장음표시 사용
521쪽
liquit quaestionem, an paroehiales sint necne, controversias de hoc ipso antea existentes nequaquam composuit, sed e contracas tales quales permanere permisit. Quae hypothesis omnino repugnat, praesertim quoad decretum ea cura, iisque praemi sis iuvestigationibus elaboratum, de quibus documenta prinfert Benedictus XIV in citata institutione 105. Hinc quando
ad dubium 13, an functiones in praecedentibus octo dubiis e pressa , perasti possint in oratoriis privatis contradicente parocho, respondet Sacra Congregatio, satis provisum in superioribus, SenSus est, posse revera dictas iunctiones a cappellanis invito parocho peragi, exceptis tribus supra-memoratis, pro quibus
addidit, spectaro illas ad parochum. Alioquin enim ridiculum
fuisset dicere, satis provisum in superioribus, cum nequaquam provisum fuisset.
2' Ita intelligendam esse responsionem ad dubium 13, constat praeterea ex verbis Cardinalis Collore di et duorum advocatorum consistorialium, qui concinnando decreto adlaboraverant; quae verba vide apud Benedictum XIV instit tione I 05, n. 106ὶ.3' u Certissimum est, quod Sacrae Congregationes, caeteri-u que judices Romae, in causis propositis post decreta dea quibus verba secimus, perpetuo decreverunt, eas sunctioinu nes peragi licere in ecclesiis et Oratoriis confraternitatum, a nisi vetusta consuetudo aut leges dice sanae synodi idu prohibeant. o Benedictus XIV, in Stitutione 105. n. 107. 4' Conclusionem nostram cons mat declaratio Sacrae Congregationis Concilii in Reatina, l3 januari 1844J. Propositis
enim dubiis : α I' An liceat cappellano novenas, tridum, etu alias functiones cum expositione et benedictione sanctisu simi Sacramenti explere in oratorio Sancti Dominici, indea pendenter a parocho in casu ; - 2' an liceat cidem cappela lano missas solemnitor canere independentor a paroeho in si casu B Sacra Congregatio respondit: u Ad I et II aTrmativo a in omnibus, ad formam decretorum urbis et orbis Sacraeu Cougregationis Bituum dici lo decembris anni 1703, salvo
522쪽
TRACTATUS DE PAROCHO.u tamen jure Episcopi super licentia benedicendi populum
a solemnitor cum Sanctissimo Sacramento prout de juro. n In Thesauro resolutionum, tomo anni 1844, pag. 8.)PROPOSITIO V'. - Prima pulsatio eampanarum in sabbato sancto non est de juribus, nec de functionibus parochialibus. Constat responsione ad dubium B; qua flatuitur hanc primam pulgationem spectare ad ecclesiam digniorem, ad formam constitutionis Donis X, 22, I lsi. Fieri nutem potest ut ecclesia dignior non sit parochialis; prout est, Verbi gratia, cathedralis, quamvis, curam Sibi annexam non habeat. PROPosiΤio VI . - Denuntiatio festi ita tum et rigiliarum inhobdomada oeeurrentium . nun est de functionibus par hiatibus.
Constat responsione ad dubium 16 citati decreti anni l703, qua statuitur posse hanc denuntiationem absque licentia parochi fieri in oratoriis aliisvo ccclesiis, intra parochiae ambitum siti S. PROPosiTio VII'. - Ofeium funebre super parochinnorum cadaveribus sepeliendis in confraternitatum ecclesiis et oratoriis publicis, est de functionibus par hiatibus. - Constat responso
ad dubium 20 ei tali decreti, quo statuitur ossicium illud ad
paroelium Spectare, quando tumulandus est subjectus parocho, intra rejus fises est melesia Dei oratorium.
DE IURE PAROCHORUM QUOAD STOLAE DELATIONEM.
In quaestionem vocari solet, an Stolae delatio parochis competat in signum jurisdictionis; et an eam deferre valeant extra illas sunctiones, quae Pjus u Sum exigunt, a quocumque Presbytero peragantur. I. Fatendum est non omni auctoritato destitui opinioncm, quae stolae gestationem parochis altribuit in jurisdictionis x gnum. De quo, inter alia, qtim citari P sent documenta, se- si se
523쪽
PARS QUARTA. blaquentem dumtaxat sacrae Congregationis Biluum declaralionem adducemus: u Ad sedandam controversiam obortam inlcru rectores curatos parochialium ecclesiarum, et inter ea non i-u cos et archipresbutoros ealhedrales Sulmonensis civitatis, a super praerogativa deserendi stolam ut pluviale, ac praeceu dendi in itinerario cum ad dictas paroelii ales ecclesias cada- a vera essuruntur, Congregalio Sacrorum Riluum censuit :u In processione funebri, ubi cadaver defertur, dictos canonicosu et capitulum cathedralis ecclesim Sulmonis promedere debere, pa- a rochum deferre stolam, tanquam sum in cadaver illud IUnisDI-a CTIONIS SlGNUM, quemnia nodum et novire servatur. Die 2 de-u cembris l592. v Gardellini, tonio T, in Supplemento, D. 35. lI. Quod tamen Stola parochis tanquam signum jurisdictionis non competat, melius sundatum 1idetur. lli. Parochis autem non licere stola uti extra sunctiones quae illam exigunt, ut in quibus eam desurre possunt et de heu tulit ut iam presbrteri, qui eas surictiones peragunt, Videtur onmiuo tenendum. Duo ultima asserta ex professo sustinet ad notator Gardellianae collectionis lud numerum 4400, tomo 6, pag. Bb, editio romanaὶ in hunc modum : α Siquidem inquitὶ stola sacerdo- , tale est indumentum, quod omnibus PresbyteriS aeque con-u venit, sed uon Semper: bene vero in conficiendis et admi-u ni Straudis sacramentis, ac tu sacramentalibus. Ideo nec η Episcopi stola utuntur, nisi dum pontificalia aut sacerdo- et talia munera exercent. vel aliud praestaut quod. Servata a forma libri eaeremonialis, stolae exigat delationem. Sacra ni-n tuum Congregatio, neque hebdomadario tu cauendis divinisu ossiciis fas esse stolam adhibere, pluries declaravit, quod
o tantum in sueramentorum administratione et confectione adhi-u beri debeat. Ita in Alexanensi. dio 7 scptembris l658; inualtera Dalmatiarum, si augusti l 663. Et nupserrime die a T septembris i 8l0, nedum idipsum generali decreto cona firmatum suit. sed insuper additum, consuetudinem in e-u trarium esse abusum, per locorum ordiniarios omnino eliminan-
524쪽
u dum . . . Solus Romanus Pontifex in Signum supremae uni-u versalis potestatis, Stolam non Solum ad aram sacrisque
u actionibus, sed ubique deseri ... Hinc sit, ut stolae usus in a parochis haberi nequeat tanquam Signum jurisdictionis, is nisi lato modo accipiatur pro exercitio proprii ossicii, ita utu ossicium sit cum actuali ordinis eXercitio conjunctum ...u Adhibent utique stolam in aliis pluribus functionibus, quaeu ad ipsos privative spectant; sed ideo adhibent, quia hrium
ci modi actiones stolae delationem necessario requirunt, uti sau cramento, Sacramentalia, etc... Quod si actio non exigereta stolae usum, et nihilominus eam parochus deserre vellot, u interverteretur ordo adhibendi Sacra paramenta, stolaequeu delatio ut vana quaedam οStentatio habenda foret. Pone ca-u sum quod in 'solemni supplicatione ducenda per ambitumu alicujus parochiae, Sanctissimum Sacramentum deserat autu Cardinalis, aut Episcopus, aut canonicus, aut alius simplexu sacerdos: is dumtaxat debet uti stola; neque parocho lieotu ejusdem delatio, quia actu non exercet ossicium sacerdotalo a erga sacramentum. Quod si alicubi fiat, reprobandus abu-
a sus est... Si EpiScopus in Sua dioeceSi processionem sequi-u tur, in qua canonicus vel alius Sacerdos desert aut sanctissi-u mum Sacramentum aut Sanctorum reliquias, non sibi stolama imponit, quia actu non exercet ossicium pontiscale aut sa-α cerdotale, licet in sua dioecesi plenam habeat et exerceatu jurisdictionem. Eritne permittendum paroelio intra limites a parochiae, quod Episcopo in sua dioecesi non Ileet Patetu ergo delationem stolae non eS8e Signum jurisdictionis. η Addit citatus annotator, decisiones Sacrae notae, quae contrarium innuere viderentur, ita intelligendas esse, ut vox jurisdictio ibi designet ossicium. quatenus privative ad parochum pertinens, et stolam simul exigens. Duiliaco by Corale
525쪽
BENEDICTIO SOLEMNIS PER VERBA Sit nomen Domini benedictum, EST PAR HIS ET CAETERIS QUIBUSCUMQUE, EXCEPTIS EPISCOPIS ET ABBATIBUS NITRATIS, SUB GRAVI ILLICITA.u Populo solemniter benedicere, sive intra, sive extra ec- a clesiam, suit semper jus unico pastori, id ost Episcopo, a reservatum neque unquam fidelium coetus, praesente Epi-a seopo, dissolvi solitus fuit, nisi prius episcopali accepta a benedictione. Sub priora saecula, absoluta re Sacra, clamaa bat diaconus ad populum : Inelinate ad benedictionem videa constitutiones apost. , cap. 37, 38, 39 libri M. Episcopus a scilicet primum clero, tum populo benedicebat; idquo in a fine matutini ossieti, missae et vesperarum; prout adnotatu Albaspineus ad canonem 20 concilii Arausicani anni 441; u et ut expresse habet canon 30 concilii Agathonsis anni 506;u et insuper videri potest apud Amalarium, et in concilio a Lemovicensi anni 1031. Atque idem hodie absoluta qualibetu functione sacra peragit Episcopus. Dum Simmachus Papa a anno 498, in sexta sua ad Anastasium imperatorem epistola, a demonstraret imperiali praestare episcopalem dignitatem,
a benedictionem pastoralem inter caetera argumenta addua cit: Tu, imperator, a Ponti e baptismum accipis, sacramenta a sumis, benedictionem speras, poenitentiam rogas. Atque ex hi-u storicis discimus monumentis solitos imperatores et ima peratrices, atque a sortiori caeteros, advenientis Episcopia benedictionem flexis genibus expostulare. Benedicebanta autem Episcopi in ecclesia et soris, in civitate et ruri. .. Videa apud Mansi tom. 18, col. 977, editio Florentiae.)a Presbyteris autem populo benedicere vetitum sempera suisse certum est. Id expresse cavetur canone 44 modo citati Diuitiaco by Corale
526쪽
a Agathensis concilii : Benedictionem super plebem in Εeelesia a fundere presbytero penitus non licebit. In jure autem canonicon 26, q. 6, c. 3ὶ vetita presbyteris dicitur solemnis ca beneu dictio qum sit per talia rerba : Sit nomen Domini benediau elum, etc. Idem reperius in concilio Narbonensi anni l609u cap. l9, ubi prohibetur ne quisquam, cujuscumque digni-u tatis sit, praeter Episcopos et mitratos abbates, praedictamu benedictionem impertiant. In appendice ad canones saecu-u li sexti. libro l, adnotatur non fas esse presbytero beneu dictionem dare, quod et confirmatur canone 7 Hispalensisu concilii anni sits. In capitularibus concilii Λquis anensisa anni 803, cap. 5, presba teris ut etiam core piscopis prohi-u bitum dicitur benedictionem in publiea missa tribuere, quinu omnia Summis Pontinoibus, id est, cathedralibus Episeopis d a bentur, et non corvis pis vel presbyteris. Item in capitulo 78st II erardi legitur : Re presbyter benedictionem publicam fundere u super populum Proesumat. Et capite 225 libri 7 Ansegisi, dou gradationis poena statuitur ita presbyterum, qui ausus sueritu benedietionem in ecclesia super populum fundere. Ο Nardi, cloi Parochi, tom. I, pag. 82 et Seq.)Prohibitionem autem praedictam intelligi de benedictiono solemni per verba Sit nomen Domini, etc., expresse habent ea- non es. Caeterum presbyteri in sine missae benedictionem simplicem, non praesente EpiScopo, fundunt; cujus consuetudinis initium ad undecimum Saeculum refert dardi loco citato. Pag. 85 .l anta fuit in tota retro antiquitate apud omnium aestimationem praelata episcopalis benedictio, ut etiam usus inolevcrit sedis vacationem exprimendi hisce et Similibus formulis : να- care pastorali benedictione in Vitu sancti Londoaldi, Surius mense martio) : Absque benedictione episcopali deget apud Mausi, lom. i5, col. 130, editio Florentiaeὶ : Unico pastoret idua, miscopali vacat benedictione sibid. , tom. 20, col. 30j. Et tu concilio Τuronensi anni il63, coram Papa et Cardinalibus
527쪽
ΡΑns 'LARTA. 5l7 causa populorum nobis multitudines inclinantur, ut de manu nostra partem aliquam commissa' nobis benedictionis aeeipiant.
Ex praemissis patet minimo parochis licere, absque Ponli1icio privilegio, trinam benedictionem, Per verba Sit nomen, Otc., usurpare. Hujusmodi quidem privilegio Ravennentenses canonicos donatos suisse constat; quo etiam aliqui sorsan alii gaudent. Λt parochi Parisiui id sibi illieitc et ex mera praesumptione vindicarant. De quolibet praelaudatum Nardi disserentem adducere . a Parisienses curati, inquit, non tantum a Suis Sacruu stis insigniuntur sormula I Otre Grandeur l) quod incredibilou quidem, sed tamen verum est); non tantum cura ut sibi inu ceclesia praeire Helvetium luit Suisse , ut nos dicimus, id osta atrii custodem quemdam, haSta instructum; non tantum v miMam cantant cum multis assistentibus quorum laici quia dam) diaconum et subdiaconum, ad formam pontificalium, a agentibus; sed ego teStis Sum, et testes mecum quicumqueu Parisios adierunt, a praedictis parochis, si uita missa, intonariu solemniter cum cantu Adbutorium nostrum, etc., et Sit nomen a Domini benedictum; tum ab iisdem ad populum conversis a fundi sormulam ne dicat vos, etc. n Dei Parochi, tom. l, pag. 8l.ὶ et Romae scissitatus Sum utrum parisiensibus pa- rochis a Sede Apostolica concessum unquam fuerit imper- tiendae solemnis benedictionis privilegium. Mihique per u dominum Golt unum ex iis qui in secretaria Status primasu partes geruntὶ respondendum curavit Reverendissimus a Sala : Id nunquam; eis fuisse concessum. ΕSi ergo abusus inc diminutionem auctoritatis episcopalis. Et qui talia usurpant, re seclusa ignorantia... 2ὶ, rei Sunt peccati gravis, atque u irregularitatem incurrunt, ut adnotat M olus, de Irre u laritate, lib. 4, c. 13, n. 4 .n Dei Par hi, tom. l, pag. 85 in nota.)
lj Is tamen abusus, si revera exstitit eo tempore quo Nardi Parisios ivit sub ini-llum nempe praesentis 'aeculi , nunc penitus Sublatus fuit. 23 Addit auctor, o bonaria. not. buoua se .
528쪽
DE POTESTATE PAROCHI DISPENSANDI A IEIUNIO VEL ABSTINENTIA , ET A PRAECEPTO SERVILIA OPERA DIEBUS FESTIA PROHIBE TE.
i' Quoad potestatem dispensandi a jejunio et abstinentia,
sic habet Giresdi Additamenta ad traetatum Barbosae, de Parocho, parte l, c. 16, n. 3ὶ : u Non videtur ita tutum ad- et struere parocho facultatem dispensandi a jejunio, praesertim et ubi praesens est Episcopus, si agatur de pluribus parochia-K ni S. Potius dicendum esset, posse pro peculiari aliquo dubio et alicui declarare, hic et nunc ad jejunium non tenori; sive it agatur de unica comestione, sive de cibis vetitis edendis. v Ιmo nec Ephscopus dispensare posSct, pro his edendis, Sine et auctoritate Sedis Apostolicae, etiam in gravi necessitate, si et ageretur de dispensatione pro integra civitate vel dioecesi, si ut ex constitutione Benedicti XIV Si fraternitas, Io juniiu i 745. BMelius tamen landata, ct in praxi tuta doctrina sancti
et bitetur inter doctores, an ex vi juris communis possint di u pensare in jejuniis, jure tamen consuetudinis certe id possuntu ex justa causa cum suis subditis particularibus, non vero a pro tota parochia. Ita ex communi sentcntia. . . Imo valde a probabiliter potest parochus in iis dispensare, etiam pra et Sente Episeopo; quamvis enim parochi de jure hanc jurisu dictionem nou habeant, habent tamen, ut dictum est, exu consuetudine, quae saliis potest jurisdictionem tribuero ... Id κ possunt cliam vicarii parochorum, qui exercent actus pnu rochiales jurisdictionem exigentes, nisi parochi ex preMe re-κ pugnent. n2' Quoad dandam licentiam operibus servilibus vacandi Diuitigio by Cooste
529쪽
diebus festis, sic docet idem Sanctus Ligorius : a Parochus et dispensare potest, quando subditus nequit adire Episcopum; si Sed tantum ad tempus, et pro aliquo particulari casu v libro 4, n. 288 . Consonat Barbosa : et Ex causa legitima, a voluti damni evitandi vel vitae Sustentandae, potest paroeliusu concedere licentiam laborandi diebus sestis, in quibus ada Episcopum vel vicarium non poteSi haberi recursus. v i Barbosa, de Par ho, cum Additamentis Giraldi, parte I, cap. 16, n. 6.ὶ rit doctrina haec eommunis inter doctores, et tuta in praxi. In citato autem loco praefati operis Barbosae reperies ut haec utiliter adnotata: u uuamvis vero nulla dispensatio requin ratur, quando causa laborandi die festo est indubitata,u Semper tamen petenda est licentia a superiore, quandou publice laborandum est; cum ad eum, non ad quemcumqueu prixatum hominem spectet judicium ferre de veritate cau-u Sae; nisi sorte periculum esset tu mora, ct gravo inde da-u mnum Sequeretur, juxta decretum Congregationis Concilii
IUS PAROCHORUM QUOAD CONFRATER' TATUM ORATORIA si v ΕECCLESIAS, NECNON EARUNDEM CAPPELLA OS.
PROPOSITIO I . - Si dicta' eonfraternitates eroetae sint in ipsa ecclesia parochiali, vel in aliquo indifleio eidem par hiuli reelesiman aeo, nequeunt ab iis confraternitatibus sumtiones ullar reci siasticae pervi, nisi dependenter a parocho. - Constat ex decreto Sacrae Congregationis Bituum diei 10 decembris l703 dubio 1 et 2. Vide illud decretum supra transcriptum c
530쪽
520 TnΑGATUR I E PAROCHO. quum parochiuli, vel in aliquo oratorio sive publico, sire privulo ub ecclesia puro hiati ejusque dependent iis sejuncto, possunt independenter a parocho in ejusmodi ecclesia vel oratorio confruternitatis perasti em functiones ecclesiastim, qua' non sunt parochi les. - Constat ex citato decreto anni l703, dubio 3 ct 4. Quaenam autem sunctiones sint paroe hiules, diximus supra capite i l. PnoposiTIO ΙΙΙ . - In dictis confrutomitulum oratoriis, ab ecclesia purochiali sejunctis, possvnt recitari horm estnmiem, cum vel sine cantu, absque ulla parochi licentia. - ConStat ex eodem
generali decreto anni 1703, dubio 14.
PROPOSITIO IV . - In modo dictis confraternitatum oratoriis seu ecclesiis, celebrari potest missa privata, contradicente parocho, modo assentiat Episcopus. - Constat ex eodem decreto anni
PROPOSIΤIO V . - Ius non habet par hus, invitis e fratribus, doctrinum ehristianam docendi in dictis eorum reclesiis seu oratoriis, ab ecclesia parochiali divisis. - Constat ex eodem decreto anni 1703, dubio l7. Pno posITIO VI'. - In dictis confraternitatum ecclesiis et oratoriis, a parochiali ecclesia divisis, haberi possunt conciones, etiam per totum tempus Ouadragesimon et Adcentus, absque licentia parochi, modo assentiat Episcopus. - OnStat ex eodem decreto
PROPOsilio VII . - In modo dictis confraternitatum oratoriis, celebrari nequit missa, si e lecta, sive cantata, ante parochiulem missam, sive lectam, sive cantatam, nisi aliter disponsi Diso pus. - Constat ex eodem decreto, dubio 19. PnoposiΤiO VI ID. - Intra ambitum modo dicturum ecclesiarum et oratoriorum, possunt confraternitates processiones suas facere, absque interventu vel licentia par hi: id vero nequeunt extra, absque licentia parochi per cujus territorium transeundum est, nisi de licentia Episcopi. - Constat ex Dodem decreto du