장음표시 사용
231쪽
Sive rationes juris , quibus demonstratur Petrum Iaille , risorem in Oessel-ghem Di regis Gaudeugis iure in riti mo appessasse a mereris latIs ad onus Dumi per R. Adm. ac Ampius
ad defensionem esse comparatas.
Atque ut defensio iuri naturae adseritatui, ita & hoe Recusationis remedium. ω f pini oe in misi Iudices esse non debeant, inquit Canon , isto Ratio dictat , uribus probatur exemplis. Nam quodammois naturale est, s pes rem Iussicum in idias declinare inimiacorum judicium semper velle refugere: Can. II. Caus. 3. q. 3. Sie etiam Celeberrimus Crearruvias,
Episcopus Segoviensis, Pract. QM,Cap. 26. se etiamsi nilla humana lex , hae de re se fuisset in specie statuta, ipse Ratio sa-M e illime ostenderet , eorum iudicia nobis,, fugienda , omnibu ue modis avertendari fore, quos propter odium, inimicitiam, is aliamve eausam suspeetos habemus; autis juste opinamur maxime amicos esse ,
is & propensos , hisce qui nobiscum litiis gaturi sunt M. Quare merito advertunt, Vulteius, de Iudic. Lib. 2. Cap. 7. N. I9o. & μώης, Cent. 3. Observ. 63. nihil alicui accidere posse Hamias aut luctuosus , quam sub Judice I pecto litigare. Ex qua etiam ratione tenet Clarissimus meda, I. U. D. & in Aeademia L vaniensi Ant. Primarius , Iudicum Re fatisnes esse saevorabiles non odiosas ta
ar, sol 218. in seqq. Rec . Jud. Hine indubitatum , notorium & eertissimum est quemeumque Iudicem , in qu cumque eausa posse recusari . Adeo ut ipse Eminentiss. Caietanus, S. E. R. Cardinalis asseveranter tradat, quod quis personam Papae post fuspectam rari nobiliter habere, propterea ejus imm
diatum judicium recusare. Pro ratione allegat I namque . . . potes persona ripa Vrannice gubernare, o tanto
facilius quoto potentior est , m neminem in
terris timet ultorem. I. 2. q. 39. R. I. ad 2.
Potuit itaque R. D. Petrus Iaille , Pastor in Oesselliam , reeusare , prout fecit', Illustrissimum ae Reverendissimum Dominum Episcopum Gandavensem , nec non Αmplissimum eius officialem . Expeditum autem est ipsum Iudicem recusatum non posse de causa Recusationis cognoscere ἔ ne in causa propria , contra omne ius , tum dieat et sitque simul & inimiis & Iudex dicio Can. II. Cauc3. q. I. Sed ex dispositione Concilii Lateranensis sub Innocentio III. in Cap. 6 r. - . de Aneu. σ R. g. eligi debent A bitri , qui de causa Recusationis sive s spieionis cognoscant. Statuit enim Concilium , ut sese r euiam ) cum adversario, vel si forte adis sarium nω habeat, eum Iudice, ARBlTRose muniter ELrGAT : aut F com niter comvenire non posint absque malitia ipse unum
isse alium eligat , qui de fu*kionis causa cognoscant 2 neqMiserint iuunam concordare sententiam, ad cent tertium, Vide Lueubratiemem cui titulus t Asenisiserelas Pras in Aumchie , a s s. T. II. P. Eos. di sequentib.
232쪽
De essem re sationis. 2 ut quod δεο ex δμ duinermi, robur obtineat firmitatis. Idem advertit ad hoc Caput nominatissimus. Itessera: jure Camulta, inquit, ea a recusationis ProponenAa es coram Iudice, qui
recusatur, O probanda coram Arbitris, quos
partes communi econsensu eligere debent ; ers rim conveniant, quisque eliget suum ;si hi disentiant, ad rent tertium , ita ut friis se leutiae duorum ex tribus Nee minus expeditum est quod proposita recusatione nullatenus Iudex possit ulterius progredi, cum per Recusationem eius
suspendatur iurisdietio ; saltem quousque de
causis recusationum feei um dispoisicinem iuris Canoni ei fuerit judicatum e Appentitio fatis eodem jure regunturi su niam utraque est promoratio nis aurilium , quod eo juvat ut declinetur Ex AMEN IU-
Dicis . Gue his titulus es de Appel Rectis. Haec nominatissimus Auessera , addidium titulum Sicut per appellationem, ita per rem
fationem Judicis inquit Andreas Vanensis,
in Parat illis Decretalium ad eumdem titulum, 3. 18. N. r. Doenditur eius iurisdictis , ne possit in eo , is qua recus tur , ad aliquem actum m edere ; er si processe it, processus si NULLUS. Et f. 19.
N. 3. Juisex recusatus , non assimilatur ei, a Gius interlocutione Atintaxat es appellarum , sed ei cui nosi appellationem ab inte loeutidine per Iudicem pro eatum facta es Imi BiTio alteriue m secutionis ; quas uti
ibi uo Mivis , ita his inhibitis fir Iustis.
Constat autem omnia asia post insibitionem esse ipso jure nulla e Cap. non solum de Appell. in 6. Idem tradit manuesius ad Caput Cum speriali 6 I. M. de Appeli. Et Petrus Rebus, in suo tractatu de Recusationibus Art. 6. ait, hodie indubitatum esse, quod Iudex post recusatiouem pr postam non post de principati cognoricere; se cremnerit , Processum esse nullum:
quia reculatus omni iurisdictione privatus
censetur: ideo quidquia mytea facit, ceu letur
facere tamquam 'rivatus, non habens juri ME iovem . Idiplum latius prolequitur Hieronymus de Creatus, Tract. de cognitione per viam violentiae , Qtia it. I notans, Num. 28. R tam se laepius iudicasse; adeo ut haec sentemtia sit communis 3c inviolabili praxi firmata. Ham pen Supplem. Irim. I. Ex quibus manifeste liquet certissima j stitia A aequitas Appellationis per D. P trum Jaille Pastorem in infletalem inte jectae , a Decretis ad onus tuum latis, per Amplissi officialem Candaventem .
Cum enim post iteratam recusationem
debite propositam , etiam poli electioncm Ariatri , nee non post interjeEtam appellationem , dictus Ampliss. Offcialis ultorius processerit in eausa principali, & ipsemet dictam Recusationem reiecerit tamquam praetense frivolam & non sundatam; excluserit praeterea dictum Pastorem a comparendo. & admiserit Promotorem adprobandum Pallore desuper citato ;Quis noci videat ex causa iustissima praeis satum Pastorem ab hoc Processu appellasse Laesio etenim est enormis est evidens. Hie enim Processus in primis ipso iure nullus est, utpote post Recusationem per dictum cialem tamquam privatum non habentem iurii dictionem attentatus; ut ex supraesidiis satis liquet . Deinde eum Pastor non admittatur ad deducendas & probandas causas dictae suae Recusationis coram Arbitris , eripitur ipsi remedium Recusationis , quod omne ius, tam Divinum quam humanum. ei concedit; directe contra dit positionem Concilii Lateiaranensis , cujus praefatus ossicialis notorius extitit in hoc casu violator. Atque ita praefatus Pallor, eontra omnem aequitatem, ipsa naturali defensione erepta, se causamque suam , in re etiam maxime
ardua , cogebatur concredere Iudiei noto rie sui pecto ik inimico: quod iuxta omnes J uris-peritos improbissimum , periculosissimum & a ratione alienissimum est A gravamine itaque plane irreparabili, .& a sententia in esse tu desinitiva , quibus de iure certo licet appellare a pellavit dictus Pastor d'Oesset gliem . Male autem praetendit didius Ampliss et alis quod recusatio seret praetense frivola & non fundata, id enim non ad ipsum perti aetat iudicare, ut supra notatum ; sed privative ad Arbitros iuris, ad quorum eleEtionem iam Pallor ex sua parie modo praecesserat , conam quibus caula Reeusationis probanda eli &. ab eisdem decidenda .
Pra Terea nullum est dubium, quin dictus
233쪽
Pastor legitimam & sumetentem habuerit causam recusandi modo ea , quae contra personam Illustrissimi & Reverendissimi Gandavensis, ejusque Amplissimi ossicialis, in libellis recusationis allegaverit , possit
Causae etenim hae sunt . 1. Quod dictis Illustrissimus, publiee in plena eo gregatione Pastorum, recusaverit eum dicto Pastore cibum sumere in tantum ut de-elarauerit se stitim distellarum , casu quo
Parochiam dicti Pastoris , cum tamen jam publice suisset indicta visitatio. Quod inde fama Pastoris apud grmem
multum suerit laesa , ae ejus auctoritati grave vulnus inflictum.
4. Quod dictus Illustrissimus violente sp Iiaverit Pastorem omni iunctione Pastoridi. 3. Quod dictus Pastor super eo sit in actuali lite eum dicto Illustrissimo , tam coram Consilio Flandriae, quam coram magno Consilio Mechliniae . o. Quod Amplissimus eius ometaIis , per apertam collusionem eum dicto Illustrissimo , subtraxerit Pastori in ipsis Citatorialibus qualitatem suam e Pastoris ae sse hemis'. Qiod dictus Pastor , sit etiam tu actuali lite eum dicto ei ali coram Comsilio Flandriae. 8. Quod dictus ossicialis , non obstante
iterata recusatione, proeesserit ad ulteriora etiam post electionem Arbitri; ae ita manifestae suae prantentionis nova & indubitata dederit indicia. Ex his aliisque eausit in dictis It Ilis recusatoriis contentis recusationem Iudiei proposuit dictus Pastor , contenditque eam probare coram Arbitris ad suffetentiam
Nee duae primae causae seu rationes enervari possint ; ex eo quod Pastor praetense non se submitteret Sanctae Sedi r id enim expresse negatur; nee ut talis unquam per sententiam judicatus est ; estque manifesta calumnia . Si interim Dominus Amplissimus omelaIis, meo praetenderet eausas recusationis reddere Divolas, id agat coram arbitris, coram quibus
hae Gurae probandae & dijudicandae luat.
Instaseriptus, Visis & examinatis rati nibus iuris supra positis ex parte R. D. Petri Iailia , Pastoris in OesseIghem ,
I. Rationes Recusationis ab ipse propositas contra Amplissimum D. cialem Gaadavensem esse suffetentes ad recusandum ipsum pro Iudice , si facta quae aulegantur sint vera. 2. Probationem horum factorum non esse
deducendam coram ipso Domino offetali recusato , sed coram selis Arbitris iuris. 3. D. Ossicialem non posse declararae quia dictae rationes sint insuffieientes &frivolae; neque declarare quod facta ali gata non nitantur veritate; sed ham omnia ine deducenda eoram solis Arbitris iuris,& per ipses declaranda, ut causa instriacta negotium decidatur. 4. Certum esse, quod omnia ia post legitime institutam recusationem, acta iudiei bilia per D. ossicialem recusatum , prorses sint nulla ; atque iure merito a se actis post interpositam recusationem, medio Appellationis , peti posse a Iudice superiore
3. Quin imo , si hoc remedio Appellationis, non sufficienter contra haec attemtata provideri queat, R. D. Pastorem reis culantem procul dubio posse ae debere ad authoritatem Regiam recurrere , ut Sua Matellas eidem tamquam subdito suo odi pretis, ab hae manifesta oppressione adveritis Iudi eis recusati violentiam , protecti nem promptam & emcacem impertiatur.
APPENDIX. Notandum quod D. Dille , Pastor inoesseighem obtinuit in hae causa duplex Decretum, a Consilio Status Bruxellensis: unum prima die Aprilis I 724. quo statui
tur: que la re fatim demexrera entiere com
ire is dii meiat de Gand . Alterum post sententiam suspensicius a Minnis i
234쪽
Ab Eoenis datae, & ab aliis duobus Doctoribus subsignatae de restitutione depositi, insciis haeredibus, relicti, & bonorum Eeclesiallicorum cuiuidam
Beneficiati, qui seeulariter vivendo, nullum servitium Ecclesiae praestitit, nullaque ossicia Beneficiis annexa adimplevit.
235쪽
ra achmere de satisfaire aua intentions de Titius exprimias dans ces tariis is Sur tout tela on demande . r. Si Marius conmissant parsitement que Titius n avolt pia legitimement retente ni
6. La fuerasson de Titius es remm o
236쪽
De res tui one bonorem Ecclesia irarum. - 2II υνι ne peuvent ii stas fans frupule defati no est quod praefatam summam pecuniae, δεν te montant det revenus des benefi- jam a reliquis proventibus separatam, eidem res totite ti depense qu'it a farte pendant te Mario confidere voluerit , ut juxta suam emps qu'it naisit pos Taurres biens ς π intention , quam non dubitabat ipsi po- quoique Titius Hait tomais fervi tauret, ne tius quam haeredibus notam , inruenderet; peut on stas erat, e σM'ιι pouisit vivre de e maxime si Thius jam iter aggressurus sen- autet durant totit is temps . ω'iI ne νοMisit serit valetudinem suam non .esse omnino vi e Cailleurs si eela n'Aois pas permis, firmam . tis herilires ferolent done obpigis de prendie Ex quibus eonsequi videtur quod -- fur is montant des biens s cultera de quoa rius ditiam summam insciis haπedibus in restituer tout G que Titius aura mav/ Ou pios usus, praesertim quos in schedulis me domΗ , pendant ian nombre eonsiderabis ae Titium seriptis & signatis reperit expressos, ann es qu'it n'aisit auetin hien seulier. impendere pomerit; attento maxime quod Cela semit un grand m compte cis heritis r. illas pecunias , etiam instiis haeredibus, nectis melliora sentνeux aurimi hien de ulla apocha a Mario reeepta , ipsi pleneta mine a govire certe morale. eonfidisset; atque ita non simplieem depota
8. Les herit res de Titius soni ἐti oblia tarium , sed quasi eum plenaria potestateati rexaminar Huptiis ement tis dέμου. dispensatorem constituisset. ses annueues de Titius, pendant te remps Ad II. Certum est quod iuxta legesqu'ιι n'amit rautre hien qua Ie reisnu & eonsuetudines Regni Galliae, bona E de os benefices s en forte que si Titius a etesiasticorum, tam mobilia quam immobi- aDense a M. tri res par an , muυaut lia, devolvantur ab intestato ad proximos
vitae Munitement mur too ., texcedent eorum consanguineos , sive haeredes .i Pr des Iomo. limes donis Are reputὁ dissipa- inde cum non omnino constaret an sum-
risu Gr τοι δε hien des ea res ; o que ma pecunia, de qua ouaestio, fuerit per T, tis herilios de Titius sient olhεει de νε- tium inter manus 3 Iarii consignata sive siture tout Ie montant δε eerte iussipation deposita , ea intentione ut per Marium aux disenis des biens seeuhere doni iis quasi propria , aut saltem eum libera po-
heritent Celta question fumose que Ti- testate dispensaretur , an vem tamquam lius a pil υiυre aux domin des benefices, simplex depositum, non videtur quod Μ pendant te tempe qu'it n'omit par lautres eius eam proximis consanguineis di ho
hiens , σ elis eli Dite μων δε-ἐν β ιes dibus revelando diei possit ullum coram herittera sent absoLment obi Hr d'entris Deo incurrisse reatum neque aliud ipsi dans une grande diseu son or revision ae ineumbere quam ut ipsos haeredes de obli-
anciens comptes, remm'il feroit necessaire νοur gatione praefatam summam in pios usus co
Dui ciν le fati dos νεeeptes O' des d/pem vertendi serio admoneat ; ollendatque ex ses annuestes de Titius. omnibus ei reumstantiis illis sui si e desumcti Titii intentionem.
RESOLUTIO. Ad III. Quandoquidem in easus post .
tione habeatur, quod Titius eonfiderit Ma- Viso & examinato easu supra posito, rio, non tantum directionem suorum neg respondent infraseripti. tiorum , sed & specialiter tam notabi Iem Ad I. Ex circumstantiis in ea su enarra- pecuniae summam , idque haeredibus iniciis,
iis , vix dubium est quin Titius summam nullaque petita aut accepta , contra con trecentarum millium librarum a reliquis suetudinem uiam , apocha , quis dubitet suis proventibus speciatim separaverit , ea quin secretas illas litteras, quibus ann intentione ut a caeteris bonis haereditariis tabat voluntatem suam circa quaedam odera illam secerneret , ne uua eum sua haere- tum pietatis tum iustitiae , etiam voluerit
ditate ad haeredes perveniret . Cum vero soli Mario esse notas proinde nee dubium Marius per viginti annos in gerendis apparet quia haeredes dimete asant contra negotiis & proventibus expendendis sat fi- intentionem Titii urgendo Marium ad ex-
deliter Titio astitisset, praesume uae oma, hibendum dictis litteras , maxime cum dieatue
237쪽
catur earum contenta revelari non posse sine aliquo scandalo, quod sorte redungaret
in infamiam defuncti , aut eorum quibus per dictas litteras aliquid impendi
Quod si tamen adeo inhumani & irr tionabiles sint haeredes Titii, ut non obstam tibus his eircumstantiis , quae sat manis ste voluntatem defuncti ostendunt, equidem Marium vexare nimium pergant , posset Marius illis offerre ut litterae hae communi consensu exhibeantur alicui personae, ins rioritate & dignitate constitutae , puta Episcopo Ioci, qui visis & er aminatis praefatis littoris & aliis circumstantiis iudieare poterit num expediat illa; litteras haeredi-DUS communicare , an vero debeant latius Merii notitiae & fidei reservari. Ad IV. In primis evidens et quod opera, quam Marius per viginti annos iuventutis suae consumpsit & impendit gerendo negotia Titii , omnino sit pretio aettim bilis , neque ullatenus praesumendum esse voluiste Titium , ut μνius ipsi consa guinitate eoujuactus , annos suos iuveniles in ejus obsequio sne ulla mercede coni meret , praecipue cum Titius omni tempore ostenaerit quod ipsi ellat speetaliter af sectus, atque in eo lingularem fiduciam haheret
Quod vero Marius Titium pro mercede obtinenda non interpellaverit, non dubium quin id ex quadam erga Tititim reverentia provenire potuerit nec non eo
tinuo & singulari ipsius erga se aisellii &benevolentia ; adeo ut non dubitaverit quin suo tempore , sive inter vivos sive mortis causa, ab illo ampliorem quam merebatur compensitionem esset accepturus imo & admodum verisimile est quod Titius Marium inter haeredes , vel saltem legatarios in suo Testamento nominalset , nisi morte inopinata praeventus sine Testamento obiisset.
Quidquid sit de stricta cbligatione haereis
dum ad condignam compensationem Aurus faciendam , hoc equidem negari nequit , quin summae cis et ingratitudinis haeredum eam Mario etiam ultro non offerre ; pna sertim cum N ipsi haeredeς magna ex parte debeant fideli adminiis rationi Marii , quod tam notabilis haereditas ad ipsos per-
venerit. Quid enim facilius suisset Maria, quam magnam illam pecuniae summam sibi a Titio concreditam in compensationem sui laboris retinere , cum nee ipss hisedibus nota esset illius summae inter manus Marii conssnatio , nec ulla petita fuisset apocha, aut scriptura, vel quidquam aliud, quo posset praefata consignatio in judieio pro i. Ad haec suis non videat quantum p tuisset Marius ex tam ampla proventuum administratione fidei sitae concredita, sensim sibi appropriare , nis in omnibus se fidelem dispensatorem & oeconomum exhibe
re voluisset. Cum vero in easu asseratur quod haeredes Marium impenderint in collisendis bonis & proventibus haereditariis 1 1tii, indubitanter ad compentationem operae hac oc easoue impensae , etiam ex iustitia tenentur . Sic enim Marium suum quasi Mandatarium seu oeconomum constituerunt ἔadeo ut etiam ex hoe capite actio mandati Mario contra haeredes competere possit.
Ad U. Si praevideat eam esse alicujus ex haeredibus Titii ingratitudinem,
ut petitam & debitam compensationem laborum pertinaciter negaturus sit , timeatque ne non exiguae inde orirentur dissiculiatates; ipsaque familia, ea occasione parum turbaretur; non apparet cur Marius coram
Deo reus esset , si pacis eausa , & ad sopiendas illas dissicultates , & mala inde
obventura praecavenda , illi haeredi praelatam compensationem , vel in totum , vel saltem pro parte remitteret ; eum & illud quod datur procurandae paeis , & mal riim avertendorum causa , etiam vicem eleemosynae & pii operis supplere queat. Ad VI. In primis adeo evidenter, tam ex ratione naturali , quam in scriptura sacra & sacris Canonibus expressum eii , neminem posse proventibus beneficiorum Ecclesiasticorum gaudere , vel eos sibi a propriare , nisi & ossicium illis annexum,& propter quod datur beneficium , persoluVat, ut propterea apud omnes tum The logos tum canonillas indubitatum sit nullum beneficiatum coram Deo fructus suos sacere . qui ossicium Beneficio annexum non adimplet ἔ eoque titulo neminem ex proventibus beneficii vivere posse , nisi qui operam suam , juxta exigentiam beneficii ,
238쪽
fleti, Eeelesiae impendit; iuxta illud Chri- eis ob desectum exhibiti ossicii quoeu
stir Diguus est operarius mercede sua ; sive que modo consumpserat uae ligati ut alius Evangeli ita habet Abo suo. restituendi procul dubio transivit ad haer Proinde licet modema disciplina, praeser- des, ad quos tam opulenta Titii haereditastim Ecclesiae Gallicanae , bona thm mobilia est delata. Neque id adeo grave & durum quam immobilia Ecclesiallicorum , etiam videri debet praelatis haeredibus, qui etiam eorum, qui nulla bona patrimonialia in vita seposita hae tali ratione , merito attendere sua possederunt , ad proximos eorum con- deberent ad illud Christi Domini : facite.
sanguineos seu haeredes deserat , id tamen istis amicos de mammana iniquitatis . .
indubitanter in foro conscientiae & eoeam Ad VIII. Ex respousione ad VI. &Deo intelligendum est de proventibus Ee- VII. patet in hoc quaesito supponi salsum; clesia ilicis, quos ipsi Beneficiati , ut minus quandoquidem iam ostensumsit Titium nouin foro fori , sum feeerunt , ob prestitum potuisse, etiam dum alia bona non suppe
ossicium . Cum vero in easu proposito di- tebant, honestam & congruentem sustent eatur, quod Titius nullum servitium Ee- tionem ex suis beneficiis accipere. Non opus clesae praestiterit , nee per eonsequens om- est scrupulose examinare quid annue Tia. cia beneficiis annexa adimpleverit, manife- tius expenderit , sed moraliter di iuxta stum eli eum coram Deo proventus Benefi- prudentiam Chri ilianam expendendum est , ciorum Horum sibi non potuissse appropria- quid tota vita ex beneficiis Ecclesiasticis re , nec consequenter illos tamquam sibi pereeperit. Id enim totum, utpote sine ti- appropriatos ad haeredes tranfinittere . tuto a Titio perceptum , secundum antae.
Ex quibus evidenter eonsequitur in easu dista ab ejus haeredibus restitui debet. Ita proposito, haeredes Titii teneri eoram Deo responsum Lovanti hae 27. Septembris omnia , quae Titius ex beneficiis vel ad 172 Z. B. Ham pen, I. U. D. & Camipsos transmisit , vel consumpsisse quocum- Pros. G. Renardi , Fae. Th. DOEL &que modo scitur, in pios usus , & iuxta Prof. Resens , ae Regius Catecheseos . mentem Ecclesiae convertere ', quemadmo- L. Hacquius , I. U. D. & Prosessor O dum ipse Titius secisse debuerat. dinarius. Ad UII. Huius quaestionis resolutio, quasi su1 sponte profluit ex resolutione pr. SE COND ΜΕΜΟ IRE 1 cedentis . Cum enim dicatur in casu Ti- CONSULTER, rium nullum prorius ossicium Ecelesiae prae stitisse. eonsi suens est quod nee ex provem Sur les demandes δε quel on pris NMlibus Oeneficiorum , qui unieo propter IesmEleues de inre der rem es ossicia Beneficiis annexa Titio cedere ps separias de celies qui fons dans
terant, eique tamquam operario praebebant te manu Memoire .
ius ad sustentationem honestam & congruam ex iIlis desumendam vivere potuerit, etiam T. Quiaque Marius ne puisse νυ se δε- tunc dum nulla alia bona ipsi suo tetant ; tre que tes herit res semul du reste δε ιν rquia cum non vellet esse operarius in Ec- Pusam eonvenabis ; σ quit 3 ait mut 5euelesia, non debebat nee poterat ab Ecclesia de eroire qu'iis se Pσαρα ieroni , comm iis tamquam operarius , sustentationem acci- oni fait reste de la succesim , Marius pere. Proinde omnes proventus beneficiorum, ne toti pas de momen de se loeu re da te
quos recepit Titius , & quoquomodo con- remetire enim Ieris maius ἰ vias la de
sumpsit, etiam dum nulla alia bona possidea claration quil leur eu a Dite . II ' se tybat, ab haeredibus etiam eum notabili hono- emtraint par ta justice, selonia juriis do rum saecularium diminutione, in pios usus, ee de France. juxta ante dicta , convertendi sunt. a. Si lex her tires nae Disient nas de -- Et sane post adeptos tam amplo remm e a Marius , ou Piti ne ia Disie- ventus ex negotiationibus saecularibus , d, pas fumante , Marius murmis ii se poeνbuisset Tuius ex iis Ecclesiae restituere , quae par ses mains , Pit eu trouisit neca nysiae ullo titulo ex proventibus Ecclesilata fur tout dans is supposition que Marius no
239쪽
q. Marius , qui eu muriat es dio se a
ne neut- On pas ero ne que les mines ρο tis fallities extremes de Marius , qui ui au- ut acquis certe recomm e , merirent lim
'il ait P age de res si es oe meubles , doni . la propriete feroit avx pa res par latenor du testament de Marius
RESOLUTIO. Ad I. Quandoquidem Marias iam declaraverit haredibus praefatam summam trecentarum millium librarum apud se esse depositam , & juxta legeς Galliae etiam bona Ecclesilaificorum ad haeredes devolvantur, non videtur qua ratione Marius possit illius lummae restitutionem haeredibus eam urgentibus negare ἱ praesertim si inridice illa exigatur. Aliud igitur non videtur in-eumbere Mario, quam ut serio haeredes adhortetur , ut obli rationi praefata bona in usus pios exequengi satisfaciant. prout iaresolutione praecedentis casus diEhim est. Ad II. & III. Nullatenus convenit ut
Marius sibi occulte in compensationem sui laboris aliqua ex haereditate sibi retineat seu appropriet. etiam sub praetextu illa iapios usus expendendi. Id enim sapit occultas compensationes , quae odiosae sunt & mali exempli ; & propterea per leges reprobatae . Nee Deo gratum est , si eiusmodi odiosa media adhibeantur , ut pauteribus subveniatur , vel ut bona Ecclesasti ea in legitimos ulus impendantur. Potest enim Deus aliter providere; & eos a quibus bona illa dispensanda sunt excitare , ut ea legitime dispensent. Ad IV. Cum Marius ob suos labores
honestam compensationem meruerit , indubie eam suis necessariis & eonvenientibus usibus potest impendere ; quales omnino sunt qui in casu exprimuntur, praesertim eum iis tantum vita sua durante uti intendat, pertes lamentum ea pauperibus relieturus. Ita responsum Lovanti hac 27. Septembris 172
240쪽
m sirent;a ciamar y P Θteris extraneis necessa. Σ.r XLII.
Utrum Licentia ordinarii euicumque Presbytero extraneo necessaria sit ad celebrationem Missae, aliasque functiones Presbyterales exercendas.
Nune primo editum. ICASUS POSITIO. Dum has functiones omnes exercet TrisI Itius Sacerdos a Deepit Litteras T stimoniales a suo Eptico b , in
quibus Epileopus attestatur Atitim esse Presbyterum Dioecesis luae , bonorum nominis ,& famae , a vitae ac morum honestate commendabilem , nullumque ipsi CanoMeum obitare impedimentum , quominus ad
M. Millae Merificium ubique faciendum admitti possit , & uua eidem concedit Licentiam traaleundi ad aliam Dioecesim. His Testimonialibuς instructus Titius, transiit ad vicinam Diceresim c, ubi a P lato Μoaallarii N. Q eonstitutus est Lector S. Theolcvitae , eons miter ad di siti nem Concilii Tridentini, Sessi s. ae R
Brm. Cap. I. nee nou eiusdem Mon
sterii Coa stitutiones Capitulares . Insuper iisdem Testimonialibus in Aula Episcopali exhibitis, ab Ordinario Dioeces eos ad quam Titius transivit , eoneessa illi fuit facultas praedicandi verbum Dei, & Fidelium G
fessiones exeipiendi toto tempore commora
tionis ejus in dicto Morasterio. Titius in predicto Μonasterio per II. annos continuos tradidit Lectiones Theol sicas . ac toto illo tempore Fidelium G sessiones exeepit , & verbum Dei praedicavit rogatus; itemque lebravit, dc alias functiones Eeclesasticas, quas cicer Pr sbyteratus Ordo exigebat , publice exe euit , absque eo quod unquam ullius des ctus aut excessus legitime accusatus fuerit, vel super ullo delicto aut errato ab Episcopo vel alio Superiore quocumque unquam monitus fuerit. Vam pen Supplem. Tom. I.
ne dicti Episcopi ' , quo ipsi inaudito &indeseato inhibetur in prefata Dioecesi in
qua iam per annos i s. commoratus est, uti dictum est eelebrare , ac ullam lanisti nem Ecclesiallicam exercere aut peragere,
sub poena suspentionis a Divinis incurre dae ipso iacto et idque hoc solo praetexta quod in dicta Dioecesi sussiciens sit Mi nistroruth Altaris numerus , & Titius ex
Huius Decreti habita insinuatione , TLtius coram Notario protestatus suit de a soluta nullitate dicti Decreti . & una , inquantum opus aut utile , appellavit nominatim a dicta inhibitione de non cel brando , ac ullam functionem Ecclesiasticam exercendo aut peragendo in dicta Diceeesi ; itemque a praefatis comminati nibus suspensionis a Divinis incurrendae ipso facto ; curavitque huius Protestationis &
t. An illud meretum non sit absolitis nullum , & ista quidem ut Thius pergere possit in celebrando sicut prius. a. An Appellatio Titii habeat utrumque effectum devolutivum & sulpensivum.
Viso & examinato casu proposito crevisent instascripti , Decretum , de quo ibi- E e dem