Ignatii Rossii Commentationes Laertianae

361쪽

rum. Gassendus autem a re longius aberia. ravit, sic ista declarans, Est pero insigne

discrimen tenuitatis particulorum , ex qui bus haec pars animalium constat, etiam ab ea, quam obtinent vulgo venti ignisque par lieulae , Nam τα ιαεμs intelligit illud ipsum , quod Epicurus in anima esse ait, προσεμφερες ατον πνευματι συν Θερμορ . ,Juo etiam facit loquentem pugnantia : etenim

primo dicit, vento ae calori quam simili, mum , postea , ob iis ipsis tenuitate admodum discrepare.

Itaque το ιανος iudicio nostro est ea pars animae, αχυ του -υματος και Θερμου diversa multoque iis subtilitate ae tenuitate praestantior , id enim est, πολλην παραλλαγην ειληφos τla λελσει ρειορ και αστων του των qua cognoscimus ac sentimus quam

nominis expertem esse ajebat Epicurus: de quo elutarchus lib. . dei plac. phil. cap. 3. Emopos την 4m Em κραμα in τετ

362쪽

re Gassendus ad haec: Nomine του πνευ- , ιτos intelligo tum quidpiam pentosum , tum quidpiam aereum . Atqui aliter Lucre. tius : nam o αυωδει , quod heic ab Epi- 'curo praetermittitur, δ' εμα' compre hendi significat: quo sane modo hic nodus expediendus est . Sic enim is verS. 232. et sequa Nec tamen haec simplex nobis natura putanda est. Tendis enim quaedam moribundos deserit aura πνευμα

porro trahit aera secum , Nec calor est quisquam, cui non sit. mixtus et Ler. Rara quod ejus enim constat natura ,

necesse est

aerii inter eum primordia multa cieri . V 3. LXXXXVII.

363쪽

aos EX LIBRO X.

f. LXXXXVII.

AD SE T. LxvI. LIB. X. IN EPICURO,

Partem animae , quae caret ratione , toto corpore suisse ab Epicuro distributam , rationis eompotem in pectore eollocatam. , in antiquis coindicibus reperium , recte Ee habere contra Gassendum ostenditur .

εν τιν θωρακι.Scripsi παρεσου ρι , ut est in vetustis codicibus, Gassendo ac Menagio testibus , non παρεσαθρει , ut in editis . Gassendus respuit παρεσαρ ει ex quo , in quit, nullam non incommodam significationem expresseris : et is quidem παρεζεται λMeibomus παρεσπυri ex ingenio reponunt. Sed rectum id est opinione mea : potest enim commode ad Epicurum referri sic ,

D ejus quidem animae ) parum ratione

carere , quam reliquo eorpore distribuit ;partem vero eo orem rationis , suam insectore: nara ante dicitur, A α μυ καιταδε

364쪽

τοι αλογον etc. etsi legere malim , o εν τω Θωραλι, vel, το εν τορ Θωρυιι nisi tamen , quod mihi verissimum videtur , Laertius scripserit , Και το ιλεν τοι ino νον αυτ sτιν λοιπ' etc. hoc est, Et partem quidem ratione destitutam reliquo eorpore distribuit , rationis vero participem in pectore Ioeavit .

f. LXXXXVIII.

AD SECT. CXXXI. ET CXXXII. LIB. X. IN EPICURO.

cujusmodi voluptatem finem esse diceret Epicurus . Correctio quaedam Laertio adhibetur. Meibomi taraditas ac imperitia castigatur.

365쪽

σει a

In verbis sequentibus , quae recta ac pura esse vel caecus aliquis viderit, Mei-homus noster maculam haerere sibi persuasit: ejus enim ista sunt; omnes editiones perperam , ου γαρ ποτοι και κω L ι συν- ωροντες ; quo i Aldobrandinus Dertit, cou-rInentes comessationes , Gassendus , perpe 'ruae, magno errore , non solum ex re, qzod perpetuis comessationibus nec luxuriosissimi

ius sciant , sed etiam ex hujus verbi signi-

fasioue . -υchius συνειρει , συναπτει ζsigni catione perpetui nusquam inoenitur . Verum haec similia caeteris. Nam vocem quidem , συνειροντες , non tantum agendi significationem habere, sed etiam conjunctas , Vel continentes aut perpetuas demon- trare , ea solum , quae Budaeus ac Stephanus in thesauro graeco ex Aristotele recitant , loca declarant. Dico continentes aut Ierpetuari eaedem enim sunt, quod is nescire

366쪽

scire mihi videtur ; potationes scilicet ac comestationes non interruptas , sed sere continuas , ut unam altera excipiat ac se. quatur. Quod autem ad rem spectat, perpetuas ganeonum epulas υλτ λλικως qui detis , recte tamen dici , nemo , praeter Neibomum, ignorat. Sed pudet me prosecto his refutandis ineptiis ac nugis operam perdere. Non omittam tamen, ut is emendandum hunc Iocum putaverit, Trans- posiso, inquit , verbo συνειροντες , comm sis stariis sensus utrobique apparet . Itaque haec inepte sane, utque erat eo dignum , qui nihil boni ac elegantis , quodque non procul abesset a vero , proferre solitus esset , ita vulgavit , Αλλα τε μητε

LXX XXVIIII.

AD SECT. CXXXII. LIB. X. IN EPICURO .

367쪽

3 Io E X l. I, R o X. Quid T. α δ quid sit . Epieurum prndentiam pluris, quam sapientiam secisse . Plerosque tamen sapientiam prudentiae praestare vella. Laetatius a Mei mo corruptus .

fuisse deprehendet . Hujusmodi enim sententia debet esse : Ex qua prudentia r liquae PIrtutes nascuntur ; quippe quae Arceat, non pone jucunde visi, nisi prude ter et honeste iusteque Phatur. Sed et illud , Φιλοσοφιας τιμυιωτερον ὐπαρχει φρονησιs , profecto mihi non proebatur. Laertius ita, ni fallor, Σοφιαs τιμιωτερον, quod est Epicuri doctrinae maxime Consentaneum: qui scilicet eam modo scientiam aestimaret, quae conduceret ad beatam vitam ; quae vero esset posita

in cognitione eorum, quae nihil ad hominis

368쪽

DIo I. LAERT 1I 3IInis selicitatem conferrent , facile contemis neret. Est porro, quidem . εωρηΨικη tantum, Φρονησιs autem πραιτικn, quippe εχ ι 'μη κω α νάθων , ut ea deinfinitur a Stoicis apud Laertium lib. 7. secti seu, quod ait Aristoteles ethic. Nic mach. lib. G. cap. s. versatur περι τα αν - αγαῖα και κακα . Eadem ab AD chyta apud Stobaeu In se . I. de virtute pag. I s. edit. Aurel. Allobr. anno Isos. Emςαμα τοῖν ανθρωπων κώ των arapι τον βιον dicitur ; Σοφια vero των λιων καιδαιμονων . Itaque Epicurus, ut inquit Pluistarchus de Stoic. repugn. pag. IO46. D. Την φρονησιν ri γειτο ποιητικον ειναι της ευδαιμονιαs το αγαδον : et apud Laertium idem Epicurus paullo ante sic, Αλλα τονα φυν γεννα βιον νηφων λογισμος και ταs αιτιαs εξερρυι ν πασrs αι ρεσεως και φυγns και τοις δοξας εξελαυνων , αφ' ων πλει sτας ιυ Σαs καταλαμ.Mνει Θρουβος . τουτων

369쪽

Ex LIBRO X.

3la φρονησις. Contra sapientiam praestare prudentiae tum Plutarchus de virtute mor. pag. 4 3. E. tum Aristoteles contendit ethic. Nicom. lib. 6. cap. 7. cujus ista sunt:

Paullo vero post : Και γαρ ανθρωπου αλλα

τουσιν .

Locus a Mei homo de more vitiatus; itaque , addito G articu o , Amstelodami editus, φιλοσοφιας το τιμωτερον . Non hoc hoc

370쪽

hoc melius , quod subjecit , Verti ae si

g. C.

AD SECT. CXXXuIlII. LIB. X. IN EPICURO. De opinione , quam Eplaurus habuit de Diis. Emendatus Cicero duobus locis. To μιακαριον και αφθαρτον , - αυ' πρα ν .τα-, ουτε αλλιν παρεχει .

De hac , quae inter Epicuri κυριαs δοξας prima sententia est, disputat M. Tullius: cujus locum elegantissimum quidem, sed certe non sanum, ut ei, quam potero , medicinam faciam , heic ex lib. I. de natur. Deor. cap. 3o. recitabo et Itaque in iliis selectis ejus brevibusque sententiis , θυι appellatis κυριας δοξαs, haee, ut ophnor , prima sententia est: suod beatum es immortale est, id, nee habet, nee exhibet cuiquam negoIium. In hae ita exposita rem