장음표시 사용
11쪽
Iansenius. bus auxilia necessaria, &sussicientia, Vt poenitere possint, quales sent illi qui in in scripturis fictis dicuntur excaec 1. Proposita ti&obdurati, ita videtur docere Gregor. Ariminensis
. - , DA in , dist. 66-quis. I. Et ROffensisar. 3.con. Lutherum, ν eo: h, QVAE' ENTENTIA cOMMUNITER DAMNATVR TAN-miis is, iustu QVAM MAXIME TEMERARIA ET PROXIMA ERROR ii Sed molentibus ct tamen existimo Doctores istos sollim velle Mnificare, i nantibus quod si specialis dissicultas in his peccatoribus; Sentei se ni p tia enim ut iacet, ETIAM ERRONEA MIHI VIDETvR, M abis, 'H; es non'O bile incidisse in talem errorem cinctissimum fuisti vita Martyrem , qui suo tempore fuit defensor fidei in Antabilia 'Des glia. : IIIlaχιιιτ Ino quoque iis Sit igitur prima conclusio. FIDES EIT, ITA UT OPPo- igr tia ι ' PhiTu M siT HAEREsis MANIFE A, quod omnis homo, Ptis si dum est in via, oc compos rationis potest simpliciteri quendo poenitentiam agore de peccatis, atque adeo omnibus dantur auxilia sitissicientia , ut pollini poenitere. Probatur conclusio sel M. ι i rari oci obnου I; Ibid. Illuminat igitur omnem hominem: quae verba intelligunrur etiam de illuminatione supernaturali. n Ibid. pag. 6 . Apostolus cum dicit Rom. i. Tu autem secundum duritiam id impaenitens cor tuum, thesaurizas tibi iram in die irae, loquitur uniuersiliter tam Gentia
bus,quam Iudaeis, unde NIHIL VALET SOLUTIO, QUOD EXCIPIANTUR AB IsTA REGILA EXCAECATI ET OBDV
Ibid. Pharao maxime sitit induratus, de nihilominus habuit multa auxilia, quibus potuit credere dc conuerti. Addit author quod e st in cap. Nabuchodonosor. H. Guas. . sumptum ex libra de praedestinatione iratia. Devi hanc προritatem EXPRESsE DEFINIRI PUTAT in Trid. Ses. s. p. IA. Etassese COMMUNEM CONSENsVM TOTIV4 ECCLE-
Ibid. Etiam peccatores cxcaecati & obdurati liabent praeceptum agendi poenitentiam , & peccant magis ac masis, quia non agunt poenitentiam, ut Omnes intelli
12쪽
sunt ita Pharaone: Ergo simpliciter loquendo possunt Ii ' VLillantagere. Patet consequentia; quia Vt ait D. Ambror pio Acis .sus; IMPIUM EsT DICERE, QUOD DEVs ALIQUID IM- PossIBILE PRAECIPIAT.
Aliqua Dei Ibid. pag. 6s. col. I. Qui non recipit auxilium csficax est tpotensAad operandum etiam per principium intri Curi; .ctsecum ciusdem ordinis cum operatione supernaturali: eonantibus non tamen ille qui non recipit auxilium sufficiens: Et seeunda prae idcirco iste excusatur a peccato contra legem supernatu- ira qη
ratem, non autem ille. habent vDes.
Ibid. Concedimus illu qui nihil aodiuit dis rebus fidei
non habere auxilium supematurale ad credendum &poenitendum; atque adeo excusari a tali peccato,lic si fi- gratia, quaciter loquendo sit possibile credere S poenitere. possibili Ibid. de barbaris quibus non est annuntiatum Euangelium fiant. licet simpliciter loquendo non habeant auxilium super naturale, sitfficiens in se receptum, nihilominus simpliciter loquendo possiant credere & poenitere, quia possunt tale auxilium recipere : A de facto reciperent, si seruarent legem; naturalem. Ex hoc autem quod illi non cognoscant hanc veritatem, solum sequitur ,quod excusentur a tali peccato, quia non est eis possibile per principium miri risecum susceptum.
Ibid. Vt aliquis peccet de facto in eo quod non oper tur , non sufficit quod teneatur & possit simpliciter i quendo , sed requiritur quod possit per potentiam intrinsece susceptam. Quando vero talem potentiam non haberiacit quidem quod secundi a se peccatum est, ipse tamen non peccat de facto, sed excusatur a peccato, pr pter carentiam talis potentiae. Ibid. Ad sextum respondendum quod veniens ad usum rationis peccat contra legem naturae non se conuertzim do, quia ad istam comi ionem habet principium intrinsecum suificiens, quod tamen non habet ad conuersioncm supernaturalem, ET IDCIRCO CONTRA TALEM. CONVERSIONEM NON PECcA
13쪽
gant, praecipuos defensores gratiae physice pra determinantis, & qui causam illam ardentius egere circa tempora disputationum. contraria omnino posuisse principia, principiis Iansentanis, quod, ut spero, Lector adeo perspicue intelliget, ex op- potitione doctrinae illorum Thomistarum , ad quinque propositiones Ian seni j, quae modo ad
examen Vocantur, Vt non dubitem, quin mecum
dicturus sit, eos qui tam facile sibi patiuntur imponi a Ian senistis, alterutram nccessatio Theologiam nescire, nempe vel Thomisticam, vel Ianse
Ad hoc autem monstrandum adduco in primis Didacum Aluarcet , qui disputationibus interfuit,& pugnasse dicitur, in prima cum Valentia S in Σ1. quod Pater Lemos male haberet, cum Bastida; statimque post disputationes scripsit amplissimum
de Auxiliis tractatum, editum Romae, anno IcIO. Subindeque alterum Responsionum, editum Nea- 'poli, anno I622. Hunc sequitur Ioannes Gonsalea
de Albelda , qui dicitur ipse quoque disputationibus interuenisse, &materiam de Auxiliis pertractauit in commentariis i. partis, quos edidit Compluti, anno i6ir. Tertius est Ioannes Paulus Nazarius , Cremonensis, qui tomo l. in I. pari. paulo post disputationes edito Venetiis, hoc est an. Icio. de Auxiliis fuse disputat. Quartus Didacus Nugnes Cabeetudo , qui & ipse materiae de Sacramento Poenitentiae tractatum inseruit de Auxiliis, tona. I.
in 3. pari. in Hispania primum, deinde Venetiis
14쪽
edito, an . Isia. Quintus est Petrus Ledesina, qui
an. Isio2. dum controuersia maxime feruerct, iu
stum volumen de Auxiliis scripsit,c diditque Salmanticae. Sextus Balthasar Nauarre te, cui narc eadem Quaestio materiam suppeditavit Tom. r. suarum Controuersiarum, quem edidit Valli soleti, nondum elapso ab ultimis Disputationibus trienianio. Septimus erit Ioannes a sancto Thoma, qui non ita pridem suis in I. pari. Commentariis has omnes de Auxiliis controuersias retexuit. Ex horum doctrina luce clarius constabit,fieri no posse ut ullus uspiam Thomista reperiatur, qui causa suam coniungere velit cum causa Iansenij, quin principia conuellat a Maioribus tradita, recedatque abca doctrina, quam illi sunt professi coram summi Pontificibus, atque in ipsa Ecclesiae facie, tempore disputationum. Et nimirum totum hoc oritur ex discrepantia
circa duo fundamenta praecipua. Alterum est de gratia sussciente, alterum de indisserentia libertatis. Nam cum Thomistae putent ad fidem pertinere, ut prςter gratiam efficacem agnoscatur gratia sussciens, interna, supernaturalis, quae hominis Vitio caret effectu,cuius est capax;habent quo dicant, Dei mandata, etiam supposito defectu gratiae ess-cacis, esse possibilia. Quod Iansentani, qui gratiam illam non agnoscunt, dicere non positat.. Indidem statim sequitur interiori gratiae saepe resisti, priuando illam cssectu , quem haberet , si homo vellet, quod est contra secundam propositionem
15쪽
Iansentanam. Sequitur pariter eos, qui non saluantur habere salutis copiam, beneficio gratiae sufficietis:& quia illa non potuit haberi nisi ex meritis Christi, mortuum esse Christum,ut obtineret etiana reprobis media salutis, quod negatur in quinta. Cum pariter Thomistae censeant intrinsecam omnino es le libero arbitrio agendi & non agendi indisserentiam, eamque proximam dc expeditam, tertiam propositionem Iansenij penitus conterunt. Vnde 1equitur etiam destructio quartae. Quia si gratia eLficax non tollit libertatem, consequenter nec tollit indisserentiam illam, qua fit ut ei possit dissentiri, quod dicere iudicatur haereticum in illa propositione. Quin & ex hoc ipso principio de necessitate indifferentiae ad libertatem arbitrij, sequitur quoque contra primam propositionem, nunquam libero violari praecepta, quin sit in potestate transgressoris non violare : de contra secundam, resisti gratiae illi interiori, sine qua praeceptum aliquando non est possibile:Et posse non excidere a gratia neCproinde damnari, qui libere excidunt & damnantur;ac proinde mortuum esse Christum,& sanguinem fudisse,ut hanc eis potestatem obtineret,quod est contra quintam. Quare certissimum est, positis illis duobus principiis,quae Thom istae omnino tuetur, quaeque Ianleniani omnino negant, neque
Thomistas tueri posse quinque propositiones adsensum Iansentanorum: neque Iansentanos ad sensum Thomistarum. Quod ex sequentibus clare. constabit.
16쪽
Aliqua Dei IDA CUS Lares disp.7I. de uxilis p cept h. num. a. Si de reipsa loquamur, NULL Q ι ,
CATHOLI Cvs DUBITARE POY a s Y de diuisitone gratia: in iussi heunda ρ cicntem & efficacem. 'tra, q Ibid. num. 3. Secundum Concilium habentvires,
Tridentinum datur gratia sumiens,
qua potest homo seruare OMNIA MANDATA DIViNA u. Ibid. num. ix. Si non daretur gratia verὶ suffciens, non qua posset illis, qui non conuertuntur imputari ad culpam, ρυNilia quod non conuerterentur , nec assimplerent diuina flant.
17쪽
velit tale obiectum , est sussicienter constituta in actu primo dc P Roxi Mo , ut possit operari, si velit. 4βου enitas. II. ibid. nu. I 3. in lib. 2. Resp. cap. I. η . 3 . , ψά t. Quia i Probositrego cum buxilio sufficienti prae mouente ad aliquam actionem saluatur in libero arbitrio EXPEDIT facultas ,
qua possk dissentire si velit; ideo potest illi imputari Choris Ast
imputatur ad culpam, si non abstineat. volentibi πEt de induratu lib. 2. Resp. c.'. nu. Is. Licet quamdiu in- conant bis durati sunt in via, absolute dc simpliciter possint per ve- secunda ρ ram poenitentiam ad Deum conuerti, Zc resipiscere, hoc qtamen ADEO DIFFICILE Esr, ut reputetur impossibile, βψ mi
iuxta illud Apostoli ad Heb. I οβibile ent eos, qui semel
sunt illum&ati, Scc Si ergo longa consuetudine q-quetis peccandi ad tantam obstinationem perueniant peccatO- gratia , qua res, ut sit cis impossibile, HOC EsT v ALDE DIFFICILE ρ bilia a peccato desisterc , & ad viam salutis redire, cur non si 'tipoterunt aliqui electi, dcc.
DISP. 77.sea 3. His suppositis, pro resolutione veritatis dico primo, instante occasione temporis, quo obligat praeceptum naturalC, aut supernaturale, Deus dc facto dat cuicumque viatori auxilium sufficiens, proportionatum, intrinsecum & extrinsecum ,ut possit, si velit, tale praeceptum adimplere, ita ut nullus excusari possit a transgrcssione praecepti, ob desectum auxilis sufficientis. Dixi auxilium sufficiens proportionatum, quia aliqua occurrere possent praecepta naturalia adeo facillima, ut non indigeat homo etiam lapsus supernaturali auxilio ad illa implenda, ex aliquo motivo honesto virtutis acquisitae. Item. Disp. 17. Sea. 3. nu. 46. Per auxilium sussiciens α.
18쪽
sunt impossiabilia i Deest quoque iugratia qua
per concursum paratum a Deo, ex vi voluntatis antecedentis , qua vult, quantum est ex se, ut ille actus fiat a no bis , nisi per nos steterit, habet voluntas nostra in sua potestate LIBERA & EXPEDITA quidquid rcquiritur, ut faciat actum bonum, etiam non praedcfinitum. Idem Di p. 38. nu. 16. Quare indubie tenendum csse conico voluntatem creata sollim sufficienter adiutam a
vag ,& concursum praeuium Dei in quo saluatur essentialis subordinata causae secundae, respectu primae, in
ordine suo, nempe potentiae PROXIMAE operatiuae. Iterum. Habore totam illam virtutem quae sussicit &requiritur ut in a primo sit vLTIMAT a C FLETA dc PROXIME EXPEDITA ' consenticndum Dco vocanti, si velit. Quare EX SUA MALlTIA NON VULT, non aut ex descini principi, P Roxi ME , vLTIMATE RE IsITI nccciitatate antecedenti, seu ex parte causae.
Iterum ibid. nu. 3s. Necessitas gratiae essicacis non imp dit quominus ille qui solum habet auxilium sussciens, habeat proximam expeditam facultatem consentiendi Deo vocanti , si volit. Et dein duratis Diis . 77. Sere 3. nu. 24. Illi qui inscriptura dicuntur peculiariter deserti a Deo, non ideo tales dicuntur, quia auxiliis sufficientibus priuentur, pro loco& tempore, quo instat occasio adimplendi praeceptum, sed quia etiamsi auxilia suffcientia habeant, non tamen cfficacia . Sic desertis PER QUANDAM EXAGGERA- Tio NEM dicitur impossibilis salus, aut quia valde dii scilis , aut quia impossibilis solum impossibilitate, sequemti permistionem & praescientiam Dei, quae nullo modo destruit aut minuit intrinsecam facultatem ad oppositum. - Iterum. ibid. nu. 27. Ad quartum patet quod peccatoribus quantumcunque obdurati S non denegantur auxi lia susscientia, pro loco & tempore, pro quo currit obli Satio praecepti.
19쪽
Ioannes Paulus morius Cremonensis ai quaes.
idem quod gratia excitans, quatenus in se comprehen- sis, dit non solum externam illuminationcm, quae fit pCr b Dὸψε Scripturas, Doctores, & Miracula , sed comprehendat quoque iis etiam intellectus illuminationem , quae fit a Deo , ΕΤ gratia , qua
MOTIONEM DEI svPERNATURALEM RECEPTAM IN VO-LvNTATE Dicitur autem gratia sic excitans auxilium suffciens, non respectu cuiuscumque operationis, sed eius tantum, ad quam cssiciendam excitat hominis Voluntatcm; ita ut si excitet ad credendum, sit suffciens d actum fidei, si ad poenitendum, ad actum poenitcntiae, si ad dilimndum Deum super omnia, sit si ciciis ad M in dilectionis. Ibid. controu. 3. pag. 8 . col. a. Postremo sciendum est auxilium sussiciens dupliciter a Deo nobis conserri; uno modo IMMEDIATE ad effectum a Deo intentum, veluticdm Dcus per internam illuminationem & inspirationem de rebus fidei hominem infidelem vocat ad fidem: Alio modo mediate , & hoc dupliciter: scilicet vel per . aliud auxilium, quasi remoth dilponens eandem pers nam ad maioris S immediati auxili j susceptionem ad intentum effectum, puta fidei assensum, vel retam gratiae consequutioncm: Et hoc modo pie creditur Deum homini in sylvis vel inter bruta nutrito auxilium quoddam conferre, ut naturae legem non violet sed obseruet. Nam si legem obstruet , dc dictamen sequendo rationis
20쪽
Iaη enitis. naturalis Diuino auxilio roboratae bonum appetat, de malum fugiat, certiissime tenendum cst, Deum illi vel 1. Proposit. per internam inspirationem reuelaturum ea quae sunt . . . dbi ad credendum necessaria , vel aliquem fidei praedicator eoia h, rem ad eum imissurum,sicut misit Petrum ad Cornelium, --bis, Astis Act. Io. Quod si datum sibi diuinitus auxilium contem
volentibus 2 nat per peccatum contra naturae legem commissim, hoc conantibus ipso incapax altioris redditur adiutorij, ut aperte docet fecundu P - S Thomas deverit. quaest. I .ar. h. ad I.&2. coni. genr. sentci . Vel consertur a Deo auxilium mediate, scilicet Dis, imp mςdia alterius per Onx prouidentia, ut iis qui rationis bilia DZZAZ usum non habent,&c. quoque iis Ibid. pag. 8st. Quarta concluso. Omnibus venienti- gratia qua bus ad usum rationis Deus conseri supernaturale auxia P vilia fat. lium intrinsecum, instigans ad bonum. Haec conclusocst D. Thomae 2. 2. quae . 89. ar. 6. . . . . Assirmat autem
conclusio conferri a Dco auxilium instigans ad bonum, non autem quod si reuelatio mysteriorum fidei, quia non semper dat illud auxilium immediate ad credendum , ut plurimum autem dat ad vitam recte instituendam, cx D. Th. quaest. 9. dc verit. ar. ij. ad i. oca.
Ibid. S. Augustinus & S. Thomas non intendunt negare conserri a Deo sufficiens auxilium etiam ORDvR TIS ET EXCAECAT Is ut a pecc/to resurgant, sed affirmant tantum illis subtrahi per quaedam temporum ii rerualla, propter apposita ab eis impedimenta Ad
de praedictos sanctos saepe loqui de subtractione auxilii
Ibid. 813. cil i. Auxilium illud supernaturale non semper est immediate ad credendum vel poenitentiam agendam , ut sepra notatum est, sed saepe mediatE, ut scilicet homo recte vitam instituat circa operationes moraliter bonas, cui si apponat impedimentum,non peccat speciali peccato infidelitatis aut impaenitentiae.