장음표시 사용
371쪽
Taruanensos nativa insolentia erga suos episcopos sepe tumultuantes, tres sibi invicem succedentes ex ipsis, non sine infamia, deposuere. Νam. post Drogonem solicis memorio, Tamanensis civitatis vigesimum sextum episcopum, Hubertus, electione cunctorum, satis honeste litteratus, pontificatum adeptus. magna confusi Ono a Morinensibus deturpatur. Quibus dum acriter resisteret, nescio qua de causa, incurrit iram apostolicam, a qua anulo pontificati . non tamen honesiciis expoliatus ceteris. ex hac occasione adversariis invalidior redditur. Qui in quodam conventu. dum seorsum cum Paucis staret, ac nescio quid cum ipsis confabularetur. ex improviso quidam do adversariis. laxato equo, lancea cum impetu hunc apoliti graviterque vulneravit; timensque ex vulnero mori, monacus hic in Sithiu officitur. Cui antea sua talis depositio divinitus. ut ego audivi, a viro veraci ostensa PSt.
Dum ergo, quadam nocte dominica. post matutinos, aliis exeuntibus, in ecclesia precibus incumberet. Deum instanter rogavit . ut . Si ei quod episcopus esset placeret, hoc ipsum ei Ostendore dignaretur. Subitoque soporatus, ut sibi videbatur, vocem do superius audivit:. Librum vite legi et relegi, in quo nusquam IIucbertum epi- scopum inscriptum inveni. . Qua voce, quod episcopus esset Deo displicere, vel quod episcopus non obierit, designatum conjecimus; non quod vita eterna caruerit. Νam, ut dictum est, monacus esseC-tus de vulnere convaluit; vitamque religiosam diutius ducens. h nesto fine quievit apud vetus monasterium. sub hoc abbate Lamberto: ibique est sepultus. ut summa proco humiliter postulavit, quia cum ceteris fratribus in Sithiu cenobio sopoliri indignum se
372쪽
Post quom, Alberius de Belle, rogatu suorum in regia, comitisque majoris Roberti violentia, intrusus. ab omnibus eum terribili Oxocratione est rosulatus. Νam, Crucifixo ante Valvas Ecclesio constitulo. cartulam do collo suspenderunt inscriptam. horrenda interdictione. qua prohibebatur no non electus sedem episcopalem auderet pre cupare. Quod cum fautores ejusdem Alberii pro nichilo ducerent. unus eorum, ut audivit, arreptam cartulam in tanta dctraxit . ut crucifixam Domini ymaginem facie tenus terre dejiceret. Quo facto. clericis in diversa dispersis. honisque eorum dironis. invasor ecclesiam per aliquantulum temporis preoccupavit. cum, Ex improviso ab Eustatio . advocato, interceptus. mutilata lingua, abscissisque summitatibus articulorum, digno cum dedecore, caruit quod irreversenter presumpsit. LIV.
Morinenses vero, post hujus exaltationem. Gerardum substituerunt. Adversus quem toxicata dicta exacuentes, non cessaverunt. d
nec multis vituperabilibus infami e redderent, et, ab Urbano papa dignitato pontificali exutum. dejicerent. Visus est idem postea, in monto sancti Eligit, juxta Attrebatum. communem Cum canonicis
Ad substituondum igitur pontiscem, tota in prelatis Morin ensis ecclesia ruenne adunatur diocesis. Clerus canonicum quemdam Sancti Audomari. Εἄembaldum nomine, virum nobilem. Interatum
Fort. emendarus tota Morinensis in Melasia Tamenne, etc.
373쪽
t hone morigoratum, elegit. Sed is et electores et electionem altiorieonsilio repudiavit, quia electos suos quam ignominiose tractaverint prudenter considoravit. Illis vero alium eligentibus . facta est de electione dissentio. LVI.
Ahhates namque arctii diaconum Attrobatensem Iohannem, de monto sancti Eligit regularem canonicum, lingua latina, romana et theutonica ad primo cruditum, personam Spectabilem, prudentem et religiosam; clerici vero Obortum de Hela, satis inserioris commendationis. olegerunt. Quo contentio torminanda suit universalis ponti scis juditio. Pars igitur utraque Romam proficiscitur. LVII. Pater Lambertus, duobus abbatibus secum comitantibus. Detusque litteris sue et meliori parti sussragantibus, Clementio scilicet. Flandrarum comi tisss. Morini, cum suo electo, nuda voce armati. ad Hugonem Dyensem, qui tunc clari nominis in occlesia habebatur pervenere. Cujus consilio, ille electus oberius reversus est. Pars vero utraque Romani pecvenit. Abbates itaque causam suam in camria explicantes, citius sunt auditi et Oxauditi, quia litteris prelate comitisse roborati inam conjux ejus, junior Robertus. tunc Ieroso limis morabatur . et predicti Hugonis auctoritate animali, domnique Αν selmi, archipresulis Cantuariensis, viri per cuncta laudabilis, quem Anglia expulsum a Willelmo Ruso ibi quo exulantem ossenderant. auxilio consortati, citius impetravere ad quod venerant. Nec mora, Pars adversa capud flexit, nostrisque consensit. Quibus in idipsum
consentientibus cum apostolicis munimentis. Taruennam redEuntes. Eleetionem omnium consensu confirmavero, electumque suum domnum Johannem. cum qua decebat honoriscentia, suo tempore con-
374쪽
secratum, cum maximo populorum plausu. ecclesie vorinensi importavere. anno Domini millesimo nonagesimo nono.
In qua quem qualemque se, per continuos triginta annos exhi. buerit. littera non docet. sed viva operum testimonia hodieque probant. Cujus memoriam in benedictione licet commendandam non suscepimus illa illum in reedificanda propria ecclesia. in adquirendis ecclesie ornamentis, que vel nulla vel pauca invenerat. et libris magno sumptu conscriptis, in propaganda religione per totam suam dyocesim . commendat. Nam apud Lo. Eversam. Ypros. regulares constituit canonicos; et, suo tempore, apud Broburg, Gisnos, Merchem sanctimoniales constitute sunt. Νobis vero altare de Morchom, de Enas ridi capella. de Warnestina . de Haveskerve, sub cartarum ali gatione, et multa alia bona contulit. Cujus viri probitas. cum michi ex minima parte multa enim fuerat in nota fuerit. in hoc admiranda et notanda suerit, quod numquam ab aliquo, nec eciam ab adversario. aliquando infamatur, quasi, causa cupiditatis juditium vel iusticiam subverterit: quo vitio adeo caruit . ut nullum nostri temporis hominem me vidisse recolam puriorem. Vix onim alicujus subdit rum sibi tenta suscepit, sed etiam oblata Sepius eum resutasse audivimus. Bannos vel emendationes do forisfacturis vix aliquando su cepit cum alii prelati ampliant, anxie petant, extorqueant, et, cum non datur quantitan volunt, insaniant. Discretus in iuditiis, ad ho pilos liberalis, pauperum recreator, et secundum Deum et secundum seculum vitam duxit honorificam.
Hujus regiminis anno secundo, anno videlicet Verbi incarnati millesimo centesimo. Robertus junior a Ierosolimis, cum multa militie
375쪽
secularis laudo armis ibidem adquisita, rediit, et Willelmus, prioris Wiliolini rogis Anglio silius, eodem anno a Waltero de Beham ex improviso, interficitur. Qui, cum rege in saltu venatum tens, dum sagitta cervum appeteret, eadem, divinitus retorta. rex occiditur. Cujus interitus sancte recordalionis viro Hugoni, abbati Cluniacensi. si Pr OStensus. Νam, cum idem Sanctus, jam etate et sanctitate provectus, et archiprosul Cantuario Anselmus, vir preclari ingenii in divinis et in liberalibus. Cluniaci, quasi magna ecclesie duo luminaria. morarentur, et abbas sciret archipresulem in statione predicti regis Anglie cessisse, quadam die in parte sanctus sanctum duxit. et quod intortisset rex abbas pontifici prenuntiavit; quod postea v ruria prohatum fuit
LX Rege vero sagitta percusso. Henricus, junior natu, successit. B berto, primogenito. tunc ab Ierosolimis redeunte et necdum Νοα- manniam Perveniente. Qui rediens, ut eventum rei audivit, congregata peditum equitumque copiosa multitudine, adversus fratrem mare pertransiit, scd. fratris prudenti consilio flexus, ei reconciliatus psi Henricus vero rex permansit. Qui, postea in Nor annia congressus
cum fratro Roberto, eum cepit, et in captivitate usque ad obitum eius tenuit. Rex vero Henricus Anglia et Norim annia potitur annissere triginta quinquh, quantum ad gloriam Seculi, omnium prosperitato et admodum utriusque populi.
His ita digestis. ad nostrum Johannem, Dei gratia. Morinensem presulem, redeamus. Τanti itaque viri exemplo excitatus. et de ejus auxilio considens abbas Lambertus. quod ante jam deliberavit. de ecclesie Sue correctione cogitavit. Cujus talis suit accessus. Anno igi-
376쪽
PARS SECUNDA . - SIMONIS LIB. II. 269tur dominico incarnationis millesimo centesimo primo, gravi Correptus infirmitate, nocte quarto dominice adventus Domini. in qua canitur. Canite tuba in Syon, capitulum fratrum intravit, ac, prolixo sermone habito, de regno Dei, do ponis insorni, se, in sine sermonis graviter infirmari et de vita periclitari, asseruit. Timensque sibi, quod fratres commissos sibi dissoluto et indisciplinabiliter permisisset eatenus vivere, in verbo Dei et virtute Spiritus Sancti, eis intordixit.
ne quilibet eorum quid prosperitatis haberet, vel aliquid do roliquiis
ciborum que ad elemosinam pertinebant, servientibus daret. Habe-hant senim pons singuli sibi servientes, quibus dabant que pauperihus debebantur. Peculiare enim habero. dare sine licentia et accipere, vel ceteris dissolutionis operibus incumbere, penes tunc temporis vix alicujus erat negligent te. Ad insolitum ergo fratres concitati interdictum, exarserunt in eum sicut ignis in spinis, ct ignominiosis verbis delatigatum, ad lectum iro coegerunt. Sed do infirmitate in brsevi convalescens. ut rebelles compesceret operam dedit. Signum tamen discordie, quod eodem die inceptum QSt. manifeste apparuit. Νam post sinaxim vespertinorum, eum fratres cenam expectarent, ecce ex improviso ignis nonnullis fratribus do pistrino exire visus est. Quo attonitis fratribus, huc illucque discurrentibus scalas ad extinguendum ignem ascendunt. Sed flantasma. non ignis suit: quod, turbatis omnibus, ilico disparuit, signum pretendens di sentionis et fraterne dispersionis.
Cum igitur aliquantulum temporis inter monacos et abbatem pertransisset in hujusmodi dissentione, abbas comitem Robertum junim rem . per comitissam Clementiam et per nonnullos regni proceres. convenit . ut ecclesie sancti Bertini de religione consuleret, et, ne qua- libot in posterum injuria in monacis eadem religio deficeret, idem cenobium Cluniacensibus, ad substituendum abbatem. Subjiceret. Ouod cum monachis veraciter comportum est, per prepositum et canonicos Sancti Audomari ecclesicque Τamanensis, conveniunt.
377쪽
utrum verum osset quod audierunt de subjectione suorum suequo ecclesie Quod prius denegans. postremum verum asseruit, Sed se id destructurum sacramentis promisit.
Hac promissione monacis suspensis, interim parabatur prosectio ad papam Johannis. episcopi ecclesie vorinensis, cum quo se abbas profecturum asseruit. Sed illi scientes nil esse quod protendebat. in-tordixerunt ei tumultuose ne iret. Prosectus est tamen cum episcopo. Monacum, quem secum assumpsit, in quadam Cluniacensi uni cella. sub eustodia inclusit. Ipso vero Cluniaci remansit, professionem sincit. ordinem didicit. Episcopus usque Romam pervenit. Quo . pe secto negotio, a Roma Tamennam sine abbate redeunte. Senior A M.titoris consilii. aliis dicentibus, . Nolumus launc regnare Super nos . . legationem post eum miserunt, dicentes : a Bevertore in domum
tuam. . Quo renuente, Secundo miserunt et reduxerunt
Venienti pars conventus maxima debitam reverentiam noluerunt exhibere: pauci tamen ei obviam exiere. In crastino eum convenerunt, si professus esset Cluniaci. Illo neque negante neque asserente,
publico dixerunt so illi nolle obedire, nisi negaret aut assereret. Ille autem ab aspectibus se subripiens. clam convocatis militibus suis cum gladiis. illis ex improviso supervenit, rebelles cepit. et in diversis ecclesiis dispersos inclusit. LXV. Cluniacenses vero de diversis Cluniacensium monasteriis. ex licentia pie memorie Hugonis abbatis, introduxit, anno dominice incarnationis millesimo contosimo primo. Quibus introductis et regulariter vivere incipientibus. residui qui remanserant adeo rigorem discipline
378쪽
PARS SECUNDA . - SIMONIS LIB. II. 27
pertimuerant . ut per diversas et exteras regiones fuga lapsi dispo gerentur: nonnulli eciam, proh dolori ab iis habitu monacali m rerentur. Quod me tetigisso nulli displiceat: sed sciant posteri. et caveant quam multimoda pericula animarum. quotque desolationes ecclesiarum scisma pariat inter monacos et discordia. LXVI. Non tamen Deus destituit hunc locum servitio divino : nam . qua quaversum religione spirante. monaci de indisciplinatis cenobiis. milites sua relinquentes . clerici. rustici, pueri ad conversionem certatim currentes, multa donaria ecclesie contulerunt. Crevit intus Dei cultus et monacorum numerus; exterius vero rerum copia adeo ut in brevi coadunatis plusquam centum vigenti fratribus. Omnibus honis abundarent. Novitas enim et servor religionis plurimos incit verat: quos dum pater Lambertus non discernit, dubie recipit. quiei suisque in longum successoribus . totique ecclesis postea multum oneri suere.
Hujus regimonii anno primo, anis ordinem inceptum, anno videlicet Verbi incarnati millesimo nonagesimo quinto. papa Urbanus S eundus celebro omnibus seculis Avernis, apud Clammmontem, concilium coadunavit; in quo generali decreto omni ordini elatis sexui. quibus Deus inspiraret expeditionem contra paganos, instituit, qui tunc temporis Ilierosolimam occupaverant.. multumque terre Chri tianorum in Romania invaserant. Qua sanctione, quasi divina admonitione, cerneres totum mundum christianitatis contra paganos incitatum ad ultionem pro Deo inlaemuisse. Nobilitas terre, omnes
populi. principes, juvenes et virgines, senes cum junioribus, de sedibus suis migrant. Q aibus bella Domini certatim proliantibus . tan-
379쪽
lum Dominus ad laudem sui nominis, et ad dilatationem christia nitatis dicitur ostendisse ut, si bellorum Domini temporo evenissent, hodie ad laudem Domini ecclesia non immerito recitasset. Nam captam civitatem sanctam ab Othnicis, si is intorsectis. Christiani obii nuerunt. anno dominice in amationis millesimo nonagesimo nono: atque in ea. que metropolis suit Iudeorum, post regem regum, Christiani constituerunt rogem Christianorum Godo fridum. Lotharin educem egregium. Quo magnifice regnante. dum nonnulli non am. plius ad seculi illecebras, post tanta pericula que pro Deo sunt pompsessi, deliberassent rediro . consilio principum, exercitus templo Dei
se sub hac regula devoverunt, ut, seculo abrenunciantes, proprietate carentes, castimonio vacantes. communem sub paupertate habitu ducerent vitam; armis tantum contra insurgentium paganoriam impolus, ad torram defendendam, uteruntur, quando necessitas exigeret. Quorum regula penes eos nota habetur. Hoc do illa expeditione sat sit totigisso. quia novi quamplures volumina inde consecta conscripsisSe.
De Ierosolimis igitur scribendo Flandriam redeunt s. qualiter cetero circumjacentes ecclesie ad correctionem religionis sint coacto uccinctim commemoremus. Que, cum erga ecclesiam Sithionsommixtim et livore et timore variarentur, nunc invidentes ejusdem provectibus, nunc vero timentes no coacti involverentur similibus sapientia Dei de correctione earum congruam adinvenit opportunitatem. abbatum scilicet de hoc mundo vocationem aut intestinam fratrum dissentionem.
380쪽
PARS SECUΝDΛ. - SIMONIS LIB. II. 275 LXIX.
Primo igitur Alciacensis ecclesia pastore destituitur proprio, magne simplicitatis et innocentio viro, nomino Norberio. Cui cenobio cum pastorem providere debeat Sithiensis congregatio. tam ox apostolica Sanctione, quam ex priscorum institutione. abbas Lambertus. so t tum suaque omnia Cluniacensibus indulgens. ex eis quemdam. Odonem nomine, virum roligiosum, preposuit cenobio. Quod, quia, inconsulto abbato Cluniacensi, factum ost, non cessisset ei in pro perum . nisi pro eo abbatis Lamberti intercessisset sustragium. Per quem Cluniaci a suis in gratiam suscopius ad regendam susceptam occlosiam rodiit. Ubi mox cum multa sit perpessus adversa ab adve sariis sacro religionis. illis fugiontibus . viri timorati ad conversionem venerunt: per quos abbas idem cenobium, scre per viginti annos, et
secundum regularem normam et secundum exteriorem habundantiam honestissime gubernavit. LXX.
Hoc ergo monasterio pulcre, juxta suum modulum . in disciplina confirmato. divino sationis usque ad maro se cxtendit propagatio, et ' in monte. qui antiquitus dicebatur mons Baal, in sancti scilicet Vinnoci cenobio, campi heremi germinaverunt germen odoris Domini. Que ecclesia. de canonicis secularibus in monacos pridem mutata, ab hoc Sithiensi cenobio . tempore Roderici abbatis. et monachicam mutuavit religionem. A quo tempore tanta consederabantur mutue dilectionis familiaritate ho duo ecclesie, ut par esset, unam corrigi ab altera. Erat itaque ea tempestate in prefato monasterio Ingetherius, vir alte nobilitatis secundum seculum, abbas, si sano introitu per ostium intrasset. Qui, abbatisandi cupiditate illectus, 35