Acta eruditorum. lat. Lipsiae, Christ. Günther 16821779

71쪽

nua desvis sociivanis, adversus eos qui alias sectas tolerari His iunt, alias noni ηα,--ommilitis error indu t

sim 'i tum AE,U-ssores. Hinc aiunt verae religioni nul sui nisi tam periculum limi post uom haereticorum pD--

pugnentur. Ostendit autem Baetius, vanum' hoe esse effugium, cum suus cuique Reginae Rex placeat, ut Plautus ait, id est. sua cuique religio videatur verissima. Quod si, inquit, verae religioni fas est persequi errante S a luitur, ut&errantes sibi videan tur obligati esse ad persequendos alteros. Nam quisquis facit con tra conscientiam etiam errantem, peccat. Hic doctein copiolaia. M agit de jure conicientiae erroneaeci quod argumentum ceteris quo que capitibus uSque ad linem libri persequitur. Hactenus Tomuι prior, cujus longiorem recensionem non in gratam fore lectoribus conlidimus ob argumenti gravitatem

Autoris diligentiam. Tomusposterior pariter in duas divisus partes est quarum priore Augustinum, pro persecutio ni ii mise

tis Iesu indicationes alterae, aduersus famosos libePos

quam plurimoso novam eorum couemon .sub titulo T ismagna novum clat Igens sonum e per Liberium Candi na, Argentinae, IIa. Gandavi, apud Mich. Grael, UILL Constat pLIS. Autor editis Vindicationibus suae Societatis prioribus, quas in Actis A. 7 IDM. Febr. p. 36 memoravimus, jam alteras in hicam, ima, advorsariis, quos Iosistatisimper ruisse plurimos haud Disilia D GOrale

72쪽

haud distetur, in Praefatione tanquam Medusae raput objicit prae 'conia Societati Iesu tributa a Pontificibus Maximis, quorum singulorum testimonia producit usque ad eum, qui nunc Romanae Ecclesiae praeest, Clementem XI. ine . Iharaim indiciarum occasionem, necessitatem dc scopum exponit scidiaet Tuba mina, cujus in ipso libri titulo secit mentionem, non ita pridem prodiit tym , vicis , ejusque exempla multa per omnes se ii

tates vivendita sun Illam igitur maximis in suam ciet tem eonviciis res antem Autor sibi retundendam Onsuit, ne tao lentium valo ad fidem eriminationibus adversariorum ficiem. dam citerum eum illae pleraeque omnes ad seloppium sint, serendae, totaque haec tuba ex aere scioppiano sit conflata, V. 'descioppio copiose agit, quinat Noagorae, 0 minaret,quoa oppidum est Palatinatus superioris, A. is 6, decessit Patavit d.

Nov. A. I 9, aetatis suae anno 74. Monet, eos errare, qui eum octogenario majorem obiisse scribant, illius mortem referentes in annum i663. ine breviter ejus vitam recenset, Scioppianaeque in Papas, Reges Viros eruditos maledicentiae documenta affert complura. Speciatim scripta ejus in Societatem emissa enarrat, causasque quae tantum illius Societatis odium in ipso accenderint, persequitur. Iam progressit ad Tubam Magnam , ostendit, eam esse turpe plagium, cum in primis operum Scioppii, tum aliorum, illius vix dissimilium. Nos, cum illam Tubam non recensuerimus in his Actis, scripta in ea contenta hic nominabimus.

Constat autem illa, uti ex Nostro discimus, octo operibus ante-p. 4 'inb

agrisu Censura BEZamra erectisse Ararimi a Car--δεν -- L Reliqua inalta Tuba contenta sunt tantum fragmenta librorum, quos pariter indicat noster Aulor, qui p. III eo refutatimi socii, Iesu testes objiciunt domesticos ubi inter alia docet. 'seo.

73쪽

ostendit, libello supplices, A. Issa Clementi VIIII. M. oblatos.

inconsulte contra Societatem Iesu adduci: eos quippe Societatem objectis criminibus absolvere V contendit, ad accusandam Societatis religionem male adduci librum Ioanni Marianae Hispano, qui Societati nomen dedit Kal. Ian. Is 4 annos Tnatus, in eaque summam senectutem clausit d. 37 Febr. 62qJad-' scriptum, de morbis Societasis eorumque caustis ac remediis. Mune

enim librum falso Marianae tribui, qui pari errore edidisse feratur Tractatum de defectibus regi ni Societatis p. VI demon 'strat, summa injuria religioni societatis Iesu objici Momta secrota Sabiniarii. Hujus libri autorem esse docet Hieronymuni Morovis', exsocietate chori itii ejectum. Irindigna. tur, Ripheti in s. Hildeotos societati obji . addens, Commentariosi in illain prophetiam fallis adscribi Io Baptistae de la

Nura. sica Cap. Vin id agit, ut mala contra societatem asduci ostendat epistolam adscriptam Etiti ico telo orae MimS. D orificiis Ossem uia mamin hune verum istius epistolae autorem esse negat Ix venit ad F. yuniperi de Ancona Consultationem de causis es modis rasi os disciplina in Soraclara Iesu in reanda. Cujus libri autorem esse dicit Scioppium,

quem eundem ast sub nomine Philoxeni Melandri edidi ille Actio-Mm perduellionis in Jesultas S. R. Imperii hostes, sub nomine

Sanctii findi atomiam Societatis Cap. Xenarrat historiam de Pragensi Academia Carolo-Ferdinande , quae tantam moverit Iesultis invidiam. p. XI ostendit, inconsulte Societati objici tres his titulis inscriptos libellosci Fortunii Galindi Cantabri de causis publici erga Jesultas odii Disputatio : Theophili ingenii Pr locatastas r Danielis mortali Consultatio de causis c ' modis

conservanda ρ amplificanda Societatis Iesu. init priores duos libros esse novam collectionem ex quatuor damnatis, qui sunt i Discursus P. Mananae, erroribus ire se Anatomia Sisistatq; Ihinii perdue vis, 'sita exenteramus. sub Theophiu genii nomines a locatastasi scriptam esse docet a Guillelino Pachelino, Burgundo, societatis desertore, qui tamen senior re, sipuerit, cumque Societate redierit in gratiam, relicta illi est

minis Bibliothzo sua. o contra Annuum evincere

74쪽

studet, Ioanni Palaso de Mendoeta, Episcopo Angelopolitan'mariti adscribi epistolam adbinocentium X P.M. A. in ictum, dein

- illius Episcopi vita muta inert e duntur Tubae rores singuli, quorum inii in str istum se hie duisis

Aut gloriatur. Hi inter hostessocietatis etiam resere Menestiorem Canum, Ariam Montamini, de sorbonam Parisiensviii. C 'Miresdemque ultimo reliquos more pari modo eu tit, suasque vindica ne concluditi

DE VETERIBUS HAERETICIS, ECCLESIASTIQ

comm codisum corruptoribus, Autore BAR THOLOMAEO GERMORSocietatis BD Presburo. Parisiis , apud Lecomte Montalant, vis, M

Autor hujus libri eum, incepta de veteribus Regum Franco tum diplomatibus cum Mabillonio disputatione qua de iis vide sis Acta haec Supplem T. IVM i. v. v seq. inter alia eo

tendisset, dices Augustini Cocteienses, seculo IX scriptos, non esse ab omni suspicione falsi immunes, adversarium nactus erat Petrum ustantium, qui pro Mabillonio codicum illorum Vi-eias edidit Equidem Germonius non statim opposuit ei respo sonem, spe, uti causatur, pacis publicaeci interea temporis in illud argumentum excurrit latius, scripto praesenti libro demonstrare aggressus, plerosque haereticos fuisse falsarios, & eum sacris codicibus, tum libris Patrum conciliis adulteras intulisse manus : simulque ostendens contra Custantium, doctrina ista nee in religionem invehi Pyrrhonismum, nec quicquam Scripturae S. Patrumve autoritati derogari. Idem quidem jam docuisse de exemplis comprobasse meminimus CL Clericium Art. Crit μαMct. I cap. I ,σμα IIc, r. sed eum integrum librum huic argumento destinarit Gemonius, suamque Melaribus facile r ritum, sit industriam, nee Theologis nee ciuitis molina vid turlatura Germoniam operis diductior recensio. Ostendit itaque L a Pane 'ine, plerosque haeretico rvin olim suos sic rum labronim eodices vitiasse Ae primos p. ivrumtuni his, Murti haeresiarchas dolis os in domita

75쪽

tibus propag ndam sectam sinis, eosque hoc consilio ipse scripturae Sacrae mutationem tentasseri quam in rem adducitis

nitum Joannis κρος acra, et, qui quippiam libro suo,

p,R nisis A rabat. Hine non improbabile judicat, S. Scripturae Co dices a Iudaeis olim corruptos fuisseri cumque, id ante Christum natum factum non fuisse, constet ex silentio Christi apostolorum; nec post quintum a nato Christo seculum fieri pluerit, ob concinnatam Masoram id fieri potuisse putat non multo post. ΠL. excidium Hierosolymae. Cum tamen hac in sententia non satis reus sit animi, id saltem effici statuit testimonio Iustini Madi. tyris&Origenis, Graeeam τοὐν LXX Versionem consulto a Iudaeis falsatam fuisseri concedens tamen, ea labe non omnia infici po-n tuisse exemplaria. via occasione veterum quoque testimoniis

probat, subdolas nee satis fideles fuisse Versiones Symmachi,Theo- dotionis de Aquilae, haereticorum quippe Iudaietantium incprogreditur ad haereticos, Dionysii Corinthii, Irenaei ac Tertul-

hani fictus testimoriis generatim docens, illos quaedam libro rimi sacronim exemplatia adjectioitibus pariter ac detractionibu eorrupita satis verba illa Genesis Fuere λεο-- adimum uisu -- am, saturnino, Cerintho α.

ione decurtata, nee non alia loca vitiata disse, Epiphamo -dit Marcione vero Evangelium Lucae lauti epistolas miserim Mn tilatas fuisse, VIIIdocet, addens capitibus sequentibus, idem M. flagitium commissum fuisse a Cerdone, Luciano apelle a Pe

pumnis, Tatiano & Severianisci a Theodotianis de Artemonio nisci a Manichaeis: Donatistas vero falso hujus ethnmis accusatos esse ab Augustino. Cap. VIII contra Custantium autoritate Ambrosii pugnat, omnino ab Arianis ejectum fuisse hunc to-eonsparo, eum Dan. M, et moniam Deus Spiritus es. Ceterum eum inis hodiernis N T. editionibus nec Graecis nec Latinis ista verba exis stent, Germonius tamen vix dubitat, ea revera esse ejecta, amolim restituenda fuisse loco suo. Denique Cap. XIVostendit, haereticos quosdini ex Joan. IV, I expunxisse isthaec verba Gomnis θiritus, qvi solait Iesum, ex Deo non est. Parte altera ostendit, haereticorum sacros corrim pentium

. dices irrfidiam non ob εχπtissimae sacrori labrorum intinstitati

76쪽

sinati flavissimae Mitoritati eum ita depravationes non sintillat indicibus ecclesiae Cassioscat Mani liari quidem, alii opse Ll tis, scripturam faciam, qualem esit ecclesia Catholio, intiatam esse dicebant : verrum id ab illis neutiquam probarimi isse, constat ex Augustino immo dissicillimum fulta Catholi αcis, sacros comunpere odices, Me probat Noster, quod Libit sacri multo aeriori, quam ceteri autores, diligentia legerenturdi custodirentur. Legebantur enim ubique terrarum ac gentium,assidue volvebantur a sacerdotibus, publice praelegebantur in conventibus, summa iis habebatur reverentia. cito minus do Im pravatos dici posse illos sacrorum Librorum codices, quos jam lingit EccIesia. Hac in re provocat ad anathema Synodi Tridentinae et quod subire censet eos, qui celebrem illum Ioannis locum: Tres sunt, qui simonium dant in caelis, cπc quippe qui habeatur in veteri vulgata editione Latina, suspectam habeant. Cete. tum labrorum divinorum sinceram integritatem non melius,quam Ecclesiae Catholicae judicio,cognosci posse, tanquam γνησκυς Pontificius statuit. Ecclesiae enim esse ait, definire, quasnam ab Ap stolis aeceperit vel non acceperit Scripturas. Illud largitur,fie V2ri potuisse, & omnino se m esse, ut Libri aliquot divini perirent,

ac in his, qui exstant, versu aliquot sive negligentia sive insilia. hominum desiderentur: sed, ix fieri pon, ut Libri, quo, Ee cie rami in divinos recipit, corrupti unt in iis, in in fidem vii- Moin consesso esse apud holicos de, serebium: i Mesesiam Ndem potuisse,si ita Deo visum stitat

omni saetarum litterarum subsidio carere : non autem potuita spurios libros pro veris, depravatos pro tacens respere. In tamen concedit, menda irrepere potuisse intabros incros ,eaque de emia abseluto jam Constio Nicaeno eruatum esse, ut vultist editio Latina a mendis repurgaretur imo credi adhue mendae ibi superesse,in posterum tollendam illa tamen non esse hujusmodi, quae esitan in rebus fidei de morum errorem inducanto Porro cum plerique Patres haereticorum in falsandis Libri sieris perfidiam reprehenderint, nee propterea veriti sint, ne forte sacri Ecclesiae Catholicae eodices in suspieionem falsi venirent radema

77쪽

plurisautoritate nec inducto in religionem Christianamhrin Cap.UR isno maereticonii quippe perfidiam suffectos facere ips

rum codices, non illos, quos legit Ecclesia Catholica. Quoties IX. igitur deserunt inter se Catholicorum: haereticorum exemplaria, illa sincera, haec corrupta esse censendaci quam in rem lantsiorem apponit dissertationemTertulliani. sequitur UM II, quo agitur de latreti is, qui libros Papa ciba trum ec visaealiosve ecclesiasticos codices corruperunt. Ac pri- ' mo generalia producit testiinonia Patrum, haereticorum in corrumpendis anteriorum Patrum libris perfidiam reprehendentium. Hine id probat exemplo inctorum S. A d eae. Contendit enim , haec Aru, quae hodieque cireumferuntur, esse omnino genuina α a S. Andreae discipulis conseripta, sed misere ab haereticis depravata. Qua in sententia nititur autoritate Philastri r cujus tamen verba in mendo cubare id quod Cl. Fabricius notavit in III. Codue loce MN Tp. styrion negat Pari modo librum Pa- floris omnino scriptum esse censet ab Herma, Pauli discipulo, sed IV. ab haereticis post quartum lieulum corruptum. Sicin libros te cognitionum S.Clementis ab Ebionatis primum, deinde cibariis ani fuisse corruptos adulteratos pariter fuisse tum Canones, qui

vesD Apostolarum dicuntur, tum sibros Constitution m Apostolica rum. Ubi rursus probari posse negat, libros Raecognitisnum non esse a S. Clemente scriptos idemque sentit de ci--bus occim Do mirio Apostolicis. Videtur tamen Germonius in gratiam suae cauta luces statuere genuinos, sed corruptos, veter libros, ne scilicet ipsi exempla desintobjicienda stantio contra quem

nisi hunc librum scripsisset, videtur in multis alio usurus fuisse et judicio. Nos cum eo jam pergimus adamati septem genuinas

epistolas, quarum interpolatorem fuisse Arianum tradit quae jam . erat Usserit sententia. Sic Dionysii Corinthiorum episco- in eristolas ipso adhuc superstite falsatas fuisse, docet i lementis pariter Alexandrini libros Hypotyposeon ab haereticis fuisse misere deformatos idemque ipsi verisimile videtur de quia busdam aliis ejus scriptis. Ceterum cum multi scribant, Origin nis libros ab haere icis fuisse falsatos, Noster Hieronymi permotus usuminus futuiti, vix ullium alium Oris is lib. praeter Dista

78쪽

Disputationem eum Candido, fuisse olim ab haereticis comaptum interpolatum. minc mentione facta Augustini suspicati, ea 'VIII ab haereticis malitiose suppressa esse, quibus Cy prianus suum de baptismo errorem eorrexerit Rufinum adducit, contendentem, MDionysii Λlexandrini libros haereticorum injuriam passos esse. Ubi obiter notat Du-Pinium, qui is Biblioth script eccL scripserat, Dionysium illum reprobasse usum vocabuli consubstantialis. Contrarium probat ipsius Dionysii verbis. Hinc in suo pergens in X. stituto docet, Caeciliani epistolam ab Ingentio Donatista corruptam fuisse : falsatum a Rufino titulum apologetici pro Origene M. libri, eumque fraudulenter attributum Pamphilo martyri, qui autorem habebat Eusebium Caesariensem adulteratam a Nesto XII.

Hunis epistolam Athanasii ad Epictetumri paremque fraudem in litterii Philippi, Presbyteri Romani, DCyrilli Alexandrini eo

qi dam Hieronymi, Amstini, Isidoria Bernardi MIL

3 opuscula ab Amaldo, reticoAlbibesi, mi illiAle URMM in opera a Dioscoroin Timotheo Ellam, maxime vero as verianis corrupta; item vim quaedam Ambrosi & Proesico mi si politani. mo cum Germonius maxime probat ex Ana

muropere, cui titulus οδηγοὶ, observat, civeum hunc librum Λnastasio abjudicare, cum Anastasius, patriarcha Λntiochenus, obierit Λ. 398 ille vero liber sequenti demum seculo scriptus sit. Noster ait illum librum nee adscribendum esse Anastasio seniori,patriarchae Antiocheno ne Anastasio uniori, prioris sileeetari sed Anastasio Sinaitae monacho iresbytero. Id quod probat ex MS codice, ad quem Pagius ados C. In n. pro vocat, eui hic prascriptus titulus Exoνdiam libri S. Anastasi, monachi Sinaita Sed redeamus cum Germonio in viam, qui vporro docet, ab impugnatoribus Synodi Chalcedonensis falsa tam fuisse formulam fidei, quam Episcopus Hierosolymitanus scripserat Eusebii, Thessalonicensis Episcopi epistolam ad Gregorium M. ab Andrea monacho haeretico multa olim exemplaria, qui XVlI bus Acta quintae Synodi continebantur, ab haereticisci id quod 'pluribus probat propterea, quod Custantius dictum negarat Math corruptas etiam fuisse a notio epistolas summorum Pontificum,

79쪽

D ACTA ERUDITO Ru MCap. augemiso Apollinarii libros ab ipsius discipulis, polentio. N

statuerat etiam jam anteliae Gemini ius seeundum Hilara librum de Trinitate, itemque editum inter Augustini opera librumeret a qu- ρον busti genera, octivo nono seculo siisse a vitetatos. Hanc sententiam cum impugnarit Cinantius. Nostis utrumque jam uberius probatum id, & quidem in Parte . iusAMisecunda contendit, Codices Hilarii, qui olim in Aquisgranensi

palatio asser abantur, corruptos fuisse a Felice, orgelitano Epist . ro, qui seculo VIII statuens, Christum secundum humanam naturam adustivum Dei filium esse, Hilarianum adoratur mutavit i ta in adoptatur Primo igitur locum Hilarii proponit, quem nos huc adscribemus r Alud intelligitur, aliud latur e aliud ortilis, aliud animo conspicio. Parit virgo e partus a Deo ea.

Infans agit laudantes angeli audiuntur. Panni sordent De uariratur. Ita potestatis unitas non amittitur, dum amis hu-

misi H ADORAETI vel ADOPTA TUR. Autor quidem fatetur, utrique lectioni subesse sensum orthodoxum. Ante vero, quam definiat, utra lectio sit praeferenda disquirit, an vox adoptatura.

Felice fuerit perfide invecta inmodices Aquisgranenses. Hoc ipse aflirmat tarp. II testimoniis Hincmari, quem fide utique dignum es e contendit, ejusque narrationem CF. III confirmat a toritate s. codicis. Ac relatatis Cap. Vargumentis, quibus Custantius Hincmari autoritatem labefactare conatos erat, in

V Aleiani testimoniis credibilem reddere studet narrationemri incmasi in disquirit, an ante Felicis tempora in quibusdam Hilarii codicibus extiterit a tur, id quod non veretur negare, provocans CF. VII ad antiquas editiones 3c ,1M codices. Cumque Custantius Nostro codices Coiberti numin Carnute sim objecisset, Cap. VIII contendit, non est. antiquiores illos e dices temporibus Caroli M. simul his exemplis ostendit, non

semper tuto ex scripturae genere pronuntiari posse de aetate codicum. Pari modo Cas. IX disputat, nec Vaticanum indicem, in quo tegi fur adoptatur, tam esse antiquum, quam quidem habeatur. Hinc Crp. a docet, lectionem adoptatur suspectam reddio ipsoHilarii liaciatioru loquin i quippe qui misquamdiu

cata

80쪽

MENfI FEBRUARII A. MDCC XIV. τι

οι tutini Hii iniri a Verbo divino esse in oram, sed, sin culo reserastin V.x contendit, linionem in latur exigere ipsin sis ni Hilari atque oculanis seriem : ac denique G -petitam ex Dion. petivii testinionis objectionem flauae No . stram si dicere licet sententiam, credimus, Hilarium omnino scimplis e Mortamν. Hoc sividet non solum contextus sedin locus Plinii ποι ὀ λει in Panegyr. cap. LII ita Trajanum alloquentis alas, ut Dei inra--erhomines Dinwm serves, cutis Morinni e non adopter isti quidem linite locum felicissime rostituit Lipsius Lib. V quaest epistol. 3 p. 63I.

Pa te tertia demonstraturiis, insertum Augustini operistus librum contra quinque hostium genera a Gothetiale asseclis fuisse vitiatum, Cap. Idisputat, an illius libri verus autor sit Augustinus, idque in medio relinquit. Facta hinc Cap. II digressione, quam omittimus ostendit Cap. III 6 quatuor equentibus, illum ν um omnino fui is eorruptum seculo nono, atque id ab Hineis saeo demonstratum esse inconcilio Suessionensi Cap. VIII pr bati inductae in librum illum sententiae crimen jure ac merito con . ferri in amicos Gothescalci. Quare Cap. IX reprehendit editores Augustini operum, quod illam sententiam in textum admiserint nec minus cap. Tnovissimos Augustini editores notat,quod lectioire quam genuinam esse Hinmanisostendit, ita praeteri

sint, ut ne in notis quidem illius meminerint. Qimque hi usi sint,ins. dicibus Augustini, qui plurimi antiquissimi reperia sint in bibliotheca momisterii Corbetensio, hos codices aliquate mi suspectos esse . . ocet Pinet pisi, eidemque ultima ostendit, noninvehi in res Honem Pyrrhonisnum, necTraditionis fit amenta conveni disce demonstretur, nonnulla patrum opera olim fuisse ab haere ris vitiata. Primo igitur statuit, cum scriptoris alicujus testimo-Cap. Lnio libri corruptio inprobanda sit, testem adhibendum es fide dignum. Eaque oceasione Rufini credulitatem notat d pluri- demonstrat. Deinde monet, si quando videantur patre, duriora nec recte fidei satis consona locuti esse, non statim idcirco eorum libros corruptos esse dicendos. Navio ipsos, utpote ho min-