장음표시 사용
1쪽
PRA F ATIO.gant , praecipuos defensores gratiae physice prae-
determinantis,& qui causam illam ardentius egere circa tempora disputationum. contraria omnino posuisse principia, principiis Iansentanis, quod, ut spero, Lector adeo perspicue intelliget, ex op pontione doctrinae illorum Thomistarum , ad quinque propositiones Ian se iiij, quae modo ad
examen Vocantur, Vt non dubitem, quin mecum
dicturus sit, cos qui tam facile sibi ratiuntur imponi a Ian senistis, alterutram necessario Theologiam nescire, nempe vel Thomisticam, vel Ianse
Ad hoc autem monstrandum adduco in primis Didacum Aluarcet , qui disputationibus interfuit,& pugnasse dicitur, in prima cum Valentia S in 11. quod Pater Lemos male haberet, cum Bastida; statimque post disputationes scripsit amplissimum
de Auxiliis tractatum, editum Romae, anno IcIO. Subindeque alterum Responsionum, editum Neapoli, anno 1622. Hunc sequitur Ioannes Gonsalende Albelda , qui dicitur ipse quoque disputationibus interuenisse, &materiam de Auxiliis pertractauit in commentariis i. partis, quos edidit Compluti, anno i62r. Tertius cst Ioannes Paulus Nazarius , Cremonensis , qui tomo 1. in I. pari. Paulo post disputationes edito Venetiis, hoc est an . I cIo.
de Auxiliis fuse disputat. Quartus Didacus Nugnes Cabeetudo , qui & ipse materiae de Sacramento Poenitentiae tractatum inseruit de Auxiliis, io m. i. in 3. pari. in Hispania primum, deinde Venetiis
2쪽
edito, an. Isia. Quintus est Petrus Ledesina, qui
a n. isio2. dum controuersia maxime ferueret, iu
stum volumen de Auxiliis scripsit,cdiditque Salmanticae. Sextus Balthasar Nauarrete, cui haec eadem Quaestio materiam suppeditavit Tom. r. suarum Controuersiarum, quem edidit Valli soleti, nondum elapso ab ultimis Disputationibus tricii nio. Septimus erit Ioannes a sancto Thoma, qui non ita pridem suis in I. pari. Commentariis has omnes de Auxiliis controuersias retexuit. Ex horum doctrina luce clarius constabit,fieri no posse ut ullus uspiam Thom ista reperiatur, qui causa suam coniungere velit cum causa Iansenij, quin principia conuellat a Maioribus tradita, recedatque abca doctrina, quam illi sunt professi coram summis Pontificibus, atque in ipsa Ecclesiae facie, tempore disputationum. Et nimirum totum hoc oritur ex discrepantia
circa duo fundamenta praecipua. Alterum est de gratia susscientc, alterum de indifferentia libertatis. Nam cum Thom istae putent ad fidem pertinere, ut prςter gratiam ess cacem agnoscatur gratia sussciens, interna, supernaturalis, quae hominis vi tio caret effectu, ius esst capax;habent quo dicant, Dei mandata, etiam supposito defectu gratiae ess-cacis , esse possibilia. Quod Iansentani, qui gratiam illam non agnoscunt, dicere non possunt.. Indidem statim sequitur interiori gratiae saepe resisti, priuando illam cssectu , quem haberet, si honio vellet, quod est contra secundam propositionem
3쪽
Iansentanam. Sequitur pariter eos, qui non saluantur habere salutis copiam, beneficio gratiar susscietis: & quia illa non potuit haberi nisi ex meritis Christi, mortuum esse Christum,ut obtineret etiam reprobis media salutis, quod negatur in quinta. Cum pariter Thomistae censeant intrinsecam omnino est e libero arbitrio agendi & non agendi indisserentiam, eamque proximam & expeditam, tertiam Propositionem Iansenij penitus conterunt. Unde sequitur etiam destructio quartae. Quia si gratia eL
scax non tollit libertatem, consequenter nec tollit indifferentiam illam, qua fit ut ei possit dissentiri, quod dicere iudicatur naereticum in illa propositione. Quin-ex hoc ipso principio de necessitate indifferentiae ad libertatem arbitrij, sequitur quoque contra primam propositionem, nunquam libere violari praecepta, quin sit in potestate trans. gressoris non violare :& contra secundam, resisti gratiae illi interiori, sine qua praeceptum aliquando non est possibile:Et posse non excidere a gratia neCproinde damnari, qui libere excidunt de damnantur;ac proinde mortuum esse Christum, & sanguinem fudisse,ut hanc eis potestatem obtineret, quod est contra quintam. Quare certissimum cst, postis illis duobus principiis,quae Thom istae omnino tuetur, quaeque Ianleniani omnino negant, neque
Thomistas tueri posse quinque propositiones adsensum Iansentanorum: neque Iansentanos ad sensum Thomistarum. Quod ex sequentibus clare. constabit.
4쪽
Aliqua Dei IDA CUS A lirares di*.7I. de uxιbu p ς pt . num. a. Si de reipsa loquamur, NuLLvs CATHOLICvs DUBITARR P0 z-MM Y a s et de diuisione gratiae in ium se eundu p cicntem & efficacem. sentes, quin Ibid. num. 3. Secundum Concilium habent vines,
Tridentinum datur gratia sufficiens, ' qua potest homo seruare OMNIA MANDATA DIvlNA. '. . Ibid. num. ia. Si non daretur gratia vere suffciens, non ' jua posset illis, qui non conuertuntur imputari ad culpam, ρsilia quod non conuerterentur , nec adimplerent diuina flant.
5쪽
i mandata : & consequenter Deus irrationabiliter con μ' quereretur & sine causa eos increparet. 1 Pioposit. ita. nu . Datur auxilium supernaturale, intrin
. secum necessarium ad implenda praecepta, & ab omnibus recipitur auxilium illud, saltem pro loco & tempore,quo eceptum obligat 'Alioqui homo obligaretur ad ibi tibi or impossibile. Quoi Didacus negat posse contingere etiam
conantibus homini tipse , peccati originalis poenam fereoti. fecunda pra- nid. nu. Io. Qui non recipiunt in seipsis, nec habent sentes, qη auxilium M s othra suffciens ad credendum, non m
habent vires ca- - cant contra nctem.
ba; ,DὸH3 mi. Quando praecepta sunt naturalia ex parte obie-q-ον- ω cti, SEMPER HOMO HABET AUXILIUM SUFFICIENs Aogratia, qua EA implenda, quando obligat praeceptum, & ita a culpa
fossibilias ac non excusatur, qui illud non implet. D p. 6. Illud auxilium ita est sussiciens, ut nullum aliud requiratur ad hoc, ut homo verὸ dicatur posse bene
agere dc laluari. Lib. 3. Rer'. c. . nu. o. Etiamsi non si in voluntate gratia cificax, praedeterminans ad conuersionem mihilominus per auxilium gratiae sessicientis habet cadem v luntas potentiam PROXIMAM & FACULTATEM EX P D ITAM , qua possint conuerti. Idem ibid. Et per hoc respondetur ad rationem , qua probatur potcntiam ad conuersionem, quam tribuit auxilium graciae sussicientis, dum coniungitur in libero a bitra um motione cffcaci ad actium contrariu conue soni, NON EssE POTENTIAM EXPEDITA M. Dicendum est enim quod illa motio essico non impedit ne liborum arbitrium, gratia si cienti motum possit conuerti,si v
Vnde obiectio non probat facultatem illam, quam tribuit auxilium sufficiens, NON ESSE PROXIMAM, Vt per illam possit homo conuerti, si velit. Ibid. lib. . cap. I. nu. 32. Dicimus enim, quod etiam a tequam voluntas moueatur auxilio efficaci, ut actualiter
6쪽
velit tale obiectum , est sussicienter constituta in actu Primo & P Roxi Mo , Ut possit operati, si velit. IOSII. ibid. nu. 13. lib. 2. Rei'. cap. I. nu. I. S ad 2. Quia i P ..riri go cum auxilio susscienti praemouente ad aliquam ' ι'' actionem saluatur in libero arbitrio xxps nil facultas , Asiue D
qua posse dissentire si velit; ideo potest illi imputari ,&imputatur ad culpam, si non abstineat. volentibist Et de induratti lib. 2. Resp. c.'. nu. I S. Licet quamdiu in- conantibus durati sunt in via, absolute& simpliciter possint per ve- secunda ρυ-ram poenitentiam ad Deum conuerti, & resipiscere, hoc sic ira, tamen ADEO DIFFICILE Esr , ut reputctur impossibile, βψ tW es,
iuxta illud Apostoli ad Heb. Impo de e t eos, qui semel
sunt illum ati, &c Si ergo longa consuetudine quoquetupeccandi ad tantam obstinationem perueniant peccato- gratia, qua res, ut sit eis impossibile, HOC EsT v ALDE DIFFICILE possibi a peccato desisterc , & ad viam salutis redire, cur non μ' poterunt aliqui electi, S c.
DISP. 77.βεὶ.3. nu. 13. His suppositis, pro resolutio ne veritatis dico primo, instante occasione temporis, quo obligat praeceptum naturale, aut supernaturale, Deus do facto dat cuicumque viatori auxilium sufficiciis, proportionatum, intrinsecum & extrinsecum ,ut possit, si velit, tale praeceptum adimplere, ita ut nullus excusiui possit a transgressione praecepti, ob desectium auxilii suscientis. Dixi auxilium sufficiens proportionatum, quia aliqua occurrere possent praecepta naturalia adco facillima, ut non indigeat homo etiam lapses sepernatur ii auxilio ad illa implenda, ex aliquo motivo honesto virtutis acquisitae. I m, Disp. 17. Sere 3. nu. 4ς. Per auxilium sufficiens oc
7쪽
per concursum paratum a Deo, o vi voluntatis antecedentis , qua vult, quantum est ex se, ut ille actus fiat a n bis , niti per nos steterit, habα voluntas nostra in sua potestate LIBERA & EXPEDITA quidquid requiritur, ut faciat actum bonum, etiam non praedefinitum. Idem Disp. 38. nu. I 6. Quare indubie tenendum csse conico voluntatcm creata selum sufficienter adiutam a
vAE , dc concursum praeuium Dei in quo saluatur essentialis subordinata causae secundae , rcspectu primae, in
ordine suo, nempe potentiae PROXIMAE operatiuae. Iterum. Habore totam illam virtutem quae sincit &requiritur ut in a primo sit vLTIMATE cim N ETA &pROXIME EXPEDITA consenti cndum Dco vocanti, si velit. Quarc EX sVA MALITIA NON UvLT , non aut CX desectu principit PROXIME , v I TIMATE REQv IsITI nectabrate antecedenti, seu ex parte causae.
Iterum ibid. nu. 3s. Necessitas gratiae essicacis non impcdit quominus ille qua solum habet auxilium sitfficiens, habeat proximam expeditam facultatem consenticndi Deo vocanti, si velit. Et dein duram Dil'. 77. Sen. ynu. 2 . Illi qui inscriptura dicuntur peculiariter deserti a Deo, non ideo tales dicuntur, quia auxiliis sitfficientibus priuentur, pro loco& tempore, quo instat occasio adimplenda praeceptum, sed quia etiamsi auxilia sufficientia habcant, non tamencssicacia . Sic desertis PER QUANDAM EXAGGERA- Tio NEM dicitur impossibilis salus, aut quia valde dii solis , aut quia impossibilis Glum impossibilitate, sequom ti permissionem de praescientiam Dei, quae nullo modo destruit aut minuit intrinsecam facultatem ad oppositum. Iterum. dig. nu. 27. Ad quartum patet quod peccatoribus quantumcunque obdurati S non denegantur auxilia sufficientia, pro loco & tempore, pro quo currit obligatio praecepti.
8쪽
Ioannes Paulus morim Cremonensis at quaesi M. r. part. ι '
stinctio auxilii in sussciens & cssicax nititur testimoruis volentuti, O euidentibus sacrarum litterarum SS. PP. &Scholastico- conantibus rum. Amusii pra- Ibid. par. 8 o. col. a. Est autem auxilium sussiciens qu idem quod gratia excitans, quamnus in se comprchendit non solum externam illuminationcm, quae fit pcr hidia . Scripturas, Doctores, & Miracula , sed comprchendat quoque iis etiam intellectiis illuminationem , quae fit a Deo , ET gratia, crine MOTIONEM DEI svPERNATURALEM RECEPTAM IN vo . Possibilia LvNTATE Dicitur autem gratia sic excitans auxi- ἴ- lium suffciens , non rcspcctu cuiuscumque operationis,
sed eius tantum, ad quam cssiciendam excitat hominis voluntatcm: ita ut si excitet ad credendum, sit sussciens ad actum fidei, si ad poenitendum, ad actum poenitcntiae, si ad dilimndum Deum super omnia, sit susscios ad actum dilectionis.
Ibid. controu. 3. pam 8sr. col. 1. Postremo sciendum est
auxilium suffciens cupliciter a Deo nobis conferri; uno modo IMMEDIATE ad effcctum a Deo intcntum, veluti cum Dcus per internam illuminationem & inspirationem de rebus fidei hominem infidelem vocat ad fidem: Alio modo mediate , & hoc dupliciter: scilicet vel per . aliud auxilium, quasi remoth disponens eandem pers nam ad maioris & immediati auxilij susceptionem ad intentum effectum, puta fidei assensum, vel Giam gratiae consequutioncm: Et hoc modo pie creditur Deum homini in sylvis vel inter bruta nutrito auxilium quoddam conferre, ut naturae legem non violet sed obseruet.
Nam si legem obstruet , dc dictamen sequendo rationis
9쪽
naturalis Diuino auxilio roboratae bonum appetat, malum fugiat, certiesime tenendum cst, Deum illi vel per internam inspirationem reuelaturum ea quae sunt ad credendum necessaria , vel aliquem fidei praedicatorem ad eum missurum,sicut misit Petrum ad Cornelium, Act. io. Quod si datum sibi diuinitus auxilium contemnat per peccatum contra naturae legem commissum, hoc ipso incapax altioris redditur adiutorij, ut aperte stocet S. Thomas de verit. quaest. I .ar. ij. ad i.& 2. coni. gent. cap. Is9. Vel consertur a Deo auxilium mediate, scilicet media alterius personae prouidentia, ut iis qui rationis usum non habent,&c. Ibid. pag. 8st. Quarta conclusio. Omnibus venientibus ad usum rationis Deus conseri supernaturale auxialium intrinsecum, instigans ad bonum. Haec conclusocst D. Thomae 2. a. quae . 8'. ar. 6 4 Assirmat autem conclusio conferri a Deo auxilium instigans ad bonum, non autem quod si reuelatio mysteriorum fidei, quia non semper dat illud auxilium immediate ad credendum,ut plurimum autem dat ad vitam recte instituet dam, cx D. Tti quaest. 9. verit. ar. ij. ad i. dc a. Ibid. S. Augustinus Se S. Thomas non intendunt negare conferri a Deo sussiciens auxilium etiam opDvRATIS ET EXCAECAT Is ut a pecc4to resurgant , sed assim mant tantum illis subtrahi per quaedam temporum ii rerualla, propter apposita ab eis impedimenta Ad
de praedictos sanctos sepd loqui de subtractione auxilii
Ibi d. 8s3. col. i. Auxilium illud supernaturale non semper est immediate ad credendum vel poenitentiam agendam , ut sepra notatum est, sed cepe mediate, ut scilicet homo recte vitam instituat circa operationes moraliter bonas, cui si apponat impedimentum,non peccat speciali peccato infidelitatis aut impaenitentiae.
10쪽
in I. par. D. Iv. edit. Veneta M. I 612. 1. Propositi
Aliqua Dei Vol. 2. de auxi ρa'. 83. col. i. Ad quintum respon- pracepta hο-
detur illud auxilium sessicax no i esse necessirium miniusta
ut homo habeat suam potentiam c NiNO COM pLE volentiue TAM,NON LIGATAM, NON IMPEDIT. .M , atque adcd ut
simpliciter loquendo, homo pollit operari : Et idcirco si non operatur imputatur illi peccatum, quia simplici- ι; ister loquendo, non deest aliquid ex requisitis ad operan- .ut iis , dum . Et ad argumcntum, quod deest illi aliquid ne- bili i i D fiscessarium , distinguitur ista propositio, necessarium cx
parte potentiae ita, ut illa non sit OMNINO COMPLETA, ITA UT sIT ALIQUO M Do LIGATA , vEL 1M rLoiTA, pta V 036 negatur: Deest aliquid i Issarium ex parte actus, quod datur simul cum ipso actu, transeat. 5cc. M. Auxilia sufficientia constituunt hominem simpliciter potentem ad operandum: at vero auxilium cssicax ad singulas operationes tenet se ex parte ipsius Operationis, quoniam pr supponit potentiam OMNINO COMPLETAM NON LIGATAM , NEQUE IMPEDITA M. Ibi .pag. 87. col. i. Ad ultimam crgo probationem respondctur multoties teneri hominem ad orandum de adpetendum auxilium essicax a Deo, ut scruet omnia praecepta : & tunc quando de facto orat, iam accipit auxilium cssico ad orandum, si vero non orat, non imputatur ei quod non habet auxilium cssicax ad orandum, sed -- putatur ci ipsum non orare, quia hoc ipsum est de quo habet praeceptum, &licet non receperi r axilium cssica RECEPIT TAMEN AVXILIUM SUFFIC' . s , per quod sinpliciter loquendo potuit orare. t Idem mm. a. ad quaest. 86.ar. p. Inter Catholicos su runt aliqua, dicentes quod Deus aliquando in poenam grauissimorum peccatorum negat quibusdam peccatori-