장음표시 사용
141쪽
tione filiae. Crantorem, inquit, sequor; item ' Panaetium, d officiis : quae ' volumina ejus odiscenda, non modo in ma-18 nihils quotidie habenda, nosti. obnoxii ' 'prosecto animi
et insoli eis ingenii est, deprehendi in surto malle, quam
mutuum reddere: quum praeserti in ' Sors fiat ex usura. Inscriptionis ' apud Graecos mira felicitas : κηριου
do erant latiotio seripsit. anno vitae suae 6α. Paula nune fragmenta huius libri superstitit. Portier olim apud Graecos vetus academicus Crantor H eonsolatione librum scripserat . Cic. Tuse. I, 48 , vel potius' a Letu. lessem, Aead. IV, t 35; graece,
περὶ πευθου:, Diog. Laert. in Crantoris vita. ED. 8. Dpm Panotitim, δε o setis. Ilxenon Cicerotiis. sed Plinii verba vi- doni ur, repugnante quamvis vertim rum toxtura. Panaetii philosophi stoici, qui πέρι κά-cκρυτec fieri
merat, saepe meminit Cierio in li-hfi, de Ometis. ED. a. otio moliamina. Libros nempe de Ropubliea. de Consolatione, de ossetis. ED. 3O. Ο otii. Semilis et abjecti. lia Phaedros, lih. III, Prol. . Sor.
vitri noxia. . Sueton. Tib. XII 4 Enim vom tune non privatum mindri , sed Ptiam obnoxium et trepidiam egit . ED. I. Otium Proesertim sors fiat ex usura. Quum magno scenore id resti- tiendum xit, quod subreptiam est.
Qui enim pi,gii aliqua D damna. tias fuerit, nihil iam de suo proserro posse videbitur. Metaphora dueta ab iis qui, magno sum rem tituati Poetii iam, ustira sortem duplicant. Galliee inisset Potiti se evisti . ED. r. Insoriptionis. I it ilorum opeH. hus suis inscriptorum.Totum hune
loeum A. Gellius paene ad uerbum transcripsit, euius haec sunt verba . in praefationis prineipio : . Ideire ma inscripsimus Noelium Attica.rtim , nihil imitati sestivitates inseriisptionum, quas plerique alii utrius. quo linguae scriptores in id genti Altheia secerunt. Nam quia variam et
miseollam et quasi coiis vineam doctrinam conquisiverant. eci titul quoque ad eam sententiam exquisitissimo indiderunt. Namque alii Musarum inseripserunt; alii Ar . rum : ille καρέι,; alius κέρα e iuαλ-ha; ete: quidam Letionis suis; alius ansiquartim lectionum: a qtio alius muri; ne, ἔ et item alius Sunt otiam qui piana clas inscripserunt ἰ stitit autem quἰρατριςαc. Sunt adeo qui de disei lina rexis , et de philosophia, et de natura ιtimana. Est qtii memoriales timus seeerit, est qui studiosorum, et de Hulatius. et περὶ ποικιλτο iστορέαο. Est item qui his/orio niat alis: est qui dito ut ετο , ἰ est praeterea qui emum οῦ estitem qui ; est qui seripsit
rum morialium, aut e istolievirum qiarest onum, aut confusarum; et quaedam
alia in aeripta nimis lepida multa isque prorstis concinnitates redolentia. . Iti b; ittili attidioso tim
142쪽
LIBER I. v Iscripsere, quod volebant intelligi ' favum ; alii κέρας καὐ- θειας , quod Copiae cornu; ut vel lactis gallinacei' sperare possis in volumine haustum. Iam Mοῖσοα, et: δεκται ',
et historia natiarialis manifesto ad
Plinitivi spectant ; eujus praelatiosi. ut apparet, Gellio fuit Ob oeu los , eadem ab Harduinci quam inique damnatur, velut supposita et spuria i FD. a. Κηριου, Doum. Quis hoc titulo
usus fuerit, ignoratur. Scriptores vero . eos praesertim qui multiplicem tractant materiam, aptim molliseolahori operam suam Com Parare, vulgo notuin est. Sie Hor lib. IV, Od. I, 27 : . Ego apis malinae more modoq. . Et Luer. III, ii : . Florigeris ut apes in saltibus Omnia libant, omnia nos ii Idom depasci. mur aurea dicta . . Rine. κτρίς, , sive fains, cognomen lihro inditum. ED.
loeo ad Phocionis Peripatetiei librum alludit, qui sex Platonis et
Xenocratis discipulo Orat r evasit, claruitque Demosthenis tempori-hus. Gellium audiamus , libro I. cap. 8 : - Phoeton ex Peripatetica disciplina haud sane ignobilis vir suit. I, librum inultae variaeque hi
toriae refertum eomposuit, eumque
inseripsit κέραe ii αλε lac. Ea vox ferme valet tanquam si diras eo uis copiis. Qui libros suos Amalthretim, Amatis iam , Cornu pio inseri. Derunt, Phocionem imitati sunt; Phocionem dieci, non Sotionem , ut Perperam post alios in Gellio Proustius , verum ab Henrieo Stephano in errorem adduetus. qui seimus Phoeionis vice Sotionem re posuit. Antiquam lectionem ex
stophanis selioli axie s ad Plutum , p. I 6, ed. x6O7 restituit Harduin.
4. Laelis gallinaeei. Proverbium de re singulari et admodum rara. Petron. in Fragm. . Omnia domina cuntur lana, creta, piper; lac gallitiaeeum si quaesieris. invenies. Nominit huius adagii Mnesimachus comicus apud Athen. lib. IX: videm iam Erasinum. Lueianus in dramate de inere e conductis, pag. 243, edit. Paris. I 6xs : κα ἐξει:
apud Gellium ἀυθηρω, , id est ,
riiarum, accommodatus sane titulus florum suavium reserto operi. Sed quis ex Graecis hae inscriptione usus sit, Braetonicus ignorare se laletur; ideirco non ausi sumus eam nos intextum recipere. Musarum autem nomine opus suum apud Graecos
insignivit Herodotus. Item Alexan. deruFtolus poeta, apud Maerob. lih.
V; Bion rhetor, apud Laertium in Bione ; Aureliusque opilius , qui
philosophus, rhetor et grammaticus Smyrnae consenuit , apud Sueton. ili. gramin. 6. et A. Gell. I, a S. ED.
143쪽
ἐγχειριδιο, λειμὼ, πειακίδι ', inscriptiones propter quas vadimonium deseri possit At quum intraveris, V Dii Deaequet quam nihil in inedio inveniest Nostri Vcrassio
rum roceptacula. Tullius Tiro clevariis quiestionibus libro eomposuit, quos 'underitis inscripsit, teste sellio. uti dicemus in Auct rum Inis diis. D r thei pandreta citantur a Ct m. Alex. lib. I, Suom. p. 334. Horum exemplo veteres iuriscon .sulti volumen legum, Pandectariam
7. χsi h . Manualo quod in Promptu, paratu inque foret. Gellius in praes. ἐγχειρ λα dixit. Sie Epicioli liber inseri hitur. Glossae Isidori : . Manualo, liher ad gerendum aptus , qti; enesis in dieitur. . Augustiti. in Enctiir. ad
Laur. cap. s : . tu autem evehis .dian a nobis postulas. id est . quod manibus possit adfir gi, non quod
armaria possit Onorare. . ΗARI .
g. Atiμ au. Pamphilus Alex. grammatieus, aptiὰ Suida in , i. II, p. 4 3 5 hune lihi suo titulum prae-sxit, quasi variarum rerum colle.
omittendus Cicero , qui ad at Mens poema edidit hoe timonis titulo , unde AElitis Donatus in vita Texentii quatuor ni tulit versu : . Tu quoque qui solus lecto sermone , Terenti, etc. . Osanquam ad hoe opus non respexit Plinius, quoniam de Gineis ait. Idem quod Plinio Muviri Gellio est prestiam. Citius. ut obiter dieam, inseriptionis sestivit: tem multi recentioros imitati sunt. Hue assertur a Berionico libri eniusdam italice seripit mentici. iiii titulus inserihitur prelosortio. Nos vero in hoe genere plurimos auet rumn stratium hortos novimus ; diri ris Iroeines Greeqties. ED.
ad nos C. hetis πλαξ, sive tabula pervenit. Aurelii milii pinai a
Suetonio otiam laudatur. Unde Ilaris duintis legendum primo censu ratduobus vortiis et M. σχui . Sed postis nec immerito ad mi, iδievr iit. Nam συλου, id est, ut Θxponit ipse pusculum tumultua. xium ae stabitarium, gallice essiat, minimo ad lectores invitandos fuiscata esset ἱnscriptio. Hunc tametatitulum operi suo praeposuisse diei tur Himerius sciphixta apud Plati. iiiiiii in Bihlioth. ED. I o. Propter qtias vadimonium deis seri possit. Tam multa pollirentur inscriptionos huius modi, ut ad lihrcitum loetion in fruenda in v μlvadimoti tum illud dos rere, in quis de fortuniaugeretur, in luero ponas.
a stit. Ε .ri. Dii dereque ete. Exelamandi formulam et verba Gollitis imita-iur Noet. Attie. XIV. 6 : . accipio, inquit, eupidus ae libens, tanqtiam
et quae scripta erant, Proh Iupiter l
II. Nos ri erassiores. Nostri, id est latini, simplietoros in Opori hiis inserihondis su rii l. Pro erassicus multi et optimi eodd. xrossiores .atit g oastoris . barbare. ED.
144쪽
res, Antiquitatum ' , Exemplorum; Artiumque , quam facetissimi. Lucubrationem , puto, qui ait : u' 'Bibaculus
i 3. Antiquita iam . Exe loriam. Varro antiqviitiatum v lumina saepe
laudata, saepe desiderata Cornelius Nepoa, et post hune Valerius Maiaximus, eae lorum libros ediderunt. Plinius vero genitivum usurpavit, quoniam in titulis operum frequens hie easus adhibetur, propter D mineti iuri quod proxime sequi solet, ut Titi Lipit historiarum , Ptinii nam Iis historiis , Ooidii metamorphoseon , etc. Infra quoque legemus
et .io hira: c. ED. 4. uniamque qtiam faeelissimi. Titulus hie a negeto quo adhibitus, quamvis admodum simplex si ad Graecorum delicias respexeris , Plinio tamen nim s exquisitus videba
tur. Quid si de Apuleii Floridis AeGellii Noetibus Attieis, de Macrobii Saturnalthias avdiissest 3 Sed alii alia
ter togunt ae dissenti utit. VI te nO.
piissimus loeus, ad quoin varias hielectiones eodd. et pdd. praestantio rum exbibendas putavimus. Codd. Vatic. Isso, a 95I, I952: a Lucubrationem diei, qui ait Bibaculus
eram et vocabar. Pantomimus, a
serit Varro in satyris sustulit et flexibula . . Vatic. I953. cietori antiquior e . Lucubratiotioni di eo quia ut masculus erat et vocabatur. Paulo minus asserit Varro iii sat inrig sustulit et flexiabula. . Escorta l. Ir . Nostri erasq; area antiquitatum exemplorum artiumque quam facetissimi. Lucubrationem dico q. ait Bibactilus eram et vocabar. Parim omimis auerit Varro in satyris suis sustulit et flexa hula. . Murtiaeensis vetus quo Rhenanus usus est: a Ninstri gros toris antiquitatum Ex emplorum artiumque sacetissimi lueubrationem puto quia ut hae uis lus erat et vocabatur paulominus. Assisit Varro in satyria suis austra inlit et sextabula . . Puteanus a nobis inspectus: a Nostri grossioris antiis qui talum, exemplorum artiumquaesaeotissimi lueuhrationem puto. Quia vivaculus erat gi vocabatur paulominus adserit Varro in satyris visus tulit et stiriabula. . Regius
- puto q. ut haculus erat et voca. Latur paulo minus. Asserit eis. . Primus proposuit Ilermolaus r . Ninstri eraΑgiores. antiquitatum, exemplorum , artium e quam sacetissimi lucubratiotium , ut qui ait:
Bibaculus eram et vocabar. Paullo nimἰs assserit Varici in satyris suis sosculivem et flexibula. . Rhenatius e . ΝOsiri crassiores antiquitatum exemplorum artiumque sacetissimi. Lucubrationem, puto, qui Antii eivis erat et vocabatur, P. Valerius primus asserit: Varro itisatyris suis sustulit et nexibula. . Verba haec qui Antis eiris ex Muris
hacense suo codice exprimere posse
sibi visus est, tibi qui tit Metilras; ad id sano adductus, propter Furii Bibaeuli nomen, quod illi Furii Antiatis, ae deitido Valerii Antiatis memoriam attulit. Sequentes oditores mixtas Hormolai et Rhes. natii coniecturas amplexi sunt. I git Daleeam pius : vi Nostri crassio
res antiquitatum, exemplorum . ar.
145쪽
eram' et vocabar, v panto minus' asserit' ': Varro ' in
tiumque quam sacelissimi. Lue uishrationem. puto, qui Antias eivis erat et vorabatur, Valerius primus asserit. Varro in satyris suis sescuislixem et sexibulas . pro Via rivis Primus, e iees potius indicabant P. Valeritis; sed antiquissimus ille historicus praenomen Quintum non milium habuisse creditur. Lectio deinde . qui Ansius eluis, satis aecedit ad Vatie. x053, ubi qtii viis mascuoias ; sia ibi vox etias supervacat, et
vix proprie die; potuit de eo qui
quamvis genere Antias, in civitatem P trianam receptus non ambigit tir : insuper ille annales a multis laudat x, non Leuirationem scripse. rat , quem titulum tanqHam re natiorem et assertationis plenum Car
pere vi ietur Plinius. Itaque Mardui. nias, explosa Rhenatii conjectura, non proposuit modo, sed etiam edidit : . Νostri crassioress antiquitatum , exemplorum arti mque: sa--iissimi luetibrationem . ut qui Bibaeuitia erat et vocabatur. Paulo minus serio Varro in satyria suis sesculissem et sextabula. . Ut v xum dieamus, loeus iste d speratus videriar: verba quaedam eortioribu coniecturis restituta videntur; doreliquis lis manet integra. Quod ergo ranum in hoc d serimine sa-eiendum supererat, ei mus: textum exhthuimus, quam potuimus codd. lectioni simillimum ; sensum inde qualem eumque extudimus; varias lectiones et eonjecturas ad hunc locum cumulavimus. Perfuncti munere nostro , eaetera lecto is iudieio permittimus, donee aliquia sortasse interpretibus Omni , selieior hunen dum solvat. ED. a 6. Bibaetius. Grammat eum suime Furium Bibaculum signis eat Suetonius, de ill . Gram. cap. IV. Hune inter Catulli et Horatii aevum Quintilianus eoil eat, Instit. lib. X, cap. I. Ciceronis aliorumque veterum locos et dicia ab eo collecta testatur Maerobius , lib. II, Saturn. cap. I. Denique Ille ti3mus in Chroti. ad Olymp. t 69, anno 3 :4 M. Furius poeta cognomento Bi-haeulus, Crem nae nascitur. . Caris mitia eius aliquot Pot. Pitheruseollegit, epigrammata, poematiaque varia. pag. 36. HARI . II. Eram ei et oeulor. Credit Hermolaus hoe e Bibaeuli earminiis bus desumptum esse qui scripserat:
Libuetitis erum et aio hiari Anacreon
iis imitatione de se idem eonfiten iis, οἰ,uποτης πεπι τμxt. Hinc recepta a nobis lectio quae ab antiquissimis editionibus minime di stat eodicibus certe Vatieanis et Eseorialensi faventihus. Malit sor- taxse aliquis legere eum Ηard uitio . υι qia Bisaeiam erat et vocasiat ἰvel eum aliis, qui, ut uil, Biba maerae et vorabatur ζ vel etiam, qui etsi cultis erat et vo saltim Datur optio. ED. I 8. Paulo minus. Veniam hoc verbo petit Plinios . si cui vox misserit alidaeius translata videatur. Patilo minus pro quasi aut Propemodum. Dequens in saeva scriptura, ot am hoe aut simili sensu a Suetonio usurpatum reperitur, Tib. e.
XXXIX r . Quod paulo minus uatrumque evenit. . ED. I s. Asserit. Pro suo vindicat,ot se novi tituli auctorem prosi
tur. Metaphora e iure civili petita.
146쪽
satyris. suis Sesculixem '' et '' Flexibula. Apud Graecos desiit' ' nugari Diodorus' , et Βιδελθήκης ' historiam suam inscripsit. Apion 'quidem grammaticus hic quem Til - aorius Caesar cymbalum' ' mundi vocabat, quum publicae
in quo asserere mi injecta manti detinere. ae reposcere tanquam uuin. Translato setixu aliquid sui asserere aut et indicare, notissima est
apud honos auctores locutio: Sue. tonius, Velleius et alii pronomen
siti omittere amant. ED. o. x arro in sati ris suis. Varro.nia satyras se tilia em vel sesquistis.
aemiseribiatis velf ωιuia snam do Orthographia adhue eertatur) Nonius Mareolitis haud unci loeo adiadneii. Notat Pliniis, Varronem hia inseriptionibus usum . additque insalmis suis , Id ost, liherrimo seriis bendi genere, tanqua in Varroni veniam petens. Indueendum soris asse epitheton stiis, quod e sequentis vel hi primis elementis nasci potuit. ED. 2I. Seseiati m. Quasi sesqui- IIyssem , sive Ulyasem unum inte grum , et dimἰdium : pro grammeastuto, ac veteratore plane expo-
ito. Inde festivum illud apod Gal
demi. Quod sie latine reddas haudine cinnet sutis Ulyssi sesqui-Ul3 ses opponetur. HABD. α s. M aistiti. Variarum rerum ambages et quasi intortus circuitus h e verbo signis eari videtur; quod non απι ρου si , sed annotante Hormolao , e mmuni apud Latinos terminatione sormatum est, ut ruta uti. prostistiti, etc. ED. α 3. Desiil nugaνi. Ironiee di-ettim : Diodorus, inqnit. caetero rum titillis tanquam modestiori husn n coni niua , ipse altius quid sapere ecepit. ED. α4. Diodorus. Sieulu nempe, Quis
jus hibliotheea historiea dimidia sere
Parte ad nos pervenit : hane Noster magni secisse non videtur. ΕD. α 5. Notat Po se viis nus. quod licet Bibliothesis hi, o riere titulus praesigatur operi Di dori , alii eam plurali numero bulis he , appellarunt. Eusebius .:ε Ψα: 'gHιθα-t μι ταυτuv ομου
i, Mi ἱκαe legi vollet Berron acua, pro quo alii Moiυλι ,. Genitivum tamen in similibus usurpari jam
id imu . EI . 26. Apion qtiidem. Do eo di eo mus in Auetorum s1llabo. H. Partienti συιdem non vacat, sed sontentias hoe sere modo ronn etit : Quid mi in si Diodorus emisphattea inseriptione usus est, qui mAp on, graeculus alter, iis ad quos opera sua componebat, non do hi
laverit immortalitatem quasi iure suo pollieeri y ED.
27. omlatum muriae . . . miliare sumin re antim. Cymhalorum tinianitus aeutus et late resonans . unde apud D. Paulum, x Cor. I 3 : . a s sonans, aut eymbalum tinniens. .
Ergo TibeHua Apionem irridebat
tanquain controversiis suis, a qui inhus πλειστοve κου nomen accepit,
omnia loea personantem. Plinius ue. ro tanquam hominem omni laude indignum , et qui ΘmPndieatae famae
147쪽
sainae tympanum potius videri posset) immortalitate donari a se scripsit, ad quos aliqua componebat. Me ''no poenitet nullum sestiviorem excogitasse titulum; et ne videar Graecos in totum insectari, ex illis '' nos velim intelligi pingendi singendique conditoribus, quos in his libellis ' in
venies absoluta opera, et illa quoque, quae mirando non satiamur, pendenti' ' titulo inscripsisse, ut APELLES FA
CIEBAT, aut POLYCLETUS, tanquam inchoata semper arto
et imperfecta, ut contra judiciorum varietates superesset artifici regressus ad veniam, velut emendaturo' ' quidquid at desideraretur Τ, si non esset interceptus ''. Quam plenum
utrepitu diutina Omnium aures ex. intorum. Scripti et editi lihri va surdaverit, tympanum publicae sa- riant. Nec mirum : nam propter mae voear; vult. Rhetores in Vise similitudinem voeum, e duabus alia
xiiii eata lectis vocantur inane πω tera Deilo omitti potuit; deindo fulon Itioentialis, quod puerorum frigi aut pingi pro Ilagendi pingen-
auribus obstrepanta Quintilianus dique seriptum fuerit propter vorem pro vano et inerti verborum strepitu proxime praecedentem inuti xi ue Nana eloqtientiae dixit. ED. delude eotoribus ob verbum pino di 8. Me non minitet. Ambrosiam Sic plerumque error emorem traia eodd. et post illos Reagonicus, non hi . ED. me poeniter, sia male: Dam de Grae. 3 . In his luetiis. Historiae nem-ci, modo locutus est, mine de se; pe naturalis. ED. itaque ma pronomen initio senten- 3I. Penaenti tittito. Non dubio.liae ponendum erat . quo iransitus vol pendulo. ut Dale inpius interis iudiearetur. ED. prolatur e sed qui nondum absolu-α9. Ea iatis ete. Pictoribus. qua- tum optas εἰ illearet, verum adisti, Apolles fuit; et statuariis, qua- hue pendere. velut imperfectum . sis Pol3cletus.Turnebus hune loeum ut Maro cecinit, aeneid. IV, 88 : corrigendo depravat, quum ait legi . pendent opera intorrupta . . Hau D. portere : Miltis non velim infestio 3 α. Emendaturo. Ovidius prenopitioque eoia toribus. Quintiliani g. iisdem verbis Trist. I. Eleg. 7, 37 : lib. XII. cap. ho. Euphranorem a Quoque inagia faveas, non sunt
laudat, quOA . pingendi fingen- haee edita ab ipso. Sed quasi dedique idem mittis artifex suit. . domini tauere rapta sui. Quidquid
148쪽
vorecundiae illud est, quod omnia opera tanquam novissima inscripsere, et tanquam ' singulis sato ad inpii. Tria. non amplius , ut opinor , absoluto traduntur inscripta : ii LEpisciT ', quae suis locis3Τ reddam; quo apparuit Suminam artis securitatem auctori suo placuisse, et ob id in magna invidia suere omnin. Ego plane meis adjici posse inulta confiteor, sed et
tam ii rum multis legit risia retiar. Res eAt parvi momenti. Ei . 34. Durrepitis. Fato. Sic paul Post atati quam singuli a salo adempti ., hoe est. tatiquam sato praereis pii vhsolvere non potuerint. MARD. thrci XXXV, e. 4o, commem rans a suprema opera artisteum im perseetasque tabulaκ . . haee tradit:. In maiori admiratione osse quam persecta. Quippe ... in lonoeinio commondationis dol r est; manus quum id agorent oxstinctae desido
fetae r sod malo. Nam ilia Latinis est quod Graecia ε nobiκ tintia. Citat Harduinna ox Mareulf illo, ut ita diram , totius modii aevi prototiolari formulam hane e. Glorioso illi negi in Dei nomine illo nox. . Fn. 37. Quadi stiis locis reddam. Non stetit promisso Plinius, et quae iam hie intelligantur tria pQr et ar artis Opera dithitari praeest, ipso resteonis te. Harduitius ex libro XXXV. io et 39 . intellexit duas Nicias ta hialaκ et aliam Lysippi, in qnihlas inseriptum erat ἐαικαυσις sod Rexronicus dimentit, qui secutus, diaeti in os Herculanotisium antiquitatum in terpretes, Iovis olympii inscriptio. nem adducit, a Pausania V, ro,
iis, αior: μ' Idem assert alius hujuἡ mcidi in eriptios a intor auiati italia vo tigia repertas: I 'aA ahillam primam Herculanensium
nisi quod Plinius sane non de tin ἰώ vernis artiscibus, sod de celeberrimis tantum et in arte sua primis. hoc loco agero voluit. Medioeria enim ingenia raro modestia com4 mendantur: nem semid tua dii hi-
taverit vel rudi et inchoatri Opori subseribero illam phidiacam inseriptionem EuolΗΣΕ. ED. '
149쪽
omnibus quae edidi; ut Ohiter' caveam istos 1 Iomeroniastigas ', ita enim verius dixerim; quoniam audio et Stoicos et Dialecticos , Epicureos quoquo nant' de Grammaticis Sein per exspectavi), parturire adversus libellos quos de grammatica '' edidi, et subinde abortus sacere jam decem a annis, quum celerius etiam elephanti P pariant. Ceu vero nesciam adversus Theophrastum hominem in eloquentiai. O obilis. Hard nititia ex MSS. tit ob ita. Nitius eleganter. ED. 2. Iumeromastigias. Zoilus Amisphipolites quum adversus Ilome
ruin multa se ipsi Qt Homeromastaa.
id evi, Homeri flagialum, appellatus est; et post eum Omnes qui ho alie altis scriptoris nancini iniquo laeessiverutit. Gallico dicimus : Zoil . ED. 3. Soleos et Dia etiam. Recte Stoicos a Dial et te a diversos facit, isti et Priseianus, lih. II, cap. de
Oratione : a Partes orationis sunt ineundum Dialecticos duae, fiscundum Sitaeos vero quinque sunt. . Cieero tamen Dialecticos et Sicile pro iisdem Mepeti umero videturaeeipere e quod nimirum Stoiei, et qoleumqtie alii dialeetiearum captionum amantes, Dialecti rumeliam plerumque appellatione cenis sebantur : quanquam secta Diale-etica fuit, propria ae peculiari nomenclatione appellata , cujus Clit machias Carthaginiensis princeps
exstitit, ut auetor est Laertias in protem. HARD. 4. Atim de Gνnmmaticis semper ea. spectari. Quod argutiarum amantis.
Atini. et quod aemniario inter illos
acerbissima. ED. 5. Por Hre. Puteanus C ex . parere; neraranteus e Ricardiatio . trirem Ase. sectitis caeler i MAS. et edd. parturire e nondum enim Impexerant praegnantes fieri po, Rem perque abortientes. Eodein ver Uot metaphora simili Horatius Art. Poet. v. 339 : 4 Parturiunt montes, nascetur ridiculus mus. . ED. i. De grammattea. Quos Alii sermonia ins ipserat, libros octo. novissimis Neronis i in rihus exarato , ut ait Plinius iunior. lihes III Epi,tola qnitita, quae huic est praefixa operi. R RD. - Respice, si plura quaeris, Broterii praefati nem et Fatiricii titilitiam. ED. i Elephanii. Simili, sed nonix Dica comparatioue Quintilianus
X . 3 : . nihil. ait, rerum ipsa natura voluit magnum enici cito. . . . ut maiora animalia diutius vise ribus parentum continentur. . De e: phantorum partu Plinius ipse. lib. VIII, e. to : . Decem annis gestare in utero vulgus existimat: Aristotelea hienni . . vid. notas ad h. l. ED. 8. Theophrasttim. Cie. lih. I, de Natura Deorum : . Ist; ne fidentes somniis. H D modo Epicurus, et Metrodortis, et Hermaeias, contra Pythagoram, Platonem Empedo-elemque dixerunt: sed meretricula etiam Leontium contra Theophra- Atiam Acribere ausa sit 3 Setto illa quidem sermone, et Attico r sed tamen tantum Epicuri horitis ba-
150쪽
tantum ut nomen dixi num inde' invenerit, scripsisse etiam seminam, et proverbium inde natum suspendio arborem
eligendi. Non queo mihi temperare, quo minus V ad hoc pertinentia ipsa censorii Catonis vcrba ponam, ut inde aps areat et tum Catoni de '' militari disciplina corii mentanti qui sul, Africano, immo et sub Hanni halo 'Τ didi eisset militare, et no Africanum quidem ferre' ' potuisset; . qui impetrator triumphum ' reportasset) paratos '' missos. Inde. Ah oris nempe et eloquentiae suavitate quasi divitia. Tyditantiis initio dictus, Euhrtisti emgnomen .hena tanquam lo putilis invenit; p tremo Theuhrastus a θεος, Deus et , eloetitia. Cie. in Brtit. . Quis Aris otele nervosior, Theophristo duleior 3 . BREE. Io. Suspendio artorem et redi. De re vehemon ex indigna nec tilici pacto toleranda , vide Erasmi Chi-liades. Sugpetidici jam quaerere mortem oportet vitaeque renunciare, quum tantum lieentiae vel seminae vel imperiti hominos sumant, tit indoei; imos seri hant. Hann. Alii legunt eligendiam, ut subaudiatur
II. Otiominus. Quin ad hoe . N. apud Daloram pium. ED. u. De militari. Libros des militari di eiplina scripsisse Caton in hune maiorem, sive Censorium, nu- ei res sunt praeter a Fl. Vegetitis lib. I, eap. i , et Priscianus lib. VII. Non ost igitur Tu ebus audiendus qui hoe loeo legii, da mitiori
Gellium, lib. v II. e. 4 , fragmentum
ex illis recitantom. . Verum Esse,
inquit Gellius, quod supra dixi .
Cato quoque in eo lihro quem eom posuit do ro militari, Moeot. Vorha sunt haee Catonis : Ut populus fiunopera potius ob rem holio gostam
eoronatus supplicatum eat, quam remale gesta coronatus veneat. . ED.
t 3. Stil Hannitiato. Quum adis verius eum arma serret. in Asriea praesertim, ubi majoris Africani quaestor magistros simul hahuit duos omnium praestantissimos . suum et i, stium ducem. ED. I 4. Ferre potuisset. Livἱus, lib. XXXVIII: . Morto Africani crevere inimieorum animi , quorum princeps fuit M. Pcire; iis Cato, qui vivo quoque eo allatrare eius magnitudini solitus erat. . Ηιnn. Cornelius Nos,os in vita Catonis, e. I: . Quaestor obtigit P. Cornelio seipioni Africano e risuli ; eum quo non Pro sortis ne mitudine vixit, namque ab eo perpetua dissona;i vita. . Idem sere Plutaret, . in Catone. λ .