장음표시 사용
21쪽
a a AN T. ROM. AD INSTI r. Recepi. Sent. IV, 8. 23. Vlpian. Fragm. XXV, s. Fabrott. ad I heoph. f. 7. de legit. Mn. Dcc. IV. Plutea IV. Sin plures eiusdem gradus essent agna- eiusdem ii, omnes succedebant in capita: siue masculi
..hi: u. ejent , siue mulieres. Neque enim Xl I. Tabu .eedebant lae ullum inter sexus hac in restatuerant discri- in capita. men, vi recte animaduertit IUSTlNIANUS 3. Inst. h. t. ct Pauli. Rec. Sent. IV, 8. 22. Postea
autem exclusae sunt agnatae omnes, praeterquam sorores. Unde Paullus Recepi. Sent. IV, 8. 21. Feminae ad heressitares legitimas ultra con anguineas successiones non admittuntur. ConLVlp. Fragm.
XXV, 6. Quam mutationem iurisprudentiae mediae adscribit Imperator d. g. 3. Paullus vero id civili Voconiana ratione troductum di
cit. Quod quomodo sit intelligendum, erudite exponunt Perigon. Di f. de lege Vocon.p. FO6. Iesu. Schulting. Iuri . antiqv. p. 4I2. Tamen Shia consuluit Praetor, edicto unde cognati eas ad successionem vocans. d l. 3. b. t. v. Quoiu. V. Non agnationis sed patronatus iure etiam re successe' succedebant patres liberis emancipatis, quos emines par contracta fiducia emancipauerant. g. 8. Insi. B. tia liberia r. Quod eleganter explicat Caius IV. L, 6. 3. Tamen quam tertio mancipatus fuerit flius a patra naturali fduciario patri, hoc agere debet naturalis pater, ut eis fociario patre remancipetur a nais rurali patre manumittatur: ut si fisus ille mortuus fuerit, ei in hereditate naturalis pater, non Muciarius , succedat. Succedebat ergo pater filiis emancipatis, tamquam patronus, si interposuisset illam fiduciam. Sin eam omisisset, succedebat eodem iure pater fiduciarius. Praetor tamen dein-
22쪽
LIB. III. TIT. II. 23de, aequitate naturali motus, patrem naturalem vocavit ad honorum possessionem edidio unde decem personae. l. 2. In s. de bon. pos VI. Sed haec omnia denuo mutauit ius re-VI. Μuraiscentius, a Iustiniano maxime introductum. tionea Nam primo confusa sunt agnationis S cogna 'Quo 'urotionis lura. Aou. CXVω, 3. Deinde S remotiores agnati, propioribus hereditatem repudi- .antibus, Vocata postea sunt per Constitutionem, cuius meminit Imperator, g. 7. Inst. b. t. Porro
ad agnatas quod attinet, iis idem ius dedit Iustinianus, quo agnati gaudebant, quamuis illae haut essent consanguineae. L. pen. C. delegit. hered. Denique S fiducia non amplius opus erat, postquam Iustinianus edita Constitutione voluit, ut emancipationes semper interposita fiducia factae fingerentur. g. 8. 20 .h. t. Immo omnem, quae inter suos di emancipatos intercedebat,
differentiam ratione successionis plane sustulit idem Iustinianus Nov. CXVIII, 2. VII. Deficientibus agnatis ex legibus XII. VII. sue
Tabularum vocabantur gentiles. Ita enim De-eessio
cemviri: SI A D G N A T U S N E C E S CIT, gςnxilium. GENTILES FAMILIAM HABEN-
ΤΟ. Vlp. Fragm. XXV, I. Processit ergo lex XII. Tabularum a domo ad familiam, a familia ad gentem, hac procul dubio ratione, Ut ne bona, si cognati succederent, in aliam gentem transferrentur. Vid. Bynhersh. obf. II, I. Meminit huius adhuc Cic. de Orat. I, unde Colligas, eius tempore gentilitias successiones nondum in desuetudinem abiisse , quemadmodum S de Caesare refert Sueton. Iul. L. eum a Sulla uxoras
23쪽
αι AN T. RoΗ. AD INsTIT. dote V gentilitii, hereditatibus mulctatum. Sed eas procul dubio aboleuit Praetoris edictum, quo S cognati succedere iussi sunt. Sane sua iam aetate obsolevisse illam gentilium successionem, testantur Ulpian. l. c. S Caius apud Auct. Collat. Leg. Mos. U Rom. XVI, 2.
I. Primus Praetor liis heros ad matris, &hane ad illorum Recessio.
hus hocheneficiisum indulis sit.
um matres liberos non haberent in pote
state, nec agnatis possent accenseri, nisi conuenissent in manum: consequens erat
ex iuris Romani principiis, ut nec mutua esse posset inter matres liberosque successio. At postea hoc visum est ab aequitate pietateque abhorrere. Unde utrisque consultum est aposterioribus legislatoribus, ct maxime duobus SC, de quibus hoc S insequente titulo uberius agendum.
I. Ac primum quidem Plaetor, naturalem sequutus aequitatem, matres ad liberorum, liberosque ad mitrum successionem vocavit edicto unde cognati. princ. Ins. h. t. II. Postea ct Claudius Imperator misertus materni luctus, in solatium amistarum filiorum legitimas matribus detulit eorum hereditates. l. I. Inst. h. t. Quo vulgo reserunt locum Suetonii in Claud. XIX: Naues mercaturae caussa fabricanetibus magna commoda constituit , pro conditione cuiusque:
24쪽
Lia. III. T IT. III. ascalasque e ciui vacationem legis Papiae Poppae, Larinae ius aeuiritium, feminιs ius quatuor lιberorum. Sed locus hic referri non potest ad ius succedendi. matribus trium quatuorve liberorum in bonis filiorum datum, quum id demum Hadriani temporibus inductum sit: sed ad liberationem a tutela, mulieribus eiusmodi concessam. teste Ulpiano Fragm. XXIX, 3. Cons. Schulting. Adnot. ad B l. p. 677. Probabile potius est, quod observavit Culac. Vot posteriorio. ad I. Inp. h. t. & cum eo lanus a Costa, personale magis fulsio illud Claudii beneficium, quam
ius omnibus commune mulieribus. III. Tandem asperam illam iuris ciuilis sub. III. Sen tilitatem plane sustulit S C. Terrullianum, cuius tu Con
de aetate in tanta fastorum consularium ob- scuritate vix licet certi quidquam statuere. historia. Diui Hadriani temporibus illud factum esse clicitur l. 2. Ins. h. t. Sed quia imperante Hadriano nullus in fastis occurrit Tertullus consul, quum contra sub Antonino anno Christi CLUIII. memorentur Tertullas θ' Sacerdos Coss. dudnm suspicatus est Cui acius in Not.priorib. ad Insi. h. t. M in illo Institutionum para grapho intelligendum esse Antoninum Pium, qui Sipse aliquando ductum ex adoptione nomen Hadriani prae se tulerit. Vid. L. 57. D. de ιudic. iunct. L. s. D. ad L. Iul. de υι pubi. L. 9I D. ad L. Falcid. iunct. L. 93. D. eod. L. 58. I 3 D. ad SC. Trebell. ibi Sed dubito, an haec omnia rem
25쪽
α6 AN T. ROM. AD INsTIT. eonficiant. Nullus sub Hadriano in fastis o currit Tertullus consul: sed quis nescit, plures uno anno suffectos fuisse, quorum rarius meminerint fasti consulares 8 Sane in ipso iure nostro laudantur Tertullas N Maximus Osf. L.
29. f. s. D. adleg. Δι. de adult. quorum nec fasti faciunt mentionem, S annus ipse incertus est .
Rarissimum etiam hoc , quod Hadriani S Antonini nomina confundantur: nec temere unus
pro altero videtur intelligendus. Iuvare Culacium videri posset Zonaras XII. p. sos. qui ait, legem esse Antonini Pii, qua statutum sit, ut liberis intestato mortuis , parentes succederent, ac liberi, si ipsi liberis carerent, parentibus partem legitimam relinquerent. Sed ea
Omnia falsa esse, nemo, historiae iuris paullo peritior, potest ignorare. scin Nam S patri multo ante Pii tempora successio ab intestato data est etiam in bonis filii emancipati, ei queiam
eum D. Hadriani de benesteio diuisionis, g. l. Insi. de I eius. L. a6. D. de Iidei f. Nam & hane D. Pii esse existimat. ob L. p. g. r. D. de Metu . Sed falsum id esse, vel inde intelligitur, quod illa
D. Hadriani Epistola edicto perpetuo fuit comis prehensa. Pauli. Recepi. Sent. I, 21. I. adeoque iam ante Antonini Pii imperium exstitit. o Idem sentiendum de narratione Chronici Pascha. Ita ad anniam CLXXVI. ubi tum constitutum esse ait auctor, vi ab intestato pater liberis Recederet, ae fi-
Iio ingrato Tριωγκιον relinqueretur ex bonis paternis, Sed quam raro historici recentiores ea, quae ad tua pertinent, accurate exponant, iam a Iae. Gothosredo ostensum est ad L. I C. Theod. de infirm. poen. coeti L et orbit.
26쪽
LIR. III. TIT. III. Viam antea competiit querela inossicios, ct ius
quoque quartae ad eXcludendam inossiciosi querelam antiquiorem esse, iam supra observavimus ad Lib. II. Nit XVIII, XIX, g. 7. IV. Quare tutissimum videtur, statuere , U. Eius SC. Tertullianum omnino Hadriani tempori- aetas. bus suisse confectum, Consulum vero suffectorum, sub quibus id factum, periisse memoriam, nec adeo certum annum ei facile posse adsignari. Id modo exploratum videtur, Tertullianum SC. Orphitiano esse antiquius, priusque matribus de bonis liberorum, quam liberis dehonis maternis fuisse prospectum. Cuius rei rationem, quam sese ignorare fatetur Vinnius ad prine. Ins. de SC. Orphit. hanc esse. suspicatur
XXV .p. 669. quod mater, si voluit, pietatis ossicio per testamentum potuerit satisfacere , id quod per aetatem saepe non licuerit liberis. Quia ergo saepius liberorum hereditate exciderint matres, quam materna liberi: mirum
haut esse putat laudatissimus Schultingius , quod prius de matrum, quam de liberorum,
successione cogitarit Senatus. V. Ceterum S C. illo Tertulliano cautum V. Eius- est, Vt mater ingenua trium, libertina quatuord m mgt 'liberorum ius habens, ad hona filiorum filia- μ' rumue admitteretur intestato mortuorum , licet ea in potestate parentis esset, ita tamen, ut si alieno iuri subiecta esset, iussia eius adiret here vi. ouae ditatem, cui iuri esset subiecta. f. 2 U. h. t. matres ex
VI. Indulgetur ergo id beneficium matri, t*ς SC. non item auiae, ceu disertia verbis tradit Iusti-H' si
27쪽
ag AN T. ROM. AD INsTIT. nianus I. eod. Neque omnes matres eo bene ficio gavisae sunt sed quae ius liberorum habebant , de quo supra ad LIB. I. TIT. XXV. g. 2. seqv. egimus. Et ingenuis quidem ciui-hus tribus; Latinis, ius Quiritium consequutis, totidem; libertinis quatuor liberis opus erat, s vellent succedere in bonis liberorum. Iul. Pauli. Recepi. 9. I. Us 7. 8. Porro hos liberos fuisse oportebat vivos, G S quidem vel septimo pleno, vel decimo mense natos, siquidem immaturi non proderant, quemadmO- dum nec tergemini uno partu editi, se nee monstro si aut prodigiosi, nec abortus abactique insantes proficiebant. Pauli. l. c. f. I.seq. Desectus tamen omnes, quin S ipsam orbitatem supplebat beneficium Principis, quo etiam ius liberorum consequebantur eae, quae nun quam peperissent: de quo supra LIB. I. TIT. XXV. n. 4. diximus. VII. Obseruandum etiam est, anteferre hoc SC. matri liberos defutasti, omnesque , quiei heredum suorum loco sunt, siue primi gradus asM Mortui enim non proderant, ut nee in Iege Papia Poppaea. L. I 29. D. de V. S. ἡ Nisi per interualla infantes exclusit: qualia exempla sunt, L. 3. D.s pars heressipet. & apud Plin. Hist. Nat. VII, II. fὶ Seeus ae in lege Papia Poppaea, secundum quam
etiam monstrosi partus numerum liberorum supplebant. L. t et s. D. de HS. Iac. Gothois. ad L. Pap. eap. XII. Sea in promtu caussa est, siquidem in lege Papia de damno vitando, in SC. Tertulliano de captando lucro agebatur.
28쪽
LIB. III. TIT. IV. 29dur, siue ulterioris, quin & emancipatos, quippe quos & Praetor ante matrem ad bonorum possessionem vocabat. Praeferebatur etiam pater. ad quem ipsa lege hereditas bonorumve possessio edicto unde legitimi S unde decem per sinnae pertinebat. Denique S frater consangui neus matri praeserebatur, quin S adoptivus. L. I. l. vlt. D. desuis , legit. Bere . Soror vero consanguinea non excludebat matrem. sed simul cum ea adibat hereditatem pro dimidia, si filia decessisset: ast, si filius, pro virili. L. 2. C. N. desec. nupt. Quae omnia breuitur, ast accurate, complexus est Ulpian. Fragm. XXV4 8. UlII Sed haec omnia suo more immuta- VIII. Mi uit Iustinianus. Nam praeterquam quod trium
quatuorve liberorum ius noluit amplius a ma- inuectaa. tribus desiderari, fratres etiam tam consanguineos quam uterinos matres excludere vetuit.
u. CXVIII, 2. Quae omnia a Doctoribus uberius ad hunc titulum solent explicari. TIT. IV.
SC. ORPHI TMΝΟ. Q Vom dmodum matribus consultum est Sc.
Tertulliano, ita liberi ad successionem in bonis maternis vocantur SC. Orphitiano, ca) de quo hoc titulo disserendum. I. Ex
laὶ Alius SC. Orphitiani quod ad manumissiones pertio
29쪽
Tabula. Tum matris intestatae hereditas Non pertinebat ad li
so AN T. Rori. AD INgTIT. I. Ex legibus XII. Tabularum ad liberos main tris intestatae hereditas haut pertinebat, quia feminae suos heredes non habebant. Ulpian. Fragm. XXVI, 7. Immo nec locus erat bono inrum possessioni unde liberi ad obtinenda bona materna. Siquidem haec tantum suis dabatur, vel iis, qui sui man si siem, nisii fuissent emancipati L I l. 6 D. unde liberi. II. Poterat tamen contingere. ut liberis liceret maternam petere hereditatem, aut querelam instituere inossiciosi testamenti, etiam antequam liberi essent SC Orphitiano ad successionem in maternis bonis vocati. Quando enim matres a patribus fuerant emancipatae, adeoque nullos habebant agnatos, liberis ab intestato competebat bonorum possessio, unde cognati: qua impetrata, omnino testamentum matris poterant impugnare . quemadmodum idem licebat aliis, quibus haec bonorum posisessio fuerat data. L. G. pr. D. dein c. test. Sin in manum Conuenissent matres , liberis suis erant loco consanguinearum, S hinc etiam hoc casu liberi, tamquam proximi heredes ab intestato, hereditate adita, procul dubio poterant materna testamenta querela inofficiosi impugnare,arg. L. T. D. eod. Et talia fuere exempla querelae inoffetosi aduersus matrum testamenta motae , ante Sc. Orphitianum , quorum meminit.
30쪽
Lia. III. TIT. IV. 3Init. Valer. Max. VII, 8. 2. VII., 7. . Plin. Epist. V, x. Vid. Schulting. Iurisp. am. p. 698. III. Sed praecipue liberis consultum est SC. III. SC.
ORPHITIANO, facto Rufo ct Orphito Coss.
rinc. IV. b. t. Atqui Iulianus Rufus & Ga ri uius Orphitus, b vel, ut in fastis Hub. Goletii
ad anu. IIccccxxx. vocantur, Vettius Rufus S Cornelius Scipio orphitus fasces tenuere anno V. C. IIccccxxx I, Christi Lxxvm. teste Henr.
Noris. Epist. Consul. p. 462. Tom. XI. The . Ant. Rom. Vnde constat, eodem anno prodiisse illud SC. Antecessit ilud Imperatorum Antonini &Commodi oratio, in Senatu recitata, Cuius meminit Ulpian. Fragm. XXVI, 7. Qua de re
Iul. Capitolin. vit. Marci Anton. XI. M. Antoninus etiam leges addidit de vicesima herediritatum , de tutelis tibertorum, de bonis maternis , cst item destiorum successionibus pro parte materna. Ultima enim lex non alia est, quam SC. Orphitianum, quod S alias soli M. Antonino tribuitur. L. 9.D. ad SC. Tertuli. N Orpbit. L. 6. D. eod. L. 23o. D. de verbor. Rηφ. IV Ceterum hoc SC. data est tam filio, Iv. Eiusquam filiae legitima matris hereditas. etiamsi mat*ria. alieno iuri subiecti essent, ita, ut praeserrentur consanguineis & agnatis defunctae matris, prios. h. t. Liberis vero omnibus hoc concessiam beneficium, etiam Vulgo quaesitis, quippe quorum bὶ Orohitianum an Orphisianum scribendum sit, nondum constat. Orphitorum cognomen in antiqui tale notissimum. Tamen & Q. ORPHICI mentici fit in Inscriptione apud Gruter. P. IoLXX a L. - 9il, o by Corale