Coelii Sedulii ... Opera omnia ad mss. codd. Vaticanos, aliosque, et ad veteres editiones recognita. Prolegomenis, scholiis, et appendicibus illustrata a Faustino Arevalo ..

101쪽

delatum legit, in quo hic erat titulus: Decreta Gelasii Papae Herecipiendis , et non recipieti his libris , quae scripta stitit is eo

cum LXX. renditissimis mis Pis. Huic omnino consonat codex

Iustelli in collectione Labbeana Conciliorum ad marg. Decreti. Similem inseriptionem inueni ego in codice Vaticano 379 I. in

sol. Parvo Inemi ran. Seculi X. circiter. Initium codicis est: Item incipiunt capitiam decretalium sostolicorum sanctae romatiae

sedis ecclesitie. Post Felicis epistolam ad Zenonem Hispalensem episcopum legitur : Iu Christι nomine incipiunt decreta de reciapiendis , et usu recipiendis libris , quae scripta sunt a Gelasio Pa ctim LXX. eruditissimis Diris miscopis in sede apostolica Drbis Romae . In alio cod. Vat. Reg. 6or 8. seculi circiter κ. decretum idem ita inscriptum reperia Incipit confrmatione domini Gelasia Papae de libris Deteris , ac nobi testamenti e In principio Didelicet etiamque libri Moysi etc. Alia similia menda o currunt. Alius est codex rit. Reg. 199. , in quo Post librum auctum Isidori De obitu Patrum est quoddam opus anonymum De numeris. Auctor occasione hinarii numeri agit de duobus m dis , quibus tota scriptura intelligenda est, et inserit totum decretum Gelasii libere a se descriptum. Praemittit autem : Ordo itaque disinorum librorum , quias ecclesia catholica scribere, lebere , recipere E et semidiam reciditionem sanctorum virorum , et

Orthodoxorum Patrum , hoc est, Gelasii paPae cum LXX. episcopis eruditissimis. Diris in Sede apostolica Dctis Romae, et se ιdiam

traditionem S. Athanasii episcopi Alexandriae ianitatis . Laudatur quoque Decretale Gelasia De libris recipiendis etc. initio Codicis Vati Reg. 331. Ioseph Blanciunus in Proleg. ad i. q. Anast.

Usc. 3. antiquissimo codice Florentino titulum profert: Incipit decretum de reinuetidis , et abiiciendis libris, quod scriptum est a Gelasio Papa cum LXX. eruditissimis viris episcopis in sede apostolica, Urbe Roma . ta codice vero Vaticano Palatino n. 493. sol. I o I. a Iusto Fontanino olim, et postea ab ipso Blanchino

diligentius collator Incipit decretalem sic mendose Pro Hecre- le) Sancti Gelasii Ptipae Drbis Romae . Varias lectiones ex his duobus codicibus , et eκ codice Iurensi Chiffletii, qui saepe Fimrensis errore typographico , ut Puto , in eis Proteg. vocatiu , d,

102쪽

ligenter 'armolauit, Blanchinus . Vidi ego etiam codicem Vat. P lat. niun. 493. , o ante Decrerum Gelasti continetur Μissese Gallicanum Detras a Ueii. Thomasio clictram , cuius antiqUitatem Habillonius , et Thomasius vehementer exaggerant. Sed Lcsleus in praefat. ad Μissate Gothicom nom. I9o. coniicit, aetatem Caroli Caloi non soperare . Charactor Decreti Gelasiani recentior .videtur charactere missatis literis maiUsculis eκarati , et a Blanchino dicitur pertinere ad se lum IX. circiter. Mihi totus liber videtur scriptus Seculo X. , aut XI. , MUm diUites nonnUlli Abbates codices Praesertim sacros magnis impensis , et Irim ad imitationem antiquiorum exarari iubebant. Denique Iacobus P titus in not. ad Poenitentiat. Theodori Caninariensis obseritat, idem decretum Gelasio assignari a Theodoro , et in aliis mss. c dicibus , quos enUmerat.

15 a. Statuamus igitur , a Gelasio editum fuisse decretum de libris recipiendis , et non recipiendis , ac dimcultatem , quae ex verbis eius de Sedulio oritur , alio modo, si fieri possit , α-plicemus . In collectione Labbona Conciliorum sic decretum hahet de Sed uilio', Item Denerabilis viri Sedulii P chale optis , quod heroicis Hoscripsit versibus , infictili lcitide praeferimias . Sic etiam Gratianus distinct. 15., Sed proferimus Pro praeferimus et pro duuersa scriptura notatur preferimus . Codex Florentinias apud Blanchinum , et harensis opud Chiffletium praeferimus : Vatica

quod facile, ab incautis trahi possit ad proferimus . Codex Vat. Reg. 6or 8. clare prefersentis . Auctor operis De numeris in cod. Vat. Reg. I99. Paucis immutatis: Item venerandi Diri Sentilii QγλSC N paschale Opus , quem c lege quod theoricis versibus δε- scripsit, insistit laude praeferimus. Codeκ vatic. Palat. apud Blan .chinum in textu referimus , secundis CVris Praeferimus et idem codra in textu Sesilii , sec. cur. Θ lii , in textu erroicis , sec. Cur. eruditis , UIod amplexus est Blanchinus pro homicis . Pagitis

POStrema verha sic refert insistio latine praeferimus et atque ita reuera legitiar in codice vatic. I 34I., sed , opinor, eodem Sen-SU , non ut dicatur opus insisne , sed Diade insictiae , vel insoni . Alia discrepantia est in hoc codice vaticano 13ψI. deSCHPSerit

103쪽

Pro descripsit ceteri omnes exhibent et, cIuod omittenguina nobis non suit; nam inde sortasse diuersa quaedam decreti interpretatio erui poterit , ut nunc dicam. i r I53. Aniinaduersum iam fuit nom. 34. , Sedidium poema suram volUisse uocari carmen Pascha e , prosam vero, siue inter-Pretationem postea editam Uris paschale . IuretUS , qui Primus omnium prosam Sedulii uulgauit, expendens verba Gelasii qui Qms p Chiale , et versus heroicos , quibus descriptUm fmit, nominat, concludit, videri Gelasium utrumque opus comprehendere voluisse . Sane propositio GClasti aliquantulum obsciam est, at- qtie adeo locus coniiciendi esse potest, an oporteat legere OPMSPiaschiale , et quod heroicis descripsit versibus . Quum, autem in epistola ad P Iacedonium praemissa oPeri Paschali, siue Prosae , Sedulius dicat , se idem optis antea versu digessisse , disssitare merito aliquis poterit, num rctenta ScriPtUra codicis Vatic. I 3ς I. quod heroicis descripserit versibus , mens Gelasii merit laudare Opus Paschale , cIuod ex Praefatione intellegerat, versibus misse

I sq. . Hoc pacto facile soliat posset difficultas , ex tempore , quo decretum Gelasii prodiit, a multis obiecta . Dicitiir enim decretUm editum , Asterio , et Praesidio consulibus et et Turcius Rufus Asterius Sedulii carmen non collegit, et edidit, nisi post ConsLilatum et nam et i in non nollis codicil us dicitur m or-Hiuaris , in plerisci te, tamen CXPressum rat, ex risule ordinaris . Nemo dubitat, quin optas Paschale , siue Prosa Sedulἰi sine ope, et cura Astcrii prodierit. Potuit ergo Gelasius opus Paschale commendare , cpaamuis in vulgus editum nondum suisset carmeu Paschale . Nihilominus probabilius censeo , Gelasimo vel virUmqtie Osris, vel potissimum carmen paschale insigni illa sua laude Prosecutum 1itisse : siquidem Iuvencum cum Sedulio coniungens, illico addidit: Item Innetici nihilo mimis labori tim OPUS Non Uertrimus, sed miramur et quo innuit, IuUenci carmen nec vitimas laboriosum , nec minias laude dignum esse . 155. Pagius ergo cum aliis hinc colligit, decretum Gel sit post consulatum Asterii editum fuisse . Testatur , se vidisse Codicem ms.l antiquisSimo charactere exaratum in bibliotlieca v

104쪽

a Parisiensi, alituraque in hiuliotiteca Parisiensi S. Victoris , a

quibus aberat nota illa temporis , Asterio , et PraTsidio Constitibus , qtiain Baronitas , et Concilioruin collectorcs dccreto Ge- Iasii ascripsertant. Duo codices Vaticani , et coclen Florentinus Stapra colnii emorati Pariter ignorant eiusmodi notam temporariam et ne De Video , eam ala aliqHo ex designato veteri mS. Produci . Quanaobrem Pagius arguit, Primam Synodiam ronianaIn sub Gelasio culcbratam iuisse anno 493. tertio idus martii, in qUa MisenDs rcconciliatris est cum ecclesia , synodum SCcundam et aratiam no eiusdem anni, vel potius anno sequenti, in qua de libris apocryphis actum . Priori interfuerunt CPiscopi 55. , PO Steriori 72. , vel,, Vt pleri Pie alii habent, ro. In collectionibus Conciliorum hae synodi contrarium ordinem soruant., I56. Ex his idonea eruitur ratio , cur Gelasitis tam Pra Haro elogio Sedulium mactarierit: nam fortasse rem gratam faricere voluit recenti editori Sedulii, viro patricio , et consulari Asterio . Subit etiam animum suspicari, an Asterius nouam Sedulii editionem Gelasio dicaucrit: nam Asterius Romae , Vt Videtur , epigramma suum scripsit, et quemnam alium sacerdotem

ab eo appellari coliticiemus , nisi summum Pontificem Gelasiunt 8 In pruno versu Plerique habent,

me , Sacer meritis , veracis dista poetae r Sirmondus .e suo codice protolit veracia , et Cellarius e eod. Cant. Pater Pro saCEr. In cod. Vaticano Reg. r. Pro legi tur mme . Non absurdum esset torum versum Sic resormare s mme scicer meritis , Deri accipe dicta poetae . Vel Summe piater etc. Uerius tanten puto sacer substantiNO modo

Pro sacerdos . Sic in carmine elegiaco Erinoldi Nigelli pro Lu

heho , simile quiddam in Prudentio animaduertit, quamuis alii in Prudentii versu sacer adiectivo modo sumant , ut dixi ad hymn. 9. Perist. v. a. Uemm etiamsi retineatur versus . x t in Plerisque nass. extat, tamen probalassis est coniectura, Asterivio Gelasio carmina Sedulii obtulisse . 157. Fontaninus De antiq. Hort. I. a. cap. 3. cenSet , Se-

105쪽

dulium suum carmen vulgasse circa annum 434. , quod postea Asterius ex schedis auctoris Iaecognitum, et emendatum edidit , quemadmodum fecerat adhuc consul de scriptis Virgilii . Cellarius iam obseruarat verba ipsius Sedulii in epistola ad Haced nium praemissa Prosae et Paschalis carminis textum , q&Oricio ptirae deuotionis simpliciter execratias nobis Obtiali perlectendum . Quid ergo collectore schedarum opus filii 2 reponit Cellarius . Gmnerus respondet , veri is codicum mss., dis restim re

liquit , non nimis esse tribuendum: nam Sedulius integrum casemen incedonio obtulit perlegendum , sed non edidit in pu-hlicum . Haec ergo cura mit Asterii, ut carmen Paschale vulgaretur . Arnigenius aduertit , Sedulii carmen non solum collectUm, sed adornatum in Asterio fuisse , ut inscriptio epigrammatis Praefert . Quum enim Sedulius carinen Macedonio obtulisset , et Isic voluisset , in solutum sermonem transferri , Sedulio enata est suspicio , carinen ipsUm macedonio non Placuisse , ade Ue neglexit carmen et Cuius Proinde membra in varias partes dispersa iacuerunt. Asterius igitur abiectas , neglectasque chartas collegit, atque vulgauit.

158. Ita ratiocinatur Arnigenius , quia Sedulius Macedonium alloquens in epistola Prosae praemissa , de carinine paschali ait : Quod utrism pia erit , ideo seminari volueris , an quod O

fenderit , Di Potius arbitror , stilo censueris liberiore describi, stib hio Dideor fiactu e iudicis . Haec tamen satis non esse viden tur , ut reuera carmen a Sedulio editum non suisse credamus rnam potius Sedulius innuit, carmen a se in publicum emissum , quum illud Macedonio obtulit: et quia priores litori titulum ha-hchant carminis Pasclitiis , iccirco prosam inscripsit OPUS Pa schale . Cur ergo non teneamus , oditum fuisse a Sedulio carmen Paschale , scd in certas chartulas dispersum Τ Ιnscriptio epigrammatis Asterii non aliud euincit: Hoc opus Sedulius in ceritis Cha tralas disPcrsum reliqtiit etc. , ut num. I 36. ostendimUS . Ex quo

eOlligi potest , necessarium non esse decretum Gelasii de lilbris Pocryphis post annum 494. , siue post consulatum Asterii dis. ferre . Etsi enim Asterius in epigrammate ProfitetUr , SVa OPe,

et cura dicta Sedulii suisse populis edita , tamen id intelligenduin

106쪽

est de editione elegantiori omnium partiom carminis , quae antea in certas chartulas dispersae erant. Ac fortasse quod ita primum carmen Sedulii dispersum fuerat, causa est, cur tanta sit discrepantia in libris distinguendis, et numerandis , in constat

ex num. 31. Seq. Consule non II. ad Dedicationem Prosae.159. Certum quidem est, estin plures doctos , ac nobiles viros operibus veterum scriptorum , quae iam vUlgi manibus t rebantur , nouum lumen attulisse , exemplaribus denuo editis, recensitis , et emendatis . Asterius ipse , de quo loquimur , distinxit , et correxit codicem Virgilii, ut vidimus . Ex num. 62. constat , Alaundantium quemdam contulisse codicem vetustissimum Sedulii, qui in hibliotheca Taurinensi asseruatur . Concilii Calcedonensis exemplaria contulit, et emendauit Rusticus diaconus

SecUlO VI. , cuius verba ex mss. refert L Mus tom. 4. ConciI.

Hus sanctae. ecclesiae romanae contuli, annotaui, distinxi . Deo

fratias. Μ illonius Annal. Benedici. I. I 2. ad ann. 721. Pag. I sq. num. 56. memorat Commentarium Ambrosii in Lucam scriptum iussu Leutcharii, siue Leodegarii abbatis anno 752. , quem Postea Rasterius manu Propria emendauit. In mss. codicibus Terentii saepe occurrit subscriptio haec Glimpius recensui r himc Callio- pium suisse Alcuinum Caroli Magni magistrum multis probat Ba thius Aduos. I. 6. cap. zo. Ex schedis mss. V. C. Giouena ii in

Comment. ad Prudent. I. a. contra Symm. V. 9o9. Protuli Subscriptiones Nicomachi Dextri, qui codicem Titi Liuii emendauit ad exemplum Clementiani parentis sui , sterius Nicomachi , qui apud Hennam codicem etiam Titi Liuii emendauit, ac Vici riani V C , qui dominis Symmachis exemplum pariter Titi Liuii

emendauit. Celsum Constantinum , Vimm Clarissimum , commentarios Caesaris correxisse ex mss. Puteanis patet. In Bilui caeca vaticana extat Terentius ms., quem aeuo Caroli Magni Hr garius scripsit, et Calliopius Scholasticus recensuit. Paulus Constantinopolitanus exemplar ms. Lucani eadem ratione cor rexit . De hoc veteri more videri possunt walchius diatr. de are. Crit. Vet. roman. num. 26., Philibertus de la Marne ep. ad Helu

107쪽

diplomat. antiq. l. I. cap. 3. , qui putat, Calliopium , correctorem lTerentii, ex dignitate ecclesiastica aPpellatum fuisse Sclaolasti- iCum e nimium tamen exaggerat, quum ait, Seculo V. morem fili Se , ut illustrium virorum lucubrationes per librarios non ederentur , nisi a viris in dignitate constitutis ante recognitae , et emendatae . Aduertendum etiam est, Saepe. accidere, ut eiusmodi stah- scriptiones correctorum non Sint autographae et nam excriptores codicum , quum in. aliquod exemplar describebant, omnia , Daein eo reperiebant, atFe adeo ipsas prioram correctorum SD scriptiones fideliter exarabant. Praeterea vereor, ne interdum fraus etiam id rariorum irrepserit, qui subscriptionem alicuius viari insignis , ac veteris effinxerint, Vt ita ex antiquitate , et co rectione pretium codicis aUgeretur. Quo spectant Phaedri verba l. 5. Fab. I. Vt quidam iam es nostro faciunt sectilo ,- Qtii Pretium operibus maius inueniunt , nouo - Si marmori ascria Psertini Praxitelem suo , - DEtrito . Myronem arbEnto . 16o. Memplum huius fraudis Satis clarum , x et Puto , nuper inueni. In codice vaticano Alexandrino ΠUm. I 598. extat

catalogus librorum hibliothecae , siue Archiuii basilicae vaticanae ,

anno circiter I 62o. Scriptus. In eo catalogo pag. I 6. Sic en Unciatur : Persii Flacci sci rae ante Iacio. cinnos sCrotae , et Barcellonae emendiatae a Flanio Lilio Vrctatio nominis Sabini anno Christi 416. Auctor catalogi id probat, quia fol. 63. codicis haec inscriptio Iegitur : D' Tres nn Sabini Di protector Homestia

cellonae Coss DD. NM Arcadio , et Honorio Q. Sequuntur in eodem codice versus Prisciani cle EST, et NON , Sermo super

verbis , Fili hominis , sta sΠPer pedes etc. PraecePta artis rhetorictio a filio Seueriano collecta. Haec diuerso , et recentiori charactere sint scriPta , oportet: non enim attingere possunt antiquitatem illam , quae satyris Persii tribuitur . Profecto hic codeκ , Si vera esset subscriptio , antiquitate excederet celeberrimiam coducem Virgilii Mediceum ab Asterio anno 494. emendatum e nam lemendatio Trebatii pertinet non ad annUm 4r6., ut ait auctor Catalogi, sed ad annUm 4o2., quo consules fuerunt Arcadius l

V. , et Honorius V. , hoc enim Vult , ut interpretor , nota in l

108쪽

fine sis Hunc consulatum Arcadii, et Honorii in nonnullis codicibus Persit, et Nonii designari animaduertit Petrus Relandus

De fast. Consular. , nimirum ad finem codicis ms. Persit; Flanii DL N. N. Sabini m. protector domesticus temptata emen qre sine miti9rapho , et adnotaui Barcellonae coss. DD. NM. Am

d. , et Honorio quinquies . Et ad finem Nonii Μarcelli: An. Tri n. Sabin. Protector domistic. Lecti Q. ctim DD. NN. Am

d. et Honor. quinquies mss. prout potui sitie mabistra emen lans annotarii anno aetatis XXX. et militiae quiarto in rinitate

Tolosa . Idem corrector codicis Persit, ac Nonii videtur indicari. Equidem pro certo habeo, sisscriptionem codicis hasilicae vat

Canae suppositiciam esse. Auctor fortasse non scripsit ut, vel Vi , x t clarius habet Relandus , sed D. c. pro vir Clarissimus . omissis autem aliis suppositionis notis , verbum Barcellonae Io ge post natum est: nam scriptoreS eius temporis , in Ausoni ,

Prudentius, et alii dicebant Barcino , vel Barcinora , Barcinonis. Neque antis Flium pro exemplo , vel exemplari apud scriptores eius seculi iacile inuenies, neque notam Q. pro V., vel Quintiam in antiquis monumentis reperire licet. Minus vero probari debet grainquies , ut Relandus scribit. Possem hoc loco agere de codice S. Hilarii eiusdem hasilicae vaticanae et sed pleniorem de eo

tractationem capiti VII. reSerilo.

I 6 I. Vt redeam ad Asterium , concludendum est , ita a Sedulio carmen Paschale fuisse editum , ut ab Asterio collectore schedarum , et partium carminis , qui simUl eleganter , ornate , et emendate totum corpUs describi curauit , ac fortasse adiunxit elegiam , et hymnum , Sedulii nomen multo magis inclaruerit . Itaque siue iam Asterius nouam editionem carminis Seduliani Persecerat , siue in id opus tunc incumbebat , simile vero est , Gelasium Pontificem inde permotum fuisse , in SeduliUin in Paucis nominaret , et effusa laude extolleret. Μonet me hic locus , ut lepidam mellam discutiam , in quam heterodori occasione quavis data , vel arrepta libenter excurrunt. Narrant , locum Gelasii per librarios corruptum aliquando suisse , qui substituerunt OPUS Paschale , quod haereticis descripsit versibus pro heroicis rquod mendum Paulum II. ad capitale poetarum odium perduxit ,

109쪽

so P R OL EGOMEN A

ac pittribus aliis legum prosessoribus imposuit et quin nonnulli eorum addunt, ex decreto Gelasii ita corrupto ab eccIesia catholica

poetas Exulare iussos , qtalam mUlti crederent, omnes Poetas esse haereticos . Verum qUis non videat, nemini sanae mentis venire

in mentem potuisse , ut eκ decreto Gelasii, quo insigni Iaude Carmen Sedralii ornatur , colligeret, poetas omnes esse haereticos 3 In nullis variis lectionibus reperio, verba Gelasii mendose ita suisse exarata': ΘΠs Paschale , qt Od haereticis HosCrosit versibras , insis si mucle pracscrimias . Fac tamen , alicubi hoc mendum irrepsisse . An serio piatas , misse aliquem , qui simul crederet, opus paschale et haereticis versibus descriptum fuisse , et insigni laude esse praeserendum 8 Quae quidem ratio tam aperta est, ut Ba

Ilus ipse , crat certe cordi non 'erat causam roinan ortam Pontificiani agere , tamen fabellam hanc suspicatias suerit ab italis literarum humaniorum cra toribus confictam fuisse , ut eos deriderent, qui parum Poetis eius temporis fauere viderentur . Non me sugit, Palatum II. a Platina , aliis pie viris literatis , quos ille iustis de camsis insectatus sierat, ita male habitiam , ut fingerent, eum omnes literatos , atque elegantioris doctrinae studiosos pro haereticis ha-hDisse . Uerum hanc caliamniam egregie rcitam ni PIUin Raynaldus in Annal. eccles. , tiam Eminentissimus Cardinalis. Quirinus in Pati Ii II. Vita . Heterodoxi obiectam fabellam satis probari putant Pierii Valeriani oratione Pro harhis sacerdotum. Sed in primis quaeram , quid fuerit catasae , cur haeretici Paulum II. vh1que ii omin cnt, Ilium Valerianus fabulam de Hadriano VI. narret 8 Compertiam cst, Hadrianum VI. seuerioris disciplinae amantissuintam poetis , qUi trinc temporis Romae ineptam quamdam elimicismi imitationem affectabant ,. et liberitis vivebant, partim fa-itisse. Hinc poetariam aduersiam eDio PraeSertim iam mortuUm dictoria r hinc Picrius Valeriai uis in oratione Pro sacerdotiam

110쪽

sIIm Diclimras , ut hac cle causa titillum hominum semis mcitori P Sequeretur Odis , quam poetas e id nominis nihil alitid prae Se ferre arbitratus , qtiam impietatom . Et a ratio aliqui non miai

ςΠidem praesules deprauatae illius locetione lego lectionis heslucinatione , et alterius finitis de rasitanda barba errore ducti , ΠΕ-minem sacerdotio dicturam putant, qDi md lsrhiam nutriat, vel Dersus faciat et tanti est prauam semel opinionem imbibisse. Haec ita exaggerata risus excitandi causa confingi ab aliquo scharra Potuerunt ; credi a nemine certe debent . Quo magis mirari Subit, FUnciuin cap. 3. De veget. lat. ling. Seneci. , qUUm Sol UmBaylium auctorem alleget, tamen eandem crambem , tamqUam Certari Iustoriam , reco Fere , ac ditiersa narrantes ScriPtOreS ita

Componere , ut utrique Pontifici, Paulo II. , et Hadriano VI. tam

absurdum errorem imPUtet . . .

I 6 a. Breuiter expedienda nunc est alia quaestio de Asterio , de qua nonnihil supra nutri. 46. , et Iaa. acitam eSt , Sitne auctor elegiae , Cantemus socii etc. Norisius , quia in Cod. Vati Cano II 65. Post carmen paschale ascribitur nota, qua significatur , carmen ab Asterio editum fuisse , et statim subiicitur elegia , arguit, incertum esse , virum auctorem habuerit illa elegia , nec vero Labheum adeo confidenter debuisse eam Turcio Rufio Asterio abrogare . Loquitur , ut opinor de codice recenti Vaticano 3178. , quem n. 65. recensui. Verum quamuis aliqui sint codices , Vt iam notaui, mai post carmen paschalo notam illam assi rant , tamen nullo modo colligi potest, Asterium auctorem esse elegiae . Notatio enim Asterium indicat carminis collectorem , et editorem , non mctorem . . In cod. Vatic. Reg. 5. , qui etiam recens est, et ad Aldi editionem videtur accommodatus , sic eadem nota prosertiar : Ttirtitis Ru s Asterilis Quiratias seqtientia carmina inter scripta Collii Sedulii inuenit . Sequiantur autem elegia , hymnus , et epigramma Sedulii. Non dissiculter credam , elegiam etiam ah Asterio fuisse collectam , ac simUl cum carmine Paschali elegantiori ornatu volgatam , quod tradunt Labbeus, et Goldastus in not. ad carmina S. Columbani. in nota tame V., HOC Opus Sentilius etc. , siue carmini Paschali ea Praeponatur, Sive Postponatur, id euidenter demonstrari non . potest. Quod Ma