Opuscula

371쪽

longe a sede nonum sui vel prononiniis rem iniit nusquam non potest ex totius orationis compositione pendere. Et hic quidem ἐγε, quia per sigilificationem suant 2 On Potest ad σφίν , sed debet ad 1 ρώων

reserat, a me correctum esse in adnotatione ad istum versum dixeram o κε autem Per sententiae rationem

necessario ad scri Pertinere, nec quidquam obmut-22ias in ea cons ictione esse, non putabam demo suasone indigere. Quin eo nunus in illa constructisne aut salia quidquam aut obscuri esse, quod abesse σφὶν

illud salva sententia posset additum esse enim ea figura, qua Homerus dixisset οἴ μιν δ' ἐλόωσιν, Eκτορα λιαμίδ=γν. Quod autem ipse suaderet, εἰ γε,

non indo a sermone epico alienum esse iudicabam,

sed hic ne propter senientian, quidem ferari posse, quia tempus indicari, non simplex significari conditio Ub rei Quod si conditionis particula in voluisse scriptor, dicturiim necessari suisse ἐν φορεωσιν. XXX. P. 2I. . Esuratius, inquit, ,mihi signiscarit, a anclem normam Antis in scribendum esse ἀέ47sθ οτι εος x. . L ceterum hanc emborum structurum mirum M. accidere Hermami γ-que videri utibus ex construci vim missa tames se. De tectione in So ineses assentior de stru crura insolenti ac καινοπρεπεία , non item otio

οτι ι Antigona non ut aliud esse quam notissimam Hillam creberranioque usu tritam formulam, quam Graeci reliquae rationi παρενθέτως interserunt, iunctam hic cum particut αρα. Si verba

illa pro παρενθμως positis acciperentur, reliqua d bere sola per se intelligi posse dicebam atqui non posse. sic enim Sophocles: α otio 'Vτι Ζευς των ἀπ' Οἰδίπου κακῶν οποῖον si νβν ἔτι ζωσαι τελεις XXXI. P. M. in adnotatione: E οπι πω nnularum, metor, ex uertiis in Aeschyli Pers. Isi. d. munck qui ocus, ut inmmo inosa e

372쪽

mmmmIMVM LIBER PRIMUS. notio, nunc O comitem paullum cititans, magis exsistat, sic scribendus videtur: Exite hoc esse licebam et ui quod maxini a simplici gravitate Aeschyli abhorrere, quem cinissimum esse scimpisisse ut in libris eius legitur: μἐν γ δ' ἐπυργοιτο στολῆ, ἐν ἐνίαισι δ' εἶχε μαρκτον στροια 'ῆ δ' ἐσφαδα .23Arguitientum autem, quo hanc scripturam labefactare voluisses, contrariam vim habere. Notionem enim illam, quam in animo haberet Mossa, obsequi Persarum, mulio magis exsistere atque exivili, si mulier illa gaudere ampo suo iugo, et, quod e gauderet, libenter parere henis diceretur, quam si pereersa ratiocinatione, ubi quid ambae sub iugum missae secerint dicendum erat sumpto iam eo quod demonstrandum esset, illa, quae gavisa esset iugo, Paruisse frenis narraretur. XXXII. . 9τ. I Matiunctus, αισχιμος ἄστις Gut. αισυστον ει τις. Periane hoc ad Euripidis verba iii Uli Tauli. 699. allata. 92. τα τῶν φίλωναὰ ν 'ον ος τις καταβαλὼν εἰς ovμ νορας

αυτος σεσωσται.

Quid verbis opus est, ut cur supervacaneas iudicaverimulas coniecturas intelligatur ρXXXIII. P. S. si Cognat Diti Iaborat Paulus Silentiarius Iu και τις ποτλαίη cirrigendum, nam umora his quoque αώζοντος commentum ne--m, 'mior, μοι itur scribendum igitur τις ,αν ποτλαίη; stimabam ego quidem non esse soloerismum in codicis scriptura: nam omnino de s

373쪽

inestgoisium LIBER PRIMUS . laeeuntis qui hae pagina tractantur, aliter sentio: pui . bamque, si esset hic soloecismus, facilius eum expelli posse, si scriberetur ιός τις τοτλῆ, quod genus eme dandi commendatum est P. D. Sestice displicui οὐ scis in Pauli epigrammate, neque immotior sed non

viderunt enissima ac pene nulla correctione Pronomenencliticum esse restituendum. Epigraninia Itoc est:

- γυίων πλέγματα χιονέων, μαλθακὰ παντα μέλη '

ἐστὶν ερως στομάτων, τἄλλα δὲ παρθενοῖς; παί τις ποτλαiq; τάχα τις, τάχα τουτο -- λάσσας

Datnesium, τον αὐτα καὶ τοιαυτα αριστα κανον

σαντα, animosior quam felicior ἀνταγων ua τῆς a oriretur, audiam igitur ipsum deum Delphicum. Oracti in mustello rchiae de tripode datum, quo servavit Scholiastes ad Aristophan. Equit.

v. I s. χειρας καὶ πολεως δει τορα λαον ἔχοντες ῆλθετ' ἐρησομενοι Φοῖβον, τίνα γαῖαν atqσθε. ἀλλ' ἄγε δὴ φράζεσθ' ἀγαθῶν ποτερον κεν πλουτον ἔχειν κτεάνων ii τερπνοτάτην πίειαν

Non adeo me extimescere deum Delphicum dicebam, quem ipse s ire rum optimum auctorem esse, ei quum adia parum docte atque eleganter, tum illud satis insole

374쪽

aso INCREDIBILIUM LIBER PRIMUS.φ---ομενοι - κεν πτολίεθρον nura. Addebamque Homeri, haud paullo potioris Apolline

auctoris, exempla iiDnIIulla, quibus adducere ut giuax canoIIem non recte consti uitium esse crederem. Sed de hac re nunc dicere serum est, postquam et ipse

Schaeserus, quae hic disputavit, ad Sophori Oed. μ1418 pro . sis indubiistisque haberi nobili, et ego x sonem illam uberitis explanari in iis quae de re Parii' cutis in ipsi. XXXV. P. Ius , Similis soloecismis vitamen Hymno Homeris in Cererem, 2 2 sq. εὐαγέ- ρμως ἐμον νοον Πασκοιο . Corrigo λάσκησθε Sio Homerus L XV v. 84. - αν μοι τιμὴ μεγάλην καὶ κιδος ρηαι ubi at perperam ροιο. Huius quem dicit sola cismi aliquot ex Homero exempla asserebam, quorum S iis es hoc uiuim adscribi, Od. II. 52.

οι πατρος μεν οἶκον απερρίγασι νέεσθαι 'Iκαρίου, - αυτος ἐεδνωσαιτο θυγατρα.Νeque enim solas articulas, sed sententiam, ex qua earum constructio penderet, spectari debere arbitrabar: 25quod qui faceret, intellecturum, cur in hymno recte e haberet optativus, in Iliade autem coniunctivus praesta- rei. Nam inlimn hoc dicitur: OOγια s αυτη ἐγων ποθήσομαι, ως αν πειταευαγ- ερδοντες ἐμον νοον Πάσκοιοθε. In inde autem:

πείθεο δ' - τοι θι μυθου τελος ἐν φρεοὶ εἰς αν μοι τιμην μεγαλην καὶ κιδος - αι

προς παντων --ων.

375쪽

INCREDIBILIUM LIBER PRIiMUS. MXXXVI. P. IIJ in adnotatione: Contrario modo corruptus, ni fultor, Aeschylus Prom. v. 1088 sq. . ru est. Malim: χθων σεσάλευται.

torem cum poeta, verba eius p. 400, 23. 540 Io. cum Aeschyleis negabam recte comparari immo apud Aesct ylum tantum abesse dicebam, ut caussa ο gendi ulla inveniretur, ut sacta illa mutatione et simplex gravitatis illius Metae periret, et avndeton insem eiu raro

a tragicis atque alia lege quam quae huic loco conveniret

XXXVII. P. II . Haec de empsi verbi substantivi disputati in memoriam mihi reduci So phocleum locum iit. 32I. --ον τοδ εργον εἰμὶ ποιησας ποτε.M Bonesuus ei covicem vereor ut Optime. - et membr. μουν τοδ' ἔργον τουτο ποιήσας ποτέ

κου ὁδ εργον τουτο ποιείσας ποτέ.Quod interpretantes , alii εἰμι, alii ἐγω cum adscri--ssent, hoee in eoetum illat ad in alibi tectionem mmmmini: πα-- Τ. Erunctius reperit τουτο ποιήσας γω, qua tectione iactenarius mire abusus est Tutis orationis structura su tantino verbo a cile caret. id si per Purgoldum licet, sis mstibulae v. 634. Negabam sic loquutos esse Gra eos: nam participium illud sine articulo aut faciendo aut26 quum faceret, vel quo faceret, vel similia signifi-

376쪽

rum XCREDIBILIUM LIBER PRIMUS. eare negabam etiam comparari posse 634. piem ipse p. 66. sic scriberet: quod ibi participium aperis adlatari mei tangeretur.

Sed non esse mutandam librorum scripturam, qua nihil sanius esset:

Ipse postea in editione Sophoclis utroque loco tacens inckium sequi satius duxit. XXXVII. P. II 5 quum contendisset e cum s stantivo et adiectivo coniunctum semper proxiInul habere nomen gravius, elixissetque: Θαε quum ita sisu, pervelim a Porson excitar e scriptoribus probae Graecitiis aliquot locos similes huic in Epist χα-

ιμ- -- L 20. ω ἄν - κενέ- in subiecta adnotatione o scripsit: , Id tuo ex ο, ut nune ipsum nidis, avid dii tale erit ride mihi ipsum

Sophoclem Electr. . 622. ὁ ἀναιδές v. II 61. o δέμας oiκτρον Euripides Bacch. 598 ed. Brunc .c φάος ιιέγιστον Plato Phaedr pag. 40. d. Heind. ι παῖ καλέ. Nec dubito p/ur exempta, quae item post situm hubeant nomen gratuus, em per hinestigari posse μ nu . nomen gravius et priorem et posteriorem locum enere posses, inhil intersuiumim videbatur, uiro modo sequi aliquis praeserret. At multum inieresse: nam certa lege poni ante nomen eius, quod quis appellaret itaque si miseros, qui Pueri essent dici I Hτροὶ παιδες sin Pueros, qui miseri, ὁ παιδερ οἰκτροί Sic qui apud Platonem diceret ὁ παῖ καλέ, non admirari formam Pueri, sed vocare eum, qui Puer formosus haberetur.

Si Sophoclem οἱ θρέμμ' ἀναιδες et J θιας οἰκτρον, sic Iacobum, ἄνθρωπε κεν dirisse. Id H nissime perspici ex Euripidis verint, quem non in

377쪽

lNCREDIBIMUM UBER PRIMUS. νrendum fuisse qui me ui ipse de hoc genere diacendi sentiret: XXXIX. P. I20. in adnotatione , Constantioninion est discrimen, quod ne Pias, molman motus interpunctione. Homericis t. II. D. 250. q. conveIli putet, cogitet optatis veri nominis is adclinon posse. Satis notum est, φευδωνυ/ιον cum par-ZTticula ἄν saepissime sic poni, ut vicem gem του προς- τακτι vet quo eris tibi dicit - ου recte adsciscit,

ἀκουσνς. μFatebar, quod satis notum diceret milii ignotum esse,

gratumque facturum fuisse, si id aliis exemplis quam isto Aristophanis versu probavisset, in quo ου δε δικάσαις id quod ubique agnificare, non possis iudicare, eadem ratione qua a Quintiliano I. 50 monitum ne ac non ad coema qui tumen pro illa, ne seceris, non seceris, an idem ines tiliivin quitaturum negandi est,terum Detandi.

XL. P. I23. Odysseaei v. T. asserens, tu ἀπολοιτο καὶ ἄλλος ους τοιαυτα-ρέγι, Modices in b. inquit, μζει Aus hoc, μα- dum, .nor, iam η - εζη. Non videbatur mihi dubitandum esse de malivo, quo nihil esset verius:

Pendere enim e Praegres8 optativo. Sed nihil attinet repeti, iliae alibi de hoc genere loquendi, hodie notissimo, scriPSi.

378쪽

ου ν ν άλκίδεω τουτ το δωδεκατον. εἰ τοιoςδε Λέων λάχεν ἀντίος Πρακληι,ου- ῆν Ἀλκει- τουτο τ δωδέκατον. Requirebam exempla elisiis in xx emendarique mirabar, quod ex ipsius sententia, quam P. 55. UOsuisset, aeuum esset vitio. XLII. P. 12τ. In Ma clivi versu 28 quin reposuisse Φαύλλου, in adnotatione scripsit: , Vulgo si αυλου. Etiam siti dorsus Iniaallus. Hunc hominem, ater an ti bus sit non novi bene novi multum, Crotomatam gletiratissimum. Id. 0 r. dem. MCC ibique Iacobs. p. II. - Adnotaveram hanc emendationem occupatam esse a P. Messelingio Probab.

P. 138. XLIII P. III. Orpheus Argon. v. 1257 sqq.

ῆ ταχα καὶ δυσεσθ' Ἀργὼ κατα βένθε μελλεν,

quit Hermanmis, Maicus Sermo postulabat κα τάχα.Satis superque tuebuntur ταχα, ut propriu=n epici Ser risurR, hi loca. Et tum affert quinque exempla. Quaerebam, adeone me hospitem esse crederet in Pi-

eis Graecis, quos illud ipsum volumen Orphicorum onmes a me eriectos ostenderet, ut tritis um illud ταχα ignoraverim. At enim me non quod inusitatas visis putarissem, voculas illas ex Orphei versu ex '

379쪽

mcREDIBILIUM LIBER PRIMUS.Iisse, sed quod sic, ut ibi, non usurparentur. Nam Poni eas in principio rationis, cuiusmodi et illa quae ad me resutandum attulisset exempla, et quae quis alia his addere ingenii numero posses, esse omnia. Sed

memini me haec iam attigisse in iis quae scripsi de re particula I. Id in mari clam osc. LXIIc p. 40. Haec sunt illa, quae in publica super Meletematis

disputatione partim protuli, partim volui proferre. Sitne in iis, quod ut inique atque adrodendi illi iis libri caussa dictum culpari possit ipsi qui haec legerint aestimabunt.

Ego quidem me vinor, si quid in me malevolentiae fui sei, absurdae quidem, ut in eum, quem mihi amicum esse putarem aut si quid invidiae, quae, quamvis in Pla, fortasse in homine, qualem me esse ipsi complaciatum est, aliquid veniae impetraret Opinor, inquam, si quid huiusmodi in me fuisset, quam habebam dupulandi

materiam potius in alia capita, quae multo ad istiusmodi consilium aptiora inveniri potuisse init Oniptu St, quan ii illa distributurum fuisse. tiuae nihil continerent quod non in quemvis alium librum caderet. Nam quis umquam liber scriptus est, nisi forte alicuius mathematici ex solis compositus numeris, in quo non aliquid falsum, aliquid non accurate dicium, aliquid supervacaneum atasque inutile reperiarur Sed satis de his. Hic si liber primus incredibilium, qui si pol gus. Qui sequentur, in iis, ui in hoc, quae ncta, quae

non facta sunt, sic ut sunt lacia vel non facia, inde a prima inter me et Schaeserum notitia enarrabo. Eorum in uno ipse ni magni illius et numquam expiandi, sed tamen non poenitendi crimini reii confitebor, propter quod, ne alia memorem capitis pericula, fortuna quadam

Hesiodea bis morti aius atque epigrammate seΡulerati honoratus vivo, nunc autem teritum, in me eradicare sibi visus, Permutatis personis in semet saevit, ab eo sospiis ac supersilior ipso, verumque esse quod dicitiai experior, ο τρωσας καὶ ἰάσεται illud crimen dico, ex haud magnis neque aerumnabili labore pariis opibus m

discri sanae mentis usu ultra seu Vere seu deSieIe Ru-

380쪽

sum esse, quam quibusdam commodum erat. Opto ego quidem ut liceat hoc opus inchoatum relinquere: sin minus, non meis mihi ullis armis opus erit, ut vera esse, quae utinam ne essent, Vineam. Quamquam praevideo, non ante his rebus finem allatum iri, quam quum, quod duduin alii omnes viderunt, etiam ille, qui primus animi eriere debebat, intellexerit, non alium hominem ullum, sed solum se ipsum, ut in praelatione illa scripsi,nunae suae hostem exstitisse. Tristisque -- est, quaqua ad eum date veniatur, d, quia eodem ducunt omnes, ineritabilis.

라틴어 텍스트