장음표시 사용
21쪽
cte. id est, emphdit. quae facultatem alienandi agrum vectigalem non obscure praedicant de possessore vectigalis agri. Hinc synonima esse agrum vectigalem 5c emphyleuticum ad mini-nnim ex sensu TRlBONlANI asserere non dubito. Igitur de agris vectigalibus inpraesentiarum agendum erit. f. IX. Habent originem agri vectigases a Romanorum Bellis. Hic enim devietis gentibus, relicti libertate legibus suis vi vendi, imponebant annuum tributum, unde hi Populi triburarii Sc stipendiarii vocabantur: non raro omnibus bonis debellatam gentem exuebant, agrisque occupatis in Reipubli-Cae patrimonium redactis, ex urbe colonos deducebant, qui hus hi agri dividebantur. Hi Coloni ex agrorum proventu aliquam Reipublicae partem offerre tenebantur: quae VE- CTIGAL, voce. omnibus publico praestinuis emolumentis Communi, dicebatur. Hinc observanda est differentia inter Gentes, quae tributa solvebant. & quibus erant imposita, quae doctissime distinxῖt EZECHIEL SPANHEMDVS iu Orbe Romano T. Exercit. ad L. I . U. de Mat. Rom.
De Vectigalibus Populi Romani vide doctam Dio fretationem PETRl BVRMANNI. p. . inde liis agris inhaerebat nomen
quae alibi quoque appellantur, quia eorum ropriietas omnino ad Rempublicam pertinebat. Non una Orum agrorum fuit natura. Diligenter illam investigavit laudatus BVRMANNUS. quem in delineanda horum agro- li rum natura sequendum duxi. Primum Hrorum vectis, lium tagenus erat, cum Populus aliquis omnia is vi na humanaque lin Populi Rom. ditionem daret, vel cum armis subaeius
agro mulctareturr hi agri urgente necessit ite vendebantur, imposito xamen vectigali & ea Lege, ut, si postea aerarium. solvendo esset. acciperent pecuniam & redit 'rent agrum. v. BVRMANN I. e. p. 7. Alterum genus ag=crum vecti,galium est. cum Populus Romanus agrum ex ii ubibus captum, victis ademtum militibus in emeritorum stipendiorum & strenue in bello navatae operae praemium di debat. .
vel plebem inopem seditiosam in eos deducebat. Deducti
22쪽
esant obstricti vectigali ita, ut pro modo iugerum, quem ac ι epiebant, aliquid in aerarium Populi Rom. inferrent: ali,
i quando sine onere concedebantur et agri modo excedente colonorum numerum, illi, qui supererant. vel vectigalibus agris jam divisis subjiciebantur, vel in commune relinquebantur. compascua vel aliquando veteribus possesibri.bus reddebantur, vel etiam publici fiebant & locabantur. BUR MANN I. e. p. 14. Tertium vectigalium agrorum ge- nus, cum Populis devictis & imperio subjectis agri relinque. bantur sub certo & annuo vectigali. Habebant etiam municipia agros quosdam veregales, ex quorum reditu municipiorum onera sustinebantur , sacra perficiebantur, aedes.sacrae& communes sartae tectae conservabantur ; de quibus
vide L. t 3. g. emt. in qua pro voce legata legendum esse Vectigalia monet CVJACIVS lib. s. observ. ult. Privabantur his agris multae Civitates, cum Religio Christiana ab imperatoribus Christianis introduceretur. CONSTANTINUS M. & CONSTANTIVS illos plurimis Civitatibus detrahebant & adimebant. sorte cum . illi cultui superstitioso & Festivitatibus publicis & gentilitiis procurandis . 'inservirent Restituit Civitatibus illos JVLl AN US. v. L. r. Cod. Neodos de locatione funae jumis emphytrui. O t rip. 9 crempl. Possessiones publicas rivitatibus iubemus restitui, ita ut justis
simationibus locemur. quo cunGrum possis civitatum repa-. ratis fleri. Idem sancivit L. a. Cod. Th. de divers. praeae
quam cum praedicta Lege coassandam credit JACUBUS GOTHO FREDUS, Vir de Jurisprudentia Romana immortaliter meritus in Commem. ad hane legem. Tomo III p 399. ubi quoque encomta a Gentilibus Scriptoribus propter re- ' - lii tutos agros vectigales IVLIANO data recenset. De his agris etiarn loquitur L. I. β si geminectit. quae illorum Onditionem his verbis describit: Vectigὼles vocanιur, qui in perpetuum locantur: id est, hae lege, ut tamdiu pro illis vectiga pendiatur, quamdira neque istin qui conduxerint, neque his qui in eortim locum successerinι , auferri eos liceat. Hos agros fructuarios appellatos fuisse memorat BUR MANN VS ex. CICER. Lib. 8. epistoc adfamia Haec diversa agrorum
23쪽
36 CAP. II. DE EMPHYTEM SI Ueistigalium genera sub Imperatoribus subversa & immutata
sint, quas mutationes accurate reCenset BURMANN in cis.' disi. Op IV. quem prolixe di erudite de hac materia disse-
q. X. Ad ultimum igitur genus agrorum vectigalium ii sunt reserendi, qui cum emph leuticis in legibus Comparantur. Data erat 'civitatibus facultas locandi praedia di fundos: canon. vectigal quod solvebatur, in utilitatem Civitatis impendendum erat. Hanc locationem perpetuana esse voluerunt Imperatores. Vid. L. 3. Cori Theodos de locat. funae juri em-φbt. Α Civitatibus haec veEtigalia ad templa fuerunt translata, Cum, ut superiori paragrapho docui, plurimi civitatum agri vectigales ex libertate Imperatorum Christianorum iri patrimonium Ecclesiisum migraverint: .de quibus inferius plura dicendi locus erit. Simili ratione agrorum vectigalium COnditionem, res Principis tum privatae, tum patrimoniales atque fisci, induebant; de quibus non paucas leges in codice Tbeodos bino reperimus, quarum indicem dedit doctissim iis in hunc Codicem Commentator Tri . III./'39 . Interim agrorum vectigalium oppellatio in desuetudinem abiit, ac in . illius locum graeca vox successit. Tandem etiam privati inceperunt sub Conditione, ut certa quantitas annua. tim solveretur. immobilia bona in perpetuam possessionem, . aliis concedere. ex quo usus e breutici Contractus in dies sequentior faetus est. - . Dum haec moribus fiunt, movetur in Jure Quaestio. quid lsit Contractus emphyleuseMyanati na- . illo Exercet Iure Consultos Orientales, qui reis novam conciliaturi cum Jure antiquo. in quam classem referrent contractum emphyteiiticum, ambigebant, neque locationem, neque venditionem dicere velentes. In Iocatione conductione. merces justa intercedere debet. L. a. pr. f. sic. conae in ensb-teusi canon loco mercedis est praestandus: Iocatio conductio tempore certo finiri solet, emphteusis in perpetuum conce- , ditur. Neque alienationem appellare audebant: reliquam Dominii
24쪽
minis prioris particulam videbant, qu in vis in hanc senten. tiam magis inclinarent, ut videmu8 ex ν. et . de Ac. condici. Hinc JCti Romam nostrum fmphyleutam nunquam Dominum appellant. L. I. g. ιτθ. . Si ager vectig. imperpetuum fundum fruendum conduxerunι a mtivicipibus, quamvis non essLimitur Domini, ιamen placuit comperere eis in rem actionem, adverseus quemvis posse orem Oc. c. r. vlt. Di g. I. Nec 'obstat L. ir. C. de fuad. patrim. O falluens in qua possessiores & emphytu uticarii patrimoniales fundorum Domini appellantur. Hi enim non confundendi sunt cum - embleutis, de quibus hic sermo est. De illis Imperatores in L. Coae eod. tit. scribunt: neque enim magis commodamus nostra, qκam tradimus ea jure Dominii. De nostris emphνιeutis autem ita loquuntur leges, ut rei Dominium apud Veterem Dominum manere Cretierent. Hinc ager non acquiri, sed cinduci dicitur. L. t. ct uis. Si ager vectig. Dirimere voluit hanc, quae JCtos MXaverat, QiIaestionem imperiali amtoritate ZENO in L i. c. de Iur. Ei bi. Ius aliquod tertium constituit emph leuticarium' ab utriusque memoratorum Coo tractuum societate seu similitudine sep ratum si, 3. I de locat. conduct. En novum nomen contra-
Elus ex decisione legis Zenonianae. cum tamen nihil novi in ea Occurrat. quam . quod obje flum, ut in actionibus &negotiis humanis in infinitum accidere solet, varietur. Est hic novus contractus non alius quam conseiisualis, de quo anserius.
Empθιeufis autem est species Dominii. Emphyleuta enim ea, quae Dominus agere potest, agit: habet rei vindi- cptionem, L. imi μι- Τ. Si ager vecte. actionem publici
nam L. I a. s. a. f. de publici in rem act. servitutem imponit, L. r. S. au. st. de supersic. oppignorat. L: 16. g. a. st . de pi act. donat, permutat L. r. C. de funae patr. L. 3. c. . de syur. Ε Θt. Non satisdat judicii sistendi causa. L. t s. 9. 3. Τ quae demonstrant. emphyleutae Com- Petere aliquod Dominium : Sunti qui illum bonitarium Din C minium:
25쪽
is CAP. II. DE EMPHYTEVsI . minium habere asserunt ; ita sentit, teste s C H I L Τ ERO, ANTONIUS FABER , subtilis JCtus :sed cur utar hoc verbo, quod ad inutiles subtilitates relegavit ipse IUSTINIANUS p cur non dico, emphyleutam habere Dominium minus plenum, quod non plane liberum est a nexu cum priori Domino p cur non appello utile, verbo hodie satis trito & cognito 3 quid vetat, quo minus ad species Dominii limitati reseram 8 Hoc GALVANVS, qui Dominii directi atque utilis peculiarem sibi finxit sententiam, Dominium possessonis appellat. alii Jus Dominio proximum: dicunt, in verbis stimus faciles, si in re conveniamus. Est igitur Emphyleusis species Dominii nu-nus pleni limitati, & si cum recentioribus velis loqui. utilis
Dominii: incognita haec Iuri Romano nomina, res non in cognita. Esuidem me non. latet, Dominium illud minus Plenum, ubi Dominium inter aliquos divisum est, in Iuris-Prudentia Romana non venire dominii nomine. Huc re
sequentem in modum vertit ICtus Belgii celeberrimus COR N. van BYNTERS HOEΚ in opusculis p. 333- 2ui olim ex concessune Populi vel Principis sipendiaria vel iributaria habebant praedia. Domini non erant: nam Dominium iborum eras aut apud Populum, aut apud Principem, sed usumo fructum eorum habebant , O plenis mam possessio m , haut es transferre possent in alios, ct ad haeredes transmittere. Italicorum auιem fundorum domumque Domini Dominiam ha bebant. Hanc hodie non attendimus subtilitatem Iuris Romani, sed Dominium illud omnino dicimus, ubi adest pleni ma rei possis coniuncta cum tranferendi di ad here dea tranimittendi iacultate..
26쪽
' f. XIII. Absolutis igitur de generalibus, iam leges de hoc Contractu disponentes videat. S. Primum. quod hic considerandum est, versatur circa ussum , qui emphyleusin constituere potest. Haec facultas cuivis Domino i. heram rerum suarum dispostionem habenti concedenda est. Hi ne& personae publicae & privatae agros emphyleuticos faciunt. Ad personas pυblicas resero, Principem, Rempublicam, licisclesiam, Civitates & municipia: Ad Privatas autem univer- states & singulares Dominos. Quod Principem attinet, in ,' Iure variae species bonorum ad illum pertinentium recen- 'sentur, vide Atulum Codicis Austinianei Lib. XI. Tit. 61. de fundis patrimonialibus fialtum itas ct e breuiuis O eo. rum conditionibus . non subsequentes I itulos, quorum non una eademque est natura, ct hinc non confundendae sunt. I. XIV. . Dantur in emphyleusin bona immobilia, non Ium sterilia, sed etiam exculta, cum conceuntiς intentio sit, ut, . onere colendi agrum in alium devoluto, vectigat a possetare pendatur L/r. A. Si ater vecte. Hinc etiam aedilicia & uris hana praedia hac ratione concedi possunt: saepius enim acis 'cidit. ut etiam ex illis nullos capiamus reditus et constituta autem emphyleusi, annuam aliquam pensionem accipere queamus. v. Nov. CXX. c. a. Diversitas bonorum. in quibus contrahitur Emphyleusis, nihil in ejus natura mutat, ab illa tamen derivantur distinAiones in emphyleusin publicam de Privatam, ecclesiasticam dc secularem.
Ex his patet, qui fons & caula tantae liberalitatis sue. rit, quod vasti m mi agri pro tenui saepius canone in emphyoteusin peregrinis hominibus dati suerint. Non Projecerunt,
27쪽
non dilapidarunt bona sua Maiores; neque credas, ex ge neroso & munifico animo tot & tantas agrorum, sylvarum, suminum, aedifici-am &c. emphyleuius semper profluxisse. Dic, quaeso, quam utilitatem habes ex prolixissimo terrae tractu, quem non colere, cujus proventibus non frui potes, sed illos perire vides p Haec te rerum abundantia non divitem reddit. Vidit nostra aetas Gallorum liberalitatem, quam prodigi sint in dividendis agris Mis- sis planis. Quid olim agebant Clerici, quando societas de- cem aut viginti ejRsmodi hominum Dominium amplissimo. rum districtuum habebat 3 Gratulabantur sibi, si Emphyleutas invenirent, qui agros colerent, vectigal & canonem solverent, ipsis autem otium de omnium rerum sussicientia esset.
Sed quomodo erigitur Emphyleusis Τ Α Voluntate l
contrahentium dependet : 'pellarur 'in legibus Contra- ictus, hinc per et emineitur, G Muar in generali dori ctrina de Contractibus notanda sunt, in emphyleutica conventione quoque locum habent. Nullis solennitatibus est adstriinus. Approbri Z Noomnia, quae inIer utrasque con- . trahentium' partes super omnibus vel etirm fortuitis casibus.. pactionibus, scriptura interveniense habitis, placuerint, Arma HEbataque perpetua stabilitate modis omnibus debeant custodiri. L. I. C. de Dre Emphi. . Et quemadmodum solus Consensus ad constituendam Emphyleusin suis est: ita non video. quomodo ad essentiam hujus Contractus scriptura requiri pollit. ZENO quidem in sua constitutione intervememtis Aripturae mentionem facit, sed eo loco nondum necessitas scripturae apparet, prout docet MAGMir. DN. LUDERUS MENCΚENl US. JCtus & Ordinarius Academiae hujus cele- lherrimus, Praeceptor & Patronus meus colendissimus in Gmnasio Polemico Dio. III. num. V. Verba enim οῦ scriptura . -
interveniente, VIRO MAGNIFICO monente, id quoa ple
28쪽
remque non amem essentiale requisitum exprimunt. Hinc . mihi videtur regulariter in constituenda Emphyleusi opus non esse scriptura; si tamen quid novi & consuetudinibus emphyleuticariis non receptum velis pacisci, tunc & ZENO &JUST1NIANVS uolunt, ut pacta in scripturam redigan tur : alias illorum nulla ratio habetur, quod clarissime innuunt verba L. 3. C de iure empbi. inqua JUSTINIANVS de- .
perdito Emphyleustos Instrumento controversiam ex Communibus & receptis principiis decidi vult. Consensus declaratus Jus & actionem personalem utrique contrahentium praebet directam Emphyleutae quidem datur contra Dominum ad Emphyleusin secundum pacta conventa praestandam: Domino autem Emphyleustos contra Emphyleutam ad solvendum vectigal seu annuum Canonem. arg. L. I. Caer. S. 3. II de ocat. cond. - Traditio tandem Domitin m utile & Jus imre constituit. arg. L. eto. C. de post. idcirco non temere praedia emphyleutica describuntur in s. 3. J. de locat. conae ud i dicentur esse ea , quae perpetuo quibusdam fruenda tra
Alter modus inducendi Emphyleusn est Prie crvitio, qui modus acquirendi civilis praediis emphyleuticariiS non . . est excludendus. Ad hunc requiritur regulariter posses V, qua quis ius sibi asserat. bona Mes O lapsius temporis prae iri, cui etiam titulus accedere potest. v. B. DΝ. ΤιTIVM, aeurissimum JCtum Lipsensem in Observan ad Lauren-
Tertio per Testamenta Emphyleusis alicui constitui potest arg. L. 26. β. de pignor. act. r. I. de usust. I. ult. J. deservit. cum Dominium transserendi habilis modus sit, ω emphyleusis iisdem modis concedi possit, quibus Domi- C 3 -
29쪽
nium: Si simpliciter res ipsa legata esset. transiret Domi- . . nium rei legatae in legatarium : transibit igitur eadem Vo.luntate & Ju, Emphyleuticum legato constitutum. Minus enim est hoc Jus, quam Dominium : nec debet, cui . quod plus est, licet. quod minus est non licere. Cum autem natura emphyleusis sit, ut pNPstetur cyrnon Sc certa annua habet haec praestatio & obligatio conditionem, si legatarius velit; neque enim invitus obligari debet. v. HVG. DONE Lm Comment. de Fus e Civili Lib. IX. p. m. Caeterum in emphyleusi Testamento constituta non requiri traditionem, sed jus emphyleuticum constitui &transferri legato, notissimis legum Principiis constat. g. XIX, Descendunt ex hoc contractu mutuae praestationes et eas partim definit lex , partim contrahentium Voluntas. . quam ZENO in hoc contractu liberam esse Vula. L. I. C. d. t. Emphyleuta partem Dominii a ipit, quam Dominiunt' utile dicera solent: illo antiqvus Dominus se abdicat. Variae huis ius affectiones in legibus notantur. Nemo his Dominis agros emphytquii carios auferre potest Si ager. vectig.& se pro Dominis gerunt. Servitutem praedio suo imponunt. ' arg. L. I. I. quibus mstae umor. amitι. quae durante Emphy- teusi durat ; ea autem expirante tollitur, arg. L 3I. g. de pi . gnor. DOVum opus nunciant org. L 3. s. pen. de O. N. N.
Habet etiam emphyleuticarius facultatqm alienandi rpraedium enim neque ipsi neque ejus successoribus auferri potest. Hoc Jus igitur illimitatum fuit: iure novo autem aliquo modo imminutum. Primo enim ex Conventione . . contrahentium haec alienandi facultas certis conditioni hqs
subjici potuit, L. I. c. de iure Emphνι. hinc Jcastinianus in L. 3. C. d. iis. sancit : Siquidem e bleuticum Dinumen.
30쪽
tis seuper hoe casu aliquas pactiones habeat, eas observarLIta Domin 1 directus plenam potesatem alienandi concedere suoque juri renunciare potest. Si nihil convenit. s instrv. mentum Emphyleuseos deperditum est, distinguit Impera. tor inter personas prohibitas & non idoneas. Illae sunt, quae
per conventionem emphyleuticam antecedentem exclusae .
fueriam, O quae in emporaulicis contractibus fiolent vetari . ad hujusmodi venire emptionem: hae autem se quae non sunt idoncae ad solvendum emphyleuticum canonem, quas DO . minus rejicere potest, Quod si autem emphyleusis in Personam neque prohibitam, neque inidoneam transferri debeat, certus alienationis legitimae observandus est modus. Primo enim Dominus emphyleustos gaudet illa praerogati va, ut si emptor fuerit inventus, attestatio Domino transmittatur, & praedicatur, quantum pretium ab alio accipi possit: hinc simulatum metium, ni omnis dolus, pro-hiuetur. Si Dominus hoc clare maluerit, c& tantam prae- . 'stare quantitatem, quantam ipse revera emphyleuta ab alto' recipere potuerit. ipse Dominus omnimodo haec compa rata Sed tenetur Dominus intra duorum mensium spatium intentionem suam exponere, quo elapso liberum est em - ' phyleutae, non consentientibus Dominis, ad alios suum Ius vel Estiphyleumata transferre. Ex quo colligo, ad alienationem emphyleuseos requiri si) ne illa specialibus circa emphyleusin initis paetis sit contraria sa) ut Domino concedatur ius aliquod prolim istos, nisi huic juri renunciaverit. 3) ut ante declaratam mentem Domini intra duos Men- ses non alienetur vi ut in Personas idoneas & non prolii
Ali enationem sequitur inductio in emphyleusin, quπin loco traditionis. Haec si legitima esse debeat, requiri-