Godofredi Hermanni Opuscula

21쪽

ο ιτε, λαοί.

ευτεκνίαν τε γάμοις, ων εξοδος

et supra scripto AL In secundo inter II et A insertum atramento L. Aιπλουν probat Burgesius, quod rex et praeco idem fuerit. At unde hoc sciti Aut hoc voluit poeta dicere, rex cum praecone et Flius Neniunt: tum διπλουν recta se habet; aut hoc, rex, et praeco, et Flius: idque verisimilius est, quia et diserte commemorat praeconem, et eum mox loquentem intro

ducit. Quare τρι- λουν praetuli. Similiter Ioquitur in Troad. 924. ἔκρινε τρισσον ζευγος ο δε τρισσων θεοδν. 62. Apographa AEIXEN, sed minio α et I reposita. 63. Codex AEnὶN, sed minio inductae A et Γ, supra scriptis is et A. 64. AE minio correctum in TE. 65. Adscripsi personam praecossis. 67. Ἐκτοπιόι Betaerus. Apographa ΕΚΙΩΠOL MOX ALLAEI U, sed in priore apographo tertia a sine littet a minio inducta, et supra scriptum E. Hoc praetuli. 68. Be erus ωτε. Quod nemo non videat reponendum, est in apographis, Ι minio in P mutato et addito I. 70. Be erus αυταγδαυδαν, ut apographum posterius. In priore ATINEBAT AN. In utroque litterae secundae duo punctaminio addita, et primo A apostrophus. Correxi haec, ut sensua

postulare videbatur. Iudico, inquit, reνerentiam regia, Pr corque felicitatem et bonam prolem connubio, cuius --- --

Meniunt.

1. Ita Be erus. Pro γαμοις apographa ramis. 72. Ita Be erus. Apographa, AdENNEX EL Minio apostrophus secundae litterae additus, quarta inducta, item a tertia, eique superscriptum e , ut sit Duili do by Cooste

22쪽

E COD. CLAROMONTANO EDITA. Iaπαιδος πατρος τε τμ' ἐν κραναι θελοντων' ἀλλα σιγ εστω λεως.

4. Codex reis prioribus duabus litteris minio inductis et supra scripto CIT Vltima vox ita scripta AEIS. 75. Hic Μέρo p in margine Berierus. Apographa hoe nomen

praecedenti versui praefigunt, sed pertinens ad v. 75. Iineola mianio scripta indicante, quae initio versuum, quibus alia persona loqui incipit, superscribitiu . Vacuum spatium utitus versus apud Be eruui et in priore apographo: sequentis versus Verba, quae etiam Behherus habet, minio scripta. In secundo apogr pho nihil plane post V. 74. 1. Oratio haec Clymenae est, quae mortui Phaethontis corpus sumi odorem spargere animadvertens, metuit, ne palam fiat marito, eX se illum esse prognatum. Behhe , πυρος θερινυς ἐν νεκροις θερη-αι- ανίησι ἀτμον ἐμφανη . . . In priore versu apographa ΠΥPO EPINTC, nisi quod in secundo eorum pro IV potius Μ videtur esse. In sne prius apographum OEPHION litteris praeter primam et tertiam dubiis, alterum OEIIIION. Locus hic ad emendandum difficillimus est, ut et Corruptus, et mutilus, et perditis, quae praecesserunt. Θερη iovpro neque defendam, nec damnem, siquidem fieri potuit, ut haec forma ex aliqua epicorum auctoritate murparetur de eo, quod ureret vel ignem redoleret. Aliter in promittu est scribere. In initio lacillimum iudicavi πυρουσWEρι-υς. Si nishil praecessit, quod ad ἐν νεαροις referretur, veluti γυίοις, universo dictum sit ἐν νεκροῖς necesso est, cum admiratione, etsi de solo Phaethonte intelligendum. . Ἐριννυς autem noII ad ignem in mortui corpora aestuantem spectat, sed ad culpam Clymenae, eiusque culpae poenam trahendum: ignea Furia in mortuis vivens manimeatum excitat igneum spiritum fumi. Καπνου ex coniectura adiicias. Apographa deficiunt in litteris E N, sic. Caeterum comparari possunt haec Plutarchi Q.

23쪽

I4 ΕVRIPIDIS FRAGMENTA DUO PHAETHONTIs

εῖ που τις ἐστιν αιματος χαμαι πεσων; ἐπείγετ, εla, δμωιδες ' κρυφω δε νιν ' ξεστοισι θαλάμοις, ενθ' ἐμ ' κειται ποσει

οω κατooυττουσιν, ἀλλ' ἐῶσι περιφράξαντες 'ὶ, ωςτε ὁρῶσθαι τους νεκρους ασήπτους ἀει, τὴν Συριστί)ου Κλυμένην ἐλέποντας, ἐμὲ του Φαεθοντος εἰπουσαν ' φίλος δέ μοι ἄλουτος ἐν φάραγξι σηπε- ται νέκυς' oθεν οἶμαι κάὶ το θε ν ωνομάσθαι τy ομοιοτστα τῆς ομῆς, ἐν τα παιόμενα τοῖς κεραυνοῖς ἀφίησιν ἐκτριβομένην πυρωδη καὶ δριμεῖαν' υφ' ἐμοὶ δοκουσι καὶ κυνες καὶ ἄρνιθες ἀπέχεσθαι ἐων διοβλητων σωματων. 3. Ita BeLkerus. Apographum prius non ultra AOΜΘ T. Sic etiam posterius, in quo haec vox ita scripta ΑΘΜEIL4. Bekkerus, ποσις ποσις μολπαισιον γαμηλίους. Apograpba TIMEI OCIC NON, nisi quod in secundo undecima littera O. Beliqua omittunt. Correxi Iacili mulatione, siquidem TLOEICnillil aliud esse videtur, quam ΙΤΕΩ C. 5. Ita Be herus hunc versum dedit nisi quod μολπαις. Apo

biae. vltimam . Vocem ambo omittunt.

6. Apographa Versum incipiunt his litteris, OIΩ. Caetera desunt, notato Post hunc Versum quinque versuum Vacuo SPR-tio. At illi quattuor tantum versus sunt, quos Behheri diligentia eruit. Ιlic habet Bekkerus Οιθασσε σο ιοψον ἐξομώρ- ξετε, unde facile erat veram scripturam restituere. υμολγος, quidquid turbidum est, significat. 8. Hic quoque facilis emendatio erat. Betaerus, ELIEHE-

s. Berierus ξειστοῖσι, caetera perspicue. Apud B gestum, ξεστοῖσι θαλάμοις, ενθ εμω κει πO. 10. Plane sic Behherus, nisi quod iaῆθρα plene. Ultimae vocis tantum σφρ apud Burgestum.11. Apographa, Ω AAIO, nihil amplius, Ἐλιε plene apud Baherum. Asserunt hunc et sequentem versum Macrobius Sat. l. 17. apud quem eo χρυσοφεγγὲς Iegitur, et Scholiastes Eurip. ad Orest. 1373. . Ed. Matth. ubi ἁ καλλιπυγὲς Ἱλιον est.

24쪽

τὰν ερωτων ποτνιαν, τἀν παρθένοις

Κυπρι, θεων καλλίστα,

12. Apog apba KAIPON in principio versus, reliquis omissis. Baherus, καὶ τονδε. αποiamst δ' ἐν βροτοῖς ὀρθος καλη. Apud Burgestum ὀρθιος. Apud scholiasten Euripidis est, καὶτ δ' lamiaeos oυτως εἰ κλγω βροτοῖς. Apud Macrobium Versus ita scriptus legitur: οθεν σ' 9-ων' ἐμφαναῖς κλήσει βροτος.

Vterque haec memoriter afferre videtur. Porsonus ad Orest.

584. Ἀπολλιωνα Atticos dixisse negans, Iegendum Censebat, ἐκ et δ' 'Anoλλωρ ἐμφανως δε ζει βροτοῖς. In codicis scrietura non satia commodo ἐν βροτοῖς longius remotum est ab omς. Quare scripsi, Amoveo δ' ἐν βροτοῖς σ' Ορθως 1μιλεῖ, ome τιὸ

σιγῶντ' -οματ' οἶδε δαιμόνων. 13. Huius quoque Versus primas tantum voces exhibent apo- grapha, O ME TACIVENTA, insigno documentum, quam ambigua sit litterarum in codice explicatio. Non enim dubium est, quiu recte haec legerit Baherus. 15. Codex εἴδομεν. 16. 'Eρωτων ποτνια, quod non intellexit Bumesius, quid esset, vel ex Homero Iliad. φ. 470. didicisse debebat. Alia attuli in Obss. crit. p. 165. Deinde Berierus, παρθενo . . Pro ea VOCeapographum prius, ΠΛ N, aliis ductibus deformato N, et deinde obscuris aliquot litterarum vestigiis additis. In post xiore LM N. 17. Sic BeLkerus. Apographa AOP ITA.18. BAkerus νυμφως. . . Apographum posterius --υ, prius NTΜOM AO. Inde coniaci, quod in textu dedi. 19. Sic Be erus. Ρro θων apographa, prius ECCIN, Pr mis tribus litteris dubiis, alterum C m. 20. Baherus et apographa τω τε νεοζυγιστω. Apud Burgestum, σω τε εοζυγιστω. Non potuit, si quid video, hic nisi de Amore

emo mae. Plane enim alienum, quod Burgeatua ex Hesychio asseri, cuius integra verba haec sunt: πῶλος, λαίρα πώλους

25쪽

νέας καὶ παρθένους. Quod Burgestus male sic interpretatur, ac si adolescentes et puellae 'Ἀφροδίτης πωλοι dicantur, quos Hesychius simpliciter πώλους dici significat. Amor non potuit νεο,ξ dici. Quare non dubitavi μονοζυγι, unico, rePonere. 21. Κρυπτεις Be erus, de ultima littera dubitans. Apogra Plia ΑΛΤΩN, sed is insolentius porrecto, quo modo alibi Κacriptum, ut infra V. 48. in ο&ον, et A ut dubio notato. Si

recte legit Boiserus, usus est hoc verbo Poeta, ut occultam Iatentemque vim amoris indicaret. 22. Omnes γενεαν, Dequenti librariorum errore.

23. Bekkerus, ἀγου μέγαν. Apographa AM CON, sed si

teris omnibus dubiis. ad νυμ φεῖα reserendum. 24. Bekkerus, πολεως βασιλη νυμφευεται. Apograpitum prius TACAE AERCIA . . -- DβΤΕΙ , eraso post quintam litteram C. Posterius TA CCII CAECIA . . . --OETEM. Scripsi -μφευετε, quo ad Venerem et Amo

rem reserretur.

25. Be erus, αστερωτοισι δομοισι χρυσέων. Apographa ACTGPΩMIΩOMSICIXP Emm secundo sὶ dubio. Correxi haec. Saepius usurpatum Euripidi αστερωπος. Thesauros intelligit, de quibus V. s. et 44. i26. Behherus et apographa αρχεον. Burgestus, ἀρχαιον. Omnes 'Aφροδίτα. 27. Be erus , ω μακαρων βασιλευς μειζοονπολβος, litteris ut lima et quae a sne septimum, octavum et nonum locum temnent, ' notatis ut dubiis. Apographa nihil amplius, quam

28. Berierus, oςθεαντηλευσεις. Vltimum verbum in priore apographo sic scriptum, T ETEIC, in altero THOE IC. Burgestus codicem sine dubio exhibere putat, o ς θεὰν μνηστευ- σεις. Satius duxi, M3δευσεις scribere. Deae cuiuspiam filiam Phaethon videtur uxorem ducere, eamque deam dicitur κηδευσειν, . quod explicatur sequentibus verbis.

26쪽

quum υμνήσω scripsisset librarius, sὶ videtur expunctum vo luisse, pro eoque addidisse es, quod legentibus N esse vi

sum est.

32. Ita Bokhorus. Tria ultima Verba in opographo priore si scripta: ΘΟΜΟΛΙΩ OMιν, primis quattuor litteris dubiis; in altero OOΜOBTINAOMO T. 33. Sic Bekkerus. Apographum prius ' IRA MOHIAΤΤΩ ΛΙΛΕΙ . . . Alterum eodem modo, nisi quod

postrema sic ANR AIACI .... 34. Behherus sic, κανκυμωσασθαι . μοι. Apographum Prius KANICTI AZ Θ, litteris tertia usque ad sextam dubiis. Alia terum XAN . . TΜΩ C . . . Emendavi haec, ut scribenda videbantur.

CIITH ΜΛ OBO T. In secundo vigesima Iittera omissa, et a sine octava non IV, sed Π.36. Behkerus, Jφ' et ς τι σωφρων πασαν . . πρῖετ . . . APO grapha nihil umidius, quam ΑΦΗCTICsZo . . . In secundo quarta littera E est, et ultima dimidiata. 37. Behherus, ευχας re . . . Nihil horum in apographis conspicitur. Recisi sunt post hunc versum, ut ex altero solio colligi potest, versus quattuor, quorum locos in numerum T tuli, emendatis, quae praecedunt.

27쪽

42. Hoc versu incipit solium 163. rectum. Behherus et apo- grapha προςελθιν. At m est m. 43. Codex ΘEMIL d πατερ, sed ad πατερ supra scriptum minio AECLIOTA. Omnes ἔστρεφα Coreexit Burgestus. 44. Bekkerus, ουγαρσυζωσησε μναθηραυσμτα. vltima Vox in priore apographo sic scripta, IH ICME , primis duabus' litteris et penultima dubiis. In altero I A TUMCIM. Recte emendavit Burgestus, nisi quod σώζεις scripsit.

45. Behherus διαρμῶν Apographum prius, AIAE IAZ TAΜET IC. In recundo omissum N46. Behherus, καταινουμελαινανως ἔνδοθεν στέγης, litteris νω dubiis. Sic etiam apographa, eadem cum dubitatione, et in priore quidem ultima anto ἔνδοθεν sunt HSZC, in altero IIEI Στέγης deest in apographis, erutum a Be ero. Emendavi, ut

litterae et sensus suadebant.

47. Sic Bekherus. In apograptiis post προςθεὶς repetitum EIC. Eadem in fine, OP . . . ΠΤ C. 48. Bekkerus, ἔνδοθεν κατανου. Sed apographa, ENAR AMIUO T. Vnde corre i. 49. Pro ἔριθ' apographa E . Eadem II AIENOE, vel, ut in altero, B ICINC. vltimam vocem, quam Be erus dedit, omittunt. 50. Ita hunc versum dedit Bahorus. Nihili verbum dicit Burgestus ἐπειςφρείς. Mihi sincerum videtur hoc participium, siquidem verbi in μι formali etiam imperativus index est. Iu

28쪽

apographo priore huius verbi litterae praeter tres ultimas ut dubiae notatae. In altero scriptum ELIEI E IC. Duo ut lima verba in priore sic: TMIBOENNHI, litteris, praeter Primam, seXtam, septimam, octavam dubiis. In altero,

Ita ante correctionem in codice scriptum suisse, etiam Prius apo graphum videtur arguere. 53. Plene scriptum omnes κεῖσε.54. BeLherus, απαντα ταυτ' ἐθρ ησεκανπω υσεχει. Apogra

quattuor litteris et decima a sine ut dubiis notatis. Emendavi haec pro sensu loci. Αιθρη, noIIαιθρα, Atticum esse, notum: V. Plerson. ad Mocr. P. 184.

55. Ita Berier . In apographis ultima sic: ELIICTAN MAL57. Eho plene Berierus, non Burgestus. Apographa: MA'ΕIMENELIO AMIA IMMAE, ad A minio suprascripto E, ut appareat, quod sequitur A, esse IT. 58. Behherus et apographa, ἐς μέγα χειμοῦνα δ . ΑΙ mibi vid batur esse ΑΓ, initium verbi αγειν. 60. Ita Bekherus. Apographa, D ICΤΕΕΙΠΟΠΕΤΜα ICROMOICEMOIC, nisi quod in altero decima littera H est.

29쪽

20 EURIPIDIS FRAGMENTA DUO PHAETHONTIS XOP. ταλαιν' εγώ, τάλαινα, ποῖ ποδαπτεροεντα καταστάσω;

MEP. AD τεκνον. 63. Behherus τιναθερ. Apographum prius TmASOP, tribus ultimis litteris dubiis; altorum TINACCR64. Omnes ἐξαμαυρωσω, quod Correxi. 67. Omnes κρυφεον. 68. Behkerus orotoxoI, κεραυνιαι τ ἐκ διος. In priore apo- grapho ultima ΚΕ 'LATEXAIO , sed octava littera in Oex .a mulata. In altero, REPAT NIΩΕΚBNC. Praetuli κεραυ- νιοι. Ita κεραυνιω πλαγῶ in Bacchis 93. et saepius alibi masculina huius nominis sorma pro seminina.

73. Bekkerus, ro , τιασφαγας. Apographum prius ΓONPTAIE TAC, octava et antepenultima littera dubiis. Alterum, NHAIC TAC. Beetene an secus λιταις dederim, alii via deant. Certe. tale quid exigebat metrum doctri ita um. 74. Pro οἰκτραI, quod omnes habetit, dedi οἰκτρα τ. Vltima in priore apograptio sic, CACAEI C, in altero C EO C. 76. Behkevus, ῆκουσ' ἀπαρχῆς, super re posito τ'. Bumesius

textu sine conectione.

30쪽

78. Hic et sequens versus in secundo apograptio Plane desunt. In priore V. 79. deest, et ex V. 78. tantum τόν ου κλυονταδυ υχη γονον reliqua sunt.