장음표시 사용
241쪽
dem fit mentio , esse plane nullum , non solum ob defeetum sormae, sed vel praecipue ob desectum causae. Nam disciplina & praxis per Eeelesiam constanter recepta, &ab immemoriali tempore obsereata obtinet vim Legis . neque ab ea sine causa rationabili re endum est. Porro nihil notius quam a saeculis non
solum in hisce Belgieis EeeIesiis, sed ubique passim receptum esse , ut Presbyteri ex una Dioecesi transeuntes in aliam, atque in ea negotiorum vel peregrinationis eausa
commorantes sine ulla speciali ab ordinario Loci obtenta lieentia ad Glebra dum admittantur , modo saltem non sat hi ignoti. In qua re Synodus Tridentina studens omnimodo, quantum conditio temporis p tiebatur, M. Misse Sacrificio debitam reis verentiam conciliare ; & quidquid eam Iaedere posset avertere , inter caetera hoc unum circa peregrinos Sacerdotes statuit, in Decreto ae observandis & evitandis incelebratione Missae, ut Episeopi in suis Dioecesibus interdicant ne eui Sacerdoti Missas celebrare Iierat. Cui Deereto insistentes Synodi Belgi eae consormiter statuerunt, atque id unum pra caverunt, ne Parochi . sve Rectores Eeclesiarum . sive Secusarium sue Remi xium , ad Missae eeIebrationem in suis Ecclesis ullos admittant vadis o iselas Presbyteros.sne ordinarii licentia r n que, Episcopi litentiam illam Sacerdotibus vagis atque ignotis eo edant , nisi visis Litteris Commendatitiis & Testimonialibus Episcopi vel Virarii ultimae residentiae
Neque ereditur unquam vistim Lisse D cretum quo Presbytero inhibitum fuerit e labrare in aliqua Dioecesi , postquam matantum Litteras Testimoniales& Commendat itias exhibuerit , & ab Episeopo Dimeess ad quam transivit iunctiones Mele- fasticas obeundas admissus fuerit ; easque per annos plures publice exercuerit quo, inquam , ipsi inhibitum fuerit celebrare , hoe selo titulo quod soret extraneus. Ex ea sus positione autem habetur, quod EpiscNus Di creeseos propriae ipsius Titii expresse consenserit per Litteras Testim males , C mendatitias ac Dimissorias ,
quas vorant mar , ut Tilius se se rea si erre posset ad aliam Dioecesim , & in ea iunctiones Ecclesiasticas exercere. Ulterius supponitur Titium vigore dictarum Dimissocialium ad vicinam Dioecesmtransuisse , ut ibidem moraretur , di su ctiones Erelasasticas obiret.. Ad haee habetur Titium eum hisce Litteris Dimitariis ae Testimonialibus se se praesentasse Miseopo vicinae Dioereseos ad quam transivit atque ab eo admissum, nocitantum ut in illa Dioecesi , ad instar ali riun extraneorum Presbyterorum qui ignotiae vagi non sunt , obire posset iunctiones et sticas omnibus Presbyteris commuisno , puta M. Missae Sacrificium offerre; sed insuper eum facultate ibidem praeditandi verbum Dei , & Fidelium Confessiones
excipiendiis Denique in easu hati tar Titium in M, sterio ejusdem Dicereseos a Superiore in S. Theologiae Lectorem assumptum fuisse,& iam per i s. annos in eo docuisse. Ex quibus indubitanter sequitur tam procul abesse quod Titius haberi & tr riari possit tamquam Presbyter ignotus vaguς , ut potius reputandus sit tamquam illius Ioel ineola ae ei vis , etiam iuxta leges ei viles r nam ut scribunt Imperatores in L. Cisis, Cod. ιυ molis in eod. k- , fingulas habere domicilium non ambigitur , uta quis larem, rerumaue ae Fortunarum suarum summam constitui t ; unde rursus non si diseessurus , si nihil avoeet; unde eum prosectus est peregrinari videtur; quo s redit peregrinari destitit. Perspicuum enim in Titium in illo M nasterio ae Diceees , ubi per tot annos
taliter commoratus est , uti in easu , toto eo tempore eoni iruisse rerum suarum summam ae larem ; ita ut dum ab eo abesset peregrinari dieeretur , ut 'uo dum redireta peregrinando desistere a limaretur. Concludendum igitur Deeretum, de quo in easu , eontinere errorem notorium &intolerabilem , quo Episcovus Titio , pr textu quod sit extraneus, inh het, ne amplius in Di es sua celebret , aut ullam sui ctionem Ecclesiasticam exerceat: cum iuxtaeoni lantem disciplinam & praxim ubique receptam , huiusmodi inhibitio laetenda non sit esu Presbyteris ignotis ac vagis ε
242쪽
-m mmua inari. μι-is retrara ris aravi Litteras Testimoniales non adserant, &licentiam ab ordinario loci, in quo e
lebrare vellent, non obtinuerint.
Ulterius eonsequens est idem Deo tum tamquam disciplinae & praxi in omnibus Eeclesiis iam receptae & probatae comtrarium , non solum reputandum esse tam
quam irritum & invalidum , smi insuper tamquam Titio graviter iniuriosum & 1
Quis enim existimabit Titium eum talibus circumstantiis , de quibus in easu , per Decretum inhibitionis impediri a e lebratione Missae, ob tam musam in D
doquidem sciatur centenos Presbyteros iu Dioecesibus msim ad celebrandum admi
ti , scopis nihilo contraditentibuς 3 etiam si nec exhibuerint huiusmodi Litateras Commendatitias& Dimittarias, prout exhibuit Titius , nee ad hinetiones Eeci stilicas per Epit copiam fuerint nominat madmus , mut admissus suit Titius ς nee
denique per tantum tempus eas publice exercuerint, prout exereuit Titias : Quis inquam , eriaet ea sola ratione Mrinoveri
potuisse Episcopum, ut simile Decretum adversus Titium emitteret ; neque subesse aviorem aliquam e tuam ob quam TLituti celebrare haud permittatur.
. Titio igitur permiam iniuriosum est hu-aulinodi Demetum; prout simile Decretum inviter iniuriosum foret Sacerdoti Ac demieo , eui eelebratio Musae inhiberetur, hoc solo praetextu quod esset extraneus ,& ad Academiam in Diceres sitam tra sisset midiorum eausa , vel in ea mor retur ob Prosesseratum , V. G. in Phil sophia : ubi tot aliis Sacerdotibus Aeademicis , aliisque etiam extraneis celebrare permissum esset ; nullatenus contradicente,
imo nee prohibe e volente Episcopo Dice-
Quin immo si attendatur gravissima poena comminatae suspensionis a Di inis , de qua in Decreto Casus prepositi , necesse est ut is sui ad eam attenderit , iudicet subesse caulam gravissimam ut Titius sub eomminatione illius poenae a Sacrificio Missae peragendo prohibeatur ; ad quod si admittatur , grave scandalum in populo oriretur,. aut rimma Sacrifieio irreverentia inferretur.
Et quis huiusmodi Saeerdotem ex alia Pioeceu , ubi per et s. annos , non solum publice eelebravit, sed & de scitu 3c a probatione Episcopi verbum Dei praedio-vit , & animas Fidelium in Tribunali Poenitentiae direxit , dein ab eodem illo
Episcopo sub comminatione gravistata pinnae a celebrando prohibitum , dc sua quodammodo Dimoesi expulsiim , ad Diviana offeta alibi peragenda admittet ρ ita ut Epitcopus de quo in casu, Tiritim ina
dirum , nec legitime monitum , nee cita tum , non solum publica amciat infamia,
sed & quodammodo omni sun ii ne Saee dotali ubivis locorum peragenda spoliet, ac quasi eum summo dedecore a Divinis suspem sume sua Dioecesi dimittat. Itaque censent infrascripti hoe Drer tum suuribus ex capitibus nullum esse, α invalidum et in primis quod contineat noto rium ac intolerabilem errorem inhibenda Titio eelebraticinem Missae , quasi sciret Presbyter ignotus ac vagus, qui sine ostensione Testimonialium ex parte ordinarii ultimae suae residentiae , & abique licentia Episeopi Diare eos ad quam transivit, te
lebrare attentaret δ eum tamen Episcopus de quo in casu , nullatenus ignorare P ssit
ratium e priori sua Di civili cum debitis
Testim talaris 'de 'ritie ae morum bone
state sibi exhibitis adium Di recesim tramsisse s & a rimerim , etiam ad praecellantiores sumones Ecclesiasti eas , in se
Diemes exercendas olim admissum; ibidemque domi ellium fixisse ; ae ne per speciem quidem Presbyteris ignotis ac vagis annumerari posse. Deinde eum hoc Decretum latum si
contra Tuium, nec monitum nec citatum, nee auditum , etiam ex hoe capite manifesta laborat nullitate ς quandoquidem, uti iam deministratum est, secum adserat summam infamiam ; imo quodammodo suspensionem quamdam a Divinis. Quandoquidem autem nullitas huius D creti , ex ipso eius tenore , per se stnotoria , etiam eonsequens est, quod non obitante hoe Decreto Titius in eelebrati
ne Mira pergere possit , quasi illud non
Scitur quidem non raro sententiis &Decretis, quantumvis iniustis & invalidis E e a in
243쪽
in sero exteriori esse parendum propter scandalum quod ex contraventione oriri
posset: sed & illud scitur , tune similibus
wntentiis seu Decretis nullatenus odi quendum esse , etiam in foro externo , quando ob notorietatem nullitatis stand tum non est timendum , prout indubitanter obtinet dum ipsa sententia seu mer tum continet errorem intolerabilem, uti traditur in Cap. Per tuas comm. & ibidem notant noctores ἔ atque inter cameros etiam Jansenius Gandensis ita Coneord. Evang. Cap. 78.
Praesertim in hoc casu propter Appellationem quam Tititas post suam Protestati nem de nullitate Decreti interpositit , inquantum opus aut utile . Quae Appellatio indubitanter habet effectum suspensivum; andoquidem hoc Decretum sit absolutum, vim habeat lententiae definitivae. Ad a. Resp. in primis ex Decreto prout in Casu expressum est , habetur, quod suis
spensio in eo comminata, non habeat rati
nem Censurae Eeelesasticae, sed rationem
merae poenae t Centura enim mere inflimiatur , ut quis contumax in suo reatu , leuexcessu . per eam a sua contumacia reis trahatur r in praesenti autem eais tantum
comminata est in poenam delicti quod T
risis committeret per contraventionem adis versus hoc Decretum.
Igitur tametsi dicatur Appellarionem aptum lata Censura habere quidem in
Etiam devolutivum, sed non suspensivum illud tamen non potest applicari huie e sui , quandoquidem hie non agatur de proprie dicta Censura, sed de Decreto mere menali , a quo Appellario interjecta
utrumque operatur effectum, Devolutivum
& Suspensivum. Praeterea etiamsi hoe Decrerum eontine rei comarinationem Censulae Ecclesiasticae, in hoc omnes eonveniunt quod Appellatio
interiecta a comminata Censura , sive ab illa quae nondum inflicta , pronunciata & blieata est , utrumque habeat in tiam Devolutivum & Suspensium , uti expres.se protat Textus , in Cap. 4O. δεγενμι. & ibid. Dociores , ac nominatim ι nesus. Intur eum in hoe Deereto nulla i stigatur Censura , sed tantum fiat eomminatio Censurae incurrendae sub wnditione, sive in casum quo Titius contrave niret Decreto , evidens est Appellati nem ab eo interjectam, utrumque effectum tetiri . Ita responsum Lovanii , hae 33.
244쪽
- Disrem immediate pertineat cara masterii. Ear. XLIII.
Utrimi Episcopim possit , in Monasterio etiam non exempto , praetermisso Moabierit Superiore, Lectiones Theologicas Linenti inhibere, Religiositique ut eis intersint prohibere , suo me suspensionis a Divinis.s Nunc μῆ- editum. I, CASUS POSITIO. quam ullum exeessum aut errorem Priori, aut etiam ipsi Titio indicaverit, quem TLIN Monasterio N. a Canoni eorum Reis rivi commisisset. gularitim ab Episcopi iurisdictione nos exempto, Praelatus sive Prior leeitime com Q UAERITUR. stituit S. Theologiae Lectorem Titium tb eonformiter ad dispositionem Coneilii Trid. r. An dictus Eoiscopus potuerit valide, Sess. de Reso . Cap. I. nec non Co pinermisso Monaiierii Priore, directe destitutionum Capitularium eiusdem Mona- immediate Titio Lectori inhibere , ne L sterii. Titius, de scitu Episcopi Ioel , - ctiones Theologicas tradat in eodem M multos annos ibidem laudabiliter & paci- nasterio. fice Leetiones Theologi eas tradidit. a. An idem Episcopus similiter potum Postea idem Episcopus seri Decretum o rit directe & immediate Religiosis dicti eontra Titium inauditum & indefensum , Monasteri inhibere, ne praedictis Lectioni-
quo eidem inhibet , ne Lectiones Theu n- bus intersint ν ita quidem ut ab iis se eas aut quascumque alias tradat in dicio quentandis abiti aere debeant metu incurrenis
Monasterio, atque eissuem Monas i R suspensionis a Divinis isto facto. ιigiosis , ne ejusdem Lectionibus intersm , sub poena fuisen is a Dramis Heumem RESOLUTIO. ipse facto , hoe solo praetextu quod Titius sit extraneus Presbyter . Viso & examinato easu sipra posito ,
Et tir hoe mandatum ad notitiam maest eensent infraseripti Priorem, de quo in e
rem Titii Pries teri extranei ae Ralisios su, male ab Episcopo praetermissum & ne rum perveniat , injungit idem Emicopus glectum suisse. in supradicto urereto eidem Priori eo Certum enim est euram, institutionem . deficiente, ADHori, xt illud in Capitulo, ae resimen Monachorum sive Regularium, praesemibus Misissis , ad id per pulsum totiuique Monasterii ae Domini eorum de
campana specialiter eum aris Or C trala- iure ex ex institiito Monachorum , primariter et regatis, vice inteli bili legatur rio & immediate spectare ad singulorum .nfra duas horas a rece Ionae υus , sub ρα- Monasteriorum Praelatos.
na quoque suspensamvis a munis in re a Quin imo & ipsam eorrectionem aetas facio. coercitionem similiter primario ad eosdem Prior legitime protestatus est de nullit, Praelatos pertinere ; uti evidenter exprimite dicti Decreti. tur in Cap. 7. QVauio si de incis Iudicis
Notandum quod dimis Episcopus nun- Ordis. & ibidem observant Doetores, ac
intreca Oigniri. Diineesiε Namuleensis . o Deeratam Episcos Nainuisensis de dis 37. D. Grat au, Ptes telum Leodiensem. Octobria a M.
245쪽
inter alios, pluribus citatis , Promis Fa-gnanus. Nota, inquit, cornei timem comeitionem Monachorum primo loco ad Abb
rem pertinere ἰ . . . Cum igitur Μonachis cc notanter Ga
nonicis Regularibus, qui rei m ad curam
animarum destinantur, nihil magis neru-rium sit quam ut S. Scriptum &. S. N. Patrum' scientia ad curam illam requi uta , rite imbuantur , indubitanter etiam eorΜonasteriorum Praelatis ineumbit re, ut ham instructio per idoneum Leet tem seu Prolatarem si x - , HUt proinde dc indubitatum sit ad Um- Iatum sive Priorem Monaisterii pertinere Lectorem , qui instructionem illam habeat,
Id ipium quoque evisenter supposuit Conc. Trid. Sessi s. de Reform. Cap. I.
decemens ut in massemus quoque Monaeiarrem , tibi commode fera queat , laetio S. Scrip:urae habeatvec addenset qua in re δε -- dates ne ligentes fueriui , Disops si num res ad id opportunis remedιu compei Iant.
Evidenter hie supponit S. Synodustatibus seu Praelatis incumbere , lacripturae Lectores in suis respective Μon heriis , ubi commode fieri queat , constituere ; & in casu negligentiae ex pa re Praelatorum , iniungit Episcopis , ut Praelatos negligentes ad id praestandum com
Igitur non ad Episcopum, sed ad U:aelatos Μonasteriorum pertinet constituere L ctorem S. Scriptum et ad Episco Vero dumtaxat Praelatos negligentes ad id oppo tunis remediis compellere. Quemadmodum vero ad Praelatos pertinet his institolio Lectoris, eo quod cura innae rum ad ipsos primario pertineat ἐita quoque ad emilem pranatos primo loto spectat, invigilare, num Lector rite instruat
Religiosos ; & an Religiosi lectioni
eum fructu intersnt ; itemque an L. et rem con eniat a munere tuo amo veri , atque Religiosos ne eiusdem lectionibus aut
in Dictionibuq intersint prohiberi; qitan quidem, uti supra d: Elum et , totius M
nasterii cura ac re men , nec non sum riun correctio & coercitio ad Praelatum
spectat, ut Moinde & ad ipsum ἐ'raelatum periineat inhibitio facienda Lectori quo-
minus lectiones tradat; Religiose vero ne illis intersint ; ac denique ad eumdem riditatum pertineat Lectorem dimittere ,& alium in eius locum assumere , Religiosos autem si adversus inhibitionem sbi factam egerint, corrigere & coercere. Ex his tu lenter concluditur , quod Episcopus ad dimissionem Lectoris, atque ad inhibitionem iaciendam Religiosis ne eiusdem lectionibus intersint, praecipue adiiciendo poenam , procedere nequeat , nisi ad lammum subsidiarie sue silpplendo negligentiam Praelati ; idque juxta sormam praescriptam in Concilio Lateranensi , sub Innoe. III. in Cap. ly. Irrefragabili is de officio Iudicis ordinarii et ubi statuitur, quod si Capitulares fuerint negligentes in corrigendis excessibus Canonicorum , Epis opus possit ipsis constituere terminum intra quem mcessus illos corrigant ; & ticorrectionem negligant , ipse , elapso teris mino , id supplere queat di. Cauvinicos eo
itaque in casu proposito , si sine Epiastam innotuissent quidam excessus aut e rores Lectoris, propter quos iudicasset eum a lectionibus prohibendum vel dimitte dum , debuisset illos Praelato sive Priori significare , eique iniungere ut intra praeis fixum terminum circa excessus illos debitam eorrectionem faceret ἔ & in casu , quo necessaria correctio a Priore negliata fuisset, poterat tunc Episcopus necligentiam illam , congrua remedia adhibendo, supplere , atque dictos excessus corrigere ;idque per modum eorriationis. Ex his concluditur in casu proposito irregulariter processisse Episcopum. In primis quod Epistopus emiserit Deo cretum contra Lectorem Titium , in quo non solum Titio inhibet, ne lectiones uulas habeat in memorato Monasterio ; verum etiam Religiosis , ne iisdem intersint, sub poena suspensionis a Divinis incurre dae ipso facto , antequam Prior inventus
fuerit negligens in corrigendo excessus su rum; quae negligentia certe adesse nos p teli , cum lyrior , ut in casu supponiti ir, nunquam fuerit monitus later ullo excelluaut errore sui Lectoris . circa quem inlu-bitionem vel correctionem lateret.
Et quidem quod Lector Titius nullius. I9silred by Corale
246쪽
moestus vel erroris reus sit, vel haberi debeat ex ipsemet Decreto Epit copi elare uidetur eolligi , quandoquidem in eo ne in generali quidem ullus excessus vel error commemoretur , sed hie unitus praetextus assim tur , quod Titius sit Presbyter Em
Deinde irregulariter processit Episeopu quod hoe suum Deeretum miserit ad Pri rem , non mandans ipsi ut Lectorem dimittat , & Religiosos suos impediat , ne eiusdem lectionibus quibuscumque intersint, sed directe inhibens non solum Lectori, ne Iectiones habeat , verum etiam ipss Religiosis, ne iis intersint, idque sub pcima su- pensionis a Divinis incurrendae sese facto, eum tamen & eura Monasterii &eorrectio praesertim Religiolesum primario pertineat
Ad haee quod notandum γ evidens est
ex ipso tenore Decreti , & ex poma su-γnsionis a Divinis comminata adversus L ctorem & Religiosos , hoe Dearetum n quaquam diei posse corresionale , utpote eontinens poenam ordinariam eamque gravissimam , quae in eorrectionalibus locum non habet. Ulterius Decretum hoe in quantum praeeipit Priori . ut Capitulariter ad pulsum eampanae Religiosos suos congreget, elique idem Decretum voce intelligibili intra duas horas a recentione ejus praelegi curet, etiam sub poena sulbensionis a Divinis incurrendae ios facto , summam in uriam atque infamiam Priori inurit , quasi ipse adeo fuisset negligens in euranda disciplina sui Monasterii & recta institutione suorum Religiolbrum , ut eos permitteret sive prava didrina, sUe excessi et Titii Lectoris eor-rum i ; & necessarium foret, ut hoc idem mandatum seu Decretum instantissime Religiosis praesegeretur , ipssque sub gravissima poena inhiberetur, ne ulterius lectioni bus a Titio habendis intersint. Denique quod gravissimum est & hactenus inauditum , ipse Prior sve Supe- steri neat euia Mnasteria. rior Monasterii idem illud Dreretum sibi adeo iniuriolum Et diffamatorium iubetur per ipsum tenorem Decreti , per seipsum Religiosi; suis Capitulariter coningatis intimare I & adeo quodammodo seipsum eois ram propriis Religiosis etiam sub gravissima poena infamare. Ut proinde merito Prior eontra illud Decretum, seu de nullitate illius protest tus fuerit. Ex his habetur etiam responsum ad λeundum e quod Religiosi , de quibus iacasu, hactenus abitinere non debeant , vigore illius Decreti, a frequentandis lecti
nibus sui Lectoris Titii ; quia Religiose
notum est quod e rectio eirca disciplinam Monastieam & Claustralem pertineat ad ipsum praelatum; eui obedientiam mmiis. runt in sua professione, & ad Episcopum, non nisi neligente ipso Praelato, & de negligentia linitime convicto ; de qua negligentia his Reli ossi hactenus legitime non
Deinde ex praemissis habetur , hoe D
cretum 5c quantum ad Priorem de quantum ad Religiosos esse plane nullum aenoωrie irritum , atque ex ipse tenore nullitatem sufficienter patere , ut per cons quens possit merito ut tale etiam in soroe temo tanquam non emanarum negligi , utpote ex quo ne estu nullum verum sca datum timendum sit, prout probatum est in resolutione, data tu hujus m s super eodem Decreto , de quo in easu Ita responsum Lovanti hac Σ3. Decem 3 II 2
L. Hac ius, I. U. D. & Antecessor
Primarius. Arm. V. Bagee Mout, I. U. D. & Pro . Ordin. Idem eenseo eum D. D. Praecon
248쪽
Ad varias Cialectiones Scriptorum
De veneratione Sanctorim , Reliquiis eorum & Suris Imaginibus . HI Num primo editus. I
In qua Memtre refertur quid in hae materia με tenendam pro matiarissa. σ qvis su scopus hujus Tractatus. Rofessio fidei Catholi eae de invocatione & veneratione Sanctorem se
habeti Cousavio teneo Sanctas una eum Chri regnantes Deueraudas atque imocaua . Idem proponit Concilium Tridentinum M; praeeipiens omnibus , qui domadi munus sustinent ut Fideles doceant, actos una cum me so regnantes orationes suas pre hominibtis Deo offerre; bonum atque utile esse suppliciter eos in vocare, er ob he 4ιa impetranda a Deo , per Filium eius I. C. qui solus noster R de tαν cI Salistis est, ad eorum orationes, opem auxiliumque rem fugere . . . . Deinde contrarium sentientes anatnemate pereellit. Haec cirra invocationem Sanctorum . De Reliquiis vero eorum , professio fidei Catholieae subjungit: Consarum teneo Sauctorum Reliquias esse venerandas. Idem declarat Coneilium Tridentinum e ans per eas multa beneficia hominibus a Deo praestari s ita ut in mantes Sanctorum Reliquiis venerationem atque honorem non deberi , - eas aliaque De Van-Εoen Supplem. Tom. I. F s ---
249쪽
monumeria a melibus .ut intre honorari , si e eorum opis λη'randa ea an Sarissi num xvorias saeustra frequentara mi sis esse , prout Iam pridem ed damna ist, ne etiam damnat Eccissis . Hoc de SS. Reliquiis . De Sanctis autem Ima similius ita loquitili fidei msessio r C anter teneo imaginas Chrisi ae De arae sim is
Hirginis nee non aliorum Sanetorum habendas ac retinendas esse, atque debitum eis honoremae venerationem Apertiendam. Iisdem verbis idem proponit Cone. Tridentinum. Ibidem
Haee sunt, quae Ecclesia Catholiea de M. invocatione , eorum Reliculis & Meri Imaginibus fide Divina eredenda Fidelibus proponit. Hane Eeelsiae Catholicae desti inam, adversus modernos haereti eos e Scriptura sacra vel Patrum Traditione hie stabilire animus non est . Id enim Theologi qui eontra haereticos ex professo scripserunt, atque prae caeteris, Illustrissimi Fratres mallentiarie es. qui in materia eontinersiarim contra haereticos exeellunt, abunde priestiterunt. Similiter nee illa, quae a Theologis eommuniter rerepta sunt, vel inter ipsos disputantur, hie examinare non institui; sed solum proponem, quae juxta Aiatos Canones seu Regulas Ecclesiae observanda aut ovenda sunt et ne vel luminitio , impietas , aut turpis quaestus in hune eultum sub specie religionis irrepat: aut populus, ejus occasone, in superstitionem, impietatem, aut etiam in speciem quamdam idololatriae labatur.
De veneratione & Invocatione Sanctorum . f. I. inam ut Sancti venerandi σ Invorandi sunt. NE sorte ex indiscreto populi etelo reprobi pro Sanctis . & vitia sub
specie virtutum publice cesantur, pervetustum constat in Ecelesa fuisse morem , ut nullus . nec Martyr quidem , absiae praevia discussione & approbatione inter Sanctos publico religionis cultu eolendus recer seretur a . Luculentum istius rei testimonium habetur apud optatum Mile- vitanum , libro I. adversus Parmenianum, tibi de Lucilla potenti & factiosa tamina, Donatillarum patrona ham seribit et Cum correptionem Archidiaconi Gelliani ferre non, qua ante spiritualem cibum o p tum , os nescio cuius Mart Fris f tam Mart is, libare dicebat αν, oe s Martyris,
sed necdum vindicati, eorrepta eam eonfusi ne irata recessi.
Hine patet Lucillam eorreptam fuisse quod ossa alicujus defuncti ut Reliquias Ma ris, publice coleret , necdum vinis dicati ; id eli declarati sive recepti pro Martyre . Porro in hae vindicatione sive
relatione in numerum aut fastum Sanct rum, praecipuas habuisse partes suas Episcopos constat ex Canone I 4. Concilii Carthaginetas quinti anni 398. . Quin& saxillo Oetavo ex Concilio Francoso diensi , Can. 42. Unde de Engrano al. Eugenio Cameracensi Episcopo, Adulinum Pria Ubrem suum miracuIis coruscantem in numerum Sanctorum referente , scribit in ejusdem Ecclesiae Chronico Baliarie Tomaeensis Episcopus , L. I. Cap. 33. Di opus laetus verbo fasto ad populum Beati Adu hi solemnia in numero ax notificavit. Et Sigeberius Gemesaeensς ad anianum IIII. refert S. Hubertum fundatorem Gemesaeensis Monasterii assensu G neralis Synodi ab Episcopo Legens seu Leo diensi elevatum eum mirabili concursu &gaudio populi. Quin & circa idem tempus statuit in sua Synodo S. Anselmus Cantuariensis Epi
scopus et ne quis remeraria novitate eorpor
hus mortuaeum , quod contigisse commimus sne Epife ait authoritate reverentiam Samesitatis exhibeat . Porro Mee Episcopalis authoritas valebat quidem , ut in partieuis lari Ecclesia defunctus , tamquam Sanctus
250쪽
eoteretur . Sed ut per universalem E clesvim pro tali haberetur, auctoritas illa
minime sufficiebat ; sed universalis Eeelesiae
eonsentus quodammodo necessarius credebatur : unde cuidam Abbati prinsece rem
suum fallis Sanctorum udscribi postulanti, id de facili concedi non posse responditUrbanus II. addens rationem : non enim Sanctorum numere debet quiasquam Can ibus
admisceri , nisi reses alim, qui e s miraeuia vis suis o lis attestentur plenaria Synossi firmentur assensu a : Item Utri- ως Constantiensis Episcopus S. Conra dum Pnaedecessorem suum canonietari supplicans , ad crebras suas litteras hoc immutabilis sententiae respissum accepit a Romana Ecclesia: Vitam ejus in Gncilio recitandam comprobandam fore Generali d e . Exstat in Chronico Constantiensis Ecclesiae. Et Alexander III. in Diplomate, quo S. Eduardum ad preces Henrici Secundi Angliae Regis , in Sanctorum numerum P tulit , scribit : Negotium tam arduum o sublima , non frutientis frit nisi in suemnibus Conciliis de more concedi . Habetur in Bullario Romano editionis anni I 6 3. tom. I. pag. 67. Dicit non frequenter, quia Eugenius III. scilicet Canonicis Lamia gensis Eeclesiae postulantibus Canon irati nem Henriet Imperatoris sui fundatoris, spondisset, huiusmodi petitio nisi in Generalibus Conciliis admitti non .letr illum tamen solus in suo Consistorio canoniZabat, usus hoc iundamento , quod Romanae E clesiae authoritas sit omnium Conciliorum firmamentum . Habetur Tomo i. Bullarii Romani, pag. 6r. Et certe ait P. Lupus, tomo tertio icholiorum pag. 369. ipse Eugenius III. legitur primus ita canonietasse, quem in S. Eduardo & S. Thoma Camisariensi Alexander III. & in aliis Sanctis canonirandis alii Pontifices sunt deinceps imitati. Quin imo eum iam Pontifices
sua aut ritate Sanctorum Canoni Zationem peragere incepissent, coeperunt quoque eam sibi privative attribuere. Etenim Alexander III. b rescripsi, quempiam non esse pro Sancto colendum addita ratione ; cum etiamsi per eum miracula ferent , non lic
ca) Habetur Epistola Ponti seia Tomo 4. Galliae Chris .c, Decr. Greg. L. III. Tit. M. Cap. I.
Sanctorum m. ' . . tWret mobis i um pro Sauso absque aut horiatate Geliniae Romana venerari , qtuM r fertur in Capite primo Extrav. Riliquiiso' veneratione Sanctorum . Qii in & fertur idem Pontifex edixisse , ut nullus novus Sanctus in veneratione haberetur , nisi ex aut horitate Apostolica ; & nisi si eanoni- ratus a Papa. Lupus dicto loco pag. 367. Et quamvis , ut etiam notat idem Lupus, illud Decretum non istatim ubique fuerit receptum , tamen ab eo tempore haec a thoritas canonietandi ad Sedem Apostolicam sensim transivit et praesertim postquam prati icturi Alexandri I H. Rescriptum in Decretales Gregorii IX. relatum fuit Ma Canonistis pro communi jure receptinia adeo ut tandem iuxta modernam disciplinam nullus novus Sanctus publico ritu eoli possit nisi aut horitate Romani Pontificis pro tali declaratus fuerit. Dixi publico ritu, quia, ut recte notant Canonis ae poli Glossam, in Cap. Unico , δε μι ρο veneratione SS. in 6. cuilibet licet in secreto alicui desuntio, quem Sanctum
credit , reces porrisere, ut pro istis ad Deum insercedatr licet Memnes preces publice eri
rere , ves solemne o scium μblice direre
Distinctionis illius inter publicum
vatum cultum notabile exemplum occurrit apud Molanum ad 3. Ianuarii. agens de B. Geriaco Eremita in territorio Falchen burgens: Commemoratio υκria misit a Diphaaiae Domini e sed quia no est Cauonidatus, Missae sacrificium peragatur de aeterna sapientia; & dum Litaniae canuntur, submissa voce inseritur: Sanete Geriace, Ora pro nobis.
An relatis ali Ius in numerum Sanct jam si infallibilis Santilitatis Argumentum ' Et utrum Dubium de Sanctitate allevus in numerum San lorum relati, debeat remorari ejus euhum σ λυ cationem . o
Certum in primis est quod relatio ali-eujus in Martyrologium etiam Romanum, F s a non
e Vide ius Meles. uni v. Edit. I ss. Part. I. Tit. XXII. Cap x. Exeerptum ex sup temen To. r. huius Milionis Neapolitatur pag. 4. 1.