장음표시 사용
371쪽
tea δ' sunt, qui existiment , quod ais inse iis plane is euri seerit , fecisse consutis.
De homine minime vafro male existimant. Dubium est enim, utrum dieat aliquid iste beatum et immortale , an si quod sis, id esse immortale. Non animadvertunt, heie in ambigue loquutum esse ; sed multis aliis locis et illum et Metrodorum tam mperto , quam paullo ante te. Illa enim cedite vitiosa et corrupta sunt , an ii quods i, is esse immortale . Nulla quippe ex his , quae quidem huic loco conveniat , sententia exprimi potest . Ne longum faciam , ita censeo emendanda ', an si quod sit beatum et immortale . Itaque hoc dicit
Cicero , graeca verba , To μαλαριον καιαφθαρτον , Φιτε αυτο πραγματα , ουτε etc. ambigua videri nonnullis. Nam vel ita
intelligi posse, Pod beatum et immortale
est , id nee habes etc. vel ita etiam , Si quod sit beatum et immortale , id nee habetetc. Quorum primum si vellet Epicurus . Deos utique is ponere videretur 3 si vero alterum diceret , idem nec negaret . nec
372쪽
adfirmaret , esse Deos . Ac his quidem , qui eum consulto ambigue loquutum puαtant, respondet Tullius, eos injuriam Episcuro facere . tum quia de homine minime vafro male existimant, tum quia, si hele inscitia plane loquendi obscure exposuit . quid sentiret de Diis, alibi certe apertius declaravit. Propior verae, quam quae vulgo circumfertur , scriptura est veteris codicis , an si quod sis beatam , id esse immortale . Placet subjicere quiddam leviusculum: quoniam video aliquos his etiam leviculis delectari . Nam infra seci. 244. quum sit aliud scitum Epicuri, Οος ιν τυχη
δ λογισμos διωκει : quod ita idem Tullius lib. I. de fin- cap. as. Optime vero Epycurus, quod exiguam dicit fortunam inter venire sapienti ; maximasque ab eo et gra vissimas res consilio ipsius et ratione admi nistrari ; non dubitem ita legere maximas que adeo. Ineptum est enim ab eo, eonsilio ipsius . Morellio ab eo delendum visum est ;
373쪽
3is Ex LIBRO X. est , sed, quod ego Opinor, Verius.
AD SECT. CXXXX. LIB. X. IN EPICURO .
Non posse iucunde vivi, nisi honeste iusteque vivatur . Locus vitiose editus, quem frustra Gassendus, Kuhnius , Methomus restituere tentarunt, ni. tori suo redditus .
ἀδεως, ita descripsi, ut a viris docis j memendata sunt: posteriora autem , Oet' δε τουτo et c. quemadmodum seruntur . Uliae equi-
374쪽
DIOG. LAERTII 317 equidem sic corrigenda esse ac distinguenda arbitror : οτιρ δε τουτο ιαn ύπαρ χει, φρονιμως κου καλούς και δικαιούς, ουκεςι τουτον ενεκα του Θαppειν εξαν ωπων etc. id est , In quo vero istud non iurat, prudenter, inq ιum , et honeste iusteque vivere , is non potest ideo vivere
iucunde , quia hominibus considat, vel ex principatus natura regnique bono : quibus ex rebus numquam illud το ηδεω - sybi comparaverit . Scripsi autem , εξ eν tinois, Romae editos libros sequutus. In caeteris legi tantum pro ζη , sustulique vatque ' cum altero υπαρχει : itaque non magno labore locum vitiosum sanavi ; quum tamen Gassendus ac Mei bomus , quibus et Ioachim . Κulinium adjunge Ie est opus ,
pluribus partim demptis partim additis, id minime consequuti sint. f. CII.
AD SECT. CXXXXII. LIB. X. IN EPICURO.
Declaratur Epicuri sententia: Si quotἰescumque Inesset in nobis voluptas , eadem coacervaretur, esset que Diqitig Cooste
375쪽
que Ia toto corpore ac cunctis sentibus , nullas voluptatum disserentias lare . Laertii interpretes, Κuhnius, Gassendus, Me ibomus graviter castigati. Pro supp situm . Quid a ciis τε in σι η , significet et quid. v. πυριωτουν. μερη τηε Φυν-. Epicuorum velle, summam voluptatem esse, non dolere et sed in caeteris voluptatum discrimen ponere , conistra Gassendum ac Menagium , demonstratur. M.Turullus a Mei mo reprehensus. in quo ejus inscitia ae loquacitas irridetur. EIusdem error puerilis. T. -nis in Epicuro denotare. Id Gassendo istiora tum o
διεφερον αλληλων αἱ nλναι. Tam haec perperam ac procul a Uero a Kulinio, Ambrosio ac Me ibo mo reddita legimus , ut mirum sit. Gassendus vero, Ex his . inquit, ut quid iam sani erui Paleat , alio , qusm Davo , opus est . tu es , iisdem mirabiliter depravatis , absurdam inde maximeque diversam ab ea , quam Iocus hic praeseri, sentcntiam elicit; hanc nempe: Si voluptas omnis sis posset in re
ipiam colligi , ut duratione eo inplexuque per
376쪽
setis, molestiae nihil extra eam foret; s-
ret ea collectio perinde abiolata , ut sunt opera naturae praeriptas , neque voluptates ullatenus inter se disserrent. Graeca autem
quibus ista subjicit, Difficillima haec seu
tentia eu interpretum omnium et commen utorum confessione , cum ob corruptam graecorum codicum Detionem duobus Ioeis, tum ob ipsam rem, quam intellectu adiequi non potuerunt. Deinde haec exponero ac declarare aggreditur pluribus verbis. Frustra tamen operam impendere mihi videtur; quum eorum pleraque inania prorsus sint, atque ab Epicuri mente sensuque vesmaxime abhorreant. Unum modo notabo . quod mihi non praetereundum existimo et hanc
377쪽
hanc scilicet, inquit, Epicureae sententiae esse rationem et Si densaretur unaquaeque voluptas etc. voluptates inter se nequaquam differrent , atqui voluptas unaquaeque non dematur; differunt voluptates igitur. Hac enim rationis conclusione profecto nihil esset fallacius . Vide aliam plane similem : Si Mei bomus abesset a patria. idem domi suae non esset ; sed is a patria non abest; domi suae est igitur. Ab qui hoc sane perperam : esse enim posset domi alienae, vel in soro etiam vel in via. En , si bene percipio, quid hoc dicto significare atque efficere voluerit Epicurus: Si quaevis voluptas coacervaretur etc. invicem numquam discreparent voluptates ;sed est voluptatum di flerentia ; non ergo coacervatur omnis voluptas . Sed contra Mei bomum hac quidem de re hactenus.
Accipe jam ejus ipsius loci , qui mendosissimus ac obscurissimus habetur , e plicationem meam; quam si, non facilem modo, sed prope certam ac manifestam di. xerim , impudens non sim . Tantum scribo
378쪽
sλον pro σιρον . Quam faciIe vero ΟΛΟΣ et ΟΔΟΣ invicem permutari possint ,
etiam tacente me , omnes vident . Haec
igitur esse debet interpretatio: Si semperi voluptat coulobaretur , eaque diu , in me tota concretione , vel in praecipuis naturae partibus inesset, inter se numquam Dola
rates disserrent. Ουν τo αθροισι α est tota corporis compages , Seu concretio , quae 'constat animantis natura. Saepe vero e λοντο αθροισμα in hanc sententiam usurpat Epicurus. Sic in epistola ad Herodoti seci. 53. Η σωι- λεχ rosi as, παρόχον υ αθροισμα per totum corpus παρεσπαρμενον . Inserius Sect. 6s. Λυομενου του ολου α οισματος. Idem feci. 66. vo Cat oλην συγκρισιν . Caeteri male To ι -
θροισμα , coacervasionem Vel collectionem voluptatum interpretati sunt. Sequitur ., ηπερι τα κυριωτατα μερη Tns φυσms: quod equidem Iatine dixi, vel in praecipuis naturae partibus , videlicet, ut arbitror, in praecipuis sensibus: Gauendus vero viti se atque adeo ridicule , is sunt opera δω
379쪽
3aaturae praeeipus. Jam , και χρον' , transtuli , et diis . Paullo ante dixerat , ii νιζει το αλγουν - p σαρκι. Porro ex hoc , velut antecedente , Si semper vo-Iuptas conglobaretur, diuque inque universo corpore ineuet , recte Epicurus colligit, nullas voluptatum varietates ac dimerentias fore: quod eidem falsum atque absurdum videtur. Neque enim vere ad hunc locumGassendus ac Menagius scribunt, hoc eum habere commune cum Cyrenaicis, φερειν in λνην-: nam contra Sensisse, illa certe declarant, quae inferius leguntur
τω : et quae apud Tullium Torquatus Epicureus de finib. lib. I. cap. II. Omnis autem privatisne doloris putat Epicurus temminari summam voluptatem , ut postea Pa
riari voluptas distinguique possit , augeri amplificarique non polrit.
380쪽
εχουσιν, Omρ κα-ον . Eam porro a Cicerone latine redditam multis castigat Meiabomus; ac Tullium, vir talis Scilicet,' graviter accusat de eo, quod mentem Epicuri non perspeXerit, praveque haec fuerit in. terpretatus: quo, inquit , errore captos etiam esse caeteros , unum se verum vidisse gloriatur. Etsi hic homo semper est inem tus ac hebes, multo tamen heic Ievitatem ac tarditatem suam manifestius prodit . Nam et graeca corrumpit, tum etiam mendose interpungit , quum tamen se belle emendare ac praeclare distinguere arbitretur et tum vero alia quam plura , ut est verbosus ac loquax , adeo vana ac futilia
aggerit, ut ea mihi ne oratione quidem
commemoranda, Sed omnino contemnenda
atque irridenda putem . Igitur non potuit Cicero hunc locum e graeco accuratius X a aut