장음표시 사용
661쪽
Farinacium. Vol. 4, pagina 275ὶ ibi : Requiritur commissio
a steneralis administrandi saeramenta, vel si haec absit, e ressau aut specialis licentia. et Infertur cappellanos, seu cooperatores parochorum, qui-u bus ab Ordinario aut parocho in genere eommittitur curau animarum in aliqua parochia prout fieri solet in partibus a Gormaniae , generaliter concessam habere etiam licentiama et potestatem assistendi matrimonio; ut proin matrimoniare coram eis contracta Valeant, ac si contracta essent coram si par hO. nΗine in Gallia vicarii parochorum adjutores omnino censendi sunt ea potestate matrimoniis valide assistendi instructi. nisi alicubi ab Episcopo vel parocho generalis eorum deputatio ad sacramenta ministranda e resse limitaretur, et necessaria decerneretur quoad matrimonia specialis delegatio. 3' Cum autem delegatus ad generalitatem ea arum p Sit subdelegare ad aliquem particularem casum, sequitur dictos vicarios po se etiam aliquem sacerdotem ad assistendum alicui matrimonio valide subdelegare. 4' Quae autem diximus intelligenda sunt de matrimoniis par hianorum, et in parochia celebrandis. Si enim ageretur de matrimoniis extraneorum, vel in aliena parochia celebrandis, nonnullae occurrunt dissicultatos, pro quarum solutione ad moralistas et ad tractatus de matrimonio remittimus.
vere possit, etiam sine causa ab Episcopo approbata Z-Dissicilem
meo quidem judicio, quaestionem aggredimur. In qua eXPendenda ut omnis praecaveatur confusio, praenotandum est hie non agi de vicariis illis amovi bilibus. qui a monasterio capitulove, cui annexa fuit cura. et penes quod residet cura in habitu, deputantur ad ejusdem curae exercitium. Hos enim vicarios curatos posse ab ejusmodi monasterio vel capitulo ad nutum et sine causa non tamen ex odio) removeri, tanquam certum tradit, et expresse decisum a Bota refert Benedictus XIV de Synodo dueee sana, libro l2, n. 2 ; ct fuit etiam Diuitiaco by Corale
662쪽
nostra conclusio hsupra, parte 3, secl. 4, SubSeci. 2, cap. 4J. Agimus dumtaxat de vicariis qui, parochis residentibus et parochiam actu administrantibus auxiliantur. Posse autem ab Episcopis cogi dictos parochos ad sibi adjungendos tot ejusmodi vicarios, quot necessarii sunt ad sacramenta ministraudaci divinum cultum peragendum, decrevit Τridentina s nodus sem. 2l, c. 4ὶ : et ad parochos ipsos pertinere horum e vicariorum nominationem successaria tamen remanente ex parte Episcopi eorumdem approbationeὶ supra probavimus. Nunc ergo quaestio eSt, an ejuSmodi icarius, quem parochus sibi adjutorem nominavit et assumpsit, possit ab eodem paroeho removeri sine causa ab Episeopo approbata. Ad quam quaestionem sive assirmative, sive negative solvendam, sat solidum fundamentum ego nondum introspicere potui. Quare doctioribus id enucleandum relinquens, subjiciam dumtaxat, tum quae assirmativae sententiae, tum otiam quae negativae fa ere aliquatenus vim Sunt.
I. Pro sententia allimatira. - Nempe quod possit parochus vicarium guum, sine causa ab Episcopo approbata, removere :i' in tomo a Thesauri resolutionum pagina 229, edit. Urbinit 739ὶ, occurrit ipsissima praesens quaestio Sacrae Congregationi Concilii delata; in causa nempe Toletana, 15 novembris l725, quae sic se habet : a Martinus Clavero Corbela, a parochus ecclesiae curatae Sanctae Crucis villae Matri tonsis, a Toletanae dioecesis, coepit possessionem suae parochialis; et u in suum adjutorem assumpit pro exercitio curae animarum a sacerdotem Ioannem AlvareZ, ab Ordinario approbatum :a et electio et eonfirmatio expleta suit sub litterati conditione, a quod esset duratura ad merum par hi beneplacitum. Cumque et tractu temporis memoratus Martinus. significatis suo Ordia nario causis, quae ipsum ad hoc impulerunt, existimaveritu alium sacerdotem loco Ioannis Substituere, habitus suit aa Ioanne recursus ad Ordinarium, sub obtentu quod sine ulla a causae expreMione fuerat a suo ossicio romotus; et instititu' pro reintegratione. Sed cum in hoc judicio succubuerit, et
663쪽
654 TRACTATUA DE PAROCHO.u appellationem interposuerit ad tribunal Nuntiaturae, placuitu illius Auditori decretum ferro, in quo demandavit laetendasa esse probationes Super causa remotionis. u Parochus Martinus se reputavit maximopere ab hoc dea creto gravatum cum inusitatum asserat in Hispaniis, quod a parochus, qui aliquem sacerdotem ad suum beneplacitum v assumit pro adjutore in exercitio curae animarum, non Posa sit uum removere Sine expressione et justificatione causae :u exhibitoque supplici libello huic Sacrae congregationi, eta ab eadem remisso ad Eminentissimum Cardinalem Bellugam, a qui dignaretur Sacram Congregationem instructam redderes et Votum suum aperire, Eminentia Sua justam Mistimavitu par hi querelam; Sed eodem contextu insinuavit, ut in Sa- a cra Congregatione dubium disputaretur, an in similibusa amotionibus necemaria Sit expressio et justificatio causae. u Si etenim existimabitur non esse necessariam, eauSa erita terminata : et e contra Si necessaria reputabitur, tunca eausae examen et ejus justificatio erit assumenda in tribu-u nali Nuntiaturae. u Ad materiam magistralis esse videtur decisio 53 eorum
a P tingero; et apud Cardinalem de Luea de Benestetis, dis-n eursu 80 plures casus distinguuntur; et numero is firma-u tur, quod quando vicarii qui assumuntur ad exercitium
vi curae animarum non sunt perpetui et collativi, habentura tanquam nudi famuli conductitii ad nutum amovibiles : et a contraria sententia) ad Summum procedere posse idetur u quando ageretur de removendo cappellano curam anima-a rum exercente, non ad instantiam paroelii depulantis, seda ad instantiam parochianorum de eo conquerentium, juxta a casum in hac Saera Congregatione disputatum in Spoletam
u His stantibus dignabuntur Eminentiae Vestrae decernere :a An paroelius in amotione sacerdotis assumpti in alutorium pro a exemitis eurae animarum, teneatur, ψSO instante, causam am Diuili od by Cooste
664쪽
APPENDI I. 655u tionis e rimere et justifieare. - Ad Dominum secretariumu Daeta mentem . nSi in hac causa Sacra Congregatio respondisset adirmative vel negative, plene soluta maneret quaestio quam expendimus. Sed Eminentissimi Patres rem committendo Secretario Congregationis expediendam juxta mentem, id est, juxta instructionem ipsi datam, et quae ibi non panditur, nihil ex hac decisione concludi potest. Nihilominus ex ipsa citusae relatione, aliquatenus argui potest, pro parochi potestate suum vicarium amovendi, quin teneatur causam exprimere et justificare, ac proinde sine causa ab Episcopo approbata. Nam ibi dicitur inusitatam in Hispaniis, quod parochus non possit vicarium
suum amovere sine expressione et justiti time caum. Et Cardinalis Bessuga justum mistimavit parochi querelam. Et quae adnotat Secretarius Congregationis S Ad materiam , ad firmandum jus purochorum, amovendi sine expressione et justificatione causae, aperte tendunt. Item ordinarius in favorem parochi pronuntiaverat. Quibus auctoritatibus postponenda videtur contraria Auditoris Nuntiaturae Sententia. 2' Favent pariter assirmativae sententiae canonistae quamplurimi, dum generaliter dicunt, vicarium seu cappellanum ad nutum amovibilem, posse ad libitum constituentis amoveri. Etsi enim de vicariis parochorum adjutoribus in particulari non loquantur, eos tamen non exeludere, sed ineludere videntur. u Vicarius temporalis ait Ferraris) et ad nutum amovi u bilis. . . , potest ad Iibitum constituentis removeri s verbo, Darius parochialis, n. 4 l . Magis expresse Scarsantonius :a Posito autem quod aliqua vicaria, sive etiam aliqua capyelu lania sit ad nutum amovibilis, potest deputans removere sincii necessitate exprimendi causam; quae necessitasὶ pugnatu cum libera lacultato ad placitum revocandi; quia hoc ima portat esse ossicium de sui natura amovibile, et cum talia conditione concessum et aeceptatum, ut etiam absque ulla a causa possit jam electus revocari, et alius in ejus locum
665쪽
656 TRACTATUS DE PAROCHO.u substitui. v ignimadversiones ad Ceceoperium, tomo ultimo,
3' Argui etiam potest a pari, ex casu quo animarum cura fuit alicui capitulo vel monasterio adnexa. Τunc nempe capitulum, licet non sit parochus nisi in habitu, potest vicarium curatum amovibilem, ad curae exercitium deputatum, removere sine causa, prout Suo loco probavimus, et tanquam certum tradit Benedictus XIV n. Qinees., 1. l2, u. 2ὶ. Ergoa pari potestas vicarium suum removendi sine causa, ad parmchum pertinere censenda est. Imo a fortiori id dici posset, cum parochus nou tantum habitualem, sed et actualem curam habeat, et ad ipsum, non minus quam ad capitulum, pertineat vicarium suum sibi eligere et nominare. Haec pro sententia assirmativa. Ast iu contrarium, quod nempe nequeat parochus vicarium Suum removere sine cavsa ab Episeopo Vprobata, nonnulla etiam asserri possunt cloeumenta. II. Pro sententia negativa. - In causa Lunens Sarzanensi
2 septembris i 747, tomo l6 Thesauri resolutionum sic hahoetur : a Duo sunt oppida in dioecesi Sarganensi uni subjecta a parocho : alterum Folli, alterum Bastremoti nuncupatur. . . a Veteri consuetudine usuque longaevo receptum est, ut Pa-u rochus oppidum Folii incolat, in altero Bastremoti oppido a cappellanum curatum retineat. Venit in mentem parocho a cappellanum hunc removendi. Sed obstitit cappellanus ipse :a obstitere homines Bastremoli, negantes parocho hoc jus, nulla a reddita causa, et Sine cognitione Episcopi; etiam contena dentes non posse eum parochiales functiones exercere ina eodem Oppido. . . Dubia duo proponuntur : I. An liceat pa-α rocho Folli ad arbitrium removere cappellanum curatum au terra Bastremoli, ab ipso nominatum, etiam absque cauma ab Ordinario cognoscenda. 11. M liceat eidem parochou Folli ad sui Ιibitum explere omnes lanctiones parochiales inu ecclesia et in dicto loco Bastremoli, ibique ad sui libitum re-
666쪽
u sidere, - ad I negative, - ad II dilata et scribatur Epi-u scopo juxta in Structionem. n
resolutionum j agitur de cappellano, ad nutum cujusdam con- fraternitatis amovi bili. Is cum suisset ut, illa confraternitatu remotus, cappellaniae suae restitutus suit, decisione Sacrae Congregaliouis si augusti 179i. Λtque in illa causa sic adnotatum reperio : a Removeri nequit siue justa et rationabiliu causa cappellanus simpliciter amovibilis Pitonius, de Controv. um tron. allegatione l00, in supplem. , n. 42ὶ : non item v amovi bilis ad nutum, secundum eumdem Pitonium alleg. 88 u n. i , Ferraris verbo Cappellanus, in addit., n. l . nu De cappellano ait Ferraris , qui ad vi laudam disinem v brationem parochiae, Solet constitui ad coadjuvandum paro-u elium, quaeritur etiam utrum Sit perpetuus, an amovi bilis a esse amo ibilem, eae juaeta tamen eausa, definivit Rota sinu Bononiensi amovibilitatis eappellani, 3l januarii l727, coramu Corio); ubi quod si cappellanus hic initio suae possessionisa acceptasset conditionem amovi bilitatis ad nutum, posset adu nutum amoveri. n Ferraris, voce Cappellanus, v. 4 l.)Ιn quadam causa Romana suspensionis onerum, 28 martiit 80l S Ouatenus, ton O 67 Thesauri resolutionum , Sic reperitur annotatum : u Sunt porro qui arbitrantur, libero dimitti si poSSe cappellanos ad nutum amovibiles; ut Pitonius u Controv. patron. , allegati One 88, n. ij, Ferraris verbo Cap- pellanus, in addit., n. ij et Cardinalis de Luca de benefletis,u discurSu 80, D. 5). aequiori tamen Sententia requirit Sacras haec Congregatio justam et rationabilem eorum dimissionisu cauSam; qua defici utile, non raro redi ut egravit dimissos; u ut praesertim in Nullius Farfensis, cappellaniae, 6 augustia l69l. . . Notari posset, quod dimissio supponit culpam in di
In alia causa Roma 26 martii et 23 aprilis 1735, tomo TThesauri resolutionum , ad dubium : a I. Aia cappellani notiti-u nati vel nominandi pro celebratione quinque mi SSarum per-
667쪽
a petuarum, removeri possint tantum cum causa, sive potiusu in quocumque casu renovationis illorum, ad quos pertinetu nominatio, etiam absque causa. η - Sacra Congregatio respondit : u Ad primum, affirmative quoad primam partem, i et negative quoad secundam. nHis in utramque partem adductis, an tribuenda, an deneganda parocho de jure communi potestas, vicarium suum removendi sine causa ab Episcopo approbata, expendendum relinquo doctioribus, quibus sorte nota erunt aptiora ad coit eludendum documenta.
seu GIO 6'. - n possit Discopus Diearios parochorum adjutores sine causa removere' - Certum est posse eos, siculet caueros clericos, ab Episcopo ob culpam griavem suspendi, et sic removeri. Quam Suspensionem posse ab Episcopo extra judicialiter . seu ex informata conscientia. Ob crimen occultum
decervi, pariter extra omnem controversiam QSt.
Ad quaestionem autem num possit Episcopus eos ad libitum
ac sine causa removere, si e respondendum videtur :I' Si agatur do vicario curato amovibili, deputato a capitulo cui annexa est cura, Pluries decisum est, eum esse quidem ad placitum capituli revocabilem; ab Episcopo autem removeri non posse. nisi ex causa, ob quam etiamsi foret perpetuus removeri posset. Vide id probatum supra, parte 3,seel. 4, Subseci. 2, cap. 4. 2' Quod autem attinet ad vicarios de quibus hic agimus, qui uumpe parocho residenti et curam exercenti auxiliantur, non videtur concordare posse potestatem Episcopi eos revocandi sine causa, cum potestate parochi eosdem sibi eligondici nominandi, quam parochis Supra sparto 4, capito 2ὶ attribuimus. Nam potestas haec parochi ex aderet chimerica; siquidem quoties aliquem sibi assum pSisset parochus in vicarium statim posset Episeopus eumdem Sine ulla causa removere. Et sic revera non competeret purocho dicta potestas suum nominandi vicarium. Nec dicatur idem posse Episcopum recusando approbationem, quae certo necessaria est. Na In Vicario, quem Diuitiaco by Gorale
668쪽
6M sibi elegit parochus, debetur approbatio, si nulla adsit rati nubilis causa eam denegandi; uti de si, ex denegata pluribus Suec Sive a parocho 9raeSeu latis approbatione, appareret id sine causa fieri, daretur contra Episcopum apud superius tribunal actio. 3' Si ergo admittatur ut certa potestas parochi vicari suos adjutores sibi libere assumendi, ab Episcopo tamen approbandos, consequens est, ut nequeat Episcopus eos sine
0uomodo ex statu primen ii eeelesiarum Galliae sequi noeessario videatur, vicarioruis paroeliis auxilianlium nominationem et remotionem, ad Episcopos, non autem nisparoehos, hodie in ea regione pertinere
Nolae sunt dissicultates, quae ab ineunte saeculo decimo nono ad hunc usque diem obstitere, ne in ordinundis clericis servari potuerint juris communis, quoad ordinationum titulos, dispositiones. Feliciter quidem, favente Deo, et procurante praesulum Zelo, frequens confluxit in Seminaria juventus; atque inde ortus quem videmus, Sanctuarii ornamentum et Gallicarum ecclesiarum robur, eximius clerus. At ox iis juvenibus, qui quotannis ad Sacram acce4unt Ordinationem.
legitimo plerique patrimonii titulo destituuntur. Aliunde in
singulis dioecesibus pauci dumtaxat canonicatus, parochiae paucae, quae pro beneficiis haberi possint. Quae certe rara heneficia non decet junioribus ordinandis conferri in titulum ;sed praecipuis et bene meritis e clero viris destinari. Ιmo ex concordato Pii Papae VII necesse est ad ejusmodi munia eos nominari, qui gubernio sint accepti; nec acceptum haberet saecularis potestas, in parochum, juvenem nondum ordinatum, quem vellet Episcopus ad parochiae titulum ordinare. Hinc in Gallia ingeus hodie presbyterorum numerus, absque ordinationis titulo, ex dispensatione, ordinatorum. Et his quidem suus non deest cuique in vinea Domini exaranda Ioeus. At vero si
669쪽
parochorum vicarii, qui exstant in Gallia quam plurimi, a parmeliis ipsis pro nutu a Mumerentur et remo Verentur, frequenter contingeret aliquem presbγterum omni promus ecclesiastico munere, atque adeo Sustentatione omni carere. Ιd olim contingere nequibat; si quidem vicarius a paroelio remotus, utpote qui debuerat ad titulum vel simplicis heneficii, vel patrimonii, ordinari. suum adhuc, relicto vicariatus munere, retinebat beneficium vel patrimonium. Hinc ex ipsa dictum pri ecavendi incommodum necessitate consequitur, ut pones Episcopum esse debeat vicarios illos nominare et re Oeare, necnon pro Opportunitate ad n lia munia transsorro. Quod quidem, etsi per se contra jus commune sit, vi tamen dicta necessitatis ad jus commune reduci videtur; siquidem summum commune jus necessitas.
l' Cappellanus monialium maturae aetatis osse debet de quo vide juris textus a Ferrario indicatos. verbo Cappellanus
2' Non obstante quod moniales jus habeant suum nominandi cappellanum, potest illum Episcopus ex justa caumrojicere, puta si sit junior. Ita declaratum fuisse a Sacra Congregatione Episcoporum, in Bononiensi 3l mali l602, et 20 novem hi is 1605, asserit Ferraris loco cit., n. 2 . 3' Si Episcopus ipse dare velit monialibus cappellanum juvenem, potest abbatissa illum non recipere. Ita declaratum a Sacra Congregatione Episcoporum, in uessunensi tu decem bris lG02, vide apud Ferraris loco cit . . n. 3 . Si tumen do ficerent aetate provecti, posset junior, caeteroquin gravitate morum idoneus, nominari, et debercti recipi. 4' Bomovendi sunt cappellani movi alium si contrahant cum Diui tred by Cooste
670쪽
monialibus amicitias, cisve mittant munera et Si sese iugerant ultra corum ossicium. Id loco cit., n. 5ὶ firmat Ferraris variis Sacrae Congregationis Episcoporum declarationibus. 5' Regulares csse nequeunt cappellani monialium, nisi sorte desint presbyteri saeculares qui munus illud obeant. Ita declaratum a dicta Sacra Congregatione vide apud Ferraris
ibid. , n. 6 . 6' Cappellani monialium debent esse amovibiles, non autem perpetui. Sacra Congregatio Episcoporum, in Brisiensi, i 8 ju-lii 1692. Ferraris, ibid. . u. T. J7' Quando moniales sunt exemptae a jurisdictione ordinarii,
et subjectae regularibus, earum cappellanus approbatur a Superiori regulari. Constat ex declaratione Sacrae Congregationis Coucilii, in causa Hieracensi, visitationis, 26 januarii l692,
ad 9; et ita tenet IIonacelli tomo i, tit. 2, sormula 23, u. 4 .
Caeteri autem presbyteri saeculares, praeter approbatum a Superiori regulari, etsi vocentur a monialibus exemptis pro celebratione missarum, possunt ab Episcopo prohiberi ne accedant. Ex responso ad dubium VII, in ni odo dicta causa Hieracensi. 8' Cappellani monialium exemptarum amoveri non debent ab Episcopo siue causa. Ita Meclaratum a Sacra Congregatione Episeoporum testatur Ferraris, loco citato, n. 15.)0' Cappellanus monialium exemptarum, excluso parocho, Omnia Sacramenta, etiam in articulo mortis, ipsis administrat; ita ut loco parochi quoad ipsas habeatur. Tamburini, de Iure abbatum, disput. 36, quaesit. 4; PelliZZarius, de Monialibus. e. 7, qudeSt. 8, n. 15. Et etiam quoad moniaIes non exemptas Solent Episcopi cappellanum deputare, qui omnia Sacramenta, etiam in articulo mortis, cis ministret. Suclusa lamen consuetudine, pertinere ad parochum monialibus non exemptis viaticum et extremam - unctionem ministrare, vide apud Ferraris loco cit., n. l8ὶ.10' Cappellanus monialium potest missam celebrare dosancto, cujus ossicium ab ipsis monialibus celebratur in choro,
adhibito tamen missali romano; in quo si missa particularis de