장음표시 사용
391쪽
ille omni laude dignus dicit Antonius quoq; Agassius
quem & note tuo latuere iussi te regislutat. Tu a nobis omnibus multum salvebis. Sed plurimum a Camilla, o Basilio, quibus tuo nomine salutem articulate dixi. Vale tota Bobiorum familiam illustrem verbis nostris
salutabis. Cremona, Calen. Nouemb.
tti i Sebastiano Regulo. S. D.
.ὸ Aogo negotiorum multitudine eram circunseptus, vi oculi ex ingenti discipulorum numero caligabant , quo tempore Fossa noster in patriam redijt, ut cum me nomine tuo visissct, S plurimam salutem mihi dixisset vix illum agnoscerem. Non lippitudinem ullam sentiebam, nec quisquam me Iippum unquam cognouit, in ita oculi tum mihi tenebris septi erunt, ut vix Fossam tognoscerem. Mox in aedium'penetralia cum venis semus coepissensus disti actos colligere, &dete sensim ab illo exquirere. Quod volebam, non quod dubitabam amplissimis verbis accepi. Me tibi in oculis esse. Id mihi admodum placet me a te viro docto, & Oibus probato diligi, & crebram de me tum coram meis Cremonensibus, tum alienis mentionem fieri. Nec eo dementiae veni, ut dicam me talis,tantiq; viri laude non agnoscere. Agnosco equidem, laudo, probo, tuum. hoc testimonium omnium probatorum viroruinstar collaudo. nec tamen credas me gloriae aucupem esse. Satis hoc mihi sit, Fossae, & nostratium nonnuulorum aliorum testimonio, nos a te dilui. Tuarum
mihi superioribus diebus redditarii mirifica doctrina, singulari l; amore , quem mihi significas mirandum
392쪽
immochim delectatus sum. Qui ut integer seruetur,te etiam, atq; etiam rogo. Calor me a scribendo dete ret, varia, multipliciaq; negotia retrahunt. Vale igitur mi siuauissime Regule, meq; Simoni nostro quod tamecommodo tuo fiat commendato. Vale, vale doctissime Regule . Tibi Cremonenses, reliquosci; qui mihi
operam ad hasce humaniores literas capescendas, d derunt commendo. Me vero scito totum tuum esse. Cremona Calen. Iunij cla I v I
NovgM menses elapsi iam sunt, cum adte literas nostras ad Manutium, Robortellum, Regulum peris rendas curauimus. Horum literas diutius non desideraui. Tuae solum mihi incredibili desiderio expecta tur . Huius voti si compos, c quod non despero fiam fortunatorum nulli inuidebo. Nec si ad scribendum te quodammodo urgere videor mihi irascaris velim. arum sitim amplius ferre non possum. Huc calor accessit, quo indies haec maior fit. Nulla gratior tatae sitis leuatio mihi afferri potest illa, qua ex tuis literis
expecto. Te omnes uno ore humanum pridicant. Id limatis,&doctis, quas profiteris literis indicas. Aue legere literas tuas, quin me ames, quanuis haud noris minime dubito, quo amore omnes tui studiosos prosequeris. Tibi omnia secunda cupio, & ut huic auda- ciae meae, si tamen audaciam censes appellanda ignos ' cas velim. Feror ingenti desiderio tecum loquendi, nec iffinpr sentia alia re facilius consequi possum, viam per literas . Vale doctissime Sigoni, di Zavam
393쪽
qui obseruantissimum esse tibi persuadeto Cremona Calend. Iulij. .l F R AN CISCVS Z A Vi A l. V Sebastiano Regulo. S. P. D. ,
H te fama iamdiu apud vos increbuit,tibi. tuis msimilibus omnium comendationeS gratas esse, verum quo sunt illi nobiliores, qui vobis comendantur, covobis eorum comendationem gratiorem. Bene cci te vobiscum agitur. Vnde enim vera laus, & nobilitatis splendor proficiscatur, diu in Peripateticorum scholis versati, ubi totum tempus triuistis, optime nouistis. Ecce igitur tibi. Nobilem qu ris, ex nobilissima familia ortum, optime educatum, bene institutum dignuquem in fidem tuam accipias. Leandrum Marni uim tibi comendo, iuuenem laudis , & gloriae studiosum, qui maiorum suorum imaginem ante oculos semper habeat, desideras, ad te comode,& ex animi sententia hunc mittimus. A te hoc tandem petimus, ut quae be nevolentia tua in omnes est, hunc totum amplexeris. Vt id facias causa mea non contendo, sed illius gratia, di patris nomine, cuius autoritas apud nos plurimum valet, optimum laudis tuae buccinatorem inueneris . Scotiam meum tibi eodem ardoris amore comenta , Vale, Cremona XIII. CaL Nouemb. o q Hloibu mi I l
. t Nore parum illos doctissime Sigoni peccare semper existimavi, qui exaliorum iudicio pendentes, alicuiusior i Y vel
394쪽
veI mores, & virtutes suspiciunt, veI In dubis trahunt.
Ego elegantia,& ea omnium eruditorum consensu cω probata scripta tua sum primum in manus meas venerunt laudaui. Teque auditoribus meis in scribendo imitandum proposui. Quod ab illis summa cum dilitigentia factitari video. Me enim audiente omnes tuos libros excutiunt. Ex quibus omnibus cum singulis splendor elucescat,ab eodem fonte similes mores profluere, & ad priscorum simplicitatem derivari ratiocinatus sum. Quod ab hinc anno, &eo amplius me impulit, ut meas ad te quaecunq; essent, flagrantissimo tecum loquendi desiderio motus, literas darem. Quae fuerint ne tibi redditae prorsus ignoro .sScripsi tamen eodem istuc tempore ad Sebastianum Regulum, qui statim mihi, quae eius est humanitas,& in omnes amor rescripsit . . Eadem quoq; ingenij tui admiratio, quae me tunc ad scribendum incitauit, paucis ab hinc meti-fibus admonuit, ut te meis denuo salutarem . Has dedi bellario per quam fideli, & mei amantissimo istuc perferendas, fideliter tibi reddita et nunclauit. Nunc has tertio ad te dare volui, impulsus iudicio, quod iam pridem de humanitate tua seci . Quae si perbre salutationem, & aliquod tui in nos amoris argumentuellicere poterunt, mihi pergratum erit. Quae si mutae
erui nunqua meus in te amor mutus erit, quem mutuit
malim. Has tibi reddet Leander Marnius , iuuenis&nobilissimus, & honestissimus, qui istuc cognoscend rum legum gratia venit. Hic & si nobilitate familiae, morum probitate,virtutum ornamentis tibi comendatissimus futurus est, tamen ut hunc in amicitiam tuam accipias, te etiam, atq; etiam rogo. Vale Cremona XIII. Calend. Nouemb. ut
395쪽
. Baldesari Salmatiae. S. P. D. . Qv t D tuis longissimis litteris mihi tristius, quidue ijsidem mihi iucundius afferri poterat λ Me .n.primum
grauiter pupugerunt, deinde non minus mire , quam Achillis hasta vulnus animo inflictum obstruxerunt. Meis literis gratias semper non agam tantum, sed habebo, quae tanti apud te fuerint, ut tanquam Macha
nis Ministrae, totum morbu lenissimo penicillo absterserint. literarum igitur inuentores,vel Assyrios dicas. vel Aegiptios cocedas, vel Ph nicas probes omnibus amandos. & in sinu ferendos. Non est mi Baldesar,
ut te condocefaceam, quo modo, quae cum omnium natura nascuntur, feras .es Novioenim te non minuti
cuiusdam hominis ad mala perpetienda praeceptis in digere , &ile ita eadem natura optima parente confimmatu,ut si quado instar perfidς nouercae te stupplataret eius dolis prudentissime occurras nec ab ipsa penitus sterni sinas. Nec aliam causam reperio, quamobrem tam facile conualueris, nisi quia cu fortuna, & vitiosa natura tibi nihil esse unqua putasti. No minori flagro desiderio tuo suauissimoi colloquio fruendi, quam tu mei videns. Id utriq: nostrum in praesentia negatur. Nobis Ideae Platonis ante oculos obuersabuntur. Valeat vero ille, qui illas abhominans valere stom Chose precabatur. Sed heus tu quibus Franciscus Becius vir ille antiquae probitatis, Senator summae integritatis, me laudibus in coelum fert, tanti seripta
nostra raptim data ; aliena manu exarata, non puncto
temporis examinata facienda putat e Du boni quanti
iudicium tanti viri facio, quanti ei apud me P qco-- nium
396쪽
I79nium est. Gaudio triumpho , quo tanti viri laudes tendant non ignarus sum, nec decipitur. Non enim patin vestigia laudis iampridem nostrae impressa, de fere calcata intercludi. Huius doctissimi viri testimonium omnium instar mihi est. Eius quoq; orationem, ut acutissimos ad laude stimulos expendo. Sed quiso, quomodo id prestabo, quando spirandi mihi ocium no est ρ Mea igitur laus erit more Socratis quotannis ex Academia nostra, quod ut scis a faciamus, nouos
tanquam ex aequo Troano proceres emittere, In hoc no mihi deero, quando nulla pretier hanc, occasio mihi datur .i Reliqua nobis belissime. Veteres aedium nostrarum quae ad orientem vergunt parietinas demoliti
sumus; at fastigium reliqui tecti illas substruimus kii Ad matam omnis fere materia est . AuditoriiHongiupriori et gantius effingitur. Noua loca Hyppodidas.calis, quorum quamplurimos habemus formantur . ti Andreas, scis quem dico, in gratiam serE redhi, cum eo hoste,vel potius perduelli, qui illius intestina,& s mina mnuralia occuparat,parum deest ad reconcili
tionem,duae ad summum tres pptiones extremum actu conficient. Omnes mei, tui 4; tibi plurimam salutem dicunt. Ego te, tuum it fratrem tanquam praesentes
suavior, niculor, amplexor. Valete Cremona noni Nouemb.ic GII Lxvii. Franciscum Decium verbis meis saluere iubeas velim. u
T v A mihi grata, quoquo tempore redduntur . vel reddenda curas veniunt. Non enim quo tempore ad
397쪽
me siribas, sed quo perserantur consideris . Quae igitur pridie calendas Octobris reddi mihi voluisti.
Scito V. Idus Nouemb. ad nos venisse, di tam incerto itinere, ut parum abfuerit, quia totum tuum, meum c cum illis desiderium perierit. Diuus Martinus nobis omnia reddidit. In celeberrimo conuiuarum coetu,&virorumi eloquentium, &adolescentium disertorum mecum discumbentium literae, versus ille tui recitati Rerunt. Quanta cum attentione praetereo, quanta nominis tui comendatione taceo. Miro enim dicendi artificio utrunq; genus compositum erat. Verbis meis
plurimam salutem Francisco Gosagae viro nobilissimo dieris velim. In cuius patrocinio cum per te repositussim , ouae maior ad Brtunas meas accessio fieri possit non video . Mihi non paro gratulor Rotam tanti fuisse ut in talis tantui; viri amicitiam , tam facile per illam me reuolueris . Vale. & me, quod facis, ama. Cre mona XV. calend. Decembr i s.
NovAM amicitia mi Rolande sera fuit, est tamen ut de eius coniungendae occasione & tarditati coqueri possimus , nos locorum interuallo non ita disiuncti eramus, ut alter alterum literis lacessere non posset, Ultro, citroq; mittendis, quo nihil commodius dari potest ad illius ianuas aperiendas Nerum quod literarum occasionei non accidit, borio quodam fato, &quasi Deorum beneficio euenit. Cum primum enim in patriam tuam venissem, Aedem sacrum, ex more, &antiquo instituto adiui, illic te inueni, in templo amicitiam
398쪽
r3selliam nostram auspicati sumus, quod omen mecum tacite foui,dc agnoui. Scis nihil antiquitus nisi auspi-: cato gestum fuisse, quid vero sanctius constitui porcst, eo quod in Deorum aris suscipitur, S confirmaturdam non dubitabis prςferre amicitiam. n stra illorum amicitiae, qui tecti solum literarum necessitudine iuncti sunt .hEgo te visi, quod mihi, ut ingenue fatear inopinato contigit, inde totum sum te amplexatus, quo nil viriq; iucundius erat, ut tum mihi videbatur, de me nil haesito, te enim cum amplexabar, parentem inpuniamplexari vidiar .lde te autem dubitam nefas est qΤertium non datur.ANulli eorum igitur inuidebimi qui monumentis antiquorum fidei, & dextrae comendati sunt. Egotum per otium potero tecom litteris loquar. Quod quando praestare non potero , praesens uterq; Baptista sustinebit, quorum cum altero mihi antiqua necessitudo intercedites cst altero vero recen ,
qua tamen nihil antiquius mihi esse potest. e
Al Cremesii. S. D. T v As ad nos mi Torniole literae iam ne legum, di iuris consultationem, aequitatisq; notidnem redo-
Ic an potius & oratoriam tactiliatem, di iuris perrutorum docti inam, & verboru delectum penitus incli Lam, & sapiunt, & cmittuntein me agnosti human, talem Ego mediusfidius hanc profiteor, amorem meum quoq; probas , quae potest humanitas esse inς amore φ in te quid non elucescit, nimirpin & ilia limmanitas , qu*m beneuolentiam appellamus, quasi cruditioncm
399쪽
eruditionem Immin amus,mansuetudo qui q; & amor. indicendo mira elegantia, in commendando lamme laudanda breuitas, in re credita singularis fides, in usii vestrorum verboru eximie obseruanda dignitas, quoruunum quod j; ad te amandum,Obseruandumq; quemq; rapit, nedum allicit, sic tu me capis, ut qui tuus usu.& fructu esse volebam, nunc quoq; sim mancipio, &nexu. Gaudeo equide me huiusmodi illecebris capi. Tuus nunc quid ἰ non per libram, sed per humanitate. di elegantiam tuam. Te igitur quem de facie haud noui, literarum studio,morum delectu penitus intueor, diligo, absentemqi amplexor. Tibi quoq; persuadeas velim, operam meam nunquam a filio tuo desideratuiri, ei nunc imbecillo assiduus sum. Valenti,& core horato firmiorem opem polliceor, neq; illam unquarii denegabo. Tum quia tuus filius est, tum quia ipse is cui non petenti totum meum studium desera. Huc laccedit Philippi Vallati in nos omnes propensa ben
uolentia. Tu nobis qui in irae tuo iam sumus, patrocinio tuo caue . Vale Crem. v. calen. Decemb.
rr a i sortasse persuaseras mi Galeati cum ad nos filium tuum mihi carissimum remisisses nostras tacituras e id nunquam efficies, sed illas potius ellicies. Non enim mihi scribendi ad te occasio deerit, crebras literas accipies, quibus te admonebo de filii tui modestia, temperantia, obedientia,& de eiusdem in literarum studia indies cui spero propensiori animo. Muem igitur desiderabamus habemus, quem no secus
400쪽
ac filium a nobis amari persutatim labeas velim. Quis illum non amaret, & bene moratum, & virtutis studio fiagrante mi peti diu intermissis , & tandcm repetito extremam manum breui nostris votis, Deo adhuente imponemus 2 ille cupit erudiri, ego illum quam pii muad te eruditu, & vsiquequaq; politum remittere cupio. Vt tibi agam gratias, qui ad me remiseris,que in unice diligo, quem ira uide expectabam, ne quaeib expectes, nisi prius effecero, quo mihi & agas, & rcferas nedum habeas plenissimas gratias. Vale, nrastus occasionem qua nobis prodesse possis, ne desis, Plurimum autem potes , te oratum velim, iterum Vale. Cremona V. Calen. Decemb.
r i: b Scipioni AEstiensi summo Antistiti q
D v o mihi percommode stiperioribus diebus dari eupiebam,scribendi octu,& nuntium cui istuc venientimeas tuto ad te dare possem literas; quorum alterum enumero pr sto fuit;crebri enim a nobis istuc fidissimi nuntij distedunt. At quod maxime exoptandum
fuit, mihi deerat, occasio scilicet,& scribendi oportunitas, quae mihi in hunc usq; diem ita denegata suit, venec animnm recreandi Dcium esset, nedum literas ex randi. Nunc quod volebam nactus , existimaui incar beneuolentiae, &,obseruantiae esse, qua te coplector, di colo, has tandem ad te dare, quibus & tecum loquerer, quo nil gratius mihi est, & te de statu nostro adia moneremus . Omnes igitur qui istinc veniunt, ad nos
adeunt, cum ijs multum de te loquor, & in hoc noster ZZ stre