장음표시 사용
351쪽
dem ad fontes philosophiae Platonicae reducit Dissertationi
occasionem dedit Nicephorus H. E. lib. III cap. 7, ubi narrat, Judaeum quendam cum aliquot Christianis per deserta Larenos. loca iter facientem, cum repentino correptus morbo baptismum expeteret, inopia aquae arena baptizatum effeci quo facto eum statim convaluisse eque ad Dionysium I piscopum delata,aqua quo'que baptizatum fitille Noster primum magno numero adductis doctissimoriam hominiim deibuesta Mophoristi viliciis, plures hinc commemorat eantum iustoriam literis prodente, Asintamen ad ultimum, iis, qui non nisi fici ter probata credunt, no
dum satisfactum videri, licet ipse id vere contigissesbi perstudeat. Hine disquirit, an approband is sit ille baptismus arena factus, id quod negit, omis rapugnet institutioni baptismi. nee uno stolorum primitivaeque emissa exemplo comprolaum queat. ιγ easoneViselmu E. tib Nea is, ubi Ecclesia dicitur λ- isse vi in donec ab haereticis vitiaretur, ostendit, virgiritatemIS ci ae absolvi puritatedoctrinae, sinctitate vitae, simplicitate ni um,disciplinae invitate ac des consona ordinispolitis: Quae singula ordine dilucidat fHIinquirit in veritatem histori
lae, qua traditur, Hunnericum Vandalorum Regem Arianae sectae addictumCatholici,Trinitatem profitentibus inter alia supplicisorum genera etiam linguas exscindi jussisses sed divino prorsus miraculo factum ess ut elinguesilli loquerentur aediserte profiterentur Trinitatem. Profert, quotquot occurrerunt, hujus rei teste'. interque eos principem locum tribuitJustiniano Imp. cujus haec sunt verba lib. I Coae tit ar in Praefatione a Midimus venerabilis viros, qui absci s radici stinguisparnas suas miserabiliter
loquebantur. 'equis vero hanc narrationem in dubium vocet, eorum historicorum, qui eam referunt, filem candorem vindieanimit Hic tamen pace Viri celeberrimi addimus, esse virox eoidatissimos, quicquid est illius narratiunculae in fabellarum censum referentes Ac videntur sine, quae asseruntur hanc in rem, testimonia labes tari posse,si quis criticam velit adhibere operam. Certe palmarium illud Justiniani Imp. testimonium ut alienum eias appareat, mediocri mentis attentione opus est . IciIicet Impe-ator acuto sermoni sonere usus significa eos linguae usu privatos
352쪽
miserabili voce i locutos esse miseriam sum. Unde nee discit, eos de Trinitate locutos esse, sed locutos e=poenas asci nec, sdiserte clareque ociitos, sed miserabiliteri lari sermonia figura usus Cicero inquit orat pro istane cap.eto uitur ipsa. Idem alio loco, videlicet divinatione in Verreni a Uurn lint, erram taceant satis dicunt. Ite ovidi Trist. II, 13: Digitis saepe est mituque locutur. Sciliceteundem in modum illi a Iustiniano memorati loquebantur, nullo miraculo, sed figura rhetorica DiΤm per stigabicos intelligit Atianos illos, qui
syllabas aptantes particulis φῶ, 29,3ενῆ o Rom. XI, 36 ICorinth. IIX,6 abusi in mysterio Trinitatis illustrando, inde aliquam personarum dissimilitudinem probare eo nati sunt IHujus controversiae historia doctissime enarrata, addit etiam, qua ratione veteres orthodoxi doctores vanam illum subtilitatem eonfutarinti Diss. IX tribus constat capitibus,quorum prisno exhibentur illi Ε- remitae, qui omnibus destituti libris meditationibus tantummodo seris indulserunt, easque prodiderunt literisci secundo, qui uno sero eodice contenti eum diurna nocturnaque versarunt manu:
tertio, qui varii generis libros evolverunt ipsique libris scriptis fa- mam consecuti sunt. Tandem th LX, postquam, duce Mayero, Π heologo Gryphismaldensi, luculente probavit matrininnium Petri, idque contra Pontificios strenue asseruit, ceterorum Ap
aesorum conjugia generatim prolist ex Corin IX, 1 bine de isparatim recenset, quae inveterum monumentis de singulorum tutoribus reperi 'onti fietorumque exceptionibus satisficere mi-a 6 inunistis haudpaucis, Apostolieamhistorism docte illustranti a iis. Joannem tamen excipit, perpetuo caelibem nec unquam ir- restum ni atrimonii vinculo : itemque Paulum, cujus tamen eo iusium Cl. Rochium singulari libro A i immatuin ivisse, in nota addit, sicet ejus argumenta expendere ae refutare super denari quod quidem jam actum esse meminimitabHeumanno,
353쪽
ACTA ERUDITORUM INTRODUCTIO IN ACCENTUATIONEM
Hebraeorum metricam Autore PIIILIPPU O USEEL, M. D ct in Eccles Refrm. Germ. Lugd. Batav.
Lugduni Batav. v. Samuelema. bturans, VI
IN Aecentibus, qui codicis Hebrei lectionem moderantur, post
restorescentia orientalium linguarum studiis, multi, sed di i ii ratione laetitii oecopasi Alii eorum originem& autore, a quirere, alii oscium ac usum explicareamissi sunt, .gnoscentes, eos magna cimi scopo optimo, bus esse adjectos. amueli eorumvestigia premi vi centuum usim dociamini, quem per regulas mauthi, Q HKFranckiunondum satis explicatiuniumeum plurim etur Wasmuthii resulta non accuratissinissesse vel exinta collisit, quod quatuor earum de regulari accentu
rumordine, decem vero dein malariag nt. Nonne Mosian quam tradit, tot exceptiones superant vel saltem aequatit N e inbeckii nequerimes ii emendationes sat accuratae sunt, Oeeundem accentum modo pro distinctivo modo pro eoaquin oluibent, de eundem distintavum modo minorem, modo muminumodo majorem exhibent, quae discentem potius absterrent, quam instruunt. vias vero dissicultatesCl. O rebus tollit duabus hypothesibus Cap. III. 3 4 flandamenti loco suppositis, quas& D. Λbichtius in Arte distincte legendio interpretandi Scripturam
secundum accentus urget. Prima est ,Distinctivos, licet non omnes aeque perfecte distinguant, nunquam tamen ad ministrorum se tem esse redigendos, quod infinitarum anomasiarum musa extititi Secunda est, Conjunctivos semper vocem suam cum voce distinetivi sui conjungere, nec unquam, nisi dum plures immediate concurrunt, distinctionem, attamen minimam constituere. Ni fallimur, hae hypotheses eum scopo primi Accentuum autoris exaetaeonveniunt, qui iis docere voluit, quae voces in te Eone versiculi distinguendae,&quae conjungendae sint, ut sensus auditoribus evi denter pateat. Easdem regulas oratores observant, qui distincta
pronuntiatione, voces sensu cohaerentes conjunctim. sensu distinctas distincte pronuntianti soces vero plures servi conjun-
354쪽
ctas quodammodo distingui constabit, si nulla construetio Grammatica cohaereant. Has servorum distinctiones noster Cl. Ouseelius cap. IIIJ.4 seqq. tradit,4 in singulis apitibus distincte xprolixe explicat. Sic longe facilior redditur Accentuum do p. s. na antea tam intricatarac tot exceptionibus onerata. Imo omnis dissicultas aufertur penitus, si eum R. si one Nahdan, cuinius meta Air Mium in Bibliotheca nostra Paulina assese vatur, statuam plimriire distinctivo iuni uos pluresque se nuntiandis se remi verisit initapris tuitio adstrui in sequentisanae coniunctivi plures eo vi-ninti si ita- sectores voces conjuntiivis notatas in lectione eonjunoni.&indistinctivisimilispersitastant, dum per. huciis Alectio summam tuum distinctivorum gradus, quos noster r. Aut evidenter perlotimi libellum travidit, obse ventur,lector cognostat sensim ubique innim, telis locis eonvenientem, quem alii vix multa meditationei est.
Muntiarum collatione capiunt. Nimis prolixum seret, δενι-la capita percurrere, quonam quodvis peculiari distinctis est di- 'sinitium, nobis sussiciat unicam ex Cap. XVI addidisse observationem Agit in eo Clar. Vir de duplici accentuatione metrica, Medevocibus duplici accentu signatis. Observat, voces occularere maxime polystuabas, in quibus duo accentus conspiciuntur, quo alter toniam, alter vero locum Methegi occupati Causim Arationem s. s. partim in consecutione accentuum partim in emphasi quaerit, quod uti non rejiciendum, sic porro inqaerendum,
annon accentus duplices tonum duplicem indicent, quo vox olim pronuntiata est. Invenitur enim PDU, ii vox polysyllaba tribuaaeeentibus notata, leguntur plures duobus exornatae,in quidem in Iol. syllabis quae nullum Metheg admittunti Si voees hae duplieitono sunt pronuntiatae, dc earum emphasisac accentuum consecuistio constat, oratores enim vocem emphaticam tono emphatico etiam pronuntiant. Ceterum optamus, ut altera, quam Cl. Viror
misiqMetrica tractatio proxime insequatur,nulli enim dubitamus, eam ex iisdem principiis traditam Philologis Hebraeis forestatam&utilam.
355쪽
ACTA ERUDITORUM ADMINICULA SAPIENTIAE A Tu UE ELγ
quentiacte. Prae οπι Iubiciuntur Tituli Philosophici de Thraseisi, auxia quos Excerpsa Methodica diriguntur, ii inini res edistis OH FRIDERI CONO DANNO.
HO in libello Antor Artem methodice excerpendi, quam in
Praesitione, quantum satis est, explica exmplis ex variis Db. stolographis, Historicis, Itinerariis, Antiquariis, Adnotationibus Autores desumtis, illustrare conatur. Consistit ars cera m in Methodica in eo, si I ituli Excerptorum secundum methodiunquandam, sive hypotheses facile percipiendas ac memoria comprehendendas, certo ordine ac connexioni, ita disponuntur, ut quisque connexionem talem aliquoties perhistrans, statim sesat. quo loco in libro Excerptorum juxta hane Artem ordinato tituli res sub titulis denotatae extentatque inveniantur. Hoc pacto tituli cognati semper conjunctim babentur si quis excerptis suis usurus sub uno nihil invenit, alterum cognatum forte instruinctiorem habebit, dc sic dicturo de quavis materia 'nunquam copia dicendorum defutura est. Sistit itaque libellus Methodum quandam studiorum, atque Locos, ad quos omnia, quae legimus, audimus, meditamur, referre possumus. Quomodo I tuli inter se dispositi sint, docetur in Praefatione p. 7 6 & praecipue in brevi Tabella ibidem adjecta Scilicet Hypotheses in ordinatione Philosophicorum ditulorum praecipuae sunt A;umas intellectus voluntate aedita. Inde agitur de variis actionibus animae, ut de rebus, quas ea contemptaru , nempe de Deo & rebus physicis.
Huntas petitismi fugitorium. Occurrit ergo ibi quid
Mamures ibonum; bonum terrestre dividitur 1 in initia. ias, ubi adjicitur, quomodo divitiae acquirantur per commercia, ori adici 2 in honores, qui obveniuntin societate, d in voluptate vi de cibo, potu recreationis animia corporis,elegam iis, vestibus, domo Iaalum, quod voluntas natur, in vel forminrae, corporis,ut sunt morbi, corpori di bonis inimicum rutticum culpae, ut scelera, paenae. Theolo es Titullii, o
356쪽
maritur, ut primo agatur de Dei beatitudine, opere creationis de providentia 3 secundo de hominis tam integritatis, lapsu de inde secuta morte , tertio de gratia Dei lapsis hominibus exhibita in electione ad vitam aeternam, vocatione per verbum & Sacramentorum collatione in Ecclesia, missione Servatoris, conversione, fidei donatione, renovatione&ad bona opera peragenda subministrato auxilio, imaonis divinae aliquali restitutione, & in calamitatibus concessa patientia. Sub hisce primariis Titulis Autor putat omnes reliquos, quotcumpae occurriant autocogitaripossun a cum inventuros. Tituli eiusmodi in certa, theses hie distrilauisunt, decuit thesi certum statium es assignatum, quod ratuloseaeontentos, vel data occa ne se offerentes oe addendos, cinnexcerptis capere quean. Qui lanien noncupit parare libriam, modulis sitas qui fricet Ninscribi juxta hanc methodum Φ iure. Lecta semaut audita rememorabili, cogi candum, ad quam--m propositionem Logica m generaliorem confirmanaam ea
: adbib ri, rique praemita rei merpenda seriiciatu sic in
ritionibus&illustrationibus sit, munite, quibus in orationibus lassiendis aut libris scribendigeommode uti ucem. In propositim hibus illis respectus est habendus Locorum opicorum, quorum aliquantoplares, quam communiter fit,p. , enarrantur sistantitaque propositiones illae rei excerptae indicivm Humuit, no-inea, tipilos quid res indicet sive significet causim, invent
rem, inventionem, autorem, initium, incitamentum, occasionem, .ntecedens, modum, quomodo res fiat, medium obtinendi, at ahent , instrumenta, impedimentum, remeatum iu estiuit,
objectum, formam, rationem forinalem, statum rei, normam, uinta quam res fit, finem p adjuncta, proprietates, mores, accidentia, concomitantia, requisita, ornamentum, circumstantias, locum, ubi, tempus actionem, effectum, usum, consequens, merita pretium sive quanti sit aestimanda, sermonem, denotata per rem passionem acham sive operam circa rem affeetum alicujus ergarem, ossicium circa aliquid, jura, privilegium rei. Inposterum inter alia dabit Autor, Deo volente, Adminiculorum Sapientiae at-
Eloquentiae Collectionem s undam . item Metaphysicam
357쪽
Ge manicam Theologum Practioni, in qua ostmidet, quom do scriptim s. praecipua veritates Theologicas diveri, in laesi diversimode eloquatur. χ tamen secum ipsa egregie consentiat. hoc est:
mmisae de aedibus contra incordia mum is, Aratore
dia abunde tetantur, desiderari adhuc media contra incendiorutri furorim aedes vritide niuniendi. Autor earum primo cum aliis commendat ut non necessarius igni sus evitetur,atque adeo tecta adium praealta lignoriim in iisdem strues improbat Suadet porro, ut in urbibus tecta fiant plana, declivia tamen, cum ruderatione i in pagis eantherii versus angullam sint tenuiores, nee transtrorum descolunt inum numerus praeternecessitatem multiplicetur, lutoque tramentis mixto tecta ante obducantur, quam stramine cooperiantur. It impediatur, ne flamma ex tecto in aedium contignationes aut inde in illud serpat inter eantherios catenas lapides vel testas interjici, pavimentum ruderari, minimum luto obduci: ad ingressum prope scalam anuam luto vel lamina ferrea obductam aptari jubet. Mindem in finem commodum cem set, ut te M longiora per parietes intergeminos distinguantur qiuod etiam Goldmanno utile visum est 4 in singulis contignati nibus ruderatio fiat,minimum ex luto,cui demum asseres superstedinantur. Imo in genere praecipit, ut nullum in aedificio appareat lis gnum, quod non vel luto, vel calce, vel gypso, vel lateribuet seu tu stis, vel lamina plumbea, ferrea aut cuprea, prout circumstantiae
singulares suaserint,st vestitum immo lignum luto obliniri bet, antequam arundines assisantur, si opus ex gymfieri debeat.
358쪽
Calendis Augustra io M DCC XIV. ANTI UITE IUDAIQUES,
ANTIQUITATES UDAICAE, SIVE OBSE'
varis, Craticae in P. Gnaei Re . Hebraeorum.
stelodami, apud Fratro istabitos, Vi3 8. Alph. pl. V cum amistula aen. Doctissimus Autor, cujus nomen in his Actis jamdudum
illustre est ad Petri Cunaei tres de Rep. Hebraeorum libros annotationes conscribere statuorat. Verum cum ingretas hunc campum esset ejusque amplitudinem consideraret, certam sibi methodum, non notas, sed dissertationes
scriptum praefigere coactus est. Atiliterum est causa, cur priora opita ceteris multo sint breviora. Ceterum cum libror nκ- iis deregiiiiiiisIudaeoriam politico, Itaneerdotibus&sic meis. Iu de sutu ecclesiae Iidaicae agat, Noster primum duntaxat abrum ame tutiumillustrat, secundum praetermittens intactum, quippe quem eum utram eonjunctum sectoribus situsicere posse existimati Longam sis, te operi praeposuitPraelationenuinqua denoniruta uberi inrumpetravidit, de vitam quoque O- mei enarrat, quam nondum a quoquam descriptam dicens oblitus videtur orationis Adolphi Vorati, in exsequiis Cunati recitatae, de Orationibus Cunaei a Cellario nostro Λ isya editis subje , in qua vita Viri illius doctissimi sitis laeulanter exposita letitur m
359쪽
quod antequam fiat, dicendum restat, quid titulus operosibivelix
ita inscripti: Toinus Isinve IV de rep. Hebraeorum. Nimirum noni a pridem ab iisdem bibliopolis, quorum sumtu Basnagianum
opus in lucem prodiit, Gallice conversum editum ei Opus Cunati, adjunctis additamentis Goraei, duci volumina explentibus. His igitur annumeratus primus liber Basnagii fit quartus, simulque monentur hoc ipso lectores, conjunctim triumvirorum horum da Rep. Hebraeoru inscripta esse emenda. Sed jam audiamus ipsum. Cl. I,agna gium , qui statim Lib. I cap. I contra Cunarum negat, Moiam este primum legislatorem, contendens, Respublicab, quae magno numero ante eum exstiterint, carere lagibus haud potuisse. Cap. III fertilitatem terrae Cananaeae demonstrat,4 objectionem
Tolandi, quem non nominat, ex Strabone iactam, erudite & pr latis in contrariam partem testibus, diluit. 'de ignoratis ita rerum Iudaicani , inquαΕthides versiti sivit, dissetis. Plures ejus assere causas, quas breviter repetemus. Primo, inquit, natio Iudaeorum erat antiqvissima, tuaque ex Hypto exitus incutiein tempora, quae ethnicos Historicos o Poetas, iiii exstant, prineessere Merulosis libros ethnici non poterauit legere, scriptos quippe lingua ignota nec mulium prosilit ipsis Graeca veriti, regnante Ptolemaeo Philadelpho adornata, AEgyptiis quin frae
gentis antiquitatem longe ultra origines Judaeorum evehere omni studio annitentibus. Tertio ethnici historiam Mosis habetiuit
pro enarrationem tempore mythico gestarum, adeoque minus fide dignarum. Quarto populus Judaicus suis conclusus momtibushaud sane tantum edebat splendorem, ut operae pretium putaretur, originem ejus fata investigare. Denique mirum esse negat, quod ethnici religionem Judaeorum, parum cognitam Maceteris sacrorum ritibus toto coe Io diversam variis consperserint mendaciis frivolisque interpretationibus. Similem enim hodie quoque historiam prodituram,si quis quamcunque sectam Christianorum describendam suscipiat ex adversariorum relationibus. II inc tandem concIudit, magnopere peccare, qui ex ethnigorum de Iudaeorum rebus narratiunculis historiam sacris literis traditam im tui gn ire non erubescant. Cap. VII Cunati sententiam de causa odii asyptiorum includaeos refellit. Hic docte edisserit, quae Manethon
360쪽
. Manenum eunt scutia anus, Eusebitis de SyncesI tradant de morum dynastis in AEgypto, a Joseolii, de ista si is dissem, a recenti uitias autem vim docti,de simulari qua mgente, Ginquam, mino Israelitis capienda esse, quorum histomaconssilio, et ne mina sit qua in re haud dissilis secutus est o Perizonii vestigia, cujus inor initas uiuineap. XIX diligentissim exstat ea derecommentatio. Hinc oste dit Noster, omnino a religionis AEgyptiorum ae Judaeorumdis sentia hujus odii causam esse arcessendam. V. Ne sceptro Judae ex oraeulo Jacobmidisquirit Gnaeus lib. I cap. 9 praefatus, nullum essein sacrocodice oracidum, Modmagis sollicitarum ab eruditis dominus intellectum sit, primus veram rius sententiam invenisse sibi visusest, ratus, hujus vaticinii complementum incide in re in tempora Roboami cum tribus Iudaea , scita in contrarias partes populo, suam sibi Remp. habere seorsim ab Israelitis coepit, quae de solo Judae nomine Iudaica dicta tamdiu duravit, donec Christus in orbem venisset, post cujus ex orbe discessum Iudaei Rem p. suam habere desierunt. Hanc tamen sententiam, magna licet veri specie gaudentem summoque ornatam studio, non comprobat Q. Balaagius, sed existimat, tribum Iudae omni tempore Fraerogativam prae ceteris habuisse, a qua etiam Iudaei nomen aeceperint, Hierosolymis sacra exercuerint de Remp. habuerint,
usquedum postadventum Messiae dispersi,vi aeque ac reliquae uirum, eonfusi sim v. nostendit, synedriumnon esie ejus antia
quitatis, quanta vulso ei tramitur, Hesm origitis, M Marea
haeorum tempora reserendam esse Noster, in Historiam Judaeorummittere se primum hoc vidisse putaret: at exiliotemporeContingit scriptum de Repalebraeorum legii n quocum re perint eandem sententiam, ei inventionis gloriam lubens eo e dii Cp. XIVmissus Culino adversitur, statuenti, Deum utique ipsum voluisse, ut Rςx praeesset Iudaeis, nee proind. Judaeorum desi derium Deo displicuisse, sed tantum querulas eorumdc seditiosa
adversus Samuelem voces. Noster e contrario demonstrat, Deum omnino exarsisse quod Israelitae Theocratiae pertaesi Regem postularent. Λddit, Samuelis Iu non d e ibi, quid Regi liceat, sed quid facturi Reso sint per summam licentiam Dinum bo: a