장음표시 사용
191쪽
natura Deorum, Cetera. praeter Academiam& Lyceum, celebre quoque erat gymnasium Coninarges, de quo o T T E R v s ita disserit: Κυνοσαργες in suburbiis prope Lyceum fuit, senomen illi ab albo aut celeri cane, qui graecis, κυων ἀρπος. quique, Diomo sacra Herculi fa--iente , victimae partem surripuit, ex Hesy--chio aliisque innumeris. Variis hic locus templis fanisque, Hebae Alcmenae & Ioalo lacris ornatus fuit, imo & in ipsius Herculis ohonorem magnificum lanum exstructum. senihil vero ibi gymnasio memoratu dignius, se in quo peregrini, iique Vel alterutra eX parteri ad Athenienses pertingerent, siue, qui patre Maut matre Atheniensi procreati essent, sese eXercere poterant: & paucis interiectis: hocisin gymnasio sectam philosophurum, qui a , .loci nomine Vt nonnulli eXistimant) κυνικοι,-onici vocati sunt, Anthistenes instituit, pro ut narrat Diogenes Laertius: adde ME
3. V. Nunc dispiciendum, ad quae litterarum studia Cicero Athenis animum suum adisplicauerit. princeps romanis studium eloquentia qui aem fuit ; philosophi e tamen operam quoque dederunt, Ciceronis in primis tempore, iub quo litterae nitidiorem faciem omnes induebant: ' philosophia, inquit,
iacuit usque ad hanc aetarem, nec rigum habuit lumen litterarum latinarum: quae t strandas excitanda nobis es, ve si occupati pro Lmω aliquid ciuibus nostris, prosimus etiam, Apogsumus, seisi. iam romae Cicero philolo
192쪽
phiae studio animum suum tradiderat, ac Phialonem hasce disciplinas docentem,singulari industria fuerat sectatus, teste PLUTARCHO, qui dicit: ΦΓλωνος τῶ Aκα μιας. ον μαλι , Pωμἀιοι των Κλειτομάχη συνμΘαν κω λατον λογον Θαυμασαν, κώ λοὶ τον τροπον , γάπησαν. Phisoni deest operam academico, quem romani supra ceteros Gitomachi alumnos s ob dicendi facultatem admirati fiant f HIex runt vh morum suauitatem : quem Philonem frequenter se audiuisle, ipse testatur. in hoc philosophiae studio Athenis progressus est, quae eo tempore magistris ac doctoribus h rum litterarum abundabant, quorum scholas frequentabat assidue & institutis eorum auxit se & confirmauit. primum philosophorum praecepta; deinde rhetorum percepit, ut ex1uperioribus a nobis prolatis ipsius verbis patet : quum venissem Athenas, sex menses cum Antiocho veteris academiae nobilissimo philosopho fui. item : eoaeem tempore Athenis apuae Demetrium Sprum veterem re non ignobilem
dicendi magi rum sudiose exerceri solebam. quod utrumque & eloquentiae & philosophiae studium felicissimo successu coniunxit, saniori sententia sibi persuasus, hasce disciplinas itaeoniunctas esse, ut sine detrimento nequeant diuelli; nec sine philosophia effici posse eloquentem. primum quod ad studium philosophiae, cui Athenis se consecrauit, adtinet, praeter academicos quoque Epicureorum 1cholas& Zenonem praecipue & Phaedrum Epicureos adiit: me audiente, inquit, Athenis Zeno Epia
cureorum acuti mus eontenderemmagna voce
dicere selebat, eum esse beatum, qui praesentia
193쪽
hus voluptatibus frueretur, confideretque , se fruiturum aut in omni aut in magna parte vita odolore non interueniente. equidem philosophiam Stoicam magno studio coluit, & Diodotum stoicum a puero praeceptorem habuit, quem & ita amauit, ut eum in domum reciperet , in qua mortuuS est, C. Caesare s M. Bibulo Coss. ad haec ex monimentis ipsius, quaestionibus in primis Tusculanis, academicis, item de Deorum natura atque ossiciis luculenter Patet . quam multam operam in stoicorum
philosophia posuerit; hinc & LACTANTius dicit: sed s M. Tullius, quamuis academiae diasciplinae defensor esset, G prouidentia gubemnatrice rerum es multa re saepe disseruit,
stoicorum argumenta confirmans noua ipse adferens plurima. Verum num Athenis quoque scholas adierit stoicorum, id scriptum nobis haud reliquit; saltem Zenonem stoicorum principem, per aetatem minus audiuit, ut G. NI C. KRIE GK 3 opinaturia namque Zeno ille ingenio clarus fuit olymp. CXXIX. I. anno, a quo tempore Cicero Atheniensibus ii terarum studiis sacratus longius abfuit. de cetero facile ex his conligere quis posset,quod Cicero eiusmodi rationem studiorum suorum philosophiae ingressus si, ut nulli sectae sese . addixerit, sed veritatis amans eX multorum Praeceptis congesserit, quae probatissima ipsi viderentur. quam in rem ipse testatur dicens: defendat quidem, quod quisque sentit: funt enim iudicia libera : nos insistitum tenebimus ; Mallisque unius disciplinae legibus ad-
194쪽
stricti, quibus in philosophia necessario pareamus , quis sit in quaque re maxime probabile
semper requiremus. Praeclare lane pronunciata haec sunt & digna, quae ab omni philosophiae candidato religiose obsel uvtu; ,Cui amicus esse debet modo Socrates, modo Plato, modo Aristoteles. - sed tamen, quamuis sequatur moX Platonem Academensque, UOX6roiacos,mox Aristotcle . prGnior tamen plerumque est: ad sententias Platonis eorumque, qui academicorum Veniebatit nomine, adeoque
non semper, veluti a Platonis studio alienus, illud sibi situm fecit, quod propria assiduaque cogitatione deprehendit, Veritati esse proximum. Cn Venerationem, quam erga Platonem fovet TVLLIVS: errare mehercule malo,
inquit, cum Platone, quem tu quanti facias scio, , quem ex tuo ore admiror, quam cum ips, v rayentire. y hinc & LACTANTI vsy adsi mat, quod solus exstiterit Platonis imitator;& 3 adpellat Ciceronem mmiram Platonis imiatatorem. quidquid sit: Cicero magnam philosophiae gloriam sua aetate adeptus est. M A . CROBIVs ' dicit: nullam de tribus sphiis, phiae partibus) Tullius in hoc somnio praetermianam ilia ad virtutes amoremque patriaec ad contemtum gloriae adhortatio, quid aliud continet, nis ethicae philosophiae insistita moratia δ eum vero vel des aerarum modo, vel de nouitatestae magnitudines erum, tae questrincipatu Iolis circis caelesibus. cingulisque terre ibus f oceani stu loquitur, ρο harmoniae Iigerum pandit urconum; phascae Eecreta
195쪽
t76 DIATR DE AMOENITAT. HI set ORI C. commemorat. at cum de motu.immortaliatate animae disputat; cui nihil consul inesse comporeum , cuiu6que essentiam nullius seensius; sed sola ratio deprehendit: Hoc ad altitudinem philosophiae ascendit. vere igitur pronuncian- edum es, nihil hoc opere perfectius, quo uniuem sis philosophiae continetur integritas. LMCTANT Ius x pronuntiar, quodM. Tullius non tantum perfectus orator ,sed etiam philoseph, fuerit; nec recentiori aeuo defuerunt, qui Ciceronis philosophiae summum statuerunt pretium, ipsumque in numero principum philosophorum haberi debere, existimarunt,
VL EX M. ANTONII MAIORAGII decisonibus &IACOBI GRIFFOLI defensionibus contra CAELIUM CALCAGNINVM, quas Io. GEORGIVS GRAEv Ius editioni sitae librorum Ciceronis de officiis adiecit, videre possumus. imo ipse CiCERO dicit: ego vir
fortis idemquepbilosophus: & 3 seli propemodum s Cato & Cicero) philosophiam illam v
ram antiquam, quae quibusdam otii esse Maesidiae videtur. in forum atque in rem publia eam, atque in ipsam aciem pane deduximuου. verum enim vero si efferamus libere, quae de philosophia Ciceronis sentiamus, intuitu phi- sophorum . quos nostra eaque philosophia:
litteris foecunuissima aetas protulit, non tantae dignitatis auctoritatisque esse videtur. equidem cum PETRO POMpONATIO ' adfirmare
nolim: Cicero quanquam fuit clarissimus orator , minime tamen fuit philosephus; nec IO.
196쪽
Ex CICER. PEREGRIN. COLLECTI s. I7
1 o M s II iudicium, laudem eloquentiae tria ιuendam Ciceroni censeo, philosephiae non item adprobare possum. fuit quippe Cicero vir facultate iudicii excellens, quam & 1umma laborauit opera magis & magis Perpolire, adeo
rue se philosophiae scientia augere, quod si
tum nec contemnendos tulit fructis. quod si monimenta ipsus, quae philosophiam spectant, adcuratiori euoluamus meditatione, obseruamus sane Veritates praestantistimas, easque in primis in doctrinis morum ac societatis humanae. sed tantum abest, ut summam scientiae huius mereatur laudem vi multa ad miserit, quae grauiori digna sint censura. namque primum praesidio artis cogitandi seu logices non adeo fuit munitus, quo factum, Ut rerum indoles speciesque non tradiderit curatius, multo minus ex claris antea Positis propositionibus deriuauerit consequentias: deinde animi sui adfectibus quaedam interdum dedit & auctoritate PLATONI s Praecipue captus , non semper requisiuit, quid in quaquere si verum. sed haec in transitu. g. VI. De eloquentia, cui Athenis Cicero operam suam addixit, paucis verbis iam disse rendum est. ipse ait: eodem tempore Athenis apud Demetrium surum veterem s non ignobilem dicendi magiserum sudiose exerceri solebam. princeps romanis studium erat eloquentia, cui deferebant primas partes & a pueris omne consecrabant studium, quodque iurisprudentiae & philosophiae anteferebant. ex quo studia litterarum in urbe coli & exer-
I lib. II. e. 13. g. 4. de stipuribin hisoria philosephi . a in
197쪽
Ceri coeperunt, culturae artis dicendi multi se tradebant, quae, quamuis prima tua aetate ru
dis plerumque fuerit atque impolita. sensim tamen accepit incrementa & in dies facta ornatior , ad illud tempus adspirauit, quo supremam limam Cicero expoliendae illi adhiberet, Fub quo principe uniuersa dicendi vis erupit, Vt
VELLEIUS PATER C VLvs , dicit. romae Cicero tempus multum dederat exercitiis Ora
toriis duce Molone Rhodio, actore 1ummo caussarum & magistro; item stoico Diodoto ita erat deditus, ut ab eloquentiae eXercitiis nullus dies vacuus esset; immo in lucem productus iam defenderat P. Uuintium & Roscium Amerinum , ut stipra monuimus. declamauit domi assidue, sed graece magis, quam latine, ut de se testatur: commentabar δε-
clamitans sepe cum M. Pisone s cum lPompeio, aut cum aliquo qnotidie, taeque fa ciebam multum etiam latine, sed graece fe- lpius, quod graeca oratio plura ornamenta θρ- editans, consuetudinem similiter latine incendi adferebat: quid Z quod ad praeturam
Vsque graece declamauit, ut sVEΤONIus 3 Ostendit; graeca enim lingua romanis erat, quae nobis latina ; ac romani adoleicentes prius adducebantur ad graecae linguae culi Tam , quam latinae : CICERO apud suETo-N1v M ' de se ad M. Titinium sic resert: con tinebar doctissimorum hominum auctoritate: qui exi imabant, graecis exercitationibus alimelius ingenia po se. Atticus sic graece locutus, ut Athenis natus visus fuerit, teste NE-
198쪽
EX CICER. PEREGRIN. COLLECTI s. I 9
ro ΤΕ Φ. & Augustus in graecis litteris praestitit
largiter, vide s VETONIVΜ: φ immo graecorum lingua romanis adeo familiaris fuit, ve& mulieres ea loquerentur, lege IvVENALEM 3 verum quum Cicero intra Atheniensiuin litterarum versaretur officinas ac templa,
non mirum est, quod & ibi pectus suum impleuerit eloquentia, & studium ipsius magis per
fecerit ac confirmauerit, quoniam Athenae se
des erant ac domicilium eloquentiae, in quibus, ut ipse Cicero ' ait, summa dicendi vis &inuenta est & perfecta : in qua ipsa ciuitate
prosecto nulla unquam Vehementius, quam eloquentiae studia viguerunt : VELLEIVS P A-ΥERCVLVS uua urbs Attica pluribus annis
eloquentia, quam uniuersa graecia, uberiusque ruit, adeo ut corpora gentis illius separata sint in alias riuitates; ingenia vero solis Ara niensum muris clausa exbtimes; quem locum
num esse eXistimat, eique hanc adsert mede 'lam : una urbs Attica pluribus annis eloquentiae quam uniuersa graecis , operibusque ruit,& addit: floruit igitur annis pluribus operi
busque eloquentiae Attica, quam uniuersa graecia, quia per annos plures puram & floridam copiosamque eloquentiam conserua ς runt& plurima monimenta ediderunt Athe- nienses, quam ceteri omnes graeci. floruit Rannis eloquentiae Attica. dum eloquentiam εvelut diuturna iuuenta florentem, nondum sene1centem & defectam habuit. namque
magno numero rhetores atque Oratores Athe-
199쪽
IM DIATR. DE AMOENITAT. HISTORI .
nis se protulcrunt, ex quibus decem illi clarissimum a se dederunt nomen, Antiphon quippe, Andocides, Lasas, I crates, να- , lacurgus, Demosthenes, Aeschines, inperides & Dinarchus. eX quo graecia eloquentiae studio incensa , ab Atheniensibus est elaborata dicendi
vis atque copia, qua in Urbe primum se orator extulit, primumque etiam monimentis & litteris oratio est coepta mandari, teste C IcERONE. quod ad eXercitia adtinet, quibus Cicero dicit se exercitatum fuisse apud Demetrium Syrum, fuerunt illa procul dubio declamationes graeca lingua, prout Varia ratione veteres exercebant ingenia arte ac facultate dicendi, ac modo in argumentis ethicis, quae dicebantur Θησως; modo historiarum, quum aliquid Iaudarent aut vituperarent; modo fictis controuersis, quas LACTANTI Us exercitationem Actarum litium eleganter dicit, versa-hantur. ante Omnia Viguerunt declamationes, quae erant exercitia maiorum ac prouectiorum, quas adpellat PLUTARCIIVS εσο φθs ι ἐς μελετοις, DIONYSIVS Halicarnassensis γυμνασματα τε κώ ἀαηματα τῆς PRIsCIANUS certamina rhetorica; GEL-L1vs decursiss ludicros cssimulacra praetiorum voluptuaria; QT INTIO AN Vs pugnaesimulacra reforensium actionum meditationem, con horum iudiciorumque imaginem. vetustioribus temporibus & longe ante Gorgiam Leontinum graeci locos quosdam communes inter Orato xiae eXercitia posuerunt, quod & ante tempora Ciceronis apud romanos in usu fuisse, ipse testis est Cicero. agebant quippe de virtuti
a in Bruto c. 7. a cinn. insit. lib. I. c. I.
200쪽
hus, vitiis, paupertate, exilio, Vita, morte, agricultura , re militari , religione,. caeso, bello,
VII. Ad ipsos praeceptores ac magistros, quibus CICERO Athenis usus est, nos con uerramus. Primus, cuius facit ipse CicERomentionem , est ANTIOCHus Ascalonita Aristi frater, Philonis auditor quiue circa Olymp.. C L X X V. ingenio inluxit. Ahalanita licitur ab Ascalone Idumaeae seu Philistaeae V be, quae magi&Versus septentrionem, sita Ga
Ion urbs briae dicta a fratre Tantali. incola
calonita nuncupatur, eonfer CELLARIUM R& HADR. RELANDUM. quintae academiae auctorem fuiste ANTIOCH VΜ, tradit SEX-τ U S E M P I R CV s; 3 sicut autem quarta academia a tertia & secunda in eo differebat, quod multa probabili, quaedam autem certa ratione cognosci posse, credebat; sic ultima seu quinta cum prima vel veteri plane conspirabat: quibus de caussis CICERO nominat AntiΟ-Cnum hunc veteris academiae nobilissimum sprudentissimum philosophum. Verum, quamuis in numero fuerit academicorum; doctrinis tamen stoicorum erat addictissimus, teste CICERONE, qui dicit: Antiochus adpeί tur academicus: erat quidem sperpauca m tauisse germanissimus oleis quumque in academia vetere non eos 1olos numerauerit, qui academici vocantur, Speusippum, Xenocratem, Polemonem, Crantorem ceterosque; sed etiam
I notitia, arbu antiq. lib. III. e. 13. p. 6oci. x Paulin. m. III. p. 386. 3 lib. I. c. 33. PIrrh. 0pou Bruto s. s s acad. qua'. lib. IV. e. 43.