장음표시 사용
91쪽
me, sacer meritis . In codice Vaticano a. , qui Satis recens est , nota eadem collocatur in fine carminis paschalis . Differt etiam a Reg. I. in his r inter chartultis et aduncitiam , citiliae omni eloeantia d. e. a Turrio Rufo Asterio QMulto V. C. exconstite Ordinaris , atqne Patricio . 337. Sirmondus in notis ad Ennodirim t. I. epist. 24. Profert ex codice Remensi epigramina Asterii, Sume, sacer meritis etc., quod dicit esse directum ad eundem Macedonium , cui Sedulius carinen paschale dedicauit. Animaduertit, post epist Iam Sedulii ad Macedonium esse halac annotationem , HOC OPrisciC., Ut in Reg. I., cum hoc tamen discrimine, irater Chari das d. r. q. r. GGrΠGtumVlle , a. a. O. e. d. e. a Tiar Asterio V. C. ΠStile ordinario etc. Sequitur epigramma , Sume, sacer. L heus in Bibliotheca Noua mss. pari. I. Pag. 23. Se vidisse teStatur
exemplar operis paschalis intelligo carmen paschale ) initio mu
tilum , in cuius fine erat eadem nota , Η. O. S. inter Martialas cl. r. q. r. cidunatum , a. a. O. e. dirari attim est a Ttirtio Rufo Asterio Exconstito ordinaris a. p. Tiam versUs Asterii, Sume, SmCer meritis etc. Bandinius in codice hibliothecae Laurentianae , HUem recensui num. 86. , inuenit eandem notationem , HOC O. S. irater Chartulas c. r. , quod r. a natum , citque a. o. c. d. e. ra Tertio Rufo Austerio V. C. Exconsille Ordinaris a. P. VSSerius ex ms. Diorneyensi eadem sere verba initio carminis paschalis apposita sic assere: Hoc O. S. irater C. d. r. q. r. a. racitum- siue, a. a. s. e. d. e. a Turris Siseno Asterio QHinto consule omclinario , atqne piatricio ου 138. Barthius in vetustissimis membranis reperit epigra
ma Asterii, operi paschali praemissum hac inscriptione et OPus
PasChale , quod recollectum , adtinattim , ci. a. O. E. H. e. a Trarci
Fussis Asterio Quinto Exconsule s. a. p. Paschalis carminis liber primus. Seqoitur deinde epistolae Sedulii ad Μacedonituri fragmentum . Codex Almeloueenii sic restri: Hoc O. S. Inter Chartu-DS d. r. q. a Natram a. a. o. e. c. e. a Tnrcio Frino Asterio Quin- ω , Uiro Clarissimo , consule O. ci. P. Codex vero ArntZenianus , HOC O. S. inter chartialas d. r. q. G Ismatum, atqrte ad Omuem
rimantiam compositiam diuidbaturn est a Tis Asterio V. C.
92쪽
exconsule O. a. p. wnthemius etiam in codice S. Albini inoetiit ex risule Ordinaris , et patricis , cetera, ut in codice Remensi apud Sirmondum, quod confirmat Labheus De script. eccles. , ubi aduertit, in ms. S. Albini annotationem , et epigramma Asterii subiici carmini paschali, in ms. vero Remensi inserta esse inter epistolam ad Macedonium , et praefationem metricam Sedulii. In perueteri codice Taurinensi alia manus literis potis rubris, quae magnam Partem evanuerunt, partim nigris, ex alio codice , vi videtur, notam de Asterio exarauit, o qDa V. C. Comes Galeanus mPione .haec potuit tantum descril ere . Robeo inciperem
tiam opus , sit rat eSC Urater . . . . amen .... lib. . . . PrimΠS ... a
graciliuUr . . . . Se lius inter cariolas suas reli id, et colliti ci natique sunt a DIscio Rufo Asterio , et ex risol. Orri. Patriacio suPrascriptorrim editore librorum. Pro Robes videri legendum Bobio dicam in schol. ad prolog. metric. Alia fortasse in hunc modum explicanda sunt et Incipit sacrum opus, id est, Deteris testamenti liber primus . Quatitor alios noui testamenti S cIulitis etc. Cl. Franc. Antonius Zacharias De prohibit. librorum ad ann. 496. D. X. Simpliciter negat, in codice Taurinensi moraiciun de Asterio correctore Sedulii extare : sed vel eum furit
notatio , quae ad me missa est, vel solum ille intelligit , notationem eiusmodi a prima manu exaratam non eme. 139. His ita expositis , cmaerendum est, cUr in recentibus Sedulii editionibus epigramina Asterii sic inscriptum aPpareat zTurrit Rufi Asterii , qui Sosilii carmina post fata eius collebit ,
et edidit, epictramma ad eundem macedonium , cui Se lius Uras stium Hedic erat . In nullo ms. codice expressum est nomen eius , cui epigramma inscribitor r quod enim Simiaondus ait, epia gramma directom esse ad eundem Macedonium , cui dedicatum erat carmen paschale , id non ex codice , ut videtur, P uit, Sed ita ex eo collegit, quod post epistoIam Sedulii ad Macedonium memoratam annotationem in suo ms. inuenerit. Titulum enim epigrammatis nullum ex codice Promit. At codices mss. non omnes eodem in loco annotationem ponUnt, quum alii eam in
principio carminis , alii in fine, alii aliin collocent, ut 'vidimus . Etiamsi autem certa sedes inscriptionis illius, siue notae esset post
93쪽
epistolam ad Macedonium , tamen non certum at mentum hoe esset, Asterium eo epigrammate editionem Sedulii Macedonio dedicasse . Immo , ut obseruat Labbeus De Script. eccles. , Mamuis in aliquo ins. mentio fieret Macedonii in ea annotatione , non tamen certo colligi posset, eundem esse MacedoniUm , quem Sedulius , et Asterius allocuti sunt. Adde , potuisse etiam accidere ,
ut usu solet euenire , ) librarium aliquem , qui epigramma Asterii post, epistolam ad Macedonium legisset , inscriptionem , qUae nunc extat , finxisse , quod pulmerit , epigramma Asterii eidem fuisse dicatum , cui epistola Sedulii inscripta erat.
. IAo. Retineamus tamen notam epigrammati Asterii praemissam . In ea excribenda codices Inss. inter se discrepant. φαxius Puto , quod Reg. l. essere , HOC Opias Sech litis ira certas cham Dilas dispersum reliquit, pro quo ceteri inter chartillas. Conscripserat ergo Sedulius carmen Paschale non uno Volumine con- Clusiun , sed in certas chartulas dispersum . Quod enim alibi Iegitur inter chartillas dispersum , innueret , carmen inter Plures alias chartulas Sedulii dispersum delitUisse , quod minus verUm Puto . Pergit noster codeκ Reg. r. , qHod re IDCriam , adunatiam , ctque ad Omnem riwantiam diutibatum est. Alii pro adtincitiam habent adornatum ς sed melius videtur adunatiam et quum enim carmen in certas chartulas esset dispersum , Asterius illud recoli sit , adtiuauit etc. Quamuis autem legere velis adornariit, tamen
hoc verbum , uti et sequentia ad omnem elefantiam intelligenda sunt de ornatu , et elegantia codicis , aut voluminis , non quod Asterius in Sedulii verbis mutandis aliquid sibi licere existimauerit. Ipse enim in epigrammate de se solum alarc ius Ope , et cura edita sunt POPialis . Collectum igitur carmen paschale multis cliartulis , et in unum corpus redactum , atque eleganter descriptum , ab Asterio editum
suit populis , siue diuulgatum . Cura etiam Asterii videtur suisse,
Ut carmen correctum ederetur .
I 4 I. In nominibus eius exprimendis exemplaria vetera . non satis conueniunt. Videntur haec esse praeserenda , D rotis. Rufus Asterius e pro Turritis alii habent Dirtius , aut Tertius et
pro Rufus alii Russus , aut Rufus , aut Ru ius. In mss. c
94쪽
dicibus Sedulii , uti in ipso epigrammate constanter Iegitur Asteriris , excepto codice bibliothecae Mediceae , in quo titulus exhi-het At sterio et in aliis documentis aliquando Atisterius, aliquando Astorius , aliquando Ateritis, ali Fando Austiarius , Miquando Asturius , alicIuando Astyrius , aliqDando Hasterius , nisi diuersa
haec cognomina StatUamus , Fod nonnaeli volunt. Turciorum nomen claram olim fuit, ut ex veteribus inscriptionibus , aliisque monUmentis Patet et Pro qUo nonnuncNam ScribitUr Wrgius eo , errore , quo Saepe Cm G mutatur ; apud alios inuenias Trintactis, et Curtius usus Apronianus , quia scilicet inscriptiones aliquae male descriptae sunt. Panuinius I. 3. GSt. ad ann. 494. nominat Turrium Secundum Asterium et sed per errorem Sectindi nomen intrusit. De gente Turcia Aproniana Asteria disserit Nortisius Cenotaph. Pisan. dissere. 4., et Huratorius dissere. I. ad Patain. earm. Cognomen Rusi in multis familiis romanis reperitur rde quo ita Quintilianus l. I. c. g. M. 7. Scrutabitiar Orsines nomi-rium , Di quae ex habilia CorPoris Cicerones , Rufos, Grictosque s certitit. Hinc contra orthographiam videtur scribere Russus.
Ex nominibus , Praenominibus , et cognominibus Plura gentilitia nomina propagata sunt, ut Decimii, Sextii, Tullii, Quinctii. Hinc potius praeferendum est Rufi nomen cum muItis codicibus, . quam Rufi cum aliis . In inscriptionc Uirgiliani codicis Medicet ,
m X nUm. I 43. Proserenda, Clara vini haec 'tria nomina Ttirritis
rget. Asterii multi occurrUnt inter ethnicos , inter christi nos , inter Sanctos , inter episcopos , inter quosvis alios viros insignes . Sed a nobis solum quaerendus est Asterius , qui post Sedulium vixerit, qui consae suerit, mal noenen habuerit Turrius Rufus Asterius . Duo seculo IV. Asterii consules fuerunt , alter anno 449. Cum Protogene , alter anno 494 cum Praesidio Priorem Asterium fuisse , qui carinina Sedulii collegit, tenent Sirmondus in not. ad Ennodium l. I. epist.24. , CellariUS Pag. IO. editionis suae , Arnigenius cap. Io. Specilia. OhSerVat. - qNi mUltis hanc opinionem confirmat . Raclo Sirmondi videtur haec
fuisse , quod Asterius , qui Sedulii carmina in via uia corpiis' cora lecta edidit , ad eundem Macedonium , cui Sedulius carmen dic
95쪽
uerat, ea miserit, aut direxerit. Ad aetatem autem Sedulii, qui floruit anno circiter η3o., magis accedit Asterius confiat cum Pr togene anno 449., quam AsteriUS consul cum Praesidio anno 494. x 43. Arnigea ius hoc ipsum argumentUm PromoVet, Dia Asterius videtur coniunctus amicitiae vinculo fuisse Sedulio , et Macedonio : huic certe amicus erat , ut probant verba ep grammatis Asteriique tui etc. Fieri autem non potest , aut uix quidem potest, Macedonium , quem Patrem , et magistrum mutitoriam appellat Sedulius , ad annum 494. peruenisse , quo alter
Asterius consul fuit. Praeterea tenendum est, eundδm esse Ast
rium, Pii Virgilii codicem emendauit, et de hac sua emendati ne epigramma consecit, et Asterium, qui simili epigrammate edi lionein suam Sedulii adornauit et praesertim quia in epigrammate
ad emendatum codicem Uirgilii ait:
Asteriumque stium Dinaae transmittit in aeuum:
qui versUs Prodit auctorem epigrammatis Sedulio praemissi rAsteriique tui semper meminisse iubeto . Quod autem Asterius, qui recensuit codicem Virgilii Medicet, fumrit prior Asterius, consul anno 449. , probat Arnigenius auctorit te Hein sit in epist. ad Papebroch. 495. tom. 2. Syllog. Burm. , et ad Reinesium tom. 5. p. I9I. et I97., et Reinesii ad Heinsium tom. eod. π. I 78. Denique in Plerisque Codicibus mss. Asterius Sedulii editor dicitur exconstit. Asterius vero secundus Consul
fuit anno 494., quo anno prodiit decretum Gelasii de libris recipiendis , et non recipiendis , ubi Sedullus , eiusque opus instagni elogio commendatur. I 44. Haec fere sunt argumenta non contemnenda pro πυnione Sirmondi. Contraria tamen mihi magis Placet, Dam te nuit etiam Fabricius in Biblioth. lat. , Fontaninus de Antiquit. Hort. I. I. c. 3. , Norisius de Cenotaph. Pis. dissert.4., Pagius ad Baron. anno 494., et alii . In notis ad Baron. anno 449. editionis Lucensis consae huius anni Asterius ex Relando, et Μam cellino ita sine alio nomine dicitur Asterius et ex Fastis vero Id cii, et Victoris , et epistola S. Leonis Papae ad Flauianuin in vetustis eodicibus ecclesiae Veronensis Asturius , ex ms. Vaticano
Prosperi Astbrius , in nonnullis recentibua sistoriun concinnato
96쪽
xibus M. Astiuitis, in aliis Tiarrictis Secundus Asterius . . In Pastis graecis Heraclii vocatur Asturtias, a Sidonio epist. 6. l. 8. Asterius. In cod. Iustin. lib. s. tit. Ir. de repud. leg. 3. Subscriptio haec est rDat. V. H. Ian. Protasene , et Asterio conss. Alii habent Astori , vel Astorio , uti apud Ferret. Hus. Iapid. 3.14. Asterio meritam incat hanc Octatilus aram pro Asterio aliqui legunt Astorio. De praenomine Hatili nitul aliud profertur ex antiquis monumen iis , nisi Diptychum Leodiense in eburneo Euangelio in opercuis
CONS. ORD. Hoc Diptychum illustrauit wilthemius t ac de eo agunt Norisius , Sirinondus , qui scribit Astrιrius , et Pagius, qui habet Astyrius cum Wilthemio , et Norisio.
345. Discrepant autem inter se hi auctores e nam in e
dem Diptycho Leodiensi Norisius , et Pagius agnoscunt Asteriviri Collegam Protogenis consulem anno 449. , ac Propterea Flauii praenomen illi apponunt. Hilthemius hunc ipsum Asterium consulem an . 449. intelligit, sed eundem fuisse minimat Q. Tu cium Rufium Asterium , qui quatuor haec nomina habuerit. Sir-mondus agi putat de Asterio consule cum Praesidio an . 494. Addit, Asturium collegam Praesidii videri diuersum ab Asturio , cui Ennodius misit epistolam et g. libri I. Dissicile est hanc quaestionem definire nisi per coniecturas . Hoc mihi valde probabile est, Fl Dium Asterium laudatum in Diptycho diuersum esse a Turcio Rufio Aproniano Asterio , cpii Uirgilii eodicem correxit et qUUm enim is haec quatuor sua nomina distincte posuerit , non omisisset nomen Flauii, quod solum cum nomine Asterii in Diptycho legitur , si ita ipse vocatus suisset. Addi etiam potest, cpiod Flauius Potius videtur esse nomen gentis Flauiae , adeoque duo diuersae gentis Asterii sunt Q. Asterius , et Turcius Rufius
Apronianus Asterius. Norisius satis prudenter coniicit , Astellium , siue Potius Asturium constilem anno 449. esse Asturium illum, cuius meminit Idacius ad anniatri443. Asturis mactistro
Niritisque militiae sener ipsius successor ipsi mittitur in Hispanias Merohat dis . Asterius , siue Astyrius laudatos in Diptycho
odiensi , cpium consol fuit, iam fuerat magister virtusque mulitiae , ac Propterea dicitur exmagister virtusque militiae.
97쪽
x46. Asterius , qui Virgilii codicem distinxit, et emendauit , plures alios timios sibi ipse ascrihil , non vero titulum magistri utriusque militiae . Neque simile vero est, in Dip cho Le diensi omittendos suisse titulos Turcii Rufii Aproniani Asterii , Praesertim titulum expraefecti urbi , et patricii , qui nobilissimi erant, si vere is Asterius in eo Diptycho describeretur. En suh- scriptionem , quae extat in vetustissimo Virgilii codice Mediceo:
Distin I emendans . gratum mihὶ munus amisi auscipiens . Operi sedulas incubui. BUCOLICON LIBER EXPLICITTempore quo penaees cIreo subIuneximus . atqr arenam euripo extulimus aiahitam in ludos. currusq simul Dariumq. ferariam certamen . iunctim Roma teneret Oιιans Terniam quippe Sesos merui. terna ramina υusi. per caueas plauεtis concinuere meos Iu quaestum famae. census iactura cucurrit. Nam laudis fructum talia damna aerunt Sic tot eousumptas seruant spectacula saτas ' festorumq. trium . permanet Una dies' A3teriumq auum. vivax transmittit in aeuum.quiparcas trabeis. tam bene Onat veε
INCIPIT GEORGICON LIA' I FELICITER Qui g. layis . relegas felix .parca3q henione . siqua minus υacuus praeteriit animuε
Ad v. di quaestum notarer veluti varia scriptUra In pretium , Supra hemqne indicatur correctio benistius . Hi versus a Mes illonio De re diplom. , a Norisio, et ab aliis magna ex parte corruPti exilibentur . Stella appicta initium nouae lineae indicat.147. EP e de hoc codice , eiusDe anti Nitate , ac Praerstantia Norisius loc. cit. disserit e qui obseruat , scriptum videri ex sententia Holstenti circa Valentis , aut Theodosii tempora, postea a Macario V. C. dono datum Asterio amico, Di hac de cau- Sa Macarium primum fratrem , tum amictim appellat. Fuit is
codex aliquando cardinalis Rodulphi Carpensis ; deinde cardinalis de Monte , qui postea mit Iulius III., ut ex literis Cosmi I. Magni Etruriae Ducis ad eum anno I 567. datis colligitur apud Bisci nium Catal. Codic. Orient. biblioth. Mediceo aurentianae praefat.
98쪽
pag. 39., et Bandinium torn.2. Catal. eiusd. bibl. Pag. 282. seq. Multi asserunt , eundem codicem ad Achillem Statium , cuius epigramma initio legitur, et ad hibliothecam Vaticanam pertinuisse rqui tamen errore decepti videntur . EMUsus Florentiae in is est totus simillimis characterum formis expressis , iisdem omnino distinctionibus, et correctionibus, quas Asterius adiecerat, recenis
sente Petro Francisco Fogginio, qui in praefatione pollicetur opus separatum , in quo agere cogitabat de codice , de Asterio etc. Specimen characteris a Fogginio exhibitum non parum dissertab eo , quod Habillonius tab. 6. De re diplomatica protulit. 148. Constituta iam distinctione inter Fl. Asterium consulem laudatum in Dip cho Leodiensi, et Turcium Rufium Apr nianUm Asterium Consulem correctorem codicis Virgiliani , facile est ostendere , editorem Sedulii non Fl. Asterium suisse , sed Tu cium Rufium Apronianum Asterium quum ex simili stilo epigrammatis praemissi codici Virgiliano , et carmini Sedulii , tum ex tribus nominibus editoris Sedulii, Turcio Rufio Asterio e nam
nomen Apronianus proprium est familiae Turciae Rufiae . Praeterea honorum tituli, quibus editor Sedulii, et emendator codicis Virgiliani decorantur, magis inter se consentiunt, quUm Ute que suerit patricius, neuter dicatur magister utriusque militiae . , I 49. Nondum tamen Soluta quaestio est et sed inuestigan dum superest, Flauuiusne Asterius , an Turcius Rufius Asterius fuerit consul anno 449. Norisius , et Pagius sine ulla dubitatione respondent, Flauiuin Asterium consulem fuisse anno 449., Tu cio in Rufium Asterium anno 494. Sed vellem , veteri id mon mento aliquo confirmarent. Nam fasti veteres nudum nomen Asterii utroque anno proferunt: quod autem Asterius, qui consae fuit anno 449. Astyriris , et Astiirius alicubi dicatur , non tanti Ponderis est haec ratio , ut necessario teneamus , FL Asterium , vel Astyrium, vel Asturium conrulem fuisse anno q49. , Tu cium vero Rufium Asterium anno 494. Ut autem dicamus, Turcium Rufium Asterium , qui Sedulli carinina vulgauit, consul tum gessisse anno ἄψ9., urgent rationes ex Simondo , et Ariaram. Dionum. 142. Seq. Prolatae. Eariun vim sensit etiam Norisius ,
qui Propterea Probabile esse dicit , Sedulium circa annum 494.
99쪽
vel paucis ante annis et scribendi, et vivendi snem fecisse . Quod enim Sirmondus ait, in integris Gennadii exemplaribus mss. legi , Seduliiun Theodosio iuniore vita desunctum , id Norisius censet non esse a Gennadii manu, sed ab aliena additum, vi nonnossa alia capita Gennadio adiecta esse dicit. Verum aetatem Sedulii tamdiu differri non posse , ex multis codicibus mss. de
xso. Aliud argumentum in decreto Gelasii de libris rectipiendis , vel non recipiendis petitum ita explicant Vsserius, Marsonius , Norisius, et Pagius, ut negent, eiusmodi decretum prodiisse Asterio , et Praesidio consulibus , Sive anno q94., Vt Pra fert titulus in collectione Conciliorum . Variae, ac discrepantes inter se sunt doctorum virorum opiniones de eiusceinodi decreto. In collectione Conciliorum Labhei tom. 8. col. 126 o. haec eSt inscriptio r Concilirun ramaniam Primum , quo a LXX. γis Pislibri sacri , et arathentici tib apocrryphis sunt discreti , sub Gelasio armo Domini CCCCXCIV. Asterio , atque Praesidio constilibris . Ad marginem ex vetustissimo codice : Notitia sacrarum scroturarum , seu librarum canonicorum , cum descriptione, Des aΠΠΟ-tatione Gelasii Papae . Et post libros veteris , noviqUe testamenti recensitos e Gelasii Paprae decretum cum LXX. episcopis habi- eum de vocryphis scripturis . Pearsonius in Vindiciis Ignatianis opinatur, hoc decretum conditum fuisse post synodum V. anno 353. celebratam . Huc sertasse Pertinet, quod Damianus Grana in praefatione ad Centonem Probae Romae 1588. decretum Privii appellat : sed similius vero est, Granae excidisse Pelagii nomen pro Gelasio . Bal ius codicem ms. Collectionis Dionysii Exigui vidit, in quo hoc decrettim Damaso tribuebatur, et Cardi- Malis Baronius anno 69. n. q. refert, Cresconianam Collectionem continere Concilium romanum sis Damaso, in quo de libris apocryphis agitur et sed melius dixisset , de sacris scr*turis. Nam Conciliiuri romanUm sub Damaso , quod descriptum habeo eκ cOdice Vat. , Canonem exhibet librorum veteris, et noui testamenti, sed de libris apocryphis omnino silet et ac censeo , canonem D masi in decretum de libris apocryphis immissum fuisse . Balueti
testatur , in antiquissimo Vrgellensi codice Hormadae idem decretum
100쪽
cretum ascribi . Petrus Franciscus Chimetius edidit ex eodice Iurensi decretum ipsum sic inscriptum : Incipit decretale in urbe Roma ab Hormisda Papa editum. In codice Vaticano r34 r. seculi fortasse X. est collectio canonum liispanica, qualem Balleri-Dii describunt in dissere. de Collectionibus canonum . Index decretalium romanorum Pontificum solum exllibet sinceras epistolas , et post epistolas S. Gregorii Μagni ad S. Leandrum Hispalensem antistitem notatUr' i Decreta romanae sedis He recipietissis , et non recipietidis. Nihil aliud additur, neque haec decreta in corpore inserta sunt e sed indicatUr certe decretum de recipiendis , et non recipiendis libris, quod in his collectionibus antici ais hispanicis vltimuin erat inter decretales epistolas romanorum Pontifi-CUm , ut apparet non solUm in indice huius collectionis, sed in indice etiam aliarum collectionUm uberiorum, in qUibus vetus index retentus est. Coiatemnenda Propterea est qυorumdam truereti-corom opinio , qui decretum de libris apocryphis confictum P. tant , et mercibos Isidori Mercatoris annumerant. Immo canon sacrarum ScriptUrarum , qui eos Potissimum vexat, Sub Damaso
consectus fuit, ut dixi, ex quo Gelasius , siue alius Pontifex primam partem Decreti de libris apoctaphis , siue de libris recipiendis , et non recipiendis concinnavit. Qua in controuersia diligentissime versatUr Cl. Zacharias in opere suo optimo de prohibitione Ithrorum ad annm 379., et q96. ISI. Pagii, aliorumque sententia est, decretum Gelasium habuisse auctorem : sed ita ut Hormisdas latius promulgari curauerit. Luitprandus in Vitis Pontificum cap. 51. de Gelasio, eius pie decreto sic ait: Item Orosii historiam Ludat, et opus Sosilii, et Iuvenci. Nicolaus L Pontifex, LOpus AI bas Ferrariensis , Hariuisus monachus S. Richarii in Chronico Celitulensi seculo XI. apud Duchesnium , Gratianus, Burchardus wormatiensis , multi codices mss., et omnes impressi Gelasium decreti amctorem laudant. In Chronico Fontanellensi tom. 3. Spicit. Dacher. P. ago. inter codices coenobio Flaviniacensi sub LudoDico Pio ab Angesiso abbate donatos recensentur Decreta Gelasii FuPaene libris recipiendis , et non recipiendis . Pearsonitas codicem antiquissimum a Lantsranco ex Beccensi monasterio in Angliam