장음표시 사용
171쪽
o DE. ANTIQUITATIBUS. HORTAE praefigitur paraphrasi Averrois in Rempublica
Platonis tomo secundo Operum Aristotelis Venetae editionis apud Junctas anni ΜDLII. sol. I 76. & Theseus Ambrosius in Introductione ad Chaldaicania
linguam aliasque Papiae vulgata anno ΜDxxxIx. ex
Ebraico sive Assyrio idiomate Etruscum omnino deducunt ; licet idem Ambrosius ab Arcadibus, Pelasgis, de Trojanis postea corruptum existimet . Ab his omnibus longe abit sententia viri summae eruditionis Samuelis Bocharti, qui in parte altera Geographiae sacrae libro primo capite tricesimo tertio Etruscum sermonem ceteris iussimillimum fuisse opinatur , saltem Phoenicio Sc Punico ; i, que ex Tuscarum Vocum sylloge , quas in m dium adducit; quippe Dionysius Halicarnasseus in libro primo capite tricesimo tradit Tuscos gen
alia gente aut linguam aut mores communes baiabere. Verum Josephus Scaliger abstrusioris vetustatis indagator perspicacillimus in Conjectaneis ad Varronem de Lingua latina pag. 3 o. editionis anni MDCxIx. non dubitat priscam Tuscorum linguam fuisse Syriacam sive Aramaeam , MSaturnum eadem lingua latentem significare . Syriaca lingua Sabinos Sc Tuscos loquutos iterum , assirmat pag. sq. Hanc sententiam viris doctis constantem esse ait Paullus Merula in Cosmographia
172쪽
L I B. I. C A P. VII. rarparte secunda libro quarto capite decimo septimo
pag. Go S. & σI2. editionis anni MDCxxi. ubi Tusca, rum vocum catalogos texit,quae in Syriaco sermone
radices suas habent, explosis nugis Annianis. Do ctissimis viris concinit Reinesius de lingua Punica
capite secundo num. xvI. ubi linguam Etrustar de Sabinam e Syriaca prodiisse assirmata Fuerunt tamen in lingua Etrusca vocabula quaedam e Graecia propter Vicinitatem mutuata . Quin tantas etiam habuit vires Graecorum vicinitas , ut Etrusti progenitorum suorum characteribus Aramaeis c rentes , alios mutuati fuerint ab iisdem Graecis conterminis suis , qui in Tusciam colonias duxe rant, sed mutatis vel potius inversis figuris, ut auitam scribendi consuetudinem aliquo pacto aemu lari viderentur, ut animadvertit Merula. Tacitus in loco inserius proserendo testatur Etruscos ab Corinthio Demarata literarum sermas didicisse , Latinos vero ab Arcade Evandro, licet Plinius libro septimo capite Lin. scribat in Latium eas allatas filisse a Pelasgis . Sed tempore Demarati pa tris Tarquinii Pristi Etrustorum civitates sertunatissimas de disciplinis florentissimas fuisse ex eorum annalibus tradit Dionysius Halicarnasseus libro Iesetis capite MuI. itaut vix credi possit Tustos literis
tunc caruisse: nisi dicendum sit Demaratum nonia. auctorem, sed auxilio Graecarum literarum rese maiorem earundem fuisse.
173쪽
i3a DE. ANTIQUITATIBUS. HORTAE IU. Idem Dionysius in libro primo dupliceni
de primaeva origine Etruscorum opinionem adducit : quarum prima eos facit alienigenas ex Lydia provincia Asiae minoris, ductos in Italiam a Tyrrheno statre Lydi Regis Lydiae ante bel- Ium Trojanum. Altera vero eos facit indigenas rhancque Dionysius amplectitur, ratione & auctori tate, ut ait, roboratam. Ratio est, quia Etrusci tempore ejus, nempe Augusti, habebant linguam, rutus , mores & leges proprias, sibi unis, nec Graecis Asiaticis, aut alteri nationi similes et fieri autem non potest, ut populus ab alio natus vestigium . aliquod suae originis saltem in lingua non servet.
Auctoritas est Xanthi Lydi , historici in patriis
rebus diligentissimi, qui negat vel saltem no meminit, Tyrrhenum aut alium virum principem Lydum coloniam ullam in Italiam duxisse. Sed quoad Xanthum, ejus auctoritas fluxa est. etenim historiae, quae illius nomine circumferebatur , a ctorem facit Dionysium Scythobrachionem Artemon Cassandreus in opere de Scriptoribus genuinis apud Athenaeum libro duodecimo capite secundo et quem quidem Dionysium paullo ante Ciceronis& Caesaris aetatem vixisse putat Suidas . Agucchius autem pag. 29. putat utranque sententiam
amicam facile reddi, si dicatur fieri potuisse, ut
Tyrrheni in aliquam Etruriae partem ueuerint, ab alia non expellentes antiquissimos Etruscos, regi uis
174쪽
LiI B. I. C A P. VII. nis illius indigenas. Herodotus idipsum exprimere videtur libro primo capite nonagesimo quarto ubi scribit Lydos ad umbros profectos, ibique Lydorum appellatione mutata, Drybenos dicios fuisse:
quippe Umbri occuparant vel omnes vel plerasque oras occidentalis Etruriae, unde eos Pelasgi deinde expulerunt. Praeterea ex Dionysio colligitur Tyrrhenos in occidentali Etruriae parte stetisse, ubi cum Pelasgis habitarunt. Tyrrhenos deinde cum Etrustis permixtos filisse testatur Silius Italicus in libro quarto, ubi loquens de Flaminio Consule, Etruscos sub regni Corithi appellatione designat.
Ergo agitur raptis praeceps exercitus armis
dorum in populos,sedemque ab origine prisci
Sacratam Corisbi, unctosque anguine avorum Maeonios Italis permixta stirpe colonos. Haec permixtio non solum vicinitati & commercio, sed rei communi tribuenda est: quae erat Umbros Pelasgosque pellendi ex oris, quas in Etruria tenebant. Nihilominus non videt Agucchius qui fieri potuerit, ut in hac permixtione nullum, signum aut in lingua aut in moribus Etruscorum deinde apparuerit. Quare assentitur Dionysio appellanti Etruscos indigenas, de cum Lydis neutiquam permixtos. quippe lingua & mores eorundem corinruptibiles Si mutabiles erant, itaut si cum illis Tyrrheni permixti unquam suissent, aliquod signum retinere debuissent, quemadmodum ex eodem Di
175쪽
i3 4 DE. ANTIQUITATIBUS . HORTAE
nysio Falerii 5c Fescennium Pelasgorum coloniae post annos mille & trecentos in suis moribus adhuc Graecae originis vestigia retinebant. Sed maximum signum hujusce permixtionis Etruscos retinuisse , deprehendere milii videor ex eorum consuetudine numerandi saecula a conditis urbibus. Etenim Censorinus in aureo opusculo de Die natali capite decimo septimo , ex ritualibus, ut Vocat, Etruscorum libris, qui tunc adhuc supererant, ait
apud eosdem Etruscos initia sis poni faeculorum
quo die urbes,atque civitates constituerentur. Eir sci vero eundem morem a Lydis orientalibus, qui Etruriam incoluerant mutuati videntur: nam in oriente epochas & saecula a conditis urbibus inchoata fuisse unus instar omnium docere potest Chronologorum nostri aevi facile princeps Henriaeus Norisius in laboriosissimo opere de Epochis Syromacedonum. Hinc ab Etruscis, qui disciplinas
Umbris 3c Romanis tradiderunt, eundem morem annos ab urbe condita numerandi utrosque traxisse palam est: licet Romani sero id egerint, ut nos vix tandem a Caroli Magni temporibus annum Christi Dionysianum in nostros Fastos retulimus. Scaliger in libro quincto de Emendatione temporum pag. 3 8 3. & Gruterus cxm. 2. hoc egregium Vetustatis monumentum Interamnae in Umbria servatum adducunt , ubi epocha ejusdem urbis designatur, insculpta anno Christi xxxII.
176쪽
177쪽
1DE. ANTIQUITATIBUS. HORTAE Nomen M. Furii Camilli Scriboniani, non L.Vitellii, ut putabat Scaliger, ob rebellionem e Fastis erasium,qua de re agit Norisius in Epistola Consulari
pag. I . nos minio supplevimus. Epocham Interamnae nobis quoque servavit Sex. Julius Africanus in Collectaneis Graecis, quae sine nomineis auctoris exstant post Eusebium Scaligeri pag. 3Iq. ibi enim haec habentur . ΟΛΥΜΠ. ΚΣT. Δ.
piadis xxvI. anno Iv.in Italia Interamna est condita . Hoc contigit Numa Rege Romanorum, anno U. C. Lxxx. ante natum Christum DCLxxIII. quod notavit etiam Cluverius in Italia pag. 6 3 3. Praeterea Dionysius libro tertio capite sexagesimo primo regia insignia describens, quibus legati Etrusicorum donatum voluerunt Tarquinium Priscum, inter cetera memorat coronam auream,sellam
eburneam, sceptrum in summitate Aquilam babens, tunicam purpuream auro disinctam, purpureumque amiculum varium , qualia solebant E dorum Persarum Reges gestare. Sane tunicam χτωνα vestem fuisse Lydorum testatur etiam antiquissimus Poeta Lucilius in fragmentis Satyrarum a Francisco Dousa dispositis libro primo pag. 2 3. editionis secundae, ubi hic versus legitur: Praetextae ac tunicae Lydorum opu ford
178쪽
L I B. I. C A P. VII. 13 Quare falsium est, Etruscis nihil ex antiquis progenitoribus Lydis superfuisse: immo iisdem Herculis
cultus ideo maxime fuit familiaris, quia ortunia suum referebant ad Lydorum Alyadas, qui erant ex Heraclidarum dynastia, ut observat Spanhemius pag. Is . Cosmus de Arena vir antiquitatum Etruriae studiosissimus, sacrificiorum pateras, quae plurimae adhuc variis imaginibus exsculptae supersunt, nominibus Deorum atque hominum adstantium expressis, speravit ad hujusmodi thesaurum aperiendum pro clave aliquando inservituras. Siquidem ipse in patera, quae Herculem in bivio exhibebat,apud Laurentium Panciaticum servata, has literas Etruscas Ebraico more exaratas HI
sic legit H E R C L E. Haec atque alia ectypa ex marmoreis inscriptionibus, sigillis, sepulcris, fictilibus , nummis, gemmis, vasis, & pateris diligenter excepta idem Cosmus vulgandas olim misit ad Raphaelem Fabretium: qui tamen praeter unum& alterum suo Inscriptionum operi insertum sca omnia ad Academiam Oxoniensem per quendam Anglum se misisse olim mihi assirmavit. Quare nobis sperare licet, viros idiomatum orientalium peritissimos, ' linguae hujus celeberrimae arcanis interpretandis aliquando operam daturos: quibus eam in rem stipes duos unciales, assem de semissem Etruscos, ut ex pondere judicamus, hic examinandos proponimuS.