장음표시 사용
531쪽
sis TN Eeclesia ergo Theologus practice maleficia cognoscit, dum actu aliquem
Practice. exorciZata dc curat per exorcismos, ac praecepta daemoni saeta in nomine Iesu,
per evangelia, &alia id generis spiritualia, quae daemon maxim8 abhorret 3 muta ationes in infirmis videt insolitas; & sic a posteriori eonditionem eorum nanciscitur ex signis, quae ut plurimum a priori habere non potest. Quae signa ponuntur infra Verum enim vero, ne hallucinentur Exoreistae in judicando aliquem esse obsessum, vel maleficiatum diligentissime animadvertere debent, ne unquam dicant , aliquem em daemoniacum, vel mala ficiatum certitudinaliter, & absolute, nisi etiam signa habeant certitudinalia, & evidentia; nec probabiliter, nisi probabilia . Alii nanque sunt obsessi, se ii maleficiati vere, & realiter r Alii solummodo imaginari et quia sic esse imaginantur, licet non sint . . Alteri nec verE , ac realiter ι meque imaginarie 3 sed tantummodo apparenter: quia sic alii eos tales reputanti secundi, & tertii numeri saepius sunt mulieres, quae desectu menstruorum , humoribus illis matricalibus asticiuntur, &agitantur e nec non qui humoribus melancholi eis, & affectibus flatuosis, de hypochondriseia corripiuntur e vel caete iis id generis morbis affliguntur; in quibus eadem ferὰ signa concurrere videntur , quae apparent in obsessis, ac maleficiatis: Idcirco ut aliquid certi Exorcistae va- Iecne statuere, relictis iis, quae a mustioribus Exorcistis adduci consueverunt , experientiis De quaerendis signis maleficii: illis comburendis, interim observandor Dum quaeruntur,. si saga sub aliqua apparenti excusatione ad invisendum patientem accedat: Dum venit, & in prospectu aegroti assiliit,si ille assiciatur ingenti
molestia, terrore, ac tremore corripiatur, ploret, & morbus alteretur. Dum malefica instrumenta comburuntur, si aegrotus in deterius mutetur. His, inquam omnino post habitis, unicum reseram signum, quod erit regula, & mensura omnium caeterorum nempὰ
Exorcista, maleficii, vel obsessionis eo meliori modo quo potuit, habita notitia, tunc instruat obsessum vel maleficiatum, si capax sit rationis, &instructionis: si non e st capax, instruat parentes ejus, vel illius curam habentes I ut sciant,& credaia firmiter, Exorcistam ex ordine Exorei status ab Ecclesia potestatem habere, daemonibus imperandi, ut delituant maleficia hominibus inducta, & recedant, & exeant a corporibus obsessis r.ideoque sicut daemones non possunt resistere potestati divinae: ita nee potestati ecclesiasticae, qua, immediate a Deo procedit, & dependet 3 idcirco non poterit daemon repugnare, di contradicere pruceptis Exorcillae. Quare si daemon aderit in corpore patientis, statim se manifestabit. Genuflexo ergo aegroto csi potest) ante pedes Exoreis aer Exorcista sedens vehati Judex aspectu gravi, voee horribili,& maxima div mi auxilii, respecialis ejus Concursus confidentia fretus animo audaci. In nomine Sanctissimae Trinitatis, &in nomine, ac virtute Domini Nostri Jesu Christi, ut Christi, & Ecclesiae publicus minister praecipiat daemoni si adest sive unus sit, sive plures, ut sine mora
illos moveat humores, illosque causet dolores, ac cruciatus in aegroto coram Exore ista, quos Blitulet movere, ac causare, absente illo. Tunc si patiens erit obsellus, aut maleficiatus, credat mihi Exorcista, si ipse credit, veram esse, dc non fictam suam potestatem, quam habet ex ordine Exorcistatus 3 statim aegrotus aliquam faciet mutationem; nam vel melius se habebit daemone fugiente; vel iisedem coram Exorcista assicietur cruciatibus quibus.it,absentia ejus affligi consuevit. Tunc autem Exorcista immediate eodem modo daemoni imperabit, ut a talicessct vexatione. Quod utique daemon, si aderit, pristabit. Et hoc daemoniacae
532쪽
prasentia, & operationis su hanicae signum erit evidens. Sie practice Exorcista deveniet in obsessionis, di maleficii cognitionem , quam antea speculati ve assecu-eus fuerat
THeologos Exorcistas sano, & salubri consilio sequuntur plures ex Medicis , 8i
qui de maleficiis, de veneficiis tum speculandor tum practicando tractant, Exorei γε non tam ex Medicinae Placitis,quam ex theologiae sacrae dogmatibus, a quibus dbdieerunt: Quae sit Divinae Providentiae in malis permittendis admirabilis ratio, modus, dispositio : Quanta sit daemonum, &spirituum invisibilium scientia , de maleficiis Potentia, malitia in hominibus vario modo vexandis 3 sed praecipud per venefi- cia: Qugnam magorum, di maleficorum cum diabolo colligatio ad maleficia concinnanda.Quam efficax sit applicatio rerum naturalium, ut sunt signa malefici irritiaque ad periectam maleficiorum, di eorum disserentiarum, causarum, specierum, enectuum, rationum , quibus infliguntur, remediorum, quibus curantur, ει signorum, quibus dignoscuntur, cognitionem necessaria. Ut iure me rito illos non Medicos; sed Theologos, sed potius Medic theologos dixeris ι ut
qui ex purae Theologiae laticibus veritatem haurientes &eam sanis medicinae aquis admiseentes , ex utrisquet sonti 1 contemperatam doctrinam Lectoribus Pro pinant.
SI speculati de malefietis disputant, farentur ingenue, malefici operis co. o. agnitionem non esse medicinae 3 se theologicae scientiae. Docent etenim a -- spee ιζ i. . aitanam esse Uentiam , qua humani carporis dissipositi nos noscuntur ex parta , unis de fanatur e vel A DAitate remoυetur ut habita conservetur , O recuperetur amissa. Sanitatis vero, &aegritudinis quatuor causas assignant: Materiales, quae sunt subjectum tum propinquum: ut membrum, aut spiritum; tum longinquum r ut '' humores; & eis longinquiora elementa . Efficientes, quae sunt conservantes, aut permutantes humani corporis dispositionem: ut aerem, aquam, esum , Potum,eFacuationem, retentionem, motum, quietem, somnum, vigiliam. Et alterationes in diversis anni temporibus, regionibus variis, artibus, di moribus 1 aliis, luerebus, quae humano corpori superveniunt, atque ipsum tangunt: sive sint iive non sint contra naturam. Formales, quae sunt complexiones, di virtutes, quq Post eas eveniunt, & compositiones. Finales denique sunt operationes. Iis addunt causarum morbos facientium abolitionem a contrariis fieri e quia contra ri Tum Continia sunt medieamina; & pro diversis morborum causis, eorum etiam medicationes ex rebus naturalibus, simplicibus, aut inter se compositis, puta smineralibuη, herbis, radicibus, ossibus, & corporibus solidis, liquatis, lix tis,&in massam, oleum, pinguedinem redactis sumendas, & conficiendas variari debere. Ex quibus colligitur, Medicos nihiI aliud per teconsiderare, praeter humanum corpus ex parie unde sanatur : vel a sanitate removetur ι Et hoc secundum causas me sensibiles, & corporeas, quas per medicationes similiter sensibiles, & cor--eas tollere debent ι &per consequens, cum de morborum Cognitione asitur a illos nullam aliam causam cognoscere posse, praeter quaIuor elementorum, humorum, paritum si lium, oc instrumentalium symmetriam ι vel ametriam o
533쪽
seu moderationem, & immoderationem, quarum illa sanitatis, haec aegritudi-nIs sunt eausae intrinsecae . Insuper regimen in comestione, di potur electionem
aeris: evacuationem, & retentionem e motum, Zc quietem corporis e mutati nefariatum, regionum .' caeteraque ex rebus externis extrinsecus advenientiata Cum
vero ad curationem proceditur, illos nihil aliud nosse, quam medicamina apponere contraria 3 & ea luxta diversas morborum causas variare; quae a rebus sensibilibus, de corporalibus desumunt, nempe sanguinem emittendo purgantia pha maca adhibendo, victus rationem, vel alia hujus generis remedia assignando: pensatis prius debite causis tum externis, tum internis, quas a sensibilibus indagare
6. VIII. U Nde sequitur, maleficiorum cognitionem, de curationem ad eos pertinere 8 I9 T non posse. Non cognitionem; quia causam habent tam intrinsecam, &ex-
re malefieio. trinsecam, quam procreantem, & sanantem extra naturam corporum: nempe .
- - ' ', daemonem, & veneficum: qui in causando sunt intensibiles; eo quod neuter per c ut in em. se quoad modum causandi cadit sub sensu, vel phantasmate; ideoque iIIorum no titia per principia scientiae medicinalis haberi non potest , quae non sertur extra naturam corporum; totamque haurit a sensu, & phantasmate cogniti nem; morborumque causas exuuirit a sensibilibus, non autem ab insensibilibus , quales sunt daemones, eo quod a naturali philosophia sua iundamenta mutuatur . Non curationem et quia maleficia aliquo contrario curari non possunt e ut Medicis mos est, suas curationes operari. Cum enim juxta Aristotelis doctrinam , is stantia nullum conrrarium adversetur ι & ita daemoni, qui est illorum causa spiritualis, di insensibilis, nihil sit contrarium ι ideo medicaminibus, de manualibus operationibus expelli, aut impediri non potest. 6. IX. 8ao Uard Mediei illi Theologi ex suis etiam medicinae prinei piis fatentur totam, ines,si '' daemoniaci operis cognitionem , & curationem medicinae fines praetergredi: ut Ioannes Pernelius vir sand doctissimus,qui ad mentem Codronchi tam diserte, & luculenter egit de morbis veneficis, &eorum causis, disserentiis, &effectibus, ut omnes antiquiores, & recentiores Medicos facillime superarit, & merito a quolibet studioso, ac christiano scientiae medicae professo est audiendus . Ine etenim has affectiones aptissime transnaturam nuncupat e quod causam arti medicae non obsequentem obtineant . Hoc ipsum saepissime idem Codroncus in medicina peritissimus docet, repetit, inculcat in suis libris de veneficiis, in quorum praefatione hoc omnibus notum esse voluit, cum dixit: Guid igitur mirum , se pleriqua doctissmi Medici veneficos morbor cum causam
extrinsecam tum procreantem, tum sanantem extra naturam corporum p. ea uiat raro cogantur 3 nec ullam opportunam medicinam adhibere positas λ Haec Sed hane veritatem luculentius, & certius asserunt ex Theologiae dogm tihuy. u. . ualdiPsum clarius edocete ut pote quae divinorum, Gemoniacorum, di mat ncorum operum causas, effectus, disserentias certissime manifestate ut patet inlinis Codro O, qui filiae maleficio affectae edoctus experientia caepit, relicta coin
534쪽
mlint Medi eorum ineredulitate, quaererellibros hujus prosessionis, inquit ipse lib. t. p.8. eosque legere, de eis fidem adhibere: nota verbum Ex qiabur, prirtio qua Exa tiliataim nulta didiceνim , ct in mutila in Mantibus observaverim , I Bemer ruborem fusepi aliis opisulandi stadis . Inter alior aute ui auctiner , quor mihi inere contigis , fuit Claudius Guuluardus interrer facrarum litterar m perissismisi die. Quare ex Theologorum sententia in his libris loquitur, ut in praefatione protestatur dicens: Quid μαι υeneficia, inquit, pro Philosophor ιm sensentia aperiam . quorum rationibus examinaris , atque reiectis, Theologorum voligi ac fur, meamsen
s. X. SI vero praetide de maIesicus tractant, sed potiust maleficio vexatis opitulari Brvocantur, ut moris est, cum caeceros aegrotos invisere solent, exequuntur Pr 2 ce. ea. quae sunt partium Medici, non qua Theologos spectant. Non enim intollerandum quorumdam Medicorum errorem sequi volunt, qui si Iemel alicujus aegroti curam susceperint, &caeperint ei praeseribere remedia, quae ad ejus sanationem conducere videnturo etiamsi latentem daemonem postea deprehenderint, eo quod in tollendo morbo laborant incassum, irritaque sunt omnia pharmaca, quae ab ipsis adhibentur, nolunt tamen fateri maleficium a sed in pharmacorum usu assignando , & re diis naxuralibus applicandis perseu rant erroresque errori adiicientes , non cessant aegrotum a daemone vexatum eo modo curare velle, quoe sanandus esset, si infirmitate aliqua a causa nat rati proveniente corriperetur: uuasi e re sit, suum honorem in errore persc-verando tueri; quem labefactari, atque insigni nota deturpari putarent, si cessarent ab errore, qui tandem cum ipsorum summo dedecore omnibus man,
Quam obstinatam in malo perseverantiam Medic theologi iure merito damnant sua praxi contraria . Nam cum tales infirmi ipsis offeruntur Primo omnia morbi symptommata, seu quae praeter naturam eveniunt, omnesque possessionem, Obsessionem, aut maleficium patientis actus, attenta, exacta, & austo pondere librata meditatione considerant, &observant. Tum illa principiorum Medicorum normam, & artis medicae regulas examinant. Inde quibusdam experimen iis quaenam sit causa latens, explorant; & cum inusitatos essectus, motu strue insolitos deprehendunt, qui a naturali causa ortum habere non possunt 3 hujusmodi sanandis infirmis non se amplius immiscent; sed illos ad Tneologos Exorei stas, & Ecclesiet Ministros remittunt, ad quos sciunt, talium morborum c gnitionem, de curationem pertinere. De his inusitatis ellectibus agitur tom. a.
s. X I. r Uare post observatos illos effectus qui etiam Theologo exorcistis mal
fietis dignoscendis inserviunt dc debita experimenta, ex quibus aegrotos malescio vexari comperiunt 3 atque itλ latentem causam , & praeter - naturae vires operantem deprehendunt 3 ministros Ecclesiae vocant; ut se fecisse in veneficio filiae loco citato Codroncus testatur. Vocato enim perito Exorcista,
qui signa maleficii in lectulo, in quo aegrota jacebat , inventa, benedicto igne
535쪽
g Tomi Primi Conclusio Generalis.
combura, atque exorcismos, ac alia sacr2 remediae adhibuit, Perma siue alio remedio naturali, non semes 3 sed tex ob. Uriis. temporibus reueratium ma Iasierim sentias filiae re uta est e ut idem capis LM au iusius. narrat. Quam maxim in aliis insumis observasse ex hoc acta suis. niicere licet. Quamobrem hi: omnes Medico-the logi Lmn. ea Philosophiae,&. medicinae allismatibus: rum ex principiis. doctrinae sacrae de maleficis disputantes 1 Et de Exorcisiarum consilio sum operam in us morbis maleficis exhibentes , Deci gloriam, Ecclesiae honorem, hominibuR-cium, aegrinis beneficium tribuu ν& sibi meritum, nomenoue apud Deum , dc homines comparant. Atuue ideo non tam Medici, quam Exorcita theologi iunguntur. ossicio ι & in Theolog tam numero computari debent .