De inaestimabili pretio diuinae gratiae Christi nobis sanguine comparatae, cogitationes piae, ac solidae. Ex Eusebij Nierembergij Societatis Iesu tractatu Hispanico Latinè decerptae à L. Ianino ex eadem Societate. Libri quinque

발행: 1647년

분량: 310페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

21쪽

α De in imabiretio Diuinae gratia de qua scribimus , gratia , pinhritudinis Mauinae particula quaedam, animae caelitus infusa eamque tarn aniabili luce ac stabili se totairi peruadelas, ut Dei ipsius oculos rapiat, a Deo ametur , despondeatur , adoptetur suma

Inl es naturae limites evecta, nec iam amplius

humi repens c gentiliiij luti vernacula, fiat diuinae consors, taxticeps tum naturis, tauri haereditatis, tum Regni aeterillim beati Sed haec totidem miracula quot verba, dum lingua loquitur, destituitur ab ingenio , nec mirum cum nec beata mentes, eoque proximae sint iis aestimandis, aut intelligendis pares. Itaque defixo in propitiantis Dei solium obtutu, it lius misericordiam attonitae colunt nisi a snostram quoque miserorum stolidam infelicistatem, forte pariter obstupescunt,quos,si quando ex illo dignitatis gradu tam lublimiti san esto agit vaecordia in praeceps , casus tantidolor vix leui culus perstringit etantum abest ut horrescamus, eis nos e statura ordine ultra Seraphinorum con sitionem ingenuam constituto,infra belluas, monstrari daemonus, minmani ruina deuolutos reos odisomnium, iuppliciique sempiterni. Adbb nihili adimus maxima O .pretios

ut per haec famus diui id confortes natura Promissa qujdem,verum mulindona; cam sit ii gens munus,tam antiqua liberalisque promisello datae gratia certo gloria promittatur. Deinde m ci 'ia,qud naturam omnem esto

immortalem, longe multumque adtecellant. Pretiosa

22쪽

tuido detrahat, neque multitudo, conita quam fieri consueuit sed ipsa sui ratio aflerat,iquo empta sunt, Dei sanguis. P0stremo diuinae per hac nos feri consortes natura; nec potest dicendo efferri nec cogitatione comprehendi . dicamur sane in genus inseri diuinum, venire in parwm diuinitatis undique infinitae; unumque cum ea conssare, ac fieri quodammodo Deos, haec crimilia dum satis magnifice balbutimus, haeremus animo, neque assequimur , aut intelligimus: Nam si excellei .tiam hominis maiorem philosophi nullam capere potuerunt quam tesset ad diuina contemplanda natus, quid erit tandem in Deum euadere Dac si Dei ipsius praeconio laudantur omnia mox ad ipso in lucem edita, quanquam silis naturae finibus circumscripta , quantum Moiis bonis debetur admirationis, quibus nunquam non stipata gratia incedit supra totius naturae 'li em locatis quantum g ti'

ipsi tot e, inopum prodigia velat toti dem radios vibranti de haec ta'. me proh dolor vulgo ita vilescitivi passim misere, 'limque sacrileg procul

cetur.

23쪽

pu d homines de pecus OBstupescite ali super hoc , e porta iis

desolareis vehementer mametsi pluris est huiusce gratia par;icula minima , quam quicquid est interris bonorum;sed horum mihimis per summam stultitiam; nonam laedim mis per sacrilegium immane,indigne postponitur; nec disticilius , quam ludendo , iocando, sponteque delirando. Docet Theologiae An x.i . q. gelus, mundi, quam longo latEque tenditur jo3. -' praestantiam omnem , este hominis vel nius apud Deum gratia viliorem imbi totum cum Anielis coelum nesat B. Augustinus cum hac Iad Bo polle consesri, sic vcmo plus quiuis debeat, is ob acceptae gratiae atomum , quam si foret ab eo mentiui supremarum excellentiam consecutus .coelique ac syderum dominus , cum imperio re potestate factus. Docet hoc idem haud dubia ratio, nec sinit fides orthodoxa id ab rudibus ignorari voluptates non igno i tibus gratiae debitas , nobilitatemque a Deo proxime traductam meoque insitam is esse nihilominus qui putris oculi coniectu hanc bonorem summam qua Deus ipse continetur,daemoni mancipenta quantum quantum est hoc patrimonium orbe toto maius, elci

24쪽

Qbstupescite iterum coeli super hoc Quem enim rabies tam detestabilis incessa , t. si breuis suae in poenam gulae, sublatum iri de mundo solem, dispes randas stellas, ac squilinue vertendam consensionein primorum Morporiam certus sit, huic tame gulae, hac

mundi totius confusione, litatum velit ' Quid tamen istuc est, si cum interitu diuinae gratiae consertur 'Quem heu tam crebrum . pro cliuem , ut non dico in dies, sed momenta

lingula contingat, quotus lutique est qui ab se, ut aliis, ut memocriter, defendat, doleat 4altem, lugeat moeremus ad Solis deliquium paucas horas tenens , ad urbem terrae motu thaustam , ad stragem armentorum, ino

vastissima vorarit, sontes aruerint, arbores re

uellantur, urbes dei Nauti ixi ' beat , quinin hinc et percelli necelsi sita

3c his peiora, tristiora, luetiiosiora infelices, sepe quot diebus, siccis oculis, immoti cerni mus multis quotidie saeuo casu coram exiscidentibus diuitu vixta, vel incrementi iacilis, gratuit promptas ad eam accessiones spernentibus. Ac Elias quidem uersionem 3 Rςgetaontis n sustinuit videre; Ieremiam Vrbis δ' sanctae funus inconsolabili solare iistiter assii-xit;icta Iob fortuna stuporem amicis septidub indu i , m heulsi nostros dolores magnitudii te metimur', conficiamur in aeterhomoerore, nunquam eius partem satis aequabimus qui peccando naturam diuinam qui Uinam vi utum charitatem,cum toto illa- rum

25쪽

ε De Ostimas preti Diuinae gr/tia,

Dam coelesti comitates qui dona spiritus in creati, cum eodem beatissimo hospites qui adoptionem si mii 'rq iura, aut amen- tum regni; meritorum Iacramentorum pretia, fructumque perdimus peccando inquam, totum cum Deo coelum, diuinas cum gratia r. i. Ope prodig mus, perdimusque innumerabi- les. uomodo obtexit caligine tu furore suo Dominu sitiam Sion 'proiecit is calo in temram inclaram Ipra i , ct Mnest recordat osca best ρεδ suorum in die furoris sui 'praecipit

uit Dominis. nec pepercit omnia speciosa Iacob. Et erant haec caducae per sese , dique eua .iq; g. nidari Samrdotem Heli Sacratae Arcae Nico .laum, Constantinopolic Hierosolyma Vr- Volater banum , Benedici um L Italiae ab hostibus eaptae lacerrataeque nuntius, tanqua I fulminis telum momento obruit, ac vita priuauit nobis calamitas , tanti boni tantius amissi orbis exitio grauior , vix lacrymam exc' est, nedum h sentem vitam, eamque tot titulis eripit. At si

neret eos in deserto, qη pro nihilo habuerunt temram desiderabilem;quximi nobis ignava ess bi caeli unice optandi quaerendique despicien- tia , quanti haec aspernatio gratia , cuius

Huius vero contemptus cum sit causa, sublimis senaeum de rebus fluxis opinio,de cae- lestibus ac veris hinnana mentis iudicium vita ac frigidum, utrarumque alta meditationeta rigendus est uterque error, detrahendumque 'stimationi caducorum quod aeternorum pretio

addamus,

26쪽

iadamus; subeunda diuinae gratiae multiplex, ct opulenta vena ut perspectis illius thesaiuis pigeat oculoς in terrena deinceps vertere, a mirator enim , laudatorque acceptae gratiae, ait B. Chrysostomus, futurus est eius studiosior Homii custos atque attentior Age itaque Deo duce, i in ep. aggrediamur laudem glaria gratia ipsim. Tu vero Deus Optime,Maxime misericordiarum pater in luminum,inspira menti,ac sermoni lucem, ut hoc tuum scribendo non deterani munus, quo sublatos e primogenio puluere anortales in tuam familiam trisscrilas Tu

toto miseri stetimus,da ut illo emptis, aratia: redditis, gratiae preti una Vtcumque explicem, quam bene putasti tanto emi Tu summe sanetaque spiritus . exaggerum donis tuis hanc

tribuere solitus, doce quid illa quanti sit, :quam nisi tecum nunquam donas. Fac Beatissima Deiec gratiae interivi huiusta ope ho minibus detegam quas dignitati miternae metu listi. Vos ignita mentes, incorporea ex luce flammisque concretae; vos solutae corporibus

animae,quae stuctu gratiae gauderis, estis apprime illius consciae, vestro mihi praesidio aseste, ut mihi, meisque similibus,fallaci ab ocii lis detersa nube, purum grariae solem exhibeam . cuius pulchritudo vivaces in nobis

CAPUT

27쪽

8 De ira sim preti Diuina gratia;

loti natura antecellat. principium quidem ut ex iis ducamus. La quae sunt gratiae postrema;probant Theologiae in incipes, longe 'seriorem esse nat trox in ram gratiae Calum terra transibunt, inquit Augustinus .pradestinatorum autem salus ,

iusti ait permanebit Gn illis tantam opera de , in his autems imago Dei ει quo confi-

a. t. q. cit S.Thomas plus esse reum gratiae restituere, ' caelimiand terram condere , cum huiusi' ' ρ' operis praestantia omnis definiatur natiam mutabili, eius ver augusta cognationis diuinaeici maiestate, quo sensu exclamemus licet, Mix-serationes ei super o-nia opera e . Cedat his stellarum Lorica , caelorum immensitas consensus simplicium, ac dissimilium corporum rerum multitudo , nullo fine ac numero

ari , homuies psit Angeli, quibus vi insit valde conspicuus supremae potentiae character, at eidem Doctori non vane Ecclesia su Lita nito Deu qui ρώnipotentiam tuam parcem. sed do maxime, miserand manifestas; sed caec contra timus ad eam lucem Moses vero,probus alioqui Dei operum aestimator, transcurrentem ει 34 illam contuitus is Dominator Domine Devia

ait , miserisori . claniens , pati ct multa

28쪽

is erationis i nec valet extra se positus vocem aliam rumpere praeterquam admiration s ad

salic imisericordiam, tu p mi x. Tradit viri exi ias uini d ustus insigniter pius inseriora sarcia e p. fina menso spatio homini cedere , inuide in diu. c. I. ni,quantui spe natur infinita;Negati Chry- DC p.

sostomu,vllain essean orbe cum nominis nam ob tura comparatiot1em; sed addit S. Augustinus see. s. Praestare tuitum quain hominem vel Ange de vel b. tum esses; anctus verbaliomas charitatem ApDiti

seu gratiam animae prae uti haud qui serit: in

ex sola nobilissima qualitatis excellentia spe valenti stata 'i' naturae omnis substantia quali Mosinabet cosetur mestor, sed ex ipsa quoque pretii rati t. dignitate Sit enim formica auro persectior, pretiosior haudquaquam Gratia praeter natiuum decus, supra sph tam haturae situm, isti mationis item iure, ac pretis naturae sit eminet, ut de illa merito dicatur Melior es cun Pro .g.ctis opibuspretiosissimis, ct omne desiderabile ei η- potest cuis arari. Attollamus ergo parum. per oculos ad has opes, statu atriusque an negligendae sint, otiosius occupandae. O ab . turditatem' hemo se satis auarus cassiat, si cum rus decubuerit,expergiscatur Croesus, de sati fundiis , margaritis, palatiis ditatus. OmO- stram denud fatuam , capitalEmque stultitiam . quos vir mitis in partem ratioties gratiae ni hil mouent, non iis modo bonis, sed caelo aeterris potiores,in quos amicitia, odium, lucri odorac fumi, grauis 4 pestilens, percaleataris gratiam latos rapit. Nam quid tanta in arieti,

v i cturam qumimus id tanto ambita,

29쪽

tantum malorum aucupamurrHabet enim merogatiua gratiae prae natura, hunc insuper cumulum , ut eius pars infima, ξ ινε eunctis naturae bonis praeponderet Melior est enim et u tim- Deum, quam mist flθLib. id μη , affirmatque B. Augustinus, quod paulis Bonae ante indicaui sed verbis iuuat conceptis red- . dere Dei gratiam non solum qinnia sydera, da omnes elos, veam etiam omnes angelos supergredi. Quod ipsum vetat Caietanus ullo te poris puncto nobis excidere, ne una excidat poenae acerbitas,tanta inr,bona diuinitus

oblata contemnentibus paratae. Ac iure omnino, qudd haec Dei dona conculcentur , hominum Angelorumque imperio maiora, a Deo oblata, de ab homine vili, ingratoque sereta, quisquiliis rerum ac sordibus non solii iri postposita,sed mundo ac daemoni prodita, ei

dira, mancilem; clim propter dantium disci

me nefas ut, vel caelum a daemone accipi, aut inferorum poenas de manu Dei recusari , nos

verba illo inseris peiora sexcentis

conserta molestiis auidi captamus,gratulabu di admittimus Deo oblata, etsi orbe toto pretiosiora, paternis condita deliciis, repudi . inusatque despuimus. Veram dantes olivite, dantium animum attende. Dat Deus profusesncredibili amore,inaessimabilem margaritam; dat parcissime daemon ex implacabili odio sesime ludibrium: si muneri metium iacit dantis potius animus, quam munus quid hoc tande furoris ac dedecoris est,teui compendio,

plausit,in voluptatula, quibus rabie ardens hostis,

30쪽

Liber Caput III. .

hostis, mortem miscet quam tibi obiicit , sum s ghibernum Dei optimi donum ac inetabile proiice s.Mae. re es iactura illius id emere , quo inselicius crudelitis pereas Valet autem haec tanta gratiae dignitas to s in infinita intercapedine naturam insta se despectans, non ad vitandos inodb lapsus eidem gratiae lethalec; sed ad strenuam virtutum cuia turam, quibus alitu augetur. Esto , nihil tibi gratia decedax, milio profestis diebiuMillae sacro, neglecta orandi, miserendi poenitendi, amictandi tui, abiiciendique arbitraria sollicitudine ; at ingens damnum est quod nihil hi accedit, eam facile posset talibus tu diis multum accedere Fingat sibi auarus dieiunius ieiunium , precationem , aut cilicium tot*s Indorum pentanda classibus , quis illum teneat, capiat,adire,affarique ausit ' Quis per vsuadeat istorum laborem operum , letudi ni sex eo periculum ut excuset Tu eumdem

laborem quo colore, qua sue prudenti , seu

vecordia excusas, praemi certus, cuius minima sors mille Indias,oc totidem mundos interuallo inexplicabili transcelusit; .essetunus post haec ignaua capitat nec in versanda gleba ludorem sanguinem fundimus aureammesct Ocyas daturia Quid dic ahgmnem 3 satis est gemitus, satis lai: mula, sat propositi vigor, desiderii missaque identidem caelo

vox Iasu spirans , HEs V implorans. Quis non sexcenties quot horis Iasu Mit1 clamet, ac nominet cupidus, si pari numerocist s auro plenas sibi tunc adfore cognoscitr

SEARCH

MENU NAVIGATION