장음표시 사용
481쪽
quoque ' illis noctibus flagrante. Quod si quis praedictum s
credat, simul lateatur necesse est, majoris miraculi divinitatem Anaxagorae fuisse : solvique rerum naturae intellectum, et confundi omnia, si aut ipse Sol lapis' esse aut unquam lapidem in eo fuisse credatur. Decidere tamen crebro, non erit dubium. In Abydi '' gymnasio ex 3 ea causa colitur V hodieque, modicus quidem, sed quein in medio terrarum casurum idem Anaxagoras praedixisse narratur. Colitur et Cassandriae , quae Potidaea vocitata est, ob id deducta' '. Ego ipse vidi in Vocontiorum agro paulo ante delatum 'M. LX. Lix.) Arcus' vocamus, extra miraculum frequen-
Iiuris omnibus. II. - Vet. ap. Dalec. . hietiti. ED. 8. Comere quoque. Non cometessuit, sed glohus ardens, ne sortasse flammeum post se tractum , ut caudam, ducens: quales plerumque in his phaenomenis Observari, et ab antiquis pro varia formarum similitudine elypeos, stellas, aut sacra nominari aam diximus. FD. s. MI Ivis. Hane suisse Anaxagorae mentem prodidἱt Tatianus,
orat. contra Graecos, aliique. Nam Pocration, p. 23, verbo Lvαξαγοραe, docuisse pum ait, Solem esse ma gam candentem, μίδει, λάπυρο, .
verbo λυαξαγορα . Η nD. - vix sane aliter intelligi potest Solia maiateria, quam metallica aut lapἱdea moles, sive in totum , sive extrinsecus candens ac liquefacta , et sorsitan non liquosae a modo, sed in
IO. Abdi. De Ah3do, urbe Asiae ad Hellespontum sita, vide Plinii Ceographica in pariem, lib. V, cap. 4 3. ED.
nis Originem sumpsit populorum ne multorum superstitio, qui lapides eoluisse dicuntur: ut Celtae. Seandi navi; ut Pessinuntii sub Cy- helea , Paphii sis veneria, Syri si Heliogabali nomine, etc. ED. II. Cassandrio. Urbs Chaleia; in Thraciae parte maritima, hodieti porta di Cassan M. Vide Pliniuit, infra, lib. IV, cap. II. ED. 13. Oh id de eta. Deductis eoaaeri hujus lapidis causa colonis, exstructoque Oppido. cui nomena eo Ore adusto lapidis, est inditum Potidaea. Est enim meeti Dorice προς, ad . apud ; δαρε αt, uror. HARD. x 4 . Geonsiorum. In Gallia Narbonensi : hodie Volson, urbs semi ruta Provineiae. ED. 5. Deia tim. Quid si delapsum legas p HA D. Lx r. Areus. Areus illos nos quo
Hos ait Plinius neque admirationem movere, nec quidquam praesagire : sie inter se di nerunt verba, eat
miramium, eatra Ostentum. M. ι
482쪽
tes, et extra ostentum. Nam ne pluvios' quidem, aut serenos dies, cum fide portendunt. Manifestum est, radium Solis immissum cavae nubi , repulsa acie in Solem, refringi: colorumque varietatem A mixtura nubium , aeris,
2. Xa ρLoios. Ea de re seneca, Natur. quaestion. lih. I, eap. 6: . et hibit ingens Arcus, ut ait Virgilius
Noster, quum adventat imber: sed non easdem . rati decumque appa ruit, minas asseri. Α meridie ortus magnam vim aquarum vehet. . . Si circa Occasum refulsit, rorabit . et leviter impluet. Si ab Ortia, ei renue surrexit, serona promittit. . Vorius
est quod titie loco Plinius ait, quam quod lib. X VIII p. 8o : . cunquum sunt duplices, plu, iam nutiis
3. Goar ntili. Ita Seneca, io citat. cap. 3: . Illud esse dubium nulli potest . quin Areus imago Solis sit, roscida et cava nube conis pia . . Eu vi it κοιλω , inquit Arist.
vel quisquis est auctor libri de M utido, cap. 4. Existimabant crassit Cule Veteres, nubem esse veluti sp Culum concavum, e quo Solis radii resisteretitur e sic demum iridomseri, rotunditato ex sigura nubis
unice petita. Vide Plutareti.de pla- eitis Philos. lib. III, eas. 5. Qui sti,
tilius ista deinceps cibus lati sunt. dixere nutiem mscidam esse textuis Tam corpusculorum seu guttularum, quarum unaquaeque radium Solis xes tat quidem, sed ita tamen ut um solum videatur, atque adeo speetem iridis eoloratam exhiheat, quuiti in eo est situ, ut angulo ceristo reflexionem in Mulum iaciat. Quamobreu . quaecumque nais figura sit, iridis speetem alia in esse, nisi mi indam, non posse : quoi tuu situq corpusculorum ad parona solis et oculi angulum non potest alitia esse successive, Disi Circularis. IIaec pro instituti nostri ratione ac brevitate sufficiant. Physici ea uberitis, quibus est otium, spatiumque. u. -Hucusque processerat Cartesiatia
philosophia, quae sormam quidem
arcus caelestis explicabat; varietatem e lorum, quamvis eamdem esse videret quae in vitreo prismate Otiis servatur,niandum tamen interpretari recte poterat. Quam nemo hacte uxne suspicari quidem potuerat, luminis ei fracti iti septem versicolores radios dispersionem, princeps in hae re, ut in multis, NκwTON invenit, et mathematicis ratiouibus subjecit. ED. 4. Viarietatem. Veli. ante Dalec.
5. Miatura nubium, etc. Iridis ciniores non ea mixtura sunt, sed re-sraeli ne luminis quod argumentum elegantissimo earmine P. NOCETr . eruditis adnotationibus Cl. Bosί vacis, illustravere. Bn T. Primia quidem aspectu incredibile videtur, Plinium, quum supra veram hujus Phaenomeni causam satis roete itidiis rasset. radium Solis reputia acie reis fringi , nunc ad ineptissimam explicationem Cous gere. Sed pa dotitiit esse veterum physieorum conditio, qui nee prismatis colores satis otiis servassem , nee luminis divisionem suspicaremur, ut supra diximus, not. 3 . titque melius Oxiendetit hodierni de ph3stea scriptores. ED.
483쪽
igniumque ' fieri. Certe nisi Sole adverso Τ non fiunt: nec unquani , nisi dimidia circuli forma: nec noctu' , quamvis Aristotcles prodat aliquando visum, quod tamen satetur idem non nisi tricesima ' Luna posse. Fiunt ' autetia hieme maxime, ab aequinoctio autumnali die decrescente.
Quo rursus cresCente ab aequinoctio Verno, non exsistunt;
nec circa solstitium longissimis diebus: bruma vero, hoc est
6. Igniumque. Ignem vocat quod igneum Solis lumen Seneca loecieitato. Varios iridis colores ex varia luminis reflexione et refractione
emergere, nunc recentiores script
res consenti tint : sed in explieatida ratione, mirae ambages. Fieri certum est, ut in experimento familiari et usitato evenit, quum Sole averso aquam ore spargimus : ser; enim tum quiddam plane simile his, quos videmus in arcti , coloribus solet, ut animadvertit Seneca loco citato, et aute eum Arist. Meteor. lih. III cap. 4. De iridis coloribus naulia egregie Seneca, cap. 3. ΗARD. 7. Sole aduersa. Vide senecam , loco citato. HAn D. 8. Me tinquum. Haec Aristoteles totidem verbis expressit. Meteorol. lib. III, cap. I. ΗΛ BD. s. Me noetu. Aristotelem vide loco proxime indieat . Seneca loco etiam ei tato: . At eontra arcus in nocte non si, nisi admodum raro: quia Luna non habet tantum virium, Di nubes transeat, et illis emtorem sussundat, qualem aceipiunt Sole perstrictae, ere. H. - Lunais res irides videntur et noctu; prio- Teque et hoc nostro saeculo sunt Observata . Merito euci eas prodiis derat Mistoteles. BROT. Io. Tricesima. Sie Harduinus sie Chiss. et alii manuscripti cimnes vetustaeque editiones. At quum plenitinio tantum hoc seri diserto Psserat Aristoteles, Meteor. lib. III.
lanici salii potuisse eredimu ; ideo.
que a textu movendo abstinemus.
quanquam scribendi compendiiqAII in X depravari facillimumstiit. Venit quoque nobis aliquando in mentem plenissima pro tricesima legi posse. ED.
II. Fiant titilem hieme. Seneca loco citato cap. se . Aristrateles ait post autumnale aequinoctiui qua .
lihot hora diei circum fieri; aesta lenon seri, nisi aut Incipiente, aut inel naio jam dio. Cuius rei ransa
manifesta est 2 primum, quia modio dio Sol ealidi simus nubes evinise It, etc.. Aristot lis locus est Metoorol. l. III, eap. 5. H4 D. Proponit Daleeam pius hi marime. Caeteriam inania plane narrant hic eteres. Miscus enim quum hieme, tum testate
seri possunt, ubi soli radii sub angulo certo incidentes pluviae guttis
refringuntur: sed aestate modiis dioihoris non possunt, propter causa niusta asserendam, not. 36: et in Graecia et Italia serenae magis, quam
484쪽
brevissimis diebus, frequenter. Iidem sublimes humili
Sole, humilesque sublimi: et minores' ' Oriente 'A aut occidente . sed in latitudinem dissust; meridie exiles, Verum ambitus V majoris. aestate vero per meridiem ' non cernuntur; post autumni aequinoctium, quacumque hora I nec unquam plures Simul, quam duo' Τ.1 LXI. Caetera ejusdem ' naturae non multis dubia esse
video. Lx.) Grandinem' conglaciato imbre gi ni, et ni-Vem eodem humore mollius coacto: pruinam autem ex
rore gelido. Per hiemem nives cadere, non grandines et ipsasque grandines interdiu saepius , quam noctu; et
multo celerius resolvi, quam nives. Nehulas nec aestate, nec maximo frigore exsistere. Hores, neque gelu, neqNe di ardoribus, neque ventis, nec nisi serona nocte. Gelando
et Elaeu. Meldente mel oriente. ED. 5. Amlitus majoris. Vet. apud Daleeam p. amlitia majores. Areus tune humilior, magis patere vid tur, salso tamen: nam eireuli radius idem est . quamvis eentrum subhorletontem deseenderit. ED. 6. Per meridiem. Solo tune nimis alto. Nam Boime usque ad I x evehitur. Vide supra, not. II. ED. I . Me unquam piares simul, quiam duo. Nonnunquam tres Observatos .ammai Sia,NDDa no, Dicr. de P s. etsi duo communius sunt, ordine coloriam inverso. ED. LXI. r. 'tisdem. Vet. 6tis. ED. u. Grandinem. Quae toto hoc capite continentur, vide apud Arist t.
Meteor. I, capp. Io. II et II. H.
4. Interdia sopitis. Caute dictum. Contra quosdam, qui negant noetu grandinem eadere. Nam id e se salia sum . experientia teste, recte monet apud nos, aestates rarius forsitan hoe aeuomenon exhibent. ED. u. Mem stillimes. Senem loco citato, cap. 3: . Nunquam non adversus Soli areus est, sublimis aut humilis, prout ille se submisit, aut .sustulit, Contrario motu r illo enim descendente altior est; alto, depres
Ioeam pium legebatur r sirim Solis stillimo Lumiti, humilesque stistimi Aretium amplitud nem eum radio rum Solis Itielinaticine, ideoque eum hujus sideris altitudine mutabilem esse, nihil refert hic admonere. Supra 4 et gradus evecto Sole, vix aene vix quidem conspicui sunt. ED. 1 3. Et minores. Reliquum deinceps caput vide apud Arist. Meteor. lib. III. cap. I. HAED. - Totus tune videtur semicirculus. sed cireuli minoris , Mulcirem quidem judicio , qui sie saeilius eius rotunditatem amplectuntur. ED. I 4. Oriente titit oecidente. Sie Harduinus ex MM. Contra Daleeamp.
485쪽
liquorem minui ,solutaque glacie non eumdem inveniri
1 1.) Varietates colorum figurarumque in nubibus acerni, prout admixtus ' ignis superet', aut vincatur.
LX II. Lxti.) Praeterea quasdam proprietates' quibus- r
dam locis esse : roscidas aestate Africae noctes; in Italia Locris', et in lacu Velino', nullo non die apparere arcus; Rhodi' et Syracusis nunquam tanta nubila obduci, ut nou aliqua hora Sol cernatur : pialia aptius suis reserentur locis. Haec sint dicta de aere. LXIII. Lxiii.) Sequitur torra, cui uni rerum naturae partium, eximia propter merita , cognomen indidimus maternae' venerationis. Sic hominum illa, ut caelum Dei:
aeriptor libri Galliei. Me nos Elisetoire et dis litterattire, t. II, p. x7r. II. s. Geliando liquorem minui. Ea de re dicemus, lib. XXXI, cap. II. Ila D. - Causa hodie non est dubia : Aiquidem aqua hin Atatum mintante, partem ejus aliqvam vaporatione disperdi neeesse est. ED. 6. M alias ignis. Igneus halitus,
o terra Solis vapore eductus, atque intra nubem commixtus materiae, quae ex aqua extrahitur, et in aquam solvitur. H BD. - Idem fere de variis iridia colorihua dixerat paulo
ante cap. 6o, ubi vide not. 5. M. . Stiperet aut vineatur. Vet. ap. Date . sverat aut misellian ED. LXII. I. Proprietates. Vet. edd. itemqDe Dat . et ElE. Proprietates
eisti. Sed vox eisti in Chimetii e leo, et, teste Barduino, in aliis quoque NM. deest. ED. a. Loeris. Epietephyriis selli t. in infima Brutii parte. Vide Plinium III, IO. ED. 3. Velino. Laeus Velinus, sive ut alias Plinius voeat, Velini laetis nam plures sunt, sed connexi, quos Velinus amnis alit) praeeipiti cursu in gurgitem subj etum deseruntur, et illo aquarum lapsu, dispersis in aera guttis humidis, unde Plinius
lib. III, 8. vieinos colles roseidos vorat. iridis multiplicis phaenomeis non eniet t. quale de cataractis omisnibu narrant viatores, quale et in Maturientibus hortorum lymphis saepe cernimus. Similem aliquameausam circa Locros exstitisse vertissimillimum est. ED.
4. Rhodi. Idcirco Rhodum Phonia hi sponsam, ειχίοιο Μυα xv appellat Pindarus, Olymp. versu 26. De Rhodo id quoque Solinus, cap. xI; de Syracusis, eap. v. Illud ipsum do Alexandria Ammianus, lib. XXII r. Nullo paene die, inquit, incolenistos hane eivitatem . Solem serenum non vident. . Iii insula Chio id etiam contingere, multi experimento comprohamni, inquit Allati in Philon. Byzant. Pag. 69. II A D. LXIII. t. Moramin. Quod ea comis munis mater omnium mortalium
486쪽
quae nos nascentes excipit, natos alit, semelque editos sustinet seinper : novissime complexa gremio jam a reliqua natura abdicatos, tum maxime ', ut mater, operiens: nullo magis' sacra merito, qua in quo nos quoque sacros' saeit;
etiam monumenta ac titulos gerens, nomenque proringans nostruIn, et memoriam ' extendens contra brevita, inin aevi. Cujus numen ultimum jam nullis' precamuri irati
grave : tanquam nesciamus hanc esse solam, quae nunquam irascatur homini. Aquae subeunt in imbres, rige
sii, inquit Livius, lib. I, pag. 2 o. Plinius ipis lib. XVIII, cap. 4.
. Non tamen, ait, surda tellure , quae parens appellatur, etc. . H. x. Tum mnaim . Lueanus, de
Beli. civ. i. VII, v. 8io : . Plaeidotiatura receptat Cuncta sinu ; . et paulo post , v. 838 : . Capit omnia tellus, Quae genuit. . HABD. 3. Atilio magis saera merito. Sic Bog. x et Chimel. quam lectionem etiam Daleeam pius proposuerat ;primus Marduinux in textum receis pit , quum prius fueramenta legeretur, nullo sensu. ED. 4. Meros scis. Plutarebus in So. lonis vita, pag. 89 : Ih αivalet ui
etc. a Malodieta jaei vetat in destinctos: sacros enim consentaneum esse existimare eos qui decesserunt. .
Hue reser epitaphium in Mu;is lapidariis. pag. 78: . Hospes ad hune
tumultim ne metas, ossa Precantur cia hominis. . Quia nimirum . ut eheinit Persitis, sat3ra I, v. xαγὴ . Sacer est, pueri, locus e extra Mejite. . HARII. s. Et memoriam. Sic urit . edd. Sie Daleeam p. et Eleteu. Isarduinus voculam et omisit, nulla prolata auctoritate. EI . 6. Ultimum jam nullis. Unieum quod mortuis supersit. Sic apud Tullium Tusc. I, II et seq. mortui saepe ntilii dicuntur, et vel eo solo arguuntur miseri non esse, quia niau
7. Pre mr irati. Solemni hoe heis misitellio . Sis lili terra noὼ -so lebant antiqui, t ex poetis praesertim Latinis constat, Manibus ejus . euiti memoriam sut ait Tertullianu , l. de Testim. animae, cap. 4) eum alicuius Ossensae morsu facerent, et cui maledicere vellent, terram gravem imprecari r ejus vero cui gratiam doherent, ossibus et eineribus refrigerium comprecari. . II ine illa:
Senera in Isippol. aet. V, scena ultima II 79 et
Detorsit ingenio o votum terrae te vis in contrariam plane sententiam Ammianus in Authol. l. II, e. 43, Epigr. I : Εin ορι κατα τῆς κρυφη
487쪽
scinat in grandines, tumescunt in fluctus, praecipitantur in torrentes : aer densatur nubibus, surit procellis. At haec benigna, mitis, indulgens, ususque ' mortalium semper ancilla, quae coacta generati quae sponte svnditi quos odores saporesque i quos succosi quos tactust quos colores tquam bona fide creditum scimus ' redditi quae nostri causa aliti Pestifera enim animantia, vitali spiritu ' habente culpam, necesse est illi seminata excipere, ct genita sustinere; sed in malis ' generantium noxa esL Illa serpen- 3 telia' ' homine percusso non amplius recipit, poenasque etiam inertium ' ' nomine exigit : illa medicas fundit herebas, ct seinper homini parturit' . Quin et venona nostri misertiam instituisse credi potest: ne in taedio vitae sanies' , mors terrae meritis alienissima'y, lenta nos consumeret tabo; ne lacerum corpus abrupta dispergerent; ne laquei tor-
g. Ustisque mortaliam. Forte re-elius, vitiis . IIA D. s. Mentis. In Vet. doesse docethoe verhum Daleeam pius. ED.
xo. Θα. Quot et quam utilia generi humano animalia i ED. I x. Vitati spirita. Aer in eulpa
est, ex quo eunetorum animantium, serpentiumque semina deridere creduntur e terra is a nou ponte Excipit, sustinet ve, sed quoniam ita necesse est illi. II aD. - Ridicule
hie incis atur aer. non sane nocen
tior quam terra. Sed hoe plerumque aecidit, quum ultra verum deis clamando pervenimus. M. I a. In malis. Mala, inquit, primis auetoribus suis unice imputanda sunt. At eur non de bonis
idem quoque dicatur λ Ne quidem
indiee, inanis est sententia, vel ideo quod latius patet, omnibus sauendo qui mala ab aliis Prntiata suseipiunt, alunt atque edueant Volebat Dale inpius, in his malis. ED. I 3. Ilia serpensem Vide l. XXIX,
xi. Inertiam. UltIone abstineniatium. ED. i5. Porritiris. Aliquid bonum parere meditatur. ED. I 6. Fumes mors. Ita Beg. I, 2, Chilli . ete. Prius legebatur , ne in lin. dia mi in dirin fumis mors, etc. inter polato Plinii eontextu. MARD. x 7. Mors terro meritis vilianissima Quod mortis genus a terrae meritis et benignitate valde abhorret. H. 8. Ne Leertim. Ne foret necesse ad exitum vitae inveniendum, Aese ex at ruptis locis in praeeeps dare :quod leti genus lacerum corpus et fracta membra dispergeret. Ila BD.
488쪽
queret pinna praepostera '', incluso spiritu, cui quaereretur exitus; ne in profundo quaesita morte, sepultura pabulo '' 4 fieret; ne ferri cruciatus scinderet corpus. Ita est V: miserta genuit id, cujus facillimo haustu, illibato corpore, et cum toto Sanguine exstingueremur, nullo labore, sitientibusV similes: qualiter defunctos, non volucris, non sera '' attingeret; terraeque servaretur, qui sibi ipsi '' perisset. Verum fateamur :rerra nobis malorum remedium genuit; nos illud vitae'
sumus, simili modo 'Τ utimur λrito, etiamsi maleficii causa si quippe naturae partem ingrati
I9. Praepostera. Proposito aliena Anima enim sie ineluditur, dum animae quaeritur exitus. Sed haec omnia declamantis sunt, ae in amishiguo voeabulo animo praepostere ludentis. ED. dio Poltilo. Piscium voracitate.Ε. I x. Da est e miserta genuit, etc. Vet. ita gentiis. ete. Caetera quae in interposita soni, delenda. DALM. Videtur tamen sie orationi motus
addi, non iniueunda legentibus nec insueta Plinio vehementia. Et sane monuisset Daloeam pius Meein NS. deesse, si defuissent. ED. xx. Sitientistis. Intellige, sitim restinguentutis. Nam de illa siti, quae
vmpnatos eruciat, non agitur. ΕD.
23. Non volvieris , non fera. Quod in plerisque voluntariae mortis generihus timendum esset. ED.
, 4. Sibi ipsi. Sibi jam nullus,
, 5. Nos illud ωhre menentim. nenum secimus, quod erat rem dium. Vet. apud Dalre. ΠΙ- ωisa Meil venenum. Non profecto male anam hoe sensu vita, id est, homi-lerro , quo carere non pOMNec tamen quereremur me- tulisset: adversuS unam
num consuetudo, apud Plinium De quena dieitur. Chimetii e ex non seimtis Iegit, sed facimus. ED.
α 6. Non enim et serra, qtio carere non Possumtis , simili modo uti γ pIta eum Pintiano scribimus, ex Beg. I . a .ete. Prius legebatur, nos enim. At eum interrogationis nota conritatius esseaciti quε dierem videtur.
Etiam paulo anto ex iisdem MSS
rescripsimus, merum fateam r non ut in lihris editis, et tit meram. A Postea, quas non ad delictas, pro quari. Et nisi enmen quin summa pariatur. te. Pro et tamen quin summa patia-riar: eorumdem e dicum auctoritateae sde. Ha D.
, . Simiti modo. Ad perniciem.
quit , sola est, e quatuor naturm partihus sive elementis , adversus quam ingrati simus. ED. I9. Quas non ad delicias, ete. Sie in Toletano e iee. Dalec. et Urev. Quasi non ad discias quasque, non ad eontumelias areolae homini. VI supra not. 26. ED.
489쪽
cias, quasque non ad contumelias servit homini J In maria Τ'' jacitur, aut, ut freta admittamus, eroditur' ' aquis: serro, ligno, igne, lapide, fruge, omnibus cruciatur horis, multoque plus, ut deliciis, quam ut alimentis famuletur nostris. Nisi tamen' ', quae summa patiatur, atque extrema cute, tolerabilia Videantur. Penetramus in viscera, auri argentique Venas, et aeris ac plumbi metalla tadientes : gemmas etiam et quosdam parvulos quaerimus lapides, scrobibus in profundum actis Viscera ejus extra
himus, ut digito gestetur gemma, quam petimus '. Quot
manus atteruntur, ut unus niteat articu bst Si ulli essent inseri, jam profecto illos avaritiae atque luxuriae cuniculi res issent. Et miramur, si eadem ad noxam genuit G 'aliquat Ferae enim, credo ' , custodiunt illam, arcentquo sacrilegas manust Non inter serpentes fodimus, et Venas auri tractamus cum veneni radicibus Placatiore tamen Dea ' ob hoc, quod omnes hi opulentiae exitus ad
3o. In moria Deitur. Iactis Milἱ-cet, ut ἱllo cecinit, In altum mollis hus, caementisque demissis. Vide interpretes Horatii lib. III, Od. I, v.
34. ΙIARD. 3r. Eria2Iur. Vet. apud Dalec. e ιI-. Retinenda est vulgaris lectio Sensus est: Ut maria terris immitia tantur, excavantur littora, aquarum auxilio. FD. 3 α. Nisi ramen. Sie Harduitius ex MAS. Vet. apud Dalee. lilia romen. Dat amp. et Elmv. et tamen ; Pati loque infra patitur. Pro patiatur. Servandum est nisi tam n. Est enimo retionis formula, ut nisi vero, et multae aliae huiusmodi. apud omnes seriptores frequentiAsimae. ED.
33. Quam Petimus. Pititianus legit cum interrogatione, Ut aegiso stetur gemma , quo petitur λ Beg. I. x, α : Ut digito gestetur gemma, Pe
tutir , terra scilicet. ΗΛ D. - Ηino apparet dubiam ae merito suspeetam esse lectitinem , qua tamen nulla potior nobis occurrit. ED. 34. Credo. Est ironiae formula Quid, ait, seras et serpentes et verinen a terrae exprobramus, quae ne
ad tuendam quidem illam satis valetit 3 ED.
35. Cum eteneni risicutis. Inter venenatas herbas ae noxiorum fruticum radices, nuri venam quaerimus. Ille videtur sensus. Lectio tamen dubia forsitan. Vet. apud Dal. etim venenis Iriadneiatis. Alii eum -- nenis i eutis, probante Dal amplo, sed perperam. ED. 36. Plaeatiora tomen Deri. Sie Harduintia ex MSS. Vulgata lectio adiiciebat verbum utimur. Sed, ut jam
490쪽
scelera, caedesque, et bella tendunt; quamque sanguine nostro irrigamus, insepultis ossibus tegimus. Quibus t men, Velut exprobrato surore, tandem ipsa' se obducit, et scelera quoque mortalium Occultat.
LXIV. Inter crimina' ingrati animi et hoc duxerim , quod naturam ejus ignoramus. Lxiv.) Est autem sigura prima, de qua consensus judicat. orbem ' certe dicimus terrae Τ, globumque verticibus includi' latemur. Neque enim absoluti orbis est sorma, in tanta montium excelsitate, tanta camporum planitie :sed cujus ampleuis, si capita linearum comprehendantur
ambitu, figuram absoluti orbis efficiat : id quod ipsa rerum naturae cogit ratio, non iisdem causis, quas attulimus' in caelo. Namque in illo cava in se convexitas vergit , et cardini suo, hoc est, terrae, undique incumbit.
diximus, ablativis absolutis Plinius gaudet. ED. 37. I ma sa oldiaeit. O sa vel insepulta eum tempore tellus o ultat , deprimentia pondere suo molia litam pluviis humum. ED. LXIV. r. Intor erimina. Ηἰe, quod raro nobἱs aceidet, ab Hard uitii divisione paulum secedimus; is enim,
Daloeampium et exteros edd. malefieeutus, caput 63 post verbum ignoramus ela sit. ED. a. oriam. Terrae globum esse circa polos complanatum Astron is
ini hodie opitiatitur. ido Historiam Aeadomiae Regiae Seientiarum. an ni r7o I , pag. 96. et Di ertationem D. Cassitii, de sἰgura Terrae,
3. Terrae glostimque. Vet. apud Dalee. et Chimelii codex : Derre globtim quom. ED. 4. Venitalia ine δ. Vettieibus montium et terrariam summitatibus metimur, inquit, huius orbis rotunia ditatem , saeta vallium ae depressio-Tum partium ahstractione. Melius vero nunc Orbis sigura determinatur Oceani superseie : quanquam et ipsa inaequalis est; sed media altitudo capitur. Caeterum vel altissimi montes cum tanti orbis mole comparati, illius rotunditatem parum aut nihil inflectunt. Asiae quasi mediae impositus montis uimalvia veris
tex eaeteros Omnes supereminet, qui tamen hexapedis tantum 4 o I a supra Oceaniam erigitur; eadem ergo Tatione ad orbis terrestris radium conserendus, qua I ad 8rg. ED. 5. Si evisa lineam . Si per extremitatos linearum ductarum arenistro terrae ad summos quinque vertices montium circulus exigatur. I A D. - et. apud Dalee. si capita linearum etinerariam. ED.