De rebus gestis Antonj Caraphaei

291쪽

citus per exploratores remeruntur vix denisub

squalentibus Ignis , pallentes ora , tabidi, se mermes , ac nudi . Sin dolis caecisque machia nationisus speret ue jam a se ex ejusdem lis ris interceptis Derie orum conjurationem omnem retectam, ejus profundissimas caussas erutas, vasissima oppressa consilia . An in Athname constat, cujus antiqua lanctimonia, quam dicunt, apud IVLOlmanos jam hoc seculo profanata, omnibusque ludibrio es 8 Seque adeo ex Cerca pacis legato rescisse, talis tan-raeque feminae virum nulla dignitate inter Turcas , uti vile mancipium versari 3 nec quidquam nedum Principis , sed honesi h minis praefferre ; in summo omnibus esse odio, o tanquam omnium malorum caput deis

resari s ut defunctus Tenirius fave ceu Imperj Turcici adsiectorem sit execratus, ct ab ore Iuo in omne poserum tempus prohibuerit.

Se audire in Techely viri verba jura se ; sed

non intelligere, quo animo per ejuVinodi juramentum, an potius pejurium , Regi suo o sequium detreectare , ct amplissima Erini rum Ragoctiorumque semmata duo tetris perfriae macssis ambo in cere , ac deturpare

292쪽

potuerite Quapropter ingenui viri officio unctum , ct pro Chrimana mansuetudine se eam exhortari ut fuis confliis auscultet, durae

necessitati praevertat , perυicaciam exuat DCaesaris clementiae fuas assinas fortunas committat 3 neve pilororum , ex inclyta Rago . iata Dorno principum, noυercam potius quam

matrem agat.

His Caraphaei perlectis literis , reque Ramma rem in ex iis in deliberationem revocata , diu Ra- μώ-ationem goctia ancipiti cura distracta ,' hinc conju- dobiam ζωοι.

gali in Techelium studio, hinc materna in Raginios pueros charitate i gravi utrinque dolore & virum, & subolem Regni Hungarici spe excidisse , qui Zriniam stirpem carnificis securi incisam ulciscerentur . ΑΛ haec subibat pudor , quod molestissimum infestissimumque obsidium ab AEnea Caaprara pertulisset, & sexum praetergressa inter ingruentes ignes non degenerem Zri nia Domo animum praestitisset, muniis soratissimae Ducis functas nunc vere foemina a Caraphaeo sedendo caperetur. Metuebat, si constantiam viro exhiberet, perdere natos, qui immeritas maternae pervicaciae tu rent poenas sin flecteretur , perdere ViF . .. Ll rum s

293쪽

tenta

Vult auem ἐκ Caesaris manum dedere: Cara

phaeas id negat. Techelia rogaι

accedon

a 66 DE RE aus GEsπIs LιMUΙ.rum,' quem , firmissimo munimento exutum , Turcae gravem jamdiu , nunc d mum omnino inutilem sibi factum de m dio procul dubio tollerent . Sic animus ei dubius aequis momentis in neutram partem propendebat. Igitur ad cunctandi artes confugit 9 & , sperans aliquam temporis opportunitatem interea loci extituram, qua sorte oblata uteretur , Caraphaeo scribit , se promptam dedere arcem , at in Caesaris manum . Caraphaeus ab re censuit id ei obsequi: nam Techelius Varadini cum multis Hungarorum millibus quoquo modo auxilium obsessae urbi ferre conabatur : &quamquam Tibiscus glacie concretus , tamen velox hostis cum valido Turcarum auxilio Mungachium usque infestus excurrere poterat. Unde intutum videbatur deditionem protrahere . & militem , jam mutitos menses perpetuo stationum vigiliarumque labore sessum , & hyemis saevitia algidum , ad sanguorem usque defatigare. Igitur ubi cunctationis consilium Teia cheliae hac non successit , alia adgreditur vias & per literas Caraphaeum rogat ut Mungaetium accedat . ubi Dux venit , ad

294쪽

C p.I. ANTONI CARA pHAgr. 2ς eum ablegat qui suo nomine salutent, &adferant, se paratam facere deditionem, sed

tantum temporis orare, hactenus is TranqDLvaniά revertatur. ' Caraphaeus rationibus,

quas modo exposuimus , id negat quoque. Redeunt postero die, untque, se jam d ditionis pacta sancitum venisse, si prius ides Techelio ejusque parti detur , Caesarem eos suae gratiae restituturum 3 il que eam deinditionis leges docendi potes astat. Nihil minus se pati , Caraphaeus severo vultu reis spondit , cum Techelius ex civili jure , in perduelles sancito ,jam mortui loco haberetur. Item alio die redeunt, di principio proponunt , Techeliam Caesaris clementia fetam , ct forenti apud eum gratia Carm

phaei, quem Ili ex amplissima Zrinia gente Iolae desertaeque foenainae , θ' de Raginio sanguine praeclarissimo miseris ad iciisque pu

pillis patronum , tutorem, patrem orat atque

Nam is id temporis jam in Tra Fhaniam profectu

turi

rata

295쪽

a68 .DE RE aus G Εs Tis Lia.ΙILDux eos ἰη L Caesaris idem commendare . Caraphaeus, feς- μέ p lubentissimo animo eam , ejusque subolem is idem I aucte accipere , ct omnibus diligentiae ac liberalitatis o ficiis profecaturum promitinam rictu -. Deinde Ablegati rogant, ut Ra octia-

num patrimonrum pupallas , Zrimae dotem ruPrimum legis Ragoesiam Domam inlatam , ct dotis in Te-ehest bonis haerentia jura faisa essent . Ca- raphaeus , eam γ de dote sua Ragoctio diecta , ct de Ragoctiorum in Caesarem infor tium puerorum patrimonio aequam petere dixit , modo Murvactium , di Saminiciosa torra eximantur , quae Ragodb Principes ab Hangarici Regni compage per vim injuriamque ab raxere: nullum autem ei in T echelysonis uxorium jus quaestum, in cujus Domum, jam minutae majesatis latefactatam , tacta

. - ,- -or . Ad haec Petunt , at nobiles viri, Ωροι secana , . . .. V - es. 'ceteraque inIutra , petam Mungatare

fes Caesaris gratiae suisque bonis restituam rur. Et id Caraphaeus dedit, ut Hungara Mungach militia, eo foedere laeta, minus Ragoctiae Techeljque miserias adverteret: id tamen de bonis restituendis cavit, ut in praefentia in Fiscum invenirentur inlata. Tandem Ablegati sciscunt , Ragoctiam iu

296쪽

Gp.I. ANTONI CARA PRAEI. 269 in Hungaria. manere, neque ab ea Ragonitos filios Iegregari . Caraphaeus, ut in ea re utilitati aliquam l1beralitatis speciem obtendat , ait, quod Camar Ragoesios pueros Viennam traduci, ibam vero in aliqua Huria

riae urbe manere mandaverat: δε vero rog

fe Caesarem, ne nobilismi pueri ab diligentis

simae matris sinu tam longe as raberentur: itaque in se recipere, eam camiliis Viennam e se commiseraturam: pueros autem in Caesaris tutela fore , 9 qui Caesari idoneus videbitur eorumdem juventam rectaram . Reipsa Caesar id mandarat, ut Ragoesiae viis EF ae, ac is luit triumphatae pudori parceret. Caraphaeus autem eam clementiam dissuasit s ut longinquitate itinerum , re in urbe, kli Erinia ab omnibus observaretur , consilia

cum Techelio re Techelianis partibus di

icilius commearent. Ubi in ea Raginiae desideria conventum , Caraphaeus contra has ei offert comditiones: ut Athname autographum, 'r' Reingia in gnia , quibus Mehmedes Turcarum Dominus Techelio Hurigariae Regnum injusto benescio dederat, Caesari traderentur. Id enim magni referre arbitrabatur: nam putabat

Caput tertium. Praeclaramme. Jaris Hementiae exemplum. mam legem imrogat cir

Primum legis

297쪽

Caput secutam. Deditioris fommula.

tabat, Τurcas , ubi id rescissent, ad obtinendam ejus rei actae dignitatem , neve praeclare tueri eo pacto Reges ab se appellatos rideantur , statim Techelium morti daturos. Tum deinde ut pacto diserte perscriberetur , Techelium ex Caesaris gratia perpetuum excidisse : idque agebat, ut ipsius uxoris suarumque partium consessione T chelius & suae, & omni posterorum aetati perduellis improbissimus videretur. Ita foederis concepta lex e ΗΕLΕ-NAE ZRINIAE, BENEFICIARIIS MILITIBUS PAGANISQUE UNIVERSIS MUNGACTIENSIBUS, ALIOQUI OMNI DIVINO HUMANOQUE IURE PESSIMA ET EXTREMA PROMERITIS, MODO STATIM MUNGACTIUM D DANT, ADMISSI VENIA EX CADSARIS CLEMENTIA IMPERTIATOR, ET NuSDEM GRATIAE RESTITUAM TOR: ZRINIA CUM PUPILLO PUPIL LAQUE RAGOCTIIS VIENNAM COMMIGRΑΤΟ , IBIQUE OMNEM AETATEM PERAGITO, NEQUE SINE CAESARIS COMMEATU INDE EGREDLTOR: RAGOCTI PUPILLI IN CAESARIS

298쪽

TERNUM EXPES ESTO. In haec ver

ba concepto foedere Caraphaeus Legatis edicit, ne quartum Je adeam: jam enim p stremum se cum iis de arce in deditionem accipienda egisse. iDum priores foederis leges apud Munisgactiensem conventum , cui Erinia cum pueris praeerat, rogatae sunt, miles pronis auribus & laetabundi ex Caesaris clemen4tia sibi vitam , libertatem, sortunas salvas,

Raginiae dignitatem integram , Principiis bus pupillis Tutorem Augustum accepere:

sed ubi duo postrema legis capita serebam

299쪽

Teeriliae suatio , qua suam queritur vicem.

tur, omnes obstupentibus animis in vastum silentium concessere: Techeliae principio pallor corrupit ora ; mox ira sanguine in cit : sed per ingenitam gravitatem, quanquam perturbata , substitit aliquantisper immota : tandem indignatione rei , dolore sui, viri liberorumque misericordia aestuans & exundans animus , lachrymis obortis, in hanc orationem abrupit. Huc igitur miseriarum redacta , ut uxor evitis damnem υirum s In id indignitatis altos erectosquς Zriniae Domus animos recidisset O quum aEneas Caprara, hanc arcem oppugnans , tormenti ictu me pene perdidit ,

atinam perdidisset: nam fortis in hoses , piae

in meos, honesis nominibus ornatam arrimam expirassem. Sed nunc mea erga vos, infelices gnati, pietas me degenerem facit : nam sine vobis , ut cum alias , nunc maxime has foederis leges interrita feroxque aspernarer,

libatum Munga* incensi cinerem meo Du-guine satiatum dederem Caeseri , nisi cum

300쪽

CAp.I. - ANTONI CARA pHAEr. 273 invenustae parentis pernicie voira pericula, gnati, confoderentur. Sed quid ego a claris. virtute majorisus me dixi degenerare , quae Ceyba causssi huic amaristin oederi υivas persem Z quae ita me comparem pe peti, δε-. ridendam Hungariae Reginam in triumphum traduci , victorum j ubire Germanorum ora , di inoi m omnem Citam inter infensos exigere , qui a me tanquam pote sermonem δε- eregent , contactuque discedant Z Di enim, es animo virtus folam inter trucia omnem aetatem versari , ut fallem vos unam habeatis animam, quae vos diligat. Nam quamquam Caerearis Hementia id que me certo perare jubeant, vos cum dignitate tutos fores ramen misera parens in infelici domo nata , 9 inter asperas res edueFa , quae viris aut immaturam mortem , aut infelicissimum exilium dotis nomine adtuli ; votis patre orbatis, quos inter puerorum vesri aequalium lusus jocosque laseivire , is libere adolescere vomsuerat , inter tormentoriam pericula iret

rum religione teneriorem transegistis aetatem , metuo ore expavesco reliqua vitae aia