장음표시 사용
381쪽
Ermen gerum, abbatem suum, complicibus non minoris culpe si hi ad lithi iis, in justo accusavit: illique deposito succedens. per aliquot annos idem cenobium tenuit. Qui . imminente mortis arii culo. publico consessus est patrem suum a Se injusto accusatum et infamatum. Quo sepulto, conventus, legatione Romam mi Ssa, decreto pape. Er- metigerum, diu depositum. abbatem, ut justum suit, receperunt. Qui infra hi duum provocto elatis bonique testimonii obiit. ot meli rationem sui monasterii in manu Dei reliquit.
Berge usos vero novitate vile veterem hominem nolentes deponere. de suis electionem, animo obstinato, secere. Sed episcopus Iohannes. mens non sic oportere, cum viris prudentibus, principi torre innotuit ecclesiam desolatam vita correctiori indigero. de religiosis elee.
tum indisciplinatis abbatem constitui debere. Clementia. nobilis c initi Da. hortatu patris Lamberti. monarcham Robortum juniorem ad lix dosioxit. Comes episcopo in hoc consensit; episcopus ad patro in Bertinensium Lambertum de hoc respoxit. Ahhas supor hoc
priorem nostrum Hermotona constituendum decrevit. Qui . in occlesia Sithiensi a pucritia nutritus, et eo tempore Cluniaci commorans. hinc ocius revocatus ost; et in dicto conventu, dio prefixo. comos. episcopus, pater Lambertus, cum eodem Hermoto, fratribusque no iris ad ordinem servandum adhibitis. Bergis astu cro. Bergensibus itaque hinc illincque dispersis, tam episcopali auctoritate quam eo- mitis potentia, Hermes . consecratus Abas. cenobio Bergensi intro. ducitur. Diruta pene atque impersecta invenit omnia. Accingitur in opus Dei; servet intus religio, cujus virtus certo exterius claroscit indicio. Convcriuntur Seculares, currunt ad vitam communem; quo
que abbas, ut homo tantum, in facie novit, quam plures ad religi nem Suscepit; quos postea totius religionis subversores et proprii honoris calidissimos expertus est insidiatores : quod suo in loco
382쪽
Interea Walinienses, ad dampnum Sit biensis secclesie, molendina inter vetus monasterium et Uatenes edificare ceperunt. Quod audiens pater Lambertus, ut leo infremuit; illosque constanter Τamenue coram episcopo Iohanne. aggrediens, dum sensit eundem presulem egre sibi favore. quia ejusdem orditiis orant ipse et ipsi, ad comitem se convertit: ejusque auctoritate inceptum opus cessaro secit: et ne inter Arvas et Broburg aliquando fierent, nisi sorte infra curtem ad usus fratrum fiant molendina, ejus privilegio confirmavit.
Postea vero. quod nemo se visurum putavit, multo Sumptu In lendina infra ambitum curtis edificare copii noster Lambertus; et contra opinionem omnium, ad strictum. sicut hodie apparet, adduxitaque ductum nichilominus subterran cum δὲ ad commodum presentium et suturorum, omnibus o Ticinis sui monasterii induxit. Capellam sancto Mario, infirmantium domum cum claustro. dormitorium. hospitium, duas turres in fronte monasterii pavimentum. pomeria, et nonnulla alia. ad usus fratrum . in ea honorificentia. in qua hodieque cernuntur, edificavit ad cultum Dei. Campanas pene omnes, crucem auream prociosi operis, casulam operosi artificii, cum quam pluribus Ornamentis . scilicet casulis. cappis, dat maticis, stolis, candelabris. textis auro et argento, et prp-ciosis lapidibus paratis. in Dei thesauros intulit.
Tabulam eciam auream preciosi operis. que postea. tempore Le nis abbatis. in vadimonium posita, surata est; et duas tabulas argentea fi Cum ciborio, que eciam tempore predicti Leonis ablata
383쪽
suere . in ecclesia posuit. Et insuper ipsam ecclosiam maxima ex parte plumbo togi socii.
Exterius vero Doda. pie antecessores rius minus inconsulte d derant, docimas a laicis possessas, villas, redditus . terraS, Silvas que vel negligenter amissa . vel injuste possidebantur, magna indu
Susceptioni pauperum adeo devotus suit, ut, preter Oam liberalitatem humanitalis quam divorsis temporibus pauperibus exhibuit, tabulam altaris argenteam. diebus famis. ad egentium usus erogaret. Hospitalitati que, usque ad id tempus, cgro impendebatur, tanta mentis alacritato incubuit. ut quod ille caritalis intuitu incoporat. postmodum huic ecclesie, ad maximum gravamen, a Posteris pro debito exigeretur. Fuit igitur munimento exterius, intus vero vel utilitati vel ornamento; acquisivit que desuerant, pauca multiplicavit minus docentia decoravit. Quid tando ira suo tempore Sithiense cenobium in superbiam posuit seculorum ; a qua cocidit per insolentiam filiorum. Et . ne aliquod probitatis vestigium circa ecclesiam sibi commissam illum essugeret, dedicationem ejus in capite kal. maii instituit, coadunatis comite Roborto juniore. Clementia comitissa. cum primoribus pono omnibus locius Flandric ab episcopis Iohanno et Odone, anno dominico incarnationis millesimo contesimo sexto . celebriter faciam. astanto ordinis diversi. sexus promiscui. otatis ambigue copiosa multitudine, cum dedicatio antiquioris ccclosio fuerit circa Lal. Octobris. ut ex antiquis libris et breviariis invenitur.
At robatenses Da tempestate per se potiehantur proprio presule, Iam horto nomine. Nam antea. ab Obitu heati Vedasii, plebs Ca-
384쪽
PARS SECUNDA . - SIMONIS LIB. IL 277
ineracensis et Attrebat ensis, usque ad id temporis, uno regebantur pontifice: sed . propter discidium quod tunc erat inter apostolicum sacerdotium et orientalo imperium, ad diminuendam orientalis rogis dignitatem. ab apostolico Urbano II' plebi Altro balensi, indulio privilegio. confirmatum est uti pontifice proprio; sub quo. in hoati
Vodasti ecclesia, inter II enricum abbatem , sancte simplicitatis virum. suosque monacos esserbuit discordia, quo composcenda fuit disciplinari serula.
Consuluit abbas Henricus patrem Lam hortum. Ambo comit m Robertum conveniunt in unum, ut Silhienses mittantur Attrebatum. Ad quorum adventum tropidant Attrebatenses, singunt luo sibi mille limores ubi non fuit timor, ceduntque venientibus in brevi ad in lius revocandi. Die itaque inter se constituta. assunt in capitulo Inonachi. Presul cum patro Lamberto. comitante Si hiensium flore electo, silentioque premisso : . Vobis, inquit opiscopus. o fratres et in onachi, ad exprobrationem cecitatis interno Balaam, vesani pro-
pholo. brutum proponendum cst subjugale. Quod mira Dei polon . tia, ore diserto in articulata verba dirupit, Priusque quam propheta. angelum, advorsantoni cum gladio. in via Stantem. providit . cui. a cum revorenter asina cessit, angelus proSidenti prophete miseria corditor pepercit. Vos itaque non immerito comparandi estis non . videnti divina; asino vero comes laicus, qui . cum tot sustinoat et . tanta negotia, solus litteram non legit, sed, per Dei gratiam, in. . lorioribus luminibus apertis, que vestro sunt saluti proscua Sol- . licite attendit, vosque, in via non bona o herrantes, ad viam nititura reduc ro veritatis, cum vestris cotidie Prejaceat oculis ot littora. legalis et lectio prophetica cum gratia exangelica; que, cum legitis . aut non intelligitis, aut intellecta prorsus negligitis. . Sic perpaucis
sermonem concludens, ad meliora torpentes animabat.
385쪽
Anno igitur dominico incarnationis milicsimo centesimo non . ali Attrehatensibus susceptus est ordo Cluniacensis. Sed fratres qui indignati exierant, frustra inceptum honum destruere nitebantur. Νam Romam profecti, cellam, Aspres dictam. ecclesie sancti Vedasii appendicum, apostolica auctoritate si hi donari poscebant. ut abbatem inibi ex suis proponerent. At vero, consilio sapientie. Conatum mutavero insipientie; reversi namque ad suam ecclesiam, inceptercligioni eoncordos manus dedere.
Anno incarnati Ierbi millesimo contesimo undecimo. Robertus junior, regnante in Francia Ludovico regis Philippi filio. in expeditione ejusdem regis positus, Collis moritur. Cujus corpus r ex idem
cum magna procerum Franci genarum caterva. Attrobatum transtulit ibidemque sepelivit. Filiusque eius Balduinus Flandris comes constituitur, vix pueritie etatem excedens. Quo anno Acquicinenses. inter se lumultuantes. ahbatem suum deposuerunt, et priorem Attrebatensem. monachum Sithiensem. At visum nomine. sibi communi electione pastorem prepo Suerunt. virum per omnia industrium et rem qualemcunque utcunque deducere ad effectum.
Anno dominico incarnationis millesimo centesimo nono, vir RPostolicus Cantuariensis archipresul, Anselmus . speculum monaco rum, et honorabilis Hugo. abbas Cluniacensium. occasu glorioso huic
386쪽
PARS SECUNDA . - SlMONIS LIB. ll. 270 vite sublati sunt. Quorum obitus abbati Antige montium i Fulgentioi Hrmonstratus est : vidit enim in sompnis quasi duos Ioculos mortu O-rum ab angelis in cetum deserri. Somniumque vigilans conjectura discutiens, animadvertit convenientius non possc interpretari quam in horum virorum obitu. Oui non multo post tempore mundo miraculum innotuit. Archiprosul enim, post laudabilem Deo et hominibus conversationem vite, post prosusam ingenii sui liberalitatem. post liboralem in divinis profunditatem, post nonnulla ab eo laeta. por mini miracula, ut quidam do vita ejus liber conscriptus hodieque declarat, non obiit, sed ad Deum abiit. Cujus os mollitum. Sancti Spiritus organum . dum fratres et filii. pre nimia dilectione . condire balsamo de pixi de opiscopali prolato, volui Ment, iam modicum inventum est, ut vix faciei sancte ad condondum sussiceret. Quod subito tanta inter manus condientium exul, oravit assuentia. ut totum sanctum corpus inde habundanior perunger ni.
Quo mense aprili migrante, abbas Hugo, sancte recordationiS. eodem anno precedentem ad Deum subsequitur. Cujus obitus tali miraculo illi pronunciatur. Quidam ruricola. in proximo terram CO-lens. prope Se pre oculis vidit quasi quamdam connivantium multitudinem transire. Quem dum unus ex transeuntihus interrogaret cujus terra Esset. respondit sancti Petri, Hugonisque, abbatis Cluniacensis esse . a Mea, inquit, terra est: meus est et abbas. Sed vado. dicu ei ut instet operi bono, quia finis vite imminet ei de proximo. . Homo paruit, dictum non tacuit, mors in hrevi evenit, veramque visionem esse probavit. Undo conjectum est ab audienti hus hujusmodi mandato sanctum Petrum rustico apparuisse, sanctiquo viri obitum prenunciasse. Qui cujus sanctitatis suerit, gesta vite ipsius a nonnullis studioso conscripta satis declarant; quantave dignitatis
Lis monasterio Alfigemensi. AUpiv. uno intiliari Mosto vel circiter. cons. ,allhem. in finibus Brabantiae et Flamima . Caristi t. v. ool. 36.
387쪽
prerogativa, quibus operibus, qua religionis excellentia intus et extrinsecus creverit sub eo Cluniacus per annos sere sexaginta quibus abbatisavit, memoria eius. quo in generatione generationum hen dicetur, in eternum fixum habebit.
Successit ei, electione conventus . tunc Cluniaci commorantis quidam Pontius, elate iuvenis. Hic cum monacus alterius esset ccclesie . in juventutis flore, pro nobilitate sua a nonnullis opiscopus electus reclamantibus sapientioris consilii viris, ad Paschalem papam proficiscitur, ejus auctoritato cupiens adipisci episcopalem dignitatem. Sed papa. intuens cum non osso e talis huic dignitati convenientis inultorum Ius audiens reclamationem, hunc secum aliquanto tempore detinuit, altorum quo concessit substitui opiscopum. Postea vero hunc Cluniacum misit. et abbati Hugoni venerabili attento commer davit. Cui, ut dixi, succedens, post paucos annos ordinationis Sue. peragratis superioribus monasteriis Hispanie, Burgundio, Francie, Abbatis villam tandem devenit. cum jam ante adventum Domini Lamberto abbati mandaverit se in Sithiu celebraturum pascha DO-mini. Quod quidam aliter retorquentes, dixerunt hunc dixisse securiam suam velle colebrare in occlesia sancti Bertini quasi in propria. Cluniacenses tunc nobiscum conversantes. ceterisque principantes lenitate animi, rius adventu exhilarati. reserebantur inter se dixisse, quod abbas Lambertus. in prosentia Cluniacensis, debita reverentia et potestate privaretur. Cluniacensis deponeret quos vellet substitueretque, et in cardinali abbatis sede staret, ut abbas abbatum. Quod nostrates, cum patre Lamberto. audientes, concidit vul
388쪽
281 PARS SECUNDA SIMONIS LIB. II.
Et ne adventus Cluniacensium nobis ot illis magnum generaret excidium abbas Lanibertus latonter egit, ut coniitissa Clementia, nam vir eius. Robertus junior, codem anno obierat, abbati Cluniacensi mandaret. non ei esse tunc opportunum ad occlesiam sancti Bertini venire, sed, si vellet, ad ecclesias ceteras Flandri . cum omni honorificentia suscipiendus, veniret. Quo Cluniaconces mandato su cepi O, conjectura non sallaci animadverterunt Sithiensium hoc sactum eonsilio. Unde Cluniacensis, Sithiensem conveniens abbatem, ita eum ab incepta libertatis defensione avertit, ut omnes Cluniacensibus resistentes Lamberius abbas haberet ex SOS.
Major tamen pars conventus nullis terroribus nulloque timore ab intentione defensionis ecclesie sue flectebatur; quapropter conveniebant frequenter, et qualiter se defendere possint mutuo tractabant. Unde abbas commotus. priorem. cujus consilio ad hoc animatur. Aquiscincti exilio religavit. Cerneres unum eumdemque virum . ut ita dicam, milies de una cademque mutasse anima. Hinc etenim timebat valde inferior eum sortiori hus inire conflictum: idem vero metuebatne ecclesia a fundamentis libera, sui causa, sub Cluniacensi servituto perpetuum, quantum ad seculum, subiret imperium. Filios enim
hujus lucis plus humana quam divina cauteriari ignominia, cum in Deo unum sint liber et servus, barbarus et scita λ. Quid tandem p Turbatur tota Flandria, et . ad libertatem defendendam Sithiensem, anicula et trementi capit animatur. Audiens autem Cluniacensis terram conturbari, dirigit priorem Ahbatis Ville cum aliis prudentibus. ad abbatem Sithiu Lambertum, ut ei conductum querat a Conaitissa veniendi ad ecclesiam sancti Bertini. Abbas vero volens satisfacere Cluniacensibus, cum responsalibus eorum ad Comitissam proficiscitur. Nuncii cum abbate rogant domnam, ut condu tum det Cluniaeensi Pontio ad ecclesiam sancti Bertini veniendi.
389쪽
quasi ad propriam. Puer Balduinus Haphin, cum matre Et proceribus. quasi ad pruriam, egre tulerunt, et eis se accipiendas inducias super hoc respondondi communi consilio censuerunt. Reversi sunt nuncii absque essectu. Quorum famuli Sithiu a nostris valde deturpati ei injuriati sunt.
Postera vero dic de omnibus se volens excusare abhas Lambertus. cum episcopo Johanne et cum Gelduino, tunc apud nos incluso dudum abbato Aquiscinensi. ad Cluniacensem pervenit, satisfaciens ei do omnibus. Sed Cluniacensis, omne ei pondus imponens. dixit se excusationem non accepturum, nisi priores Sithiensis ecnobii. postera dic. ad se Rumiliacum adduceret, eique, ad removendam de cetero suspicionem, profession pna facerent. Quod si nollet sacere. Clunia- consos, qui catenus in Sithiu morabantur. sibi Bum iliacum addu
Abbas Lambertus. cum episcopo reversus, ad nos fratres quamplurimos. in hoc ei assentientes. induxit. Audivit itaque hoc castellanus Audo maricola, et statim ad adjutorium nostrum advenit, magna comminatione contradi cons. De quis nostrum tale presumeret. Unde frustratus abbas suo conamine, vocat Cluniacenses, qui tunc nobiscum erant . indicatque eis Cluniacensis preceptum. Preparansque eiS que necessaria erant, ascensis equis. Eos num iliacum perduxit. Inde vero Clunia censis transiens. usque Leons pervenit.
Audi s vero duos nostros monachos, qui Cluniaci jam antea professi erant, adhuc Aurebati demorari. missis caballis, eos ad soloeavit. Abbas Lamberius, ut hoc audivit. turbatus, Atrebatum comcitus venit. et abbatem Aquiscinensem, de quo supra memoraVimus, cum edi luo Morinensi. ad Clunia ensem premittens, monet ut illum conveniant lx via Paris. quatinus sibi reddat suos; si noluerit . eum appellent Rome coram papa. do oppressione rationem radditurum.
390쪽
PARS SECUNDA . - SIMOΝIS LIB. II. 285Factumque est ita. Appellatione igitur facta, Clunia consis milius, ex consilio. cepit agere, quia cognovit se gratiam Romanam tunc obscurius habero. Veniente igitur abbate nostro Loons, Cluniacensos cum eo nescio quid, quasi amicabiliter, proposuerunt. Si quo noster ad nos reversus, cum familiaribus suis cepit tractare quod facto opus esset in tanto negotio, quia considerabat dissicile Cluniacensibus posse resistere . sed difficilius Flandrarum superbiam, Burgundi num dominationem admittere. Animatus itaque suorum consilio, Romam proficiscitur expositurus Romane curie Cluniacon sium iniuriam. Cui fortuna tam leta arrisit facie, ut quicquid postulavit. asque ulla dissicultate . a papa Paschali. judicio tocius Romano curio, impetraret. Invenit enim eos adversus
Jam enim antea Henricus junior, rex Orientalis, qui ΙIonrici regis
Anglie filiam duxerat, patre mortuo. Bomam. cum exercitu maximo. apostolica benedictione in imperatorem consecrandus, petiit. Nam eatenus, ut dixi superius, inter apostolicum Sacerdotium et regnum imperatorium, scisma erat. Sed, dum inter se convenire non po Sent. rex papam, cum universis cardinalibus. captum compulit, ulei privilegium, quod postea nuncupatum est stravilegium, papa Concederet, nullum episcopum consecrari, nisi ex assensu regio. Quo facto . consecravit eum. Hoc vero Clunia censes detestantos. potius exsuperbia quam ex justicia, Romanis verba scripsere ignominiosa. Quibus irritati. Lamberto abbati indulserunt litteras et privilegium, quibus que facta sunt sive ab eodem abbato. sivo ab episcopo. sive a comite, contra lihertatem Sithiensis ecclesio. Omnia irrita serpnt. His munitus abbas, et reversus cum gaudio. susceptus est a nobiscum tripudio. quibus non erat ultra de iterando labore suspicio; sed frustra. quia adhue viridi latuit anguis in herba.