Opuscula

351쪽

se non ampliu adversus me ScriPturum esse amrmaret.

Quo confessus est iniustitiam, qua et fuisset usque ad eun diem repreheiuleiIdo, et futurus esset non reprehendendo Posthac: nam neque, Si non mererer, stringere in me tela sua debebat, quia disset neque, si mererer, non

stringere, quia bene ei vellem. Dixi iis, qui illud mihi

narrabant, non cessauimini maledicere non posse e n. Et prosecto laesus es etiam acerbior olim enim eoriunquae a me scripta erant alia non improbabat, alia pro babat, alia etiam laudabat hi iis vero, quae scripsit ad Demosthenem et Plutarchum, Probat iiihil reprehendit omnia, tribuit quae non Potest reprehendere sibi vel aliis,

vituperat universam rationem studiorum monet iuvenes

litteris veriun dantes ne audiant me, cuius in ludo nil ulnis vana, inepta, 'Va discantur, quodque omnium maxime mirum est, his rebus se boni viri incio fungi putin Ima quidem sententia rectius et saltem honestius secisses, si perrexisse lectiones Academicas habere, litterasque et humanitatem docens hunc ludum meum condita melioris 5

exempli schola obscurasset atque oblivione obduxisset, quum praesertim etiam doctrinam metricam, ut fertur, hydram istam Lernaeam, quae ab Herculibus et Hera elisei oecisa nondum periit, decreVerit XStingetiere. Sed non satis aggressus est etiam animum, birectatorem me calumniatoremque vocans, denique nihil non mali e probrans.

Petulans, protervo ir eundo animo, domis, incogitato, Sine modo et modestia furn, sine bono iuremque homo,

Ineredibilis, imposque animi, rennubilis, in sidus vivo,

Mi --ue nomii notitio. Sed etiamsi ei haec et quae reliqua de se ille Plauti nesilochus praedicat, in me expetere crederet, tamen On- sultius erat, opinor, aliquid saltem mihi et veri et boni miliquere, ne se ipse inducti haud sane me'num suspe

352쪽

etum rediteret am nimis profecto incredibile omnibus videri oportet, itemquam hominem totum ex perversitate et malitia iis se compositum. Et quomodo de me id

credent illi quos abstrahere a me adnuiuix audi inres mei, quorum nullus umquam me in scholis, quod solet mai volis opportimissimam μονιτὶ vincendi theatrum esse, quidquam in eum vel acerbe vel inique vel irreverenter

dicentem audisti Uenim ego ad ista quid lacerem pQuod es nillil Nam defenderemne vel dicta vel lacia mea At sic existimo veri si quid lixerim, puto autem tantum saltem dixisse, quantum ab ipso adoptatum video Id non miniis mansurum, quam Perillim In si quid ipse non veri dixi, rit animo autem quam quis Vel honove magno sit, unes alios decere iudicium esse, quia suum animum laudans non plus fidei est quam virtutiaciam virginitatem suam. vero quod de industria me vituperari viderem, quodque conviciis et in scriptis et

in lamiliaribus colloquiis pes, pax pari referreis A q

ui reprehensionem resulari virissim reprehendendo ex dam proscindique conviciis non honestius ducam quam contra ingerere. An sorte ulciscelidi caussa ut quidam solent, amicos, discipulos meos, eosve qui ipsi laesi esselli instigarem, ut ad Persequendum perdendumque convolarent virum mihi insestum At nec vindictae cis 6dus sum, neque pro me alios telis adversarii exponea evolo, neque omnino Propter unius viri iniustam iram eo

nari bellum Troianum perae pretium aestimo. An vero, quoniam hoc quoque quidam sariunt, conivineliose dictis opponerem quae alii in laudem meam dixissent, quoque magis laudassent, lanio eos mihi potentiores deos

tutelare fore existimarem nec laudis tam avidus, quam illi, neque vituperationis iam metuens sum, qui sciam titiam facili opera utrumvis pariatur, ne iumen videam utrovis ullum hominem vel meliorem quam est vel

deteriorem factum multoque optabilius esse intelligam contumelias quam laudem non meruisse meliquum erat, ut in ius vocarem. At ei inhumanum ducebam, lacere ut poenam lueret, cui ipse, quod animi non contus esset,

353쪽

mcREDIBIMUM LIBER PRIMUS uiuisce a nec Periclitari videbaruae existinuitis mea, praeseriis ab eo, in eam capulari rei sua manu aciem prestendens gladii. Quid eniin, si quis ex utriusque,

StruiI Scriptis eo, quo deinceps ordine edita sunt, illa om- tua colligeret atque componeret, in quibus alter alterius mentionem vel nolitinatini vel, ut ille plerumque, suppresso nomine fecimus Numquamne cogitavit Schaeseras, quid et aequales iunc dicant, et olim dicturi sint FHieri, quom inconuptum iudicium sibi non m tuendum putat se his iam claris, iam non dubiis vocibus virumque nostrum de se ipsin quo animo quibusque moribus si iesianies videant Ad haec, quae in co

spectu sunt hominum litteratorum, accedunt illa, quae donii fiunt Scit ipse quo studio fuerit, quum Reifigit irritabile cor Oedipo Cotoneo a me edito interitum spirabat, de qua re alibi lepida narrabuntur infitiatur, nec potest infitiari, se in sermonibus cum iis, qui eum visum emini, vehementissime et contumeliosissime de

me conqueri et quid patraturus si minitari. Ego quidem, qui Muriam ab eo .ibi faciam uti verant, orari ne id sacerent, asseveravique, ciesrei quam iniustus esset, ipsum magis quam illos doliturum pariterque defendi eum atque

excusavi apud illos qui non pauci fuere, quos indi e natos eius male liceritia videbam, dixique aegrotare eodem morbo, quo laboraverit I. H. Vossius, vir voluntate i

sius, actis saepe iniustus. Neque enim mirum esse, virum ni tas sorinnae iniquitates expertum, consciumque sibi magnae mulisque labore partae doctrinae, eamque a quibusdam non ianu, quanti aequum sit, seri, atque adeo alios, quos se mulio inferiores esse iudicet, prae-

serri sibi credentem, paullatim, praesertim, se a consuetudine hominum segreget, adeo suspicacem fieri, ut nihil non in pessimam partem accipiat, quaeque ipse animo exacerbato sibi finxerit pro veris habens omnia sibi atra mere videatur. maec quidem quum feci, non puto me ei iniurias intulisse. Succensuit milii primum, ut quidem ait et usque x

petii, novis, e in misi hi Vol V. p. in atque adeo

354쪽

INCREDIMMVM LIBER PRIMUS.

in Indice . καν, Propter unum verbum, sine malo alii

in post uni in praesulane ad si in Vigerii, de vii culpa expositi in dissertione quam scripia decim pos sone vel binim Inde alias atque alias immure simi visus

est caussas, quibus odium semel animo conceptum aleret. Cuius odii viiII IIIIIBI Ira eiusque quaIItum iis decoros, quamdiu ipse solus Petebar, tacens aequo animo sustinui ubi autem Propter me etiam discipulos meos et vehementissime et iniustissime est adortus, Postquam ipse

es dixi id me non esse passurum, bis serve de illa in uia inis conquesius Mim; miremumque, quum etiam mo in insultasses, id seri illis quae supra allata sunt erbis in praefatione ubium. Ea ego non ira debacchans, ut ipsi visum est, scripsi, sed tam considerate et cogitate, quam decebat qui nullum Verbum Ponere constituissem, quod non aliquando ostensurus essem dictum esse verisSitI e. Dolebam Potius, quod eum virum, quem veri rectique observantissimum esse credidissem, eo

usque cupiditati suae indulgere animadverterem, ut nihil eam rerum ipse ab se arcerei, quarum si in aliis vel inqui 'ehenderet exagitatum esse acerbis, imSed illa opinabar satis Mure cran es, si uim e

nostram mortuo cognoscerentur. unc vero, quorum ipse urget, DII eritus ea dicere, quae in civitate hene

ordinata nec dici, rus demonstrata, ite dicta ferri fas est, iam eun publice rogatun volo, ut quae sint illae quas sibi a me illatas esse ait iniuriae, alam ostendat, quo et mihi et aliis, quid sibi istis criminationibus velit innotescat, laraque in luce videamus, quod ' Pus quasque figura habeant spectra illa, quorem in iam longo empore quasi per nebulam iiiiiii qmdquam

nisi obscuras quasdam atque incertas umbras conuina mus Oro autem etiam atque etiarn, ut ostia Hi-8quantisper ira missisque querimoniis, alumniis, ΟΡΗ briis, contumeliis, conviciis, ex quibus nihil nisi quo

ipse sit animo, non ego quid deliquerim elucescere potest, tandem aliquando, si se virum bonum haberi vult, facia, eaque vera, non ua in mente nata, mi

355쪽

I REDIBILIUM LIBER PRIMUS. Masmonstret, caveatque ne suis ua amariata, quale illiud est, quod in indice Plutarchi v. καν enuclearii, cogitetque, risuros esse risu autem ecquid inopiabilius o

καν propterea ipsum vicesim mi pos ad lutarchum vos. V. p. 241. in haec verba erumpere V more in

Appenin ad Bustii Epistol Critie p. 26. s. et in Epimetro L au Aristophun. Plut p. XXXVIII s.

Ad quue carpendia cum plures olim certatim c--- lassent iussi a ma risimi, ne qui e ro privi 3'prii-

norum mihi insultiantium certationis, illi meae clim tutioni tantum habuisse honoris, ut His auctoritate uteretur in Ligerianis p. 822. 1 us dicens recentissimos quos debrem dicere scriptores citerioris Graeci tutis. Nis orto futuro iequulesque adeoque vetu

stiores in recentissimis numerandi sunt. Ac vereor ne magis etiam rideant si inspexeriti libros in indice Plutarchi citatos id serintque quae sit illa insultantium certatio cuius me quidem recte oblitiim dicit. ilippe uiari pii illae, ut oblivisci facilius quam neminisse potuerim. Ies igitur argumentationes velim ut sua ipsius caussa non minus de Mei, quam commemorationes eorum, quae

miniquam sacri sunt, ipse autem, quia odio flagrans seri potuisse cogitabat, credidi facta esse. Cuius generis

nunc quidem duo mirabilia exempla promam. In Appa thuu ila Demosthenem vol. I. p. 264 de Rei Sigili in Scrhi il: Ipse Rusterus, qui mihi aliisque immerentibus Aa i νεανι reo insultavit ad Xenoph. oecon p. 45. nunc, opinor, non clii itebitur, cum rura scriberem, rat/on me et consilio usum esse. Viro

doctissimo, quem insecutis temporibus existimulionis meae studiosissi uin expertus sum, νεανδευμα illud hoc iubentitis cori no quo ortho scio, et in mo

356쪽

INCREDIBlIaVM MI PRIMVS. semitecta non ipsum Proe ιMe. Scilicet me procudiisse innuit Omitto nunc quidem, quae multa dicenda habeo de his, quae vel laudat in Reis in vel condonai illud unum monstrabo, unde iam ueris sciat, quod se sine diaest. Quamquam, etiam si iacerem, nemo id crede e rum, qui Reifigium cognitum habuerunt. Non enim ille

sibi a quoquain assus esset tela Procudi, quibus fabri calidis ipse ita sufficeret, ut aliunde acceptis uti turpe sibi duxisset. Sed unde scit illud Schaeserui, Nempe ipse invenit. Nam res ita se habuit. Reifigius, qui tum in universitate nostra lustrarum studiosus erat, cum om-

militone quodam suo, nunc clarissimo viro, quod pecunia indigerent, librum aliquem edere constituit. -- venere de Xenophontis oeconomicq Paruitque inter se sunt veram. Iuvenilis lasesvia, ab insolentiore genere

scribendi conmiendationem libro accessuram rata, suasu et laudare quosdam effuse, et vehemeIue alios vituperare. Itaque me illi, inagistrum suuin, praeconiis extollere, tanto acrius carpere alios. Absoluto opere praefationem scripsit Reisitus, sumpto nomine Gulielmi u- fieri, in qua se olim militem fuisse scripsit, illum autem amicum suum tanta fuit petulantia in Morum suum in veriae Librum, simulatque in lucem prodierat, usu pavit B emannus, nunc scholae Astanae professor, qui iam tum in Xenophonte, de quo postea Praeclare m. Mius est, peram posuisset suam. Is me quum sorte visum Venisset, mira narrabat de Oeconomico, quem miles quidam una cum servo suo edidisset. Quaerenti mihi, quae esset militis istius vel doctritia vel indoles homia Einesse respondit non indoctum neque expertem ingemi, sed admodum seroeem. Ego commotus tanto miraculo, eo

ipso die e bibliopolio, praeteriens foris, petii librum. Perlectis aliquoi paginis agnovi risitum. Is quum

sorie paues diebus pos ad me vellisset, quae tandem te, inquam, intemperiae agitarunt, ut Xenophontis oecon micum eum istiusmodi adnota nibus ederes Haetit

confusus, statimque confessus est. Ibi ego eum graviter propter illam et in laudando et in vituperando immo-

357쪽

INCREDIBILIUM LIBER PRIMUS. sdestiani et temeritatem admonui, tantoque impleius est meis, maxime quod in Beckium intemperanter invectus esset, ui se Mungam conseri e consultius duceret. Sed Beckius, ut erat aequum, sit feroculos impeius ades Ioscentis: Sesiaeserus, sauriari se non dedignatus, aequum

iudicarii, certo sciret, a me meus esse tela, quae me inscio et facta et in ipsum coniecta sunt ubi autem facta coniectaque OmPeri, severam fabro suo a me castigationum PePerere. Alterum ficu criminis exemplum magis acco--

iam vilis vestris, pumi agistri, licendi materiam praebebit, quia aliquid saltem liabet, quod homines litteras non sine ullo ad studia sua huci leganti Ih adnotati nibus ad Plutaresium voL V. p. haec seripsit dis latomata illa tenent quae pernesum ut 4-issa ualiter scripta. Interim profuerunt haud paucis tironum ut scripSi8SE me non poeniteat. Sed hunc γε que libellum et olim, cum primum prodiisse in Iucem Thierschium testor bene gnarum illius tempestatis , et nuper adroserunt dentes maligni obtrectatorum mn fecit bene, quod Hierachium est testatus. Nam

neque hic vir, qui ei responsor in publica defensionem Diematum erat, salsum testabitur, animo enim esse liberi rimo, neque aui metu aut gratia capi, qui nes inp)que alius auditorum ullus, qui magno numero circumsteterunt: in quibus fuit vir eximiam postea claritatem adeptus, quem miratum scio qui ista scribere potuerit Schaeserus sed nominare nolo, ne illaesus adhuc Poenas de Narrabo rem, sicut acta est. Obsequutus erat

Seba erus meis aliorumque adhortati usibus, ut se abiecto quae typotheia peccassen corrigendi tristi negotio ad docendas in Vmverisiai nostra antiquas litteras conse res paraturusque sibi id ius a Mesematis ad disputandum publice propositis mile amicus eo tempore,

rogaVerat, ut contradictoris partes susciperem Libenter Promisi rogavique, quoniam sciebam et magnum librum et planiggii uim scriptorum citationiblis scribi, ut singula

folia, simulatque prelum reliquissent, mitteret, quo mihi

358쪽

Mo NCREDIBILIVM LIBER PRIMUS. ne tempus ad inspiciendos scriptores illos desceret. Ubi

me invitatiim venit instante solemnitate, XemPIumque integrii in libri obtulit, quaesivit haberemne de quo es quamdiu colloqueremur: nam paucorum se Verborem esse, et, si se e se intelligeret, vis ea inversatisne concessurum non putare autem multa me invenisse de

quibus dissentia eni. Respondi, adnotasse me lac inu Iadraginta et ires. Satis vero, inquit. Eorum locorum, quum ad disputationem ventum est, aliquos viginti commemoravi concessitque de omnibus, Vera me dicere. Attigissem etiam reliquos, nisi assedisset Titimamus, is S R. collega me is, amicusque utriusque nostrum, quem si diutius a colloquendo arcere Voluissem, inVerecundus

in ipsum, immodestus in Schaeferam, iniquus in audiis-xes fuissem. Disputaveramus aulam licet ego et Sinae serus ei incius eius hieractarivi, ut par est inter amicos, eosque non alia quam veri invenient cupiditate duci . Testem hisius rei ipsum habeo Sesiaeseram. Nam peracta

solentiniare eum diem totum usque ad vesperam apud eum suaviter transegi quod quis recla factum esse, si ali quid hiter nos simultatis intercessisset Nam neque ille dissimulare potuisset aegritudinem, neque ego tam suissem impudens, ut, quem laesissem, laesumve se utare vidis em ei praesensa mea molestiam crearem. Non

ergo in modo, prior, quo disputatum est, erat quo aristisse meismaia viderer. Qua ergo in alia re Mn certe in eo, quod officio sincius sum coniradicentis nam id rogatus seri, atque adeo, ia detrectassem, iure velinossiciosus vel inimicus essem visus. An vero, quod non, ut nonnulli solent, Iudicra et quae ipse inania putarem a tuli 3 At indignum uiroque nostrum erat, si cum docto elaroque viro sic agerem, ut cum adolescente, cuius quis

vult ingenium amissis inierrogationibus speciosisve V logismis explorare. Relinquitur nihil, nisi ut res ipsae, quae a me sunt in medium allaiae, eum offenderint. Ea,

nisi sillor, ita est tempestas illa, quam dicit, aliquanto post 'lsius in peeiore oria est, quum dolere coepit, quod

non Poti ei non concedere vera esse quae dixissem.

359쪽

quibus iniuria contradicas reprehendasve, facile oblivia scuntur irascuntur graviter, si iure. Accidit opportuno

casu, ut ex illo exemplo eleiematum, quod in dispoissionem auuleram, e suo in scriniis, quoniam ali cuimoi si liber adiuncius est uior, non exciderent sched lae, in quibus breviter ea adnotaveram, de quibus dice rem illo die. Ita factum est, ut nunc quoque afferre,

quae lim partiiI dixi partim dicere volui, possim. Sed quum clunidiam fere partem eorum, quae OnSigna eram, tum Protulerim, de quibusdam, non de omnibus nunc commemini venerintne in disceptationem an non. Quo-

elaca nune omnia emimerare volo, ut, qui haec legant Iaipsi iudicare possint, num in rebus, quas vel attulerim vel voluerim inerre, quidquam ii, quo an Gemeleiemata videar, nisi si arrodere si dicere quibus in rebus disse fas, et quidem reatus atque ad id ipsum invitatus. Diviseram omnem disputationem in tria capita, alia

contendens non recte, alia non accurate, alia praeter necessitatem dicta vel correcta esse. Sed quoniam non omnium est mentio 1licta, nec singula quae e quoque genere attulerim memini, nunc omnia Promiscue, Paginarum ordinem sequens, exponam. In quibus quo leviora sunt multa, eo minorem ego quidem criminandi materiam fuisse crediderim.

I. P. I. Initium feci defendenda scriptura πιικαρνασσος et similium, quam antiquiorem altera putarem, asserens ea, quae memoravit Erlarduus in minore ed. S

istinclis ad Antigonae, II 30.

II. . . Dionysius in principio Artis rhetoricae sic scribit: πανήγυρις ευρημα ιι ἐν καὶ δωρον θεῶν εἰς ἀναπατλαν τῶν περὶ τον μον μειγνων παραδεδομέ- orat, που ὀ Πλάτων φησίν Vbi quum Schaeserus co rupium μειζόνων suspicatus esset mutandum esse in μελεδώνων, rectissimo Sylburgium iudicasse erissimabam, qui ipsius Platonis verbum πονων re ni voluisset, vide baturque mihi illud μει ex perperam laeta praecedentis verbi μον scriptura esse orium.

360쪽

252 CREDIBILIVM LlBI . PRIMUS. m. P. 3. In his verbi Dionysii p. 226. I. ἀνδρὶ δὴ περι λογον ἐσπουδακου κα συμπαντα τον ἐαυτουμον ἀνατεθεικοτι τουτοις πρέποι ἄν ουιαι τοις τοιου-

τοις λογοις κοσμῖν τὴν πανήροριν, τέχνη μετιοντι τον λογον, ὁ μὴ κατὰ τους πολλονς ει ατή γινομενος, assisens ex odice εν υνος, perparviM, inquiq-interest. ui praestare codicis scriptura videbatur, quia, nisi ιν γενομενος scripsisse monysius. scripturiis

fuisset γενηται Hodie si mihi sententia de hoc loco dicenda esset tui illud argumentum is Pugnarena, quo δῆ defensum est, quae particula hic non potest ferri, tum λογοις, quod Post ola τοιουτοις legitur, ut ineptum, manifestoque ea interpretiis adnotatione natum, tolli debere contenderem.

Ia IV. P. D. Luciani verba sunt in Charidem c. 25 ἀλλἀ τι ταυτα λεγιο, ων το κάλλος τελος ἐστίν; ν γάρ εἰς χρειον ηομεν ἀναγκαίως, - ἐλλείποιμεν ovdiν σπουδῆς εἰς σον ἐξεστι κάλλιστα πιαταφαυάζειν' se τε rἀρ ενέλεν - τοσουτον ἐμέ γε τῆς χρεως τῶν οἰ--, Ἀσον τοις ει ρχηώνους Dina 'ττειν. In his Schaeserus deleto e scribi iubet οσον του τοι εἰςερχ' νους δειπλήττειν. Nimirum ea tantum verba quae de Μεμnelao sunt consideraverat, quae quis neget sic ut corrigit apte nunciatam sententiam praeberet Verum si Praecedentia quoque respiciuntur, ideo ea apposui aliquid

inconcinnitatis apparet. Nam si ea, quae ad usum necessaria sunt, ut pulcra sint curamus, manet usin suum ius,

ut necessario. Ex quo consequitur, etiam qui unice gaudeat splendida domo, non dicendum esse usum non tantiquam splendorem, sed non pluris facere. Haec igitur inconcinnitas, . corrigenda essent verba saltem qu modo interpretando removeri posset, videtur ostende dum tisisse. V. P. II ima: , Sic infra p. 254. v. 4. και ab undo ante παρὰ σεαυτ ν p. 235. v. . ante πατήρ p. 240. v. 13. anu ποπιμαμ ι nihil usquam a sedare iure, ut arbitror, Oriendi. Nam aut Potestatem