnotat. Domi Enim locis, ubi in commentarii Illius figurae mentio fit, 47 nulla alia ausa allati sunt, quana quia is efficiatur pulchritudo, plerisque aliis omnino nihil addit uni est, cur

poeta eis armen suum ornaverit. ιι 238 17 19): ἔχει δέ τι καλλον καὶ τὸ ωμ μυρεια καὶ φανειλκεν, εἰ καὶ μακραν dia uini mirim, ad Homerum delatam invenimus Hermogenis observatiouem do Demosthene seo ruo διακοπτον αυτὰς α

cii autem Til οισα pulchritudinem gignunt, eadem vis inest etiam εὐ ι Dio Τελευτφ. Quid enim duo orέλε Droi aliud est quam παρω υως in fine membrorum ' Qua de causa nonnulla

modo iam enumeravimus reliqua invenies in adnotatione . Iam sequuntur foras, quae repetuum eminem verbo II, 483.3 p., et Baal artes Lessi.

40쪽

- 30 esseiuntur. Quartim usitatis ilia sun - πορά, si repetitios initio' et αντιστρος in si fit in fine membroraim . Porro si idem est, prioris membri finis ae sequentis initium,

si παναστο οφ i. Qua figura pulchritudin m excitatam esse

πρέποντος, ο ασπισταων ταων ἐοικὸς τέ Σαι la μία ναυς καὶ οἶς uolo ς. Verbis enim aμω μω ναους Hermogenes ipso illustrat, quid sit ἐπαναστροφὴ 'ὶ Alter locus est B 756, quia hunc versum Hermogenes item exempli causa legi: ). Si autem idem vocabulum periodum et ineipit et audit,

κίκλος fit, quae figura soli Hermogeni propria esse videtur. Ea pulchritudini assignatur sonu IV' , Ἀλος et σχῆμα καὶ os τὸ omn/εως διον καλλος ἐμπερώχον λογου. Sed in

libris do deis eam silentio praetoriit. Apud ustathium ea occurrit inter pulchritudinis si reuras N 546 945 ε Z 118 628). Deniqu non omittam ato a. v Troum K 476 819 et stractatio m II 101 18l loco illo celeberrimo do sceptro Agamemnonis κάλλους ε σχῆμα aτὰ τους παλαιους τ κλιμαχωτιν, οἰκεIO ον πανηγυρμαις ἐννοίαις.

Iamiam agendum est 6 ναγρὰμμαμ ei παρ χυε doquibus Hermogenes quidem silat, sed qua optime eum eius

ni adnotaVit.' 1Ι, 252, 1. P. ' cf. Buchhοld, de paromoeoseos apud veteres Romanorum poetas usu, ipsis 1884, p. 22 sq. Cuius ex verbis satis habe exscribere: ,Similitudinem autem, ut ad stirpem verborum pertinere neeesse est, ita nil differt utrum ante an post stirpem apud aliud vocabuluin aliud additament uni exstet. e rurgum statuendum est eum Verba ab eadem 3tirpe derivata esse possint, non postulari stirpium adfinitatem.