Opuscula

341쪽

Diu est, quum primitin promisi me Aeschylum esse e tumn Quod nomen ut minum exsolverim, caussae fuerint quum labores alii, quos modo ultro suscepi modo imponi milii Passus sum, tum operis ipsius magnitudo eissimis s. Sed tamen Mandum Promissis est, quum

praesertim multi flagitent, nec quisquam me visat, quin Aeschylus quando sit proditurus quaerat. Μihi quidem haec cunctatio plus nocuit, quam Aeschrio. Vereor mlim, ne, quo diutius moror, eo prolixiores exspectentur nunentarii, sperentque nonnulli me Vel de rebus grammaticis multa dicturum, vel quaesiturum de reconditas atque abstru is, qualia quibus in mentem veniunt, bemur docius L Verim haec ego aliis relinquam mihi ab initio hoc tiris ium, ut ea afferrem, quibus es

cereiur, ut sui similior quam adhuc est esse videretur summus Oeta. Nam etsi multi ad eum emendandum operam contulerant suam, tamen singulari fato factum video, ut illi vel in pusillis quibusdam rebus toti adhaerescerent, vel, si ad dissiciliora accederent, corrumWrent plura quam visis Purgarent, eo quod debile pectus non caperet vim inlinensam tanti ingenii. Quorum ego in laboriosissima vera illud sari, miratus sum, quod dum se miris modis torquent, quasi caligine quadam ο--

342쪽

. . .

- SEPTEM PERTA OPERTA M. AEMIImo lis offusa, non viderunt ea, quae quomodo latere Potuerint mulio difficilius intelligas quam quomodo animadverti. Iuvat ex singulis sinulis Melae unum aliquod exemPlum

afferre. In Prometheo postquam a nobis observatum erat,

quae ab liis Verbis, που κηροπλαστος τοσε δοναξ v. 5 si leguntvit, iis retondere, quae sequuntur a v. 5s, ridiculo quodam modo coniurbati sunt critici dis .crepantia numerorum, quae inter hos versiis est, qui sun 5D--581 τι πετέ μ', to Κρονιε παῖ, τί ποτε, et versus 598-600 . θεόσσυτον δὲ νοσον νομασας, κέντροισι φοιταλέοις. M.

Misium milla memorabilis diversitas est, quam quod cod. Guris πινιο is es i. codd. Vindob κοσμις --

φωτι οις. M. Incertum in his est, excideritne aliquid in antistrophicis, an pro κέντροις alia scripta fuerit vox, ut κεντέρι μασιν;

343쪽

MPTEM APERTA OPERTA AP. AESCHYLVM. Macerim autem, reponendum essem νι γυναις, quo me

Nilo in eadem illa fabula Aescha --. I T. est umis. Sed nullus editorem victa

In Septem ad Thebas v. 22s Eteocles haec dicit choror μη μοι θεους καλούσα βουλευου --

μήτηρ, τνη σωτῆρος οἶδ εχυ λυγος. surdis in obedientis uxorem dies sabinis nemo non silebitur, licet sellassiastis id miruinis ac venitale homitum esse videa succurrerini eritici γυναι corri gentes, neque codice ullo suffragante, Et, si atterissi sent, satis inepte. Quorsum enim isto quidem tam importuno loco choriam appellet rex Hic quoque ipsa se quin oculis offerebat emendatio: πειθαρχία γάρ ἐστι τῆς ευπραξιας Sed nullus editorem vidit.

Μulto ineredibilius est, repertam veram rationem intellectam non esse. Id accidit in Persis. ibi Postquam chorus aliquot duces, quos desideraret, no--minaverat, V. I 006. haec addit: nam Personas, in libris male distinctas, anssumummim comparatione a duci emendarunt editores: εταφον, ἔταφον, ου ἀμφὶ σκηναῖς Viackenarius, qui haec Xerxis verba esse putaret, non

344쪽

ad Hippol. 124 . Sed horus si hae dieit, quum Perse absurduli est, qui quaerat ubi sint illi, ipsum dicere sepultos esse, im arguitur diei rem inuas iis, quae ad haec Xerxes re pondet:

βεβῶσι γάρ τοιπερ ἀγρέται στρατον.

Ninitrum diu non intellecta erunt caetera quae nos quum multos ante annos ab Herodoto lucem accipere animadvertissein iis , qui VII 41. ita scriberet: ἐξήλασε ἐνοιτο ἐκ 'αρδέων αρξης μετεκβαίνεσκε U, κως

μιν λογος αἰρέοι, ἐκ του ἄρριατος ἐς ἀρμάιμαξαν ea est quam Aeschrius ορονἀς τροχηλάτοος dicit αιτο δὲ ὀπιοθεν αἰχμοφόροι Περσέων οἰ -ιοτοι τε καὶ -- ναώτατοι, δειοι πιπα νομον τῶ λόγχας ἔχοντες est id quidem mirer etiam ab aliis obserinium. Ex qua o servatione quid potest Planius esse, quam quid sit illud,

quo restituto et rectissime mali et aptissime procedat: ἔταφον, ταφον - ψι ὸ miναῖς τροχηλάτοισι , ὀπιθεν ἐπομεν 'miror, miror non Sunt circa tentorium curiae Uine sequentes. Tum rex perierunt enim, qvi duces erant exerritus. Sed nullus editorum viditiiv. In Agamemnone V. 699. haec leguntur: μεταμανθανουσα δ' Wινον

Πριαμο πολις γεραιὰ πολυθρηνον μέγα non nos κεκλήσκουσα Πάριν

ω' ἀμφὶ πολιταν μέλεον αβ άνατλῶσα.

345쪽

MPTEM APERTA OPERTA AP. AESCHΥLUM: Mam num illo verbo παριπροσρο et dubitatum est is que adhuc, et seriasse posthac dubitabitur. Sed postr ma quoque aperio ui a sinit, quae non onmani evira inmeris strophicis:

ἐριν αἰματοεσσαν. Quid Humboldtius vertendo expressisset, mirum est non esse intellectum. Expresgit ille, quod a me ei commendatum est, non autem in adnotationibus ad eius versionem

innotatum. Nam etsi quae praeeedunt, hodie lenius puto corrigi posse, tamen Osirem quomodo scribenda sint Mis credat quemquam Poruisse fugere, Praeserum quum scholiasiae ad iniis, αἰωνα πολυθρηνον καὶ ιέυοναιμα ἀνατλῶτα, hunc in habuisse ἀμφὶ siendat Scripserat Aesculus: μετ ιανθανουσα δ υμνον

Πριάμου πόλις γεραιἀ

πολυθρηνον ιέν που στένει, κικλή--- σα Πάριν τον αἰνολυιτρον πάμπροσθ', et πολυπινον αι-

μέλεον si ἀνατλῶσα. Sed milliis duorum vidit In Cho phoris Electra quomodo Clytaemnestra Agamemnonem interfecerit, his verbis Τοπιι v. II. δεο ε κομμον Σέρειον, εἴτε Κισῶας νομοιοι πολεμιστρίας α πη τοι πλwητὰ πολυπλαντα δ' ἐν δ ἐπασσυτεροτριβῆ τα χερος ὀρθμ-o HERM OP. IV.

346쪽

In his πριγδοπληκτα et πολυnλάνητα scribendum esse, filerunt, qui antina luet terent. Et profecto vel caecus id videat. Sed iis, quae praecedunt, nesciVerunt quid facerent. Porsonus, raro ille felix in Aeschylo emendando,

in praelatione ad Hecubam p. d. vescimus e inquit, Exo 'ρειον κομ/ιον, et Iege, una sententiamininus eminectiι, κομμον δ' ἔκοφ' Ἀρειον mon dixi secuta, . vel antisimpluc esse, ei singulis syllabis observari responsionem vidisses, vel cogitasset de sensu ver horaim. Quin iani sui levitate, quanta qui illiud θύρειον

vel tulerunt vel emendare conati sunt omnes, ut ne sch liasiam quidem inspiceret, qui quum scribat, Aρειον, Περσικον, Patet ab Aesch lo Prosectu in eqse Apιον:de quo nomine videndi interpretes Hesychii adis Ἀρείας:ut hic quoque rudis illa transpositionis panacea in malam rem abire iubeatur. Tum vero quae tandem sunt istae Cusiae bellatrices Nullae fuerunt uinquam. Nam quod momseldius ait, πολεμοτρίας libri et ροι, vel errore

scripsit, vel magna quadam negligentis mori illud ex coniectura illatum est libri et se ipsi et impressi

ante Turnebum, qui soli in postremis tragoediis genuini sontes sunt, universi habent νομοισι λειιιστρίας. Vnde quid Potest persus esse, quam scriPsisse A fissum: εκοψε κομμον Aριον, ἔν τε κισσίας νο ιοις ἰηλεμιστρίας άπριγδoπληκτα πολυπλάνηὶτά τ' ην δεῖν ἐπαοουτεροτριβῆ τὰ χερος ορθματα. Nam brachiorum iactatio usitata insiti praefici in pla gendo illud St, quo ad describendos Cirtaeninestrae feroces ictus utitur. Et quo linus quis quamvis in re per se lana dubitet, Hesychius, haud dubie ex

347쪽

Levis est, sedeo ad eluendum lacilior macula quae in his est Evineiuduni veriairus, 46I seqq. ubi Oresi sic de caede pauis isqvitur: ἐς Aον ἀυά νιν κελαινοφρων ἐμημήτηρ κατέκτα ποικίλοις πρετμασιν κρυφασα, λουτρον ἐξεμαροπε φονον.

Orationem non cohaerentem ut sarciret, λουτρων conieriti Stephanus, lassus tamen λουτρῶν etiam scholi

clam egisse Apsus Maliger λουτων δ' ἐξεμαρτυρει corrigebat. Id quidam amplexi sunt alii ad Hephani paries redimini, non cogitantes ne sic quidem copulari

abrupta, neque animadvertentes et ineptam esse quam serrent sententiam, et repugnare illis, quae dicta sunt in Choephoris v. 980 seqq. ubi velamen illud, quo implicatum Occiderat Agamemnonem Clytaemnestra, opulo ostenditur. Haec ta in sunt plana, tamque clara luce quasi feriunt oculas, ut rix eredibile sit, non exstitisse qui αλλά νιν κελαινόφρων uxi μήτηρ κατεκτα ποικίλοις αγρε iliaci aeva ρύη c, α λουτρωνμεμαρτυρε φονον. Sed nullus editorum viditi

In Supplicibus v. 354. et rus regem Pelasgum his verbis ora ut sibi subveniat: ιδ με τἀν ετιν φυγάδα περιδρομον λευκοστικτον ώς δάμαλιν αμ πετραις λιβάτοις, ω ἀλκα πέσονος μεμυ-

348쪽

In his λευκόστικτον e Stephani editione manavit, secure in ea scriptitam aequiescensibus plerisquo Octorum qu rum eos, qui P tacein alius cunilam rem metricam Aeschnum ait erunt vel ex numeris suspirionem vitii conci per oportebat, quum qui huic respondet versus T. his verbis incipiat, πο--παιον δομενος omnes a tem si quidem Aeschylum cognitum haberent, vocabulo

commoveri decebat Perquam inepto. Quid enim num albis distinctae maculis vaccae magis quam quae alio colore sunt a pascuis ad invia evagantur Non potuerat prosecto inutilius poeta atque inertius ponere epitheton.

Vnus innium erilleorum, temerarius ille quidem supra modum, sed sagax lamen ei non hebetis vir iudicii, Georgius urgestus, rectam est veri inveniendi viam i gressus, quamquam ipsam aessequi veritatem nequiviti Isai κω δερκτον scripsit. At cui tandem et librorum ante Stephanum omnium scripturam λευκόδικτον intuenti et scholiastae legenti adnotationem, τω ἐαυτῆς βοτῆρι οζ- μαίνουσα τot Πιονς, Neurum esse Potest, scripsisse Aeschalum: ιδ με - ωτιν φυγάδα περιδρομον, λυκοδίωκτον eo δαμαλιν μοδεραις λιβατοις, Ἀλκα πίσυνος μέμυ-

349쪽

INCREDIBILIV Μ

Incredibilium quae in aetate Oininum accidunt nullus3 uberior fons est, optimi agistri, quana cupiditatis vis

inlita, ut hominem imperio it se exuat. Id me suo EXemplo ostendere, tuainvis invitum tandem coegit is Vir, qui quo erga me animo sit nec vobis neque aliis ignotum

est, G. H. Schaeseriis quum in Iutarchi Vitarum OL M. P. haec scripsit Quae de iniuriis tibine an malo per hos duodetriginta annos mihi petulunti sisne inutis scri si non inale, ut credo, meriturus de ivuenotis, quos nisi monitor surgat gratis et severusisque grandis naitu, tale exemplumfacile agat tran

Nerctos, adeo moverunt bilem homunis ira ciebacchantis, ut eius in me virus momere praef. ad Arratophari. Nub. p. XVII. ubi recensum eorum, qua H.

A Wo F illiusque sequaci misim communia fuisse viniatur, his verbiis stadiat quin, ut nihil deesset, eadem etiam post vinium sors moin et Reι--mo, quando quos vivos aggredi celeris vindiciae metu non est amnis, eorum in manes sortis exstillis. H. Sch-' Scriptus est creationi Dociorum Philosophiae a. 18M. Disitias by Corale

350쪽

- INCREDIBILIUM UBER PMMVS ferus, immemor monentis, Viri 7ταρετττιάδης, vel, ledicentissimi Poeine, Sed Sesinesis odiis, donec eorun qui nobiscum vixerant quisquam superstes erit, non deerunt iusti iussi s. Qui

post viVeIIt, Provisum est, ut quae sunt caussae tantaeci vidiae, non quae Praetexuntur, ea Penitus sint atque o dine cognituri. Neque enim irati sumus irato, aut laedere volumus laedendi nullas et ne indignissimas quidem artes adspernantem, sed ignoscimus Potius et quantum fieri poterit excusabimus anselicem errorem mentis, quo vir, nisi i Mens animi esset, psimus anum pro h i 4bus habens, nec quae ficta in quibus niciis reddat via dens, ipse ubi famaeque suae facius est hostis. intente haec tibi egerint qui nitin me isti nomini, incant satisne a vivum ab hoc artisice expressa sit imago Sohaeseri ceteri, si quorum referat me nosse , illis auscultent. De iis qui post vivent, alios terretit incorruptum neque ullis fraudibus expugnabile iudi esum posteritatis, me non terret. Reis manes, νε busis densis iste hinn itisserat, ego ritus sum: meos erunt a conturn is vecordi in carum mut

rum tutentur.

Haec scribere Sehaeseram Misisse qum alii muli1

mirabuntur, tum ego miratus sum maxime qui huic viro et quo tempore amicus esse videbatur et postquam in imicissimum esse Cogno eram, quacumque in re Possem non modo rogatus, sed etiam ultro ea dederim amicitiae documenta, tantoque studio pro eo laboraverim, ut ipse

et ante hos tredecim annos et tamen a duodeuiginta me iniuriosum esse an amplexans exosculans, summumque iam in suum vocans gratias mihi non sine lacrimis agmrei, ei duobus sere abhinc annis, quum eum nihil succe sens domi suae convenissem periculi cuiusdam avertendi

caussa factoque cognovisset, quod non putaverat, non deStiuSse me ei bene velle, familiaribus quibusdam suis