장음표시 사용
131쪽
aut eodices eiusmodi liturgicos esse corruptos, Ut postra dicam .ao a. Ex his autem , quae Patres concilii Francosorcliensis, et Alatanus aduersus Felicem reserunt, solum certo colligi podi est , Felicem aliter Patrum, et nominatim Hilarii verba alle se , mam in I s. exemPlaribus extarent , non autem ipsos codices corrupisse. Sed - quum ab Alcumo de loco S. H i urgeretur , simillimum vero est, eum tentasse in aliquo codice, in legeretur adoratur Utatur . Nonmcnquam etiam S de haereticis Isidorus i. a. sentent. Cap. 12.) blasphemias suas latenti dolo in libris nostrorum Duerunt , GCtrinamque D rtun adulterando corrumpunt: Scilicet Dei adiiciendo , quae impia Sunt , vel auferendo , quae pia Sunt. Id ergo ere, quod Hincmam narranti dem Pelice credere renuit Constantius , quamuis tot sint adiecta , qtiae narrationem confirment. . i, Io 3. Hi cmarus in vere De non trina deitate aduersus Gothescalcum monachum sic testatur: Felix Ooeelitanae quondam ianitatis episcopiis infelix in libro bestia Hilarii ι Dbi idem Scindictus dixerat, CARNIS HUMILIras ADORATVR, tervore Caroli Mapni imperatoris etffascinque hiuc codices arripere Potuit', isi omnibus adultera ut, CARNIS HUMlLlTAS ADOPTATUR, De quia per veritatem
ΠΟΠ Poterat, de movi Cro stiam aStifulciretuF sententiam . ao . Rursus Hincmarus rem ' eandem Narrat, ac grauissimos testes exhibet in praefat. tractat. de Praedestinat.
m , qtii interfuerunt concilio Amisgranensi ) relatione didiciamus . quomodo iamiae memoriae Domnus Carotas Felicem, is eli reni O. bellianae ciuitatis episcopum , synodali decreto haereticum Comprobauit, a De damnatiam comerit, etiam renicium inis nit, quia corrupto muneribus iuniore bibliothecaris Aquentis ει- Latii librum beati Hilarii rasit , et ubi scriptum erat, quia in dei
UD CARMIV HUMILITAS ADORATVE , immisit, CARNISH-ILITAS ADOPTAT . .
aos. Itaque Hincmarus amrmat , confirmatque, nemine tunc , ne e Postea refragante , locum Hilarii deprauatum fuisse rid pie de Felice haeretico narrat, Cuius fraudes , et periuria aliunde Perspecta sunt . Quum enim Felix haeresim suam dissemin ret , in concilio Ratisponensi anno 792. conuictus, errorem R,
132쪽
iurauit, atque iterum eodem anno in concilio romano sub H driano Pontifice', Fecit illum orthodoxum in vinctilis. libellum , anathemtitiararas , et confirmans inter cetera , nequaquam fluundet adoptiuum esse , siciat dixerat , reciproprium , et Uerum domi' num nostraran Iesum Christum Filium dei confiteor. Vniae et ipsum orthodoxum stium libelliam super sacrosancta dei . mysteria in δι stro miri Chio ponens , inrauit sic tenere, et corasteri. Et iteram in coufessione suPer comtis Beati Petri apostoli ipsum. Ponens O thodoxum suum libellum , similiter et illic itimuit etc., ut narratur in Concilio romano sub Leone Papa III. act. a. , quod anno Christi 799. celebratum fuit . . vsto 6. ει hoc ipso concilio constat, Felicem, quum donauma ediisset, iterum haeresim propugnasse, tot consessionibus suis imratis contemptis . Coacta synodo Franco rdiensi anno 794. ru sus damnatus est: et quum Alcinnus epistolam ad ipsum dedisset, ut ad bonam frugem se reciperet, integro libello respondit, et
peiora etiam, quam antea, docuit. Hinc occasionem Sumpsit Al- cuinus septem libros aduersus Felicem scribendi. Missus etiam
sula Leidradus, vel Laidradus , aut Laidocus , archiepiscopus Lugdunensis , Urgellam, ad sedem ipsam Felicis, ut hunc ab errore
reuocaret. Fella coimneaturn a Lei trado obtinuit adeundi Caro-
Ium Magnum , adeoque in Aquisgranensi Palatio congregata Synodo Alcvinus cum Felice decertauit, eumque ad eiurandam ha resim adegit, quum paulo ante Romae etiam eodem anno 799. haeresis Feliciana in concilio a Leone Papa III. fuisset Proscripta. gor. Extat Felicis in concilio Aquisgranensi ab episcopatu iam depositi catholica fidei consessio, qua ait, se ad ecclesiam
ex toto corde reuerti, non qualibet, simidatione, seu Delamine Lsitatis , siciat diadum , quod deus scit, sed, ut dixi , Dera cordiscre Iurate, et oris professione . Atqui idem Fella Lugdunum exul missus diabenter , et nati genter instaurauit, quiantum ira se Dit, omnem prauitatem dosmatis mi , ut narrat Agobardus initio libri aduersus Felicem post huius obitum scripti. Constantius Contra Germonium urget, quod Albinus post concilium Aquisgranense nullam huius criminis mentionem iniecerit. Respondet Gerin nius, Albimun noluisse corruptorum codicum memoriam restis
133쪽
re , ne mesestum id e)sςt quum aliis , tum Felici , mr palinodiam
Cecinerat, et mores ad externam virtutis speciem fingens, multos in sui adanirationem traxerat. Sed , Ut mo puto , Albinus , quamuis nomini Felicis pepercerit , rem tamen ipsam non obscure Significauit l. a. aduersus Elipalidum , ubi de orationibus ossicii g tisici loquens sic halHir Et videtur a quibusdam Core toribus Pro
ASSUMPTI hominis ADOPTIVI esse positum . . . Et forte ibi in 'antiquioribus exemplaribus ASSUMPTI hominis positumnit , sed corruptum Postea . . . Ideo invis aestimandum est , II niores quoslibet huius nouae infidelitatis catenis colibatosMd semclitionem sui ipsoriura dicta Saureorum conrumpere doctoriam , et Suortim peSsima pertinacia maculare nomen parentum Et hoc ex eo veri esse simile videtur , quia probatissimorum in Christi e clesia Hoctorum , et Omnibus ammtabilimn Catholicas sententias Des peruerso interpretari sensu , Nes Perfida Nos immiatare tem ritate unouimru , veluti in aliqrtibus probauimus locis , dum ad
nos per Felicem Olim Uratrum , ωυιC autem nostram Commilitonem , pliariores Destri erroris per tenerrant literadae.
ao8. Omnia ergo eo nos ducUnt , ut Hincmari narrationem veram esse credamUs . Profecto in codice Hilarii Germanensi , qui antea fuit Corbeiensis, et olim fuerat Aqui ranensis , Constantius vestigia corruptionis Felicianae reperit , nimirum adoptitur in loco ahraso; quin etiam SVspicatur , hUnc esse codicem , quem a hibliothecario iuniore muneribus corrupto deprauatum Hincinams conqueritur. Et quamuis in Vindiciis Constantius as. firmet, mutationem in codice Germanensi accidisse vel lapsu Iibrarii , qui primo scripsit adoratur , et illico Se correxit, aut erasionein prouenisse vitio mem mariam non satis aequabiliter politarum , tamen in nota ad loc. S. Hilarii l. a. cap. 27. ita sensum suum aperuerat: Penes nos est liber Cocteteusis ante annos Boo scriptias postremas hasce syllabas PTATUR loco a ciso exhibens. Etsi mala forsitan me , non tamen male ascriptiam est ADGFTATUR. Lmnitor e sua Sententia. IO9. Itaque codex Germanensis, qui, Constantio ipso fistente , tempore Caroli Magni in bibliotheca Amisgratiensi extabat , Hincruari narrationi fidem conciliat. Sed est et alius codis
134쪽
longe ante Caroli Magni tempora scriptus , Veronensis Dimimm sin qlio Prima lectio clare est adorcitur, quam aliquis in adῬω- tire mutare voluit. Audiamus Masseium praefat. ad Hilar. Primumi Uitin pro comperto habeatur , in hoc libro ADORATVR scriptum esse , misso Grasionis Destisio , nulla siverinductionis stispicione ,
at quiam post eam illationem a culte res attir Nerans , in υ ι O , quod remanet, vatis, sitie eadem, sitie panto posteriori manti ADOPTATVR adiectum fuisse. Priori verbo nulla q&idem,
irruata est contumelia ', sed lineolis snperpositis , atqtie R in Sm periori marFine ascripto , indicatur de more , adiectam dictionem: anteriori substituendam esse,in aliis tamen codicibus certius IIIC
testimonitim REQUIRENDUM. . . In Derbo ADOPTATUR e
clem literaram fictura , idem prorsus atramenti color ; cit letii cuItello fuisse olim apparet, qui literas , et sΠperpositas lineolas cib- cere tentarit , ac delere . Quae qΠidem omnia ira has coniecturas me pertrariunt: l'Dido Primum , nullaque haesitatione extimuit libriarius ADORATUR : tit sine ab Oso , cilia postmodum. 'ex piaria inspiciente, siue ab alio quopiam ADOPTATUR timilitum est , et simul, Di ADORATUR erpuncteretur , moraitiam . Alter exinde accessit, cui secunda lectio non probiabatΠrς Proqpterea Derbum ADOPTAT constris est auferre , abrasistitantiis lis id satis testantibus . Ita Masseius prudenter. aro. Pro lectione adoptatur duos veteres codices Proseri Conqstantius, Collaertinum, et CarnUtensem, quos ait annos Prae se ferre circiter mille, et anti tores esse Caroli Magni temporihus. Contra Germonius vehementer dubitat de tanta horum codicum antiquitate , vi certo definiri possit, eos ante haeresin Felicianam esse descriptos , etiamsi annos circiter mille prae se serant. Neque sane eiusmodi sunt rationes a Constantio allatae , quae in tam fallaci iudicandi ratione probari debeant. a tr. Quod si editiones antiquas consideremus , hae potis-Simum scripturam adoratur praeserunt, ut editio Badii Ascensit Parisiis ann. Is Io. , duae editiones Basileenses, quae deinde consecutae sunt , altera I 523. , Erasmo recensente, altera I 535. ,
et editio Ludovici Hiraei, quam Omnibus , quGe Orate , et Post Prodiere , castibatiorem censebat Constantius . Haec rara est ,
135쪽
mam quum iam desperaret Constantius detegere , in magno Carmelitamm conuelatu invenit. Extat etiam in Collegio Romano sic inscripta : D. Hilarii Pictatiornm episcopi In Brationes Olim per Des. Erannum Not. haud mediocribus mdormias emenditae , Dranc dentis victitantissima otira ad Mem mirae anti itatis ex Plinium rectanitae. Parisiis ex ossicina Carolae Guillares stibsese aureo . Praefatur Ludovicos Μiraeus. Nihilominus Constantius Plures alias Pro voce adoptatur Profert, videlicet Μartini Lipsit i5qq. , Grinei 157 o. , Gillotii Is 72., Parisien Sm 16o5. ,1631., I 652. Notauerat vero Constantius in praefatione , Gillotium textum Hilarii illibatum reliquisse , editionem recusam anno 157 o. mendosiorem priori esse ; editioni Parisiensi 16os. deinde repetitae prae multitudine mendorum facile anteferendas videri Basileenses. Equidem in editione Parisiensi I 572., et 16Ο5. mendiam in laoc ipso loco iiauenio: Ita potestatis dictuitas non a Gmittitur, c corrige amittitur dum carnis humilitas a GPicitiin . 2I2. His permotus Constantius, et duobus illis codicibus Cocteiensi, et Carnutensi, quos ante Felicem exaratos e-stimabat, in editione sua S. Hilarii praetialit lectionem adoptatur. Etsi autem idem Constantius indicauerat , codicem S. Hilarii
nullum antiquiorem extare codice hasilicae vaticanae, et huius codicis varias lectiones Roma ad se missas suis locis inserebat , tamen ad hunc locom pro scriptura adoptatur codicem hasilicae vaticanae ne nominauit quidem. - II 3. Gemnonius, Di non probauerat, a Constantio praelatam ' fuisse scripturam adoptatrar, certus fieri voluit, quaenam
lectio extaret in codice hasilicae vaticanae, atque ita primus ipse edoctus a Tellierio , corruptionem eius codicis euulgauit, in quo nunc legitur cidoratur, sed antea , ut videtur , Iegebatur a Pt tur . Ex quo plane colligitur, nullum esse locum suspicandi mu-dem ullam aut in Germonio , aut in Tellierio . Nemo de lectione huius codicis verbum ullum in hac controuersia fecerat, quum Germonius Part. I. c.9. De cod. corrupi. scripsit: Quia tamen re lictio est mihi quidquam praetermittere, quod ad veritatem elucidandiam conferre possit , non dirasentilabo rem , qtiae videtur
latuisse Constantis , nempe in eo codice primitus scriptum fuisse
136쪽
ADOPTATUR : ita enim accepi ab eruditissimo viro , qtii librum
illam Gyatia meo dilictenter inspexit. 2Iq. Age vero , apertius hoc ipsum. demonstremus. Constantius ad suam Hilarii editionem de codice hasilicae vaticanaevi Praef. n. a. sic hi et: Nullus Hesiderari posse videtur mat
gilior, quam qui in architis Vaticanae e lesiae cinerracitiar . . . . Sed in iantiquo codice Non nectant m est menda erae Gratiqua . . .
Eam Oh rem codicis huius antiquitati nihil inconsulte tribuimus , ea t trun et Concessa veneratione , ut lectiones PROPE OMNES , in quibtis a ceteris discrepat, dilictenter annotaremus. Has a Danne Baptista Bandinio Viaticanae Basilicae canonico , qtium ΠΟΠam Hilarii editionem pararet, collectas nobis descripseritiit fratres Nostri , qΠi Romae versantiir , et nonnialia Vera per Se GC rate recurioscentes, laticliati Canonici dilictentiam probauerunt. In secundis Vindiciis idem Constantius sic refert Part. 3. c. 5. de eodem codice loquens: Sed de loco nunc controuerso nos silere bona fides compialit , q/vim Lud. Miraei editio , qua Romae ad citis rectaniationern e si fuerant fratres nostri , uians deesset, adcoque nec, qΠia
in eo lecteremr , constaret. Neque vero cid lectionem Cori Inari-riam , quam aliutide satis certam Semper censiti mus , codicis huius auctoritate nos ectere itinc arbitr&bcimtir . Nostro silentio moltis
discePtarior , et, ut susPicciri est, codicem illum sibi uere ratus , Dirum doctissimum , ut eum dilictenter inspiceret, solicitauit. 215. Itaque quima editio , quae codici basilicae Vaticanae collata fuerat, exilit eat adoratur, et Bandi nius , MaUrinique variam lectionem ad hunc locum non ascripserint, Consequenter i
nendum est , viros diligentes, qDales Constantius nobis describit ,
in eo codice reperisse scriptu adoratur. Et quamuis aduerterint , literam r in loco ampliori eraso a Secunda manu exaratam fuisse , tamen id necessarium non duxerunt monere , quod ueram correctionem alicuius erroris putatierint esse, vi intilla sunt in eo
codice sic correcta. Sane Constantius , qui in primo etiam libro Hilarii editionem Hiraci allegat , aliquatenus negligens videri Potest, Iuod eam ad hunc locum secundi libri consulere non e rauerit. Qiiid autem si consuluisset 8 Legisset in ea contrarium sibi veri iam adoratur , et quum inter varias lactiones Mina missas
137쪽
nullam discrepantiam ad hunc: locum notasset , conclades e de huisset, in codice .hasilicae Vaticanae. legi adoratur. 216. Sed multo ante idena verbinti adoratur in eo codice extitisse , manifestum est. eκ collatione , mam diligentissimus vir
Latinus Latinius eκequutus est. Extant ieius. variae lectiones ,
et animaduersiones in S. Hilarium , editionis Parisiensis sub sole aureo I 544. quae est editio Ludovici Μiraei in Bibliotheca eius
sacra, et Proiana Pag. 38. Seqq. Initio haec est annotatio e Dissa. ianuarii 1561. Colimi ex codice basilicae S. Petri mirae D instatis, literis pene maiructilis Sremto , varias lectiones, quae M tantur nota P . De Trinitate liber Primus etc. Annotat accur
tissime Latinius varias Iectiones ad Iet. libros de Trinitate , ad librum contra Constantium , ad duos libros ad Constantium, ad lubrum. contra Arianos , vel Auxentium, ad epistolam Auxentii, ad librum De synodis et et in hoc libro ad verba, Vere visitussa acti , hisqtie nominibus non simpliciter subiicit illico hoc in nitum et Hactentis habet exemplar basilicae S. Petri, in quo ali
ar7. Ut autem perspicuum sit, quanta cura , et diligentla Latinius in codice expendendo, et Hilario illustrando vereatus fuerit, paucaS eius quum Varias lectiones , tum coniecturas ann tabo . Lib. I. num. , Sive cRP. 1. de Trinit. in editione Μit,eir Quod estertim sine altero, in codice basilicae riticanae futioiloliud sine altero . Sic legit Constantius , sed nullam discrepantiam scripturae obseruat. Ibid. in edit. Hir. PGrilis laeta vasantibus , in cod. basii. Vatic. pabula laete uvantibus . Constantius patulis laeta ovantibias , et solum notat ex mss. Coibertino et Germanensi vacantibuS Pro erιvantibuS. Ibid. Miri ex pascisis,
eod. has. Vat. ex P tu . Connantius ex Pascitis, az nullam variam Iectionem ascribit. Ibid. Mir. absolutissimus vitae humanae istis existimabitur , cod. bas. Uat. Sestitias Disce humanae υsus existeret. Constantius omnino cum raram, sed discreDantem scripturam nose indicat. ,
a18. Haec quidem ex numero r. libri r ., qui soIum etdi.'lineolas complectitur , dePromini. Sic Porm Pergit Latinius et cap.a. eiusdem libri 1. Pro M.te ac binuuine vitae in editione
138쪽
Hiram hihil ex eodice has. Vat. ascribit, sed conieeturis suam apponit inertis pro inepte . Constantius edidit iramiae , ac belluianae . EM. cap. Mir. Ob quam profecto , cod. has. Uat. ad quam raed monet Latinius, ad esse demendum e sic contra in codice deest munus , et Latinius censet esse addendum . Quid plura ΤUisnu sta saltem correctiones, aut varias lectiones Latinius ex Presserat usque ad cap. Io. , quo Primum Constantius. nominat codicem basilicae Vaticanae ad verba ex corPorum DO licite , ubi notat , Brasilicae Vaticanae Det tissimus codex cram plerisqraeoliis mss. VOLUPTATE : quae varietas notata etiam suit io sua
a I9. Hic tantus vir , tamque acri ingenio praeditus ad caput et r. libri a. de Trinitate quum peruenisset, et quum in Sui editione legeret carnis hivnilitas tidoratur , et ad marginem -- manitas pro humilitas , nihil notauit , retinens ex codice id ,
quod in textum receptum erat , carnis humilitas si ratiar , neque Ullam suam coniecturam , ut aliis in locis , interposiait. Et ani maduertere quidem Potuit , verbum a Gratiar Posteriori manu ita fuisse exaratum siue ex ado latur, siue ex G rnatur, Sive ex adaptaim r nam in litera o aIiquod etiam vestigium apparet Posterioris manus , et recentioris atramenti . Sed Focumque adem modo scriptum fiterit ilIud. verbum a Prima manu , Cr-
rorem arbitratus est esse Latinius bene correctum a Secunda manu Per cisiratur . Corrector enim nullo modo voluit simUIare, Verbum adoratur fuisse scriptum a prima manu e nam etsi litera r interposita antiquitatem Praeseseri , ut ex forma colligitur , tamen longissime distat a forma eiusdem literae r a Prima manu in eodem verbo adoratur , et in aliis descriptae . 2 a Q. , Putet. fortasse aliquis , Latinium in hoc capite 27. La. recensendo dormitasse , aut minus diligentem , quam in aliis, fuisse. Non ita eerte. Μirare mitius constantem ubique hominis diligentiam . Μiraeus hoc in capite legit Emanuelem , id e , ΠΟ- hiscum dein e nam in Bibliotheca sacra Latinii mendose legitur S , Ut ex contextU, et ex ipsa editione Miraei patet. Constantius vero Emmanuel, id est, Nobiscum Heram , quod etiam eureS-
ait Hasscius. At Latinius ex cod. basii. Vatic. notat Emmanuehel
139쪽
id est, Nobiscum detis . Miraeus ibidem Proclamat spiritus per
prophetam , Anselus testis est. Sic etiam Constantiυs sine ulla discrepantia lectionis . Latinius vero ex cod. hasii. Vatic. Proclamat Spiritus sancitis per Prophetam , Arveltis testatus est. Hiraeus ibidem Nouiam mvis de Caelo stellae lumen essertiar : ita etiam Constantius, subiecta hac nota et Scribunt constanter Uet
res libri ECFERTUR , vel HECFERTUR. Atqui Latinius
in cod. hasii. Uat. obseruat NOUum cle caelo mctis stellae mmen exoritur . Μiraeus , et Constantius Gloria Heinde in caelis Eoo , et pax ς Latinius ex cod. hasii. Vatic. Gloria in excelsis iam , dein- pax . Miraeus , et Constantius Et post illam inanis scientiae
Suae Operationem arcaniam , Latinius ex cod. hasii. Uatic. Et post illa inanis scientiae suae circaria OFeratione . ΜiraeUS HesraFer υἱ-nietis , Lat. ex cod. hasii. Vatic. siverueniens et sic etiam edidit Constantius, qui subiicit notam, in vulgatis esse H Uer υmiens. 22 I. Haec quidem Omnia eo capite a r. libri r. a Latinio animaduersa sunt, neque a Verbo SMPertimi S longe distant ve
ha htimilitas radoriatur in editione Hiraei, quae tamquam codici Consentanea Latinius sine diuersitate lectionis praeteriit. Non mittendum tamen , in editione Hiraei paulo ante legi et ipsum Auselus 1luncians, Pro quo Constantius habet et Ausettis nim-CDHS cum nota et sic mss., in vulgatis hic adiicitur idipsum . L tinius vero non agnouit in cod. hasit. Vatic. lectionem diuersam a lectione Miraei, et ipsum Anselias . Etsi autem Bibliotheca Latinii satis per se fidem facere debet, eum ad verbiam a ratiarn illam variantem Iectionem ex codice hasilicae S. Petri apposuisse , tamen exemplar ipsum editionis Miraei, citius margini scruPturam codicis praefati adiecerat, per amicum fidum explorari c Ui: a qUo edoctus sum , hoc in loco nillil annotasse Latinium ad Uerbum adoratur . Extat id exemplar in hibliotheca Capituli Canonicorum Uiterbiensium cum aliis libris , qui eiusdem Latinii fuerant, et quorum margini mUltas Obseruationes siue ex mss. Codicum fide , siue ex coniectura ascripserat et quos ego etiam , Viterbii dum essem , perlustraui. QDae quum ita a me in Uest gata, ac Perscripta suissent, casu incidi in editionem Hilarii P
risiensem apud Sebastianum NivelΙium 15 a. in bibliotlieca Coli
140쪽
gii romani, sed extra ordinem , et locum suum collocatam e quam a summo critico M. Antonio Mureto cum celebri codice Basilicae Vaticanae accuratissime collatam fuisse , adiectiis margini variantibus lectionibus , deprehendi. Codex vocatur S. Petri, et esse hunc ipsum, de quo est controuersia, ex loco , ubi incipit, quo desinit, et ex variis lectioniblis euidentissimiim est. Etsi autem
initio primae paginae pars solii de industria recisa est, in qua , ut ego puto , scriptum erat , Ex libris MIreti : Bibi. Secret. Coll. Rom. , ut in ceteris libris Mureti, qui in secretiori bibliotheca collegii romani assemantur , cernere licet, tamen Character variantium lectionum omnino Mureti est, ut conserenti manum
Mureti in aliis libris simili modo a Mureto collatis , aliisque eius autographis in eadem hibliotlieca existentibus , liquido patebit. In hac ergo editione excusum legitur a fontatur , qtiem ad locum Μuretus notat s. e. factum est ADORATUR : quod ita intelligo , sic erat ,factum est ADORATUR , vel scriptura erasci factum est etc. Certe Muretus amrmat, iam tunc factum conspicitidortitur. Similes alias correctiones antiqua manu factas idem muretus obseruat. optandum Sane fiuisset, in varias has Mureti lectiones cum notis , quas intermiscet , prae oculis habuisset Constantius . Nam quas Roma a sociis suis missas accepit, OPPLdo rarae sunt, neque Satis ad exemplar Conserinatae r ut quum I. 9. c. 63. notat et D Solis Mart. , et Bas. Vat. CONSU ABUNTUR , quum Muretus ad verba cap. 39. eiusdem libri, futurae voluntatis vitandos , contra animaduertat, in veteri coduce S. Petri deesse quaternionem VS e ad verba mea fiant cap. 73. Praeterea MuretUS , Dum Scriptura codicis initio recentior sit,
prope finem libri a. de Trinitate ad verba Natiuitatis styniscatio est etc. hanc notam appingit et Hic incipit antiqua scriptura . In libro autem De synodis aduersus Arianos ad verba, certiamque
filii Dere filii etc. sic notat: Hucusque codex S. P. Haec reliqua
sunt conferenda cum Vatic. codicibus , ut reuera contulit , ac discrepantiam lectionum simili modo ex Vat. cod. margini adiecit. vetet. Alia deinde quaestio suborta est de antiquitate codi- eis , cpii in archiuio basilicae Vaticanae assematur . Ac primum
aduerto , non ante seculum XV. ad tabularium basilicae S. Petri